სანდრომ უცნაური არეული თვალებით ახედა ძმას და თვალეᲑში ჩააცქერდა, კარგა ხანს შეჰყურებდნენ ძმები ერთმანეთს ზიზღით, ბოლოს ისევ ნიკამ აარიდა თვალი სანდროს ჩამქრალ ნაცრისფერ სფეროებს
-სანდრო ზედმეტი მოგდის-დაუღრინა ძმას და მზერა ისევ სანდროს თვალებისკენ გაექცა
-შენ ბანკი წახვედი, გინდოდა ფული გამოგეტანა და ნათიასთვის მიგეცა-უთხრა მაქსიმალურად მშვიდი ტონით სანდრომ ძმას
-ჰო მინდოდა, მერე რააა? -გაოცდა ნიკა
-დაგავიწყდა რა გითხარი?-შეანათა ამღვრეული თვალები სანდრომ ძმას
-თავი ვინ გგონია?-გაცეცხლდა ნიკა-გგონია უფლება გაქვს რომ ყველას საქმეში ჩაერიო? გგონია უფლება გაქვს რომ...
-შენ ჩემსა და ნათიას შორის ჩადგომა სცადე, მე კი გაგაფრთხილე ასე თუ მოიქცეოდი რაც მოხდებოდა
-სანდრო საბოლოოდ შეიშალე? მე უბრალოდ ნათიას დახმარება მინდოდა
-მე გაგაფრთხილე რომ ცხვირი არ ჩაგეყო ამ საქმეში
-მე მხოლოდ ნინის დახმარება მინდოდა, მე შენსა და ნათიას საქმეში არ ვერევი
-ერევი და ამის გამო დაისჯები
-თავი ვინ გგონია? ანგარიშებიდან თანხა რა უფლებით დამიბლოკე? ეს ჩემი ფულია მე გამოვიმუშავე
-ჩემს მაღაზიათა ქსელში გამოიმუშავე, ჩემი პირადი პროგრამისტი რომ ხარ მგონი დაგავიწყდა
-სანდრო აზრზე მოდი-გაცეცხლდა ნიკა
-აზრზე შენ ხარ მოსაყვანი და მოგიყვან
ლაწირაკო-დაუყვირა სანდრომ ძმას და ფეხზე წამოვარდა, ლალაი ოთახიდან გამოვარდა დაფეთებული მათ მიაჩერდა
-რა ხდება რა გაჩხუბებთ?
-ბავშვობიდან ასეთი ხარ, ნაბ.ჭვარი
ეგოისტი-დაუფიქრებლად დაუღრიალა ნიკამ ძმას, სანდროს წამში წაეშალა სახე და მრისხანებისგან ტუჩები დაბრიცა, ხელები მომუშტა რომ როგორმე მოწოლილ ბრაზს და მრისხანებას გამკლავებოდა მაგრამ ვერ მოერია თავს, მაინც აფეთქდა მის სულში მრისხანება და ნიკას მუშტი დაარტყა სახეში ისე ძლიერად რომ მან წონასწორობა დაკარგა და მაგიდას დაეტაკა რომელიც გაცურდა სკამებიანად, ლალიმ იკივლა და მის კივილზე ნათია და მია გამოვარდნენ ოთახიდან, ისეთი მოულოდნელი იყო მათთვის ამ ყველაფრის დანახვა რომ ადგილზე გაშეშდა ორივე და ხმის ამოღება ვერ გაბედეს
-გაგიჟდი?-ლალაი სანდროს ეცა და საყელოში ჩაავლო ხელი-სულ გაგიჟდი
-თავი დამანებე-სანდრომ მისი ხელები უხეშად მოიშორა და ნიკას გახედა რომელიც გახეთქილი ტუჩიდან წამსკდარ სისხლს მაჯით იწმენდდა
-მეცოდები-დაუსისინა ნიკამ ძმას და
აბაზანისკენ წავიდა, ძმას რომ მოუახლოვდა და გაუსწორდა, მის წინ გაჩერდა და ირონიული ღიმილით თვალებში ჩააცქერდა -მართლა ავადმყოფი ნაბ.ჭვარი ხარ-უთხრა ზიზღით და უარესად გააღიზიანა სანდრო რომელმაც ვეღარ მოთოკა თავი, მოულოდნელად ძმას დაეტაკა, ორივე ერთად სამზარეულოს მინის კარი გაიტანეს თავით და იატაკზე მის ნამსხვრევებთან ერთად დავარდნენ, ლალიმ შეკივლა და სამზარეულოში შევარდა მია და ნათია კი შიშისგან ადგილიდან ვერ დაიძვრნენ
-დედიკო მეშინია-მარიანა ნახევრად მძინარე დედას მიეკრა, ნათია თიᲥოს ახლა მოვიდა გონს პატარა ხელში აიყვანა და მიას მიᲐჩეჩა
-მაღლა აიყვანე მიდი-მიამ არეული თვალებით შეხედა რძალს აშკარად ვერ გააცნობიერა რა უთხრა მან, ამიტომ ნათიამ დაუყვირა მიას და კიბეებზე ასვლა უბრძანა და მაშინვე სამზარეულოში შევარდა სადაც საშინელი სურათი დახვდა, სანდრო ზემოდან მოექცა ძმას და სახეში დაარტყა მუშტი და კიდევ რომ აღმართა ხელი ნათია მივარდა და ქმარს და თვალებში ჩააცქერდა, გააჟრჟოლა შიშისგან რადგან იცოდა ეს მზერა და ეს გამოხედვა რასაც ნიშნავდა
-გეყოფა შეწყვიტე გთხოვ ის ხომ შენი
