ნასვამი სანდროზ გვიან ღამით დაბრუნდა სახლში, რამდენიმე წუთით აივანზე გაჩერდა სიგარეტის მოსაწევად და მერე სახლში ჩუად და უხმაუროდ შევიდა, კიბეზე ასვლას აპირებდა, რომ დივანზე მჯდომ სახე წაშლილ ლალის ჰკიდა თვალი
-მოხდა რამე?-ჰკითხა დაბნეული ტონით და კიბის მოაჯირს მოკიდა ხელი რომ წინასწორობა შეენარჩუნებინა
-ისევ იქ ვბრუნდებით საიდანაც
დაიწო ყველაფერი?!-ჰკითხა ლალიმ თან ისე რომ მისკენ არ გაუხედია
-რაა გულისმობ?-ჩაეკითხა გაცოფებულ ქალს რადგან ვერ მიხვდა სასმლისგან გონება არეული
-ვოცოდი რომ ასე მოხდებოდა ვიცოდი! -ფეხზე წამოვარდა ლალი და შვილს მიუახლოვდა-თვალცრემლიანი ნათიას უძილო ღამეეები, შენი დალევა და დაგვიანებები! ...ვიცოდი რომ ეს გოგო ბოლოს მაინც ისევ წარსულში დაგვაბრუნებდა!
-ეგ გოგო ჩემი ცოლია რომელიც მე ამ ქვეყნად ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარს-უთხრა ბრაზნარევი ტონით ბიჭმა
-ვიცი-უთხრა ლალიმ ბრაზნარევი ტონით-და ისიც ვიცი ერთხელ უკვე როგორ გაგანადგურა ამ სიყვარულმა!
-ჩვენა ურთიერთობაში ნუ ერევი ეს შენ არ გეხება! გა სა გე ბია?-დაუღრინა სანდრომ გაავებულ ქალს და კიბეები ნელი ნაბიჯით აიარა. საძინებლის კარი ფრთხილად შეაღო და ადგილზე გაშეშდა, ნათია რომ ოთახში რომ არ დახვდა, შიშისგან და მღელვარებისგან წამში სუნთქვა შეეკრა, გულისცემა შეუწყდა და სისხლი გაეყინა ძარღვებში,
რამდენიმე წამის განმავლობაში გონება დაებინდა და მხედველობის უნარიც კი დაკარგა წონასწორობასთან ერთად, ასე არეული შეშინებული, დამფრთხალი გონება დახშული და გადარეული დიხანს უყურებდა ხელუხლებელ საწოლს და გრძნობდა ნელ-ნელა როგორ შეეპარა ძველი შიში, ზიზღი და სიძულვილი მის სხეულს, როგორ გაიარა სხეულის ყველა ნაწილში და როგორ ღრმად გაჯდა სათითაოდ ყველა უჯრედში, რამდენიმე წამის განმავლობაში ასე დაკარგული არეული და შეშინებული იყო... ბრაზისა და მრისხანების ძლიერმა ტალღამ გადაუარა როცა როგორღაც აზრზე მოავლა შეძლო და ძლიერა მომუშტა ხელები რომ როგორმე მოწოლილი აგრესია საკუთარ სხეულში დაეოკებინა, ბოლოს როცა როგორღაც დაუბრუნდა რეალობის შეგრძნება, მაშინვე გიჟივით გავარდა ოთახიდან და მარიანას საძიმებლის კარი შეაღო, სუნთქვა შეეკრა როცა ერთმანეთზე ჩახუტებული მძინარე დედა-შვილს ჰკიდა თვალი და იგრძნო როგორი სიგიჟით გადაურა ბედნიერების გიჟურმა ტალღამ... მაგრამ მალე გაქრა ბედნიერების განცდა და მის გონებაში შიშმა მოიცვა იმაზე შიშმა რომ შეიძლებოდა მისი ცხოვრების ეს ორი სასწაული ისევ დაეკარგა... რასაც ვეღარ გადაიტანდა, ვეღარ გაუძლებდა, უბრალოდ ვეღარ შეძლებდა რომ მორეოდა ამ ტკივილს... ყველა გრძნობა და ემოცია ერთად მოაწვა, ყველფერი ერთად განიცადა ახლა ამ წამებში თან უფრო მძაფრად რადგან წარმოდგენაც კი აშინებდა იმის რომ ეს ბედნიერება შეიძლებოდა ისევ ხელიდან გასხლტომოდა, ისევ დაეკარგა და თან სამუდამოდ, როცა როგორღაც აზრზე მოსვლა შეძლო ფრთხილად მიუახლოვდა საწოლს, დაიხრა და შუნლზე ჯერ მარიანას აკოცა შემდეგ კი ნათიას, იქვე სავარძელზე ჩამოჯდა და მათი ყურებით ტკბობა დაიწყო, აი ახლა, ამ წამს, მაქსიმალურით სიმძაფრით შეიგრძნობდა მათი არსებობით გამოწვეულ ბედნიერებას მის ცხოვრებაში. ვერც კი გააცნობიერა როგორ შეეპარა მის გონებას ძილი და როგრო წაართვა თავი, გამთენიისას კისრის საშინელმა ტკივილმა გააღვიძა ჯერ კიდევ სასმლისგან გონება არეული სანდრო, რომელიც ცოტა ხანს დანბეული ცდილობდა აზრზე მოსვლას და იმის გარკევევას თუ სად იყო და რა ხდებოდა მოს თავს, როცა გააცნობიერა რომ შვილის ოთახში იყო გაეღიმა ფეხზე წამოდგა საწოლს მიუახლოვდა და ზურგშექცევით მწოლიარე დედაშვილს დააცქერდა რომელთა ოქროსფერი თმა ერთმანეთში იყო ახლართული, ფრთხილად დაიხარა ნათიასკენ და სახეზე ფრთხილად ჩამუსვა ხელი
-როგორც იქნა მოხვედი-მაშინვე თვალები გაახილა გოგონამ და ქმარს მიაჩერდა საყვედურით სავსე მზერით
-უკვე დიდი ხანია აქ ვარ-თავი იმართლა სანდრომ და გასწორდა, ნათიაც ფეხზე წამოდგა და ოთახიდან გავიდა მაშინვე, სანდროაც უკან მიჰყვა
-რამდენჯერაც გაგაბრაზებ იმდენჯერ უნდა გაიქცე სახლიდან და დალიო?-ჰკითხ აბრაზნარევი ტონით მასთან ერთად აივანზე გასულ ქმარს
-ჩემა გაბრაზებას კიდევ ბევრჯერ აპირებ?-გაეცინა სანდროს და სიგარეტს მოუკიდა ნერვიულად თან უტიფრად აათვალიერა საყვარელი გოგონას სხეული
-ვაპირებ-დაეთანხმა ნათია და ოდნავ დაიძაბა მისი ამღვრეული, სასისგან ჩაწითლებული თვალების შემხედვარე
-მაშინ უნდა მიეჩვიო ჩემს სახლიდან გაქცევას და დალევას!-უთხრა მომღიმარი სახით და მათ შორის არსებული მანძილი წამებში დაფარა, თავისუფალი ხელი წელზე შემოაჭდო და ტანზე მჭიდროდ მიიმროკრო საყვარელი გოგონას სიფრიფანა სხეული, ნათია თვალებში ჩააცქერდა ქმარს და ისევ დაიძაბა, სანდრომ იგრძნო მისი ეს მდგომარეობა და საშინლად გაღიზიანდა იმის გააზრებაზე რომ ნათიას მისი სიახლოვე და შეხება სიამოვნებას კია არ ანიჭებდა
არამედ აშინებდა -მიყვარხარ-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და სიგარეტის ლურჯი კვამლი მომღიმარი სახით მისკენ გაუშვა, ნათია ძალიან განრაზდა მის ამ ქცევაზე და გაბრაზებული თვალებით მიაჩერდა ქმარს -სიგიჟემდე
მიყვარხარ-გაუმეორა სანდრომ და ისგარეტი ტუჩებშორის მოიქცია, ღრმად ჩაისუნთქა მწარე მჟავე სიგარეტის მავნე ბოლი და ნახევრად ჩამწვარი ღერი საფერფლეში ჩააჭყლიტა და მაშინვე ნათიას შემოაწდო წელზე
მეორე ხელიც -უშენოდ ცხოვრება არ შემიძლია-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და მზერა გაუსწორა მის არეულ თვალებს -უშენოდ ვერ ვსუნთქავ ნათია, უშენობა უბრალოდ არ შემიძლია, უშენოდ მოვკვდები, გესმის რა გეუბნები?
