ექიმს გავესაუბრეთ, დედა კომაშია.
თავში აქვს ჩარტყმული ბლაგვი საგანი.
ახლა უფლის იმედად ვართ.
პოლიციის თქმით, დედა სხვა ადგილიდან, სანამ პოლიცია იპოვოვნიდა, წინა ღამეს მოუყვანიათ.
ჩვენ ტყის გარდა ეს ადგილიც მოვინახულეთ, რადგან გოჩას ლაპარაკი დასაჯერები არ იყო.
მე და მამა მანქანაში ვისხედით დედასთან ვაპირებდი წასვალას რომ ნიკამ დარეკა...
-გისმენ ნიკა.
-ცუდადაა საქმე.
-რა ხდება? -შენ რა ტირიხარ?
-არ ვიცი, როგორ გითხრა.
-ამოღერღე თუ ღმერთი გწამს!
-ბექამ,ანდრია დანით დაჭრა.
-რას ამბობ?- მეხუმრები ხო?
-არა,სავადმყოფოში გადავიყვანეთ, ბექა პოლიციამ წაიყვანა.
-ახლავე მოვალთ.
-მამა გაიგე?
-რამ გადარია ბექა?
-არ ვიცი მამა, წავიდეთ რა.
***
ნიკა კიბეზე იჯდა. სიგარეტი ეჭირა, სიგარეტს მთელი მომდომებით ექაჩებოდა. ჩვენს დანახვაზე ფეხზე სწრაფად ადგა და წარბ შეკრული ჩვენსკენ წამოვიდა.
-რა მოხდა? -ახლა როგორაა?
-ლუდი დავლიეთ ანდრიასთან, ანდრიას ანანომ დაურეკა, გვერდით ვეჯექი, ტელეფინი გათიშა და ჯუბეში ჩაიდო.
-რა ხდება ანდრია, პრობლემა ხომ არ გაქვსო-ჰკითხა ბექამ...
ჩემი ძმები ხართ- დაიწყო მოყოლა, თქვა რომ ანანო ბავშვს ელოდებოდა მისგან...
ამის გაგონებაზე ბექამ წამოხტა და მუშტი სახეში დაარტყა.
ბექას და ანანოს ადრე ხომ ჰქონდათ ურთიერთობა და ყვარებია კიდევ, ეგ კიარა რომ შეუნიშნია ანანოს დამოკიდებულება გაუფრთხილებია:- ეგ გოგო მე მიყვარს და სხვანაირად არ შეხედოო ძმურადო.ანდრიამ აუხსნა რომ მთვრალი იყო და რომ ანანოზე სხვანაირად არც კი უფიქრია.ამის გაგონებაზე ბექამ დანა აიღო მაგიდიდან და მუცელში დაარტყა.სასწრაფოში რომ დავრეკეთ პოლიციაც მოჰყვა, ბექამ აღიარა დანაშაული და დაიჭირეს.
-წამოდი ექიმი ვნახოთ.
მხოლოდ ორი საათის შემდეგ შევძელით ექიმთან გასაუბრება.
-როგორაა ექიმო?
-რა გართულებები იქნება შემდგომში, ამაზე ლაპარაკი უკვე ძნელია. მინდა კიდევ ერთხელ აღვნიშნო, რომ ასეთი გამეტებით მიყენებული ჭრილობები , არ ვიცი, საშინელებაა. ეს იყო, შემავალი ჭრილობა მუცლის არეში, ღვიძლზე იყო გამჭოლი ჭრილობა.
მდგომარეობა სტაბილურად მძიმეა. სისხლია საჭირო, მესამე დადებᲘთი.
აქ მოყვანამდე ბევრი სისხლი დაკარგა.
უნდა დაველოდოთ, გონს როდის მოვა, გამოჯამრთელებას გისურვებთ.
-მადლობა.
მამამ სისხლის საკითხი მოაგვარა.
მე ბექას სანახავდ წავედი.
არ მიშვებდნენ, მაგრამ მამაჩემის სახელის ხსენება საკმარისი აღმოჩნდა.
მნახველების ოთახი გამოგვიყვეს ცალკე, ბექა შემოვიდა. თვალებში არ მიყურებდა.
-რა ჩაიდინე ბექა? -ვის გამო გააკეთე ეს?
-ემი ჩემს გასაკრიტიკებლად მოხვედი?
-არ ხარ სწორი ბექა!
-ხო და რატომ? -ანდრიაა სწორი,სიყვარულს შენ გეფიცებოდა და ამასობაში შენს დაქალთან იწვა?
-ანანო მაგას არ იმსახურებდა შენგან, ბექა!
-რატომ? იცი სანამ ანდეიას დედას მოკლავდნენ, მე და ანანო კარგად ვიყავით ერთმანეთთან, იმდენად კარგად რომ ვერც წარმოიდგენ, უნდა გვეთქვა ყველასთვის რომ შეყვარებულები ვიყავით,მერე შენ, შენი პრობლემების გამო მიატოვე და ანანო მარტო არ ტოვებდა, მან კი ამით ისარგებლა.
-რას ლაპარაკობ? -თუ ვინმემ ისარგებლა რამით ეს ანამო იყო და ანდრიას სიმთვრალე გამოიყენა რომ საწოლში ჩაგორებოდა.
-მე მას ვუყვარდი გესმის? მან მითხრა რომ მე ვუყვარვარ და ნეტავ, ეს ბავშვი ჩვენი იყოსო.
უცებ თავში საშინელმა აზრმა გამკრა...
-ბექა, ვიცი რომ ეს შენი პირადი ცხოვრებაა, მაგრამ აუცილებელი რომ არ იყოს, არ გკითხავდი. შენ და ანანო ერთად იწექით? ამ ერთი თვის განმავლობაში.
-ხო, რა იყო?
-იქნებ ბავშვი შენია?!
შეშინებული თვალები მომპაყრო ბექამ და წარბები შეკრა, თითქოს რაღაცას ფიქრობდა.
-რისი თქმა გინდა, რომ ანანო მატყუებს?
-მე ჩემი ვარაუდი გამოვთქვი, არაფერი ვიცი დაზუსტებით, მაგრამ იმის შანსი რომ ბავშვი შენია რით გამორიცხავ? -თავს იცავდით?
-არა.
-ქალბატონო, დრო ამოიწურა ბოდიში , მაგრამ...
-კარგით ახლავე გამოვალ.
-შენ კი ძალიან გთხოვ დაფიქრდი მაგ საკითხზე და აიძულე დეენემის ანალიზი გააკეთოს....
-როგორა ანდრია?
-ჯერ გონს არ მოსულა, მაგრამ რამე რომ დაემართოს, არასდროს გაპატიებ, ბექა!
****
ციხიდან, სავადმყოფოში მივედი.
საღამო იყო.
ექიმთან შევედი, რომ მეთხოვა, ანდრიას პალატაში შესვლა.
ანანო დამხვდა.
ბოდიში მოვიხადე და უკან გამოვედი, მალე ანანოც გამოვიდა.
-აქ რა გინდა?
-ანდრია უნდა ვნახო.
-ის მალე დაქორწინდება ჩემზე და გირჩევ სათოფეზე არ გაეკარო.
-ვნახოთ!
-რა, რა უნდა ვნახოთ, ხმამაღლა გაიცინა...
-იცი შენ რაც...
-მოიცა ახლა არ მითხრა რომ რამის იმედი გაქვს კიდევ?-შენი აზრით, შვილზე უარს შენს გამო იტყვის ანდრია?
-შვილზე უარს ნამდვილად არ იტყვის!
-მაშ?
-მაშ, თუ ბავშვი მისია და არა
ბე ქა სი! სახეზე ფერი წაერთვა...
-რაო?-არ ელოდებოდი ხო?
-საიდან მოიტანე ეგ სისულელე?
-კარგი, ბოდიში! დეენემის ანალიზისთვის მოემზადე, ვნახოთ მერე...
-შენ რომ იტყვი ისე არ იქნება! -ვინ ხარ რომ შეურაწყოფას მაყენებ?
-ბექამ მითხრა რომ მასთან იწექი და თავს არცერთი იცავდით.
-მეზიზღები.
-რას ამბობ მე ხომ...
ანანო ფულს მოგცემ და წადი, ხელი მოკიდე ბექას და წადი, ბოლომდე ნუ დაეცემი ყველას თვალში, მე გთავაზობ იმდენ ფულს რომ ცხოვრება დაიწყო.
-თავი დამანებე!
რათქმაუნდა ბექას ბავშვია, სხვანაირად ის სცენებს გამართავდა, მაგრამ სიმართლემ მოცელა...
ექიმის კაბინეტში დავბრუნდი.
-ძალიან გთხოვთ, ცოტახანს ვნახავ, მავედრებელი თვალები მივანათე...
-ის ახალგაზრდა რომ გამოვა შებრძანდით.
-წავიდე სასწრაფოდ დაურეკეს.
-მაშ, შედით...
...
ოთახში შესულს,ფერდაკარᲒული ანდრიას სახე დამხვდა, არც მიბრაზდებოდა არც მიღიმოდა არც მისი თვალები აფქვევდა სიყვარულს, ძალიან მიჭირდა ასეთ ანდრიას ყურება, უდანაშაულო ადამიანის, რომელიც გამოიყენეს და ესეც არ აკმარეს სიკვდილის წიმაშე დააყენეს და ვინ? -ყველა უბედურების მომტანი ჩემი ოჯახი და სამეგობრო აღმოჩნდა.
-ღმერთო, ოღონდ კიდევ მანახე მისი სიყვარულით ანთებული თვალები რას არ მივცემდი, ოღონდ გაიგოს რომ საყვარელ ქალისგან შცილი შეეძინება,პატარა გოგო...
შუბლზე ვაკოცე, ის იყო უნდა გავსულვიყავი,უბრალოს არ შემეძლო მისი ყურება, რომ ხელი ხელზე მომკიდე და ძალა გამოცლილმა თავისკენ მიმიზიდა..
-არ წახვიდე,ემილი.მაპატიე, უბრალოდ მაპატიე და არ მიმატოვო.
-როგორ შემიძლია შენი მიტოვება...
....
ორ კვირაში სახლში გამოწერეს ანდრია, იქამდე კი დედა გონს მოვიდა და ინსულტი განუვითარდა ...
ერთი თვე დასჭირდა ანდრიას ფეხზე დასადგომად.
მთელი ეს დრო ვცდილობდი ყურადღება მიმექცია...
ამასობაში კი ჩემი მუცელი შესამჩნევად დიდდებოდა და დრო იყო ამეხსნა ანდრიასთვისაც და ოჯახისთვისაც...
ანდია გონზე მოსვლიდან ძალიან მალე დაიკითხა და ცრუ ჩვენება მისცა, ვითომ ჭიქაში იდო დანა და დალეულმა თავი ვერ შევიკავეო, დანა კი ვითომ ბექამ ჩადო ჭიქაში, თითის ანაბეჭდებიც მაგიტომ დაემთხვაო.
ანდრიასთან მივედი საჭმელი წავუღე, გასაღები მქონდა და მე თვითინ გავაღე კარი, ბექა და ანანო ანდრიას წინ ისხდნენ, რაღაცას ლაპარაკობდნენ, დამინახეს თუ არა გაჩერდნენ.
-გამარჯობა.
-გამარჯიბა, შემოდი.
-ყავას მოვამზადებ.
-არ შეწუხდე, ანანო.
-რა შეწუხებაა, ანდრია?! მალე ამ ოჯახის დიასახლისი გავხვდები და მე მომიწევს ისედაც.
სამზარეულოში გავიდა,მეც უკან გავყევი.
-არ მორჩები თამაშს?
-ემილი, თავი დამანებე.
-ვერ დაგანებებ.
-ანდრიას ცხოვრებიდან წადი, მორჩა რაც იყო, გთხოვ ნუ წამართმევ ბედნიერებას...
-არ შემიძლია, მხოლოდ იმიტომ დავთმო ანდრია, რომ შენი ახირება დაიოკო.
-ემილი შენი ტელეფინი რეკავს. ბექამ შემომაწოდა ტელეფონი.
ნომერი უცხო იყო.
-ალო
-ენილის ველაპარაკები?
-დიახ, თქვენ ვინ ბრძანდებით?
-მე მინდა რომ გნახოთ, დედათქვენზე მინდა დაგელაპარაკოთ.
-დედაჩემზე? - რა იცით დედაჩემზე?
-გატაცების, შემდეგ ის ჩვენთან მოიყვანეს.მხოლოდ ამას გეტყვით, მნახეთ.
-რატომ უნდა გენდოთ?
-იმიტომ რომ სხვა გზა არ გაქვთ.
მისამართ მოგწერთ თქვენი ნებაა მოხვალთ თუ არა, მაგრამ იცოდეთ მეტი შანსი არ გექნებათ.