ძმაა-გაბედა და ხმა ამოიღო ნათიამ კარგა ხნის სიჩუმის მერე და ცრემლები მოეძალა, სანდრო ნათიას მიაჩერდა ცრემლიან თვალებში, მერე კი მზერა ლალიზე გადაიტანა რომელიც სახე წაშლილი იდგა ერთ ადგილას მიყინულივით და ხმის ამოღებას ვერ ბედავდა -სანდრო გთხოვ-უთხრა ხმის კანკალით ნათიამ და როცა სანდრო ადგა და გავიდა, ნიკას წამოდგომაში დაეხმარა , უკვირდა ნათიას ლალის რა დაემართა რატომ იდგა ასე გაქვავაებულივით, რატომ არ გააკეთა არაფერი შვილის დასახმარებლად, რატომ ვერ შესძლო ვერაფრის გაკეთება, რამ დაადუმა... მაგრამ რათქმაუნდა არაფერი უკითხავს, ნიკასთან ერთად მისაღებში გავიდა და შეშინებული თვალებით მიაჩერდა სანდროს რომელიც ჯერ ისევ მზვინვარებდა, სანდრომ მათ გახედა მკვლელი მზერით და კარგა ხანს უყურებდა, ბოლოს მოწოლილი აგრესიის დასაცხრობათ სკამს წამოავლო ხელი და კედელს შეახეთქა, შეშინებული ნიკა და ნათია ადგილზე შეხტნენ, სანდრომ ნიკას მანქანის გასაღებს დაავლო ხელი და სახლიდან გავარდა
-ნიკა დაჯექი ჭრილობას დაგიმუშავებ-შესთავაზა ნათიამ როცა სანდრო მანქანით გავარდა
-უნდა წავიდე-თქვა ნიკამ ჩავარდნილი ხმით და გარეთ გავარდა, დაბნეული ნათია სამზარეულᲝში შევიდა და დედამთილს მიაჩერდა რომელიც ისევ იგივე მდგომარეობაში იყო
-კარგად ხარ?-ჰკითხა ნათიამ მაგრამ ფიქრებში წასულ ქალს მისი ხმა არ გაუგია -ლალი დეიდა-შეეხმიანა ნათია და მხარზე შეახო ათრთოლებული ხელი ფრთხილად, ლალი შეკრთა და რძალს შეანათა ამღვრეული თვალები, მოულოდნელად ცრემლები წასკდა და ოთახში შევარდა, ნათიამ ვერაფერი გაიგო და მაღლა ასვლა გადაწყვიტა რადგან იცოდა ლალი მაიც ღ გასცემდა ხმას. გული ეტკინა როცა ოთახში შესულმა დაინახა საწოლის ბოლოში მიყუჟული შეშინებული მია და მარიანა რომლებიც ერთმანეთს ჩახუტებოდნენ
-ყველაფერი როგზეა-ღიმილით მიუახლოვდა მათ და ორივეს ჩაეხუტა
-რამ გააგიჟა?-შეხედა ნათიას ცრემლიანი თვალებით მიამ
-არვიცი-მხრები აიჩეჩა ნათიამ და მარიანა კალთაში ჩაისვა
-ჯიშკარიანებში მარტო მე და მარიანა ვართ ნორმალურები-თქვა დანანებით მიამ და ნათიას რომ სიცილი აუტყდა მის ნათქვამზე მერე მიასაც გაეცინა.
ნიკა ფეხით მიბოდიალობდა ქუჩაში და მომხდარს კადრებად იხსენებდა, ვერ იჯერებდა რომ ასეთი რამ რეალურად მოხდა, მაგრამ ყველაფერი დაავიწყდა როცა ანი შეამჩნია აფთიაქიდან გამოსული, რომელიც მისი მიმართულებით წამოვიდა თავდახრილი
-ანი-სანამ მიუახლოვდებოდა შორიდან შეეხმიანა ნიკა რომ არ შეეშინებინა, ანიმ თავი ასწია და ნიკას ჩქარი ნაბიჯით მიუახლოვდა
-შენი ნახვა მინდოდა-უთხრა ანიმ და გაოცებული მიაჩერდა მის მონგრეულ სახეს-კარგად ხარ?-ვერ მოითმინა და ჰკითხა მაინც
-გადავიტან როგორმე -გაეღიმა ნიკას და ანის მიაჩერდა
-ნიკა დღეს ცირა იყო ჩვენთან მოსული
სახლში-დაიწყო ანიმ და ნიკა მაშინვე მიხვდა უბნის ჭორიკანა საქმეს გაურთულებდა ანისთან
-რაო რა მინდაო-უკმაყოფილო ტონით ჰკითხა ნიკამ
-ჩემს მშობლებს პირდაპირ მიახალა დავინახე თქვენი გოგო ნიკას როგორ ჩᲣჯდა მანქანაში და სადღაც გაჰყვაო, თან მე მიყურებდა და ისე მჭორავდა-აღმოხდა ანის და ნიკას მიაჩერდა არეული თვალებით, ნიკა მაშინვე წყობრიდან გამოვიდა
-მაგ კახპას დაველაპარაკები როგორც საჭიროა
-ნიკა-გაბრაზდა ანი-მისმინე, ასე მოქცევა არ შეიძლება, ყველა სხვანაირად გაიგებს იმას რაც ხდება... მარტო ცირა არა
-ანი მათ გამო შენზე უარის თქმას არ ვაპირებ
-ნიკა გეყოფა გთხოვ, იმ ქალმა სიმართლე გვითხრა, ყველა სხვაგვარად გაიგებს ამას, მე ახლა ხანს დავანგრიე ოჯახი და... ნიკა მინდა რომ ჩემგან თავი შორს დაიჭირო
-ცირას და მისნᲘრი ჭორიკნების გამო უარი ვთქვა შენზე? ამას მეუბნები?
