ზაფხული ამინდებსაც დატყობოდათ უკვე, ჰაერში უკვე დახუთული სიცხე ტრიალებდა და გაზაფხულის სურნელის გაქრობას ცდილობდა, ნათია უკვე საღამომდე ვეღარ ახერხებდა ჰამაკში ნებივრობას და ცოტა მოწყენილობაც აწუხებდა. საღამოს ნინის ზარი შემოვიდა მის მობილურზე და ბედნიერმა უპასუხა მეგობარს.
-დაკარგულო ცოცხლობ?_ვერასდროს იკავებდნენ თავს ერთმანეთთან საუბრის დროს. მასთან ნატია პატარა ბავშვივით ხდებოდა და მისი ხასიათის მეორე ნაწილს აჩენდა. სხვა გზა არ ქონდა, თავად ნინი იყო ენერგიის მთელი წყარო.
-შენ ხმას რომ გავიგონებ რა მომკლავს_გაეცინა ნათიას.
-წავიდეთ მიოში? გავცვალოთ ჭორები.
-მაგ ადგილმა რაღაც განსაკუთრებული საშვი უნდა მოგვცეს_წიგნი გვერდით გადადო ნათიამ.
-უეჭ უნდა შევთავაზოთ, ჰა როდის გცალია?
-გოგო სოფელში ვარ და ისე მომწყინდა ბეწვზე მომისწარი, ამ საღამოსვე ჩამოვალ.
-ოქეიი, მაშინ დამირეკე და რომ ჩამოხვალ მეც გამოვალ.
ბედნიერმა გათიშა ნათიამ მობილური და კარადა გამოაღო, ტანსაცმელი რომ შეერჩია. რამდენიმე წუთში ჩაცმა უნდა დაეწყო უკვე მეორედ რომ ამღერდა ტელეფონი, ამჯერად ......
-მასწავლებელო, როგორ ხარ?_სასოიამოვნო ხმა გაისმა აპარატიდან.
-რას ვიზამ, ვიცმევდი, მაქეთ მოვდივარ.
-ასე მოგწყინდა? მეგონა დაგვხვდებოდი._აშკარა მოწყენილობა დაეტყო ხმას.
-აბა რას ვიზამ, ორი დღით ვბრუნდები.
-ჭკვიანო გოგო_გაეღიმა გიორგის, თუმცა მალევე აერია ხმა -ნინია მაცადე.
-მომეცი ბიჭო აქ ტელეფონი_შორიდან მოესმა გოგოს ხმა, შემდეგ უცნაური ბგერები და როგორც ჩანდა სამულემ გაიმარჯვა, რადგან რამდენიმე წამში გაისმა მისი წკრიალა ხმა.
-ნათიაა, იცოდე ხვალ საღამოს ჩემთან ხარ.
-რა ხდება?_უცებ დაიბნა გოგოც, რატომღაც წამში ანერვიულდა მათ სახლში მისვლაზე.
-დაგავიწყდა? მარტოობას ვეთხოვები, ხო და წინა საქორწილო წვეულება გვაქვს ოღონდ დავარღვიეთ ტრადიციები და ერთად ვატარებთ.
-ეგ იგივე ქორწილი არ გამოდის?
-ნუ კი, მაგრამ აი ერთი სადღეგრძელო და მერე იცეკვეთს გარეშე, ჩვენ პონტში რა.
-გასაგებია, ვკითხავ გიორგის, ვეცდები.
-უიმეე, რა მოსაწყენი ხალხი ხართ, აწი სად წახვალ ამას უნდა დაეკითხო? ეჰ ნათია მე შენ სხვ..........
