ვაჩე თავდახრილი იდგა სანდროს წინ და სიგარეტს ნერვიულად ეწეოდა, იმდენად ღელავდა, რომ აზრებუ დაეფანტა და სათქმელს ვეღარ უყრიდა თავს
-ვაჩე -წყობრიდან გამოვიდა
სანდრო -ბოლოსდაბოლოს იტყვი რა ჯანდაბა ხდება თუ არა
-თათიაზე მინდა რომ დაგელაპარაკო-დაიწყო აღელვებულმა ბიჭმა ყოყმანით
-თათია? რა თათია-ავარდა სანდრო
-შენთან მიმართებაში არა-უთხრა სწრაფად რომ დაეშოშმინებინა გაცეცხლდებული ბიჭი
-ვივხვდი რომ ჩემთან მიმართებაში კი არა, შენთან მიმართებაში გინდა დალაპარაკება შე ს.რო-უპასუხა სანდრომ ბრაზნარევი ტონით და ვაჩეს ჭაობისფერ სფეროებს გაუშტერა თავისი ნაცრისფერი, ცივი თვალები
-ვიცი რომ არ კონტაქტობთ და ცუდი ურთიერთობა გაქვთ -დაიწყო ვაჩემ და მის ამღვრეულ თვალებს გაექცა -მაგრამ საჭიროდ ჩავთვალე რომ მეთქვა ის რაც ჩვენ ორს შორის ხდება...-გაჩუმდა და ინტიქტურად ისევ სანდროს არეულ თვალებს გაუშტერა მზერა და გააცია, იმდენად უცნაური ცივი და ცარიელი არაფრის მთქმელი იყო ამ მომენტში მისი ნაცრისფერი სფეროები
-გაზრდა მაინც დააცადეთ ამ ჩემს დებს ეს დედამოტყ..ლი, ჯერ ერთი, ახლა მეორე-გაბრაზდა სანდრო და სიგარეტი ამოიღო ჯიბიდან, ნერვიულად მოუკიდა აკანკალებული თითებით და გააბოლა, ვაჩე არ ელოდა მისგან ასეთ მძაფრ რეაქციას და კიდევ უფრო მეტად დაიძაბა, თუმცა თათიას და, რომ უწოდა სანდრომ ძალიან გაუხარდა, რადგან ყოველთვის ფიქრობდა რომ სანდროს გულსა და გონებაში თათიას მაინც ჰქონდა რაღაც განსაკუთრებული ადგილი
-ძაან საყვარელია-გაეღიმა ვაჩეს და უნებურად ისევ მეგობარს შეხედა, ისევ გააცია და ისევ გაექცა მის ცარიელ თვალებს -უბრალიდ...
-მაინც რა ურთიერთობაში ხართ?-ჰკითხა ბრახნარევი ტონით
-ჯერ-ჯერობით არაფერი განსაკუთრებული არ ხდება ჩვენს შორის, მხოლოდ გაცნობის ეტაპზე
ვართ... მაგრამ...-თქვა ვაჩემ და სიტყვა ვეღარ დაასრულა ისე აელეწა სანდროს სახე
-მაგრამ შენ გაცილებით მეტი გინდა! -დაასრულა მისი გაწყვეტილი წინადადება სანდრომ და ნახევრად ჩამწვარი სიგარეტის ღერი საფერფლეში ჩააჭყლიტა
-სანდრო, თათია ჩემთვის მნიშვნელოვანი რომ არ იყოს ხომ იცი რომ ისედაც და შენს გამოც მის ცხოვრებაში არ შევიჭრებოდი უმიზეზოდ
-ვიცი რომ გულს არ ატკენ და იმედებს არ გაუცრუებ, ჩემს გამოც და ისედაც, მაგრამ ის ჯერ ძალიან პატარაა...