-ნიკა ვერ ხვდები? ცირა არაფერ შუაშია, ასე პრობლემებს მიქმნი! ხვდები? ჩემს ქმარს დაშორება არ უნდა... ჩემს მშობლებსაც არ უნდა აქ რომ ვიყო... ახლა მეტი მიზეზი მიეცათ რომ უკან დაბრუნება მაიძულონ... ერთადერთი მიზეზი რატომაც აქ ვარ ისაა რომ დრო მომცემს დავმშვიდდე გავიაზრო ყველაფერი და მერე ისევ ოჯახს დავუბრუნდე გესმის ეეს? რაც მეტად მომიახლოვდები მით მეტად ეცდებიან რომ უკან დამაბრუნონ... გთხოვ თავი დამანებე, ისედაც ძლივს დავარწმუნე მშობლები რომ ჯაბასთან არ დაერეკათ და არ ჩამოეყვანათ თბილისში, ის თუ ჩამოვა ვეღარ შევეწინააღმდეგები
-ანი სისულელეებს ნუ მელაპარაკები, თუ აფ გინდა ვერავინ გაიძულებს მასთან დაბრუნებას!
-არ მინდა, მაგრამ მაიძულებენ... წასასვლელი არსად მაქვს, მშობლების სახლის გარდა... მათ არ უნდათ აქ ვიყო, უნდათ რომ ქმართან დავბრუნდე... მე წინააღმდეგობას ვუწევ მაგრამ შენ, შენი სიახლოვით მიზეზს აძლევ მათ რომ გაამართლონ თავიაანთი საქციელი, მიზეზი აქვთ რომ უკან დაბრუნება მაიძულონ, ასე რომ გთხოვ ჩემის ცხოვრებაში აღარ გამოჩნდე რომ მე შევძლო აქ დარჩენა და ჯაბასგან თავის დაღწევა-ანიმ გვერდი აუარა ნიკას და გზა განაგრძო ისე თითქოს არაფერი მნიშვნელოვანი არ უთქვამს მისთვის, ნიკამ ბევრი ფიქრის მერე გაკიდება და მისი შეჩერება გადაიფიქრა ამიტომ მთავარ გზაზე გავიდა, ტაქსი გააჩერა და მცხეთაში წავიდა, სახᲚში შევიდა თუ არა მაშინვე კარადას ეცა ღვინის ბოთლი აიღო გახსნა და მოიყიდა, ანიზე და სანდროზე ფიქრი აგიჟებდა, ამიტომ ფიქრო შეწყვიტა და იქმადე სვამდა სანამ გონება არ დაკარგა და დივანზე არ გაითიშა.
დილით ვიღაცის შეხებამ ძილი დაუფრთხო და წვალებით გაახილა თვალები
-რა ჯანდაბაა?-დაიღრინა და სანდროს მიაჩერდა ჩაწითლებული თვალებით -აქ რას
აკეთებ?-თვალი აარიდა ძმას და მზერა სასმლის ბოთლზე გადაიტანა
-უნდა დაგელაპარაკო-უთხრა სანდრომ ჩავარდნილი ხმით
-ნუთუ თავად სანდრო ჯიშკარიანი მოვიდა ჩემთან სალაპარაკოდ?ბოდიში უნდა მომიხადო?-გაოცდა ნიკა და დივანზე წამოჯდა მომღიმარი სახით, ნიკამ ძმას ახედა და მიხვდა რომ მასავით სანდროსც ჯერ ისევ ალკოჰოლის ზემოქმედების ქვეშ იყო
-ნუ თაᲕხედობ ლაწირაკო-ნიკას ირონიამ გააღიზიანა სანდრო
-ის რომ შენზე ხუთი წლით პატარა ვარ იმას არ ნიშნავს რომ უფლება გაქვს ასე მომექცე და დამაცირო-წამოენთო ნიკა და ღვინის ბოთლს დაწვდა და მოიყუდა რომელიც თავღია და ნახევრამდე სავსე იდგა მაგიდაზე
-შენ გამომიწვიე-უთხრა ჩავარდნილი ხმით სანდრომ
-იცი რაა?-ნიკა ბოთლი ჩაცალა და მაგიდაზე ხმაურით დადო -შენ ბავშვობიდან ბოღმიანი მარტოსული ეგოისტი ადამინი ხარ...ბავშვობიდან ასეთი ხარ... უბრალოდ ასეთი ხარ, შეუგნებელი აგრესიული, უᲮეში, ბოღმიანი, ჭირვეული,
თავხედი...-ახედა ძმას ამღვრეული თვᲚებით ნიკამ
-მართლა?-შეიცხადა სანდრომ და გაეცინა
-ეგ კიდევ ცოტაა-დაუღრინა ნიკამ და ფეხზე წამოდგა, კარადასთან მივიდა და ვისკის ბოთლი გამოიღო
-ჩემზს მხოლოდ ამის თქმა შეგიძლია?-ისეთი ირონიულო ტონით კითხა სანდრომ რომ ნიკა წყობრიდან გამოვიდა მაშინვე
-მხოლოდ ამის არა-Უთხრა გაღიზიანებული ტონით ბოთლი გახსნა და მოიყუდა