-მომეცი ეს ტელეფონი, შენ მაცადე, არ დამიმთავრებია უჟმურო, მომეცი რაებს ასწავლი, იდიოტო ხელი მომტყდა, გადასარევი ის რეგვენი ბეჭედს ვერ გაგიკეთებს, შენ არ იყავი ჩემი თავი რომ გადაულოცე? გადავულოცე არა კვატი, ვერ ეღირსოს, მომეცი ტელეფონი, ბავშვივით იქცევი გიორგი._ კიდე მრავალი ურთიერთსაწინააღმდეგო ფრაზა გაიგონა ნათიამ და შემდეგ საერთოდ გაითშა. სიცილით გადადო ტელეფონი და ჩაცმას მიუბრუნდა, როგორ უნდოდა დედმამიშვილი თავადაც ყოლოდა.
“რომ ჩამოხვალ გამაგებინე, ეს გიჟი ლაპარაკს არ მაცდის ისეა აღფრთოვანებული.“
წამოყვირებით მიიდო ტელეფონი შუბლთან და ბედნიერმა მოისროლა საწოლზე. ახალი ცხოვრება ელოდა წინ.....
ორ საათში უკვე ბინის კიბეებზე ადიოდა. გასაღები მოისინჯა ჩანთაში და თავადვე შეაღო სახლის კარი.
-ოჯახოოო, ჩამოვედიიი_შემოსასვლელშივე გაიძრო ფეხსაცმელები და გამოვარდა კიდევაც მანანა.
-დედიკო, ხომ მშვიდობაა? კარგად ხარ?_თვალებ გაფართოებული უყურებდა ახარხარებულ შვილს. -თმას ვიღებავდი ტუტუცო_ცხვირ აწეულმა შეივლო ხელი თავზე ცალ მხარეს აწეწილ თმაზე.
-დედა რა ფეთიანი ხარ, უბრალოდ ორი დღით დავბრუნდი.
-რატო? დარჩი ახლა, უშენოდ რას გავს სახლი_მაშინვე წუწუნით გაყვა ქალიშვილს უკან.
-დედა, ოდესმე რომ გავთხოვდები მაშინაც სახლში ჩაგვისიძებ?_ჩამჭრელი კითხვით მოუბრუნდა მანანას.
-რას იზამ? 25 წელია ეგ არც გიხსენებია, რა ხდება?_თვალები გაუფართოვდა ქალს.
-ღმერთო ხანდახან როგორი ხარ_თავი გადააქნია ნათიამ და ოთახის კარი პირდაპირ ცხვირწინ მიუკეტა.
-ნათია, რაღაცას მიმალავ_კარებზე დააბრახუნა მანანამ.
-დედა, თმა გაგიფუჭდებაა_სიცილით გამოსძახა გოგომ და მაშინვე შეიკივლა ქალმაც.
-თავგზა დამიბნიე თლად_ხელები აიქნია ქალმა და ბურტყუნით წავიდა თავისი ოთახისკენ.
მალევე გამოიცვალა ნათიამ, ნინისაც დაურეკა და მიოსთანაც მალე მივიდა.
-ეს რა ამბები გქონია გოგოოო_ყურებამდე გაღიმებული უსმენდა მეგობარი.
-არ მკითხო დღემდე არ მჯერა_გაეცინა ნათიასაც.
-მოიცა, რა სახით ხარ, ხოარ გიყვარს?_სახეზე დააკვირდა კარგად.
-ნინი, სამი კვირაა ვიცნობ.
-რავიცი კი გიკოცნია გენაცვალე და საცოლედაც გამოგიცხადებია თავი და, თვითონ რას ამბობს?
-რავი, რამდენიმე დღე რომ გაქრა და შევხვდი აღარ განმეორდებაო და მისი დის წვეულებაზე მივყავარ.
-უყურე შენ სასიძოს_დაუსტვინა ნინიმ და მიიპყრო კიდევაც გვერდითა მაგიდაზე მსხდომი ბიჭების ყურადღება.
-გოგო, რითი ვერ ისწავლე წესიერად მოქცევა, მასწავლებელი ქალი ხარ_ჩუმად გაეცინა ნათიას.
