საღამოს, მაღაზიიდან გაოგნებული დაბრუნდა მია სახლში, ლალიმ მაშინვე შეატყო შვილს უხასიათობა და ჩააცივდა მოყევი რა ხდებაო, მიამ ნიკას შეხედა რომელიც ტელეფონში იყურებოდა და საერთოდ არ აქცევდა მათ ყურადღებას
-ანი ჩამოსულა-დაიწყო მიამ და ნიკამ მაშინვე გახედა დას არეული თვალებით, მია დაიძაბა და მაშინვე გაჩუმდა
-Გამაოცე ახლა რა შენც-დაᲣღრინა ლალიმ მიას
-ლიკუნამ მითხრა ანიმ თქვა უკან აღარ დავბრუნდებიო
-ეგონოს აღარ დაბრუნდება-დაისისინა ლალიმ და ნიკას მიაჩერდა რომელიც დაძაბული უსმენდა მათ საუბარს -რამდენჯერ გამოიქცა ქმრის ოჯახიდან მაგრამ მაინც უკან დაბრუნდა-თქვა გაღიზიანებული ტონით და ნიკამ უნებურად მზერა მიადან ლალიზე გადაიტანა
-იმიტომ დაბრუნდა რომ მშობლები
აიძულებენ-უთხრა გაღიზიანები ტონით მიამ დედას
-იმიტომ ბრუნდება რომ ტუტუცი და სულელი გოგოა და მოსწონს Ქმარი რომ დასდევს უკან
-დედა რა სისულელეს ლაპარაკობ-გაცეცხლდა
მია -ანის თავის ქმარი არ უყვარს, მაგრამ თავისიანები უკან დაბრუნების უფლებას არ აძლევენ
-სიტყვებს დაუკვირდი შე თავხედო-დაუყვირა ლალიმ და ნიკას მიაჩერდა ამღვრეული
თვალებით -შენ საიდან იცი ანის ვინ უყვარს და ვინ არა?
-ლიკამ მითხრა არ უყვარსო, Აიძულეს მისი ცოლობაო
-შენ და ეგ შტერი გოგო ზედმეტად ბევრს ხომ არ ლაპარაკობთ სხვის პირად
ცხოვრებაზე?-გაბრაზდა ლალი, არ უნდოდა ნიკას გაეგო რეალურად ანას თავს რაც ხდებოდა, რადგან ხვდებოდა რომ მის შვილს დღემდე გრძნობები ჰქონდა მის მიმართ
-ანი ლიკას ბიძაშვილია და ყველაფერი კარგად იცის ისიც მითხრა, ბანკეტზე შემთხვევით მოხვდა ჯაბას მანქანაში და ეგრევე წაიყვანაო, ოჯახმა კი ანის უკან დაბრუნების უფლება არ მისცაო, მამაჩემი და ბიძაჩემი ისეთი აღფრთოვანებულები იყვნენ რომ არც კი დაფიქრებულან ანის მდგომარეობაზეო
-რაებს ბოდავ საერთოდ-იყვირა ლალიმ და ნიკას აარიდა მზერა რომელსაც ბრაზისგან და მრისხანებისგან სახე აელეწა
-ლიკამ მითხრა დღეს, ანის არ უნდოდაო ძალა დაატანესო-უყვირა დედას მიამ -შენ კიდე იძახდი თავისი ნებით გაჰყვა და უყვარდა ის ბიჭიო
-დედამისმა ასე თქვა-შეიცხადა ლალიმ -მე საიდან უნდა მცოდნოდა იმ შტერ გოგოს ვინ უყვარდა და ვინ არა? ეგ რომ გათხოვდა მერე დღეს ქმარი მომიკვდა, თუ გახსოვს მამაშენი დაიღუპა, სანამ ჩვენ, მე და ნიკა თურქეთში მის გადარჩენას ვცდილობდით ქალბატონმა ანიმ სხვა იპოვა გაეკიდა, გათხოვდა, ახლა ქმარი არ მოსწონს ჩემი შვილისთვის უნდა თავგზის აბნევა და ლიკა მოგიგზავნა?-Გაცეცხლდა ლალი და მიას მიუახლოვდა
-ნიკას ტვინი აურიე, დაარწმუნე თავისი სურვილით გათხოვდაო, არ უყვარდიო, ჩვენ ეომ წავედით თურქეთში ეგრევე სხვა იპოვაო გაეკიდაო-უყვირა მწყობრიდან გამოსულმა მიამ და უმალ ხმა ჩაუწყდა ლალიმ რომ გაარტყა სახეში
-დედა რას აკეთებ?-დივნიდან წამოვარდა ნიკა და ატირებულ მიას მივარდა და გულში ჩაიკრა
-არ გაბედო და იმ გოგოს ახლოს არ
გაეკარო-დაუღეინა ლალიმ შვილს
-დედა მე ეს ყველაფერი უკვე დიდიხანია ვიცი და მიას ნუ სჯი სიმართლის თქმის გამო
-საიდან იცი ვინ გითხრა, იმ სულელმა გოგომ შენც ლიკა მოგიგზავნა?-იყვირა გაავებულმა ლალიმ
-აი ეგ შენი საქმე არაა-უყვირა ნიკამ დედას
-და რას აპირებ? ხელს მოკიდებ და აქ მოიყვან? ცოლად უნდა დაისვა სხვის ცოლი და სხვისი შვილის დედა?-კივლდა ლალი
-არაფერს გაკეთებას არ ვაპირებ
დაწყნარდი-ნიკამ მაქსიმალურად მოთოკა თავი
-გგონია იმას დავიჯერებ რომ მის მიმართ აღარაფერს გრძნობ?-ჩაეკითხა ლალი
-ვგრძნობ მაგრამ მის ცხოვრებაში ჩარევას არ ვაპირებ სანამ თავად არ მომცემს ამის უფლებას
