სანდრო დიდხანს უყურებდა თვალებში ცოლს და ცდილობდა ამოეკითხა ის ემოციები რასაც რეალურად განიცდიდა ახლა ნათია, მაგრამ ვერაფერი დაინახა მის მწვანე დანისლულ სფეროებში
-წეღან უარი რატომ მითხარი?-ჰკითხა ჩავარდნილი ხმით მისი სიახლოვით გაბრუებულ გოგონას და ისე მიუახლოვა სახე რომ ცხვირის წვერით სულ ოდნავ შეეხო მის საფეთქელს, ნათიამ არაფერი რომ არ უპასუხა, სანდრომ თავი ოდნავ ასწია და ისევ თვალებში ჩააცქერდა ცოლს -გინდოდა დარწმუნებულიყავი, რომ შენი სურვილის საწინაააღმდეგოდ არ შეგეხებოდი? -ჰკითხა არეული ხმით და თვალები დააწვრილა, ნათია ოდნავ დაძაბა მისმა კითხვამ თუმცა არ შეიმჩნია, მისი სახე ხელებში მოიქცია და ცივი ტუჩები მიაწება ბიჭის გაცრეცილ ტუჩებს
-შენი შეხება რომ მაშინებდეს გგონია ისევ დაგიბრუნდებოდი?-უთხრა ჩურჩულით და სევდიანად გაუღიმა
-მაგრამ მე ვგრძნობ რომ ზოგჯერ შენ, ისევ გეშინია ჩემი, მე კი არ მინდა რომ გეშინოდეს
-ზოგჯერ ისე თავშეუკავებლად იქცევი რომ მაბნევ და მძაბავ... მაგარამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ შენი მეშინია
-ჰო ასეა-დაეთანხმა სანდრო -ხშირად თავზე კონტროლს ვკარგავ, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მე შენ რამეს დაგიშავებ, მითუმეტეს ჩემთან დაწოლას დაგაძალებ
-შენი მჯერა და სწორედ ამიტომ მქვია ისევ შენი ცოლი სანდრო...-უთხრა ნათიამ და როცა ბიჭი ადგა თვითონაც ფეხზე წამოდგა
-გავალ მოვწევ და მოვალ-უთხრა სანდრომ მოღუშული სახით და ოთახიდან სწრაფად გავიდა, ნათიამ ბევრი ფოქრის მერე გასვლა და მასთან დალაპარაკება გადაწყვიტა, რადგან გრძნობდა რომ წარსულის ზიზღი და შიში ჯერ კიდევ თან სდევდა მასაც და სანდროსაც, რაც საბოლოოდ არადროს მისცემდა მათ მშვიდი ცხოვრების საშუალებას
-სანდრო შეიძლება რომ ვილაპარაკოთ?-აივაᲜზე გავიდა ნათია და მაგიდასთან მჯდომ ქმარს მიაჩერდა
-ახლა არავისზე და არაფერზე ლაპარაკის თავი არ მაქვს, სხვა დროს ვილაპარაკოთ-უთხრა სანდრომ და ცოლს მიაჩერდა
ამღვრეული თვალებით-ახლა მხოლოდ ფიქრი შემიძლია და ერთადერთი ადამიანი ვისზეც ფიქრი შემიძლია შენ ხარ-უთხრა დაბალი ხმით და თვალი ააყოლა მის სხეულს
-კარგი სხვა დროს ვილაპარაოთ-უთხრა ნათიამ მშვიდი ტონით და თვალებში ჩააცქერდა ქმარს, სანდრო რატომღაც გაექცა ცოლის თვალებს და უმალ სუნთქვა შეეკრა როცა გოგონა მიაუხლოვდა
-ნათია-აღმოხდა თავგზააბნეულ ბიჭს როცა ის, მის ფეხებშორის მოექცა, თავი ასწია და თვალებში ჩააცქერდა ცოლს, ნათია ოდნავ დაიხარა მისკენ და როცა მისი ქერა თმა სახეზე დაეყარა სანდროს გააჟრჟოლა, თან თვალები დახუჭა
-მიყვარხარ-დაუჩურჩულა გოგონამ გამომწვევი ტონით და ისევ გასწორდა, სანდრომ თავალები გაახილა და ნათიას დანისლულ მწვანე სფეროებს გაუშტერა ჩაწითლებული თვალები, ნახევრად ჩამწვარი სიგარეტის ღერი ტუჩებ შორის მოიქცია ღრმა ნაფაზი დაარტყა და თავხედური მზერა ჩააყოლა მის სხეულს, ნათიამ სახეზე შეახო თლილი თითები და თავი ააწევინა, სანდროს გაეღიმა და მის წითელ ვნებიან ტუჩებს გაუშტარა მზერა
