ინტენსიურში შეიყვანეს ,
ნახევარი საათის მერე, გაიგო ნიკოლოზმა რომ, წამლეები დაელია .
წავიდა, მარიტას სახლში, გადაქექა ყველაფერი,უჯრაში წერილი დახვდა.
,, მაპატიე ნიკოლოზ, დავიღალე, მიხედე ბავშვს ...,,
არ იყო ,ძლიერი მოწამვლა, მაგრამ სამი დღე მაინც,დაჰყო სავადმყოფოში, ნიკოლოზი არ შორდებოდა, იმის შიშით რომ, ისევ არაფერი დაეშავსბინა, საკუთარი თავისთვის, მანიკა დედასთან დატოვა, ის კი დღე და ღამ, მარიტასთან იყო,მისი ხელით აჭმევდა, აბანავებდა, უცვლიდა პატარა ბავშვივით უვლიდა ...
დაბადების, დღეზე მარიტას სურპრიზი გაუკეთა, ბინა მოაწყო და იქ წაიყვანა,ხელი სთხოვა.
-მარიტა,მე შენ მიყვარხარ, წს სიყვარული, უკვე აღარ ეტევა არსად, ჩემი ყველა ამოსუნთქვა შენ გეკუთვნის,შვილი, ჩვენს ურთისრთობას უფრო ,აახლოვებს და სჯობს, დავქორწინდეთ .
-თანახმა ვარ.მარიტა ადამიანურ ცხოვრებას უბრუნდებოდა და სილაღე, ეპარებოდა გულსა, გონებაში ბედნიერ წუთებს აფიქსირებდა და სურათებად ინახავდა თითქოს ....
ტელეგონმა დაურეკა, უცხო ნომერი იყო რომ დახედა,მაგრამ ეს მისთვის ჩვეულებრივი ამბავი იყო.
-ალო
-მარიტას ველაპარაკები?
-დიახ, რით შემიძლია დაგეხმაროთ?
-მე ვერაფრით, აი საკუთარ თავს კი, ვფიქრობ უნდა, გაუწიო ანგარიში, არა, საკუთარ თავს კიარა, საკუთარ შვილს.
-ვერ გავიგე, მოდი პირდაპირ მითხარით, რა გნებვთ?
-ნიკოლოზს თუ გაჰყვები ცოლად, მერმუნე, მუდამ შავით გატარებ.
-ვინ ხართ და როგორ ბედავთ ჩემთან, ასეთ ლაპარაკს ?
-ჩემი შვილის, სიკვდილიდან 3 თვე გავიდა, მას კი, ძველი შეყვარებული, მოჰნატრებია, არც შვილს, დავინდობ და არც მას, ამიტომ მოკიდე, შენს შვილს ხელი, და გაქრი.
-მომისმინეთ კარგად, თუ გაბედავ და ჩემი ოჯახისკენ ერთ ნაბიჯს გადმოდგამ, სანანებელი გაგიხდება შენი მთელი ცხოვრება, ხოდა სასამართლოში შევხვდებით.
სწრაფად გათიშა, ტელეფონი და პოლიციაში ,წასასვლელად მოემზადა.
ნიკოლოზი ,ისევ ლექციების კითხვას შეუდგა, მარიტა ექმი გახლდათ, ნიკოლოზს, ჯერ მანნიკა უნდა,გაეყვანა სახლში, მერე კი, მარიტას მიაკითხავდა.სკოლასთან მივიდა, კარი გააღო და გადმოვიდა, ერთი ნაბიჯი, გადადგა და სამი საზარელი ბრახუნი გაისმა ...
ნიკოლოზ,ი მოწყვეტით დაეცა ძირს და იქაურობა, წითლად შეიფერა, ხალხი სწრაფად შემოესია, იქაურობას და საავადმყოფოში,გადაიყვანეს ბედის ირონიულად, იქ სადაც მარიტა იყო,გამოძახება მიიღო და დერეფნისკენ გაქანდა,საიდანაც შეჰყავდათ პაციენტები,ფეხები უცნაურად უკანკალებდა და გზა, უსასრულოდ უდიდდებოდა, ადგილზე მისულს, ვერავინ უყურებდა სახეში,თითქოს მათი ბრალი ყოფილიყო რამე.
