აღფრთოვანებული სანდრო დიდხანს უყურებდა თვალებში ცოლს და კიდევ ვერ იჯერებდა რომ ეს ყველაფერი რაც ახლა მის თავს ხდებოდა რეალობა იყო
-უზომოთ ბედნიერი ვარ ნათია-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან ცოლს და სანამ რამეს ეტყოდა კიდე, სუნთქვა აჩქარებულმა გოგონამ ცხელი ვნებიანი ტუჩები მიაწება მის ტუჩებს, სანდრომ მაშინვე დაკარგა აზროვნების უნარი და ცოლის კოცნას უარესი სიგიჟით უპასუხა, როცა მოწოლილი ვნებები სულ ოდნავ ჩააცხრა და ერთმანეთის ტუჩებს მოწყდნენ როგორღაც, თავგზაბნეულმა ბიჭმა თვალები დახუჭა და ცოლს
დაუჩურჩულა -გაგიჟებით მიყვარხარ ნათია
-ვიცი-იყო მოკლე პასუხი გოგონასგან რამაც სანდრო ცოტა გააღიზიანა, მაშინვე თვალები გაახილა და უკმაყოფილო სახით მიაჩერდა ცოლს, ნათიას ირონიულმა ღიმილმა გაუპო ბაგე სანდროს ალეწილ სახეს რომ ჰკიდა თვალი, მაშინვე კისერზე შემოაჭდო ხელები ქმარს მის ტუჩებს მიწვდა, სანდრომ ხელები წელზე შეუცურა, მაქსიმალურად მჭიდროდ მიიკრო ცოლი სხეულზე მალევე მოწყდა მის ტუჩებს
-არასწორი პასუხია-უთხრა ბრაზნარევი ტონით და ნათიას სიცილი რომ აუტყდა თავადაც შეეპარა ტუჩის კუთხეში ღიმილი -მაგიჟებ-დაუჩურჩულა ყურთან ახლოს და ცხელი სუნთქვა სახეზე შეაფრქვია
-ვიცი-იყო ისევ ის პასუხი გოგონასგან, რაც სანდროს მართლა აგიჟებდა
-ნათია ჩემზე ასე საშინლად რატომ
მოქმედებ?-კჰითხა უცნაური ტონით და არეული მზერით ჩააცქერდა თავალებში ცოლს
-არ ვიცი...
-იცი-უთხრა სანდრომ ირონიულად მომღიმარ ცოლს, მოულოდნელად დაბლა ჩაცურდა და მის მუცელს მიაჩერდა მომღიმარი სახით -მამიკოს უყვახარ ჩემო პატარა-დაუჩურჩულა და მალევე ისევ გასწორდა -და შენი დედიკო -მუცელზე ხელი მიადო და თვალებში ჩააცქერდა ცოლს -ისე ძალიან მიყვარს რომ უბრალოდ აზროვნების უნარს მაკარგვინებს ხოლმე... მან ეს იცის... იცის და ეს ძალიან მოწონს!-თქვა ოდნავ ბრაზნარევი ტონით და წელზე შეუცურა ხელები ცოლს, მაქსიმალურად მიიკორო სხეულზე მისი სიფრიფანა სხეული და ამღვრეული თვალებით ჩააცქერდა მის აციმციმებულ თვალებს -ნათია უშენოდ ცხოვრება არ შემიძლია, უბრალოდ უშენობა არ შემიძლია... გესმის რას გეუბენები? შენ ჩემი ბედნიერება ხარ ყველანაირი გაგებით, შენ ერთადერთი ქალი ხარ ჩემს ცხოვრებაში ვინც მე მიყვარს... ვინც მე მინდა და მჭირდება ბედნიერებისთვის... შენ ჩემთვის ერთადერთი ხარ -დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და აღფრთოვანებული გოგონა მის ტუჩებს, რომ დააცხრა მაშინვე დაკარგა აზროვნების უნარი, ამიტომ მაშინვე საძინებლისაკენ წაიყვანა,თან ისე, რომ მის ტუჩებს წამით არ მოშორებია მისი ტუჩები, საწოლზე ფრთხილად გადააწვინა და ზემოდან მოექცა
-და ტორტი?-უთხრა მოილოდნელად ნათიამ სერიოზული ტონით, როცა სანდრო როგორღაც შეელია მის ვნებიან ტუჩებს და თავი ასწია
-რა ტორტი?-მისი კოცნით და სიახლოვით გაბრუებული ბიჭი უცბათ ვერ მიხვდა რას გულისმობდა მომღიმარი გოგონა
