აქტი II - გაუთვალისწინებელი მოვლენები.

თა­ვი 4 - ფა­ი­ლი­
მესამე პირი - დემონი

           

გაბრიელის ისტორია დასრულდა, თუ არა? ყოველ შემთხვევაში მისმა ფაილმა გამოიწვია დომინოს ეფექტი, ეს კი გაუთვალისწინებელი მოვლენების წარმოშობის საბაბი გახდა,  

1942 წელი იყო, ერთი მზიანი ამინდი ქალაქ ინგლოშტადში.  მხო­ლოდ ეს კარგი რამ იყო შე­მო­რ­ჩე­ნი­ლი ომის პე­რი­ო­დის დროს...სა­ხ­ლე­ბი და­ცა­რი­ე­ლე­ბუ­ლი­ყო, ქუ­ჩე­ბ­ში კა­ცი­შ­ვი­ლი არ ჩა­ნ­და. სა­მ­ხე­დ­რო­ე­ბი და­დი­ო­დ­ნენ, შე­დი­ო­დ­ნენ სა­ხ­ლე­ბ­ში და ჯა­რ­ში იწ­ვე­ვ­დ­ნენ ყვე­ლას; ეკი­თ­ხე­ბო­დ­ნენ  - „რა­მე ძვე­ლი ნი­ვ­თე­ბი, წე­რი­ლე­ბი, არ­ტე­ფა­ქ­ტე­ბი არ გა­ქვთ?“.

            ერთ-ე­რ­თ პატარა ხის სა­ხ­ლის კა­რ­ზე და­ა­კა­კუ­ნეს,კა­რი გა­ა­ღო მო­ხუ­ც­მა კა­ც­მა, სა­დ­ღაც 80 წლის იქნებოდა, მე­ლო­ტი თა­ვით და კა­ნ­კა­ლა ერ­თი ხე­ლით ძლივს იჭე­რ­და  ჯოხს, მე­ო­რე ხე­ლ­ში ჰქო­ნ­და ოთ­ხ­კუ­თ­ხა, ყა­ვი­ს­ფე­რი ლითონის ყუ­თი, რო­მე­ლიც ჯა­რი­ს­კა­ცებს მი­ს­ცა.

—     რა არის ყუ­თ­ში? - გა­ო­გ­ნე­ბუ­ლი სა­ხით იკი­თ­ხა ერთ-ე­რ­თ­მა ჯა­რი­ს­კა­ც­მა, რო­მე­ლ­საც თო­ფი ჰქო­ნ­და ზუ­რ­გ­ზე გა­და­კი­დე­ბუ­ლი.

—     ეს ჩე­მმა ბა­ბუ­ამ და­მი­ტო­ვა, ხო­ლო მას თავისმა  ბა­ბუ­ამ. მე­უ­ბ­ნე­ბო­დ­ნენ, რომ და­დ­გე­ბოდა  დრო, რო­ცა ეს ის­ტო­რია ვი­ნ­მეს გა­მო­ა­დ­გე­ბოდა და თქ­ვენ გა­ძ­ლებთ.

ჯა­რი­ს­კა­ც­მა აი­ღო ყუ­თი, გა­ხ­ს­ნა, ში­გ­ნით ეწ­ყო რა­მ­დე­ნი­მე თა­ბა­ხის ფუ­რ­ცე­ლი. ტე­ქ­ს­ტი იყო გე­რ­მა­ნუ­ლად, ზო­გი წი­ნა­და­დე­ბა - ფრა­ნ­გუ­ლად. მისი გა­რ­ჩე­ვა გა­უ­ჭი­რ­დათ, მა­გ­რამ ერთს კი მი­ხ­ვ­დ­ნენ, რომ რა­ღაც სა­ი­ნ­ტე­რე­სო ეწერა და უნ­და გა­ერკვიათუფ­რო დე­ტა­ლუ­რად.

