ალექსანდრე ამღვრეული თვალებით ჩაააცქერდა გოგონას აწყლიანებულ ცისფერ სფეროებში
-ცუდად არ ხარ-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან -უბრალოდ ჩემგან გაქცევა გინდა
-გამიშვი-ანამ მკერდზე მიაბჯინა აკანკალებული ხელები
-ამის დედასაც შევ.ცი-აღმოხდა წყობრიდან გამოსულ ბიჭს და ცივად მოშორდა სახე გადაფითრებული გოგონას აცახცახებულ სხეულს, ანა მაშინვე აივანზე გავიდა და მოაჯირს დაეყრნო, იმდენად იმოქმედა მასზე ალექსანდრეს ასეთმა სიახლოვემ, შეხებამ, სურნელმა რომ იარესად აკანკალდა, ღრმად ჩაისუნთქა საღამოს ცივი ჰაერი რომ როგორმე აზრზე მოსულიყო მაგრამ უარესი დსემართა როცა ალექსანდრეს შეხება იგრძნო ზურგს უკნიდან,რომელმაც აივნის მოაჯირს ისე მოუჭირა ხელები რომ ანა მოიმწყვდია, მისი სიახლოვით დამფრთხალმა და სუნთქვა შეწყვეტილმა გოგონამ თვალები დახუჭა როცა ალექსანდრე ცხვირი მის თმებში ჩარგო და ღრმად შეისუნთქა მისი თმის გამაბრუბელი სურნელი
-ძალიან მიყვარხარ ანა-დაუჩურჩულა ყურთან ახლოს და კისერზე მიაწება ცივი ტუჩები, გოგონას უსიამოდ გასცრა მთელ სხეულში და თვალები გაახილა
-გთხოვ -აღმოხდს ჩამწყდარი ხმით
-ძალიან ლამაზი ხარ-დაუსისინა ისევ ყურში და ამჯერად მხარზე აკოცა, ანამ ვეღარ გაუძლო მის შეხებას და ცრემლები გადმოუცურდა
-სახლში წავიდეთ გთხოვ-თავი ოდნავ გვერდზე მიატრიალა მაგრამ ვერ შეძლო მისი სახის დანახვა
-ჩემასვით ვერასდროს ვერავინ ვერ შეგიყვარებს-უთხრა უცნაური ხმით ბიჭმა და მუცელზე რომ შემოაჭდო ოდნავ ათრთოლებული ხელები და სხეულზე მჭიდროს მიიკრო ანას აქ უკვე გილისცემა გაუჩერდა და სუნთქვა შეუწყდა, უარესი დაემართა როცა გაღიზიანებულმა ბიჭმა მოულოდნელა თავისკენ შეატრიალა ცხვირის წვერით შეეხო მის საფეთქელს -ანა ასე სასტიკად რატომ მექცევი-ჰკითხა არეული ხმით და თვალებში ჩააცქერდა
-გთხოვ შეწყვიტე -გოგონამ თავი დახარა დაცრემლებს უფლება მისცა გადმოცვენილიყვნენ
-ანა-დაიჩურჩულა საყვარელი გოგონას სახელი სუთქვა აჩქარებულმა ბიჭმა და ხელი ნიკაპზე წაავლო, თავი ააწევინდა მის ცისფერ სფეროებს გაუშტერა სასმლისგან აწითლებული მწვანე სფეროები, გოგონა განზრახ ჯიუტად მაინც არ უყურებდა თვალებში -ანა შემომხედე-დაუღრინა გაღიზიანებული ტონით, გოგონაზე ისე იმოქმედა მისმა ხმამ რომ ისნტიქტურად შეასრულა მისი ბრძანება და უსიამოდ გააჟრჟოლა როცა ალექსანდრემ მის ვნებიან წითელ ტუჩებს შეაწება თავისი ცივი, გაცრეცული, გაფერმკრთალებული ტუჩები, ეს კოცნა ანაზე მეტად მტკივნეული ალქსანდრესთვის აღმოჩნდს რადგან ანა სრულიად უემოცი, ცივი და ცარიელი იდგა მის წინაშე , სრულიად დაცლილი ყველა გრძნობისგან და ემოციისგან,შესაბამისად კოცნაც უხეში გამოვიდა რადგან მხოლოდ თავად ცდილობდა მოწოლილი გიჟური ემიციების დაცხრომას, რომელიც ანას სიცივემ ისედაც მალე დააცხრო
-წავიდეთ -ალექსანდრე ცივად მოშორდა მის გაყინილ სხეულს და შენობაში დაბრუნდა.
