ანა შეკრათა, როცა ეზოში ალექსანდრე თავისი მანქანით სიჩქარის შეუცვლელად შევარდა და მკვეთრი დამუხრუჭებით გააჩერა, მაშინვე ფეხზე წამოვარდა და სახლში შესვლა გადაწყვიტა მაგრამ ბიჭის ხმამ შეაჩერა
-ანა-დაუძახა ჩავარდნილი ხმით და გოგონაც უმალ ადგილზე გაიყინა, თუმცა მალევე მოვიდა აზრზე, კიბეები სწრაფად აირბინა და კარის სახელური დაქაჩა,სუნთქვა შეეკრა როცა ალექსანდრეს მძიმე ხელის შეხება იგრძნო მუცელზე -მინდა რომ ვილაპარაკოთ -უთხრა სუნთქვა აჩქარებულმა ბიჭმა და მის პროფილზე მიეყინა მწვანე ამღვრეული სფეროები, ანამ იგრზზნო მისი დაჟინებული და გამომწვევი მზრად და განზრახ ჯიუტად დააიგნორა ის-ანა-აღმოხდა მისი სიახლოვით თავგზააბნეულ ბიჭს და სახე ისე მიუახლოვა ოდნავ ათრთოლებულ გოგონას რომ ანას უმალ ცხვირი აუწვა მისი სიგარეტის და ალკოჰოლის მძაფრმა ნაზავმა
-შენთან ლაპარაკი არ მინდა-დაიჩურჩულა გოგონამ და კარის სახელურს უფრო ძლიერად მოუჭირა ცივი თითები
-მე მინდა-მაშინვე წყობრიდან გამოვიდა ბიჭი და მაჯაში უხეშად ჩაავლო ხელი, კიბეები ჩაარბენინა და ეზოს სიღრმისკენ წაიყვანა
-მტკივა-უყვირა მისი თავხედობით გაცეცხლებულ გოგონამ როცა თავლს მიეფარნენ
-გადავწყვიტე რომ ქორწილის დღე დავნიშნო-მიახალა მიულოდნელად ბიჭმა და მიღბული ჭარბი ალკოჰოლისგან ჩაწუთლებული თვალები ანას აწყლიანებულ ცისფერ სფეროებს გაუშტერა
-რას ბოდავ-ხმა აუკანკლადა დამფრთხალ გოგონას
-რაც გესმის-დაუღრინა ბიჭმა და თავისკენ მოქაჩა აკანკალებული გოგონა
-ის რომ მე შენზე დავინიშნე და ეს წყეული ბეჭედი თითზე გავიკეთე იმას არ ნიშნავს რომ მე შენ ოდესმე ცოლობაზე დაგთანხმდები გასაგებია? ეს ყვლაფერი მხოლოდ იმიტომ გავაკეათე რომ შენგან დამეცვა ჩემი საყვარელი ადამიანები
-რომელი უფრო მეტად საყვარელია ვეკო თუ თორნიკე?-დაუღრინა ბაცოფებულმა ბიჭმა და მკლავებში მოიმწყვდია თვალებაწყლიანებული გოგონა
-ხელი გამიშვი- გაიბრძოლა გოგონამ და უფრო მეტად რომ მიიწება მისი სიფრიფანა სხეული ალექსანდრემ ცრემლები გადმოსცვივდა
-შენ ჩემი ცოლი გახდები-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და სულ ოდნავ შეეხო გაცრეცილი ფერმკრთალი ტუჩებით გოგონას ცივ ბაგეებს
-მეზიზღები-უთხრა ანამ როცა ალექსანდრე თვალებში ჩააცქერდა
-ვიცი-დაუსისინა ყურთან ახლოს გაცეცხლებულმა ბიჭმა და ცხვირი მის თმები ჩარგო - მაგრამ მე მაინც გაგიჟებით მიყვარხარ
-გთხოვ ხელი გამიშვი- ვეღარ უძლებდა მის სიახლოვეს და შეხებას ანა
-შენ ჩემი ცოლი გახდები და მინდა რომ აზრს შეეგუო
-არასოდეს! გესმის? არასოდეს მოხდება ეს-უყვირა წყობრიდან გამოსულმა გოგონამ და იმის გამო რომ ალექსი ჯიუტად არ უშვებდა ხელს სცადა, რომ როგორმე ხელიდან გასხლტომოდა
-რატომ არ გესმის რომ მიყვარხარ-აღმოხდა მისი წინააღმდეგობის გაწევით გაავებულ ბიჭს, რომელმაც უფრო მეტად მიიწება აფართხალებული გოგონა სხეულზე
- შენ რატომ არ გესმის რომ მე არ მიყვარხარ და არც არასოდეს შეგიყვარებ?