-კიდევ რას დაამატებდი?-სანდრო განზრახ აღიაზიანებდა ნიკას
-კიდევ?-გაბრაზდა ნიკა და დაფიქრდა-საერთოდ არ იცი რა არის სიბრალური, საერთოდ არ გაქვს დანაშაულის შეგრძნების უნარი, საერთოდ არ შეგიძლი რამის უანგაროდ გაკეთება, ყველას და ყველაფერს შენს სურვილებს არგებ... ცდილობ სამყაროს ცენტრად იქცე და ყველა შენს გარშემო მოგვაქციო, გინდა დაგვიმორჩილო... გამოგდის კიდეც... დედა საერთოდ ვერაფერს აკეთებს შენი ნებართვის გარეშე... მიაზე აღარაფერს ვამბობ... ნათია წინააღმდეგობას გიწევს მაგრამ ტყუილად... მეც შენს ჭკუაზე დავდივარ... იცი რააა? ბევრი ვიფიქრე იმაზე თუ რატო ხარ ასეთი... რატომ ხარ ასე აგრესიული, ასეთი დაუნდობელი, უგულო, მესაკუთრე და მივხვდი... ეს უბრალოდ ბავშვობის ტრამვააა-ნიკამ სანდროს შეხედა ცივი მზერით და იგრძნო მისმა უკანაკნელმა სიტყვებმა როგორ ნაწილებათ დაშალა, მის თვალებში დაინახა უსაზღვრო ტკივილი და სევდა -მაგრამ ის ვერ გავიგე რამ გამოიწვია ეს-უთხრა ნიკამ და მზერაა აარიდა სანდროს ცარიელ თვალებს-მე არაფერი მახსოვს განსაკუთრებული, მაგრამ...
-გაჩუმდი-სახე წაეშალა სანდროს
-მაგრამ
-ნიკა გაჩუმდი
-დედას რამდენჯერაც ვკითხე რატომ არ გვაქვს-მეთქი სანდროს ბავშვობის სურათები არასდროს არ უპასუხია ამაზე, რამდენჯერაც ვკითხე მშობლები რატომ არ გელაპარაკებიან-მეთქი იმდენჯერ პასუხი არ გაუცია, წარმოიდგინე ბებიასთან რომ მივედი სალაპარაკოდ გამომაგდო სახლიდან... ჩემთვის ლალი მკვდარიაო
-ნიკა რას ბოდავ-სანდროს საერთოდ წაეშალა სახე
-შენი ორი დაბადების მოწმობა ვნახე შემთხვევით...-გააგრძელა ნიკამ და როცა სანდრო მივარდა და საყელოში წაავლო ხელი გაჩუმდა, ცოტა ხანს ძმას უყურებდა თვალებში და
განაგრძო-ერთში დედას გვარი გაქ და მამის ადგილას პაპაჩვენი გიწერია რომელიც ისე მოკვდა რომ დედასთვის ხმა არ გაუცია, მეორეში მამაჩვენის სახელი და გავრი წერია მამის ადგილას...
-რისი მოსმენა გინდა?-სანდრომ ხელი გაუშვა ძმას და ვისკის ბოთლი წაგლიჯა ხელიდან, ბოთლი მოიყიდა და იქამდე სვამდა სანამ ყელი არ
დაეწვა
-მამას არ უნდოდი და მერე... მაინც მოიყვანა დედა ცოლად?-ნიკამ თავისი ეჭვები გაანდო ძმას -ამის გამო გძულდა მამა? ამიტომ იყავი აგრესიული მის მიმართ? ამიტომ გძულდით მე და მია?
-არ მძულდით-უთხრა სანდრომ და ისევ მოიყუდა ბოთლი
-არ გძულდით?-შეიცხადა ნიკამ-როგორც ჩანს გრძნობებიც არეული გაქ ძამიკო
-ნიკა
-სანდრო შენ მხოლოდ სიძულვილს განიცდი ყველასა და ყველაფრის მიმართ, ალბათ საკუთარი თავიც გძულს იმიტომ რომ ...
-იმიტომ რომ მე არასაურველი ბავშვი ვიყავი
-თუნდაც-დაეთანხმა ნიკა -მაგრამ მამას უყვარდი, შეიძლება არ გამოხატავდა მაგრამ მამას უყვარდი თავისებურად, ჩემზე და მიაზეც არ გიჟდებოდა ასეთი იყო ცივი და უხეში... მაგრამ მე მაინც არ ვთვლიდი შენსავით რომ ვძულდი
-ვუყვარდი? -გაეცინა სანდროს -მას მე ვძულდი ისევ როგორც მე ის
-ნუ ბოდავ
-მას შენ და მია არ სძულდით ეს აშკარა იყო
-ნუ ბოდავ... მამა თავისებური კაცი იყო... შენ ჩემზე კარგად იცი... როგორ შეიძლება მამას შვილი სძულდეს?
