ვაჩემ მანქანა გააჩერა და თათიას შეანთა აციმციმებული თვალები, გოგონა ოდნავ დაიძაბა თუმცა რაღაც კარგის და სასიამოვნოს მოლოდინით გული გამალებით უცემდა, როცა ვაჩე მანქანიდან გადავიდა და კარი გაუღო აქ უკვე სუნთქვა შეეკრა, ოდნავ აირია, მაგრამ როგორღაც მოახერხა დამშვიდება და გადასვლა
-წამოდი-გაუღიმა ვაჩემ და ინსტიქტურად მის თითებს ნაზად შეახო თავისი თითები სულ ოდნავ მოუჭირა და წინ წავიდა, მისი შეხებით გაბრუებული გოგონა წინააღმდეგობის გარეშე გაჰყვა, როცა რესტორნის ეზოში შევიდნენ და კიბეებს აუყვნენ თათია კიდევ უფრო დაიძაბა და გაოცებული მიაჩერდა ტრასას, რომელიც ყვავილებით მორთული და მკრთალი განათების ფონზე ისეთი ლამაზი და განსაკუთრებულად მშვენიერი მოეჩვენა რომ ხმის ამოღება და რამის თქმა ვერ მოახერხა, უფრო მეტად გაოგნდა როცა ორი პერსონაზე გაშლილი მაგიდა დაინახა -მოგწონს?-ჰკითხა ვაჩემ მომღიმარი სახით და თვალი გაუშტერა გოგონას პროფილს
-ეს?-დაიბნა თათია და მისკენ მიიხედა
-ეს ყველაფერი შენთვისაა-გაუღიმა ბიჭმა და მაგიდისაკენ წაიყვანა თავგზააბნეული გოგონა რომელიც ჯერ კიდევ ვერ აღიქვამდა ამ შვენიერ რეალობას და თავი სიზმარში ეგონა, ერთმანეთის პირისპირ დასხდნენ, თათია ამ სილამაზის ყურებით ტკბებოდა ვაჩე კი მისი ბედნიერი და აციმციმებული თვალების ყურებით, რადგან იცოდა რომ ამ ყველაფრის მიზეზი თავად იყო, როცა მათი არეული თვალები ერთმანეთს შეეფეთა ორივეს
გაეღიმა -ძალიან ლამაზი ხარ თათია-უთხრა ვაჩემ მოულოდნელად და გაბრაზდა, რადგან გოგონა მაშინვე გაექცა მის გამომწვევ და დაძაბულ
მზერას -აქ ხარ ჩემთან და მაინც ახერხებ რომ გამექცე...
-მე შენ არ გიცნობ, საერთოდ არაფერი არ ვიცი შენზე-უთხრა თათიამ მშვიდი ტონით და მზერა გაუსწორა მის ამღვრეულ თვალებს -გარდა იმისა რომ ვაჩე დადეშქელიანი ხარ...
-უფლებას არ მაძლევ რომ მოგიახლოვდე და გაგიცნო-გაბრაზდა ბიჭი
-ის რომ სანდროს მეგობარი ხარ ჩემთვის არაფერს ნიშნავს, ამის გამო ვერ დაგიახლოვდები...
-სხვა არანაირი მიზეზი არ არსებობს იმისთვის რომ შენთან ახლოს ყოფნის უფლება მომცე?-ავარდა ვაჩე
-არ ვიცი რა გიპასუხო-უთხრა გულწრფელად გოგონამ და მის დაჟინებულ მზერას გაექცა
-ასე რატომ გეშინია? გგონია რომ მეც ანდრიასავით დაგაძალებ ჩემთან ურთიერთობას? -ჰკითხა კარგა ხნის სიჩუმის მერე, სიგარეტი ამოიღო ჯიბიდან, ნერვიულად მოუკიდა და გააბოლა
-შეიძლება ასეც ითქვას-დაეთანხმა თათია
-დიდი ხანია რაც ეგ ნაბიჭვ.რი შენს ცხოვრებაშია?
