შავი ბეემვე, ხმამაღალი მუსიკის ფონზე, მკვეთრი დამუხრუჭებით გაჩერდა მაღაზიის წინ, მძღოლი სწრაფად გადავიდა მანქანიდან და მალევე უკან დაბრუნდა სიგარეტი გაუხსნელი კოლოფით, რომელიც სწრაფად და ნერვიულად გახსნა, ერთი ღერი ამოიღო იქიდან ოდნავ ათრთოლებული თითებით, ტუჩებშორის მოიქცია და ჯიბეში შეინახა, სანთებელას ძებნა დაიწყო მაგრამ რომ ვერ მინახა საკუთარ ჯიბეებში, მანქანაში დაჯდა და იქ განაგრძო მისი ძებნა როცა, როგორ იქნა იპივა სავარძლის ქვეშ ჩაგდებული, გაურკვეველი მისამართით შეიგინა, ხელი წამოავლო და ნერვიულად მოუკიდა, მაგასაღები გადაატრიალა, ფანჯარა ჩასწია და მუსიკას აუწია, მიმოიხედა და თვალი ჰკიდა გზის მეორე მხარეს პარკში, საქანელაზე მჯდომ, პატარა და დიდ გოგონას რომელებიც ხელჩაკიდულები ქანაობდნენ, მათ ოქროსფერ თმას და ყვავილებიან კაბებს კი ისე საამოდ არხევდა ქარი რომ მიჯადოებულივით მიაჩერდა მათ და იმდენად მოიხიბლა ამ სანახაობით ბიჭი , ომ კარგა ხანს თვალი ვერ მოწყვიტა მომღიმარ გოგონებს რომელებიც მოულოდნელად საქანელიდან ჩამოვიდნენ და მისი მიმართულებით წამოვიდნენ.
-ხომ მიყიდი?-ახედა პატარა, წაბლისფერ თმიანმა გოგონამ მაღალ , ქერათმიან გოგონას რომელმაც იგრძნო მანქანაში მჯდომისგან დაჟინებული და მწველი მზერა, ამიტომ მაქსიმალურად დააიგნორა მანქანა და პატარას დააცქერდა ზემოდან მომღიმარი სახით
-რა თქმა უნდა გიყიდი ჩემო პატარა-იყო მისი პასუხი და უნებურად მზერა, საჭესთან მჯდომისკენ გაექცა, მათი არეული თვლები სულ რამდენიმე წამის განმავლობაში ერთმანეთს შეეფეთა, გოგონა საშინლად გაღიზიანდა, უცხო ბიჭის დაჟინებულ მზერის გამო რომელიც საერთოდ არ აპირებდა მისთვის თვალის არიდებას და უტიფრად უყურებდა პირდაპირ თვალებში, ამიტომ ისევ თავად გაექცა მის შავ სფეროებს, პატარას ხელი ძლიერად ჩაკიდა, გზა სწრაფად გადაიარა მასთან ერთად და მაღაზიაში შევიდა, მალევე უკან გამოვიდნენ პარკებით ხელში, გოგონას მზერა, ინსტიქტურად ისევ იქვე მდგომი შავი მანქანისაკენ გაექცა, თუმცა მალევე მოაშორა მზერა და სწრაფი ნაბიჯით გაეცალა იქაურობას აღფრთოვანებულ პატარასთან ერთად. მარიამმა ეზოს კარი გააღო თუ არა ნიცა შევარდა პარკებით ხელში და სახლისკენ გიჟივით გაქანდა
-მოხვედით მამიკო?-გაუღიმა სახლის კართან მდგომმა ბიჭმა შვილს
-დედიკომ ბარბი მიყიდა-ახედა აღფრთოვანებულმა გოგონამ მამიკოს
-მართლა? რა მაგარია-გაუცინა ლევანმა შვილს, დაიხარა და თავზე აკოცა