-მაგიჟებ-უთხრა ჩურჩულით და კაბის ქვეშ შეუცურა ხელი თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია ცოლის ალეწილი სახისთვის, რომელმაც მაშინვე თვალები დახუჭა და თავი ოდნავ უკან გადასწია, აქ უკვე Ვმვეღარ შეძლო სანდრომ თავის შეკავება, მაშინვე ადგა სკამიდან, სიგარეტის დარჩენილი ღერი საფერფლეში ჩააჭყლიტა და წელზე შემოაჭდო ცოლს მკლავები, სხეულზე ძლიერად მიიკრო და ცხელი ტუჩები მოაწება ყელზე, ნათიამ თმებში შეუცურა ხელი და უფრო ძლიერად მიიკრო ათრთოლებულ სხეულზე მისი ტუჩები, სანდრომ სახლში შეიყვანო ცოლი თან ისე რომ წამით არ მოშორებია მისი ტუჩები გოგონას ყელს, საწოლზე გადააწვინა და სხეულის მთელი სიმძიმით დააწვა ზემოდან
-მიყვარხარ-დაუჩურჩულა ისევ ნათიამ და თავი ააწევინა, სანდრო არეული თვალებით ჩააცქერდა ცოლს თვალებში და საბოლოოდ დაკარგა აზროვნების უნარი, როცა გოგონა ოდნავ წამოიწია და მის ტუჩებს მიაწება ცხელი, წითელი, ვნებიანი ტუჩები, ნათიას თითქოს არ ეყო ეს შეხება, ამიტომ სანდეოს ხელები კისერზე შემოაჭდო და უფრო მეტად მიიწება ქმარის ტუჩები, როცა კოცნით როგორღაც დაცხრა მოწოლილი გიჟური ვნებები სანდრომ მაშინვე ხელი შეუცურა კაბის ცვეშ და ნელ-ნელა ზემოთ აასრიალა თან ისე რომ კაბის კიდეც აიყოლა, ნათია ოდნავ წამოიწია და სანდრომ წამის მეასედში მოაშორა მის სხეულს, შემდეგ ათრთოლებული თითებით პერანგის რამდენიმე ღილი შეიხსნა და ზემოდან გადაიძრო, ნათიამ მაშინვე თლილი თითები შეახო მის ყელს და ქვემოთ ჩააცურა შარვლის კიდემდე, თავგზააბნეული ბიჭი რომელიც ნათიას შეხებით გაგიჟებული მძიმეთ სუნთქავდა, მისკენ დაიხარა, და მის ტუჩებს დააცხრა, ნელ-ნელა წელზე შეუცურა ხელები, მის ზურგს ააყოლა ცივი თითები და როცა ნათიას გააჟრჟოლა თავი ასწია, თვალებში ჩააცქერდა, ნელი მოძრაობით მოაშორა მის სხეულს ზედმეტი სამოსი მასაც და საკუთარ სხეულასც თან ისე, რომ წამით თვალი არ მოუშორებია მისი სახისთვის, როცა დაიხარა და მის მკერდს მიაწება ვნებიანი ცხელი ტუჩები და სუნთქვა აჩქარებულ გიგონას ხმა აღმოხდა, მაშინვე მის ტუჩებს მიწვდა, თითები მის თითებში ახლართა და მის სხეულს დაეუფლა, ნათიამ თვალები დახუჭა და ფიქრი საბოლოოდ შეწყვიტა, ამ დროს მისი გონება ვეღარაფერს აღიქვამდა, გარდა ერთისა რომ უზომოდ ბედნიერებას და სიამოვნებას ანიჭებდა საყვარელი მამაკაცის შეხება, რომელიც გიჟურ სიამოვნებას განიცდიდა მისი შეხებით მისი დაუფლებით და მისაკუთრებით, როცა, ბოლოს ორივემ განიცადა სიამოვნების რამდენიმე წამიანი ბედნიერება და ერთმანეთის სხეულს მოწყდნენ, სანდრო მაინც ვერ შეელია საყვარელი ქალს, ამიტომ თავის მის ყელში ჩარგო და ისევ ზემოდან მოექცა
-მიყვარხრა, მაგიჟებ, ჭკუიდან მშლი-დაუჩურჩულა ყურში და ღრმად შეისუნთქა მისი თმის გამაბრუებელი სურნელი, გოგონას სიამოვნებისგან ტანში ჟრუენატელმა დაურბინა და ცივი თითები მის შიშველ ზურგს ააყოლა -ნათია -აღმოხდა სუნთქვა არეულ ბიჭს და თვალებში ჩააცქერდა დაბნეული ბიჭი ცოლს, ნათიამ არაფერი უპასუხა და ცხელი ტუჩები მიაწება მის ყელს -ნათია-სანდრომ მაშინვე დაკარგა თავზე კონტროლი და გოგონას ტუჩებს შეაწება თავისი ტუჩები, ხელი კი მის შიშველ სხეულს ააყოლა და მკერდზე შეაჩერა, ნათიამ სანდროს ტუჩებს მოწყდა და თავი უკან
გადასწია -გინდა საბოლოოდ შემშალო?-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და ნათიას სურვულის შესაბამიასდ მის ყელს მიწვდა, ნელ-ნელა კი ისევ მიისაკუთრა მისი სხეული.