-სანდრო გთხოვ ასე ნუ ლაპარაკობ-შეეხვეწა მისი მზერით, ქცევით და სიტყვებით დამფრთხალი გოგონა
-ყოველი ახალი დილა მაშინებს-დაუჩურჩულა სანდრომ ზედ ტუჩებთან, მისი გულწრფელობით გაოცებულ გოგონას და თვალებში
ჩააცქერდა ცოლს ამღვრეული ნაცრისფერო ცარიწლი სფეროებისთ-მეშინია, ძალიან მეშინია ისევ შეცდომა არ დავუშვა და არ მიმატოვო... რადგან ვიცი რომ თუ შეცდომას დავუშვებ და რამე შემეშლება შენ ისევ წახვალ და მიმატოვებ! რადგან შენ ჩემი სიყვარულის არ გესმის ნათია-უთხრა ბრაზნარევი ტონით და მზერა მისი თვალებიდან მის გაფითრებულ ტუჩებზე გადაიტანა -ისევ რომ შემეშალოს რამე... ისევ რომ გატკინო... შეძლებ რომ მაპატიო თუ პირველივე შესაძლებლობისთანავე წახვალ როგორც მაშინ და ჩემზე
ისევ უარს იტყვი?- ჰკითხა კარგა ხნის სიჩუმის მერე და კიდევ უფრო მეტად მიიწება სხეულზე დაბნეული და არეული გოგონა რომელმაც ინსტიქტურად მკერდზე მიაბჯინა ხელები და თავი ოდნავ უკან გადასწია რადგან სანდროს ეს სიახლოვე, ლაპარაკო და შეხბა ახლა ამ წუთებში აშინებდა, სანდრო ძალიან გააღიზიანა მიამა წცევამ ამიტომ ცოლი კედელთან მიიმწყვდია და მათ სახეებს შორის ის მილიმეტრული სიშორეც გააქრო, ნათაის სუნთვა შეეკრა როცა ბიჭმა ცხელი სუნთქვა სახეზე შეაფრქვია და მის ბაგეს სულ ოდნავ შეახო თავისი ცივი ტუჩები
-სანდრო მაშინებ-უთხრა გუწრფელად ნათიამ და სუნთქვა შეეკრა, რადგან მის თვალებში წასრულის ზიზღი და შიში დაინახა
-სიევ საწყის წერტილს დავუბრუნდით არა?-ჰკითხა სანდრომ დამფრთხალ ცოლს -შენ ისე გეშინია ჩემი მე კი იმის რომ წახვალდ და მიმატოვებ, ისევ იქ დავბრუმდით საიდანაც დავიწყე! -უთხრა ბრაზნარევი ტონით და მზერა გაუსწორა საყვარელი გოგონას აწყლიანებულ თვალებს რომელასაც უჭირდა წინააღმდეგობა გაეწია სანდროს გონებაში გამეფებული ზიზღისთვის და შიშისთვის რომელსა ც მთელი ეს დრო ერთად ერბრძოდნენ ის და სანდრო, თუმცა ისიც კარგად ესმოდა თუ რა მდენად ცუდად იყო ახლა მისი ქმარი, რამდენად არეული, დაბნეული შეშინებულ და რამდენად სჭირდებოდა თავისზე ძლიერი ადამინი ვინც მას უბრალოდ დახმარების ხელს გაუწვდიდა და ისეთ არეულს, უცნარის და რთულს მიიღებდა ცხოვრების ბოლომდე როგორიც იყო ...
-წარსულში აღარ დავბრუნდებით ამას
არ დავუშვებ-უთხრა კარგა ხნის სიჩუმის მერე ქმარს და მისი სახე ხელებში მოიქვია, როგორღაც გაუღიმა და ცხვირზე აკოცა
-მგონია რომ ისე წახვალ... ისევ მიმატოვებ...ისევ გამექცევი უთქმელად...უსიტყვოდ....
როგორც მაშინ! -გაბრაზდა სანდრო და ამღვრეული თვალებით ჩააცქერდა ცოლს მწვანე დანისლულ სფეროებში
-არ გინდა გთხოვ, ძალიან გთხოვ-შეეხვეწა ნათია და როგორღაც შეძლო მისთვის
თვალის გასწორება -წარსულში აღარ დავბრუნდებით გპირდები-უთხრა მშვიდი ტონით და ისევ გაუღიმა -მაშინაც იმიტომ გაგიჟდი რომ ჩემი წასვლის გეშინოდა... შენ აირი და მეც ამრიე სანდრო... რადგან ჩემი დაკარგვით გამოწვეული შიშის გამო ათასი სისულელე გააკეთე და წასვლა მაიძულე!