-ანი ნახე დედამ რა მიყიდა-იყვირა პატარა ნიცამ და გახარებული შევარდა სახლში, ერთი სული ჰქონდა მამიდასთვის ეჩვენებინა. ლევანმა სიგარეტი ამოიღიო ჯიბიდან და ნერვიულად მოუკიდა თან სახლისაკენ მომავლა ცოლს გახედა ამღვრეული ჭაობისფერი სფეროებითი, მარიამი საშინლად დაძაბა ქმრის დაჟინებულმა მზერამ, ამიტომ თავი დახარა და ნელ-ნელა მიუახლოვდა შესასვლელ კარს
-მარიამ ჩემზე ისევ გაბრაზებული ხარ?-მოულოდნელად მაჯაში ხელი ჩაავლო ლევანმა და სახლში შესვლის საშუალება არ მისცა ცოლს, გოგონამ არაფერი უპასუხა, რის გამოც ძალიან გაღიზიანდა ბიჭი, უნებურად არეული, ჭაობისფერი, ცივი, სფეროები ცოლის პროფილზე მიეყინა -ხომ იცი რომ შენი წყენინება არ მინდოდა-სიგარეტიანი ხელი ლოყაზე მიადო და თავი თავისკენ შეატრიალებინა დაძაბულ ცოლს -მარიამ -დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და ცხვირის წვერით შეეხო მის ბაგეებს, ინსტიქტურად თვალები დახუჭა და ცხელი ვნებიანი ტუჩები შეაწება ცოლის ფერმკრთალ ტუჩებს, საშიენლი იმედგაცრუების ტალღამ გადაუარა როცა გოგონამ უმალ უკან გასწია თავი და მის ტუჩებს მოწყდა
-ხელი გამიშვი-მაჯის დახსნა სცადა მისი მარწუხივით შემოჭდობილი ხელისგან და არეული ცისფერი სფეროებით ჩააცქერდა ქმარს თვალებში
-ამის დედასაც შევ.ციი-იყვირა მოულოდნელად წყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა, მარიამი ადგილზე შეხტა შიშისგან და მაშინვე გაექცა ქმრის ამღვრეულ თვალებს
-რა ჯანდაბა გაყვირებს?-კარი გააღო თამუნამ და ლევანს მიაჩერდა უკმაყოფილო სახით -ბავშვს შეეშინდა-ლამის უყვირა და ძალიან გაბრაზებული კარგა ხანს უყურებდა შვილს არეულ თვალებში შემდეგ კი რძალს მიაჩერდა და სრულიად მოულოდნელად კარი გამეტენით მიუჯახუნა ცხვირწინ მათ -მის დედაც-დაიღრინა ლევანმა და უხეშად გაუშვა ხელი ცოლის ოდნავ დაწითლებულ მაჯას, მარიამი მაშინვე სახლში შევიდა და სააბაზანო ოთახში შეიკეტა, ძალიან იყო გაღიზიანებული და არ უნდოდა ნიცას ასეთი ენახა, ხელ-პირი დაიბანა და როცა დამშვიდდა მისაღებ ოთახში გავიდა, უნებურად მზერა სავარძელში მჯდომი თამუნასკენ გაექცა რომელიც მოღუშული სახით უყურებდა მას
-როდემდე აპირებ ქმართან ასე ყოფნას? ნომალურია ახლა ეეს?-წარბი აწკიპა და თვალი აარიდა მის ალეწილ სახეს
-მე...-რაღაცის თქმას აპირებდა მარიამი მაგრამ თამუნამ უფლება არ მისცა
-ვიცი რომ ზედმეტი მოუვიდა... მაგრამ ამის გამო სულ გაბუტულები ხომ არ იქნებით? -ფეხზე წამოდგა და რძალს მიუახლოვდა -მშვიდად დაელაპარაკე, აუხსენი... ასეთი ქცევით უფრო აღიზიანებ მასაც და საკუთარ თავსაც