—     მე მგო­ნი ანე­ნე­რ­ბე  და­ი­ნ­ტე­რესდება ამით, - უთ­ხ­რა ერ­თ­მა ჯა­რი­ს­კა­ც­მა მე­ო­რეს.

—     რო­გორ აღ­მო­ჩ­ნ­და ეს წე­რი­ლი თქ­ვე­ნ­თან, თუ იცით? - იკი­თ­ხა ერ­თ­მა და მო­ხუ­ც­მა ერთი-ო­რი წუ­თით და­დუ­მ­და და დაიწყო გახსენება.

—     ეს...ეს ჩე­მმა ბა­ბუ­ამ და­მი­ტო­ვა, ხო­ლო მას...

—     ვიცი ვის ვინ რა და­უ­ტო­ვა, მა­გ­რამ რა­ტომ და­უ­ტო­ვეს?

—     აჰ...ცუ­დად მე­ს­მის...ჩე­მმა ბა­ბუ­ამ ერ­თ­ხელ მი­თ­ხ­რა, რომ იმ უცხო კაცს და­უტოვეს ეგ წე­რი­ლი სა­ს­ტუ­მ­რო­ში, სადაც გაბრიელი იყო, მაგრამ ის უცხო კაცი არ მოსულა. სა­ს­ტუ­მ­როს მფ­ლო­ბე­ლი კი, - და­ფი­ქ­რ­და და რა­მ­დე­ნი­მე წა­მ­ში გა­ა­გ­რ­ძე­ლა. - იყო ზუ­ს­ტად ჩე­მი ბა­ბუ­ას ბა­ბუა და მი­ს­გან მას ეს წე­რი­ლი.

—     ჰა, - გა­ი­ცი­ნა ერ­თ­მა. - კა­რ­გი, გა­და­ვ­ცემთ ჩვენს სა­მე­ც­ნი­ე­რო ჯგუფს და ,ა­ლ­ბათ, რა­ღა­ცით გა­მო­ა­დ­გე­ბა ეს წე­რი­ლი და არა მა­კუ­ლა­ტუ­რი­ს­თ­ვის.

—     მა­კუ...რა? - იკი­თ­ხა მო­ხუ­ც­მა.

—     ა­რა­ფე­რი. მო­გე­ს­მათ. მა­დ­ლო­ბა მე­სა­მე რე­ი­ხის და­ხ­მა­რე­ბი­ს­თ­ვის! ჰა­ილ ჰი­ტ­ლერ!

—     ჰა­ილ ჰი­ტ­ლერ! ეს მა­ინც და­ვი­ზე­პი­რე ჩემს ასა­კ­ში...

ჯა­რი­ს­კა­ცებს ჯერ ეგო­ნათ, რომ ბე­ბე­რი კა­ცი თა­ვი­სი ასა­კის გა­მო გა­გი­ჟ­და, თუ­მ­ცა , როცა ანე­ნე­რ­ბი­ს ხელში ჩავარდა, მიხვდნენ, რომ საკმაოდ  საინტერესო იყო. .

            რამდენიმეწლიანი კვლევების შედეგად აღმოაჩინეს უცნაური გამოსხივება და ივარაუდეს, რომ  ეს რაღაცნაირად იყო დაკავშირებული გაბრიელის ისტორიასთან. ბაზები ააგეს და თითქმის მივიდნენ თავიანთ მიზანთან, თუმცა მოუწიათ უკან დაბრუნება, რადგან მესამე რეიხს უკვე დიდი დანაკარგები ჰქონდა ომში და სამეცნიერო კვლევებისთვის უკვე ფინანსები  აღარ ჰქონდა.

            საბოლოოდ, როგორც ვიცით, გერმანიამ წააგო ომი და მოგებულმა მხარეებმა გადაინაწილეს ფაილები და გა­ბ­რი­ე­ლის ის­ტო­რია შე­ხ­ვ­და აშშ-ს, რო­მე­ლ­მაც ჯერ იფი­ქ­რა, რომ ეს ის­ტო­რია ისეთი ზღა­პა­რი იყო, რო­გორც სხ­ვა ფა­ი­ლე­ბი, მა­გ­რამ 1995 წელს ყვე­ლა­ფე­რი შე­ი­ც­ვა­ლა.