მანქანაში ხმას რაცერთი არ იღებდა, შეშინებული ანა მისკენ გახედვასაც ვერ ბედავდა, მას მუდამ აშინებდა ბიჭის ასეთი ქცევა, ეს მისი სიმშვიდე სრულიად არაადეკვტური იყო მოცემულ მომენტში და ძალიან ეშინოდა მოულოდნელად არ გაგიჟებულიყო რამე სისულელეზე
-შენ ჩემი ხარ, მინდა რომ ეს გაიაზრო-მოულოდნალედ თქვა ბიჭმა და ნიკაპზე ხელი აკრა დამფრთხალ გოგონას, რომელმაც მის პროფილს გაუშტერა ცივი მზერა, მაგრამ არაფერი უპასუხა -ჩემი ბედნიერება და ჩემი ცხოვრების ერთადერთი ნათელი წერტილი ხარ ანა -არ ჩუნდებოდა ბიჭი და გოგონა უარესად იძაბებოდა -მაგრამ შენ ეს არ გესმის... იმიტომ რომ ცარიელი ხარ... უგრძნობი... ცივი... ისეთი ცივი რომ შენი შეხებისას მეც მეყინება სხეული... მაგრამ მე მაინც გიჟივით ვარ შენზე შეყვარებული, იმიტომ რომ სიყვარულს მიზეზები არ სჭირდება! უბრალოდ გიყვარს და მორჩა!-თქვა გაღიზია ებული ტონით და სულ ერთი წამით მიიხედა სახე გადაფითრებული გოგონასკენ, მათი აღვერეული თვალები ერთმანეთს შეეფეთა, ანა იმდენად დაძაბა ბიჭის დაჟინებულმა მზერამ რომ პირველი გაექცა მის არეულ მწვანე სფეროებს, გაბრაზებულმა ბიჭმა გაზს ბოლომდე მიაჭირა და ასე სცადა მოწოლილი ბრაზის დახშობა.
ანამ დედას გულწრფელად ვერაფერი მოიყვა, ძალიან მარტივად აუხსნა რომ შეიძლებოდა ქორწილი გადაეხადათ, ქეთი ლამის შეშალა ამ ახალი უსიამოვნო ამბის გაგებამ მაგრამ ანამ დააწყნარა, უთხრა რომ ეს არ მოხდებოდა, უთხრა რომ ამას არ დაუშვებდა და რომ მას სხვა გეგმები ჰქონდა, იმდენი ქნა ქეთი დააშოშმინა და დაარწმუნა რომ საშიში არაფერი იყო, თუმცა მეორე დღეს მომხდარმა ქეთი დაარწმუნა რომ ანას გეგმები და იმედები ამაო იყო და ყველაფერი ისე იქნებოდა როგორც ეს ალექსანდრეს სურდა, რადგან შუადღეს ამდგარმა ბიჭმა, რომელმაც ანასთან ერთად სახლში დაბრუმენის მერე თავის კაბინეტში შეიკეტა და ფაქტიურად ვისკის ბოთლი მთლიანა ჩაცალა, უგონოდ გათიშულს ეძინა ლამის მთელი დღე მაინც ეყო ძალა ანას გასაღიზინებლად და შესაშინებლა
-რა ხდება ? -დაიძაბ ანა როცა მოულოდნელად წამოადგა ბიჭი თავზე