-შენთან სად ვარ მასწავლებელი_ხელი აიქნია გოგომ და წამომდგარ ბიჭებზე ამოიხვნეშა. -კარგი რა, ერთი დავუსტვინე, ძაღლები ხომ არ არიან რომ გამოვარდნენ.
-გამარჯობათ_მალევე წამოადგნენ თავზე გოგონებს.
-გაგიმარჯოს_ზრდილობიანად დაუქნია თავი ნინიმ, ნათია საერთოდ ტელეფოში ჩაძვრა და ძველი შეტყობინებების კითხვა დაიწყო.
-პიცის ჭამას ვაპირებდით და ვიფიქრეთ დაგვეწვეოდით_შინაურულად ჩამოუჯდა პირველი, ისე რომ არც უკითხავს.
ის იყო ნათიამ პირი დააღო რამე მწარე პასუხი რომ გაეცა და ზურგს უკან განაგონმა ნაცნობმა ხმამ მთლიანად რომ გააშეშა.
-გამარჯობა საცოლევ_თავზე აკოცა გაშეშებულ გოგოს და ფეხზე მდგარმა დაადო ბეჭზე ცალი ხელი. -ბიჭებო რამე პრობლემაა?_ირონიულად გაუღიმა ბიჭებს და წელში გასწორდა კარგად რომ შეეფასებინათ.
-ბეჭედი არ ეკეთა ძმაო_დანებების ნიშნად ასწია ხელები ფეხზე მდგომმა და მჯდომიც გვერდითა მაგიდასთან გაათრია ისევე.
-აა, ანუ ასეა უკვე საქმე_თავის დაქნევით ჩაილაპარაკა ჩუმად და გოგონებს გაუღიმა. -ნათია, ისუნთქე უფასოა, თუმცა მილიონი ღირდეს მაინც გექნება_თვალი ჩაუკრა ჯერ კიდევ გაშეშებულ გოგოს.
-აქ რა გინდა?
-ყოჩაღ, ლაპარაკი გახსოვს_თავი დააქნია ვითომ გახარებულმა, -ბოლო იმედიც ჩამიკალი, რომ დამასვენებდი.
-ვაგრძელებთ?_თვალები აუელვარდა გოგოს.
-როდის დავამთავრეთ?_გვერდულად გაეცინა ბიჭს.
-მშვენიერია, ლამის ვიფიქრე ადრენალინის გარეშე დავრჩებითქო.
-ჩემს გვერდით?გამორიცხულია_თვალი ჩაუკრა საცოლეს და ჩუმად მომზირალ ნინის გადახედა.
-გიორგი, ამ უხასიათოს ფიქტიური საქმრო_ხელი გაუწოდა აფხუკუნებულ გოგოს.
-გეთანხმები რატომღაც ფიქტიურის გარდა ყველაფერში_ხველებით გადახედა ნათიას და გიორგის სიცილიც არ შეიმჩნია.
-იტყვი რა გინდა აქ ხასიათიანო?_ამოიხვნეშა დაღლილმა.
-რავი, სახლში მივდიოდი, მენატრებოდი, დაგინახე და მოვედი რომ მენახე, მაინდამაინც ხვალამდე რატო მეცადა_მხრები აიჩეჩა ბიჭმა თითქოს ის ეთქვეს აგერ ხეზე ლამაზი ჩიტი ჩანსო.
-მო..........
-ძალიან კარგი გიქნია_სანამ რამე სისულელეს დააბრეხვებდა დაქალი, მანამდე იხსნა ნინიმ, -აი მეც გაგიცანი და ძალიან სასიამოვნოა_თავი დაუქნია ბიჭს და ნათიას მაგიდის ქვეშ ფეხი გაკრა გონზე მოდი და გაფართოებული თვალები დაიწვრილეო.