-იმიტომ მეშინოდა რომ ვგრძნობდი... ვგრძნობდი რომ ჩემგან წასვლა გინდოდა! ვიცოდი რომ შესაფერის დროს ელოდებოდი რომ მიგეტოვებინე და ახლაც იგივე განცდა მაქვს! მგონია რომ პირველივე შესაძლებლობისთანავე წახვალ ჩემი ცხოვრებიდან, უთქმელად და უსიტყვოდ როგორც მაშინ!
-რატომ გაქვს ისევ ისეთი განცდა რომ მე შენგან წასვლა მინდა ვერ ვხვდები? მე ხომ აქ ვარ! შენთან ვარ და შენი ცოლი მქვია
-მაშინაც იყავი ...მაგრამ შენ წახვედი!
-გთხოვ, ძალიან გთხოვ ამ შიშს უფლებას ნუ მისცემ რომ ხელახლა გადვანგრიოს როგორც მაშინ! გთხოვ ჩემი წასვლის შიშით გამოწვეულ აგრესიას უფლებას ნუ მისცემ რომ ისევ აგრიოს... ისევ მატკინო... სანდრო გთხოვ წარსულში დაბრუნება არ მაიძულო შენი შიშის გამო... მენდე გთხოვ მენდე... მე შენ გენდე მინდა რომ შენც მენდო
-ცდილობ დამოუკიდებელი და შემდგარი ქალი იყო! ცდილობ სამსახური გქონდეს, ცდილობ ის გააკეთო რაც გინდა და როგორც გინდა! შენ იცი რომ მე ეს არ მომწონს! შენ იცი რომ არ მიყვარს როცა მეწინააღმდეგებიან! იცი რომ ყოველთვის ყველაფერი ისეა როგორც მე მინდა და შენ ამ ჩემს ,,მინდას" ეწინააღმდეგები! მაიძულებ რომ თავისუფლება მოგანიჭო მხოლოდ იმიტომ რომ ვიცი თუ ისე არ იქნება როგორც შენ გინდა წახვალ მიმატოვებ და დაგკარგავ! მაიძულებ რომ ამ ყველაფერს შევეგუო, შენი დაკარგვის
შიშის გამო! -სანდრომ ცოლს ხელი გაუშვა და სიგარეტი ამოიღო ჯიბიდან ნერვიულად მოუკიდა და გააბოლა, რადგან Ნათიასთან ასეთი სიახლოვე აზროვნების უნარს აკარგვინებდა-მე ეს მაგიჟებს! უბრალოდ მაგიჟებს ამაზე ფიქრი! შენი მინდა ჩემს მინდასთან გამუდმებით წინააღმდეგობაში მოდის... მაგრამ ახლა მე იძულებული ვარ დავემორჩილო შენ სურვილებს რომელთა შესრულება საერთოდ არ მინდა, მაგრამ შენ შენი თავით მემუქრები და საკუთარ თავთან თან წინააღმდეგობაში მოვდივარ! არ მინდა რომ გააკეთო ის რაც გსურს შენ მაგრამ ვალდებული ვარ რომ ეს დავუშვა რადგან შენი დაკარგვის მეშინია!
წეღან საძინებლის კარი რომ შევაღე და ოთახში არ დამხვდი შემეშინდა... მეგონა ისევ წახვედი... ისევ მიმატოვე, ისე უთქმელად უსიტყვოდ მიმატოვე... ამის დედასაც შ.ვეცი-დაუღრინა სანდრომ -ლამის ჭკუიად გადავედი იმაზე ფიქრში რომ ისევ წახვედი
-იმაზე ფიქრიც კი გაგიჟებს რომ მე შეიძლება ოდესმე შენგან წავიდე-გაეღიმა გოგონას და ნელ-ნელა მიუახლო და ქმარს -ჭკუიადან გადადიხარ როცა წარმოიდგენ რომ შენზე შეიძლება ისევ უარი ვთქვა... ისევ გაგექცე და მიგატოვო?-ჩაეკითხა და ყელზე შეახო ცივი თითები, გააჟრჟოლა როცა მისი კანის მხურვალება იგრძნო და თვალები მილულა ნელ-ნელა ჩააყოლა პერანგის გახსნილი Ბოლო ღილოს კიდემდე და როცა წყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა, მაჯებში ჩაავლო ხელი, კედელთან მიიმწყვდია და ხელები თავს ზემოთ დაუჭირა ირონიულმა ღიმილმა გაუპო ბაგე, რითიც უფრო მეტად გააღიზიანა ისედაც ავგზააბნეული და არეული ბიჭი