—     ბატონო პრეზიდენტო,  ტელეფონზე გირეკავენ, - უთხრა მდივანმა იმ დროინდელ პრეზიდენტს, ჯორჯ ბუშ უფროსს.

პრეზიდენტმა აიღო ყურმილი და ეს იყო NASA,  შეატყობინეს, რომ ანტარქტიკაში ჩამოვარდა მეტეორიტი, რომელიც თითქოს ცაში გაჩნდა.

—     ჩვენ ვფიქრობთ, რომ სჯობს გააგზავნოთ სამხედრო ჯგუფი, რადგან, თუ გაბრიელის ისტორია აღმოჩნდება ჭეშმარიტი...

—     თქვენ ნუ ინერვიულებთ, ყველაფერი რიგზე გვაქვს.

***

1991 წელი. 19 ნოემბერი.  საექსპედიციო უახ­ლო­ვ­დე­ბო­და ან­ტა­რ­ქ­ტი­კის სა­ნა­პი­როს თა­ვი­ა­ნ­თი ყი­ნუ­ლ­მ­ჭ­რე­ლი ხო­მა­ლ­დით. ყოველი წუთი გადამწყვეტი იყო,, რადგან არა მარტო  აშშ იყო დაინტერესებული ამ მეტეორიტით, არამედ  სხვა ქვეყნებიც. ამისთვის მათ გააგზავნეს თავიანთი საუკეთესო კომანდინი, გარი გრეი.

ის ბო­ქ­ლო­მ­ში იხე­დე­ბო­და, და­ხე­და­ვ­და ხო­ლ­მე სა­ათს, რომ გა­ე­გო რა­მ­დე­ნი ხა­ნი უნ­და აე­ტა­ნა ან­ტა­რ­ქ­ტი­კუ­ლი სი­ცი­ვე. ის ძლივს მი­ე­ჩ­ვია პა­ნა­მის, აფ­რი­კუ­ლი ქვე­ყ­ნის, სი­ც­ხე­ებს და ახ­ლა პი­რ­და­პირ გა­ა­გ­ზა­ვ­ნეს ან­ტა­რ­ქ­ტი­კა­ში.

—     თუ ჯო­ჯო­ხე­თ­ში ყი­ნა­ვს - მაშინ ჯოჯოხეთია ან­ტა­რ­ქ­ტი­კა, - თქვა , აი­ღო სი­გა­რე­ტი და აა­ნ­თო.

—     რა­მე თქ­ვით? - ჰკი­თ­ხა ეკი­პა­ჟის წე­ვ­რ­მა, რო­მე­ლიც გვე­რ­დით გა­დი­ო­და.

—     ძა­ლი­ან ყი­ნავს.

—     ­გე­თა­ნ­ხ­მე­ბით, მა­ცი­ვა­რ­შიც ასე არ ყი­ნავს რო­გორც აქ...

—     რა­მ­დენ ხა­ნ­ში მი­ვალთ?

—     და­ა­ხ­ლო­ე­ბით ორ სა­ა­თ­ში.

—     მ­შ­ვე­ნი­ე­რია.

—     რა­მე კი­დევ გნე­ბათ კა­პი­ტა­ნო?

—     დი­ახ, ჩაი გა­მი­კე­თეთ.

გა­რი ფი­ქ­რო­ბ­და, რომ აშშ-ში მე­ტი სა­ქ­მე არ ჰქო­ნ­და და ტყუილად გა­ა­გ­ზა­ვ­ნეს ან­ტა­რ­ქ­ტი­კა­ში, არა­და, ისე­დაც ჰყავთ სა­ე­ქ­ს­პე­დი­ციო ჯგუ­ფე­ბი, ბე­ვ­რად მო­მ­ზა­დე­ბუ­ლნი და გა­მო­ც­დი­ლნი. „რა უნ­და იყოს ასე­თი, რომ სა­მ­ხე­დ­რო­ებს და­ა­ვა­ლონ?“ - ჩა­ი­ფი­ქ­რა გა­რიმ.