-და თუ ამ კაცის შვილი არ ხარ?-ჰკითხა სანდრომ ძმას და თვალებში ჩააცქერდა, ნიკას ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს თავში რაღაც ჩაარტყესო... თვალთ დაუბნელადა რამოდენიმე წამის განმავლობაში და გონება დაებინდა -ჰო მე მამაშენის შვილი არ ვარ... ჩვეულებრივი ნაბიჭ.რი ვარ-უთხრა სანდრომ და ვისკის ნახევრად დაცლილი ბოთლი კედელს შეახეთქა, ნიკა გაოგნებული მიაჩერდა ძმას, რაღაც ეჭვები კი გაუჩინა ამ ამბებმა მაგრამ ამას არ ელოდს ნამდვილად, ამას ვერც კი წარმოიდგენდა, თავში აზეადაც არ მოსვლია, ყველა გრძნობა და ემოცია ერთმანეთში აერია -მე სანდრო გავაშელი ვარ სინამდვილეში... სანდრო ჯიშკარიანი კი უბრალოდ ...ჩემს მიერ შექმნილი და მოგონილი პიროვნებაა, რომელიც ყველაფრის მიუხედავად ძლიერი და მებრძოლი ადამიანია... აი სანდრო გავაშელი კი არარაობაა, საცოდავი და უსუსური არსებაა, რომელიც დედასაც კი არ უნდოდა რომ გაეჩინა... არა თუ მამას რომელმაც მის დედაზე
იძალადა...-დაიღრიალა სანდრომ და გაგიჟებული გავარდა სახლიდან, ნიკა გაქვავაებულივით იდგა ერთ ადგილზე მიყინულივით და სანდროს ნათქვამ სიტყვებს დასდევდა გონებაში, რადგან ეს ყველაფერი იმდენად მოულოდნელად მიახალა სანდრომ რომ მისი გონება ვერ აღიქვამდა და იჯერებდა ამ ყველაფერს.
-დედაააა-იღრიალა ეზოდანვე ნიკამ და სახᲚში შევარდა, კარი ისე შეახეთქა რომ შეშინებული ლალი ფეხზე წამოვარდა
-ძმაო-დაფეთებული მია ნიკას მივარდა
-ეს სიმართლეა?-ნიკა დედას მიუახლობდა და თვალებში ჩააცქერდა, ლალიმ ინსტიქტურად იგრძნო რა თემასაც ეხებოდა ნიკა და მოულოდნელად ცრემლები გადმოსცვივდა -ეს სიმღთლეა?!-აღმოხდა ნიკას და თავზე წაივლო ხელები -ღმერთო ჩემო-აღმოხდა ნიკას და დივანზე ჩამოჯდა
-ნიკა გთხოვ ყველაფერს აგიხსნი -აღმოხდა ლალის, მია და ნათია ერმანეთს დაბნეულები მიაჩერდნენ
-სანდრომ როდის გაიგო ეს ყველაფერი?-დაუღრიალა დედას ნიკამ და ფეხზე წამოვარდა
-თავიდანვე ახსოვდა რომ მამაშენი ჩვენს ცხოვრებაში მერე გამოჩნდა ...იცოდა მამამისი რომ არ იყო, ეს თავისთავად მოხდა გეფიცები-აღმოხდა ლალაის და მიას გახედა რომელიც გაგნებული უსმენდა მათ
-ესე იგი მთილი ეს დრო იცოდა
-მე არ მიდოდა ასე რომ მომხდარიყო, მინდოდა დაეჯერებინა რომ ის მისი მამა იყო მაგრამ, ის ყველაფერს ხვდებოდა... შეიძულა თავიდანვე...
-როდის გკითხა ნამდვილ მამაზე?-ვერ წყმარდებოდა ნიკა
-სულ მეკითხებოდა...
-შენ რას პასუხობდი?
-სანამ პატარა იყო ვატყუებდი რომ საზღვარგარეთ იყო... მერ ვუთხარი რომ მოკვდა მაგრამ არ დამიჯერა... წარსულის ქექვა დაიწყო... საერთოდ სხვა ისტორია მოვუყევი გული რომ არ სტკენოდა მაგრამ არ დამიჯერა...
-დედა რას ამბობთ? რას ბოდავთ?-აყვირდა
მია-ხვდებით რაზე ლაპარაკობთ?
-არ მინდოდა ასე მოხდარიყო-ატირდა ლალი
-შენ ის მართლა არ გინდოდა?-ჰკითხა ნიკამ დაძაბული ტონით
-მაშინ ჩვიდმეტის ვიყავი... მშობლებმა არ მაპატიეს...
-ღმერთო ჩემო-Არმოხდა ნიკას და სახლიდან გავარდა, ვეღარ გაუძლო ამ საშინელებას, მია კი ადგილზე გაიყინა თითქოს...