-ჩემი გაგიჟება გინდა?-ჰკითხა გაღიზიანებული ტონით და სუნთქვა აჩქარებულმა მიაწება ცხელი ვნებიანი ტუჩები საყვარელი გოგონას ცივ გაცრეცილ ტუჩებს, უარესი დაემართა როცა ნათიამ იგივე სიგიჟით და ვნებით უპასუხა მის კოცნას, სანდროს აგიჟებდა იმაზე ფიქრი რომ ნათია საშინელ თვითკმაყოფილების შეგრძნებას განიცდიდა იმით რომ ის მასზე გიჟივით იყო შეყვარებული და მის გარეშე სუნთქვაც კი არ შეეძლო... ნათიას ეს დამოკიდებულება თავისთან მიმართებაში ძალიან აღიზიანებდა, რადგან აშკარად და დაუფარავად აგრძნობინებდა თუ რამდენად კმაყოფილი და აღფრთოვანებული იყო იმის გააზრებით რომ ის სანდროსთვის ერთადერთი ქალი იყო. სანდრო ისე გააღიზიანა ნათიას ქცევამ და ღიმილმა რომ მისი კოცნა ბევერად უხეში თავშეუკავებელი მომთხოვნი გახდა, ნათიამ დიდხანს ვერ გაუძლო მის სიუხეშეს ამიტომ მისი ქვედა ტუჩი კბილებშორის მოიქცია და ისე ძლიერად უკბინა რომ სანდრომ საზიზღარი სისხლის გემო იგრძნო
-ამის დედასაც შ.ვეცი-აღმოხდა და ინსტიქტურად ხელი გაუშვა ცოლის მაჯებს, ნათია დიდხანს ძალიან დიდხანს უყურებდა ქმარს ჯერ კიდევ ჭარბი ალკოჰოლის მიღების გამო ჩაწითლებულ თვალებში და როცა ირონიულმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე სანდრო ისევ გაბრაზდა, მათ შორის არსებული მანძი წამებში დაფარა და ცოლის ტუჩებს დააცხრა, ნათიამ მაშინვე თმებში შეუცურა ხელი და კიდევ უფრო მეტად მიიწება მისი ტუჩები რომელიც მალევე ყელს მიეწება და ქვემოთ ჩაუყვა თან ისე რომ სველი კოცნის კვალი დაუტოვა
-სან დრო-აღმოხდა ნათიას როცა თავგზააბნეულმა ბიჭმა კაბის ქვეშ შეუცურა ხელი და ზემოთ ააყოლა კაბასთან ერთად, ნათია ისე რომ ქმრის სხეულს არ მოშორებია კარისკენ წაიყვანა და სახლში შევიდნენ, როგორღაც მოახერხეს საძინებელში შესვლა და საწოლამდე მიღწევა
-მაგიჟებ-დაუჩურჩულა ყურთან ახლოს სუნთქვა არეულმა ბიჭმა და სწრაფად მოაშორა კაბა მის სხეულს, თავადაც გაიხადა ტანსაცმელი და ცოლის ნახევრად შიშველ სხეულა დააცქერდა
-სან დრო-აღმოხდა თავგზააბნეულ გოგონას როცა ბიჭმა ყელზე მიაწება ცხელი ტუჩები ნელ-ნელა ქვემოთ ჩაიყვა და თან სველი კოცნის კვალი დაუტოვა საცვლის კიდემდე, რომელიც უფრო ნელა ჩააცურა ქვემოთ ათრთოლებული თითებით თან ისე რომ წამით არ მოშორებია მისი ვნებიანი ტუჩები ცოლის სხეულს, როცა საბოლოოდ გაათავისუფლა მისი ფეხები და ზემოთ აუყვა ენის წვერით ნათიას სიამოვნებისგან გააჟრჟოლა, სანდროს ეს ქცევა