-რატომ? რატომ? რატომ ამბობ უარს ჩემს სიყვარულზე-უცნაური ხმა აღმოხდა სუნთქვა აჩქარებულ ბიჭს
-იმიტომ რომ შენ საშინელი ადამიანი ხარ! იმიტომ რომ შენ ყველაზე სასტიკი და დაუნდობელი ადამიანი ხარ! ვინც კი ოდესმე მინახია და რაც ყველაზე დიდი უბედურება...ისაა რომ არასოდეს შეიცვლები
-თუ შემეწინააღმდეგები იცოდე რომ შენი საყვარელი ადამიანები დაზარალდებიან
-რას გააკეთებ? რას იზავ? ყველას მოგვკლავ? მიდი რას ელოდები დედაჩემით დაიწყე-დაუყვირა ანამ და როცა ალექსანდრემ ძაა დაკარგა მაშინვე ხელიდან გაუსხლტა
-ჩემი ცოლი გახდები მაგრამ არ შეგეხები-უთხრა მოულოდნელად მოვცახცახე გოგონას
-გაჩუმდი, გთხოვ გაჩუმდი-ატირდა ანა
-ცხოველი არ ვარ...
-გეყოფა, საკმარისია
-შენი სურვილის საწინააღმდეგოდ არასოდეს შეგეხები-უთხრა უცნაური ხმით და მათ შორის არსებული მანძილი წამებში დაფარა, ანას გაფითრებულ ღაწვს აანკალებული ვივი თითები ჩამოაყოლა -უბრალოდ მინდა ჩემი ცოლი გერქვას...
-მე შენ ვედასოდეს შეგიყვარებ-უთხრა ანამ ზიზღით და თავი გვერდზე მიატრიალა რომ მის შეხებას გაჰქცეოდა
-ოდესმე დადგება დრო როცა შენ ჩემი გახდები, შეიძლება შენი სურვილით არა მაგრამ...შენი ნებით კი...
-იმ დღეს დაელოდები როცა სხეულით შემევაჭრები?-ზიზღით შეხედა ანამ
-იმ დღეს დაველოდები როცა შენი ნებით გახდები ჩემი და ამას რატომ და ვის გამო გააკეთებ...
-მეზიზღები-მკერდზე დაარტყა ხელები ანამ -მეზიზღები გესმის?შენი ხელის შეხებაც კი გულს მირევს
-სამაგიეროდ მე მიყვარხარ ძალიან მიყვარხარ -მკლავებში მოიმწყვდია ანა და მის ტუჩებს დააცხრა, გოგონამთელი ძალით უწევდა წინააღმდეგობას მაგრამ ამაოდ, სანამ მოწოლილი გიჟური ვნებები არ დაცხრა ალექსანდრეს ბობოქარ გულში მანამდე ვერაფრით დაიხსნა თავი მისგან
-შეწყვიტე-უთხრა ხმა აკანკალებულმა გოგონამ როცა ალექსანდრე თვალებში ჩააცქერდა, ბიჭმა ცივად გაუშვა ხელი და პირველი წავიდა სახლისკენ.
მეორე დღეს დილით, ალექსანდრე ანას ოთახში დაუკაკუნებლად შევიდა
-საღამოს რვაზე მოგაკითხავ, სადღაც უნდა წაგიყვანო და მინდა რომ ძალიან ლამაზად გამოიყურებოდე-უთხრა ისე რომ მისზტვის არ შეუხედია და ბარათი კომოდზე დადო -კოდი თორმეტი თოთხმეტია, რამდენიც გინდა დახარჯე
-შენ რა გაგიჟდი? შეიშალე? -ავარდა ანა მაშინვე კომოდს ეცა, ბარათი აიღო დაბრიცა და ძირს დააგდო -შენთან ერთად არსად წასვლას არ ვაპირებ! მითუმეტეს შენი ბინძური ფულის ხარჯვას -აყვირდს მაშინვე
-ჩემს მოთმინებას ცდი?-დაუღრინა გაღიზიანებულმა ბიჭმა და ყბებზე უხეშად მოუჭირა ცივი თითები -იცოდე ჭკვიანად იყავი-უთხრა ჩურჩულით და მზერა მისი დანისლული ცისფერი სფეროებიდან მის ტუჩებზე გადაიტანა -ნუ მაღიზიანებ... -და მის ტუჩებს დააცხრა, ანა რომ შეეწინააღმდეგა მაშინ ე მოყდა და თვალებში ჩააცქერდა -იცოდე ცეცხლს ეთამაშები და დაიწვები
-გადი -ანამ ტუჩებზე ხელი გაისვა -გადი-მეთქი-კარისკენ მიუთითა უკან დახეულ ბიჭს
-ის გააკეთე რასაც გაუბნები! რვაზე მზად დამხვდი!