მარიტა ეცა ქმრის სხეულს, რომელიც ,პულს ძლივს გრძნობდა, ასეთი მარიტა ,არავის ენახა აქამდე, საოპერაციომდე წამი დასჭირდა, უსწრაფესათ აკეთებდა ყველაფერს,
პულსი ეცემა მარიტა...
ელექტრო შოკი მოამზადეთ
ერთი... ორი... სამი ...
ტუუუ ....
კიდევ ერთხელ, მოუმატეთ მუხტს
ერთი... ორი ...სამი ...
ტუუუ
კიდევ ერთხელ
კიდევ ....
კიდევვ ...
ნიკოლოზ არ ქნა
კიდევ ერთხელ...
არდამტოვო.
ხომ შემპირდი, არ ქნა გთხოვ, კიდრვ ერთხელ თუ მიმატოვებ,ხომ იცი ვეღარ გადავიტან, ამას ნამდვილად ვეღარ გაუძლებს გული.
კიდევ ერთხელ მუხტი ერთი,ორი სამი...
ახლა მარიტას გულმა,ვეღარ გაუძლო და იატაკზე უსიცოცხლოსავით დაეცა...
საოპერაციოსთან,ხალხი მოგროვებულიყო, საკაცით გამოიყვანეს მარიტა.
-სასწრაფოდ, გულის შეტევაა...
მთელი დღე მარიტას თვალი არ გაუხელია, ერთ კუთხეს მარიტა იყო უგონოდ, მეორე კუთხეს კი ნიკოლოზი ...
საღამოს, მარიტამ თვალი გაახილა, ხელიდან მოიგლიჯა გადასხმის სისტემა, ფეხშიშველა გამოვარდა გიჟივით, მირბოდა საოპერაციო განყოფილებაში, კარი შეაღო და შევარდა, განყოფილებაში სუდარა გადაფარებული,გვამი დახვდა...
-არა,არა, მივარდა კოლეგა ექიმს და ხალათზე, ჩასჭიდა ხელები არა .
-მითხარი რომ, არ მომკვდარა მითხარი ... ხმას არ აღებინებდა ექიმს,იგრძნო ფეხებიდან წამოსული სიცივე, გულამდე როგორ ავიდა,ექიმს ჩამოეკიდა პერანგზე, ისე რომ პერანგის, მოხეული კუთხე ხელში შერჩა ...
კიდევ ერთხელ რომ,მოვიდა გონებაზე, დედამთილი დახვდა საწოლთან თვალცრემლიანი.
მის დანახვაზე ,გული უფრო მეტად დაუმძიმდა.
-მაპატიე, ძალიან გთხოვ ,მაპატიე რომ, ვერ შევძელი.
-გთხოვ მარიტა, რეებს ამბობ.
-მაპატიე რომ, ვერ გადავარჩინე, მაპატიე რომ, ძალა გამომეცალა.
-მაგრამ მარიტა, რაზე მთხოვ პატიებას.
-როგორ თუ რაზე, ვერ ხვდებოდა, რას ეკითხებიდა, ან რა ეპასუხა.
-პირიქით, მარიტა მადლობა, მითხრეს რომ, თქვენმა ბრძოლამ პულსი აუმუშავ,ჩემს შვილს .
-რას ამბობთ,მაგრამ მე ვნახე, იქ
-რა ნახე ?
ფეხზე წამოხტა, მარიტა ექიმი დახვდა დერეფანში.
-მარიტა, წეღან არ დამაცადეთ, თქვენი მეუღლე ,პალატაშია გადაყვანილი სასუნთქ აპარატზე და კომაშია...
-საოპერაციოში ?
-იქ ავაარით შემოიყვანეს, მამაკაცი და გარდაიცვალა.