ამ ამბავმა საშინელი დაღი დაასვა მათ ოჯახს, ნიკა მცხეთაში გადავიდა საცხოვრებლად სანდრო კი ყოველ დღე სასმელში იხრჩობდა თავს, ლალი პირველად დადუმდა და ხმის ამოღებას ვერ ბედავდა... სულ ცდილობდა თვაᲚში არ მოხვედროდა შვილებს, ეშინოდა ძალიან Ეშინოდა სიმართლის იმ სიმართლის რომელსაც შვილების თვალებში ამოიკითხავდა და ეს იქნებოდა დიდი იმედ გაცრუება, დიდი ტკივილი და ზიზღის საშინელი გრძნობა მისადმი.
ამ ამბავმა ნათიაზეც საშინლად იმოქმედა ერთადერთი რაც მათ ცხოვრებაში კარგი მოხდა იყო ის რომ ნინის ოპარაციამ კარგად ჩაიარა და ნელ-ნელა რეაბიტაციის კურსის გავლა დაიწყო თურქეთში. რაც დამატებით ხარჯებს ნიშნავდა და სანდრო კვლავ აფინანსებდა ამ ყველაფერს, რაც პირდაპირ იმას ნიშნავდა რომ ამ სახლში ნათიას პატიმრობის ვადა გაურკვეველი ვადით გახანგრძლივდა...
იმდენი რამ მოხდა ამ მცირე დროში და ისეთი რამის გადატანა მოუწია სანდროს რომ ნათიასთვის დრო აღარ დარჩა, სახᲚში გამოაცდხადა რომ ამ თემას აღარავინ აღარასოდეს არ შეხებოდა და მისი ბრძანება მაქსიმალური სიზუსტით და ზედმიწევნით იქნა შესრულებილი არცერთს კითხვა არ დაუსვამს და სამუდამოდ დახურეს ეს თემა იმის მიუხედავად რომ მაინც დარჩა კითხა გაუცემელი პასუხები, არც ნათია იღებდა ხმას და ცდილობდა მაქსიმალურად შეუმჩნეველი დარჩენიყო, თუმცა გრძნობდა რომ ეს ხელოვნურად შექმნი სიმშვიდე უსასეულოდ არ გაგარძელდებოდა... და მოხდებოდა რაღაც ისეთი რაც დაანგრევდა ამ ხელოვნურად შექმნილ სიმშვიდეს, სულ იმის შეგრძნება ჰქონდა რომ რაღაც საშინელება უნდა მომხდარიყო, სულ აფორიაქებული და დაძაბული იყო, ეს სიმშვიდე წამზომზე დაყენებულ ნაღმს ჰგავდა რომელიც წუთი-წუთზე უნდა აფეთქებულიყო...
ნათიას ერთადერთი ის ფაქტი ამშვიდებდა რომ სანდრომ თავი დაანება, დილით მიდიოდა და სახᲚში შუაღამით ბრუნდებოდა, ხშირად ღამეს არც ათევდა ხოლმე სახᲚში, ეს ფაქტი ახარებდა მას მაგრამ თან ეშინოდა რომ სანდროს ეს ქცევა უარეს შედეგამდე არ მისულიყო, თითქოს გრძნობდა რომ სანდრო რაღაც ისეთს აკეთებდა რაც საბოლოოდ მასაც შეეხებოდა.
მიას გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა როცა სანდრომ გამოაცხადა რომ დის დაბადების დღის აღნიშვნა რესტორანში გადაწყვიტა
-რას ბოდავ ხვდები?-გაცეცხლდა ლალი-შენი ძმა სახლიდან წავიდა, ყველაფერი აირია შენ კიდევ
-შენ ნუ ერევი-დაᲣღრინა სანდრომ დედას და მიას შეხედა
-მართლა...არც მე მინდა სანდრო -შეხედა ძმას მიამ
-მე მინდა და მორჩა-გამოაცხადა სანდრომ და მიას შეხედა გაბრაზებული სახით
-სამდრო კაი რა ხომ იცი ნიკასაც აერია თავგზა...თან რაც ის ქალი მოგვივარდა და...დაგვემუქრა ჩემს შვილს თუ არ შეეშვება ნიკა ნახავთ რასაც გიზავთო
და ანი საბოლოოდ დაშორდა სულ გაგიჟდა
-მთავარია ნიკამ მოინდომოს და ანის წავალებ ხელს და იცხეთაში მივუყვან ნიკას, დედამისი და მისი ს.რი ქმარი რა იზამენ?