უბრალოდ აგიჟებდა... როცა მან ზურგზე შეუცირა ხელები და მისი მკერდიც გაათავისუფლა გოგონამ თვალები დახუჭა და მოთმინებით დაელოდა ქმრის შემდეგ მოქმედებას რომელმაც არ დააყოვნა და ვნებიანი ცხელი ტუჩები მიაწება მის სავსე მკერდს, როცა კბილებშორის მოიქცია და სულ ოდნავ უკბინდა ნათიას უნებურად ხმა აღმოხდა რომელიც სანდრომ კოცნით ჩაახშო, თითები მოულოდნელად მის თითებში ახლართა და რამდენიმე წამით ნაკბენ მკერდს დაუბრუნდა, ენის წვერით შეეხო და ასე გადაინაცვლა მეორეზე, მოულოდნელად ისევ მის ტუჩებს დააცრა და ძლიერი ბიძგით საბოლოოდ დაეუფლა, საყბარელი გოგონას სხეულს , ბედნიერის და სიამოვნების გიჟურმა ტალღამ გადაუარაა ამ მომენტში ორივეს რომელიც იქმადე არ დასრულდა სანამ საბოლოოდ არ განიცადეს სიამოვნების ის რამდენიმე წამიანი მემენტი რომელმაც უბრალოდ აგიჟებდა მათ, როცა დაასრულეს ერთმანეთის შეხება კარზე კაკუნის ხმამ დააფრთხო ორივე და სასიამოვნო ეიფორიიდან გამოყვანა რომლით ტკობაბც კიდე ერთი სიამოვნება იყო მათთვის
-ამის დედაც, ამის დედაც-აღმოხდა გაავებულ ბიჭს და ფეხზე წამოვარდა, შარვალი ამოიცვა და კარი გაბრაზებულმა გააღო -რა ჯანდაბაა?-ჰკითხა ნიკას რომელმაც ტელეფონი შეაჩეჩა ხელში და უსიტყვოდ გატრიალდა, სანდრომ ეკრანს დახედა და უკმაყოფილო სახით დაბრიცა ტუჩები თან ცოლს გახედა
-ვინ გირეკავს?-ჰკითხა ბრაზნარევი ტონით რადგან სანდრო ასე მხოლოდ ერთი ადამიანის ზარის დროს იქცეოდა, ბიჭმა მის კითხვას უპასუხოდ დატოვა და ზარს უპასუხა
-მშვიდობა გაქვს ?-ჰკითხა ბრაზნარევი ტონით და ნათიას გაუსწორა მზერა
-არ მაქვს-უთხრა ლიკამ და განაგრძო-დაცვამ დამირეკა ვიღაცამ მაღაზიის ვიტრინა ჩაამსხვრიაო
-ამის დედაც-დაიღრინა სანდრომ და ტელეფონი გაუთიშა
-რა მოხდა?-დაიძაბა ნათია
-მაღაზიაში პრობლემაა უნდა წავიდე... ნიკას ვეტყვი და ის წაგიყვანთ შენ და მარიანას-უთხრა არეული ხმით სააბაზანოში შევარდა სწრაფად გადაივლო წყალი მოწესრიგდა და ოთახიდან გასვლისას ცოლის ტუჩებს დააცხრა -იცოდე არ დაგვისრულებია-უთხრა მომღიმარი სახით და ნიკაპზე აკრა ხელი -დაგირეკავ! ტელეფონთან ყურადღებით-უთხრა გამაფრთხილებელი ტონით და კართან მისული მისკენ
მოტრიალდა -მიყვარხარ-უთხრა გაბუტულ გოგონას და ოთახიდან გავიდა დაბლა რომ ჩავიდა და ყველა გაოცებული მიაჩერდა მას დაიძაბა
-რა ხდება რა გაოცებულები მომაჩერდით-ჰკითხა ბრაზნარევი ტონით და ნიკას სიცილზე კიდევ უფრო გაბრაზდა
-ეს-ნიკამ ხელი წაატანა მის ტუჩს რაზეც სანდრო გაღიზიანდა და თავი უკან გასწია
-რაა!-გაუბრაზდა ძმას
-ალბათ ფისომ დაგპორჭყნა -უთხრა და გიჟივით გაეცინა
-აი ეგ შენი საქმე საერთოდ არაა-მიაყვირა და გაცოფებული გავარდა სახლიდან.
