-თათა გაღვიძე რაა, ტკბილი ხმით უთხრა მათემა დაა მთელი სახე დაუკოცნა.
-აუ კარგიი რა მათე, ჯერ ადრეა, ნამძინარევი ხმით უთხრა და საწოლის მეორე კიდისკენ მიწია, საბანში გაეხვა და ისევ ღრმა ძილს მიეცა.
- აუ ჩემი რაა, იმენა ვერავინ გავაღვიძე რა უბედურება, მშია მე აქ ამხელა ფილარმონია კაცს და ესენი კიდე ძილით ტკბებიან, ბურტყუნით გავიდა ეზოში და ჰამაკში ჩაეშვა.
-უეცრად სიცილის ხმა მოესმა ზურგიდან, რახდება მათე ბატონო თქვენივე ხალხმა გამოგიცხადათ პროტესტი? როგორ შეიძლება ჯავახეთში ჩამოსული კაციი საჭმელზე აწუწუნო.
-დავითაა ბიჭოო, გახარებულმა შესძახა მათემ და ჰამაკიდან წამოფრინდა, ძმაკაცთან მივიდა და ჯიგრულად ჩაეხუტე,
-აბა ერთი დამენახე ბიჭო , რამხელა გაზრდილხარ, ააა ამ ხელა მახსოვხარ, სიცილით უთხრა დავითმა , რაშვები აბა ძმაა ერთი კარგიი ჯავახი გოგო არ გინდა გაჯახო?
როო დამიშოკე აქ გოგოები დაა დატყდი, ხშირად უნდა ჩამოხვიდე ხოლმე ბიჭო.
-დავითა ეხლა არ გაგცხოო რაა, თუ ძმახარ, რას მეკაიფები, მე აქ კაცი შიმშილისგან ვკვდები და ეს დამცინის რა თავი გაქნია ეზო სავარძელზე დაჯდა და ხელი მუხლზე დაირყაა.
-არა რა წავალ ერთი ჩემს ელენიკოს გავაღვიძებ ის მაინც გამიკეთებს რამეს და მაჭმევს.
-ბიჭო ელენე არა სახლში და რა ერთი ამაბვი ატეხე ადექი რამე გამზადე ან წამოდი ჩემთან მანან ისეთ ხაჭაპურებს დაგიცხობს თითებს ჩაიკვნეტ , ოჰ ოჰ პირში მომდგარი ნერწყვი გადაყლაპა.
-აუუ ეხლა მანჩოს ხაჭაპურები, და მერე თათარბერაკი რა გასწორებდა, იცოდე ერთი დღე შენთან მოვდივარ.
-მოდი, ქათამსაც წააცლის თავს და ღორსაც გაგიგორებენ.სიცილით უთხრა დავითმა.
-მოიცა შენ წეღან რათქვი?ჩაფიქრებულმა და გაკვირვებულმა კითხა.
-რავთქვი, შეიცხადა კითხვა დავითმა.
-ელენე სახლში არაო, შენ არათქვი, რასქვია სახლში არაა, შენ რა იცი, რომ არა ან ამ დილაუთენია სად წავიდოდა.
-ბიჭო სასერინოდ გამოვედიო, ვნახე ცოტა ვილაპარაკეთ, ნაპირზე ვიყავით გადასულები ვარძიას გადავყურებდით და ვსაუბრიბდით. მერე მალევე წავიდა რო ცოტას გავივლიო მეც საქმები მქონდ ასა გავიყავით რა.
-გამაგიჟებს ეგ გოგო დილით 6 სათზე რა სეირონობა აუტყდა შენც მაგარი ხარ რა სად გაუშვი რო გაუშვი.
-რავიცოდი ბიჭო მე, შენც რანაირად ლაპარაკობ გეგონება პირველადაა, გზა ეშლება თუ კვალი, გაისეინებს ბავშვობას გაიხსენებს და მოვა. მშვიდად უთხრა დავითმა მათე კი გიჟს დაემგვანა.