-ამაზე ლაპარაკი არ მინდა -უთხრა დაძაბული ტონით გოგონამ და მზერა ვაჩეს თითებშორის მოქცეეულ სიგარეტის ნახევრად ჩამწვარ ღერზე მიეყინა
-მაგრამ მის გამო მე ვისჯები-გაეცინა ვაჩეს და ის უხერხულობის და დაძაბულობის განცდა წამში გაფანტა რაც ანდრიაზე ლაპარაკმა გამოწვია მათ შორის
-ვაჩე-დაიწყო თათიამ და მისი ხმით დაძახებული საკუთარი სახელი, რომ მოისმინა ბიჭმა უცნაურმა და სასიამოვნო შეგრძნებამ დაურბინა
მთელს სხეულში -მე უბრალოდ მიჭირს ადამინების ნდობა იმიტომ, რომ ყოველ ჯერზე როცა ვენდე იმედები გამიცრუეს და მატკინეს
-მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მეც აუცილებლად
უნდა გატკინო...-გაბრაზდა ვაჩე და სიგარეტის ჩამწვარი ღერი საფერეში ჩააჭყლიტა
-ჰო ალბათ ასეა, მაგრამ...
-თათია უბრალოდ შენთან ახლოს ყოფნის უფლება მომეცი, სხვას არაფერს გთხოვ, საერთოდ
არაფერს -დაიძაბა ბიჭი
-მე უბრალოდ... ეს ყველაფერი ჩემთვის ძალიან რთულია, მიჭირს აგიხსნა რა და რატომ, მაგრამ ეს ჩემთვის მტკივმეული თემაა
-სხვისი შეცდომების გამო მე ნუ მსჯი-გაბრაზდა ვაჩე
-გსჯი?-გაეცინა თათიას
-მინდა რომ დაგიახლოვდე, უკეთ გაგიცნო, მინდა დაგიმტკიცო რომ ისეთი არ ვარ როგორიც გგონივარ, მაგრამ უფლებას არ მაძლევ! გამირბიხარ! თავს მარიდებ! მაგიჟებ გესმის? წონასწორობას მაკარგვინებ შენი უარით... არადა ვგრძნობ, ვგრძნობ რომ შენც იგივეს განიცდი ჩემს მიმართ რასაც მე და შენ მაინც განზრახ ჯიუტად მეწინააღმდეგები!
-იმიტომ რომ მეშინია-აღელდა თათია -გესმის? ერთხელ უკვე დავუშვი საშინელი შეცდომა იმიტომ რომ ვენდე... გესმის? მხოლოდ ნდობის გამო ლამის მთელი ცხოვრება დამენგრა!
-თათია, მე რომ დარწმუნებული არ ვიყო საკუთარ გრძნობებში და შენს გრძნობებში ჩემს მიმართ მაშინ პირველივე უარისთანავე წავიდოდი შენი ცხოვრებიდან... თავს დაგანებებდი... მაგრამ სწორედ რომ შიშის გამო ამბობ უარს ჩემზე და არა სხვა მიზეზით ამიტომ არ შეგეშვები, თავს არ დაგანებებ
-რა გინდა ჩემგან?-ჰკითხა მოულოდნელად მისი სიტყვების მოსმენისგან დაზაფრულმა გოგონამ
-მხოლოდ ერთი შანსი
-და თუ უარს გეტყვი?