ყველაფერი იდეალურად მშვიდად წყნარად მიდიოდა იქამდე სანამ მათ ოჯახს ახალი წევრი არ შეემატა, ნიკას სასწაული, პატარა გიორგი რომელმაც ყველას გურადღება სიყვარული და ენერგია ბოლომდე წაიღო, ნათიას უბრალოდ აგიჟებდა იმის ყურება თუ როგორ იყვანდა სულ პატარა, უსუსურ ,თოთო ბავშვს ხელში სანდრო, როგორ ტკბებოდა მისი შეხებით, როგორ ეფერებოდა ,კოცნიდა და ბრუვდებოდა მისი სურნელით
-რა სიგიჟეა-უთხრა მომღიმარი სახით ცოლს როცა გიორგის ყელში ცხვირი ჩარგო -რა სურნელი აქვს ღმერთო, პირდაპირ ვიშლები, ბიძას კაცი იქნება ეს
-ძაან გაგიჟებს ხო?-ეშმაკურად უღიმოდა ნათია
-მაგიჟებს კიდევ რბილად ნათქვამია-გაუღიმა სანდრომ ცოლს და გიორგის პაწაწინა ხელი ხელში მოიქცია
-გამოგართმევ-უთხრა ანიმ მორიდებით როცა ატირდა პატარა
-ცოტა ხანს კიდევ მეყოლება თუ წიინააღმეგი არ იქმები-გაუღიმა სამდრომ და მალევე დააწყნარა ჭირვეული ბიჭი
-უკვე სამი-იცინოდა მათი შემხედვარე ნიკა
-ოთხი-გაუღიმა ლაშამ, მიას მუცელზე მიადო ხელი და გიჟური სტვენა და ყვირილი რომ ატეხეს გადარეულმა ძმებმა ამ ახალ საოცარ ამბავზე ისევ აატირეს პატარა გიორგი.
ნათიას და ლალის კონფლიქტი ნელ-ნელა უფრო მწვავდებოდა რადგან რამდენჯერმე სიცხიანი მარიანას დატოვება მოუწია სახლში და სამსახურში წასვლა, რის გამოც შინ დაბრუნებულს ლალის ისტერიკების გადატანა უწევდა
-ასე შეიძლება? შეიძლება სიცხიანი ბავშვის უოასრონოდ დატოვება? თან როცა სახლში ორი პატარა ბავშვია, მითუმეტეს ერთი სულ თოთოა ორმოცი დღისაც არაა-ღრინავდა ნათიას გასაგონად
-როგორე გავუკლავდებით , თქვენი აგრესიის გარეშე-უთხრა ბრაზნარევი ტონით დედამთლის და კიბე აირბინა
-თავხედი, უზედელი-მიაყვირა ლალიმ და ოთახში შეიკეტა.
ნათიას ლალისთან ერთად ლიკაც უფუჭებდა ხასიათს რომლის ზარები და შეტყობინებები ძალიან გახშორდა ბოლო დროს სანდროსთან რაც არამარტო მას თავად სანდროსაც აღიზიანებდა უკვე. შეეძლო ყველა წვრილმანისგამო დაერეკა მისთვის და შეტყობინებები ეგზავნა რაც ნელ-ნელა და შეუმჩნევლად მასსა და ნათიას შორის ხელახლა ძაბავდა.
ბოლოს როცა ღამის პირველ საათზე დაურეკა ლიკამ სანდროს და არეული ხმით უთხრა ნომერი შემეშალაო აქ უკვე ნათიამ ვაღარ მოთმინა და აფეთქდა
-შეეშალა? -აყვირდა როცა სანდრომ სცადა მისთვის სიტუაციის ახსნა
-ჰო უბრალოდ შეეშალა
-გეყოფა სანდრო! საკმარისია დავიღალე თქვენი ზარებით და შეტყობინებების დაუსეულებელი მიწერ მოწერით
-ნათია ხომ იცო რომ ეს მხოლოდ საქმის გამოა?
-მოგეწონება საქმის გამო ვინემს ღამის თორმეტზე რომ ვემესიჯო? ის ეროგორც ამას შენ და ლიკუნა აკეთებთ ხოლმე ყოველ საღამოს?