-არაფერი, უბრალოდ მინდა რომ სადღაც წავიდეთ რამდენიმე საათით
-არსად წასვლა არ მინდა გთხოვ-ფეხზე წამოდგა ანა და დაძაბული მიუახლოვდა, ჯერ კიდევ სასმლისგან გაბრუებილ ბიჭს
-არ მაინტერესებს-დაუღრინა გაცეცხლებულმა ბიჭმა -მანქანაში დაგელოდები თუ არ ჩამოხვალ იცი რაც მოხდება-უთხრა ბრაზნარევი ტონით და გარეთ გავარდა, ბევრი ფიქრის მერე ანა მოიმზადა და მანქანაში ჩაუჯდა, არ უნდოდა ქეთი შეეშინებინა და სახლში სკანდალი მოეწყო, რადგან ქალი თავს ისედაც ცუდად გრძნობდა და ფეხზე დგომას ვერ ახერხებდა
-დედა ცუდადაა და იმედია სახლში მალე დავბრუნდებით-არ შეუხედია ბიჭისთვის ისე უთხრა და ღვედი გაიკეთა, როგოც კი მანქანაში ჩაჯდა
-მანჩო კარგად მიხედავ არ ინერვიულო-გაუღიმა ბიჭმა და მანქანა დაქოქა, ანას არ უკითხავ მისთვის სად მიჰყვდა, არ აინტერესებდა და იმიტომ, რაღაცნაირი უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა რომელიც მუსიკის ხმამ დაარღვია, რომელიც ბოლო ხმაზე ჩართო ალექსმა, ანას არ ესიამოვნა და ხმას დაუწია, ბიჭს გაეცინა და მის სურვილს დაემორჩილა. საშინელი სიცარიელის გან და დაეუფლა გოგონას როცა საქორწილო კაბების მაღაზიის წინ გააჩერა ალქსამა მანქანა
-შენ რა გაგიჟდი? -აღმოხდა სუნთქვა აჩქარებულ გოგონას
-გადმოდი-უბრძანა ალქსმა და ანა რომ არ დაემორჩილა თავად გადავიდა პირველი, მანქანის კარი გაუღო და მკლავზე ხელი წაავლო -გადმოდი! უბრძანა ისევ
-ხელი გამიშვი-ანამ მკლვის დახსნა სცადა, რასაც ბიჭის აგრესიული ქცევა მოჰყვა და ფაქტიურაც გადაათრია მანქანიდან, ანამ მთელი ძალოთ გაუწია წინააღმდეგობა რის გამოც გაცეცხლებულმა ბიჭმა მკლავებში მიმიმწყვდა და მზერა გაუსწორა მის ცისფერ ჩამქრალ სფეროებს -ასე ნუ იქცევი გამუდმებით ნუ მაიძულებ რომ ტკივილი მოგაყენო-ლამის უყვირა წყობრიდან ბამოსულმა ბიჭმა და ხელები უხეშად გაუშვა
-ვალდებული არ ვარ გამუდმებით ვაკეთო ის რაც შენ გინდა-ასლუკუნდა ანა
-ჩვენს ორს შორის არსებობს მხოლოდ ჩემი, ერთის მინდა და შენ ამას უნდა შეეგუო! ვალდებული ხარ ის გააკეთო რაც მე მინდა!