-ვიცი-აღმოხდა ვაჩეს
-ამის დედასაც შევ.ცი-სათქმელი სიტყვები ვეღარ იპოვა სანდრომ -მას? მას რა დამოკიდებულება აქვს შენი გრძნობების მიმართ?-ჰკითხა კარგა ხნის ფიქრის მერე
-ამ ეტაპზე არანაირი-გაეღიმა ვაჩეს -თავს მარიდებს... დაბნეულია, ვერ იაზრებს რომ ჩემთვის ზედმეტად მნივნელოვანი და სასურველი გახდა
-გიკვირს?-უცნაურად გაეცინა სანდროს-ის ჯერ ძალიან პატარაა იმისთვის რომ ეს გააცნობიეროს
-ჰო ასეა-დაეთანხმა ვაჩე
-ჰო და თუ ხვდები არაფერი აურიო, სულ გახსოვდეს რომ მას ისე ვერ მოექცევი როგორც სხვას, რადგან ის ცხოვრებას არ იცნობს ჯერ, წარმოდგენა არ აქვს რას ნიშნავს იყოს ვიღაცისთვის სასურველი, მითუმეტეს შენისთანა არანორმალურისთვის, ასე რომ ჭკვიანად-გამაფრთხილებელი ტონით უთხრა
-არ ავურევ
-ჰო არ აურევ, სულ გემახსოვრება ვისი დაა!-უთხრა სანდრომ მკაცრი ტონით და ბოლოს მაინც რომ შეეპარა ტუჩის კუთხეში ღიმილი ვაჩესაც გაეცინა
-ყველაზე გიჟი, აუტანელი, სამდვილი უფროსი ძმა ხარ-უთხრა სერიოზული ტონით ვაჩემ -თითქოს არ იცი, რომ მას ისედაც არ ვატკენდი გულს შენი და რომც არ იყოს
-ვიცი მაგრამ... მაინც სულ რომ გახსოვდეს ვისი დაა ჯობია-უთხრა მკაცრი ტონით სანდრომ და მხარზე ხელი დაარტყა-იცოდე ჭკვიანად
-გპირდები ჭკვიანად ვიქნები-გაუღიმა ვაჩემ და მეორე ღერს მოუკიდა.
სანდრო სახლში გაბრაზებული დაბრუნდა, მართალია ვაჩეს მშვიდად და ზედმეტი ემოციების გამოვლენის გარეშე ალაპარაკა, მაგრამ აგიჟებდა ის ფაქტი რომ ჯერ მია ლაშას ურთიერთობის ატანა უწევდა, ახლა კიდევ თათია ვაჩესიც უნდა აეტანა, მისი უხასიათობა ნათიასაც გადაედო წესირად ვერც კი ივახშმეს, ყელში არ გადასდიოდათ ლუკამ, თან ისეთი სიტუაცია იყო სახლში, ვერაფერი ვერ მოახერხა ქმართან განმარტოვება და ლაპარაკი... კ როცა, როგორც იქნა დასაძინებლად დაწვა ყველა და განმარტოვდნენ საძინებელში ჰკითხა
-რა ხდება რატომ ხარ ასე უხასიათოდ?
-თათია
-თათია?-შეიცხადა ნათიამ
-ვაჩემ მომწონსო
-რაა?-აღმოხდა გაოცებულ გოგონას და გაეცინა
-და არა მარტო მოსწონს...
-ანუ?-ჩაეკითხა ნათია და ქმარის პირდაპირ დადგა
-უხეშად რომ ვთქვათ თათიაზე შეყვარებულმა სიყვარული მე ამიხსნა-უთხრა ბრაზნარევი ტონით ცოლს და თვალებში ჩააცქერდა რადგან ნათიას გიჟივით სიცილი აუტყდა -გგონია ეს სასაცილოა?
-არა არაა უბრალოდ შენ Ხარ ძალიან სასაცილო და საყვარელი-გაუღიმა გოგონამ და
ლოყებზე უჩქმიტა -ასე ნუ იძაბები გთხოვ, მია და ლაშას ამბავზე ხომ არ გაჭედე? ამათ ამბავზე რატომ ჭედავ ვერ ვხვდები
-მია მიაა, თათია კი თათიაა...
-ანუ-ვერ მიხვდა ნათია რა სგულისხმობდა თავის ნათქვამში სანდრო
-მიას და ლაშას...ორივეს ზედმიწევნით კარგად ვიცნობდი... ვხედავდი ერთმანეთზე რა გიჟებივით იყვნენ შეყვარებულები... თათიას კი არ ვიცნობ, საერთოდ არაფერიბარ ვიცი მასზე...სამაგიროდ ვიცნობ ვაჩეს
-მერე? გგონია რომ ვაჩე თათიას გულს ატკენს?
-არ მგონია, მაგრამ ის რომ თათია ჩემი დაა და ვაჩე მას ეჩალიჩება მაინც არ მომწონს... თუმცა მათ ურთიერთობაში ვერ ჩავერევი... რადგან ამის უფლება უბრალოდ არ მაქვს...