დილით, ნათიას თლილი თითების სახეზე, შეხებამ გააღვიძა სანდრო, რომელმაც თვალები სუსტად გაახილა ცოლს გაუღიმა და მისი თითები ხელში მოიმწყვდია და ტუჩები მიაწება
-რომელი საათია?-ჰკითხა ჩავარდნილი ხმით
-ცხრა
-ასე ადრე რატომ ადექი? ლალიკო დედიკოსი გეშინია?-უთხრა სანდრომ სიცილით და ნათიას სახეს დააკვირდა
-ლალიკო დედიკო უკვე სკოლაში წავიდა
-მარიანა?
-მის საწოლში სძინავს ისევ
-ანუ სძინავს?-ჩაეკითხა სანდრო ეშმაკური ღიმილით და საწოლიდან წამოიიწია, ცოლი მკავებში მოიმწყვდია და მის ტუჩებს დააცხრა
-სან დრო-აღმოხდა სუნთქვა აჩქარებულ გოგონას როგორც კი ბიჭი მის ტუჩუებს მოწყდა და ყელზე გადაინაცვლა
-არაფერი თქვა -დაუჩურჩულა სანდრომ და ისე გააყოლა ტუჩები ლავიწის ძვალს რომ კაბის ბრეტი მხარზე გადაუცურდა ნათიას, გოგონას გააჟრჟოლა როცა სანდროს ტუჩები ისევ მის ყელს მიწვდა, უარესი დაემართა როცა ნელ-ბელა ქვემით ჩაუყვა და კაბის კიდეს მიწვდა, უფრო ქვემოთ რომ ჩაუყვა თან ისე რომ სველი კოცნის კვალი დაუტოვა ჟრუანტელმა დაურბინა მთელს სხეულში სიამოვნებისგა და უნებურად თავი უკან გადასწია, თავგზააბნეული ბიჭი ოდნავ წამოიწია ცილი მკავებში მოიმწყვდია, საწოლზე გადააწვინა და ზემოდან მოექცა ეს უცბათ და მოულოდნელად გააკეთა რომ ნათია შეკრთა
-მჭირდები-დაუჩურჩულა სანდრომ გამომწვევი ტონით და კაბის ქვეშ შეუცურა ხელი
-სანდრო -აღმოხდა გოგონას და მომღიმარი სახით მიაჩერდა სახე ალეწილ ქმარს თან ხელი დაუჭირა და თვალებში ჩააცქერდა-ახლა არა
-ახლა შენზე უარის თქმა არ შემიძლია-უთხრა სანდრომ და ისევ მის ყელს მიწვდა
-ყველას ღვიძავს მარიანაც ხომ იცი ამ დროს იღვიძებს-აღმოხდა სუნთქვა აჩქარებულ გოგონას და მისი სახე ხელებში მოიქცია
-გრძნოობ?-ჰკითხა სანდრომ გამომწვევი ტონით და უფრო მეტად მიეკრო ცოლის სხეულს - მინდა რომ შეგეხო... -დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან -ძაან ცუდად ვარ-უთხრა მომღიმარი სახით და მის ტუჩებს მიწვდა
-სანდრო ახლა არა-გაეცინა ნათიას და თლილი თითები მის პრეს ჩაატარა თან გამომწვევად ჩააცქერდა ქმარს თვალებში
-ნათია -აღმოხდა სახე ალეწილ ბიჭს და მაშინვე თავს ზემოთ დაუჭირა ხელები ცოლს და უარესად გაბრაზდა როცა ნათიას სახეზე ირონიულმა ღიმილმა გადაურბინა რადგან ხვდებოდა რომ სანდროზე საშინდალ მოქმედებდა მისი სიახლოვე და შეხება, ეს კი სიამოვნებას ანიჭებდა , თავს უფრო სასურველ საჭირო და მნიშვნელოვან ქალად გრძნობდა მის ცხოვრებაში ვიდერ
აქამდე იყო -მოგწონს არ აჩემი წვალება?-ჰკითხა ბრაზნარევი ტონით, ნათიამ თავი რომ ვერ შეიკავა და გაეცინა უარესად გაღიზიანდა -მოგწონს არა ჩემი ეს მდგომარეობა?-ჰკითხა ისევ და გოგონას სიცილზე თავადაც გაეცინა -მოგწონს იმიტომ რომ ხვდები როგორ ძალიან მიყვარხარ და