-მადლობა ღმერთო , მუხლებზე დაეცა მარიტა , -მადლობა, იმისთვის რომ, მისი სიცოცხლე, მაჩუქე და ბოლომდე არ გამწირე.
პალატაში შევიდა, სადაც ნიკოლოზი იყო.
-ტყვიები ორგანიზმიდან ამოღებულია მარიტა, სისხლი მამამ გადაუსხა და უფლის ნებით კომიდან გამო.
-მადლობა ხათუნა, ცოტახანს მარტო დამტოვე,უხმოდ გავიდა, ექთანი პალატიდან, მარიტა თავთან იჯდა.
-ნიკოლოზ ძვირფასო, გახსოვს შენთან რომ ,მოვედი რომ გთხოვე, არ წასულიყავი, რომ გითხარი თუ წახვალ გულს წაიღებ მეთქი, უჰაეროდ დამტოვებ მეთქი, ახლა კი,ისევ მოვედი, შენთან მოვედი და გთხოვ, რომ მანიკა არ დატოვო მარტო, თუ წახვალ, არ მექნება უფლება მანიკა მივატოვო, მან ხომ, ამდენი ხანი,უშენოდ გაატარა 7 წლისაა უკვე, ბაღში არ ეთამაშებოდნენ, შენს პატარა გოგოს, რადგან მამა არ ჰყავდა და მშობლების, დარიგებით მე უზნეო ქალი ვიყავი, შენ გვჭირდები, მანიკას სჭირდები,სკოლაში რომ მიიყვანო და ისიც,თავაწეული რომ, შევა კლასში...
ჩვენს გამო იბრძოლე, ხედავ ცრემლიც, აღარ მაქვს და ყველა საცრემლო ჟამს,გული მიმდის მეც, მეც რომ ვეღარ გაუძლო, მერე მერე , რას იზამს მანიკა, სულ მარტო დარჩება.
დიდხანს იჯდა და კომაში, მყოფ ქმარს თან თმაზე ეფერებოდა, თან გონს მოსვლას თხოვდა, მერე მანიკას მოსაკითხად გავიდა, უთხრეს რომ,ბაბუას ჰყავს.
თავთან გაუთენა ,ის ღამე მარიტამ, თვალი ერთხელ არ მოუხუჭავს.
დილით,სახლში წავიდა, გამოიცვალა, მანიკა სკოლაში გაუშვა და ისევ, ნიკოლოზის პალატას მიაშურა, ექიმი იქ დახვდა.
-რას იტყვით, რენდგენი გადაუღეთ?
-დიახ, შოკური მდგომარებაა,ახლა ყველაფერი მასზეა დამოკიდებული მარიტა, ძლიერად უნდა იდგეთ, დღის ბოლოს თუ არ გამოფხიზლდა, მერე შანსი ცოტაა რომ, გონს მოვა ...
მარიტას,დედის ნაჩუქარი, ღვთისმშობლის ხატი გაახსენდა, სადაც დედა და ძე ღვთისაა გამოსახული, ხატის ჩანთით სულ, თან ატარებდა,ამოიღო მაგიდაზე დადო და დაუჯდომი, ლოცვა დაიწყო, ლოცვა მთელი დღე გრძელდებოდა, ამთავრებდა და ისევ ახლიდან იწყებდა ,ისე რომ არც საჭმელი ეჭამა ,შეხედა საათს, ღამის, ათი საათი იყო, თავი უცნაურად გააქნია,თითქოს საშინელი აზრი მოიშორაო და ისევ ახლიდან ,უნდა დაეწყო ლოცვა რომ, ხატს დააკვირდა, მეტად ძე ღვთისას, ტელეფონი ამოიღო,
-მამა ,ბავშვი სადაა?
-სძინავს შვილო,არის ახალი რამე ?
-ძალიან გთხოვთ, ფრთხილად გააღვიძეთ და მომიყვანეთ.
-კი მაგრამ, რა ხდება?