-წინააღმდეგ შემთხვევაში რა მოხდება? -ანა ჯიუტად ჩააცქერდა ამღვრეულ თვალებში
-გატკენ-დაუსისინა ყურთან ახოლს და მოულოდნელად გოგონას ათრთოლებულ თითები ახლართა თავისი თითები და ისე ძლიერად მკუჭირა რომ ტკივილისგან ანას ცხირი აეწვა და ცრემლები მოეძალა, მაგრამ ჯიუტად გაუწია წინააღმდეგობა ცრემლებსაც და ალექსაც
-ანა-დაუღრინა გაცოფებულმა ბიჭმა და კიბეებიაიარა და ანაც აიძულა ასულიყო მაგრამ გოგონა ძალიან უწევდა წინააღმდეგობას, როს გამოც იფრო ძლიერად მოუჭირა თითები თან ისე რომ ჭამით თვალი არ მოუშორების გოგონას სახისთვის
-ავადმყოფო- აღმოხდა თითქმის უკვე ატირებულ გოგონას და კიბეები სწრაფად აიარა, შესაბამისად ტკივილმაც იკლო -მეზიზღები-უთხრა ჩურჩულით და დარჩენილი კიბეებივ აიარა, ალექსანდრემ არაფერი უპასუხა და მშვიდად შევიდნენ მაღაზიაში, კონსულტანტი გოგონები ცოტა დაიბნენ ანა სულ რო ეკიდა კაბა და ალექსი რომ არჩევდა
-მინდა რომ ეს მოიზომო-ერთერთზე მოითითა და ანამ ზიზღნარევი მზერით რომ შეხედა თითები ოდნავ მოუჭირა გაღიზიანებულმა ბიჭმა, ანას ტკივილისგან სახე დაებრიცა , ამიტომ თავისუფალი ხელით , კონსულტანტ გოგონას კაბა უხეშად გამოართვა და ალექსანდრს ხელს დააცქერდა რომელიც ინსტიქტურად ისევ ძლიერად უჭერდა ცივ თითებს გოგონას მთრთომარე ახლართულ თითებში
-ხელს არ გამიშვებ?-ჰკითხა ანამ ყალბი ღიმილით და როცა ალექსანდრემ ინსტიქტურად თითები გაშალა ანამ მაშინვე ცივად უკან დაიხია, კაბა ჩაიცვა და უემოციო სახით გავიდა რომ საქმროს შეეფასებინა
-კარგი ამომწონს ესეც მოისინჯე-ალექსანდრემ აღფრთოვანება ვერ დამალა როცა ანა თერთ კაბაში გამოწყობილი დაინახა თუმცა გოგონას მაჟავე სიხემ განწყობა მაშინვ გაუფუჭა, ამიტომ უკმაყოფილო სახით, ხელში მეორე კაბა შეაჩეჩა და ანამ ზიზღით და უალეწილი სახით რომ შეხედა თვალები დაუბრიალა გაავებულმა ბიჭმა -მიდი-მეთქი-უბრძანა და მოთმინება დაკარგული დაელოდა მის გასვლას, ანამ მეორე კაბაც ჩაიცვა და გავიდა, ალექსი ამჯერადაც კმაყოფილი დარჩა და მესამე კაბა რომ შეაჩეჩა ხელებში ანამ ხმამაღლა თქვა
-საკმარისია დავიღლე, მომბეზრდა-გასახდელში შევიდა და გაიხადა ოცნების კაბა , კონსულტანტი გოგონები გაოცებულები მიაჩერდნენ როცა ბასახდელიდან გავიდა
-რომელი მოგეწონა საყვარელო?-ალექსამდრემ მოულოდნელად ისევ მის თითებში ახლართა ცივი თითები, ანამ მის ხელს დახედა და ზიზღით შეხედა
-ორივე ძალიან ლამაზია-გაუღიმა ყალბად- შენ რომელსაც გინდა იმას ჩავიცვამ ჩვენს ქორწილში-უთხრ აშკარა ირონიით
-ორივე გამოგვიგზავნეთ-უთხრა ჯერ კიდევ დსბნეულ გოგონებს
-რა მზრუნველი ხარ-გაუღიმა ანა გაბრაზებულ ბიჭს და მკლავზე ხელი მოუჭირა უხეშად -ძალიან გამიმართლა-ალექსანდრეს სახე მოენგრა გოგონას ამ სიტყვებზე