-მეღადავები თუ რახდება ბიჭო, ბავშვიბის გახსენება უნდა მაგას, ძლივს გამოვიდა მაგ ბავშვობიდან, ეგ უეჭველი ტყეში წავიდოდა იმ ქოხში ან სასაფლაოზე. აუ იმენა თავისტკივილია რა ერთიწუთით ვერ დატოვებ.
-აუუ ეგრე როგორ ვერ მოვტვინე, არა და ძან ცუდი ფერი ედო ვიფიქრე დილა დაღლია ადრე ამდგარიათქო, ეგ როგორ ვერ მოვტვინე, თავში შემოირტყა ხელი და შეიკურთხა.
-კაი წავალ მოვძებნიი, შენც წამოდი მე ტყეში წავალ შენ სასაფლაოსკენ წადი.
-კაი მოდი ჯერ დაველოდოთ ცოტახან იქნებ ჯობს , რომ მარტო დავტოვოთ.
-ხო გახსოვს არა ინგლისში წასვლამდე იყო ბოლოს აქ და 2 ღამე ვერ ვიპოვნეთ, ძლივს მდგომარეობიდან გამოვიდა აღარ მინდა ის წარსული გაიხსენოს ისედაც ყოველდღე ტკივა და განიცდის მშობლების დაკარგვას.
-რახდება რაგაყვირებდა ოთახში ისმოდა შენიხმა, თვალების ფშვნეტი გამოვიდა სანდრო სახლის კარებიდან და იქვე ჰამაკში ჩაწვა.
-ელენე არაა სახლში, დილით გასულა ადრე და არ მომწონს ეს ამაბვი.
-რასქვია არ მოგწონს?ჰამაკიდან წამოჯდა და მომლოდინედ შეეკითხა მათეს, თან ცდილობდა ნერვიულობა დაემალა, წინა ღამის ინციდენტის გახსენებაზე ათასმა ფიქრმა გაუელვა თავში.
-რასქვია სანდრო და მარტო არ უნდა გავიდე სახლიდან და საერთოდ ელენეს მარტო დატოვება ამ სოფელში არ შეიძლება მითუმეტეს ასე გარეთ გაშვება.
-რახდება ამიხსნით ვინმეე? მოთმინება დაკარგულმა იკითხა სანდრომ დაა ნერვიულობისგან კისრის ძაღვები დასკდომას ქონდა.
-კარგი დამშვიდდი მათე მე წავალ და ვნახავ ელეს და შენ სახლში იყავი არაა დაპანიკება საჭირო.
- რასქვია შენ წახვალ მოსაძებნად, შენ ვინ ხარ რო წახვიდე მე წავალ, თქვენ წახვიდეთ ელენეს საძებნელად და მე სახლში დავრჩე? მეკაიფებით ხოო? სიმწრით ჩაიცინა სანდრომ.
- მათე ეს ბიჭი ვინაა თუ ძმახარ არ გამაგიჟოს ეხლა? ელენეს შეყვარებული ხარ თუ ვინ ხარ რაგინდა დარჩი რა დაეტი სახლში, თავადა ვნახავ ელენეს.
- ვინ ვარ და მე ელენე... სიტყვა შუაგზაზე გააწყვეტინა მათემ.
- კაი დავით, სანდრიკ, დამშვიდდით რადაგემართათ, სანდრო ჩემი ძმაკაცია დავით. სანდრო ეს კიდე დავითია აი რო გიყვებოდი ხოლემ სოფლის ამბებს და ვიძახდით დავითა დავითათქო.
- ისე რომ მათეს ნათქვამისთვის ურადღება არ მიუქცევია, კბილებს შორის მკაცრო ტონით გამოსცრა,
- და ელენესი ვინაა?
- მათეს გაეცინა, მისი კითხვაზე ალექსანდრეს ტონისთვის ყურადღებაც არ მიუქცევია, ელეს ბავსვობის სიყვარული.
- კაი რა მათერე რეებს იხსენებ თუ ძმახარ, გაბრაზეებით უთხრა დავითმა, შენც კარგად იცი ეგ ტყუილი რატოც ვთქვით.
- ვიცი, ვიცი, სიცილი აუტყდა მათეს.
- მეც გამარკვევთ აქ რახდება, ან რას მიედმოედებით.