-შენი დაბადების დღის ტორტი-აუხსნა გოგონამ და ქმრის ალეწილ სახეზე სიცილი აუტყდა
-რა დროს ტორტია-გაბრაზდა სანდრო და მის ტუჩებს დააცხრა, ნათიამ მაშინვე კისერზე შემოაჭდო ხელები და ქმრის კოცნას კოცნით უპასუხა, სანდრომ მაშინვე ზურგზე შეუცურა ხელები და სწრაფად გახსნა კაბის ელვა შესაკრავი, ნათია კი მისი პერანგის ღილებს მიწვდა, სწრაფად გახსნა და სანდრომ მაშინვე მოიშორა სხეულიდან, მისი შეხებით სუნთქვა აჩქარებული გოგონა ქმრის ყელს მიწვდა და ვნებიანი წითელი ტუჩები მიაწება ზედ, სანდრო მაშინვე კაბის კიდესთან ჩააცურა ხელები და ნელ-ნელა ზემოთ ამოატარა თან კაბის კიდეც ამოიყოლა, ძალიან სწრაფად და მარტივი მოძრაობით ცოლის სხეული გაათავისუფლა კაბისგანაც და ზედმეტი ტანსაცმლისგან, თავადაც მოიშორა ყველაფერი და მალევე დაუფლა საყვარელი გოგონას დღემდე სასურველ და საოცნებო სხეულს, ეს წუთები უზომო ბედნიერებას და სიამოვნებას განაცდევინებდა ყოველ ჯერზე, რადგან ამ დროს ზუსტად იაზრებდა რომ ნათია მხოლოდ მისი საკუთრება იყო, მხოლოდ მისი გოგო იყო და მხოლოდნმას ჰქონდა უფლება შეხებოდა დაუფლებოდა მის სხეულს, ნათია ვეღარაფერზე ფიქრობდა ამ დროს, რადგან ქმრის ყოველი შეხება, კოცნა და ბიძგი უზომო ბედნიერებას განაცდებინებდა და უბრალოდ აზროვნების უნარს უბრალოდ აკარვბინებდა ხოლმე, რის გამოც გაუახრებლად ზურგზე აჭერდა ფრჩხილებს, როცა ერთმანეთი ბოლომდე იგრძნეს და საბოლოოდ განიცადეს სიამოვნების ის რამდენიმე გიჟური წამი სანდრო თვალებში ჩააცქერდა ცოლს და დაუჩურჩულა
-მა გი ჟებ-აღმოხდა ნაწყვეტ-ნაწყვეტ და მის სხეული დატოვა, თუმცა ვერ შეელია ბოლომდე საყვარელი ქალის სხეულს, ზემოდან მთელი სიმძიმით დააწვა და ცხვირი მის ყელში ჩარგო, ღრმად შეისუნთქა მისი კანის გამაბრუები სურნელი და თვალები დახუჭა -ერთ დღეს უბრალოდ
შემშლი-უთხრა მომღიმარი სახით და თვალებში ჩააცქერდა ცოლს
-ჩემი ბრალი არაა ის, რომ შენ უბრალოდ არანორმალური ხარ-მიანათა აციმციმებული თვალები მომღიმარი სახით ქმარს და ცივი თითები მის შიშველ ზურგზე ჩააცურა
-შენ ბრალია იმიტომ, რომ შენ გადაგყავარ
ჭკუიდან!-უთხრა მომღიმარი სახით, მაჯებში ხელი ჩაავლო და თავს ზემოთ დაუჭირა, რადგან ნათია ფრჩხილებით გაუაზრებლად კვლავ უკაწრავდა ზურგს-ნუ იჩხაპნი კატასავით-დაუჩურჩულა არეული ხმით ცოლს და მის წითელ ვნებიან ტუჩებს დააცრხრა მოულოდნელად , ნათია არ შეეწინაადეგა და მის კოცნას გიჟურო კოცნით უპასუხა მაგრამ სანდრომ მაინც რომ არ გაუთავისუფლა ხელები, მისი ქვედა ტუჩი მოულოდნელად კბილებშორის მოიქცია და სულ ოდნავ უკბინა -ამის დედასაც შევ.ცი -აღმოხდა მოილოდნელად დაბნეულ ბიჭს და ცოლის ტუჩებს მოწყდა -ნათია -დაუღრინა უკმაყოფილო ტონით და ხელები გაუთავისუფლა, გოგონამ მაშინვე კისერზე შემოაჭდო და ნატკენზე ნაზად
აკოცა -ნათია მაბრაზებ-გაეცინა სანდროს და ცხვირზე აკოცა.