-ღემრთო ახლა ნამდვილად გავგიჟდები-იკივლა ლალიმ, სკამი გამოსწია და მაგიდასთან დაჯდა სახე წაშლილი -ესე იგი მთელი ეს დრო შენ ყველაფერი იცოდი... იცოდი და ჩუმად იყავი... სასურველ დროს ელოდები რომ იმოქმედო? როგორ შეგიძლია სხვის ცოლზე ფიქრი? რა საშინელებაა!-თავი გააქნია ლალიმ
-ანი მსხვერპლია-თქვა მიამ ისე რომ ნიკას არ მოშორებია -ის ძალით გააყოლეს ჯაბას, ანის ის არ უყვარს, მასთან ყოფნა არ უნდა, მაგრამ ოჯახი აიძულებს მასთან დაბრუნებას, იმიტომ რომ მათ არ ესმით მისი
-მია შენს ოთახში შედი
-არ შევალ და სათქმელს ბოლომდე ვიტყვი, მე ეს ყველაფერი დღეს გავიგე, ლიკა ტიროდა ანი მეცოდება მაგრამ ვერაფერით ვეხმარებიო, და შენ თი გიყვარს-ნიკას შეხედა მიამ-ხელი ჩაკიდე და არასდროს გაუშვა-ლალი მაგიდიდან წამოვარდა და მიას წაეტანა მაგრამ ნიკამ უკან დახია დედა და მიას გადაეფარა
-რა ჯანდაბა ხდება აქ?-სანდრო შევიდა სახლში აჟმური სახით
-შენ იდიოტ და-ძმას ჰკითხე-უყვირა ლალᲘმ და ოთახში შევარდა, კარი ის მოიჯახუნა სამივე ადგილზე შეხტა მოულოდნელობისგან
-რა მოხდა ახლა რამ გააგიჟა?-გაოცებული სანდრო მოაჩერდა სახე ალეწილ და-ძმას
-ანიზე სიმართლე გავიგე და რომ მოვყევი სახლში გაგაიჟდა
-ჰო მართლა მაღაზიაში შემხვდა -ნიკას მიაჩერდა სანდრო -ნამტირალევი ჩანდა
-შენ ნუღარ მირევ ტვინს-დაუღრინა ნიკამ ძმას
-შენს ადგილას ამ შანს ხელიდან არ გავუშვებდი
-ამას წინათ რომ იყო ჩამოსული მანქანით გავიყოლე და გადამიხტა წითელზე რომ გავჩერდით
-რაა?-შეიცხადა სანდრომ და სიცილი აუტყდა
-ჩვენზე მინდა ლაპარაკი-მეთქი და გაგიჟდა არანაირი ჩვენ არარსებობსო და მოკლეთ მანქანიდან გადამიხტა გაგიჟებული
-და შენც ეგრევე უკან დაიხიე?-გაბრაზდა სანდრო
-და შენ რომ არ იხევ ვერ ნახე რა მოხდა?
-მე სხვა სიტუაციაში ვარ შენ სხვა
-სანდრო მართალია-დაეთანხმა მია-ანის ძალა უნდა დაატანო რომ გამოგოტყდეს სიყვარულში და თუ გამოგიტყდა ხილი ჩაკიდე და არსად გაუშვა
-ბავშვსაც შენზე მეტი ესმის-გაეცინა სანდროს
-აუ შემეშვით რა, ისედაც თავგზა მაქვს არეული
-ამდენ ფიქრს ჯობია გადაწყვეტილება მიიღო გიყვარს თუ არ გიყვარს, გინდა თუ არ გინდა ეგ გოგო და მერე საქმეს მიხედო! თორემ ისევ უკან დააბრუნებენ და დატანჯავენ, შენ ხომ იცი რომ ანის ცუდად ექცევიან, აზრზე მოდი და გადადგი ნაბიჯები! და კიდევ გასაღები მომეცი -უთხრა მოულოდნელად სანრომ და ნიკა გაოცებული მიაჩერდა ძმას
-რა ჯანდაბათ გინდა მანქანა?
-ნათიასთან უნდა წავიდე
-სანდრო არ აურიო რა
-მომცემ გასაღებს თუ ლაშას წავართვა მანქანა? და ამოგშალო ოჯახის წევრები სიიდან?
-მოგცემ მაგრამ არ მინდა კიდევ
იჩხუბოთ-თვᲚებში ჩააცქერდა ძმას ნიკᲐ
-არაფერი არ მოხდება დაწყნარდი
-რატომღაც შენი არ მჯერა
-სად ჯანდაბაში აპირებ წასვლას?-ლალი გამოვარდა ოთახიდან
-ანუ გვისმენდი?-გაეცინა სანდროს
-ტვინის შეტყევა გაქვს მიღებული
-ნიკა გასაღები მომეცი თორემ გამაგიჟებს ეს
ქალი-დაიღრინა სამდერომ და გასაღები გამოართვა ნიკას.
ნანა ნათიას ოთახში შევიდა ფეხაკრეფით, ეგონა ეძინა მაგრამ მან უმალ თვალები გაახილა და დედას მიაჩერდა
-დედას სიხარულო-ნანა საწოლზე ჩამოჯდა და ნათიას გაფითრებულ სახეზე ხელი ჩამოუსვა
-დედა ძალინ ცუდად ვარ-ნათიას ცრემლები მოეძალა და უმალ გადმოსცვივდა
-ნათია გთხოვ თავს ნუ იტანჯავ
-დედა თავს საშინლას ვგრძნობ
-ვიცი ვიცი რასაც განიცდი მაგრამ... ნათია საბოლოო გადაწყვეტილება უნდა მიიღო და უკან აღარ დაიხიო, უკვე ძალიან ღრმად შეტოპეთ შენ და სანდრომ და...ასე არ შეიძლება, ან დაშორდი ან დაუბრუნდი, სხვაგვარად უბრალოდ ვერ იქნება...
-ვიცი დედა და ამიტომ ვღელავ ასე
-ნათია ისევ გიყვარს?