-ამას ახლა არსებითი მნიშვნელობა არ ექნება ჩემთვის
-რატომ?-გაბრაზდა თათია -რატომ? მიპასუხე
-იმიტომ რომ მე შენ გრძნობებზე გელაპარაკები და შენ შენს შიშებზე
-მერე?-დაიბნა გოგონა
-მარწმუნებ რომ გეშინია-თვალები დააწვრილა ბიჭმა
-ასეა -დაეთანხმა თათია -იმიტომ რომ მართლა მეშინია ვინმეს რომ ვენდო
-მესმის შენი-გაუღიმა ვაჩე -მაგრამ შენ არ ცდილობ დარწმუნო იმაში რომ სხვა გიყვარს, ან უბრალოდ გძულვარ მე და გინდა რომ შენი ცხოვრებიდან გავქერე, გულწრფელად მელაპარაკები და მიყვები შენს განცდებზე იმიტომ, რომ სინამდვილეში გინდა რომ მენდო და მე იმედები არ გაგიცრუო
-ცდები-გაბრაზდა თათია -ასე არააა, გესმის? მე უბრალოდ ვცდილობ აგიხსნა რატომ არ მინდა შენთან ურთიერთობის გაღრმავება
-შენ უბრალოდ დაბნეული და შეშინებული პატარა გოგო ხარ რომელსაც არ ესმის გრძნობების-გაეცინა ვაჩეს და მეორე ღერს მოუკიდა, თან დაბნეულ გოგონას მიაᲜათა აციმციმებული ჭაობისფერი სფეროები
-გრძნობები...-გაიმეორა თათიამ ინსტიქტურად და მზერა ვაჩედან მაგიდის ცენტრში მოთავსებულ ყვავილებზე გადაიტანა
-მე შენ არ გატკენ... -უთხრა ვაჩემ ზედმეტად ხმადაბლა თუმცა მაინც მისწვდა გოგონას დაძაბულ სმენას მისი სიტყვები და გაოცებულმა თავი ასწია, მათი ამღვრეული თვალები
ერთმანეთს შეეფეთა -მე შენ გულს არასოდეს გატკენ თათია იმიტომ რომ Მეც არ ვიცი როდის და როგორ... მაგრამ შემიყვარდი-უთხრა იმდენად დაბალი ხმით რომ ძლივს სწვდებოდა თათიას სმენას მისი სიტყვები და როცა გოგონამ გააცნობიერა რა უთხრა ვაჩემ საშინლად აირია, დაიძაბა, შეეშინდა, გაოცდა, დაიბნა, ყველა გრძნობა და ემოცია ერთად მოაწვა, გულისცემა გაუხშირდა რადგან ცხელმა სისხლმა გიჟური დენა იწყო ძარღვებში, პულსაცია ჩქარებული მძიმედ სუნთქავდა, რადგან იმის მიუხედავად რომ გარეთ ისხდნენ, ჰაერი მაინც აღარ ჰყოფნიდა, ყველაფერი ერთმნეთში აირია... მის გონებაში ახლა იმდენი სასიმოვნო, უცნაური და გიჟურო ემოციები იროდა რომ რამდენიმე წამის განმავლობაში თვალთ დაუბნელდა, აზრები დაეფანტა და დაიკარგა, იქამდე იყო ასე სანამ რაღაც თბილი და სასიამოვნობას შეხება არ იგრძნო ათრთოლებულ ხელზე, გააჟრჟოლა და როცა საბოლოოდ მოვიდა გონს, თავის ხელს დააცქერდა რომელიც ვაჩეს ჰქონდა მოქცეული თავის ხელში რომელიც მაშინვე დაიხარ და
ყურში ჩასჩურჩულა -თათია... გთხოვ მენდე...-გოგონას, ბიჭის უკვე ნაცნობმა და ზედმეტად სასიმოვნო სურნელმა რომელიც სიგარეტის და სუნამოს მზაფრი ნაზავის ნართი იყო მაშინვე ცხვირი აუწვა და სუნთქვა შეეკრა, რადგან ამ სურნელმა გააბრუა- ვიცეკვოთ?-ჰკითხა მოულოდნელად ვაჩემ და თვალებში ჩააცქერდა მომღიმარი სახით თავგზააბნეულ გოგონას რომელიც აზრზე მოსვლადს ვეღარ ახერხებდა და არეული თვალებით უყურებდა მომღიმარ