დილით თვალები სუსტად გაახილა სანდრომ და ნათია საწოლში რომ არ დაუხვდა ინსტიქტურად დაფეთებული წამოვარდა ფეხზე, შარვალი ამოიცვა შიშველ სხეულზე და მისაღებში გავიდა ფეხშიშველი, გიჟივით სიცილი აუტყდა მაგიდაზე შემოსკუპული ნათია რომ დაინახა, თეფშით ხელში, რომელზე ტორტის მოზრდილ ნაჭერი ედო და გემრიელად მიირთმევდა
-სულ აპირებ ამის ჭამას?-მიუთითა თეფშე მოქცეულ ტორტის ნაჭერზე ცოლს და ნელ-ნელა მიუახლოვდა მომღიმარი სახით
-დიახ ვაპირებ
-იცოდე გასუქდები -უთხრა გამომწვევი ტონით
-ერთი ნაჭერი არ გამასუქებს არ ინერვიულო შენ-გაბრაზდა ნათია
-რა ერთი ნაჭერი?-შეიცხადა სანდრომ - თეფშზე ჩემი დაბადების დღის ტორტის ნახევარი გიდევს-უთხრა სერიოზული ტონით და გაბრაზებული სახით რომ შეხედა ნათიამ გულიანად გაეცინა
-ნუ დამცინი ეს, მე კი არა, მას უნდა -მუცელზე მიუთითა და ჭამა განაგრძო
-ვითომ?-თვალები დააწვრილა სამდრომ
-რა აუტანელი ხარ-გაბრაზდა ნათია
-შენი აზრით ჩვენი პატარა, სულ რაღაც ხუთი კვირის ... მაგ ტორტის ნაჭერს მოერევა?-ისე სერიოზულად და ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა სანდრომ რომ ნათიას გიჟივით სიცილი აუტყდა
-შენ მაგაზე არ ინერვუულო, მოვერევით-ვერ ჩერდებოდა ნათია და თან ჭამას ჯიუტად არ წყვეტდა, სანდრო დიდხანს, ძალიან დიდხანს უყურებდა თვალებში ცოლს და გრძნობდა ნელ-ნელა როგორ ეპარებოდა მის სხეულს ბედნიერების გიჟური განცდა, რომელიც უფრო ნელა გადიოდა სხეულის ყველა ნაწილში, კიდევ უფრო ნელა ყველა უჯრედში, გააჟრჟოლა, ისეთი სასიამოვნო განცდა იყო ეს ყოველივე -თუ იმაზე ხარ ნაწყენი რომ შენი დაბადების დღის ტორტი უშენოდ დავჭერი არ ინერვიულო, სანთლები ავანთე სურვილიც ჩავიფიქრე შენს მაგივრად და ჩავაქრე კიდეც -გამომწვევი ტონით უთხრა და სიცილი აუტუდა ისევ სანდროს სახის შემხედვარეს, რომელსაც ვერ ხვდებოდა სწყინდა თუ ეკიდა ეს ამბავი, ამიტომ განაგრძო თავის მართლება -ახლა ჩვენ ორნი ვართ და ყველაფერი გვეპატიება-მიაჩერდა ქმარს ირონია ნარევი ღიმილით -თან შენი ნაწილია ჩემში და...