-უბრალოდ, გააკეთეთ ჩემთვის,ეს და მომიყვანეთ ბავშვი, ტელეფინი სასწრაფოდ გათიშა და ბავშვის, მოსვლამდე კიდევ,რამდენიმეჯერ ჩაიკითხა ლოცვა, სანთლები მარიტასავით, დნებოდა და იწვოდა, მასავით იღვენთებოდა და ქრებოდა....
-დედიკო, რა ხდება ...
-მომისმინე დე, მამა ცუდათ არის, ჩვენი დახმარება სჭირდება, ხომ გახსოვს,ბებომ ლოცვა რომ გასწავლა ?
-ხო ,მახსოვს დედა.
-ახლა უნდა, შეგიყვანო მამასთან, მამა პალატაშია და ცუდადაა ,მე და შენ კი, მისთვის ეს ლოცვა, უნდა წავიკითხოთ კარგი.
-კარგი დედა, მანიკას თვალები აუცრემლდა.
ოთახში შესულმა კი,ვერ გაუძლო და ცრემლები,ჰირილად გადაექცა, მამის დანახვაზე, შემდეგ დედასთან ერთად, მოიდრიკა მუხლი და ლოცვა დაიყო, ამ პატარა ანგელოზს, ცრემლები ღაპა-ღუპით სცვიოდა, ლოცვის დამთავრების შემდეგ, მამასთამ მივიდა...
-მამა, ხომ გაიგე ,ღმერთს ვთხოვე რომ ჩემთან დაგტოვოს, კიდევ ხომ არ მიმატოვებ მამიკო, ხომ შემპირდი რომ ,სულ ჩემთან იქნებოდი, პატარა ხელი მამის ხელს დაადო და ცრსმლი ჩამოსწყდა, ანგელოზის სახეს მამის ხელს დაეცა, თითქოს წმინდა ცრემლი ყოფილიყოს ...
-დედა ,ხელზე მომიჭირა მამამ.
-რას ამბობ, ხომ არ გეშლება.
-არა დედა, ხელზე მომიჭირა,
მარიტამ მივიდა ,თვალებში ჩახედა, მერე თითები ,გაუმოძრავა და იგრძნო ,როგორ აუთამაშდა, საჩვენებელი თითი.
-ღმერთს მადლიბა,უფალო დაილოცოს შენი სახელი, თხუთმეტ წუთში,გონს მოვიდა, მაგრამ იმდენად სტკიოდა, ყველაფერი რომ ძლიერი გამაყუჩებელი გაუკეთეს.
-ყველაფერი მტკივა
-მამა მადლობა , მივარდა პატრა მანიკა მამასთან .
-ჩემო გოგო ,აქ რას აკთებ ?
-მე და დედამ ვილოცეთ რომ, არ წასულიყავი.
-მე ხომ, მოგეცი პირობა მამა...
-მადლობა ღმერთს, მან გვაჩუქა, შენი თავი ნიკოლოზ, ორი დღეა უკვე კომაში ხარ .
-ნუ გეშინია, საყვარელო.
-ნუ ლაპარაკობ დაისვენე, მე შენთან ვარ.
-ბავშვი ,სახლში წაიყვანე ცოდოა.
-მიდი დე, გაყევი ბაბუას...
-მაგრამ მე რომ, მამასთან მინდა.
-მამამ უნდა, დაისვენოს და კარგად გახდეს.
გულნატკენმა და მოწყენილმა, მანიკამ ბაბუას ჩაჰკიდა,ხელი და გაჰყვა.
ერთი თვე, სავადმყოფოში დაჰყო ნიკოლოზმა, რათქმაუნდა მარიტაც არ შორდებოდა, ამასთან მუშაობდა და ახლა, უფრო მეტად მომდომებით, რადგან ახლა მეტად ხვდებოდა,რამდენად ძვირფასია, საყვარელი ადამიანის სიცოცხლე. პოლიციამ დაიჭირა, დაიანას მამა,
როცა ჰკითხეს, რატომ სცადეთ, თქვენი ყოფილი, სიძის მოკვლაო? მან ,მთელი ზიზღით უპასუხა:
-მის გამო ,ჩემი ერთადერთი, ქალიშვილი მოკვდა.
