სანდრომ ნათიას შეხებისთანავე დაკარგა თავზე კონტროლი და მის ვნებიან, ცხელ ტუჩებს დააცხრა, თან სხეულის მთელი სიმძიმით დააწვა საყვარელი გოგონას სიფრიფანა სხეულს და ხელი ნელ-ნელა მის კაბის კიდესთან ჩააცურა, ნათიას გააჟრჟოლა როცა სანდრო მის ტუჩებს მოწყდა და ისევ ყელზე გადაინაცვლა, უარესი დაემართა როცა ნელ-ნელა ქვემით ჩაუყვა თან სველი კოცნის კვალი დაუტოვა ისე რომ მისი ტუჩები წამით არ მოშორებია გოგონას ათრთოლებულს სხეულს
-სან დრო-აღმოხდა მისი შეხებით თავგზააბნეულ გოგონას, ნელ-ნელა თმებში შეუცურა აკანკალებული ხელები და კიდევ უფრო მეტად მიიწება მისი ვნებიანი ტუჩები ათრთოლებულ სხეულზე, მისი ქცევით და შეხებით გაგიჟებული ბიჭი ვეღარ ახერხებდა თავის მოთოკვას და თავშეუკავებლად, მოწოლილი არეული ემოციების ფონზე ცდილობდა სწრაფად დაუფლებოდა საყვარელი გოგონას სხეულს, ამიტომ კაბის კიდე თითებშორის მოიქცია და სწრაფად ააყოლა ნათიას მთრთოლარე სხეულს, გოგონა საწოლიდან ოდნავ წამოიწია სანდროსთან ერთად და კაბის გახდის საშუალება მისცა ხელებაკანკალებულ ბიჭს, რომელსაც უბრალოდ აგიჟებდა, ჭკუას აკარგვინებდა საყვარელი გოგონას შეხება, როცა ინსტიქტურად ისევ ჩააცქერდნენ ერთმანეთს თვალებში, ვერაფერი დაინახეს, საერთოდ ვერაფერი ერთმანეთის ამღვრეულ ჩაწითლებულ სფეროებში გარდა სურვილისა, ერთმანეთის შეხების ძლიერი, გიჟური სურვილისა,მოულოდნელად სანდრო ისევ გოგონას წითელ ტუჩებს მიწვდა და საწოლზე ნელ-ნელა გადააწვინა, თან ისე რომ მისი ტუჩებს წამით არ მოშორებია, ისევ სხეულის მთელი სიმძიმით დააწვა და ძალიან ნელა მოაშორა ზედმეტი ტანსაცმელი მის მთრთოლარე სხეულს, იმის მიაუხედავად რომ ნათია უბრალოდ აგიჟებდა , ჭკუიდან შლიდა და თავს აკარგვინებდა და ახლა ამ წამს მისი შეხების გამო უბრალოდ აზროვნების უნარი დაკარგული ჰქონდა, მაინც ახერხებდა როგორღაც რომ მისი ყოველი ქმედება და შეხება მოზომილი ყოფილიყო, უნდოდა ეს ბედნიერი წუთები არამარტო მისთვის ნათიასთვიასც დაუვიწყარი ყოფილიყო, როცა ნელი მოძრაობით თავადაც მოიშორა ზედმეტი ტანსაცმელი და ნათიამ მისი სხეულის შეხება იგრძნო დაძაბული ბიჭი განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ყოფილ ცოლს ამღვრეულ თვალებში, უნდოდა მის სახეზე აღბეჭდილი ემოციები Მოეკითხა, უნდოდა დარწმუნებულიყო რომ ეს მასაც სურდა, უნდოდა იმ ეჭვებისგან რომელიც ამ წუთებამდე ტანჯავდა განთავისუფლებულიყო და როცა მისი დაძაბული მზერით, დაბნეული ნათია მის ყელს მიწვდა და ცხელი ტუჩები მიაწება, საბოლოოდ დაკარგა აზროვნების უნარი სანდრომ, უბრალოდ გაითიშა, მხოლოდ მაშინ მოვიდა აზრზე როცა ნათიას სხეულს დაეუფლა ამ მომენტში ბედნიერების გიჟურმა ტალღამ გადაურა, ზუსტად ასეთი განცდა ჰქონდა როგორიც