მიტოვებული გადაგდებული მივწყებული დაგადამთიელი გადაკარგული უცხო მხარეში უცხო კალამით ხელში გული ტკივლით დარდით სავსე დააბიჯებდა მძიმე სხეულით ჩამოჯდებოდა დაიწყებდა წერას ახსენდებოდა წარსული მწარე ფიქრებში სულ მთლად გადაკარგული კარგდავდა დროის შეგრძნებას დაეშვებოდა მის გრძელ სიზმრებში და იღვერბოდა ფურცელზე სისხლი მისი ტაჯვათა გლოვის ნაწილი იკარგებოდა უაზრო სტრიქონში წამოდგებოდა დაღონებული გრძნობდა სიმძიმე აპობდა მიწას ყოველ ფრთა დაშვებული მიუყვებოდა მის გრძელ ქუჩას არ წამდა არავის გარდა ერთისა ახლაც რომ ელის მის დაბრუნებას აპობდა ფიქრები გულის ფიცარს და იღვრებოდა სულის მორევში დაინგრეოდა კარები სულის და იხსნებოდა დარდის მორევი მოედებოდა უმანკო სხეულს აქცევდა მოსტრად მოწყენილ პოეტს და იღვენთებოდა მის წინს სამყარო ხვდებოდა ფეხ ქვეშ მიწა ეცლება და იძირება ჯოჯოხეთის ვიწრო მორევში თვალები მძიმდება ცხლედება მიწა და განაჩენიც უკვე სრულდება ბოლო ფიქრები პოეტის მწარე არღვევდა მიწას და უეცრად ჯოჯეხეთურ სიბნელეს ნათელი ეცა რომელიც ბუდობდა პოეტის გულში ისევ გადარჩა ისევ ამოძვრა ახლა გზა ისევ სახშლისკენ დარჩა მიმოიხედა ყველაფირთ დაღლილმა ამოიხრა გაუყვა ქუჩას ვიწერო ქუჩაში ქალი შენშინა ქალი რომელმაც გადარჩინა.