-არვიცი დედა, ზუსტად მართლა არ ვიცი რას ვგრძნობ მის მიმართ
-ამიტომ იტანჯები ასე არა?-დანანებით ჰკითხ ნანამ თვალ ცრემლიან ნათიას -თან არ გინდა მისი დაკარგვა თან მასთან ყოფმაც არ გინდა რადგან ბევრჯერ გატკინა
-ზუსტად ასეა
-ნათია დედა გთხოვ კარგად დაფიქრდი და გადაწყვეტილება ისე მიიღე, ხომ იცი რომ ამაზეა დამოკიდებული შენი და მარიანას მომავალი, იმაზეც იფიქრე რომ ერთი ხელის გარტყმის გამო შეიძლება სათანადოდ არ შეგძულდა და მერე ინანაო მისი დაკარგვა, მე ყველა შწმთხვევაში მხარს დაგიჭერ და დაგეხმარები მაგრამ ხომ იცი რომ შენს მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებაზე პასუხის გება მაინც შენ მოგიწევს ყველაზე მძიმედ
-დედა ეს პირველად არ მომხდარა...-ნათიას ცრემლები გადმოსცვივდა ისევ -ის მე ბევრჯერ შემეხო ხელით
-რაა?-აღმოხდა სახე წაშლილ ნანას- და მიმალავდი?
-არ მინდოდა გენერვიულა... მეგონა სანდრო შეიცვლებოდა, გამოსწორდებოდა... სულ მქონდა იმედი რომ სიყვარულის გამო იმ აგრესიას მოერეოდა რაც ხასიათში აქვს
-ნათია -ნანამ შვილი გულში ჩაიკრა და ცრემლები მოეძალა
-დედა ძალიან ვნერვიულობ, მეშინია, არ ვიცი რას გააკეთებს ახლა
-მოდი დრო მოეცი მასაც და საკუთარ თავსაც და უფრო გაგიადვილდება გადაწყვეტილების
მიღება-ნანამ მისი სახე ხელებში მოიქცია -დროს მიეცი დრო და ის შენ ყველა კითხვას გასცემს პასუხს კარგი? -ნათიამ თავი დაუქნია დედას და მაგრად ჩაეხუტა, ორივე შეკრთა როცა კარზე ბრაზუნის ხმა მოესმათ, ნანა მაშინვე ფეხზე წამოვარდა და მისაღებში გავარდა და გაოცდა კართან დაბნეული ნინი რომ დაინახა
-ნინი გააღე დედა
-სანდროა-დაიჩურჩულა ნინიმ
-გააღე დედა -Ნანამ ანიშნა და ნინიმაც გააღო კარი, სანდრო დაუპატიჟებლად შევიდა სახლში და ნანას წინ დადგა
-მიხარია რომ კარგად ხარ-გაუღიმა ნანამ სიძეს და მისაღებში შეუძღვა
-მამიკო-მარიანა გახარებული გაექნა სანდროსკენ რომელმაც მაშინვე ხელში აიტაცა პატარა და მაგრად ჩაიხუტა -როგორ მომენატრე-უთხრა მარიანამ და პატარა თითები გაფითრებულ სახეზე ჩამოუსვა
-მამას სუნთქვა ხარ შენ-გაუღიმა სანდრომ და ლოყები დაუკოცნა
-მამიკო-მარიანამ სიცილი დაიწყო -როცა სანდრომ ყელში აკოცა
-დედიკო თავის ოთახშია?-ჰკითხა დაძაბული ტონით სანდერომ
-კიი-თავი დაუქნია მარიანამ, სანდრო ბავშვთან ერთად შევიდა ნათიას ოთახში და დაძაბული მზერით მიაჩერდა ცოლს, ნათია საწოლზე წამომჯდარი განზრახ ჯიუტად ერთ წერტილს მიშტერებოდა და სრულიად აიგნორებდა ქმრის ცივ მზერას -მამაიკო
დამსვი -მარიანა როგორც კი დასვა სანდრომ ოთახიდან გავიდა და ნინისთან გააგრძელა თამაში
ნანა ძალინ ღელავდა Ეშინოდა ისევ არ ეჩხუბათ და დაძაბული სმენად გადაქცეული იჯდა დივანზე.
სანდრო კარგა ხანს იდგა ასე ერთ ადგილზე გაქვავებულივით და ნათიას არ Აშორებდა თვალს
-როგორ ხარ?-ჰკითხა ჩაბარდნილი ხმᲘთ სანდრომ და რამდენიმე მაბიჯი გადადგა მისი საწოლისკენ, ნათიას უმალ აუჩქარდა გულის ცემა და აუნთქვა გაუხშირდა -არ დამელაპარაკები?-ნათიას თავზე წამოადგა და ნიკაპზე წაავლო ხელი უხეშა და თავი თავისკენ შეატრიალებინა, ნათიამ ინსტიქტურად ახედა ქმარს და თვალებში ჩააცქერდა -როდის მოასწარი ჩემი ასე შეზიზღება?-ჰკითხა აგრესიული ტონით და ხელი გაუშვა როცა ნათიას თვალები ცრემლებით აევსო
-გთხოვ წადი-უთხრა კარგა ხნის სიჩუმის მერე ნათიამ და ცრემლები გადმოსცვივდა
-შენ ჩემი ცოლი ხარ, ჩემი ცოლი-დაᲣრინა სანდრომ და საწოლზე ჩამოჯდა -ჩემი საკუთრება ხარ...მგონი დაგავიწყდა ეს-უთხრა გაღიზიანებული ტონით და ნათიამ ინსტიქტურად ისევ მის ცივ ამღვრეულ თვალებს მიანათა თავისი მწვანე აწყლიანებული სფეროები