მაშინ, როცა პირველად შეეხო მას სხეულს, როცა სულ პირველად მიისაკუთრა ის, ნათიას სანდროს ყოველი შეხება, ყოველი მოძრაობა, ყოველი ბიძგი საოცარ, ენით აღუწერელ ბედნიერებას განაცდებინებდა და ისე აირია მოწილილ გიჟურ ემოციებში რომ რამდენიმე წამის განმავლობაში დაიკარგა... ვეღარ გააცნობიერა სად იყო და რა ხდებოდა მის თავს იმდენად არია ყოფილი ქმრის შეხებამ და როცა მოულოდნელად სანდრომ თითები მის თითებში აᲮლართა და საბოლოოდ ორივემ განიცადა სიამოვნების ის პატარა მომენტი რომელმაც ორივე ლამის შეშალა, მხოლოდ მაშინ მოვიდა აზრზე და მთელი სხეულით გულით, გონებით შეიგრძნო ბედნიერება... და როცა სანდრომ გააცნობიერა რომ საბოლოოდ მიისაკუთარ საყვარელი გოგონას სხეული სუნთქვა არეულს უნებურად აღმოხდა
-მიყ ვარ ხარ
-მეც მიყ ვარ ხარ-უპასუხა ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ნათიამ და გაეღიმა როცა სანდრო ისევ სხეულს მთელი სიმძიმით დააწვა და თავი მის ყელში ჩარგო
-ჩემი ხარ, მარტო ჩემი, მხოლოდ ჩემი, ისევ ჩემი-დაუჩურჩულა და საფეთქელზე აკოცა თავგზააბნეულ გოგონას
-შენი ვარ-დაეთანხმა ნათია მომღიმარი სახით და მის ალეწილ სახეს ხელის ზურგი ჩამოაყოლა
-ჩემი საკუთრება ხარ! გესმის?-უთხრა უცნაური ტონით ბიჭმა და თვალებში ჩააცქერდა ნაცრისფერი ამღვრეული სფეროებით
-ვაარ-დაეთანხმა ამჯერადაც ნათია და მის სახეზე აშკარა გაოცება რომ ამოიკითხა სიცილი აუტყდა
-ადრე სულ მეწინააღმდეგებოდი-უთხრა სანდრომ ბრაზნარევი ტონით და მის ღიმილ შეპარულ ბაგეს დააცხრა ისევ
-შეცდომას ვუშვებდი-უთხრა ნათიამ როცა, როგორც იქნა სანდრო მის ტუჩებს შეელია
-ჰო უშვებდი, საშინელ შეცდომას უშვებდი, რადგან აზრი არ აქვს გინდა თუ არა შენ ეს! მაინც ჩემი საკუთრება ხარ! -უთხრა არეული ხმით და მის ტუჩებს გაუშტერა ნაცრისფერი თვალები, ნათიას ისევ ღიმილი რომ შეეპარა ტუჩის კუთხეში საშინლად გაღიზიანდა სანდრო, რადგან მიხვდა როგორ სიამოვნებას ანიჭებდა ნათიას იმის შეგრძნება და გააზრება რომ ის სანდროსთვის ყველაზე სასურველი და საოცნოებო ქალი იყო, რომ ის ერთადერთი ქალი იყო მის ცხოვრებაში... რომ მისი სიახლოვე ჭკუას აკარგვინებდა სანდროს და შეხება, მისი შეხება...უბრალოდ
აგიჟებდა-ნათია-დაუღრინა გაღიზიანებული ტონით ბიჭმა, თითები მის თითებში ახლართა და სულ ოდნავ მოუჭირა-ნუ მიწვევ-უთხრა გამაფრთხილებელი ტონით -ხომ იცი რომ ჩემთან თამაში არ გამოგივა
-ისევ ისეთი გიჟი ხარ-უთხრა ნათიამ ბრაზნარევი ტონით და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ჩაწითლებულ თვალებში
-მაგრამ შენ მაინც გიყვარვა-უთხრა ნიშნის მოგებით სანდრომ და გაეცინა მისი ალეწილი სახის შემხედვარეს
-იცი რომ საშინლად აუტანელი ხარ?-ჰკითხა ნათიამ
-მაგრამ შენ მაინც მოხვედი ჩემთან...