ბიჭს რომელიც ისევ დაიხარა- მხოლოდ ერთხელ და
მხოლოდ ახლა -დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და თათიამ ხელის უკან წაღება რომ სცადა ვაჩემ ძლიერად მოუჭირა თითები - მინდა რომ
ვიცეკვოთ-უთხრა გამომწვევი ტონით და თათია ოდნავი ძალდატანებით ააყენა სკამიდან, დაბნეული და გაოგნებული გოგონა ჯერ კიდევ ვერ მოდიოდა გონს და ინსტიქტურად აკეთებდა იმას რასაც ბიჭი მოისურვებდა ,თუმცა მალევე მოვიდა აზრზე, რადგან ვაჩემ მისი ხელი ტუჩებთან მიიტანა და ნატკენ მაჯაზე აკოცა, თათიას ბედნიერების გიჟურმა ტალღამ გადაუარა ამ წამებში და ჟრუანტელმა დაურბინა მთელს სხეულში, ვაჩემ იგრძნო როგორ ძალიან იმოქმედა მისმა შეხებმა გოგონაზე და გაეღიმა, მუსიკა ჩართო , წელზე ძლიერად შემოაჭდო ხელები საყვარელი გოგონას სიფრიფანა სხეულს
-ვაჩე-აღმოხდა მისი სიხლოვით გაბრუებულ გოგონას და თვალებში ჩააცქერდა მომღიმარ ბიჭს
-არაფერი თქვა-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და ცხვირზე აკოცა, დაბნეულმა გოგონამ თვალები მაგრად დახუჭა რომ როგორმე აზრზე მოსულიყო და როცა ვაჩეს ტუჩები ამჯერად მის საფეთქელს მიეწება სუნთქვა შეწყვეტილმა მკერდზე მიაბჯინა ხელები
-გთ ..ხოვ...-შეეხვეწა თავგზააბნეული გოგონა
-რას მთხოვ-ურეაქციო სახით მიაჩერდა ვაჩე თათიას
-შეწყვიტე ჩემი წვალება-აღმოხდა სუნთქვა აჩქარებულ გოგონას და უცრო მეტად მიაბჯინა ხელები მკერდზე რომ როგორმე მის სხეულს მოშორებოდა
-მხოლოდ ცხვირზე და საფეთქელზე გაკოცე ტუჩებში ხომ არა?-შეიცხადა ბიჭმა და ძლიავს შეიკავა თავი რომ არ გასცინელოდა გოგონას ალეწილი სახის შემხედვარეს
-მოგწონს ჩემი წვალება არა?-გაბრაზდა თათია და უფრო მეტად რომ მიიკრო ვაჩემ სხეულზე, წამის მეასედში სუნთქვა შეუწყდა და გულისცემა გაუჩერდა
-ესე იგი აღიარებ რომ ჩემი სიახლვე შენზე ისევე საშინლად მოქმედებს, როგორც შენი ჩემზე
-ვაჩე
-რაა?
-ჯანდაბა-აღმოხდა თავგზააბნეულ გოგონას ხელები კისერზე შემოაჭდო და მის ნებას დაჰყვა, რადგან რეალურად სულაც არ უნდოდა ეს ბედნიერი, სასიამოვნო და ყველაზე ამაღელვებელი წუთები მალე დასრულებულიყო, უფრო მეტიც დროის გაჩერებაც კი ინატრა და მაგ მომენტში გაიაზრა რომ თავადაც გიჟივით იყო შეყვარებული, ნელ-ნელა მართლა გჩერდა დრო, მართლა გაქრ ყველა და ყველაფერი, დარჩნენ მხოლოდ ის, ვაჩე და ბედნიერების ის გიჟური განცდა რომელმაც ცაში აფრენა აიძულა, მუცელში პეპლების ფრენა შეაგრძნობინა და თავი ამ წამს, ამ მომენტში ყველაზე ბედნიერ ადამიანად აგრძნობინა, თათიამ ერთი სიტყვაც არ უთხრა ვაჩეს თავის ამჟამინდელ განცდებზე და გრძნობებზე, მაგრამ ბიჭისთვის სავსებით საკმარისი იყო თათიას ქცევა და აციმციმეული თვალები იმისთვის რომ საბოლოოდ დარწმუნებულიყო იმაში რომ თათია მის მიმართ გულგრილი არ იყო.