-სანდრო სისულელებს ნუ ლაპარაკობ-გაეცინა მიას
-რა? ნიკამ რომ მოკიდოს ხელი და გამოაცხადოს ჩემი ცოლია რას იზამენ? გოგოს არ უნდა ის ყლ. და ნიკა უყვარს, რას იზამენ ცოლს ხომ ვეღარ წაართმევენ? ასე კიდევ აწამებენ ცალკე ამ გოგოს და ცალკე ნიკას აგიჟებენ
-კარგია რომ გადავიდა-დაისისნა ლალიმ-შენ კი დამდვილად გააგიჟებდი ამ ლაპარაკით ნიკას
-კარგი რა დედა-გაეცინა მიას -მართლა ხომ არ წაუყვანს დამშვიდდი-ლალის გვერდით დაჯდა დივანზე მია და გულიანად გაეცინა
-ამაისგან არაფერი გამიკვირდებᲐ-ახედა ლალიმ შვილს
-დედა გთხოვ ასე ნუ ნერვიულობ
-როგორ არ ვინერვიულო? ის გიჟი ქალი სახლში მოგვივარდა იმუქრებოდა, ცალკე ანის აძალებენ ქმარს გაჰყვეს და აქ კიდევ შვილი მიგიჟდება
-ჰოდა მშიშარა და კურდღელია ეგ შენი სირ. შვილი ამის მაგივრად გოგოს ხელი მოკიდოს და წაიყვანოს უფლებას აძლევს მის ყოფილ ქმარს და მშობლებს რომ უკან წაათრიონ ბათუმში
-უკაცრავად ყველა შენსავით ძალადობით არ აგვარებს საქმეებს-დაუღრინა ლალიმ -შენ თუ ძალით მოიყვანე აქ ეს გოგო-ნათიაზე მიანიშნა სანდროს და ყველამ მას გახედა
ინსტიქტირად -რაა მერე?-დაასრულა ნათქვამი ლალიმ, ნათია დაიძაბა და მაქსიმალურად დააიგნორა სამივეს დაჟინებული მზერა და შვილი ჩაიკრა გულში
-ის რომ ეს გოგო ჩემი ცოლია და მე მას
დავიბრუნებ-თქვა ისეთი ტონით სანდრომ რომ ნათიამ ინსტიქტურად მას გახედა და წამში აარიდა მზერა მის გამომწვევ მზერას
-მოკლედ არ გვედაბადებისდღევება რა -თქვა მიამ რომ ნათიასგან ყურადღება გადაეტანინებინა დედასთვის და ძმისთვის
-ხვალ შვიდზე მზად იყავით-თქვა სანდრომ და ნათიას მიუახლოვდა, მარიანამ მამას ახედა და გაუღიმა, სანდრომ ნიკაპზე ხელი მოკიდა შვილს და გაუღიმა -მამიკოს ცხოვრება-გაუღიმა თავადაც შვილს და ხელი ააყოლა ნათიას თმას და სულ ოდნავ შეახო ხელი მის სახეს, ნათიას ისეთი შეგრძნება დჰქონდა თითქოს დენმა დაარტყაო, უნებურად თავი გვერდზე მიატრიალა, სანდრომ ხელი დაუშვა და გაბრაზებული გავარდა სახლიდან ,თან კარი ისე გაიჯახუნა რომ ნათია მოულოდნელობისგან ადგილზე შეხტა.
ნათიას იმაზე ფიქრი მაინც არ ასვენებდა რომ ამ სახლიდან უნდა წასულიყო და სანდროს გაშორებოდა, ამიტომ საბუთებს აგროვებდა მის ჩუმად... ადვოკატსაც კი შეხვდა რამდენჯერმე და ელაპარაკა სანდროს ჩუმად სანამ სახლიდან გაიქცეოდა, მან კი მისცა უამრავი საბუთი...ახლა გადაწყვიტა გადაეხედა ამ საბუთებისთვის და წაეკითხა, რა უფლებები ჰქონდა, რა შეეძლო მოეთხოვა ქმრისგან და როგორ დაეცვა თავი განქორწინების მერე მისგან... ახალი კი ახალი თავსატეხი გაუჩნდა რადგან ამ ყველაფერს ერთი ფურცელი ეკლდა, მაშინ სახლიდან რომ გაიქცა ყველაფერი შეაგროვა და თან წაიღო, მერე არც გაუხსნია ეს საქაღალდე,ვერაფრით მოახერხა... ჯერ სოფისთან დარჩა, რომელმაც დედამის მიუტანა, მერე იქ დარჩა დედას სახᲚში, მერე ნანა და ნინი რომ მოვიდნენე მის სანახავად მოუტანეს აქ, მაგრამ ვერც მაშინ გახსნა და ვერ გადახედა საბუთებს, ეშინოდა და ყველას ჩუმად დამალა... ახლა როცა მარიანა დააძინა, ლალი და მიაც თავიაანთ ოთახში შეიკეტნენ გადაწყვიტა გადაეხედა საბუთებისთვის, საქაღალდე კარადის უკნიდან გამოიღო და გადახედა, ნახა რომ ერთი თურცელი ეკლდა, ერთი და ყველაზე მნიშვნელოვანი, ძალიან დაიძაბა და შეეშინდა, ფიქრი დაიწყო იმაზე თუ სად და როდის შეიძლებოდა დაეკარგა... ერთადერთი ადგილი სადც შეიძლებოდა ამოვარდნოდა და დაეკარგა მისი და სანდროს ოთახი იყო, რადგან სანდრო არ იყო სახლში მის ოთახში შევიდა და კარადას ეცა რომლის უკანაც ჰქონდა დამალული ეს საბუთები და ჯერ მის ქვეშ შეიხედა , ძირს რომ არ ეგდო უფრო დაიძაბა, კარადის უკანაც შეიხედა რომელიც კედელს არც ისე მჭიდროდ ეკროდა და იქაც რომ ვერ დაინახა ძალიან შეეშინდა