- კაი სანდრიკ რაიყო, მე არ ვბრაზდები ამ თემაზე შენ რა გაცოფებს, რომ არ ვიცოდე შეყვარებული გყას და ელენე ორი დღეა რაც გაიცანი ვიფიქრებდი ეჭვიანობის სცენებიამეთქი.
- ნეტა შენ რა იცი მე რამდენიხანია ვიცნობ ელენეს. თავისთვის ჩაილპარაკა და მოთმინება დაკარგული თითებს იმტვრევდა.
- მაშინ პატარები ვიყავით, ელენე ერთ ბიჭს უყვარდა, თავს არ ანებებდა, კიდეც ვცემეთ რა აღარ ვუყავით გაიძახოდა ტიპი ელენე მიყვარსო, მერე ესენი ადგნენ და გაითამაშეს ვითომ გაიპარნენ ელენე 17 იყო დავითა 20. იმ ბიჭმა კი არა ჩვენც კინაღამ დავიჯერეთ რო მართლა უყვარდათ ერთმანეთი. ასე იყო რაა, სახეზე ღიმილი დასთამაშებდა, ბედბიერი წარსულის გახსენებაზე.
- მოკლედ მოდი ეს ამბები შენ დაჯექი და სანდრიკას კარგად მოუყევი და მე წავალ ელეს მოვძებნი,მათეს ეს უთხრა ის რო თვალიც არ მოუშორებია სანდროსთვის, ორივეს დაემშვიდობა და დიდი მოჩუქურთმებული რკინის ჭიშკრისკენ წავიდა და მალე ჭიშკარსიქით გაუჩინარდა.
- მოიცა და ჩვენ ასე მშიდად უნდა ვისხდეთ სახლში, გაბრაზებული შეეკითხა სანდრო.
- შენზე მეტად მე ვნერვიულობ მაგრამ ასეა საჭირო, მე უფრო არ დამიჯერებს, თანაც დავითმა კარგად იცის სად შეიძლება წასულიყო, სახლში მოვიცდი თუ არ გამოჩდნენ 2 საათში მეც წავალ.

განერვიულებული სანდრო ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდა, ჰამაკში იჯდა და ნერვიულად ათამაშებდა ტელეფონს გვერდით თიკა რომ მიუჯდა და სანდროს მთელი ძალით მოეხვია.
- საყვარელი რა ადრე გაგიღვიძია, ვერც კი გავიგე რა დროს ადექი.
აუუ სანდრო დღეს სადმე არ წავალთ? იმედია მთელიდღე აქ სახლში ყოფნას არ ვაპირებთ.
- სანდრო შენ გელაპარაკები არ გესმის?
- აუ თიკა ბოდიში რა სულ გავითიშე. რამითხარი? თბილი ხმით უთხრა გოგოს და მხარზე ხელი მოხვია.
- არაფერი ისეთი საყვარელო. ისე რაღაცა ამ ბოლოს აღარ მომწონხარ სულ აბნეული დადიხარ და ძალიან ცივად მექცევი, რამე ხდება? თუ რამე პრობლემა გაქვს ხო იცი რომ მოგისმენ.
- არა არფერი არ ხდება უბრალოდ გადავიღალე, ცივად უთხრა, თიკას ხელები მოიშორა და ტელეფონზე მოსაბრე მათესკენ წავიდა.
- მათე რახდება, ვერ ნახა ელენე? მე ასე აღარ შემიძლია უნდა მოვძებნო მოთმინება დაკარგულმა უთხრა და მის პასუხს აღარ დალოდებია ისეე დაავლო ქურთუკს ხელი მაქანაში ჩაჯდა და ადგილს მოწყდა. ჰამაკიდან თიკა წამოვარდა და უკან გაეკიდა
- სანდრო. სანდრო სად მიდიხარ დამელოდე. როდესაც მიხვდა რომ ძახლის აზრი აღარ ქონდა ეზოში შებრუნდა.
- მათე რახდება ? რაჭირს? ბოლოპერიოდში სულ ასე იქცევა, ახლა სადღა გაიქცა ? ხომ არაფერი უთქვამს.
-მოვა საქმეზე გავიდა არ ინერვიულო.