-რა გინდა? რატომ მოხვედი? -ჰკითხა კარგა ხნის სიჩუმის მერე
-ასე რატომ მექცევი?-გაცეცხლდა სანდეო და ბრაზისგან ხელები მომუშტა
-მე შენ გაგაფრთხილე კიდევ თუ შემეხები არ გაპატიებ-მეთქი გახსოვს?-დაუღრინა ნათიამ
-მე კი გაგაფრთხილე რომ ჩემგან წასვლის უფლებას არ მოგცემ-მეთქი გახსოვს?-სანდრო ნათიასკენ გადაიხარა და იმდენად მიუახლოვა არეული სახე მის გადაფითრებულ სახეს რომ ერთმანეთის ცხელი სუნთქვა მიეფრქვიათ სახეში -მიყვარხარ გესმის? სიგიჟემდე მიყვარხარ-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და თმაში შეუცურა აკანკალებული ხელი, ნათიას სუნთქვა შეუწყდა და ადგილზე
გაქვავდა -ნათია უშენობა არ შემიძლია
მჭირდები-სანდრომ ცოლის სახე ხელებში მოიქცია, მისი ცივი მზერა ჯერ ნათიას ცრემლიან თვალებს მიეყინა შემდეგ კი ტუჩებს ,ნათიას ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს მგრძნობელობა დაკარგა მთელს სხეულში და წინააღმდეგობა ვეღარ გაუწია სანდროს ქმედებას რომელმაც ცივი ტუჩები მიაწება ნათიას ფერმკრთალ მთრთოლარე ტუჩებს, ამ შეხებამ თითქოს გონს მოიყვანა ნათია და სანდროს ტუჩებს მოწყდა მისი ხელები კი სახისან მოიშორა
-გთხოვ ასე ნუ იქცევი-დაიჩურჩულა სუნთქვა არეულმა
-შენ ჩემი ცოლო ხარ-დაურრინა გაღიაზიანებული ტონით სანდრომ და საწოლიდან ადგა
-მე შენი ცოლი ვარ და არა საკუთრება, ეს დღემდე ვერ გაიაზრე და იმიტომ მივედით
აქამდე-ატირდა ნათია
-შენ ჩემგან თავისუფლებას ითხოვ? -უყვირა მწყობრიდან გამოსულმა სანდრომ
-პატივისცემას ვითხოვდი, ახლა უკვე აღარაფერს ვითხოვ რადგან უკვე თავისუფალი ვარ-საწოლიდან ადგა ნათია და ქმარს მიაჩერდა ამღვრეული თვალებით
-თავისუფალი?-სანდრო მიუახლოვდა ცოლს და თვალებში ჩააცქერდა -გგონია წასვლის უფლებას მოგცემ? გგონია გაგიშვებ? მე შენზე უარს არასოდეს ვიტყვი! -ნათიას შიშველ მკლავებს ათრთოლებული თითები ააყოლა და თმებში შეუცურა
-გეყოფა-ნათიამ უკან დახევა სცადა მაგრამ სანდრომ წელზე შემოხვია ხელები და სხეულზე მიიკრო აცახცახებული სიფრიფანა სხეული
-მაგიჟებ-დუჩურჩულა ყურში და მის ყელში ჩარგო ცხვირი, ღრმად შეისუნთქა ნათიას გამაბრეუებელი სურბლნელი და თვალებში ჩააცქერდა -შენზე უარას არასოდეს ვიტყვი-უთხრა აგრესიული ტონით და ხელი გაუშვა და ოთახიდან გავიდა, ნათიას ცრემლები გადმოსცვივდა და საწოლში დაწვა, ნანა ისე იყო დაძაბული რომ ნათიას ოთახში შესვლა ვერ გაბედა არ უნდოდა მათ ურთიერთობაში ჩაერულიყო და სიტუაცია უარესად გაემწვავებინა, ამიტომ სამზარეულოში შეიკეტა და ვახშმის მომხადება დაიწყო, მაგიდა გააწყო და მიიწვია პირველ რიგში სანდრო, რომელმაც უარი არ თქვა და სუფრასთან დაჯდა თუმცა არაფერი უჭამია უხასითოდ იყო, ნანა და ნინიც უჟმურ ხასიათზე იყვნენ, მხოლოდ მარიანა იყო კარგ ხასიათზე და გემრიელად ივახშმა, ფაქტიურად ხელუხლებლად დარჩა ყველაფერი და მაგიდის ალაგებას შეუდგა ნანა
-დედა ღამე აქ დარჩენას აპირებს სანდრო?-ნინიმ სამზარეულოს კარი დაკეტა და დედას დაუჩურჩულა ყურში
-არ ვიცი-მხრები აიჩეჩა ნანამ
-დედა ძალიან ვნერვიულობ
-მეც ვნერვიულობ მაგრამ რ ვქნა?ხომ ვერ ვეტყვი წადი-მეთქი, ასე უხეშად ვერ ჩავერევე სანამ ნათია თავად არ მიიღებს გადაწყვეტილებას-უთხრა ნანამ ჩურჩულით და მისაღებში გავიდა
-ჩაეძინა ბებოს სიხარულს?-სანდროს მიუახლოვდა რომელსაც გულში Ჰყავდა ჩახუტებული მარიანა
-არ მძინავს მე-ასლუკუნდა მარიანა -დედიკოსთან მინდა-ატირდა მოულოდნელად, სანდროს გაეღიმა და ოთახში შეიყვანა, ნათია უმალ დაიძაბა როცა ოთახის კარი გააღო სანდრომ და ბავშვთან ერთად შევიდა