-ნათია შენ ჩემზე არანორმალური რომ ხარ იცი?-ჰკითხა მოულოდნელად ცოლს გამომწვევი ტონით და გიჟივით დაიწყო სიცილი ნათიას მაშინვე სახე რომ წაეშალა
-მთელი ეს დრო ამაზე ფიქრობდი?-გაბრაზდა გოგონა და მზერა აარიდა ქმრის აციმციმებულ თვალებს
-სხვა რამეზე ფიქრის საშუალებას არ მაძლევ ამ მომენტში და-თავი იმართლა ბიჭმა , თან ეცინებოდა
-სხვა უკეთს რამეებზე ფიქრიც შეიძლება დილის რვა საათზე, ისე რომ იცოდე -გამომწვევი ტონით უთხრა ნათიამ ქმარს და თეფში მაგიდაზე დადო თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია მისი არეული თვალებისთვის, სანდრო აშკარად გააოცა ცოლის ქცევამ და სიტყვებმა, ამიტომ ცოტა ხანს ინტერესით მიაჩერდა, სამდრომ რომ არაფერი გააკეთა ნათია გაბრაზდა ისევ
თეფშს მიწვდა -შენ არ გინდა?-ჰკითხა განზრახ გამომწვევი ტონით ქმარს და ჯიუტად გაუსწორა მზერა მის ამღვრეულ თვალებს
-მე შენ უფრო მინდიხარ ვიდრე ტორტი რომელიც საეჭვოა გადაგირჩეს -უთხრა სანდეომ სიცილით და წამში დაფარა მათშორის არსებული მანძილი, ნათიას თეფში გამოართვა და მაგიდაზე ხმაურით დადო
-მიყვარხარ-უთხრა მომღიმარი სახით გოგონამ და ცივი თითები ჩააყოლა მის პრეს, სანდრომ არაფერი უპასუხა და მაშინვე მის მუტყუპულ მიხლებშორის მოაქცია ხელი, კაბის ქვეშ შეუცურა ნელა, ზემოთ ააყოლა, თან ისე რომ ხელთან ერთად კაბის კიდეც აიყოლია, ნათიამ მაშინვე დააშორა ერთმᲜეთს მიტყუპული მუხლები და სანდრო მის ფეხებშორის მოაქცია, მის ამ ქცევას ბიჭის აშკარა გაოცება მოჰყვა და წარბი აწკიპა, როცა გაოცების პირველმა ტალღამ გადაუარა, ცოლი კიდევ უფრო მეტად მიიზიდა თავისკენ და ყელზე მიაწება ცხელი ტუჩები, თან მისი თითები უტიფრა დათარეშობდნენ ცოლის კაბის ქვეშ მის შიშველ სხეულზე... ნათიამ მაგიდას დააბჯინა ხელები და თვალები მილულა და თავი უკან გადასწია, იცოდა სანდროს რომ აგიჟებდა ამგვარი ქცევით და კიდევ უფრო მეტად გამოიწვია ქმარი, ბიჭმა მაშინვე დაკარგა თავზე კონტროლი და ცოლის ყელიდან მის ტუჩებზე გადაინაცვლა და მოულოდნელად მოწყდა მის ტუჩებს, რადგან ნათიამ მისი შარვლის ელვა შესაკრავი გახსნა მოულოდნელად, ამან კიდევ უფრო გააოცა სანდრო თუმცა მაშინვე მიხვდა ცოლის სურვილს, ამიტომ სწრაფად ააცურა მისი კაბა ზემოთ უფრო მეტად მიიზიდა თავისკენ ცოლი და ერთი უხეში ბიძგით დაეუფლა მის სხეულს, ნათიას ხმა აღმოხდა და სანდრო მაშინვე მის ტუჩებს დააცხრა რომ ეს ხმა დაეხშო, თუმცა მალევე მოწყდა მის ტუჩებს და ყელზე გადაინაცვლა, ნათია მთელი სხეულით ცახცახებდა და უფრო მეტად ეწებებოდა ქმარს, რადგან მისი ყოველი შეხება ბიძგი უბრალოდ აგიჟებდა და აბედნიერებდა, როცა ერთმანეთის სხეული, მთელი სიმძაფრით შეიგრძნეს და დაასრულეს ერთმანეთით ტკბობა, მაინც არ ეყოთ ეს შეხება, ეს შეგრძნებები, ერთმანეთის დაუფლება, ამიტომ დიდხანს იყვენენ ასე შეწებებულები და ისმენდნენ ერთი მეორის გულის გამალებულ ფეთქვის ხმას.