ის ხომ უბრალო სერჟანტია, თუმცა რაღაც მიღწევები ჰქონდა და,ალბათ, ამ მიღწევების გამო გააგზავნეს ანტარქტიკაში. მან რამდენიმეჯერ გადაიკითხა გაბრიელის ისტორია და ბევრი საინტერესო რამ აღმოაჩინა მაგალითად, გასაიდუმლებული ჯგუფი და უცხოპლანეტელების არსებობის ფაქტი. ამით უფრო იმედგაცრუებული გახდა, რადგან რაღაც ზღაპრის შესამოწმებლად გააგზავნეს. აპირებდა, რომ როგორც კი დაბრუნდებოდა  შტატებში, უჩივლებდა ლეიტენანტს, რომელმაც ის  დანიშნა. და სანამ ფიქრობდა, რა ეთქვა, უცებ გაიგო:

—     ჩ­ვენ ვუ­ა­ხ­ლო­ვ­დე­ბით სა­ნა­პი­როს! - თქ­ვა ეკი­პა­ჟის წე­ვ­რ­მა.

—     ღ­მე­რ­თო ჩე­მო... ეს ნა­მ­დ­ვი­ლია, - თქ­ვა ერ­თ­მა გა­ო­ცე­ბუ­ლ­მა ეკი­პა­ჟის წე­ვ­რ­მა, რო­ცა და­ი­ნა­ხა სა­ნა­პი­რო­ს­თან მო­ტი­ვ­ტი­ვე მე­ტე­ო­რი­ტი.

გა­რი არ უჯერებდა თავის თვალებს და რამდენიმე წამი მოუნდა, რომ გონებაზე მოსულიყო, ყველაფერი დალაგდა თავში და წარმოდგენა შეეცვალა.

„და ახ­ლა თუ ეს ნა­მ­დ­ვი­ლია, მა­შინ ყვე­ლა­ფე­რი, რაც წე­რია გა­ბ­რი­ე­ლის ფა­ი­ლ­ში სი­მა­რ­თ­ლეა და ისიც, რომ მე­ტე­ო­რი­ტი გა­და­ზი­დ­ვის დროს აფე­თ­ქ­და.“ - ჩაიფიქრა გარიმ
ზუ­ს­ტად ეს „ა­ფე­თ­ქ­ე­ბა­“ გა­ი­ხ­სე­ნა გა­რიმ და და­ი­წ­ყო ფი­ქ­რი,  უკან  გა­ბრუნება ჯობდა, თუ ეცადათ ამ სა­რი­ს­კო მე­ტე­ო­რი­ტის გა­და­ტა­ნა. ფი­ქ­რო­ბ­და რა­მ­დე­ნი­მე წუ­თი, მა­გ­რამ გა­ა­ხ­სე­ნ­და, რომ არ­ჩე­ვა­ნი არ ჰქონდა, რა­დ­გან სა­ნამ გა­ა­გ­ზა­ვ­ნი­დ­ნენ ექ­ს­პე­დი­ცი­ა­ზე, უთ­ხ­რეს, რომ სხ­ვა ქვე­ყ­ნე­ბიც იყვნენ და­ი­ნ­ტე­რე­სე­ბუ­ლი ამ მეტეორიტით და თუ ის არა, მა­შინ სხ­ვა ეც­დე­ბოდა გა­და­ტა­ნას და ეს კი­დევ გა­მო­ი­წ­ვევდა გა­უ­თ­ვა­ლი­ს­წი­ნე­ბელ მო­ვ­ლე­ნებს სა­ე­რ­თა­შო­რი­სო პო­ლი­ტი­კა­სა და მსო­ფ­ლი­ო­ში, თუ ცუდ ხე­ლში ჩა­ვა­რ­დე­ბოდა.