-დედიკოსთან უნდა-აუხსნა სანდრომ და ნათიას გვერდზე დააწვინა უკვე ჩაძინებული მარიანა, ნათიამ შვილი ჩაიხუტა და თვალები დახუჭა და უმალ გაახილა როცა მიხვდა რომ მარიანას გვერდზე სანდრო დაწვა
-რას აკეთებ?-დაუჩურჩულა გაბრაზებულმა და ქმარს გახედა ნათიამ
-განსაკუთრებულს არაფერს-დაუღრინა სანდრომ ცოლს და ჭერს გაუშტერა თვალი, ნათიამ არაფერი აღარ უთხრა არ უნდოდა სიტუაცია დაეძაბა და ბავშვი შეეშინებინა, მარიანა უფრო მეტად მიიხუტა და თვალები დახუჭა, ისეთი დაძაბული და შეშინებული იყო რომ Მთელი ღამე ვერ დაიძინა მაგრამ გამთენიისას ძილმა მაინც წაართვა თავი, მაგრამ მელევე გაეღვიძა რადგან იგრძნო სანდრომ როგორ შემოაჭდო ძლიერი ხელი მუცელზე, მერე ხელი კი თავ ქვეშ შეუცურა და როგორ მიიკრო სხეულზე
-რას აკეთებ-დაფრთხა ნათია და გვერდზე მაიტრიალა თავი მაგრამ მისი სახე ვერ დაინახა რადგან სანდროს მის თმებში ჰქონდა თავი ჩარგული -სანდრო-ნათიამ გაიბრძოლა მაგრამ თავის დახსნა ვერ შეძლო
-ნათია-დაუღრინა სანდრომ და ისე ძლიერად მიიკრო სხსულზე რომ გატოკების საშუალება არ მისცა, ნათიას მღელვარებისგან სუნთქვა შეუწყდა და გაჩუმდა -გრძნოობ? რა ცუდად ვარ-დაუჩურჩულა სანდრომ და ცხელი ტუჩები მიაწება Მხარზე, ნათიას უმალ გააჟრჟოლა და იგრძნო წამის მეასედში როგორ აუჩქარდა გულის ცემა და როგორ დაიწყო ცხელმა სისხლმა ძარღვებში დენა
-არ გაბედო და არ შემეხო-აღმოხდა სუნთქვა არეულს და ცრემლები მოაწვა
-რომ შეგეხო?-დაუჩურჩულა ყურში და მოულოდნელად ნათიას ზემოდან მოექცა, მთელი სხეულის სიმძიმით დააწვა და ჩაწითლებული ამღვრეული თვალებში ჩააცქერდა ნათიას მწვანე აწყლიანებულ თვალებში, ნათიას სუნთქვა შეეკრა და უმალ ცრემლები გადმოსცვივდა გაფითრებულ ღაწვებზე, თან თვალები დახუჭა, რადგან მის საშინელ ცივ მზერას ვეღარ უძლებდა, სანდრომ გადმოდენილი ცრემლები ხელის ზურგით მოაშორა Ათრთოლებული ღაწვებიდან და დიდხანს დაჰყურებდა მის სახეს, მოულოდნელად მოშორდა ნათიას სხეულს და ფეხზე ადგა, გაავებული გავარდა ოთახიდან აივანზე სიგარეტის მოსაწევათ თან კარი ისე გაიჯახუნა რომ ნათიას გააჟრჟოლა შიშისგან, მაშინვე ფეხზე წამოვარდა და მარიანას საწოლს მიუახლოვდა და Ავილის სახეს დააცქერდა, საბედნიეროდ მშვიდად ეძინა მას თავის პატარა საწოლში ამიტომ ნათიამ თავს უფლება მისცა რომ ეტირა, ჩუმად უხმოთ მაგრამ მთელი ემოციებით.
სანდრო აივანზე იდგა და ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას გაჰყურებდა მაგრამ ვერფაერს ხედავდა გარდა ნათიას ცრემლიანი თვალებისა, გაცეცხლებულმა სკამს ფეხი დაარტყა და სიგარეტის კოლოფს დაწვდა, რომელიც მაგიდაზე ეგდო სანთებელასთან ერთად, აკანკალებული ხელებით მეოთხე ღერს მოუკიდა და ნერვიულად გააბოლა, მაგრამ მაინც ვერ დამშვივდდა და ნახევრად ჩამწვარი ღერი საფერფლეში ჩააჭყლიტა სახლში შევიდა ჯერ ისევ აღელვებული და ნათიას ოთახის კარს მიუახლოვდა და სახელური დაქაჩა, შეშინებული მიაჩერდა კარს ნათიას და სახელურს გაᲣშტერა ცრემლიანი თვალები, საკუთარი გულისცემა ესმოდა შეშინებულს და ღმერთს ეხვეწებოდა რომ კარი არ გაეღო სანდროს რომელიც დიდი ხანი იდგა ასე კარში და ვერ იღებდა გადაწყვეტილებას შესულიყო თუ არა ოთახში, ბოლოს სახელურს ხელი გაუშვა და მისაღებში შევიდა. ნათიამ შვებით ამოისუნთქა მაგრამ მაინც ვერ მშვიდდებოდა,თვალებს დაᲮუჭავდა თუ არა სულ ის ელანდებოდა რომ სანდრო კარს აღებდა, ამიტომ Გადაწყვიტა კარისთვის თვალი არ მოეშორებინა და ასე დაათენდა.
