ალექსანდრე საშინლად გააღიზიანა ანას ირონიულმა ღიმილმა, ამიტომ გოგონას ცივად მოშორდა და გარეთ გავიდა, სიგარეტი ამოიღო ჯიბიდან და ნერვიულად მოიკიდა, ანაც გავიდა და მშვიდად ჩაიარა კიბეები მანქანაში ჩაჯდა და მოთმინებით დალოდა ალექსამდრეს რომელიც თვალს არ აშორებდა მის პროფილს, რამდენიმე ღერი ზედიზედ ნერვიულად მოწია და რადგან ამანაც ვერ დაამშვიდა მანქანაში მოღიშული სახით ჩაჯდა, მაშინვე ანას გახედა მწვანე ამღვრეული თვალები მის პროფილზე მიეყინა, გოგონამ იგრძნო მისი დაჟინებული მზერა და მისკენ მიიხედა განზრახ, მათი ამღვრეული თვალები ერთმანეთს შეეფეთა
-მიხარია რომ შენი იღიმილის მიზეზი რომ გავხდი..თუნდაც ირონიულის-გაღიზიანებული ტონით უთხრა საყვარელ გოგონას და მანქანა დაქოქა, ანამ არაფერი უპასუხა და როცა ბიჭმა გაზს ბოლომდე მიაჭირა ოდნავ დაიძაბა.
იმის მიუხედავად რომ თორნიკემ ტაქსის მძღოლი სამჯერ დაკითხა და სამივეჯერ მან იდენტური ჩვენება მისცა, მაინც რაღაც ეჭვს იწვევდა ამ კაცის ქმედება და საუბარი მასში
-კაი რა თოკა-აბუზღუნდა გიგა -რამდენჯერღა უნდა დაკითხო?
-მგონია რომ რაღაცას გვიმალავს
-და რა მეოთხეთ თუ დაიბარებ განყოფილებაში და ჩვენებას ჩამოართმევ რამე შეიცვლება?
-რა თქმა უნდა არა, აზრი აღარ აქვს... სიმართლის გაგების უკეთესი ხერხი არსებობს
-ფიქრიც კი არ გაბედო მაგაზე-გაბრაზდა გიგა
-სხვა გზა უბრალოდ არ დამიტოვა მაგ ს.რმა
-თორნიკე, ანამ შენი მოხსნა მოითხოვა გიგის საქმიდან, მერე ქეთიმ შენი დაბრუნება მოისურვა, ზედმეტი ყურადღება მიიქციე ისედაც... ახლა რამე რომ აურიო იცი რა მოხდება?
-არ ავურევ... ჯერ მშვიდად დაველაპარაკები იმ კაცს თუ ძაან გაჭედავს მერე სხვანაირად მოვუგვარებ
-თორნიკე პრობლემებს შეიქმნი იცოდე
-სხვა გზა არ მაქვს... ეს საქმე რაც შეიძლება სწრაფად უნდა გამოვიძიო, ანა უნდა დავიხსნა იმ ფსიქოპატისგან...ფაქტია რომ ალექსანდრემდე მივა ყველა კვალი... მთავარია ის გავიგო რა დოზით იყო ის ჩარეული ამ ამბავში
-მისმიმე ძმაო-გიგა თვალებში ჩააცქერდა მეგობარს-რამე სისულელე არ გააკეთო! გრძნობებით არ იმოქმედო! გონებით იმოქმედე! ანას გამო რამე ისეთი არ ჩაიდინო რაც მასაც გაურთულებს ცხოვრებას და შენც...არ იჩქარო
-დრო აღარ მაქვს... ანა რაც უფრო დიდიხანს იქნება მის გვერდით უფრო მეტი შანსია იმისა რომ დააშინოს და ცოლობა აიძულოს...
-თორნიკე ნელა და ფრთხილქდ უნდა ვიმოქმედოთ... ხომ იცინერთი არასწორი ნაბიჯი და ...
-ვიცი ვიცი, მაგრამ... რომ ვფიქრობ ანა ჯერ კიდევ მის გვერდითაა ვცოფდები
-ჰოდა სწორედ შენი ამ გაგიჟების მეშინია...