-მიყვარხარ-ახედა ნათიამ ცრემლიანი თვალებით ქმარს და ნაცრისფერ სფეროებში ჩააცქერდა
-მეც მიყვარხარ-გაუღიმა სანდრომ ცოლს და ხელის ზურგი მის აწითლებულ ღაწვს ჩამოატარა-გაგიჟებით მიყვარხარ ნათია-ამ დროს კიდევ ერთხელ გააცნობიერა ნათიამ რამხელა ძალა იყო მისთვის სანდრო, რამხელა იმედი და ბედნიერება, საოცარმა გიჟურმა მიხტამა დაურბინა მთელს სხეულში და გააჟრჟოლა, როცა ერთმანეთის სხეულს მოშორდნენ და მოწესრიგდნენ სანდრო მოღუშული სახით მიაჩერდა ცოლს
-დღეს რომ გააცდინო?
-სანდრო-საყვედურით უთხრა ნათიამ
-კარგი კარგი წადი და ფული ითვალე-უთხრა ბრაზნარევი ტონით და მანქნის გასაღებს წამოავლო ხელი სიგარეტთან ერთად
-დღეს გამოიყვან მარიანას სკოლიდან თუ დედას ვუთხრა გამოიყვანოს?
-დღეს ვერ გამოვიყვან მე, დედაშენს უთხარი გამოიყვანოს-გაბრაზდა სანდრო
-მაინც რა საქმე გაქვს ისეთი?
-მააქვს
-კარგი დედა გამოიყვანს სკოლიდან თავისთან ეყოლება და საღამოს სახლში მე წამოვიყვან
-სამსახურში მე მოგაკითხავ და ერთად წამივიყვანით მარიანა ახალ სახლში
-როგორც გინდა -მხრები აიჩეჩა ნათიამ
-წავედით?
-არავინ რომ არ იცის ახლა სახლზე? როდის უნდა ვუთხრათ? დედაშენს ეწყინება ვიცი, ალბათ ნიკასაც
თან დღეს შენი დაბადების დღეა, ისე ხომ არ ჩავატარებთ თითქოს არაფერი ხდება?
-ამ საქმეს მე მივხედავ, შენ ჩვენს
პატარას მიხედე-გაუღიმა სანდრომ ცოლს და მუცელზე მოეფერა -არ დაიღალო და არ დაღალო ჩემი პაწაწუნა
-კარგი-გაეცინა ნათიას და ქმრის ტუჩებს მიწვდა, სანდრომ ვერ გაუძლო ცდუნებას, მისი სახე ხელებში მოიქცია და ცოლის ვნებიან კოცნას გიჟური კოცნით უპასუხა, როცა მოწოლილი ვნებები ოდნავ დაცრა და როგორც იქნა შეელივნენ ერთმანეთის ტუჩებს სანდროს გაეცინა
-ასე თუ მოიქცევი ხოლმე სამსახურში წასვლის წინ იცოდე საძინებლიდან მაქსიმუმ სამზარეულომდე მოგცე გასვლის უფლება-უთხრა გამაფრთხილებელი ტონით
-რა აუტანელი ხარ ხომლე ზოგჯერ-გაცეცხლდა ნათია და კარის სახელური დაქაჩა მაგარამ სანდრომ მაშინვე თავისკენ მიატრიალა გაბრაზებული გოგონა კართან მიიმწყვდია, სხეულზე აეკრო და მის ყელს მიწვდა, ნათიამ თვალები დახუჭა და მის ნებას დაჰყვა
-გრძნოობ-დაუჩურჩულა სანდრომ ყურში და კიდევ უფრო მიეწება ცოლის სხეულს -შენს ერთ კოცნას რა შეუძლია?-ჩაეკითხა მომღიმარი სახით ირონიულად მომღიმარ ცოლს, რომელიც კარგად გრძნობდა და ზუსტად აცნობიერებდა რამდენად დიდი გავლენა ჰქონდა ქმრის არა მარტო გულზე და გონებაზე სხეულზეც კი მის შეხებას -გრძნობ არა?- გაეცინა სანდროს და თვალებში ჩააცქერდა ცოლს-იცი რა ცუდად ვარ ახლა?