-ჩემი ფეხი იყო, კარგია სუსტი დარტყმა იყო_ამჯერადაც მშვიდი სახით მიათითა საჩვენებელი თითით მაგიდისკენ და თან ფეხზეც წამოდგა.
-აბა დროებით, ხვალ გამოგივლი_თავი დაუკრა გოგოებს, ნათიას ლოყაზე აკოცა და ისევე უცებ წავიდა როგორც გამოჩნდა.
-ეს რა იყო ახლა?_ირგვლივ მიმოიხედა ნინიმ.
-ვაიმე, ცივი წვენი მჭირდება_მიმტანის ძებნას შეუდგა ხელის ფრიალით ნათია.


განსაკუთრებით ემზადებოდა საღამოსთვის, სადა, იასამნისფერი მსუბუქი სარაფანი იყიდა სპეციალურად ამ დღისთვის და ღია ფერის მაღლები შეუხამა. მაკიაჟი გადატვირთული არც უყვარდა, ამიტომ მსუბუქი თავად გაიკეთა იუთუბის დახმარებით და კმაყოფილი დატრიალდა სარკის წინ და მიიღო კიდევაც შეტყობინება გიორგისგან.
-დედა, წავედიი_გასასვლელიდან დაიძახა და მოესმა კიდევაც მანანას ქოთქოთი.
-დედიკო ისევ გადიხარ და რა ლამაზი ხარ, სად მიდიხარ?
-მეგობარს წინა საქორწილო წვეულება აქვს და დამპატიჟა. შეიძლება შემაგვიანდეს.
-კარგი დედიკო_ჩაფიქრებულმა დაუქნია თავი ქალიშვილს და კარებიც მიუხურა.
გიორგიც გამოწყობილიყო, ცისფერი პერანგი იდეალურად შეეხამებინა ჯინსის შარვალზე და ურჩი თმები მაღლა აეპრიხა.
-ძალიან ლამაზი ხარ _ღიმილით აათვალიერა საცოლე.
-მადლობა, შენც არაგიშავს_ენა გამოუყო სამაგიეროდ ბიჭს და უცებ მოთავსდა მძღოლის გვერდითა ადგილზე. ჩუმად მივიდნენ დაიშნულების ადგილთან, მაშინვე ჩააქრო გიორგიმ მანქანა და გადასასვლელად გამზადებული ნათია უკან შემოაბრუნა.
-სანამ შევალთ ერთი პატარა საქმე_ჯიბეში ჩიყო ხელი და მალევე გაუშალა ნათიას წინ. -როგორც საცოლეს ეს დაგჭირდება_გაშლილი ხელისგული გაუწოდა გოგოს და მთელი გულით მოუნდა გადახარხარება ნათიას სახეზე. ვერავინ აი ვერავინ იტყოდა დედამიწის ზურგზე იმ წუთებშ ნათიას სახეზე რა ხდებოდა.
-კაარგი_ჩახველებით დაიბრუნა ხმა. -იმედია ჩემი ზომაა_ხელის კანკალით გამოართვა ბიჭს და თითზე წამოიცვა. სახე შეეცვალა ბეჭდიან ხელს რომ დახედა და გაისმა კიდევაც ყურთან
-5:4 საყვარელო.
-დამპალო, იმედია ორ ლარიანი სათამაშო კევიდან ამოღებული არაა._გაბრაზებულმა მიაყოლა მანქანიდან გადასულ ბიჭს.
-ნამდვილ ქვებსაც ვერ არჩევს_ამოხვნეშით გადააქნია თავი ბიჭმა და მანქანის კარი ჩაკეტა.
-მე შენ გიჩვენებ 5ით 4ს, მაცადე ეს საღამო თუ დაუვიწყარი არ გაგიხადო_გულიანად დაიქადნა ნათიამ და მართალია ბიჭს ღიმილით მოხვია მკლავზე ხელი, მაგრამ გოებაში ათას გეგმას სახავდა უკვე, როგორ გადაეხადა სამაგიერო.