ნანამ მთელი ღამე ვერ Დაიძინა ნერვიულობისგან და გათენდა თუ არა მაშინვე მისაღებში გავიდა და შეკრთა სანდროს დანახვისას რომელიც სახე წაშლილი იჯდა დივანზე
-სანდრო შვილო-ხმა დაეძაბა როცა მაგიდაზე გახსნილი ღვინის ბოთლი და ჭიქა შენიშნა სასმლით სავსე -კარგად ხარ შვილო?-ხმა ჩაუწყდა მღელვარებისგან
-მშვენივრად -შეხედს ნანას არეული თვალებით და ჭიქას მიწვდა
-სანდრო საავადმყოფოდან ახლა ხანს გამოგწერეს და სასმელი ცუდად იმოქმედედბ შენს ჯანმრთელობაზე-უთხრა ნანამ კარგახნის ფიქრის მერე
-არაუშავს-შეხედა ნანას ამღვრეული თვალებით და და კიდევ დაასხა ჭიქაში სასმელი-ნანამ ვერაფერი ვეღარ უთხრა და სამზარეულოში გავიდა გაღიზიანებული,
ნათია ოთახიდან გავიდა და ძალიან დაიძაბა როცა სანდრო დაინახა რომელიც სასმლისგან ამღვრეული თვალებით მიაჩერდა მას, ადგილზე გაიყინა და ნაბიჯის გადადგმა ვეღარ შეძლო, სანდრო კი განზრახ ჯიუტად არ აშორებდა თვალს მის არეულ სახეს,ნათია ძალიან დაძაბა სანდროს ამ მზერამ მაგრამ ვერაფერი მოახერხა მღელვარებისგან, სანდრომ სასმლით სავსე ჭიქა აიღო ხელში და ისე დაცალა ჭიქა რომ ნათიას მწვანე სფეროებისთვისთვის თვალი არ მოუშორებია, ნათიაც ისეთი დაძაბული და შეშინებული იყო მისი ასეთი ქცევით რომ ვერაფერი მოახერხა, საერთოდ ვერაფერი თითქოს ერთ ადგილს მიეყინა, მოულოდნელად სანდრო ადგა დივნიდან და ცოლს მიუახლოვდა, ნათიამ უმალ თავი დახარა, ვერ გაუძლო მის გამომწვევ მზერას, სანდრომ სახეზე ჩამოყრილი ოქროსფერი თმა ყურს უკან გადაუწია და ცხელი ტუჩები ყელზე მიაწება ნათიას, რომელსაც მაშინვე შიშის ჟრუანტელმა დაურბინა მთელს სხეულში, სანდრომ იგრძნო ეს და გაბრაზებულმა გვერდი აუქცია და ოთახში შეიკეტა
-ნათია-ნინი მიუახლოვდა აკანკალებულ ნათიას
-ნინი-ნათიას ცრემლები მოეძალა და დას ჩაეხუტა
-დამშვიდდი ჩემო ლამაზო-ნინიმ თმაზე ჩამოუსვა ხელი და სამზარეულოში შეიყვანა
-რამე მოხდა?-დაიძაბა მათი შემხედვარე ნანა
-დედა სანდრო არ წავა ვიცი-ატირდა ნათია
-მისმინე ნათია გადაწყვეტილება მიიღე და მერე ვიმოქმედოთ, ახლა არაფერის გაკეთება არ შემიძლია მე
-დედა
-ნუ გეშინია
-დღეს ხომ სამსახურში მიდიხართ?-ახედა საცოდავად ნინისდ ადედას ნათიამ -მასთან მარტო არ მინდა დარჩენა
-ნუ ღელავ მია დარჩება-გაუღიმა ნინიმ -გუშინვე ვთხოვე ნიკას გამოეშვა
-მართლა?-გაუხარდა ნათიას
-ჰო აბა ამ არანორმალურთან მარტოს ხომ არ დაგტოვებდი?-შეიცხადა ნინიმ -სამსახურს ვერ გავაცდენ ძაან გაჭედილი ვარ თორემ მარტოს არ დაგტოვებდი ხომ იცი
-მეც ასე ვარ დედა Და ამიტომ მიას მოყვანა ვთხოვეთ ნიკას რომ მარტოები არ იყოთ
-არც კი ვიცი რა მემართება-სახეზე აიფარა ხელები ნათიამ და ისევ ატირდა
-უბრალოდ Დაძაბული და განერვიულებული ხარ მეტი არაფერი
-ის ჩემი ქმარია და მის მიმართ მხოლოდ შიშს განვიცდი, არც კი ვიცი რატომ მემართება ასე
-სე მხოლოდ მისი ბრალია-თავზე აკოცა ნანამ შვილს -თავად გამოიწვია ეს დაძაბულობაც შიშიც და გაურკვევლობაც.
ნიკა მიას ოთახში დაუკაკუნებლად შევიდა და თავზე წამოადგა საბანში გახვეულ დას
-მია ადექი ნათიასთან მიდიდხარ-იყვირა ბოლო ხმაზე
-აუ შემეშვი რა-აბუზღუნდა მია და უფრო გადაიფარა საბანი თავზე
-ადექი ნუ ხარ ზარმაცი და ძილის გუდა- არ ჩუნდებოდ ნიკა
-აუ გადი რა-ძილს ვერ ელეოდა მია
-მია-დაუღრინა ნიკამ და საბანი გადახადა
ნახევრად -დროზე ადექი, ლაშას მიჰყავხარ ნათიასთან -ამის გაგონებაზე გიჟივით წამოვარდა მია საწოლიდან და ძმას მიაჩერდა აწეწილი თმით და ჯერ ისევ ნახევრად დახუჭული თვალებით
-რაა?