-სამსახურში დამაგვიანდება-გაუღიმა ეშმაკურად ნათიამ და ხელიდან გაუსხლტა ქმარს, მაშინვე კარი გამოაღო და სადარბაზოში გავიდა
-ამის დედასაც შევ.ცი-აღმოხდა სუნთქვა აჩქარებულ ბიჭს და მხოლოდ მაშინ მავიდა სახლიდან როცა დამშვიდდა და სხულზე კონტროლი დაიბრუნა.
სამდროს ხასიათის გაფუჭება ლალიმ გააგრძელა როცა სახლში მისულმა გრაციოზულად გამოაცხადა რომ ახალი სახლი იყოდა და ცოლ-შვილთან ერთად იქ გადავიდა საცხოვრებლად
-საღოლ ძმაო-გაოცდა ნიკა -ვალებში იხრჩობი და მაინც ამდენი რომ გაქაჩე -მხარზე ხელი დაარტა ძმას და გაუცინა - გამიხარდა ძაან, მშვიდობაში
-გილოცავთ სანდრო-გაუღიმა ანიმ
-მადლობა მადლობა-გაეცინა სანდროს და დედას შეხედა რომელიც უემოციო სახით იჯდა და ხმას არ იღებდა -საღამოს შვიზე მოდით ჩვენთან, მინდა რომ ავღნიშნოთ ეს ამბები, თან კიდევ ერთი ძალიან პატარა და ყველაზე მნიშვნელოვანი ახალი ამბავი გვაქვს თქვენთვის-ლალიდან მზერა ნიკაზე გადაიტანა
-უეჭველი მოვალთ ძმაო... ისე ის პატარა მაგრამ ძაან მნიშვნელოვანი მაბავი უფრო მაინტერესებს ახლა სიმართლე რომ გითხრა-იღიმოდა ნიკა
-საღამოს გაიგებ
-მგონი ვიცი, რაც კი არა და ვინც უნდა იყოს ის ძაან პატარა და ზედმეტად მნიშვმელივანი-თვალები დააწვეილა ნიკამ და სანდრომ თანხმობის ნიშნად თავი რომ დაუქნია გახარებული ჩაეხუტა ძმას-აუ რა მაგარი ახალი ამბავია, ძაან ძაან მიხარია-ვერ მალავდა აღფრთოვანებას ნიკა
-აუ რა ძალიან მაგარია-ცრემლები მოეძალა ანის -და თან კიდევ ის მიხარია შენგან რომ დავისვენებ ძმაო- გიჟივით იცინოდა ნიკა -აწი უკვე შეიძლება ახალი მაგიდის და სკამების ყიდვა ოჯახში, აღარავინ დალეწვას
-განანებ ამ სიტყვებს-დაემუქრა სანდრო ძმას და ხელი გადახვია -კაი წავედი, სუფრის ამბავს მოვაგვარებ, ნათია აზრზე არაა არაფრის და სანამ სამსახურიდან მოვიყვან სუფრის ამბებს მოვაგვარებ სახლში არ მინდა თვითონ წივალოს რამეზე
-ეგ გოგო რაც შენს ცხოვრებაში გამოჩნდა ყველაფერი თავდაყირა დააყენა! მაგრამ ახლა რაც მეორედ გამოჩნდა შენს ცხოვრებაში საერთოდ აგრია, გაგაიჟა და შეგშალა-იყვირა მოულოდნელად წყობრიდან გამოსულმა გაავებულმა ქალმა და ფეხზე წამოვარდა, ეს იმდემად მოულოდნელად მოხდა რომ ყველა ადგილზე შეხტა შიშისგან
-ნათიასგან რა გინდა?