-კარგი, კარგი, მე წავალ გოგოებთან რამეს გავამზადებთ ელენე და სანდროც დაუბრუნდებია მანამდე.
- მოიცა რათქვი ელენეც დაბდუნდებაო?
- ხოო ელენეც დაბრუნდებათქო, რაიყო? რაგაკვირვებულმა იკითხე? დილით ადრე გავიდა, წყალზე რო ჩამოვედი სამზარეულოში მაშინ გადიოდა, მითხრა სასეირონოს მივდივარ და მალე დავბრუნდები არავინ მეძებოსო, თან ტელეფონიც სახლში დატოვა რო ვუთხარი დაგირეკავთ თუ შეგაგვიანდათქო, სახლში ვტოვებ არ მიმაქვს არ მინდაო.
- ჯანდაბა ელენე ჯანდაბა, რას აკეთებ სად დადიხარ. გაბრაზებულმა ჩაილაპარაკა და გარეთ გავარდა.


- სად ხარ ელენე სად, სუფთა ვარ რაა ჩემს გამო რამე რომ მოიწიო თავს არ ვაპატიებ, ასე როდის შეგიყვარდი, ამის დედაც, ერთი შეიკურთხა და საჭეს ხელი დაარტყა.

-მათე ყველგან ვიყავი სადაც კი შეიძლებოდა მაგრამ ვერსად ვერ ვნახეე, მაგამ აშკარად სასაფაოზე ნამყოფია გუშინ ვიყავი არც ყავილები არ იყო და არც სანთელი, დღეს რო მივედი გვირილები დამხვდა საფლავზე, ქოხშიც ვიყავი და აშკარად იქაც მისულა ყველაფერი მილაგებული იყო და ვაზაშ ახალი მინდვრის ყვაილები იყო დატოვებული, სადღაც ავცდით მაგრამ სად არ ვიცი, სხვაგნა ვერსად ვნახეე, მთელი სოფელი შემოვიარე, ბნელდება უკვე წესით უნდაა მოსულიყო.
- ფუ ამის დედაც, სად ხარ ელენე სად.დაღამდა უკვე გვიანია
-ვფიქრობ რომ თავისით მოვა სახლში, ტყეში იცის დარჩენა ამდოს მარტო რამდენად საშიშა, სასაფლაოზე ახლაც გამოვიარე იქ არააა.
- კარგი დავით სახლში შევდივარ გოგოებს შევხედავ მტელიდღეა მარტო არიან და წავალ ისევ საძებნად . ჭიშკრის შიგნით შესულმა უცხო მანქანს მოკრა თვალი, ნაბიჯებს აუჩქარა და ეზოში დიდი კაკილის ქვეშ მდგომი მაგიდისკენ წავიდა საიდნაც ხმაური მოდიოდა.
- ყველანი შენს საძებნლეად არიან ელენე და დავურეკავ და ვეტყვი რომ მოხვედი ძალიან ნერვიულობდნენ. იქვე ახლოდან მისწვდა მის ყურთასმენას თათს ნათქვამი. მეც სანდროს დავურეკავ თორემ ძალიან ინერვიულა რომ ვერ გნახეს ბიჭებმა.
- ელენე შენ ნორმალური ხარ გოგო სად იყავი მთელიდღე? გამაგებინე გოგო?პირდაპირ ყვირილზე გადავიდა მათე, იქ მჯდარი სიმპათიური ბიჭი ვერც კი შენიშნა. ელენემ კი ჩვეული მშვიდი ტონით უთხრა.
- ბიძაშვილო ჩემს ყოველ გარეთ გასვლაზეე კონცერტების მოწყობა და სამძებრო სამუშაოებში FBI ის ჩართვა არაა საჭირო.
- გოგო შენ ნორმალური ხარ ? დილის 6 საათზე გასული ხარ სახლიდან და ამდრომდე არაფერი ვიცოდით.
- ორი წლის ბავში არ ვარ რომ სადმე დავიკარგო და თანაც დილით თიკას დავუბარი რომ გავდიოდი არიყო საჭირო ამხელა ალიაქოთ. სარკაზმით ჩაილაპარაკა და შემდე მის გვერდით მჯდომზე მიუთითა.
