დემეტრეს თვალით
მოსაცდელში ვიყავი თითქოს მკვდარი მხოლოდ ფიზიკურად ვიყავი იქ,ფიქრებით კი მარიამთან....ვერც კი გავიგე ისე მოვიდენ ნიკა ნუცა და ლიკა ცოტა ვისაუბრეთ მოვუყევი რაც მოხდა და მალევე ექიმი გამოვიდა და შესვლის უფლება მოგვცა,რომ შევედი და მარიამი ასეთ მდგომარეობაში დავინახე გული მომიკვა გავიყინე როგორ მინდოდა ჩავხუტებოდი და მომეკითხა მაგრამ ვერ ვაბამდი თავს სათქმელს უბრალოდ ვიდექი და ვუყურებდი

-როგორ ხარ მარრი (ლიკა)
-კარგაად (მარი)
-მარ რამე ხო არგინდა მოგიტანოთ? (ნუცა,ლიკა)
-არა არაფერი მინდა

-ნიკაა ნუცაა წამოდით რა ყავა დავლიოთ (ლიკა)
-ხო მართალი ხარ მარის დასვენება უნდა წამო დემეტ..
-რა დემეტრე რა დემეტრე წამოდი მალე (ლიკა,ნუცა)



დემეტრე,მარი
დემეტრე მარიამს მიუჯდა და მის ხელს ხელი მოჰკიდა
-მაპატიე (მარი)
-რასამბობ მე მე ზედმეტი მომივიდა მე მაპატიე
-ცუდად მოვიქეცი....
- გამიღიმა და ხელზე მაკოცა

-ოხხ კუკლებოოო (ნიკა)
-ოხ შე ცანცარაა (მარი)
-არაფერი გიჭამია მთელი დღეა მარიიი (ნუცა)