            ის-ის იყო მეტეორიტი გვარლით, რომ გადაიტანეს, გა­რიმ პირდაპირ ეკი­პაჟს უბ­რ­ძა­ნა, რომ  ხე­ლით არ შე­ხებოდნენ მე­ტე­ო­რიტს, რა­დ­გან ფა­ი­ლის თა­ნ­ხ­მად, ზუ­ს­ტად შე­ხე­ბის დროს კრი­ს­ტა­ლე­ბი აკა­შ­კა­შ­დ­ნენ და აფე­თ­ქ­დ­ნენ.

            გარი უფრო დაინტერესდა ამ კრისტალებით და მოუნდა, რომ უფრო დეტალურად შეესწავლა , რათა გაეგო, ნამდვილად თუ შესაძლებელია შეიქმნას ზეადამიანი, ადამიანი, რომელსაც ექნება განუსაზღვრელი ძალები. და თუ ამის შესაძლებლობა გაჩნდება, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ამ ძალების გამოყენება შეიძლება როგორც სიკეთისთვის ისე სიბოროტისთვის. მაგალითად, როგორც ატომის გახლეჩვის ეფექტი, რომლის დახმარებით შექმნესს ატომური რეაქტორი და  გამოიყენეს ომშიც, რამაც გამოწვია დიდი დანაკარგები. და ახლა, თუ იგივე ისტორია ექნება ლურჯ კრისტალს, რომელსაც ბევრად დიდი წილი ექნება ომში, რამდენად აზროვნულად შეიძლება გამოიყენებს ქვეყნები? ზუსტად ამ საკითხზე ფიქრობდა გარი და გეგმას ისახავდა, რომ თუ მისცემდნენ კვლევების ჩატარების უფლებას და  აღმოჩნდებოდა ჭეშმარიტი გაბრიელის ისტორია, მაშინ არ უნდა მომხდარიყო ისე, რომ ცუდ ხელებში ჩავარდნილიყო.

            ბევრს ფიქრობდა გარი, ხოლო  ეკი­პა­ჟის წე­ვ­რებს ისე­თი შე­გ­რ­ძ­ნე­ბა ჰქო­ნ­დათ, რომ დი­ნა­მი­ტი­სა­გან ავ­სე­ბულ გე­მ­ზე იყვნენ და ერ­თი სა­ნ­თე­ლიც თუ დაუვარდდებოდათ ყველაფერი აფე­თ­ქ­დე­ბო­და. რა­სა­კ­ვი­რ­ვე­ლია, მა­თ ში­შს ნა­მ­დ­ვი­ლი სა­ფუ­ძ­ვე­ლი ჰქო­ნ­და და უყუ­რე­ბ­დ­ნენ, რომ არა­ვინ მი­სუ­ლი­ყო ერ­თი მე­ტ­რითაც კი  ახ­ლოს  მათთან და ,ა­ლ­ბათ, ამის  გა­მო მათ წარმატებით შე­ძ­ლეს აშშ-ს აღ­მო­სა­ვ­ლეთ პო­რ­ტა­მ­დე მი­ს­ვ­ლა.

            ნიუ-იორკის პორტთან მისვლისას ეკიპაჟმა დააცარიელა გემი, ხოლო გარი მოემზადა ლეიტენანტთან შესახვედრად,რომელმაც დაავალა ეს მისია.

—     თ­ქ­ვენ წა­რ­მა­ტე­ბით შე­ა­ს­რუ­ლეთ თქ­ვე­ნი მი­სია! - მო­უ­ლო­ცა ლეიტენანტმა გა­რის, რო­მე­ლიც პო­რ­ტ­თან სა­მ­ხე­დ­რო­ე­ბ­თან ერთად ელო­დე­ბო­და.