მჭირდები-თავის კითხვას თავადვე უპასუხა და შეკრთა კარზე სახელური რომ დაქაჩა ვიღაცამ, მაშინვე მოშორდა ცოლის სხეულს, შარვალი ამოიცვა და ფეხზე წამოვარდა, ნათიას კი გიჟივით სიცილი აუყტდა საწოლზე გადაწვა და ვეღარ მოსულიერდა -ამის გამო დაისჯები-დაემუქრა სანდრო ცოლს ცხვირზე სულ ოდნავ უკბინა და დაკეტილი კარის გასაღებად წავიდა, რომელიც ღია ეგონა სანდროს და სწორედ ამიტომ წამოვარდა დაფეთებული საწოლიდან, გასაღები გადაატრიალა და უკმაყოფილო სახით გამოაღო კარები, თუმცა მაშინვე გაუქრა ბრაზი თმაგაწეწილ და ნახევრად მძინარე მარიანას რომ ჰკიდა თვალი
-მამას სუნთქვა -აღმოხდა სანდროს, ხელში აიყვანა შვილი და ცხვირი მის ყელში ჩარგო -მამიკო რა კარგი სურნელი გაქვს ართ დღეს შემომეჭმევი
-დედა მინდა-უთხრა მარიანამ და თვალები მოისრისა
-კარგი ჩემო პატარა-უთხრა სანდრომ შუბლზე აკოცა და ნათიას ჩაუსვა კალთაში -დაგითმობ დედიკოს სხვა რა გზაა-მის სიტყვებზე ნათიას გაეცინა და ეშმაკერი ღიმილით ახედა ქმარს, სანდროსაც გაეღიმა და ნიკაპზე შეახო ცივი თითები, შემდეგ პერანგი მოიცვა და მოსაწევად გავიდა გარეთ.
ვაჩე რეზის ხშირი სტუმარი გახდა რადგან თათია მისი ქუჩის პარალელურ ქუჩაზე ცხოვრობდა და სულ ჰქონდა იმედი რომ ოდესმე ქუჩაში გადაეყრებოდა ვითომ შემთხვევით, მაგრამ მისი მცდელობა ამაო იყო, რეზი რა თქმა უნდა მიხვდა რომ ვაჩეს მის საძლში და ქუჩაში წინ და უკან უაზრო სიარულს მიზეზი ჰქონდა და სცადა გაერკვია ვის გამო დაკარგა მოსვენება მისმა მეგობარმა
-შეიძლება გავიგო იმ გოგოს სახელი ვის გამოც სიმშვიდე და მოსვენება დაკარგე?-ჰკითხა ერთ საღამოს მომღიმარი სახით რეზიმ
-თათია გავაშელი-უთხრა დაუფარავად და თვალებში ჩააცქერდა მეგობარს
-თათია გავაშელი?-გაოცდა რეზი და გაეცინა
-არ მითხრა რომ იცნობ-აირია ვაჩე
-ვიცნობ არა, უბრალოდ აზრზე ვარ ვინცაა
-მინდა რომ ახლოდან გავიცნო
-აქამდე რატომ არ მეუბნებოდი?-შეიცხადა რეზიმ
-იმიტომ რომ შენი თავი არ მქონდა... ვიცი სულ ამაზე უნდა იღადაო ახლა -შეხედა არეული თვალებით მეგობარს და საშინლად გაბრაზდა როცა რეზის სიცილი აუტყდა
-მგონი მართლა მაგრად დაგევასა ეგ გოგო
-მგონი-დაეთანხმა ვაჩე და საშინლად გაბრაზდა როცა რეზის ისევ გაეცინა
-იცი რომ მაგარ შარში ხარ?-ჰკითხა რეზიმ
-რატომ ვითომ?-შეიცხადა ვაჩემ
-უცნაური გოგოა ძაან -აუხსნა რეზიმ
-მივხვდი-უთარა ვაჩემ უკმაყოფილო სახით
-დათა მის უბანში ცხოვრობს, თუ გინდა ვკითხავ რამე თუ იცის თათიაზე
-მიდი-უთხრა ვაჩემ და მოუთმენლად დაელოდა როდოს უპასუხებდა რეზის ზარს დათა.
რეზიმ მოიკითხა დათა მეუღლით ბავშვით, ძაან შორიდან მოუარა და როგორღაც მივიდა თათიამდე
-თათიას? კი როგორ არ ვიცნობ -შეიცხადა
დათამ, მგონო შენც კი იცნობ
-ჰო ვიცნობ შორიდან-დაეთანხმა რეზი
-რა ხდება რა თათია აგიტყდა?