-ვალდებული არ ვარ ყოველთვის ის ვაკეთო რაც მას სურს-ცრემელები მოეძალა დაძაბულ გოგონას და დედამთილის დაჟინებულ მზერას გაექცა
-არ ხარ...-ჩაილაპარაა თამუნამ -მაგრამ ზოგჯერ გვიწევს ოჯახის გამო დათმობებზე წასვლა
-ვიცი ასე რატომაც გაგიჟდა-ატირდა მარიამი -ჩემი მუშაობა კი არაა მისთვის პრობლემა, გოგას შეთავაზება რომ მივიღე და გასაუბრებაზე წასვლა გადავწყვუტე ისე რომ მისგან ნებართვა არ ავიღე და წინასწარ არაფერი შევუთანხმე მაგიტომ გაჰიჟდა და არ მომცა წასვლის უფლება
-მის საქციელს არ ვამართლებ-გაუღიმა სევდიანად თამუნამ რძალს-არ ვამბობ რომ ის რაც მან გააკეთა სწორი იყო... მაგრამ ხომ იცი როგორია... ვფიქრობ არასწორად მოიქეცი შენც... ცუდად არ გამიგო შვილო-დივანზე დასვა თამუნამ რძალი და გვერდით მოუჯდა -უბრალოდ ვცდილობ აგიხსნა რომ არ შეიძლება ასე მოქცევა, დილაადრიან გადაპრანჭული ხვდები ახლად გაღვიძებულ ქმარს და ეუბნები რომ გასაუბრებაზე მიდიხარ, თან გოგას ოფისში...
-ჰო რა თქმა უნდა მე ვალდებული ვარ ყველაფერი დეტალურად შევუთანხმო... ის კი სად და ვისთან ერთად დადის მთელი დღეები მე წარმოდგენა არ მაქვს ხოლმე...
-მარიამ ის ასეთია, ოჯახში სიმშვიდე თუ გინდა უნდა შეეგუო მის ხასიათს და დათმობებზეც უნდა წახვიდე... მე არ გეუბნები რომ ეს სწორია, ან აუცილებლად ასე უნდა იყოს... უბრალოდ გეუბნები რომ ჩემი შვილი ლევანი და შენი ქმარი ლევანი ასეთია და თუ არ გინდა მსგავსი რამ კიდევ განმეორდეს ხასიათი უნდა აუწყო...
-დედიკო ნახე ანიმ რა მაგარი კაბა შეუკერა ჩემს ბარბის-ანის საძინებლიდან გამოვარდა გახარებული ნიცა და დედას ჩუჯდა კალთაში
-ჰო დედიკო მართლა ძალიან მაგარია-გაუღიმა მარიამმა შვილს და თავზე აკოცა
-წამო აბადოკი დამავიწყდა-თავზე წამოადგა მათ ანი და რძლის ცრემლიან თვალებს რომ ჰკიდა თვალი გული საშინლად ეტკინა, ნიცას ხელი ჩაკიდა და მაშინვე ოთახში შეიყვანა, რომ პატარას დედას ცრემლები არ ენახა
-მისი სიმშვიდისთვის-ნიცაზე მიანიშნა თამუნამ რძალს - და თქვენი
ბედნიერებისთვის - ხელზე ხელი მიკიდა აკანკალებულ გოგონას- ხანდახან დათმობებზე წადი...ხანდახან ისე მოიქეცი როგორც მას სურს...ხანდახსნ შეეწინააღმდეე, მაგრამ ისე არა რომ ამან სკანდალი გამოიწვიოს გუშინდელივით და ორივე გაგაგიჟოთ... პირველ რიგში ნიცაზე იფიქრე და მის სიმშვიდეზე...აი მე შემიმხედე ამხელა ქალი ვარ და ირაკლის ნებართვის გარეშე სახლიდან ფეხს არ ვდგამ...
-გულწრფელად გეტყვით-შეხედა მარიამმა დედამთილს უკმაყოფილო სახით-ეს არასწორია...