-თათიაზე ღელავ-აღმოხდა გახარებულ
გოგონას და ქმარს კისერზე შემოაჭდო ხელები
-ნათია ახლა არ დაიწყო, ისედაც ძალიან გაღიზიანებული ვარ
-იმიტომ ხარ ასე რომ თათიაზე ნერვიულობ, კი იცი რომ ვაჩე არაა ცუდი ბიჭი და გულს არ ატკენს, მაგრამ მაინც ნერვიულობ და გეშინია, რადგან თათია ძალიან პატარაა, გამოუცდელი, დაუცველი და ფაქტიურად მარტოა
-ნათია-გაბრაზდა სანდრო
-ხომ იცი რომ მასთან ურთიერთობა აღარ მაქვს რადგან შენ არ გინდა...არც თათიას აღარ უნდა ჩვენს ცხოვრებაში გამოჩენა და იმის მერე აღარ მინახია, შენი მესმის, თათიასაც ესმის, ამიტომ ისევ გავჩუმდები მაგრამ მაინც მიხარია რომ აღიარებ თუ არა მასზე ღელავ და ნერვიულობ, იმის მიუხედაბად რომ მის ცხოვრებაში ვაჩეა, ადამინი ვინც იცი რომ გულს არავითარ შთხვევაში არ ატკენს-გაჩუმდა ნათია და ქმარს ჩაეხუტა ყური მიუგდო მისი გული გამალებული ფეთქვის ხმას, რომელიც იმ პატარა გოგონას გამო ცემდა ვინც რეალურად მის გულშიც და გონებაშიც ნელ-ნელა და ნაბიჯ-ნაბიჯ იჭრებოდა თავისდაუნებურად.
საღამოს რეპეტიტორის სახლიდან გამოსული თათია ,სწრაფი ნაბიჯით მიდიოდა სახლისკენ და ქუჩაში ჩავლილი ყოველი მანქანის ხმაზე უნებურად კრთებოდა, ყველაგან ანდრია დ ვაჩე ელანდებოდა, ამიტომ კიდევ უფრო უჩქარებდა ფეხს რომ დროზე მისულიყო სახლში
-თათია-მოესმა ზურგს უკნიდან ხმა და მაშინვე ადგილზე გაიყინა, იმდენად დაიძაბა და დაიზაფრა რომ მაშინვე დაკარგა ძალა და ვეღარ მოახერხა ნაბიჯის წადგამ წინ და უარესი დაემართა როცა მომღიმარი სახით ესვეტა წინ ვაჩე
-ისევ შენ?-შეანათა თავისი ნაცრისფერი სფეროები მომღიმარ ბიჭს
-ვინემ სხვას ელოდი და იმედები გაგიცრუე?-გაბრაზდა ვაჩე
-სახლში მეჩქარება, მითხარი რა გინდა და წადი
-მოლაპარაკებებზე გადახვედი პატარა ქალბატონო?-გაეცინა ისევ
-თუ არაფერი გაქვს სათქმელი წავალ-უთხრა ბრაზნარევი ტონით გოგონამ და გვერდზე წადგა ნაბიჯი მაგრამ ნიჭმა გზა გადაუღობა და მოხდა ისე რომ ზედმეტად მიუახლობდა დაძაბულ გოგონას რომელიც ბიჭის სიახლოვემ და სურნელმა მაშინვე გააბრუა, ამიტომ ინსტიქტურად თავი ასწია და მზერა გაუშტერა მის ამღვრეულ ჭაობისფერ სფეროებს, ისეთი საოცარი და ლამაზი მოეჩვენა ეს თავალები ახლა ამ წამს რომ რამდენიმე წამის განმავლობაში მათში ჩაიკარგა, ვაჩემ ვერ გაუძლო გოგონას არეულ თვალებს, რატომღაც ძალიან დაიბნა და მალევე გაექცა და ნელ-ნელა ჩააყოლა მის ხელს და დაწითლებულ მაჯას გაუშტერა, გული შეეკუმშა და ინსტიქტურად ცივი თითები შეახო ნატკენზე, თათია დაფრთხა თითქოს გონს მოვიდა, მაშინვე უკან დაიხია და მოსაცმელის სახელოების უფრო ქვემოთ დაქაჩა რომ დაემალა ორივე ხელის სიწითლეები, ამ მომენტმა ორივე ძალიან დაზაფრა და ინსტიქტურად შეხედეს ერთმანეთს თვალებში
-გტკივა?-ჰკითხა ბიჭმა ჩავარდნილი ხმით, თათიამ არაფერი არ უპასუხა და მის მზერას გაექცა -ის ნაბი.ჭვარი ვეღარ შეგაწუხებს, ნუ გეშინია-უთხრა მშვიდი ტონით და როცა თათიამ თავი ასწია ამღვრეული მზერა ერთმანეთს შეეფეთა
-რა გააკეთე?