-რაღაც პონტში მაინტერესებს ხო არ იცი შეყვარებული ჰყავს თუ არა?
-შეყვარებული?-გაეცინა დათას -რა ხდება შე.ემა?
-თუ იცი მითხრი თუ არა დაივიწყე რაც გკითხე
-არ ვიცი შეყვარებულია თუ არა,მაგრამ ხშირად აკითავს ხოლმე ვიღაც პიტი მანქანით... უბანში-ამ სიტყვების მოსმენისთანავე ვაჩამ ბრაზისგან ხელები მომუშტა და რეზის ანიშნა გაუთიშეო
-კაი ძმა-უთხრა რეზიმ და გაუთიშა -ნუ გაგიჟდები ახლა, ეგრე შენც მოგწონს თათია-უთხრ მომღიმარი სახით მეგობარს -და უსატკავებ ქუჩაში მაგრამ Მისი შეყვარებულო არ ხარ, თან სოც ქსელში გადამოწმებული გაქვს
-მეგობრობა გავუგზავნე და არ დამამატა-გაბრაზდა ვაჩე -პროფილის ფოტოებით კიდე ვერ გავიგებ ჰყავს თუ არა ვინმე
-ბიჭო საიდან გაიცანი თათია მომიყევი ერთი
-ჩემი ძმაკაცის ნახევარ დაა, ოღონდ ცუდი ურთიერთობა აქვთ და არ კონტაქტობენ... რძლისგან გავიცანი
-აუ რა შარში ხარ-გაეცინა რეზის-ნომერი რომ გაიგო?
-აზრი? გგონია დამელაპარაკება რომ დავურეკო?
-ისე ჰო, თათია ნაღდად არ დაგელაპარაკება
-კაი წავედი რა მე-უთხრა ვაჩემ მოწყენილი ხმით და სადარბაზოში გავიდა
-რამეს მოვიფიქრებ და როგორმე დაგეხმარები ტარიელ-მიაძახა კიბეებზე ჩამალ ბიჭს რეზიმ და კარი მიკეტა მაგრამ მაინც გაიგო როგორ ამოსძახა ვაჩემ
-შე ს.რო ვერ გადამირჩები.
მანქანაში გაბრაზებული ჩაჯდა და იმის მიუხედავად რომ თათიაზე გაბრაზები იყო მაინც მისი ქუჩის გავლით გადაწყვიტა სახლში დაბრუნება, ნალა გაიარა თათიას სახლის წინ და რომ გასცდა გაზს ბოლომდე მიაჭირა გაცეცხლებულმა, თუცა სანამ მანქანა ბოლომდე აიღებდა მისთვის სასურველ სიჩქარეს თვალი ჰკიდა მონგრეულ ტროტიარაზე მომავალ თათიას, რომელიც თავდახრილი და ჩქარი ნაბიჯით, პარკებით ხელში მიიჩქაროდა სახლისკენ, ამიტომ მომენტალურად მანქანა ტროტუარზე ააგდო, თათია დაფრთხა და შეშინებული მიაჩერდა მანქანას რომელმაც სიჩქარეს უკლოდა ბოლოს მკვეთრი დამუხრუჭებით მის ფეხებთან გააჩერდა, გაბრაზებული მიაჩერდა მძღოლს და ვაჩე რომ დაინახა საჭესთან რომელიც გაღიმებული უყურებდა უარესად გაღიზინდა მანქანას გვერდი აუქცია და სწრაფი ნაბიჯით გააგრძელა გზა, ბიჭი მაშინვე გადმოვიდა მანქნიდან
-თათია-მოესმა ზურგს უკნიდან ვაჩეს ხმა დაძაბულ გოგონას და კარგა ხნის ფიქრის მერე გაჩერება ჰადაწყვიტა, ვაჩე ნელ-ნელა მიუახლოვდა და წინ აესვეტა აღელვებულ გოგონას, რომელმაც ნაცრისფერი არეული სფეროები ინსტიქტურად მიანათა ბიჭის აციმციმებულ ჭაობისფერ
თვალებს -როგორ ხარ? -ჰკითხა ჩავარდნილი ხმით და გოგონას თვალებიდან მზერა მის ტუჩებზე გადაიტანა, თათია ძალიან გააღიზიანა მისმა თავხედურმა მზერამ
-სანამ შენ დაგინახავდი ბევრად უკეთესად ვიყავი , მაგრამ ისე... მაინც კარგად ვარ... შენ?-ჰკითხა უჩვეულოდ მშვიდი ტონით და განძრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ამღვერულ თვალებში, ცდილობდა ნერვებს არ აჰყოლოდა და თავაზიანობა გამოეჩინა
-კარგად-უთხრა ვაჩემ, ცოტა დააბნია თათიას სიმშვიდემ და როცა გოგონამ მისთვის გვერდის აქცევა სცადა გზა გადაუჭრა, თათიამ გაბრაზებული სახით ახედა თითქმის მთელი თავით