სახლში დაბრუნებული თათია იმდენად აღფრთოვანებული და ბედნიერი იყო განცდილი ემოციების გამო რომ ვერაფრით მოახერხა დამშვიდება არა თუ დაძინება... იმდენად არეული და დაბნეული იყო რომ დედას ვერ მოუყვა მოხმდარის დეტალები, მხოლოდ ის უთარა რომ ილაპარაკეს მან და ვაჩემ, მაკაც არ ჩააცივდა მიხვდა რომ თათია სასიამოვნო ეიფორიაში იყო და სხვა დროისთვის გადადო მასთან სერიოზული ლაპარაკი, რადგან არ უნდოდა მისთვის გაეფუჭებინა ხასიათი და განწყობა, შეასაბამისად მაკას თხოვნით მართამაც არაფერი ჰკითხა.
ღამის სამ საათზე თათიას ტელეფონი რომ აწკრიალდა გოგონა დამფრთხალი წამოჯდა საწოლზე, ლეპტოპი გვერდზე გადადო და ეკრანს დააცქერდა, უცხო ნომერი რომ დაინახა გული შეეკუმშა სულ აშინებდა უცხო ნომრიდან ზარები რადგან ყოველთვის ანდრისგან ხდებოდა ასეთი ზარების განხორციელება, გადაწყვიტა არ ეპასუხა მაგრამ ამ ფიქრში იყო რომ ზარი შეწყდა და ეკრანი ჩაქრა, სწორედ ამ დროს შეტყობინება მიუვიდა და დამფრთხალმა გოგონამ სწრაფად გახსნა ,, ვაჩე ვარ თათია" და სანამ წაიკითხავდა ტელეფონი აწკრიალდა, თათია შეკრთა და მაშინვე უპასუხა
-თათია ხომ არ გაგაღვიძე?-გაისმა მისი არეული ხმა ტელეფონში
-იცი რომელი საათია?-გაოცებული ტონით ჰკითხა გოგონამ
-ვიცი-უთხრა ბრაზნარევი ტონით ბიჭმა და საათს დახედა -იმედია გეღვიძა და ჩემზე ფიქრმა არ დაგაძინა-უთხრა ბრაზნარევი ტონით -იმიტომ რომ გაცნობის დღიდან...მე შენზე ფიქრისგან თავატკიებულს უკვე დიდი ხანია აღარ მძინავს
-რატომ მირეკავ ამ შუაღამისას?-სიტყვა ბანზე აუგდო გოგონამ რის გამოც ვაჩეს გაეცინა
-რადგან არ მეჩხუბები და არ ბუზღუნებ ესე იგი არ გეძინა და ჩემზე ფიქრობდი-უთხრა ვაჩემ კმაყოფილი ტონით
-შენ ჯობია მეტი აღარ დალიო-გაბრაზდა თათია და გათიშვა დააპირა -ძილი ნებისა-უთხრა ბრაზნარევი ტონით
-გთხოვ არ გათიშო-შეეხვეწა ვაჩე
-რატომ მირეკავ? რა გინდა?-ჰკითხა ბრაზნარევი ტონით გოგონამ
-თმის სამაგრი დაგრჩა ჩემს მანქანაში-დაიწყო ყოყმანით ბიჭმა
-ამ შუაღამისას ამის სათქმელად დამირეკე?-შეიცხადა თათიამ და გაეცინა
-მოგიტანე...შენი სახლის წინ ვარ-უთხრა სუნთქვა აჩქარებულმა ბიჭმა
-ამ შუაღამისას თმის სამაგრის მოსატანად მოხვედი ჩემს სახლთან?-Ჰკითხა ირონია ნარევი ხმით გოგონამ და კმაყოფილების ღიმილმა გაუპო ბაგე
-გამოხვალ? მინდა დაგიბრუნო
-ვაჩეე-აღმოხდა მომღიმარ გოგონას