-ვიცი, მაგრამ მასთან წინააღმდეგობის გაწევასაზრი არ აქვს...ამიტომ...
-ამიტომ მორჩილება არჩიეთ-დაასრულა გოგონამ მისი გაწყვეტილი წინადადება
-მარიამ ზოგჯერ უბრალოდ არჩევანი არ გვაქვს...-დაიჩურჩულა ქალმა -ზოგჯერ ოჯაის გამო საკუთარ თავისუფლებაზე და სურვილებზე გვიწევს უარის თქმა...მე არ ვნანობ რომ ირაკლის ხასიათს შევეგუე და მშვიდი ოჯახი შევქმენი
-ცუდად ნუ გამიგებთ მაგრამ...- დაუწყო მარიამმა ყოყმანით- მეც თქვენსავით მორჩილი გინდათ რომ ვიყო?
-მე უბრალოდ მინდა მშვიდი ოჯახი გქონდეთ და გიხსნი რომ ლევანი არის ისეთი მამაკაცი რომელიც თავის წინ არასდროს გაგიშვებს... უფლებას რა მოგცემს გადაწყვეტილებები დამიუკიდებლად მიიღო, წახვიდე იქ როცა გინდა და სადაც გინდა, იმუშაო იქ სადაც მოისურვებ... თუ სულ წინააღმდეგობას გაუწევ, მუდამ პრობლემები გექნებათ... ახლა შენ გადაწყვიტე როგორ გირჩევნია მოქცევა-ფეხზე წამოდგა გაბრაზებული ქალი და ოთახში შეიკეტა.
-მარიამ ნიცას ჩაეძინა -ფიქრებში წასული გოგონა მულის ხმამ შეაკრთო
-წავიყვან-ფეხზე წამოდგა მარიამი
-არა იყოს რა ჩემთან...ძაან საყვარლად სძინავს -გაეღიმა ანის და სახლში შემოსულ გაავებულ ძმას რომ კიდა თვალი დაიძაბა მარიამივით
-მივდივარ და გვიან მოვალ-ისე თქვა რომ გოგონებისკენ არ გამოუხედია, კარადა გამოაღო და საფულეს წამოავლო ხელი, ას ლარიანები დაყარა თაროზე და გასასვლელ კარს ეცა
-სად მიდიხარ-ჰკითხა ნაწყენი ტონით მარიამმა ქმარს და მის ზურგზე მიეყინა ცივი მზერა
-ბიჭებთან ერთად დასალევად-იყო მოკლე პასუხი და გარეთ გავარდა თან კარი გაიჯახუნა
-არანორმალური-ჩაილაპარაკა ანი და ოთახიდან გამოსულ დაფეთებულ დედას მიაჩერდა
-სად ჯანდაბაში წავიდა? -ჰკითხა დაძაბული ტონით შვილს
-დასალევად-დაიჩურჩულა ანიმ და მარიამს გახედა რომელიც მოწოლილ ცრემლებს ებრძოდა
-ანუ ისევ დალევას პირებს-ჩაიბურტყუნა ქალმა და სამზარეულოში შეიკეტა
-მარიამ არ ინერვიულო-ჩაეხუტა რძალს აღელვებული გოგონა, გადაუვლის, ხომ იცი რა არანორმალურია
-ვიცი, ვიცი -გაეღიმა სავდიანად მარიამს და უფრო ძლიერად ჩაეხუტა მულს.