მაღალ ბიჭს, უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა რომელიც ისევ ვაჩეს ხმამ დაარღვია -მინდა რომ... -დაიწყო ბიჭმა და ხმა ჩაუწყდა, იმდენად დააბნია გოგონას თვალებმა რომ სათქმელი სიტყვები დაეფანტა და აირია - თათია მინდა რომ უკეთ გაგიცნო-უთხრა როგორც იქნა და მის რეაქციას დაელოდა
-ეს როგორ გავიგო?-Ჰკითხა ბრაზნარევი ტონით და მის დაჟინებულ მზერას გაექცა
-როგორც გესმის ისე-გაღიზიანდა ბიჭი
-გასაგებია-უთხრა თათიამ და როცა ირონიული ღიმილი შეეპარა ტუჩის კუთხეში ვაჩე საშინლად გაბრაზდა მის ირონიაზე
-რა არის გასაგები?!-ჰკითხა ბრაზნარევი ტონით და ამღვრეული თვალები მიანათა მის ნაცრისფერ სფეროებს
-ის რაც შენ გინდა-უთხრა თათიამ და მის დაჟინებულ მზერას გაექცა -მაგრამ მე არ მინდა და იმედია შენც გაიგებ ამას -უთხრა გამომწვევი ტონით და თვალებში ჩააცქერდა, ვაჩე იმდენად გააღიზიანა მისმა სიტყვებმა და გამოხედვამ რომ ბრაზისგან ხელები მომუშტა
-და თუ გეტვი რომ არ მინდა ამის გაგება! და...არ ვაპირებ გაგებას ამ შემთხვევაში რა
მოხდება?-ჰკითხა ბრაზნარევი ტონით და უცნაური მზერა ჩააყოლა მის სხეულს
-ეგ შენი პრობლემაა-უთხრა თათიამ მშვიდი ტონით და როცა ვაჩემ, როგორც იქნა მოწყვიტა თვალი მის მოკლე კაბას, რომელსაც მსუბუქი ნიავი საოცარი სინაზით არხევდა თვალებში ჩააცქერდა გოგონას რომელასც ირონიული ღიმილი არ შორდებოდა სახიდან, რაც კიდევ იფრო აღიზიანებდა ბიჭს
-ვფიქრობ ეს შენი პრობლემაც გახდება-უთხრა გამომწვევი ტონით მაგრამ თათიას სახეზე მაინც იგივე ირონია რომ ამოიკითხა სისხლი აემღვრა ძარღვებში
-ცდები-გაუღიმა თათიამ და ისევ სცადა გვერდის ავლა
-თათია -ვაჩემ ისევ გადაუღობა გზა და წასვლის უფლება არ მისცა, მოხდა ისე რომ იმდენად მოუახლოვდა მისი სიხლოვით დაბნეულ და თავგზააბნეულ გოგონას რომ ცხვირის წვერით შეეხო მის შუბლს, თათიამ ინსტიქტურად ახედა დაძაბულ ბიჭს და თვალებში ჩააცქერდა, ვაჩეს ზედმეტმა სიახლოვემ, სიგარეტის და სუნამოს მზაფრმა ნაზავმა, მისის ხეულიდან წამოსულმა სითბომ მაშინვე გააბრუა და იმდენად იმოქმედა მასზე რომ სუნთავა შეეკრა და გულისცემა გაუჩერდა, ამ სიახლოვემ ვაჩეზეც ძალიან იმოქმედა თვალებში ჩააცქერდა და ვეღარ მოწყვიტა ჭაობისფერი ამღვრეული თვალები გოგონას ნაცრისფერ დანისლულ სფეროებს, ბოლოს იმდენად აირია და დაკარგა თავზე კონტროლი რომ თათიას თლილ თითებს შეახო თავისი ცივი თითები, ოდნავ სულ ოდნავ მაგრამ ეს წამიერი შეხება საკმარისი აღმოჩნდა ორივესთვის რომ სასიამოვნო გიჟურ გრძნობას დაერბინა მთელს სხეულში და გაჩერებული გულის ჩემა აეჩქარებინა, სისხლი აემღვრია ძარღვებში და სუნთქვა გაეხშირებინა
-უნდა წავიდე -დაიჩურჩულა თათიამ როცა როგორღაც აზრზე მოსვლა შეძლო, მაშინვე აარიდა მზერა ვაჩეს თვალებს და გვერდი აუქცია
-დანაბებას არ ვაპირებ იცოდე -უთხრა როცა თათია მის გვერდზე დაადგა და სულ ერთი წამით შეხედა მის პროფილს, გოგონამ არაფერი ულასუხა თავი დახარა და სწრაფი ნაბიჯით გაეცალა მას.