-არა გრძნობებით არ ვიმოქმედებ ნუ ღელავ... არ დავუშვებ რომ ანას რამე დაემართოს... -ამ დროს მისი ტელეფონზე შეტყობინება მივიდა, სწრაფად გახსნა წაიკითხა და ფეხზე წამოვარდა
-უნდა გავიდე... ტელეფონი უნდა გამოვრთო...მოგვიანებით ჩავრთავ... ალბათ საღამომდე დავბრუნდები განყოფილებაში...
-თორნიკე რამეს აპირებ ტაქისი მძღოლთან დაკავშირებით?-ჩაეკითხა დაძაბული გიგა მეგობარს
-არა რა ტაქსის მძღოლი-იუარა თორნიკემ და კაბინეტიდან გიჟივით გავარდა.
კოტესთან შეხვედრა იმაზე დაძაბული აღმოჩნდა ვიდრე თავად თორნიკეს წაემოედგინა
-მისმინეთ მე ყველაფერი გითხარით უკვე განყოფილებაში-თვალებში ჩააცქერდა სახე ალეწილ ბიჭს -ახლა აქ თქვენთვის არფრის თქმას არ ვაპირებ
-ასე რისი გეშინიათ?-დაიძაბა თორნიკე
-მე ოჯახი მყავს, ცოლი, შვილები...შვილიშვილები...-დაიწყო კაცმა ყოყმანით
-ანუ არის რაღაც რასაც მალავთ
-მომისᲛინეთ ბატონო თორნიკე, ასე არ შეიძლება, თქვენი მეგობარი როგორც კლიენტი მანქანაში მიჯდება, მივყავარ აქ, ამ წყეულ მიტოვებულ ქარხნის შენობასთან სადაც მე... მაშინ გიგი დავტოვე და თქვენ მხვდებით აქ და ცდილობთ ჩემგან ინფორმაცია მიიღოთ
-აქ იმიტომ მოვაწყვე ეს შეხვედრა რომ მინდა გულწრფელად მითხრათ ის რისიც ასე გეშინიათ და რასაც საგულდაგულოდ მალავთ გამოძიებისგან
-მე ვნახე ნატას რეპორტაში და მერე ვნახე როგორ მოიცურდა შემთხვევით მანქანა... არ მინდა მეც ამ შემთვწვითობის მსზვერპლი გავხდე
-გთხოვთ მითხარით, გიგი აქ რომ დატოვეთ შემდეგ რა მოხდა და გპირდებით რომ არც ჩვენების მიცემას გთხოვთ და არც სასამართლოში მოწმეთ წარდგომას
-ამას ისედაც არ გავაკეთებ-გაბრაზდა კაცი
-მისმინეთ საქმე ახალგაზრდა ბიჭის სიცოცხლეს ეხება... თქვენთვის სულ ერთია მკვლელი დაუსჯელი ივლის თუ არა?
-მე...-დაიწყო კაცმა ყოყმანით-გიგი აქ რომ დავტოვე...გზა განვაგრძე...სიმართლე გითხრათ ნარკომანი მეგონა იმის გამო რომ პირდაპირ მაგ დანგრეული შენობისკენ წავიდა...-თორნიკე დაიძაბა -კარგა ხანს ვიარე, რადგან ხედავთ რომ აქ გამყოფ ზოლში ეს ბეტონის ფილებია და მანქნას შესაბამისად ვერ მოვაბრუნებდი... როცა როგორც იქნა მივაღწიე პირველ გზაჯვარედინამდე და უკან წამოვედი, თვალი ისევ იმ შენობისკენ გამექცა და დავინახე შავი ლექსუსის ჯიპი აი იმ-ხელი გაიშვირა ბალახიან უსწორმასწორო მდელოსკენ სადაც გზა არ იყო-მხრიდან როგორ მივიდა აქ ამ შენობასთან...ეს ყველაფერი უცნაირად მომეჩვენა... ჰოდა ცოტა არ იყოსდა შემეშინდა... მერე მატას ამბავი საწყობი... და გაჩუმება ვარჩიე