6 თავი
თვალებს ვახელ, ისევ და ისევ უცხო ადგილას მეღვიძება. საშინლად დაღლილი ვარ, ისევ მინდა დაძინება. თვალებს ვხუჭავ და ვიაზრებ ბოლოს მომხდარ ამბებს. მეშინია, აქეთ-იქით ვიხედები, ფანჯრიდან შემოსული შუქი თვალს მჭრის. უნდა ავდგე, ფანჯარასთან უნდა მივიდე, თუ გაქცევა შემეძლება უნდა გავიქცე. ფანჯარასთან ნელ-ნელა მივდივარ, ყველაფერი უხმაუროდ უნდა გავაკეთო. ჯანდაბა, მესამე სართულზე მაინც ვიქნები. ნეტავ სახლში არიან? საერთოდ იმასაც ვერ ვიგებ ჩემგან რა უნდათ. ალბათ ჩემები უკვე მეძებენ, დუდუ როგორაა? ღმერთო გთხოვ კარგად იყოს, ჩემს გამო რამე რომ დაემართოს, საკუთარ თავს ვერ ვაპატიებ. თებე! იმოქმედე. კარისკენ წავედი, ჩუმათ გამოვაღე, გასვლას ვაპირებ ხმა რომ მესმის.
_შენ არ ნებდები? ვერაფერს იზამ, კიდევ გადადგამ ნაბიჯს და რაც არ მინდა იმის გაკეთება მომიწევს.
ეს რა ოთახში იყო? ჯანდაბა, ბარემ საბაზანოც გენახა. პანიკები არ დაიწყო, ანახე, რომ არ გეშინია.
_ჩემგან რა გინდა?- გამბედაობა საიდან მოვიკრიბე არც კი ვიცი- რამე დაგიშავე?
_შენ არა მამაშენმა დაგვიშავა.
ამის გაგონებაზე თვალები მიფართოვდება, რამდენი ხანია მამაჩემი თვალით არ მინახავს, მოგონებებშიც გაცრეცილ ფიგურას ვხედავს. არაფერი მახსოვს მასზე, გარდა იმისა რომ წავიდა და მიგვატოვა. ახლა? ახლა კი მის გამო, მიტაცებენ. დედაჩემს ანერვიულებენ, პრობლემებს მიქმნიან. გეფიცებით, მამაჩემი აქ რომ იყოს თვალის დახამხამებაში მოვკლავდი, დედაჩემმა მის გამო რატომ უნდა ინერვიულოს? ისედაც შაქარი აქვს და რაიმე რომ დაემართოს? ნაგროვებმა ბრაზმა ერთიანად ამომასხა. პანიკური სიცილით გამეცინა და საუბარი დავიწყე.
_მეღადავები? იმიტო მომიტაცეთ, რომ მამაჩემმა რაღაც დაგიშავათ? ადამიანმა, რომელიც არც კი მახსოვს როგორია, რომელმაც მე და დედაჩემი მიგვატოვა. თერთმეტი წლის შემდეგ თვალი არ მინახავს და ახლა მაგის პრობლემების გამო მე მიტაცებენ, ძალიან ცდებით თუ ფიქრობთ, რომ რამეს მიაღწევ, იმიტომ რომ მამაჩემს ფეხებზე ვკიდივარ.
_ტონს დაუწიე, მოდი შენ ნუ მასწავლი, ვინ გავიტაცო და ვინ არა! ანუ შენთანაც დაუშავებია, მერე გიხაროდეს შურს ვიძიებთ.
_რასქვია შურს იძიებთ, მაგის გამო დედაჩემი ინერვიულებს, ჩემი მეგობრებიც, რამე რომ დაემართოს დედას? დუდუც შურისძიების გამო დაჭერით?
კი არ ვყვიროდი, ვხაოდი. ამ ყველაფერს ყელის ტკივილიც ემატებოდა და აი სრულიად უბედური ვარ ახლა.
_იქნებ დაწყნარდე? რა პანიკებს აწყობ? აგიხსნი თუ დაჯდები.
ამას სრული სიმშვიდით, რომ გეუბნება გამწარებულ ადამიანს გასაბრაზებელი არაა? ჩაისუნთქე, ამოისუნთქე.