-სულ ორჯერ მოხდა ეგ-თავი იმართლა სანდრომ
-მეც სულ ორჯერ მივწერ ვინემეს, მაინტერესებს რა რეაქცია გაქნება!-უთხრა ბრაზნარევი ტონით გოგონამ ფეხზე წამოდგა და ქმარს ნელა მიუახლოვდა ამღვრეულ თვალებში ჩააცქერდა და გამომწვევად გაუღიმა
-ვერავის მისწერ და ვერავინ მოგწორს
ხომ იცი არა? -გაცეცხლდა სანდრო და წელზე შემოაჭდო ხელები ცოლს -და თუ ვინემ გაბედავს გეფლირტაოს ყველა თითს სათითაოდ დავამტვრევ-უთხრა მშვიდი ტონით და მის რეაქციას დაელოდა
-მეც ხომ არ დავამტვრიო თითები ლიკუნას?-ჰკითხა სერიოზული ტონით და როცა სანდროს ღიმილი შეეპარა ტუჩის კუთხეში თავადაც გაეცინა
-ჩემი ეჭვიანი გოგო-დაუჩურჩულა ყირთან ახლოს და ყელზე მიაწება ვნებიანი ტუჩები, ნათიამ უნებურად თვალები მილულა და თავი უკან გადასწია, სანდრომ მაშინვე საწოლზე გადააწვინა და ყელიდან ქვემოთ ჩაუყვა, იმ ღამის გათენებას მოუთმენლად დაელოდა სანდრო და როგორც კი სამსახურში მივიდა ლიკა კაბინეტში დაიბარა, კალამი ფრცელი გაუწოდა და უთხრა
-განცხადება დაწერ სამსახურიდან წასვლის თაობაზე... მიზეზად დაბალი ანაზღაურება დაწერე
-რაა?-გაოცებისგან პირი დააღო გოგონამ და სავარძელზე მოწყვეტით დაეშვა
-ეს ჩვენი პარტნიორის სათაო ოფისის
მისამართია-რაღაც ქაღალდი გაუწოდა რომელიც ლიკამ არ გამოართვა -მიდი და მუშაობას დაგაწყებინებენ
-ვერ გავივე-აირია ლიკა
-რა ვერ გაიგე?-გაცეცხლდა სანდრო-შენ ჩემს ცხოვრებში შემოჭრას ცდილობ! ამიტომ ჩემი ცხოვრებიდანაც წახვალ და მაღაზიიდანაც თანაც სამუდამოდ! თუ კიდევ გადაიკვეთება ჩვენი გზები ისე აორთქლდები იქიდან რომ ჩემი და ჩემი ცოლის სიმშვიდე არ უნდა დაარღვიოს შენი ფეხის ხმამაც კი, გასაგებად გიხსნი? თუ ამის მერე კიდევ გაბედავ და გამოჩნდები ჩემს ცხოვრებაში იცოდე რომ ძალიან ინანებ ამას!
-მემუქრები?-ავარდა ლიკა და ფეხზე წამოვარდა გაცოფებული-თავი ვინ გგონია?
-როგორც გინდა ისე გაიგე-სანდროც ფეხზე წამოვარდა, მათ შორის არსები მაძილი წამებში დაფარა და თვალებში ჩააცქერდა გაცეცხლებულ გოგონას -არ გირჩევ ჩემთან თამაშს იცოდე დაიწვები
-ავადმყოფო-დაუთრინა ლიკამ
-ნუ მაიძულებ ჩემი ბნელი მხარე გაგაცნო
-მივდივარ-მიახალა ლიკამ და ჩანთას წამოავლო ხელი, რამდენიმე წამის განმავლობაში მართლა შეეშინდა სანდროს თვალების და გამოხედვის და გიჟივით გავარდა მისი კაბინეტოდან.
ლიკას წასვლამ ნათია დააშოშმინა და სიმშიდემ დაისადგირა მათ ოჯახში, თმცა მალევე ისევ აირია სუტუაცია როცა ერთ საღამოს თავგზააბნეულმა სანდრომ ცოლი მკლავებში მოიმწყვდია და საწოლზე გადააწვინა
-სანდრო გაჩერდი-უთხრა აღელვებულმა გოგონამ, სანდრო მისმა უარმა გააღიზიანა და არეული თვალებით ჩააცქერდა ცოლს ამღვრეულ მწვანე სფეროებში, თუმცა სიბრაზე მალე გაუქრა სახიდან როცა შეამჩნია რომ ნათიამ ფერი დაკარგა
-ნათია რა დაგემართა-გული შეეკუმშა შიშისგან, ფეხზე წამოდგა და ნათიას საწოლზე წამოჯდომაში დაეხმარა
-ცუდად ვარ-უთხრა გოგონამ და საპირფარეშოში გავარდა,შეშინებული სანდროც უკან მიჰყვა
-ნათია მართლა კარგად ხარ?-ვერ წყნარდებოდა აფორიაქებული ბიჭი როცა ფერდაკარგული ცოლი საძინებელში შეიყვანა
-კარგად ვარ-გაუღიმა ნათიამ მისი სახე ხელებში მოიქცია
-ფერი არ გადევს სახეზე... იქნებ საავადმყოფოში წავიდეთ?
-არ მინდა კარგად ვარ-გაუღიმა გოგონამ და საწოლში დაწვა თან სახიდან ვერ იშორებდა ბედნიერების ღიმილს
-ნათია-ვერ წყნარდებოდა სანდრო
-მინდა რომ ჩემეხუტო-გაუღიმა გოგონამ და როცა სანდრო მის გვერდით დაწვა თავი მკერდზე დაადო და მისი გულია გამალებულ ფეთქვას მიუგდო ყური