-წავალ-უთხრა გამომწვევი ტონით გოგონამ და მის რეაქციას დაელოდა
-გგონია გაგიშვებ?-დაუჩურჩულა სანდრომ ზედ ტუჩებთან და ცხვირზე აკოცა -მე და შენ მარტო სიკვდილი თუ დაგვაშორებს!- უთხრა გაღიზიანებული ტონით და წამოდგა, შარვალი ამოიცვა, პერანგი შემოიცვა, აივნის კარი გააღო და სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა
-ისევ ისეთი არანორმალური ხარ-უთხრა ნათიამ ბრაზნარევი ტონით და მაშინვე საწოლის გადასაფარებელი გადაიფარა, რადგან სანდრო მომღიმარი უცნაური სახით თვალს არ აშორებდა მის სხეულს
-ეს რამეს ცვლიის?-კჰითხა კარგა ხნის სიჩუმის მერე, გაბრაზებულ გოგონას ბიჭმა ირონია ნარევი ხმით
-წყალს გადავივლებ-უთხრა მისი ქცევით გაღიზიანებულმა გოგონამ და საწოლიდან ადგა გადასაფარებელ შემხვეული
-ნათია-სანდრომ მაჯაში ხელი ჩაავლო სააბაზანო ოთახისაკენ მიმავალ გოგონას და თავისკენ შეატრიალა -გიყვარვარ?-ჰკითხა კარგახნის სიჩუმის მერე და თვალებში ჩააცქერდა
-შენი აზრით რომ არ მიყვარდე იმ ყველაფერს, რაც გამიკეთე გაპატიებდი?-გაბრაზდა ნათია და როცა სანდრომ სიგარეტის ლურჯი კვამლი მისი სახისკენ გაუშვა უარესად გაღიზიანდა
-გპირდები რომ წარსულში აღარასოდეს დავბრუნდებით-უთხრა არეული ხმით, სიგარეტის ნახევრად ჩამწვარი ღერი ტუჩებშორის მოიქცია და ორივე ხელით გულში ჩაიკრა აღელვებული გოგონა, რომელმაც მაშინვე წელზე შემოხვია ხელები
-სანდრო -აღმოხდა ნათიას და ხმა ჩაუწყდა
-მე შენ საკუთარ თავზე მეტად მიყვარხარ
ნათია-უთხრა ბიჭმა არეული ხმით და თითებშორის მოქცეული სიგარეტის ანთებული ღერის წვალება დაიწყო, მეორე ხელით კი ისევ ისე ჰყავდა გულზე მიკრული დაბნეული გოგონა, რომელიც გასუსული სიამოვნებით უსმენდა სანდროს გულის გამალებული ცემის ხმას, რადგან იცოდა ამ აჩქარების ერთადერთი მიზეზი თავად იყო
- გრძნობ არა?-სანდროს ჩავარდნილმა ხმამ დაარღვია ოთახში გამეფებული სიჩუმე და ნათიას თვალებში ჩააცქერდა-რა საშინლად მოქმედებ ჩემზე?- ჰკითხა არეული ხმით და ნათიას ღიმილი რომ შეეპარა ტუჩის კუთხეში ისევ
გაბრაზდა -გრძნოობ! -თქვა დარწმუნებით და იმის მიუხედავად რომ გაბრაზდა ნათიას სიცილზე ბოლოს მაინც გაეცინა თავადაც
-წყალს გადავივლებ და მოვალ-უთხრა ნათიამ სიცილნარევი ხმით და ოთახიდან გავიდა, სანდრომ მეორე ღერს მოუკიდა ნერვიულად ბოლომდე მოწია თუმცა ამანაც რომ ვერ დაამშვიდა მესამე ღერს მოუკიდა და ნახევრად ჩამწვარი ღერი ტუჩებშორის მოქცეული დარჩა როცა ნათია ოთახში ფეხშიშველი, პირსახოცშემოხვეული და სველი თმით დაბრუნდა, საიდანაც ნელ-ნელა ცივი წყლის წვეთები დროდადრო ეცემოდა მის ყელს, სწრაფად მიიწევდა ქვევით და პირსახოცის სიღრმეში იკარგებოდა, სანდრო ისე არია ნათიას ამ მდგომარეობაში ნახვამ რომ წამში დაკარგა თავზე კონტროლი და წინ აესვეტა მისი ქცევით ცოტა არ იყოსდა დაბნეულ გოგონას