დილით ნათია უჩვეულოდ კარგ ხასიათზე იყო ნათია და სასაუზმოთ ჩასულ ახლად გაღვიძებულ სანდროს უცნაურად მოეჩვენა ეს ამბავი
-მოხდა რამე?-ჰკითხა ცოლს და ზურგიდან აეკრო
-მოხდა-ახედა ნათიამ და როცა სანდრომ ცხვირზე აკოცა, მისკენ მიტრიალად -ვისაუზმოთ და მერე გეტყვი
-ახლა მითხარი-უთხრა მომღიმარი სახით და წელზე შემოაჭდო ხელები
-ახლა არა-შეეწინააღმდეგა ნათია და როცა სამზარეულოს კარი გაიღო დამფრთხალი ცოლ-ქმარი ერთმანეთს მოშორდა
-უკაცრავად-გაეღიმა ანის -მარიანას წყალი უნდა და... -თქვა მორიდებით და დაბნეული მიაჩერდა მათ
-ახლავე-აირია ნათია და წყალი დაასხა ჭიქაში.
როგორც კი ისაუზმეს სანდრომ მაშინვე ხელი ჩაკიდა ნათიას და მაღლა აიყვანა
-მითხარი რა ხდება, ვეღარ ვითმენ
-დამპირდი რომ ბოლომდე მომისმენ და არ გაგიჟდები-უთხრა ნათიამ და საძინებელში შეიყვანა
-მეტყვი რა ხდება თუ არა?- გაბრაზდა სანდრო
-რამდენიმე ადგილას სივი მქომდა გაგზავნილი
და ...-დაიწყო ნათიამ
-რა სივი-დაუღრინა სანდრომ და ზედმეტად მიუახლოვდა ცოლს
-გასაუბრებაზე დამიბარეს ორშაბათს-დაასრულა ნათიამ მშვიდად, გაწყვეტილი წინადადება
-ჩემი გაგიჟება გინდა?-უთხრა ბრაზნარევი ტონით და ხელები მომუშტა მოწოლილი ბრაზისა და მრისხანების დასაოკებლად
-მუშაობა მინდა -უთხრა ნათიამ მშვიდი ტონით და თვალებში ჩააცქერდა ქმარს, მისი სიმშვიდე კიდევ უფრო აგიჟებდა სანდროს
-მე კი არ მინდა რომ იმუშაო!-უთხრა ძალდატანებული სიმშვიდით გაცეცხლებულმა ბიჭმა
-სანდრო შენგან ნებართვას არ ვითხოვ -უთხრა უემოციო სახით გოგონამ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ქმარს თვალებში
-უფლებას არ მოგცემ რომ იმუშაო! გახსოვს რა გითხარი? გითხარი რომ ვცდილობ რრაც შევცვალო მაგრ საბოლოოდ ყველაფერი ისე იქნება როგორც მე მინდა-მეთქი!-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და წელზე ხელი შეუცურა
-და მე რა გიპასუხე?-ჰკითხა ნათიამ
-მიპასუხე?-დაიბნა სანდრო -არ გიპასუხია მე სახლიდან წავედი მაშინ -უთხრა კარგა ხნის ფიქრის მერე
-ჰო წახვედი-დაეთანხმა ნათია- და ჩემს პასუხს ახლა მოისმენ! რადგან მაშინ არ მომისმინე და გამექეცი, როგორც ყოველთვის -გაეღიმა გოგონას სანდროს ალეწილი სახის შემხედვარეს
-კარგად გამოგდია ჩემი გაგიჟება-უთხრ სანდრომ ბრაზნარევი ტონით და უფრო მეტად მიიკრო სხეულზე საყვარელი გოგონა
-ყველაფერი ისე ვერ იქნება როგორც შენ გინდა-უთხრა ნათიამ მშვიდი ტონით და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ქმარს თვალებში, თან თლილი თითები მის ტუჩებს შეახო და ნელ-ნელა ყელს
ჩააყოლა -შენს აზრს და სურვილს ყოველთვის პირველ ადგილზე ვაყენებდი და გპირდები რომ ახლაც ასე იქნება, მაგრამ ზოგჯერ შენც უნდა გააკეთო რაღაც ჩემთვის... მე ეს მჭირდება და მინდა რომ უბრალოდ მხარი დამიჭირო-სანდრო დიდხანს უყურებდა თვალებში ცოლს და გრძნობდა რომ ნათიას წინააღმდეგობას ვერ გაუწევდა, რადგან მისი ასეთი ქმედება აიძულებდა რომ მშვიდად და გააზრებულად მიეღო ეს ამბავი, ის აგრესია რაც პირველ წამებში ჰქონდა რატომღაც უკვალოდ გაქრა და იგრძნო როგორ მარტივად კერავდა ცოლი სამსახურის საქმეზე და გაეცინა
-ასე მარტივად ვერ დამითანხმებ-მაინც არ ნებდებოდა -არ მინდა რომ იმუშაო ხომ იცი...