-სულ რამდენიმე წუთით გამოდი-შეეხვეწა ბიჭი
-თმის სამაგრის გამო?-ჩაეკითხა გამომწვევი ტონით თათია და მის რეაქციას დაელოდა
-ჩემს გამო-უთხრა კარგა ხნის სიჩუმის მერე და სუნთქვა შეკრული დაელოდა მის პასუხს
-არ ვიცი
-მომენატრე და შენი ნახვა მინდა ძალიან, ეს მიზეზი საკმარისია შენთვის რომ რამდენიმე წუთი დამითმო?-უთხრა ბრაზნარევი ტონით ბიჭმა, რადგან მიხვდა რომ თათია უბრალოდ აწვალებდა
-ძალიან?-ჰკითხა ძლივს შეკავებული სიცილით გოგონამ
- გამოხვალ თუ არა?-წყობრიდან გამოვიდა ბიჭი
-არა-გაბრაზდა თათია
-ამის დედასც შევ.ციი-ავარდა ვაჩე, მაგრამ მაშინვე დაშოშმინდა -გთხოვ სულ რამდენიმე წუთით გამოდი, ახლა რომ არ გნახო უბრალოდ
მოვკვდები-უთხრა მუდარა მარევი ხმით და თათიას კმაყოფილების ღიმილმა გადაურბინა სახეზე იმის გააზრებაზე, რომ არსებობდა ამ ქვეყნად ვიღაც, ვისაც მისი დანახვა და შეხება ჰაერივით სჭირდებოდა, ვისაც მისი სიახლოვე უბრალიდ აგიჟებდა და ჭკუას აკარგვინებდა ,ის ვინც მასზე ფიქრში ღამეებს ათენებდა, საოცარი ბედნიერების და სიამოვნების გიჟური ტალღა დაეჯახა და გაბრუვდა რამდენიმე წამის
განმავლობაში -თათიაა-დაუღრინა გაღიზიᲜებული ტონით ბიჭმა და მაშინვე შეცვალა
ტონი -იცოდე გელოდები-და გაუთიშა. გოგონა საწოლიდან წამოდგა, თბილი ჟაკეტი მოიცვა, ფეხაკრეფით გავიდა ოთახიდან და მართა ბებოს საძინებელში შეიჭყიტა რომელასც ძალიან მშვიდად და ტკბილად ეძინა, გარეთ გავიდა და სუნთქვა შეეკრა, როცა მანქანის წინა ცხვირზე მიყრდნობილ ვაჩეს ჰკიდა თვალი, რომელიც სიგარეტს ნერვიულად ეწეოდა და წამით თვალს არ აშორებდა გოგონას არეულ თვალებს
-როგორც იქნა-აღმოხდა ბიჭს და ერთადგილზე მიყინულ გოგონას მიუახლოვდა, რომელიც რატომღაც ძალიან დაძაბა მისმა სიახლოვემ
-მალე უნდა წავიდე -უთხრა ჩურჩულით თათიამ
-თმის სამაგრი მართლა მოგიტანე-უთხრა ვაჩემ მომღიმარი სახით, ჯინეში ხელი ჩაიყო თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია გოგონას ალეწილი ხახისთვის, რომელიც ვერაფრით ახერხებდა რომ გაქცეოდა მის ჭაობისფერ თვალებს რომელში უნებურად ისევ ჩაიკარგა, ვაჩე ხელისგულზე მოქცეულ თმის სამაგრს დააცქერდა და ინსტიქტურად თათიამაც დახდდა მის ხელს და ხელი წაატანა ასაღებად , მაგრამ ვაჩემ მაშინვე მუჭი შეკრა და ეშმკაურად გაუცინა -ეს ჩემთან დარჩება-თათია გაოცებული მიაჩერდა ვაჩეს და ბედენიერებუიბის ღიმილმადგაურბინა სახეზს