-რაც გაიგე, მიდი დროზე მოემზადე-უთხრა ნიკამ და გავიდა მისაღებში, მიას გულმა ბედნიერებისგან გამალებით დაიწყო ცემა და ვეღარაფრით მოახერხა დამშვიდება, ისე იყო თავგზა აბნეული რომ ვერაფერი გაიგო ფაქტიურად ლაშას ნათქვამიდან ამიტომ თავის საძინებლიდან ფეხშიშველი მაშინვე მისაღებში გავარდა წითელი პენუარით და ადგილზე გაშეშდა როცა ლაშას ჰკიდა თვალი რომელიც ყავის ჭიქით ხელში იდგა ფანჯრასთან, ხმაურზე ლაშა მაშინვე მისაკენ მოტრიალდა და მათი არეული თვალები ერთმანეთს შეეფეთა, მია ადგილზე გაიყინა ლაშას კი მზერა მასზე მიეყინა, უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა და მათი გახშირებული სუნთქვის ხმა არღვევდა მხოლოდ ამ გამაყრუებელ სიჩუმეს,მია იმდენად დაიძაბა და აღელდა რომ საკუთარი გული ცემის ხმა ესმოდა, ლაშა დიდხანს უყურებდა მიას ალეწილ სახეს ამღვრეული თვალებით და ვერაფრით მოახერხა რომ თვალი მოეწყვიტა მისთვის, როცა მია უხერხულად შეიშმუშნა და თავი დახარა ლაშამ მზერა უნებურად მის შიშველ ფეხებზე გადაიტანა და მაშინვე თვალი აარიდა მის უზადო სხეულს, თავი თითქოს დამნაშავედ იგრძნო ამის გამო და მაშინვე Ყავის ჭიქას გაუშტერა მზერა , ასე იდგენენ იქამდე სანამ ნიკა არ შევიდა მიასღებში, ხმაურზე ორივე გონს მოვიდა და დაიბნენ
-მია ჯერ არ მოემზადე?-დას მიუახლოვდა ნიკა მომღიმარი სახით და საყვედურით უთხრა, მერე თვალები დაუჭყიტა ამ უსიამონო შემთხვევის
გამო -დროზე ჩᲘცვი-დაუღრინა და მაშინვე მისი ოთახის კარი გააღო შიგნით შეიყვანა და გაბრაზებულმა გამოიჯახუნა კარი, დაბნეული მია გონს ვერ მოდიოდა კარგა ხანს, როცა ნიკამ კარზე მიუკაკუნა და დაუყვირა დროზე გელოდებითო მაშინვე კარადას ეცა და ხელში რაც მოხვდა პირველი ის ჩაიცვა და მისაღებში გავიდა თავდახრილი -მე სასწრაფოდ გამომიძახეს სამსახურში და ლაშა წაგიყვანს ნათიასთან-აუხსნა ნიკამ და გარეთ გავიდა, მია სწრაფად მოწესრიგდა და გარეთ გავიდა ისე იყო დაბნეული და აღელვებული მომხდარის გამო რომ თავს ვერ სწევდა, რატომღაც ძალიან დაიძაბა ამ ინციდენტის გამო -რომ მიხვალ დამირეკე და გამაგებინე რა ხდება იქ სანდრომ ხომ არ აურია
გასაგებია?-თვალებში ჩააცქერდა მიას რომელიც დაბნეული შეჰყურებდა ძმას -გაიგე რას გეუბნები მია?
-კი გავიგე-დაეთანხმა მია და მზერა ლაშასკენ გაექცა რომელიც მანქანაზე მიყრდნობილი სიგარეტს ეწეოდა და ცოცხალი თავით მათკენ არ იყურებოდა
-კაი მიდი და გამაგებინეთ ყველაფერი-უთხრა მიას და ლაშას მიუახლოვდა -ჭკვიანად -თვალებში ჩააცქერდა მეგობარს და ლაშას მაშინვე სახე აელეწა
-არ ინერვიულო-გაუღიმა ნაძალადევად თავგზა აბნეულმა ბიჭმა და საჭეს მიუჯდა, მიაც ჩაჯდა მანქანაში და მაშინვე დაქოქა ლაშამ და საბურავების ხრჭიალით ადგილს მოწყვიტა, ხმას ვერცერთი ვერ იღებდა, უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა, ლაშა იმასაც კი ვერ ბედავდა რომ მისკენ მიეხედა, რატომღაც დღეს გაუჭირდა მიასთვის თვალის გასწორება, არადა რამდენჯერ ჩაუსვამს მია მანქანაში და უაზროთ რამდენჯერ უტარებია წინ და უკან, რადგან ძმები განსაკუთრებული შემთხვევების გარდა არასდროს სვამდნენ მნქანაში და არ ანებივრებდნენ, ამიტომ ეს პატივი ლაშას ერგო და აქეთ-იქით ატარებდა ხოლმე აღფრთოვანებულ მიას, მაგრამ ახლა რაღაც შეიცვალა... მიამ მაინც ვერ მოითმინა და ლაშას გახედა რომელიც საკმაოდ დაძაბული მართავდა მანქანას
-ჩემი ნაჩუქრი საათი გიკეთია?-აღფრთოვანდა მია
-რაა?-ლაშამ სულ ერთი წამით გაბედა და მისკენ მიატრიალა თავი და მაშინვე აარიდა მზერა მიას უძირო თვალებს
-საათი-უთხრა მომღიმარი სახით მიამ
-აა, ჰო მიყვარს ეს საათი-საათს დახედა ლაშამ და ისევ გზას გახედა დაბნეულმა
-მიხარია რომ მოგწონს-უთხრა გულწრფელად აღფრთოვანებულმა მიამ
-ჩემი არჩეულია და მომეწონება აბა რა-ჩვეულ ბოროტულ იუმორს დაუბრუნდა ლაშა
-მხოლოდ მაგიტომ?-გაბრაზდა მია და საქარე მინას გაუშტერა თვალი
-მხოლოდ ამიტომ-დაეთანხმა ლაშა და მიასკენ გააპარა დაძაბული მზერა და უმალ აარიდა თვალი მის არეულ სახეს და ტუჩის კუთხეში ღიმილი შეეპარა
-და მე რომ გაჩუქე ეგ არაფერს ნიშნავს
შენთვის? -გახედა მიამ ალეწილი სახით ლაშას
-მე არ ამარჩევინე დაბადების დღემდე ერთი კვირით ადრე?-გაეღიმა ლაშას