_დაჯდომას არ ვაპირებ, ამიხსენი!
_რატო ატრაკებ? დაჯე და შენს ძმასაც გაგაცნობ.
_ვის გამაცნობ? რა ძმა? არ მყავს მე ძმა.
შოკის მეორე ტალღა დამეწყო, უკნიდან ხმა გავიგე.
_რა სი*ი მამა მყავს, დაჟე ჩემზე არც იცი?
ფილმებში რომაა, ნელა ტრიალდებიან და მამაა? ამბობენ, ეგრე დამემართა, ოღონდ ძმაოზე.
_რაა? რაღაცას მატყუებთ ხომ? რატომ მეთამაშებით? გამიშვით უბრალოდ და გეფიცებით დავივიწყებ, საერთოდ რომ არსებობსთ.
ვეღარ გავძელი და ცრემლები წამომივიდა.
_კაი რაა! რა გატირებს?
ჩემკენ წამოვიდა კარებში მდგომი ბიჭი.
_არ შემეხო! არ გაბედო და არ შემეხო!
_აუ შეჩ*მა, რა პანიკიორი და გყავს. რო მოაგვარებ მერე ჩამოდი თორე ამის წიკვინის თავი არ მაქვს.
გამტაცებელი წამოდგა და ოთახიდან გავიდა.
_მისმინე თებე, მოგიყვები ყველაფერს. მამაჩვენი მაგარი *ლე ტიპია! კომპანია აქვს, ხოდა მაგ კომპანიას ბევრი მტერი ჰყავს. ერთ-ერთის შვილი კიდე ავარიაში დაიღუპა, ზუსტად მაგ დროს ემუქრებოდა გია, ისინი ფიქრობენ რომ ამან გააფუჭა მანქანა. შურისძიება უნდათ, ეჭვი მაქვს შენთანაც იყვნენ უკვე. მაგიტომ მოგიტაცეთ, დაცულად რომ იყო. ჩვენს შესახებ არ უნდა იცოდნენ, ეგ შენი დუდუც მაგ საქმეშია. გია გვიძალიანდებოდა ამიტომ ჯერ არც კი იცის, რომ მოგიტაცეთ. თან ამან, არ ვიცი რათ უნდოდა, მაგრამ თქვა რო თვითონ გააფუჭა მანქანა. ხოდა ლევანმა შენს ოჯახს არ ვაცოცხლებო.
_ანუ... ანუ არც კი აინტერესებს როგორ ვიქნები? ღმერთო, აქამდე იმას მაინც ვფიქრობდი, რომ რაღაც მიზეზის გამო ვერ მნახულობდა. მეგონა ვუყვარდი. დუდუ? არა, არა დუდუ ვერ იქნება მაგ საქმეში. დუდუ მე ქუჩაში გავიცანი. თურმე ძმაც მყოლია.
_ ხო, მარტო ძმა არა, ძმისშვილებიც. გეფიცები აქამდეც მინდოდა შენი გაცნობა, რომ გავიგე არსებობდი მაშინვე მომინდა მენახე. სულ მინდოდა და მყოლოდა.
_დედაა! დედა საფრთხეშია. რამე, რომ დაუშავონ?
_დედაშენი დაცულადაა, მას არ ერჩიან თან დაცვაც მივუჩინეთ, მთაში გავუშვით. იცის რომ შენ კარგად ხარ. შენ სერიოზულ საფრთხეში ხარ.
_რამდენი წლის ხარ?
_ოცდაოთხის.
_ჩემზე დიდი ხარ? როგორ?
_ეგ ცალკე დიდი ამბავია.
_რატომ უნდა დაგიჯერო? იქნებ მატყუებ?
_კარგი რა? შენი აზრით მაგის თავი მაქვს? წამოდი ქვემოთ და ჩემს ცოლს და პატარებს გაგაცნობ.
არც კი იცით ტვინი როგორი არეული მაქვს, ასე მგონია რობოტი ვარ. ღმერთო ჩემო! ზუზუ და გიო საფრთხეში არიან. რა გავაკეთო? რომ ვთხოვო მოიყვანს აქ? კიბეებზე ჩავედით და სამზარეულოში შევედით. არცერთის სახელი არ ვიცი. ვაუ! ასეთ მდგომარეობაში ვარ მაგრამ უნდა ავღნიშნო. ეს გოგო ანგელოზია, ისეთი ლამაზია ნერწვები წამოგივა. იქვე ორი პატარა ბავშვიც იყო. გოგონა გამტაცებელს ეჯდა კალთაში, ხოლო ბიჭი გემრიელად მიირთმევდა ტორტს.
_თებე! ეს ჩემი ცოლია ნიცა, ესენი ჩემი შვილები არიან დემეტრე და ლიზა. ეს კი- ხელი გამტაცებლისკენ გაიშვირა-ნიკაა, ჩემი ბავშვობის მეგობარი და ლიზას ნათლია.
_ჯერ იმის დაჯერებაც მიჭირს, რომ ძმა მყავს, ამიტომ ვერ ვიტყვი სასიამოვნოა თქო.
_არაუშავს გაგვიცნობ და მოგეწონებით, უი ხო ალბათ ჩემი სახელი არ იცი მე ვატო ვარ.
_გიორგი და ზუზუ საფრთხეში არიან ალბათ.
_ეგენი ვინ არიან?
_ჩემი საუკეთესო მეგობრები.
_ამმ... კარგი, სად არიან? ნოეს ვეტყვი და მოიყვანს აქ.
_ნოე ვინაა? მეც მინდა რომ წამოვიდე, ისე არ გამოყვებიან.
_ნოე ჩემი ბავშვობის მეგობარია, შენ ვერ წახვალ. ხომ აგიხსენი, საფრთხეში ხარ!
_და აქ როგორ აპირებთ ჩემს დაცვას?
_ამას თავისი სიცოცხლე კიდია და იქნებ გავუშვათ ვატო?
_გეხვეწებით რა! ისედაც არ ვართ კარგ მდგომარეობაში და ცოტახანი არცერთმა არ გადმოანთხიოთ თქვენი შხამი.
_ლიზა, პრინცესა წავიდეთ დავიძინოთ? ჩამეხუტე და დამავიწყდება ყველა შხამიანი არსება.
ბავშვს გაუღიმა და ხელში აიტაცა.
_ნათიააა
_გოგო ნათია კი არა, ნათლია ვარ! გისმენ ნათლი.
_შოკოადი რო წავიგოთ?
ისე საყვარლად გაიღიმა, ამ სიტუაციაშიც კი მომინდა რომ ჩავხუტებოდი.
_ვატო წამო რა, თან რაღაცაზე დაგელაპარაკები.
ვატოც უხმოდ ადგა და სამზარეულო დემეტრესთან ერთად დატოვა. დავრჩით მე და ნიცა. ნიცა მომიტრიიალდა, საჭმლით სავსე თეფში დამიდგა.
_შენთვის კარგი უნდათ, მართლა! ვატო ყველაფერს გააკეთებს, რომ დაგიცვას.
_მჯერა, უბრალოდ მეც გამიგეთ, ძნელია ერთ დღეში ამდენი რამის გააზრება.
_მესმის, უკვე ჩვენი ოჯახის წევრი ხარ, ყველანაირად ვეცდებით რომ თავი კარგად იგრძნო. ახლა ჭამე, თორემ ცარიელი ძვალი და ტყავი ხარ.
საყვარლად გამიღიმა. ეს გოგო მართლა ძალიან საყვარელია, ისე იქცევა ეგრევე ნდობას იწვევს ადამიანში. უხმოდ შევჭამე და დასასვენებლად წავედი. ოთახში უნდა შევსულიყავი, ხმა რომ გავიგე.
_უთხარი გიაზე?
_არა ბიჭო, რომ გაიგოს გიამ თქვა თებე მოკალით თუ გინდათ ოღონდ ჩემს ოჯახს შეეშვითო გაგიჟდება.
_რა სი*ი მამა გყავს, როგორ შეიძლება საკუთარი შვილი ასე გაიმეტო?
ცრემლებმა თვალის ჯებირები გადალახეს და მონდომებით დაეშვნენ ლოყაზე...