-ძალიან ლამაზი ხარ-უთხრა ისე რომ თვალი არ მოუშორებია მისი ყელისთვის, რომელზეც წყლის წვეთები ჯიუტად არ წყვეტნენ დაცემას და გზის გაკვალვას სადღაც სხეულის სიღრმისკენ, ნათია ძალიან გააოცა ამ სიტყვებმა, რადგან სანდროსგან სულ სამჯერ ჰქონდა ამ სამი სიტყვის ამგვარი ბმა მოსმენილი, გაცნობის დღეს, ქორწილის დღეს და დღეს! მისგან რა აღარ ჰქონდა მოსმენილი ,,მჭირდები, მაკლიხარ, მიყვარხარ, ჩემი ხარ, ერთადერთი ხარ" და მსგავსი, მაგრამ ასეთი კომპილმენტი, ცხოვრებაში მხოლოდ სამჯერ გაიმეტა მისთვის, არადა როგორ სასიმოვნოდ ჩაემოდა ყურში მისი ბაგეებიდან ნათქვამი ეს სამი სიტყვა -ნათია-სამდროს ხმამ გონს მოიყვანა ფიქრებში წასული გოგონა, რომელსაც მისი შეხებისთანავე გააჟრჟოლა -მაგიჟებ-აღმოხდა სანდროს და ლავიწის ძვალს გააყოლა ცივი თითები, ყელზე აატარა და სველ თმაში შეუცურა, მეორე ხელით კი ტუჩებშორის მოქცია სიგარეტის თითქმის ჩამწვარი ღერი, ნათია მოჯადოებულივით მიაჩერდა ქმარს, რომელიც მოულოდნელად დაცხვირის წვერით შეეხო მის ყელს და ღრმად შეისუნთქა მისი კანის გამაბრუებელი სურნელი-ნათია გინდა რომ საბოლოოდ შემშალო?-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და წელზე შეუცურა ხელი რომელშიც ჯერ კიდევ ეჭირა სიგარეტის ანთებული ღერი -მაგიჟებ-უთხრა ჩურჩულით და ცხელი ვნებიანი ტუჩები მიაწება მის ყელს
-სან დრო-აღმოხდა ნათიას და თავი უკან გადასწია, თავგზააბნეულმა ბიჭმა მეორე ხელიც წელზე შემოაჭდო და სხეულზე მჭიდროს მიიკრო
-გრძნოობ?-ჰკითხა გამომწვევი ტონით და თვალებში ჩააცქერდა ცოლს -გრძნოობ როგორ მოქმედებ ჩემზე?-ჰკითხა ისევ და კიდევ უფრო მეტად მიეწება გოგონას ათრთოლებულ სხეულს, ნათიამ არაფერი უპასუხა და როცა ცივი თითები პერანგის ქვეშ შეუცურა და მის ზურგს ააყოლა სანდრომ მაშინვე დაკარგა თავი და მის ტუჩებს დააცხრა, საწოლისაკენ წაიყვანა სუნთქვა არეული გოგონა და ნელ-ნელა პირსახოცი მოაცალა მის სხეულს რომ ისევ დაუფლებოდა.
დილით თვალები გაახილა თუ არა სანდრომ დაფეთებული წამოვარდა საწოლიდან რადგან მიხვდა რომ ნათია მის გვერდით არ იწვა, მაშინვე შარვალი ჩაიცვა , პერანგი მოიცვა და გიჟივით გავარდა მისაღებში, სახლი მოათვალიერა მაგრამ ვერ იპოვა, აივანზე გავარდა დამფრთხალი და ეზოშიც რომ ვერ დაინახა გაგიჟებული სახლში შევარდა და დივანს მიაჩერდა, რომელზეც ნათიამ მოსვლისას ჩანთა დადო, რადგან არც ნათია დაუხვდა შინ და არც ჩანთა იმედი საბოლოოდ გადაეწურა, თმებზე ხელი წაივლო და თვალები დახუჭა, იფოქრა ხომ არ შევიშალე და ის რაც მოხდა ხომ არ მომჩვენაო
-