-დაგავიწყდა ორი წლის წინ როგორ მიგატოვა და წავიდა? დაგავიწყდა რომ ლამის მოკვდი? დაგავიწყდა მან ეომ ხი გკრა და ზურგი გაქცია ვინ გედგა მხარში? ვინ გადაგარჩინა? ფეხზე ვინ დაგაყენა? ის კი უტიფრად ისევ დაბრუნდა შენს ცხოვრებაში, ტვინი აგირია იმდენად რომ ახლა მისი კაპრიზების და სურვილების ასასრულებლად ოჯახიდანაც წახვედი! მიგვატოვე და მასთან ერთად გაიქეცი სახლიდან! მის ჭკუაზე დადიხარ!
-ყველა გადატანილი ტკივილი ზუსტად და ზედმიწევნი კარგად მახსოვს! არც არადროს დამავიწყდება რადგან არადროს მომიშუშდება! იცი რატომ?იმიტომ რომ მე დღემდე ვარ ის ბავშვი ვისაც პასუხი აგებინეს იმ დამაშაულისთვის რაც მას არ ჩაუდებენია! მე ვარ ის უარყოფილი ბავშვი ვინც ყველას ცხოვრებაში ზედმეტი იყო! მე ვარ ის პატარა დაკარგული ბავშვი რომელიც მთელი ცხოვრება ამ წამამდე ელოდა დედას, მის სიყვარულს და სითბოს! მე ოცდაათი წლის კაცს მაინც მინდა, რომ ცხოვრებაში ერთხელ დედა ჩამეხუტოს! მითხრა რომ ვუყვარვა და ვჭირდები! გესმის რას გეუბნები? მაგრამ შენ ამას ვერ გაიგებ იმიტომ რომ შენ დედაჩემი არასდროს ყოფილხარ, შენ ქალი იყავი ვალდებულებით რომელსაც უდნა გაეზარდა ბავშვი... სულ ეს იყო ჩვენს შორის კავშირი! ვალდებულება! მხოლოდ ეს საზიზღარი გრძნოაბა და სიტყვა გვაკავშირებდა ერთმანეთთან მაგრამ მე მაინც გელოდი, სულ გელოდი... სულ მქონდა იმედი რომ ოდესმე შემიყვარებდი, რომ ოდესმე დედობას გამიწევდი... ყოველ ღამე ოთახში მარტო გამოკეტილი იცი რაზე ვიცნებობდი? შენზე დედა შენზე.... შენ მჭირდებოდი! ძალიან მჭირდებოდი, სულ მჭირდებოდი! ახლაც მჭირდები! მაგრამ შენ ეს არ გესმის, არ გესმის იმიტომ რომ შენ დედაჩემი არ ხარ! შენ ქალი ჩემს წინაშე ვალედებულებებით! აი ეს იყო სულ ჩვენი დედა-შვილობა, იმ დღეს ნათიამ გკითხა ოდესმე შენს მუხლებზე თავი თუ დამიდია, თუ მიტირია გახსოვს? მაგრამ შენ პასუხი ვერ დაუბრუნე და თავად გიპასუხა რომ არა! იმიტომ რომ ზუსტად იცის რაც გამოვიარე, რაც გადავიტანე, იცის რომ შენთვის მე ვარ და ვიყავი ზედმეტი შვილი ზედმეტი ვალდებებით... სულ ეს იყო! მორჩა გესმის? მორჩა! აქ წაიშალა ის ზღვარი რის გადაკვეთას მაინც არ ვუშვებდი! რადგან შენ მაინც დედა იყავი ჩემთვის შენ ალბათ გძულვარ მაგრამ მე შენზე უარის თქმა ვერ შევძელი დღემდე ! არც ვიტყვი! მაგრამ თუ ჩემს ოჯახს სადაც მე ძალიან ბედნიერი ვარ კიდევ შეეხები იცოდე რომ ეს წაშლილი ზღარი გადაიკვეთება და ეს სამუდამო წყვეტა იქნება! იცი რომ მე შემიძლია ეს გავაკეთო! ამ საღამოს თუ მოხვალ ამ დღეს დავივიწყებ... ისევ დედას დაგიძახებ... მაგრამ თუ არ მოხვალ ჯერ გულიდან საბოლოოდ ამოგშლი და მერე
ცხოვრებიდან! -სანდრო მიტრიალად და ლალის ხმამ შეაჩერა
-არ მძულდი, არასდროს მძულდი, დედას შვილი ვერ შეზიზღდება, ვერც შვილს დედა, ვიცი ვატკინე, ვიცი შეცდომა დავუშვი, ვიცი ჩემმა სიცივემ შენც გაგყინა მაგრამ მე შენ მართლა ძალიან მიყვარხარ სანდერო... ხომ იცი რომ ნიკასთვის და მიასთვისაც ისეთივე დედა ვიყავი როგორიც შენთვის... მე ასეთი ვარ ასეთი... უბრალოდ გამოგეთ...