-იქნებ ჯერ ადამიანს მიესალმო მარტო არ ვარ აქ მემგონი.
-ერეკლე, მშვიდი ტონით უთხრა ბიჭმა და ხელი გაუწოდა
- მათე, ელენეს ბიძააშვილი, სიმწრის ღიმილით გაუღიმა და თავისი ხელი მიაგება.იქნებ ამიხსნა ელენე ვინ ერეკლე? ეს უთხრა და ელენეს გამომცდელი თვალებით შეხედა, თვალებით კი ანიშნებდა ჩვენ ცალკეც ვისაუბრებთ ამ არსებაზეო.
- ერეკლემ ელენეს არც კი აცადა თავადვე დაიწყო, მე ელენეს მეგობარი ვარ, ინგლისში ერთად ვიყავი, საქართველოშიც უნივერსიტეტში ერთად ვსწავლობდით, ელენეს შემთხვევით შევხდი ვარძიაში იყო ჩამოსული, რახან ერთად ვიყავით ცოტა გავიარეთ, ძველი დროც გავიხსენეთ, შემდეგ ელენე სახლამდე ამოვიყვანე და აქ დარჩენა შემომთავაზე მეც უარი არ ვუთახრი და თუ წინააღმდეგი არ იქნებით ამაღამ თქვენი სტუმარი ვიქნები.
- ადგილი არ გვაქვს სამწუხაროდ და თუ აი მაგ სავარძელზე ან აი იმ ჰამაკში ერთი პლედით მოთავსდები ამ შემთხვევაში არანაირი პრობლემა არ გვექნება. ზურგს უკან მოესმა ელენეს ნაცნობი ხმა დაა მზად იყო იქვეე დაესამარებინა თავის სარკაზმთან ერთად.
-ელენემ მომაბეზრებლად მიტრიალდა, ნაძალადევად გაუღიმა სანდროს და თავის სათქმელის ჩამოყალიბება დაიწყო.
- ბატონო სანდრო, ერეკლე ჩემი სტუმარია და მისთვის ადგილი ყოველთის გამოიძებნება და თუ არ გამოიძებნება დარწმუნებული ვარ აი ამ სავარძელზე და ან აი ამ ჰამაკში, თქვენ დაიძინებთ და ჩემს სტუმარს თბილ საწოლში დააძინებთ.
- კი, ქალბატონო ელენე აბა რა, მთელიდღე შენს ძებნაში მაგას ვფიქრობდი სახლში რომ მივალ და ელენე თავის სტუმართან ერთად დამხვდება ჩემს საწოლს დავუთმობთქო.
-ძალიან კარგი პრობლემა გადაიჭრა.
- პრობლემა გადაიჭრა კი არა, არ გამაიჟო გოგო, სად იყავი მთელი დღე.
- სანდრო როდის აქედან გაბარებ აჩოტებს ჩემს წასვლზე, სიცილით უთხრა ელენემ.
- ერეკლე ყურადღება არ მიაქციო, მათეს მეგობარია, ასეთი ხუმრობები ცოდნია თურმე მეც სულ რაღაცა ორიდღეა ვიცნობ.
- სანდრო ელენესკენ გადაიხარა ისე რომ არავის შეემჩნია და ჩუმად უთხრა.
- განახებ მე შენ როგორი ხუმრობები ვიცი და ამაღამ ვინ სად დაიძინებს ამასაც ვნახავთ.
- ნუ მემუქრებიი სანდრო, თორე ამაღმვე გაგაქრობენ კარგად იცი ხმა თუ ამოვიღე.
- აქეთ ნუ მემუქრები, და მეც მომისმინე დაგელაპარაკები ცალკეე შენ!
-ბავშვებო მეგონო ჯობს რომ დავიშალოთ თემა წამოჭრა ელენემ ძალიან დაიღელბოდით. ერეკლეც დაღლილია დღეს იმდენი ვიარეთ ჯობს დავისვენოთ. თიკაა იქნებ შენ გოგოების ოთახში გადახვიდე მხოლოდ დღეს, სანდრო მათესთან ან დივანზე დაიძნებს და თქვენ ოთახში კი ერეკლეს გავუშლი.