-არაფერი უბრალოდ ავიხსენი რომ აღარ უნდა შეგაწუხოს
-უბრალოდ აუხსენი?-გაეცინა თათიას და მაშინვე გაბრაზდა -მეც ვუხსნიდი მაგრამ არ ესმოდა, მაინტერესებს ახსნის რა მეთოდი გამოიყენე
-იმედია ანდროაზე არ ნერვიულობ-წყობრიდან გამოვიდა ბიჭი და მის რეაქციაზე თათიას გაეცინა
-კარგად ვიცნობ და ვიცი რომ ასე მარტივად არ შეეგუება ამ ყველაფერს
-მოუწვეს შეეგუოს, რადგან მე ასე მინდა
-რა თავდაჯერებული ხარ, გგონია შენს ერთ სიტყვას შეუძლია ადამინების ცხოვრების შეცვლა?
-ნახავ თუ არ შეუძლია-უთხრა ნიშნის მოგებით ვაჩემ და გაუღიმა
-უნდა წავიდე-კვლავ გვერდის აქცევა სცადა მისთვის დაბნეულმა გოგონამ
-თათია-ისევ წინ გადაეღობა ვაჩე
-რაა?-ახედა გაბრაზებული სახით გოგონამ
-მინდა რომ ერთ ძალიან ლამაზ ადგილას წაგიყვანო
-რა?-აღმოხდა გაოცებულ გოგონას -შენ რა გაგიჟდი? გგონია სადმე წამოგყვები?
-ჯერ მომისმინე და მერე გადაწყვიტე-გაბრაზდა ვაჩე და თვალებში ჩააცქერდა გაცეცხლებულ გოგონას
-მხოლოდ ახლა და მხოლოდ ამ ერთხელ წამომყევი, უბრალოდ ვილაპარაკოთ, მინდა რომ საშუალება მომცე წესირად გაგიცნო და დაგელეპარაკო...გპირდები როცა შენ მოისურვებ მაშინვე სახლში წამოგიყვან -უთხრა მუდარანარევი ტონით და ისეთი თვალებით მიაჩერდა გოგონას რომ თათია საშინლად აირია, დაიბნა და
დაიძაბა -გთხოვ გამომყევი-შეეხვეწა ბიჭი სანამ თათია რამეს ეტყოდა
-მე
-უბრალოდ მინდა რომ ვილაპარაკოთ, გთხოვ უარი არ მითხრა მხოლოდ ამ ერთხელ-თათიას სუნთქვა შეეკრა მისი ლაპარაკის მანერაზე, რადგან ასეთი ვაჩე არასდროს უნახია და გაოცებული იყო, ძალიან დიდხანს ფიქრობდა და ვერ იღებდა გადაწყვეტილებას, თუმცა გულის სიღრმეში ძალიან გახარებული და ბედნიერი იყო, ამიტომ კარგა ხნის სიჩუმის მერრ უთხრა
-მხოლოდ ამ ერთხელ
-მხოლოდ ამ ერთხელ-დაუდასტურა მომღიმარი სახით ბიჭმა და ძლივს დაფარა მისი პასუხით გამოწვეული გიჟური ემოციები რომლებმაც მისი ცხელი სისხლი აამღვრიეს ძარღვებში, გულისცემა ააჩქარეს და სუნთქვა გაახშირეს.
მანქანაში ხმას არცერთი არ იღებდა, უცნაური და უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა რომელიც ვაჩემ მუსიკის ხმით გაფანტა
-ჩემი საყვარელი სიმღერა-აღმოხდა გაოცებულ გოგონას და უნებურად მომღიმარი სახით მიაჩერდა ვაჩეს -საიდან იცი რომ ეს სიმღერა მიყვარს?
-რა მნიშვნელობა აქვს? მთავრაი რომ ვიცი-გაუღიმა ვაჩემ და მისკენ მიიხედა -მე კიდევ ბევრი რამ ვიცი შენზე
-მაინც? -დაინტერესდა თათია და მისმა გამოწვევამ ძალიან გაახალისა ვაჩე, რომელმაც ყველაფერი მოუყვა რაც კი იცოდა თათიაზე, მის ქცევებზე და ჩვევებზე -შენ რა კერძო დეტექტივი
დაიქირავე?-შეიცხადა გოგონამ და გაეცინა
-შენ ჩემთვის იმაზე მნიშვნელოვანი და ძვირფასი ადამინი ხარ ვიდრე წარმოგიდგენია თათია-უთხრა გულწრფელად და ისევ დააბნია, თავგზაარეული გოგონა, ისევ სიჩუმე გამეფდა რომელსაც თათიას საყვარელი სიმღერის ხმა ფანტავდა