-ამას ხომ არ ეძებ?-მოესმა სანდროს დახშული ხმა და დაფეთებული შეტრიალდა სანდროსკენ რომელსაც ხელში სწორედ ეს ფურცელი ეჭირა
-სანდრო-აღმოხდა ნათიას და ხმა ჩაუწყდა
- ამას ეძებ ხომ ასე?-გაეცინა სანდროს და ნათიასკენ გადადგა ნაბიჯი, შეშინებულმა გოგონამ უკან დაიხია
-ეს უბრალოდ-სცადა ახსნა ნათიამ მაგრამ მისი მრისხანე სახის შემხედვარეს ხმა ჩაუწყდა შიშისგან
-ეს უბრალოდ რა?-ჰკითხა Მშვიდი ტონით სადრომ და მათშორის არსებული მანძილი წამებში დაფარა და ნათიას ჩააცქერდა ამღვრეულ თვალებში რომელმაც კიდევ გადადგა უკან ნაბიჯი და კედელ დაეჯახა ზურგით -ნათია?-სანდროს სიმშვიდე აბნევდა მას -მიპასუხე
-მე... ეს მხოლოდ...-ნათია სათქმელ სიტყვებს ვეღარ პოულობდა -ეს შეცდომა იყო-თქვა და ქმარს მიაჩერსა აცრემლიანებული თვალებით
-გგონია დაგიჯერებ?-დაუყვირა მოულოდნელად სანდრომ და ქაღალდი ხელში მოჭმუჭნა თან ისე რომ ნათიასთვის თვალი არ მოუშორებია
-მე...-ნათიას ხმა ჩᲣწყდა და ვეღარაფერი თქვა
-შენ განქორწინებაზე განცხადება გქონდა
შეტანილი!!!-დაუღრიალა სანდრომ და სახე ისე ახლოს მიუტანა აკანკალებულ გოგონას რომ სუნთქვა შეეკარა შიშისგან ნათიას, ნათიამ სულ ერთი წამით ახედა ქმარს და მაშინვე თავი დახარა ვერ გაუძლო მის მრისხანე მზერას-ეს რატომ გააკეთე? ჩემი გაგიჟება გინდოდა?
-გთხოვ მომისმინე-ატირდა ნათია
-ნათია-სანდრომ ხელი უხეშად მოუჭორა ლოყებზე და თავი ააწევინა -შენ გაცხადება შეიტანე გაყრაზე მაგრამ ვერ გაბედე ჩემთვის მოცემა ამ ფურცლის და სახლიდან გაიქეცი მერე... გეგონა სასურველ დროს როცა გამბედაობა გეყოფოდა ამ ფურცელს სახეზე ამაფარებდი და მეც თავს დაგანებებდი?
-გეყოფა-ნათიამ მისი ხელი სახიდან მოიშორა
-გეგონა რომ ამ ფურცლით თავს დაიცავდი?
-იმიტომ არ მოგეცი ეგ ფურცელი რომ საჭიროდ არ მივიჩნიე-ცდილობდა თავი მოეთოკა ნათიას და მშვიდად ელაპარაკა
-იმიტომ არ მიმეცი რომ არ გეგონა ის მოხდებოდა რაც მოხდა, შენი გაქცევის მერე!!!-უყვირა სანდრომ და მაჯებში ჩაავლო ხილი ნათიას -შენ ისევ წასვლაზე ფიქრობ, ისევ გაქცევა გინდა... ამისთვის წინასწარ მოემზადე... კარგად დაგეგმე ყველაფერი...მაგრამ ჩემმა რექციამ შეგაშინა და შეგაჩერა... თორემ ახლა განქორწინების პროცესში ვიქნებოდით ხომ ასე? -დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და ნათიას გულის გამალებული ცემის ხმა მისწვდა მის დაძაბულ სმენას -მეც წორედ ამიტომ გაიძულე უკან დაბრუნება, რადგან ამას თუ არ გავაკეთებდი შენ მე გამეყრებოდი... წახვიდოდი, მიმატოვებდი კანონის ძალით... მაგრამ მე შენ ძალით დაგაბრუნე სახლში და Აქ დარჩენა გაიძულე... არ გაგიშვებ გესმის? -ნათიამ აწყლიანებული თვალებით შეხედა ქმარს და უმალ გადმოსცვივდა ცრემლები, რადგან მიხვდა რომ ის ზღვარი რაც უნებურად გაჩნდა მათ შორის და რის გადაკვეთასაც არ ჩქარობდა სანდრო, თავად ნათიამ გადაკვეთა... მისი ცივი არაფერისმთქმელი თვალები და სასმლისგან არეული გამომეტყველებით მიხვდა რომ საბოლოოდ წაიშალა ის ზღვარი
-სანდრო გთხოვ-აღმოხდა ნათიას როცა სანდრომ ცხელი სუნთქვა სახეზე შეაფრქვია
- Არ გაგᲘშვებ ნათია არაფრის ფასად, შენ ჩემი ხარ, ჩემი გოგო,მარტო ჩემი...-სანდრომ ნათაის სიახლოვით გაბრუებულმა, მალევე დაკარგა თავზე კონტროლი და ცხელი ტუჩები მიაწება შეშინებული და დამფრთხალი გოგონას ტუჩებს, რომელმაც ზიზღით გასწია თავი გვერდზე და სუნთქვა არეულმა უთხრა
-ხელი გამიშვი-თან გაბედა და მისკენ მიიხედა
-რომ არ გაგიშვა?-გაეღიმა ბოროტულად სანდროს და თავი ისევ ისე ახლოს მიუტანა