-სად მივდივართ?-იკითხა გაკვირვებით სანდრომ. როცა ანა მიხვდა რომ ჰარი უკან ჩამოიტოვა ხელი გაუშვა
-შენ არსად მე მივდივარ-შეტრიალდა და გზა განაგრძო სანდრო კი უკან გაყვა
-არც იფიქრო რომ ეს ვერ შევამჩნიე
-არვიცი რაზე ლაპარაკობ-თავის არიდება სცადა და ფეხს აუჩქრა
-იცი
-რის მიღწევას ცდილობ?-თქვა და უკან შეტრიალდა ასეთ სწრაფ რეაგირებაზე სანდრომ თავი ვერ შეიკავა და დაეჯახა ანა კი ინერციით უკან წავიდა და სანდრომ დაიჭირა რომ არ წაქცეულიყო
-მყარად უნდა იდგე-თქვა სანდრომ და თვალი ჩაუკრა ამაზე კი ანა გამოფხიზლდა და თავი გაითავისუფლა მისგან
-სანდრო დღეს მაინც შემეშვი, მშვიდად ყოფნა მაცადე
-კარგი-თქვა და უკან გაბრუნდა. ამ საქციელზე ანას გაკვირვებას საზღვარი არქონდა
-რა?-თქვა ჩუმად და სანდროს გახედა რომელიც სასტუმროსკენ უკანმოუხედავად მიდიოდა.როგორც კი თვალს მიეფარა ანა გამოფხიზლდა და კაფისკენ წავიდა სადაც კურსელები ელოდებოდნენ
-ჰეი ამდენ ხანს სად ხარ?-კითხა მარიამმა
-შევყოვნდი ბოდიში-თქვა და გადასაკოცნად დაიხარა შემდეგ ანდრო წამოდგა
-სანდრო სად გყავს?-გადაკოცნა და ყურში ჩასჩურჩულა
-შენ მაინც ნუ მაგიჟებ-ჩურჩულითვე უპასუხა და გვერდით მიუჯდა
-მე მაინც არ ვიცოდე ანა-თქვა შემდეგ ოფიციანტი მოვიდა და მასზე გადაიტანა ყურადღება კითხვისთვის თავის ასარიდებლად
-ატმის წვენი თუ შეიძლება-თქვა და გაუღიმა, მარიამმაც მიცა შეკვეთა და სანამ სხვები აძლევდნენ ისევ ანას მიუტრიალდა
-რა თქვი სად არის სანდროო?
-ისს- დაიბნა და სანამ უპასუხებდა უკნიდან ხმა მოესმა
-აქ ვარ სასტუმროში მობილური დამრჩა და მისთვის დავბრუნდი-თქვა და ანას ლოყაზე აკოცა მან ნაძალადევად გაიღიმა. ყველა თბილად შესცქეროდა წყვილს და იღიმოდნენ, ანდროს კი ცოტა აკლდა რომ არ გაგუდილიყო. მხოლოდ მან იცოდა სინამდვილეში რაც ხდებოდა
-ზე წყვილი ხართ-თქვა ანდრომ და გაიცინა
-ანდრო-ნაძალადევად გაუღიმა ანამ და მეგობარს უჩქმიტა
-ააა-იყვირა ანდრომ და როვერშეემჩნიათ დაამატა-ტმის წვენი შეუკვეთე ხომ შენ?
-კიი ანდრო მეგობაროო
-მეც მომინდა უცებ
-რამე მოგვიყევით თქვენზეე როგორც ვიცი უკვე სამ თვეზე მეტია ერთად ხართ ქეთის სიკვდილი როგორ გადაიტანეთ?-იკითხა ნინიმ, ერთ-ერთმა კურსელმა ამაზე კი ანა ძალიან დაიძაბა
-მოდი დღეს არგვინდა ქეთიზე საუბარი, არაა მაგის დრო და ადგილი-სცადა სიტვაციის განმუხტვა სანდრომ
-მართალი ხარ, თქვა ნინიმ თვალები გადაატრიალა და ოფიციანტსს დაუძახა ისიც მოვიდა-თავი მტკივა და წამალი ხომ არ გექნებათ?-წამით შეყოვნდა მის სახელს დააკვირდა რომელიც მაისურზე ეწერა და შემდეგ განაგრძო-რატი არა?