გაცეცხლებული თამუნა მეათასეჯერ ურეკვადა უკვე შვილს და ჯიუტად რომ არ პასუხობდა ლევანი მის ზარებს უფრო და უფრო გიჟდებოდა
-უკვე შუაღამეა, სად ჯანდაბაშია აქამდე? ტელეფონსაც როგორ პასუხობს ეგ თავხედი
-კაი რა დე დაწყნარდი, სულ ასე არ იქცევა? -დაამშვიდა ანიმ
-სულ ასე რომ იქცევა იმიტომ მეშლება ნერვები-აყვირდა თამუნა და ტელეფონი უხეშად მიაგდო დივანზე, მალევე რომ აწკრიალდა გიჟივით ეცა და უპასუხა
-სად ჯანდაბაში გაქვა ტელეფონი? -ჩაყვირა წყობრიდან გამოსულმა ქალმა
-ნუ ყვირი რა-გაუბრაზდა ლევანი-მანქანაში დამრჩა...რამდენჯე დაგირეკი რა უბედურებაა
-მერამდენედ გრჩება მანქანაში? -არ ცხრებოდა თამუნა
-დამრჩა დამორჩა -უთხრა მკაცრი ტონით ბიჭმა და მაშინვე დაშოშმინდა ქალი
-სახლში მოსვლას არვაპირებ?-ჰკითხა ამჯერად მშვიდი ტონით
-ვპირებ მაგრამ მოგვიანებით
-უკვე შიაღამეა-ავარდა ისევ თამუნა
-მოვალ-თქო ხომ გეუბნები არა? რა ტვინინმომიტყ.ნი-აყვურდა ბიჭი და გაუთიშა.
-თავხედი, უზრდელი-ისევ დივანზე მოისროლა ტელეფონი ქალმა და ოთახში შეიკეტა
-ლევანს ელაპარაკა? -კიბეებიდან ჩამოვიდა დაძაბული მარიამი
-ჰო ცოტა გვიან მოვალო უთხრა და დედა გაგიჟდა-გაეცინა ანის -ლამის მიაფშხვნა ეს ტელეფონიც-კისკისდა გოგონა
-ყავა უნდა გავიკეთო დალევ?
-არ მითხრა რომ მის ლოდინს აპირებ-თვალენი აატრიალა ანიმ
-მაინც ვერ დავიძინებ სანამ არ მივა -მხრები აიჩეჩა და სამზარეულოში გავიდან-გაგიკეთო მულო თუ დაძინებას აპირებ და ჩემს მარტო დატოვებას ამ მძიმე წუთებში?- გამოხედა საცოდავი თვალებით
-გამიკეთე რძალო გამიკეთე, რა დამაძინებს როცა ვიცი რომ ერთი მაგრად გულაობს და მეორე საცოდავად ელოდება დივნის კუთხეში მიყუნჭული-სიცილით შეყვა ანი სამზარეულოში რძალს-ისე მე რომ არ გყავდეთ რა გეშველებოდათ? -ჰკითხა სერიოზული ტონით და შეტყობინება რომ მიუვიდა მაშინვე შეეცვალა სახე, ბედნიერებისგან გაუბრწყინდა თვალები
-ვაჩემ მოგწერა?-გაეცინა მარიამს და მომზადებული ყავა გაუწოდა მულს
-კიი-აღმოხდა სუნთქვა აჩქარებულ გოგონას-უნდა რომ დამელაპრაკოს...აუ რა ვქნა? თამუნას ყველგან ყურები აქვს...
-ჩვემს ოთახში ადი და იქიდან დაელაპარაკე-გაეცინა მარიამს და ყავა მოსვა.
-კარგი-ანი ჰიჟივით წამოვარდა სკამიდან და მაღლა ავიდა, ოთხაში შეიკეტა და როგორც კი ლევანის მანქანის ხმა გაიგო, მაშინვე გაუთიშა ვაჩეს და დაბლა ჩამოვიდა, ფანჯარას ეცა და გაიხედა ძმის სიმთვრალის ხარისხი რომ დაედგინა
-ძაან არაა-უდარდელად აიქნია ხელი და დეას გახედა -ახლა დაუწყო ჯაჯღანი
-ორივე ერთმანეთზე არანორმალურები რომ ხართ თუ ატყობთ და -ძმა? -ჰკითხა ესრიოზული ტონით და ს8ცილი რომ აუტყდათ ყველას ერთად სწორედ ამ დროს შევიდა სასლში ლევანი