-მაგრამ თქვენ შვილმა, ვენები გადაიჭრა,მაშინ როცა ,ნიკოლოზი სახლში არ იყო.
-მას ჩემი,შვილი არ უყვარდა, მარტო იმ ქალზე ფიქრობდა,მეტიც , ჯერ ჩემი გოგო, საფლავში არ გაციებულა, მას კი ცოლი მოჰყავს.
ნიკოლოზს, ძალიან კარგი ადვოკატი, ჰყავდა და მან დაიცვა, მისი უფლებები.
-ბოდიშით, მაგრამ ეს წმიმდა წყლის სიცრუეა, თუ ნებას მომცემთ, გიამბობთ სიმართლეს, ბატონო მოსამართლევ?
-გისმენთ.
-როცა, ჩემს დაცვის მყოფს, მძიმე ცხოვრება დაუდგა, მის დას,მეორე სტატიის,სიმსივნე აღმოუჩნდა, ოჯახი ჰყიდდა, ყველაფერს რომ, მისთვის დახმარება გაეწიათ, პირველი შესატანი 15 000$ იყო, მერე კიდევ ამდენი, გაიგეს მათ, ეს ყველაფერი და წინადადევით, მივიდნენ რომ ,მისი შვილის მოყვანის სანაცვლოდ ,ყველაფერს დაფარავდნენ, ამ დროს ნიკოლოზს, საცოლე ჰყავდა, მაგრამ მათ ,ყელში ფეხი დააბიჯეს, მეტი გზა არ დაუტოვეს ... ნიკოლოზს ,რადგან არ უყვარდა, მათ შორის ხშირი იყო კომფლიქტი. მერე დიანამ, გაიგო რომ უშვილო იყო.
ამისგამო იმდენად დაითრგუნა რომ, ლოგინად ჩაწვა, ექიმებიც კი მიჰყავდათ მასთან, ამ დროს კი ნიკოლოზი , ერთ წამს არ ტოვებდა.
ნიკოლოზს და რომ მოუკვდა, არც მაშინ, მიუტოვებია დაინა, ხომ ასეა?! გულს კი ,ვერავის სიყვარულს ვერ ვუბრძანებთ, ბ. მოსამართლევ.
ეს გოგო დეპრესიაში,ჩავარდა და თვითმკვლელობით დაამთავრა. რა უნდა ექნა, ჩემი დაცვის მყოფს, როცა ის მასთან იყო, არაფერი დამართნია, მაგრამ მასაც ხომ უნდოდა გავლა , მამამისმა კი, ორი საათით, ვერ მიხედა შვილს, რა ბრალიაქვს ნიკოლოზს ?
-მიღებულია შენიშვნა.
-ხო და რაც შეეხება, დაიანას სიკვდილის,შემდეგ ცხოვრებას, ეს უკვე ,ნიკოლოზის გადასაწყვეტია და ვერავინ, მოსთხოვს სიბერემდე, მარტოდ ყოფნას.
მოსამართლემ ,ნიკოლოზი უდანაშაულოდ სცნო, ნიკოლოზმა საჩივარი გამოიტანა ,რადგან იცოდა რომ ,ეს ყველაფერი მამის გულმა ქნა, ისიც ხომ ,შვილის დაკარგვით ,გამოწვეულ ტკივილს, ვერ აღწევდა თავს ...
სავადმყოფოდან გამოსული ნიკოლოზი ,კიდევ ერთი თვე იყო, ლოგინს მიჯაჭული, ამასობაში კიდევ, მოხდა რაღაც კარგი , მარიტა ისევ, ფეხმძიმედ იყო, ოთხი თვის ფეხმძიმე , ეხომ ბიჭი აჩვენა.