-დიახ ახლავე მოგართმევთ ქალბატონო
-უბრალოდ ნინი დამიძახე რატი
-ისე ელაპარაკება რომ თითქოს დიდი ხანია იცმობდეს-ჩურჩულით მითხრა ანდრომ-არა კიარ ელაპარაკენა ეფლირტავება-განაგრძნო ისევ
-დაიკიდე-უთხრა ანამ და ეცადა ყურადღება აღარ მიექცია მის გამოხტომებზე
-მალე მოვალ-თქვა სანდრომ და წამოდგა -სად მიდიხარ?-ინსტიქტურად იკითხა ანამ
-რაიყო ანა ყოველ ნაბიჯს უკონტროლებ?-თქვა ნინიმ და გაიცინა შემდეგ განაგრძო-ეტყობა არ ენდობი და გგონია გიღალატებს-უკვე მოთმინების ფიალა ევსებოდა ანდრო რომარა ალბატ გაპუტავდა
-ნინი ოფიციანტთან მიდი წამალს მოგცემს იქნება ტვინი გაგიხსნას-თქვა ანდრომ ამაზე კი ყველას გაეცინა
-მალე დავბრუნდები-თქვა სანდრომ ლოყაზე აკოცა ანას და საპირფარეშოსკენ წავიდა ნინიმაც თვალი გააყოლა და მომენტით ისარგებლა
-კარგი ანდრო გამოვართმევ-თვალი ჩაუკრა ადგა და წავიდა
-ეს გოგო მაღიზიანებს-თქვა მარიამმა
-გაატარე სულ ასეთიიყო-უპასუხა ანდრომ
-კარგი არ გავიფუჭოთ ხასიათი-თქვა ანამ ამასობაში შეკვეთაც მთლიანად მოიტანეს და საუბარი დაიწყეს
-სადარის სანდრო ამდენ ხანს?-ფიქრობდა ანა მაგრამ კითხვას ვერ ბედავდა ანდროსთანაც კი, იცოდა რასაც დაუწყებდა. ანერვიულებული ხელელეს ვერ აჩერებდა ანდრო ყველაფერს მიხვდა და წამოდგა
-ანა შეგიძლია გამომყვე ? ახლა გამახსენდა რომ ირაკლი მომკლავს თუ შენს თავს არ ვანახებ, აქ კი ხელი არ შევუშალოთ
-მერე რო დავრეკოთ?
-მომწერა და ამაფეთქაა, შენ კი ინტერნეტი არ გაქვს ჩართული
-ოჰ კარგი-თქვა და ადგა ანაც-მალე დავბრუნდებით-უთხრა მათ და გავიდნენ საპირფარეშოსკენ აიღეს გეზი
-რა დროს ირაკლია ანდრო-კითხა მიმავალს
-რა ირაკლი გოგო შენ გგონია ვერ შევამჩნიე აფორიაქება?
-რა აფორიაქება?
-საკუთარ თავს ატყუებ გასაგებია მაგრამ მე მაინც ნუ მატყუებ
-არაფერს გატყუებ
-კარგი წამოდი ვნახოთ სად წავიდა ამდენ ხანს-თქვა და საპირფარეშოსკენ წავიდნენ. სარკე და ონკანი საერთო ქონდათ შესასვლელთათ როცა მივიდნენ ნინის ხმა გაიგონეს
-სან შეგიძლია უკვე მიატოვო ანა ზედმეტად დიდხანს გაგიგრძელდა მასთან ყოფნა.....
______________________________