-მე უკვე გითხარი ჩემი ბოლო სიტყვა-მიტრიალდა მისკენ სანდრო -ან მე ან შენი სიამაყე და ისცივე არჩევანი შენზეა-ლალი ატირდა კართან მისულ ბიჭს სიტყვა დააწია
-მიხარია რომ პატარას ელოდებით, ვიცი მისთვისაც კარგი მამა იქნები-სანდრომ არაფერი უპასუხა და სახლიდან გავარდა.
მარიანა აღფრთოვანები დარბოდა ოთახიდან ოთახში და სახლს ათვალიერებდა
-Მამას სუᲜთქვა -სანდრომ ხელში აიტაცა შვილი და აკოცა, მარიანა მაშინვე აკისკისდა
-სანდრო რატომ არაფერი მითხარი? -შეიცხადა ნათიამ როცა გაშლილი სუფრა დაინახა მისაღებ ოთახში, ყველაზე მეტად იმან გააოცა რომ მაგიდიდს ცენტრში დიდი ტორტი იდო
-არ მინდოდა რომ ამაზე გეფიქრა და გენერვიულა სამსახურში-ცხვირზე აკოცა ცოლს და მარიანასთან ერთად მაგადას მიუახლოვდა -იცოდე აქ დადექი-სანდრომ მარიანა სკანზე დააყენა სუფრის თავში და დაარიგა -ტირტს თვალი არ მოაშორო, დედიკო თუ მოუახლოვდება მაშინვე იყვირე ,, ჰელფ მი მამიკო" და აქ გავჩნდები-ამ სიტყვების გაგონებაზე მარიანა აკისკისდა, ნათია გაბრაზდა ქმარს სწრაფად მიუახლოვდა უკნიდა , პერანგის ქვეშ ხელი შეუცურა და ძლიერად უჩქმიტა
-ამის დედაც-აღმოხდა სანდროს
-დედიკო მამას ნუ უსმენ -სკამიდან ჩამოიყვანა ბავშვი და თავზე აკოცა.
კარზე ზარის ხმამ ძალიან დაძაბა სანდრო და სუნთქვა შეკრულმა გამოაღო, ლალის რომ ჰკიდა თვალი სუნთავა შეეკრა, ბედნიერების ღიმილმა გაუპო ბაგე
-დაბადების დღეს გილოცავ ყველაზე გადარეულო ბიჭო -უთხრა არეული ხმით და ატირებული ჩაეხუტა შვილს.
სანდრო უზომოდ ბედნიერი და გაღიმებული უყურებდა სუფრასთან მსდმომთ, გული სიხარულით ევსებოდა რადგან ყველა აქ მისთვის ყველა საყვარელი და მნიშვნელოვანი ადამიანი, თუცა ბოლომდე ბედნიერი მაინც არ იყო, ერთი პატარა გოგონა გულის სიღრმეში ძალიან სტკიოდა