-ვიცი მგრამ მინდა რომ ამ მაბავს გაგებით მოეკიდო... მე ეს ძალიან მჭირდება ახლა, მე შენ ყვალანაირად მხარს გიჭერ და მინდა რომ შენც იგივე გააკეთო ჩემთვის
-ნათია ასე მარტივად არ დავიკერები, ტყუილად ცდილობ-გაბრაზდა სანდრო და ხელები გაუშვა
-სანდრო მინდა რომ ვიმუშაო და მინდა რომ ეს გაიგო
-მე კი მინდა გაოგო რომ არ მინდა რომ იმუშაო, თული თუ გჭორდება მოგცემ იმდენს რამდენიც გინდა
-საქმე ფულს არ ეხება და შენ ეს კარგად იცი
-ნათია რატომ მაგიჟებ? ხომ შეგძლია რომ უბრალოდ სახლში იყო და არ შექმნა
პრობლემები?- სანდრო ცდილობდა რომ როგორღაც თავი მოეთოკა და მშვიდად ელაპარაკა რომ არც ნათია შეეშინებინა, არც ბავშვები და არც დანარჩენი ოჯახის წევრები
-ხომ შეგიძლია რომ უბრალოდ ერთხელ მაინც გამოგო? ხომ შეგიძლია რომ ერთხელ ადამინურად მომისმინო, დაფიქრდე და არ გაგიჟდე?
-არ შემიძლია გასაგებია? არ შემიძლია!-უთხრა ბრაზნარევი ტონით და ცოლს მიუახლოვდა
-მაინც წავალ გასაუბრებაზე-უთხრა ნათიამ ბრაზნარევი ტონით -თუ ფიქრობ რომ ამას ჩვენი ოჯახი უნდა შეეწიროს დაე ასე იყოს -უთხრა ბრაზნარევი ტონით და გასვლა დააპირა ოთახიდან მაგრ სანდრომ მაჯაში ხელი ჩაავლო და თავისკემ მიატრიალა აღელვებული გოგონა, მაშინვე მკლავებში მოიმწყვდია და თვალებში ჩააცქერდა
-იცი რომ შენს წასვლას სიკდილი მირჩევნია და ასე ამიტომ მექცევი არა?-უთხრა სანდრომ არეული ხმით
-გგონია რომ წასვლით გემუქრები?-გაცეცხლდა ნათია
-კი არ მგონი ასე მითხარი ამ წამს -უყვირა წყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა და უფრო მეტად შემოაჭდო ხელები
-არ მენდობი?-ჰკითხა მოულოდნელად ნათიამ და თვალებში ჩააცქერდა
-ნდობა რა შუაა?-აიბნა სანდრო
-მაშინ ასე რატომ მექცევი?-არ ნებდენოდა ნათია მოწოლილ ცრემლებს
-როგორ გექცევი?-აირია სანდრო და ხელები გაუშვა
-ასე! -გაუბრაზდა ნათია და ოთახიდან გავარდა.
ორშაბათის გასაუბრებიდან ნათია ძალოან ბედნიერი დაბრუნდა
-ამიყვანეს -უთხრა ანის რომელმაც ტაში შემიჰკრა და ჩაეხუტა
-გილოცავ ნათია ძაან მაგარი გოგო ხარ
-ჰო ძაან-თქვა უკმაყოფილო ტონით ლალიმ და სანდროს გახედა რომელიც მოღუშული სახით იჯდა დივანზე და მარიანას ქერა კულულებს აწვალებდა
-მაგარია ძაან... აბა მოგვიყევი როგორ რანაირა და რა ადგილას ?-ჰკითხა ნიკამ და სანდროს გახედა მომღიმარი სახით
-ბანკის ცენტრალურ ფილიალში -უთხრა ნათიამ მომღიმარი სახით და ქმარს გახედა რომელიც უკვე მეორე დღე იყო არ ელაპარაკებოდა -სალაროშო
-მარიანა ერთ კვირაში სკოლაში მიდის როგორ აპირებ მუშაობას და ბავშვის მიხედვას?-არ ჩუნდებოდა ლალი
-მოვაგვარებ თქვენ არ ინრევიულოთ -უთხრა მომღიმარი სახით და მაღლა ასვლა გადაწყვიტა, სანდროს რომ მიუახლოვდა დაიხარა და ჯერ მარიანას აკოცა ცხვირზე მერე კი ქმარს