-ჰო ლეპტოპში გათვალიერებინებდი, მინდოდა შენი გემოვნებით არჩეული მეჩუქებინა -უთხრა მიამ გაღიზიანებული ტონით
-იმიტომ რომ უგემოვნო ხარ-შეხედა მიას მომღიმარი სახით და წარბი აწკიპა
-რა ბოროტი ხარ, სულ ახერხებ რომ ხასიათი გამიფუჭო-ეწყინა მიას
-იცი გაბრაზება როგორ გიხდება?-უთხრა მოულოდნელად ლაშამ და გაოგნებულმა მიამ მისკენ მიიხედა, მათი ამღვრეული თვალები ერთმანეთს შეეფეთა და რამდენიმე წამის განმავლობაში ერთმანეთზე მიეყინათ ცივი მზერა, მია სულ აიბნა როცა ლაშას გაეცინა, ვერაფრით მიხვდა ეს დაცინვა იყო თუ კომპლიმენტი
-რა ცინიკოსი ხარ-იუმორში გაუტარა მიამ ,,კომპლიმენტი" ლაშას
- იცი მაგ სიტყვის მნიშვნელობა?-ირონია გაერია ხმაში ლაშას
-ლაშა მაბრაზებ-მიასაც გაეღიმა და მაშინვე სახე წაეშალა როცა ლაშამ მანქანაზე კონტროლი დაკარგა
-არ შეგეშინდეს კარგი?-ლაშამ მიას შეხედა და მანქანა მარჯვენა უკიდურეს ზოლში გადაიყვანა და ცოტა წვალების მერე გააჩერა
-რა მოხდა?-დაიბნა მია
-საბურავს დაენძ.ა-უთხრა ლაშამ გაღიზიანებული ტონით
-ახლა რა უნდა ვქნათ?-დაიბნა მია
-უნდა გამოვცვალო
-იცი?-გაოცდა მია
-ვიცი მია ვიცი-გაბრაზებული გადავიდა და წიხლი დაარტყა მის მხარეს დაშვებულ უკანა საბურავს, ავარიულები ჩართო და სათადარიგო ამოღო საბარგულიდან
-აქ საშიშია-მია ლაშას მიუახლოვდა და თვალებში ჩააცქერდა -შენს მხარეს დადიან მანქანები
-ნუ გეშინია- გაუღიმა ლაშამ და მია ნაპირზე გადაიყვანა -აქ დამელოდე სანამ გამოვცვლი
-ვინმე დაგეტაკება, გიჟებივით დადიან და ვერ შეგამჩნევენ-დაიძაბა მია
-ნუ გეშინია არაფერი მომივა-გაუღიმა ლაშამ და უნებურად ხელი გაფითრებულ ლოყაზე
დაადო -არ შეგეშინდეს -გაუღიმა და ხელი მის სახეს ჩამოაყოლა, საბურავის სწრაფად შეცვალა მაგრამ რამდენჯერმე კინაღამ დაეტაკა სწრაფად მომავალი მანქანა.
-მისმინე შენს არანორმალურ ძმებ არ უთხრა რაც მოხდა კარგი?-გაუღიმა ლაშამ მიას როცა გზა განაგრძეს
-რატომ გეშინია რომ ჩემს თავს აღარ
განდობენ?-ჰკითხა გამომწვევი ტონით მიამ
-რატომ ცდილობ რომ ყველაფერში რაღაც განსაკუთრებული მიზეზი დაინახო?-გაბრაზდა ლაშა
-იქნებ მინდა რომ...-მიას ხმა ჩაუწყდა და ტელეფონის ზარის ხმამ საერთოდ დააბნია და მაშინვე უპასუხა
-მიხვედით?
-ჯერ არა
-დიდი დიღმიდან ვარკეთილში მიდიხართ ბათუმში ხომ არა?-შეიცხადა ნიკამ -კაი მიდინრომ მიხვალთ დარეკეთ
-კაი-მიამ გათიშა და ისევ რომ დარეკა ტელეფინმა არ დაუხედია ნომრისთვის ისე უპასუხა ისევ ნიკა ეგონა
-რა გინდა ნიკა?
-ნიკა არ ვარ პრინცესა-მოესმა დემეტრეს არეული ხმა და მაშინვე დაიძაბა მია
-აღარ დამირეკო-დაუყვირა მიამ
-იცოდე არ გათიშო-დაუღრინა დემეტრემ მაგრამ მიამ გათუთიშა, თუმცა ისევ დაურეკა დემეტრემ, მიამ არ უპასუხა, ზარები ისევ განმეორდა, მია კი ჯიუტად არ პასუხობდა
-რა ხდება?-სახე აელეწა ლაშას და მიას შეხედა
-არაფერი-გაბრაზებული ტონით უპასუხა მიამ და ერთმანეთის მიყოლებით უამრავი შეტყობინე რომ მოუვიდა მიას უფრო გაცეცხლდა ლაშა
-ვინაა?-ჰკითხა ისე რომ მიასკენ არ გაუხედია
-არავინ
-ვინაა-მეთქი-დაუღრინა ლაშამ
-შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს?-აყვირდა მია
-აქვს-გაბრაზდა ლაშა
-თავი დამანებე-ხმა გაებზარა მიას და ტელეფონი საერთოდ გათიშა, ისევ რომ რეკვა დაიწყო დემეტრემ
-მია მითხარი ვინაა ეგ ნაბიჭვ.რი-იყვირა მოულოდნელად ლაშამ და მანქანა გადააყენა
-ართი არანორმალური-აუხსნა მიამ -პასუხმა დაგაკმაყოფილა?
-ტელეფონი მომეცი-ხელი გაიწოდა ლაშამ
-არა
-ტელეფონი მომეცი მია-გაცეცხლდა ლაშა
-ჩემს საქმეში ნუ ერევი! ჩემს საქმეს მე
მივხედავ-გაჯიუტდა მია
-გეტყობა როგორც მიხედავ-დაუღრინა ლაშამ და მანქანა დაქოქა -მაინც გავიგებ-დაემუქრა მიას და ვერც კი მიხვდა როგორ გააბედნიერა ამ სიტყვებით
-ნუ შეიწუხებ თავს ჩემს გამო-აღიზიანებდა მია
-იქნებ მოგწონს რომ გირეკავს და
გაწუხებს?-შეხედა ლაშამ მიას
-არ მომწონს გასაგებია? მძულს ეგ
ავადმყოფ.-Უთხრა მიამ გულწრფელად და ლაშას გაეღიმა
-მაშინ ნომერი მომეცი და მე მოვიგვარებ-შორიდან მოუარა ლაშამ
-არ მინდა ამ საქმეში ჩაერიო, ნამდვილი ავადმყოფია მთელი წელია თავს
მაბეზრებს, ვერაფერი გავაგებინე-უთხრა დაძაბული ტონით მიამ გულწრფელად
-დემეტრეა არა?-გაეღიმა ლაშას