- ელე მგონი არ ღირს ასე შეწუხება.
- არა რაშეწუხებაა მე და სანდრო საერთოდ არ შევწუხდებით, გამეხარდა ძალიან რომ შენც აქ ხარ იქნებ მალე როგორც წყვილი ისე გიხილოთ ძალიან უხდებით ერთმანეთს, გულწრფელად უთხრა და გაუღიმა.
- რეებ ბოდავ თიკა გაჩუმდი კბილებშ გამოსცრა სანდრომ.
- კარგი რა სანდრო, შეხედე რაკარგი წყვილი არიან.
- ელენემ შეამჩნია, რომ სანდრო უკვე მდგომარეობიდნა გამოდიო სიტვაციის განმუხტვა სცადა.
- კარგი წავალ მე ერეკლეს ავიყვან .

ერეკლეე მადლობა ყველაფრისთვის და ბოდიში რომ სანდროს სიდებილებიის მოსმენამ მოგიწია ყურადღებას ნუ მიაქცევ.
- კარგი რა ელე ხო იცი როგორ მიყვარხარ ეგ რა მოსატანია, ხვალაც დავრჩები და მერე წავალ შენც თუ მოიფიქრებ წაგიყვან.
- კარგი მე ეხლა დაგტოვებ და დაისვენე,თუ რამეა ხო იცი როგორი ფხიზელი ძილი მაქვს ჩემი საძინებელი პირველსართულზე იქ სხვა საძინებელი არაა, დააკაკუნე და იმწამსვე შენთან გავჩნდები სიცილით უთხრა დაემშვიდობა და კარი გაიხურა.


ვერ ისვენებადა საწოლში ტრიალებდა და ყველაფერზე ფიქრობდა, რამდენი რამის გადატანა მოუწუაა ამ მცირე დროში და მაინც როგორ ახერხება ესეთი ძლიერი ყოფილიყო, ყველაზე მეტად მაინც ბავშობის ტკივილი არ ტოვებდა და დავიწყების საშვალებას არ აძლევდა. წარსულის და მშობლების გახსენებამ თვალზე ცრემლები მოგვარა.ეცადა არ ეტირა საწოლის მეორე მხარეს გადაბრუნდა, დაღლილობამ თავისი ქნა დაა მალევე ძილს მიეცა.
კარის სახელურს დაწვდა, ნელა ჩამოსწია და ოთახში შევიდა, საწოლის კიდეს მიუახლოვდა, საწოლის კუთხეზე ჩამოჯდა და მძინარეს ზემოდან დააცქერდა.
- ნეტავ იცოდე ელენე როგორ შემიყვარდი, ნეტავ შემეძლოს შენთვის ახნა რატომ წავედი, ვიცი ტყუილს გამართლება არ აქვს მაგრამ ის რომ იცოდე როგორ შემიყვარდი.
თმებზეე ნაზად შეეეხოო სახეზე ჩამოყრილი კულულები გადაუწია დაა მის ლოყებს ნაზად მიაკრო ტუჩები. თმების სურნელი ღრმად ჩაისუნთქა და სიამოვნების ზენიტში მყოფმა თვალები მინაბა, აგიჟებდა მისი თვალები ტუჩები, თმები სურნელი, მისი ბავშვური და წრფელი გამომეტყველება, ეზიზღებოდა საკუთარი თავი, რო ახსენდებოდა როგორ ატკინაა გული და მოუკლაა ყველა იმედი და ოცნება.
ვეღარ მოითმინა საწოლის მოეორე მხარეს მივიდა და ელენეს ზურგიდან აეკრო მისი სიფრიფანა სხეული მკლავებში მოიქიცია თმებზე ეფერებოდა და ესე ჩახუტებულს ჩაეძინა.




ესაც მესამე თავი არ ვიცი რა გამომივიდა მოგწონტ არ მოგწონთ ღირს თუ არა გაგრძელება, ძალიან თხოვთ რომ კომენტარებში თქვენი აზრი დააფიქსიროთ ეს ჩემთის ძალიან ბევრს ნიშნავს. მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ.