მარიამი კაბინეტში შევიდა მოღუშული სახით და აკაკის მიაჩერდა, რომელიც ტელეფონში თავჩარგულო დივანზე არხეინად იჯდა და ვიღაცას წერდა
-უკაცრავად ხელს ხომ არ გიშლი?-უთხრა მარიამმა და დაფეთებული ბიჭი მაშინვე ფეხზე წამოვარდა თან ხელიდან ტელეფონი გაუვარდა -რა ჯანდაბა გემართება?-გაბრაზდა მარიამი მერე კი გაეცინა მისი ალეწილი სახის შემხედვარეს
-აუ არ გამიჭედო რა-შეეხვეწა აკაკი -იმ გამომძიებელმა მითხრა არ დაურეკოვო... შენზე...
-ვერ გავივე რატომ მოიქცა ასე -გაუკვირდა მარიამს და სავარძელში უღონოდ ჩაეშვა
-ეგონა რომ მამაშენს ჩარევდი ამ საქმეში...
-აუტანელი ვინმეა ეგ გამომძიებელი
-მე ვიტყოდი ცოტა უცნაური-უთხრა აკაკიმ და დივამზე დაჯდა
-ხომ არ გაარკვიე ამ ბიჭებს რას გადაეკიდნენ?
-მკვლელობის მცდელობაში დებენ ბრალს
-მართლა?-შეიცხადა მარიამმა
-ეს გამომძიებელი ისეა გაგიჟებული რომ მათ ახლობლებს საავადმყოფოშიც კი არ უშვებს
-ჯანდაბა... სანამ არ გავწერთ ამ სამს და თორნიკე წინასწარი დაკავების იზოლატორში არ Გადაიყვანს მანამდე არც თვითონ მოისვენებს და არც ჩვენ მოგვასვენებს ეგ არანორმალური
-მეც ეგრე მგონია, სულ აქაა და აკონტროლებს სიტუაციას
-აუტანელი ტიპია-უთხრა მარიამამ და სიგარეტი ამოიღო ჩანთიდან -გავალ მოვწევ და მოვალ
-აბა აღარ ვეწევიო?
-აუ შენც ტვინი არ ბურღო რა-გაუღიმა მარიამამ და აივანზე გავიდა, ტელეფონის ზარის ხმამ შეაკრთო ფიქრებში წასული გოგონა და ისე უპასუხა რომ ეკრანისთვის არ დაუხედია
-მარიამ საავადმყოფოში ხარ?-გაისმა გეგას ბოხი ხმა
-კი აქ ვარ-უთხრა მარიამმა უკმაყოფილო ტონით
-ხვალვე სხვა საავადმყოფოში გადავაყვანინებ სამივეს
-არ გაბედო ამ საქმეში ჩარევა-დაუღრინა გაცეცხლებულმა გოგონამ მამას
-მარიამ ასე ნუ იქცევი
-შენ ნუ იქცევი მზრუნველი მამიკოსავით
-მაშინ როგორც მინისტრი ისე მოვიქცევი-გაბრაზდა გეგა -შენი საავადმყოფოს პერსონალი ვერ უზრუნველყოფს ეჭვმიტანილების უსაფრთხოებას
და შესაბამისად უნდა გადავიყვანო სამივე
-ამ საქმეში ნუ ერევი, მე და ბატონი თორნიკე გავერკვევით როგორმე
-ეს შენ არ გეხება
-მსგავსი რამ აღარ განმეორდება გასაგებია?
-მე შენი უსაფრთხოება მაღელვებს-უთხრა გეგამ
-გეყოფა, საერთოდ არ გიხდება მზრუნვი მამიკოს იმიჯი-უთხრა მარიამმა და გაუთიშა, გეგამ კიდევ დაურეკა მაგრამ აღარ უპასუხა
-გეძებდით-მოესმა თორნიკეს ხმა ზურგს უკნიდან და მაშინვე მისკენ მიბრუნდა აღელვებული მარიამი
-მოხდა რამე?-დაიძაბა უმალ
-ჯერ-ჯერობით არა მაგრამ...
-მაგრამ რა?-თვალებში ჩააცქერდა გოგონა
-ამ საქმით ძალიანაა მამათქვენი დაინტერესებული და მგონი ჯობია რომ პაციენტების სხვაგან გადაყვანის ნებართვა გასცეთ...
-ამას არ გავაკეთებ-გაბრაზებული ტონით უთხრა მარიამმა და აკანკალებული ხელით მეორე ღერს მოუკიდა
-მგონი არ ღირს წინააღმდეგობოს გაწევა, ის ჩვენ გვაწვება ჩვენ კლინიკის პერსონალს
-იმას არ გავაკეთებ რაც მას უნდა-გაჯიუტდა მარიამი
-მგონი ჯობია ამაზე დაფიქრდე მარიამ-შენობით მიმართა ამჯერადაც თორნიკემ
-ვიცი რაც ჯობია გასაგებია? ნუ მიმითითებ რა გავაკეთო!-უთხრა და ზურგი აქცია -იმედია მამაჩემის არ გეშინია -უთხრა კარგა ხნის სიჩუმის მერე და მისკენ მიტრიალდა, თორნიკე მისმა ნათქვამმა აშკარად გააღიზიანა და სახე აელეწა მაშინვე
-მიწვევ?-ჰკითხა აგრესიული ტონით და თვალებში ჩააცქერდა მარიამს რომლსაც ირონიული ღიმილი არ შორდებოდა სახიდან
-ვცდილობ გავარკვიო გაქვს თუ არა Იმის ძალა რომ მინისტრის ახირებას შეეწინაადეგო -გაუღიმა და დაჟინებით ჩააცქერდა ჭაობისფერ თვალებში
-მაქვს-უთხრა გადაჭრით თორნიკემ და მზერა აარიდა მარიამის აციმციმებულ თვალებს.
მარიამს დერეფანში აკაკი შეეფეთა წაშლილი სახით და თავადაც მაშინვე დაიძაბა
-რა ხდება?
-ლაშას მგონი რაღაც გაურთულდა-უთხრა არეული ხმით
-რას ჰქვია გაურთულდა?-გაბრაზდა მარიამის და მასთან ერთად კიბეები ჩაირბინა
-ექთანმა თქვა რომ ურექციოთ წევსო
-ანუ?-მარიამი გაჩერდა და გაოცებით მიაჩერდა აკაკის
-ანუ ის რომ არ ვიცი რა ჯანდაბა ეტაკა-უთხრა დაძაბი ტონით ბიჭმა
-კაი მე მივხედავ ამ საქმეს -უთხრა ძლივს შეკავებული სიცილით და პალატაში ექთანთან ერთად შევიდა, ხმაურზე ლაშამ თვალები გაახილა და მარიამს მიანათა არეული მწვანე სფეროები, მათი დაძაბული მზერა ერთმანეთს შეეფეთა და კარგა ხანს უყურებდნენ ერთმანეთს თვალებში, ბოლოს მარიამი ამ გამოხედვამ დააბნია, ამიტომ მზერა აარიდა, ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა მას და გასინჯა
-მგონი ყველაფერი რიგზე უნდა იყოს-თქვა თავისთვის და ექთანს გახედა
-სამითხეში ვარ?-დაიჩურჩულა ლაშამ როცა მისკენ დახრილი მარიამის წინ ჩამოყრილი ოქროსფერი თმა მის გაფითრებულ სახეს შეეხო
-რატომ ფიქრობთ რომ სამოთხეში ყოფნას იმსაᲮურებთ?- Უთხრა მკაცრი ტონით მარიამმა და გასწორდა, ჯერ თვალებში ჩააცქერდა ბიჭს შემდეგ კი ცივი მზერა მის ხელბირკილიან ხელზე გადაიტანა
-ეეს?-ლაშამ თვალი მის მზერას გააყოლა და იმ დონეზე აწია ხელი რამდენზეც ბორკილმა მისცა შესაძლებლობა -ასე რომ ვთქვათ... უსამართლობის მსხვერპლი გავხდი-უთხრა არეული ხმით და მარიამის სახისკენ გაექცა ისევ თვალი, გოგონამ იგრძნო მისი დაჟონებული მზერა და მაქსიმალურად დააიგნორა
-იმედია ჩემს ექთანს აღარ შეაშინებთ თქვენი სულელური ურეაქციობით- უთხრა კარგა ხნის სიჩუმის მერე მარიამმა ლაშას და თვალი გაუსწორა მის დანისლულ მწვანე სფეროებს, დიდხანს უყირებდნენ ერთმანეთს თვალებში და ბოლოს ლაშას რომ გიჟივით აუტყდა სიცილი მარიამსაც გაეცინა
-ვწუხვარ არ მინდოდა მისი შეშინება-თქვა როცა ოდნავ დამშვიდდა, შემდეგ კი მზერა მარიამიდან პუტკუნა, უჟმმურ სახიან ექთანზე გადაიტანა
-თუ რამე დაგჭირდათ იცით როგორც უნდა
მოიქცეთ-უთხრა მარიამმა მკაცრი ტონით და გრაციოზულად გავიდა პალატიდან.
ლაშა ხელბორკის მიაჩერდა ამღვრეული თვალებით, აგიჟებდა იმაზე ფიქრი რომ საავადმყოფოდან პირდაპირ წინასწარი დაკავების იზოლატორში გადაიყვანდნენ და არავითარი შანსი არ ექნებოდა რომ თავისი და ბიჭების უდანაშაულობა დაემტკიცებინა, სასოწარკვეთილებაში ჩავარდნილს თავში მხოლოდ ერთი აზრი უტრიალებდა რომ ყველაფრის ფასად უნდა გაქცეულიყო აქედან, სხვა შემთხვევაში მკვლელობის მცდელობის გამო გაასამართლებდნენ. ფიქრიაგან თავი ასტკივდა, ამიტომ თვალები დახუჭა რომ დაეძინა და მაშინვე მარიამის სახე დაუდგა თვალწინ, ისევ გაახილა და სცადა თავიდან მოეშორებინა ეს სახე მაგრამ ვერაფრით ამოიგდო მასზე ფიქრი თავიდან.
შუა ღამეს ზარის ხმა რომ გაიგო დაფეთებულმა ექთანმა მარიამს დაურეკა და ლაშას პალატაში შეყოლა სთხოვა, მარიამიც მაშინვე გაჰყვა
-ცუდად ვარ -უთხრა ლაშამ საცოდავი სახით მარიამს რომელიც შორიახლოს იდგა და არეული თვალებით უყირებდა მას
-რა გაწუხებთ?-ჰკითხა ექთანმა
-ყველაფერი მტკივა-თქვა საცოდავად ლაშამ
-ჭრილობა?-დააკონკრეტა ექთანმა
-დიახ-უთხრა ლაშამ და როცა ექთანმა გადასაფარებელი გადახადა შეშფოთებული მარიამს მიაჩერდა -სისხლი სდის ჭრილობიდან
-რაა?-დაფეთდა მარიამი და მაშინვე ლაშას მივარდა, სახვევი მოხსნა და ჭრილობა დაათვალიერა რომელიც საკმაოდ ღრმა და დიდი იყო მუცლის არეში, ხელახლა დაუმუშავა შეუხვია და დაამშვიდა ექთანი და ლაშაც რომ ეს საშიში არაა და არც რამე განსაკუთრებული ხდება
-გამაყუჩებელს გაგიკეთებთ და მშვიდად დაიძინებთ-უთხრა მარიამმ მკაცრი ტონით
-უკვე გამიკეთს მაგრამ არ მიშველა როგორც ხედავთ-ახედა თავზე წამომდგარ გოგონას, რომელიც ისე იყო გართული ამ საქმეში რომ ვერც კი მიხვდა როგორ მოხსნა ლაშამ თმის სამაგრი
-უფრო ძლიერს გაგიკეთებთ-დაამშვიდა მარიამმა და ექთანს ამიშნა ნემსი გაეკეთებინა მისთვის
-ოღონდ ნემში არა-აღმოხდა ლაშა
-რადგან გამაყუჩებლის დალევამ არ გიშველა ნემსი უნდა გაგიკეთოთ-უთხრა მკაცრი ტონით და ექთანმა ნემსი გაუკეთა.
სოფო დილაადრიან წამოადგა Გოგონებს თავზე და გააღვᲘძა
-აბა ახლა დეტალურად მომიყევით რა და როგორ მოხდა, რატომ გამოიქცა მარიანა წვეულებიდან ადრე და სახლში მაინც ერთდროულად როგორ დაბრუნდით? -ჰკითხა გაწეწილ და მაკიაჟ ჩამოთხუპნულ გოგონებს
-აუ დე ამ დილაადრიან არ დაიწყო რა-შეეხვეწა ანა და ბალიში ჩაიხუტა
-დილა?-გაბრაზდა სოფო -შენი აზრით თორმეტი საათი დილაა?
-კაი რა დე მერე მოგიყვებით, თუმცა დარწმუნებული ვარ უკვე ყველაფერი ჩაგიკარკლეს ჩვენი იდიოტი კლასელების მშობლებმა -უთხრა ანამ დედას ბუზღუნით
-ჰო დილა ადრიანად ლილეს დედამ დამირეკა, მერე ნიცას დედამ ასე და ასე იყოვო იცოდიო? მეც ვუთხრი როგორ არ ვიცოდი-მეთქი
-აუ არ დაიწყო ახლა-ანა საწოლზე წამოჯდა და დედას მიაჩერდა
-რა არ დავიწყო? -გაბრაზდა სოფო-შენი და, სად ჯანდაბაში იყო მთელი ეს დრო? ერთად როგორ დაბრუნდით სახლში თუ ადრე წამოვიდა რესტორნიდან? თან ტელეფონიც რომ გამორთული ჰქონდა
-ხომ გიᲮარი კარგადაა და და ერთად მოვალთ-მეთქი?-უთხრა ანამ დაძაბული ტონით
-ალექსანდრესთან ერთად რესტორანში
ვიყავი-საწოლზე წამოჯდა მარიანაც და დედას მიაჩერდა მაღვრეული თვალებით
-ესეიგი ალექსანდრესთან ერთად?-ჩაეკითხა სოფო შვილს ალეწილი სახით
-ჰო ალქსანდრესთან ერთად
-და მასთან ერთად დალიე?-ჰკითხა მაქსიმალურად მშვიდი ტონით
-არა Ერთად დავლიეთ-ჩაერია ანა
-ჰო ალექსანდრესთან ერთად დავლიე-არ დამალა სიმართლე მარიანამ -მხოლოდ ერთი ჭიქა დავლიე
-იცი მამაშენი რას იზამს ეს რომ გაიგოს?-გაცეცხლდა სოფი და ფეხზე წამოვარდა
-ისეთი რა მოხდა-შეიცხადა ანამ
-ის მოხდა რომ სრულიად უცნობ ბიჭს რესტორანში გაჰყვა
-გიოს ბიძაშვილია და თან გეგა მამამის იცნობს ...
-ვერაფერს ხვდებით სართოდ ხო?-უყვირა სოფიმ გოგონებს რომლებიც მოულოდნელობისგან ადგილზე შეხტნენ -მამათქვენი მინისტრია, მინისტრი, ვიღაც შოუბიზნესის წარმომადგენელი კი არაა კარიერას სკანდალებით რომ იწყობენ! მინისტრია და Ამის გამო მაინც უნდა მოიქცეთ წესივრად!
-დედა ნუ აჭარბებ-გაეცინა ანას
-მამათქვენს ისედაც ჟურნალისტები ძირს უთხრიან, სულ იმას ცდილობენ რომ რამე ისეთი უპოვინ რომ მისი იმიჯი შეილახოს... იმის მაგივრად შეუმჩნევლები დარჩეთ თქვენ უარეს უკეთებთ!
-დედიკო გვეკაიფები ხო?-ანა ვერ იჯერებდა რომ ასეთ წვრილმანზე ჭედავდა სოფო, თან ადგა და ფეხშიშველი გავიდა სამზარეულოში -ყავა ვის გინდათ? -გამოსძახა ითხში დარჩენილებს
-პირველივე შემხვედრს რესტორანში არ უნდა გაჰყვე, მითუმეტეს არ უნდა დალიო მასთან
ერთად-დაუღრინა სოფომ შვილს და სამზარეულოში გავიდა.
მარიამი დილა ადრიან შევიდა ლაშას პალატაში უნდოდა წასვლამდე დარწმუნებულიყო რომ ყველაფერი რიგზე იყო და ადგილზე გაშეშდა როცა საწოლს მიუახლოვდა და მიხვდა რომ ცარიელი იყო, ისე შეეშინდა და დაიბნა რომ ვერაფერი გააკეთა იმ წამებში და როცა აზრზე მოვიდა ლაშა ზურგიდან აეკრო, ერთი ხელი პირზე ააფარა, მეორე მუცელზე შემოაჭდო და კედლის კუთხისკენ გაათრია შეშინებული გოგონა, მარიამმა სცადა წინააღმდეგობა გაეწია რის გამოც ლაშამ უფრო ძლიერად შემოაჭდო ხელები პირსა და მუცელზე
-მისმინე არაფერ დაგიშავებ-დაუჩურჩულა ყურში ლაშამ -გესმის რას გეუბნები?-ჰკᲘთხა ისევ ჩურჩულით და მარიამმა თანხმობის ნიშნად სულ ოდნავ რომ დაუქნია თავი ისე დაუჩურჩულა -აქედან უნდა გავიდე... -უთხრა არეული ხმით და უფრო მჭიდროს მიიკრო აკანკალებული გოგონა
სხეულზე -მისმინე მარიამ მართლა არაფერს დაგიშავებ... უბრალოდ სხვა გზა არ მაქვს ასე უნდა მოვიქცე... -უთხრა ისევ ჩურჩულით და ხმა ჩაუწყდა, ვეღარაფერი თქვა რადგან მარიამის შიში და შფოთი მასაც გადაედო, თან ისე ღელავდა რომ თავგზააბნეულს საერთოდ დაეფანტა
აზრები -მარიამ გთხოვ დამშვიდდი, მართლა არაფერს დაგიშავებ-უთხრა ხმა აკანკალებულმა კარგა ხნის სიჩუმის მერე და სულ ოდნავ მოაფონა ხელები რასაც მაშინვე მოჰყვა მარიამის წინაღმდეგობის გაწევის ამაო
მცდელობა -მარიამ!-დაუღრინა ლაშამ და ისევ ისე ძლიერად მიიკრო სხეულზე აფართხალებული გოგონა -არაფერს დაგიშავებ! თუ იმას გააკეთებ რასაც გეტყვი მალევე გაგიშვებ გესმის? გესმის-მეთქი რას გეუბნები?-ლამის უყვირა წყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა რადგან მარიამი ისე აიყოლია ნერვებმა და კანკალმა რომ ვეღარაფეროთ ახერხებდა დამშვიდებას და აზრზე მოსვლას -ახლა ხელს მოგაშორებ პირიდან და კივილი არ გაბედო, თორემ რაღაც ძალინ ცუდი მოხდება!-დაემუქრა ლაშა და ხელი მართლა მოაშორა მის პირს, მარიამმა იფიქრა ვიკივლებო მაგრამ როცა ყელზე რაღაც ძალიან ბასრის შეხება იგრძნო უმალ ცრემლები გადმოსცვივდა და ხმა
ჩაუწყდა- ახლა მე და შენ დერეფანში გავალთ, სახანძრო კიბით დაბლა ჩავალთ და ტაქსით წავალთ... როცა დავრწმუნდები რომ არავინ მომყვება გაგიშვებ
-ეს თვითმკველობაა-დაუჩურჩულა მარიამმა
-ეს ჩემი გადარჩენის ერთადერთი შანსია-უთხრა ხმა აკანკებულმა ბიჭმა
-შენ ამის გამო უამრავ წელს გაატარებ ციხეში-უთხრა ზიზღით მარიამმა
-მისმინე ახლა გავალთ და თუ იმას გააკეთებ რაც მე მინდა მალევე გაგიშვებ... თუ შეცდომას დაუშვებ და წინააღმდეგობას გამიწევ იცოდე რომ ეს ძალინ მტკივნეული იქნება ჩემთვისაც და შენთვისაც გესმის რას გეუბნებ?
-მე კიდევ შემეცოდე ხელბორკილით საწოლზე მობმული რომ დაგინახა -ზიზღით უთხრა გოგონამ და ცრემლები მაჯით მოიშორა გადაფითრებული სახიდან.
ლაშამ პალატის კარი გააღო და მარიამთან ერთად დადგა კარში
-იარაღი დააგდეთ-უღრიალა მისი პალატის კართან მდგომ პოლიციელებს რომლებიც ისე აიბნენ და გაოგნდენ რომ მაშინვე შეასრულს მისი ბრძანება, ლაშამ მარიამი სახანძრო კიბისკენ წაიყვანა, ხელი ჰადახვია და მასთან ერთად დაბლა დაეშვა, უკანა ეზოში დაუხვდა რამდენიმე პოლიციელი და დაცვის ბიჭი რომლებსაც მაშინვე იარაღი ძირს დააგდებინა, რადგან მარიამს იმდენად მიაჭირა ყელზე სარკის ნატეხი რომ გაკაწრული ყელიდან სისხლი წამოუვიდა დამთრთხალ გოგონას
-რა ჯანდაბა ხდება აქ?-იკითხა თორნიკემ რომელიც საავადმᲧოფოს ეზოში წინა კარიდან შევიდა და დაინახა როგორ გიჟებივით დარბოდნენ წინ და უკან საავადმყოფოს დაცვის თანამშრომლები და პოლიციელები
-მარიამი გაიტაცა და გაიქცა ის ნაბიჭვა.ი-უთხრა დაცვის უფროსმა
-რაა? ვინ გაიტაცა მარიამი? რა ჯამდაბა ხდება საერთოდ აქ?-ვერაფერი გაიგო ბიჭმა
-ლაშამ გაიტაცა-მიახალა კაცმა და უკანა ეზოსკენ გავარდა იარაღ მომარჯვებული თითქოს რამე აზრი ჰქონოდა
-ამის დედასც შევ.ცი-იყვირა თორნიკემ და ისიც უკანა ეზოსკენ გავარდა გიჟივით, ქუჩაში გავიდა და აქეთ-იქით დაიწყო ყურება სასოწარკვეთილმა, მალევე მოჰკარ თვალი ლაშას და მარიამას რომლებიც ქუჩის კუთხეში გაუჩინარდნენ და იქით გაქანდა მაგრამ სანამ მივიდოდა იმ წერტილამდე სადაც ბოლოს მოკრა თვალი მათ, ლაშამ მოასწრო ტაქსის გაჩერებდა და მარიამის შიგნით ჩასმა