—     ა­სე­თი მი­სია აღარ მო­მ­ცეთ...ძ­ლივს ამო­ვი­სუ­ნ­თ­ქე ახ­ლა.

—     მ­თა­ვა­რია, რომ მი­სია წა­რ­მა­ტე­ბით შე­ს­რუ­ლ­და!

—     და ახ­ლა რას უპირებთ ამ მე­ტე­ო­რიტს?

—     ეს უკ­ვე თქ­ვე­ნი სა­ფი­ქ­რა­ლი არაა.

—     სა­ფი­ქ­რა­ლი არაა? იცით, რა­მ­დე­ნი ვი­ნე­რ­ვი­უ­ლეთ გზა­ში მე და ეკი­პა­ჟმა?. მე კი­დევ ერ­თ­ხელ გა­და­ვ­ხე­დე  გა­ბ­რი­ე­ლის ის­ტო­რიას და მი­ნ­და გა­ვი­გო, თუ რა არის ეს კრი­ს­ტა­ლე­ბი.

—    ჰ­მმ...ა­ნუ თქ­ვენ გი­ნ­დათ, რომ შე­ი­ს­წა­ვ­ლოთ ეგ კრი­ს­ტა­ლე­ბი, მა­გ­რამ მე­ც­ნი­ე­რებს სად მო­ნა­ხავთ?

—    ვი­პო­ვი! და­მი­ჯე­რეთ, რა­დ­გან ვი­ცი რი­ს­კე­ბი და ვი­ცი, რომ კრი­ს­ტა­ლე­ბის კვლების შე­მ­დეგ ძა­ლი­ან მნი­შ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი რა­მე შე­გ­ვი­ძ­ლია აღ­მო­ვა­ჩი­ნოთ.

—    კა­რ­გით, ერ­თი წუ­თი და­მე­ლო­დეთ, - თქ­ვა მან და ტე­ლე­ფო­ნი ამო­ი­ღო და გა­ვი­და სა­სა­უ­ბ­როდ.

და რო­ცა და­ბ­რუ­ნ­და თქ­ვა:

—     თ­ქ­ვე­ნი პრო­ე­ქ­ტი  და­და­ს­ტუ­რე­ბუ­ლია.

—     ა­სე მა­ლე? - გაოცებული სახით თქვა გარიმ.

—     დი­ახ. სა­ხე­ლ­მ­წი­ფოს აი­ნ­ტე­რე­სებს თქ­ვე­ნი გა­მო­კ­ვ­ლე­ვე­ბი, მა­გ­რამ თქ­ვენ შე­ზ­ღუ­დუ­ლი იქ­ნე­ბით დაფინანსებაში სა­ნამ რა­ღაც სა­ი­ნ­ტე­რე­სო რა­მეს არ აღ­მო­ა­ჩენს თქ­ვე­ნი სა­მე­ც­ნი­ე­რო ჯგუ­ფი.

—     დი­დი მა­დ­ლო­ბა, ლე­ი­ტე­ნანტ მა­ი­კლ!

—     ა­რა­ფერს, სერჟანტ გა­რი. მთა­ვა­რია თქ­ვენ მი­ა­ღ­წი­ოთ თქ­ვენს შე­დე­გე­ბ­ს
გარი ფიქრობდა, რომ ბევრი თხოვნა დასჭირდებოდა , მაგრამ ძალიან მარტივად მისცეს ეს საქმე. თუმცა ეს  ნიშნავდა იმას, რომ სახელმწიფო არ იყო დიდად დაინტერესებული კრისტალებით. ამიტომაც, გარის უნდა ეცადა ისეთი რამ აღმოეჩინა, რაც უფრო მეტ ინტერესს აღუძრავდა სახელმწიფოსმაგრამ არა იმდენი, რომ ცუდად გამოეყენებინათ. ძალიან ფრთხილად და ყურადღებით უნდა მოქცეულიყო.  

            ხოლო თუ სადმიიყვანს კვლევები, ამას აჩვენებს მომავალი...


​