აივნის მოაჯირზე ხელებ დაყრდნობილმა ბიჭმა გვერდით მდგომ ცოლს გახედა და ეჭვნეულად ჰკითხა
-როგორც ვხვდები შენც არაფერი იცოდი?-და კითხვა ჩამდგარი თვალებით ჩააცქერდა ცისფერ სფეროებში
-არა, არ ვიცოდი-უთხრა ახალი უსიამოვნო ამბით ჯერ კიდევ გაოგნებულმა გოგონამ ქმარს და მის თვაკებში ეჭვი რომ დაინახა საშინლად გაბრაზდა-იმედია ჩემი გჯერა-უთხრა კარგა ხნის სიჩუმის მერე
-მჯერა-უპასუხა ყოყმანით ლევანმა და ანთებული სიგარეტის ნახევრად ჩამწვარი ღერი ტუჩებშორის მოიქცია, ღრმა ნაფაზი დაარტყა და მაშინვე მზერა აარიდა ცოლის ალეწილ სახეს
-არა არ გჯერა-უთხრა ნაწყენი ტონით გოგონამ და თავისთა ად მოეძალა ცრემლები -ლევან-დაიჩურჩულა კარგა ხნოს სიჩუმის მერე ქმრის სახელი და როგორც კი ბიჭმა მზერა გაუსწორა ჰკითხა-ჩემი რატომ აღარ გჯერა?
-მარიამ უკვე გითხარი რომ შენი მჯერა, მორჩეთ ახლა ამაზე ლაპარაკს
-მაბრამ შენი თვალები სხვა რამეს მეუბნება-ასლუკუნდა გოგონა
-გეყოფა-მარიამის აწყლიანებული თვალების დანახვაზე მაშინვე წყობრიდან გამოვიდა ბიჭი
-ჩემი რატომ აღარ გჯერა? რატომ აღარ მენდობი?-ჩხუბზე გადავიდა მისი ტონით გაღიზინებული გოგონა-ან იქნებ არც არასადროს გჯეროდა ჩემი და არც არასდროს მენდობოდი? იქნებ სწორედ ამიტომ დამიწერსე ამდენი აკრძალვები, შეზღუდვები, წესები!!!
-მარიამ-დაუღრინა ცოლის ტონით და არა მისი სიტყვების შინარსით გაღიზიანებულმა ბიჭმა -ნუ მიწვევ!
-დილით ეჭვინობის სცენა მომიწყვე ახლა ეს-არ ჩერდებოდს მარიამი, გაცეცხლებჯლმა ბიჭმა მაშინვე მზერა აარიდა ცოლს და სიბარეტის თითქმიზ ჩამწვარი ღერი ეზოში მოისროლა, მაშინვე გასწორდა და მოაჯირს ხელები ძლიერად მოუჭირა
-მარიამ ნუ მაღიზიანებ-უთხრა გამაფრთხილებელი ტონით და მოწოლილი ბრაზის და მრისხანების დაოკება სცადა
-მითხარი შენი ეს ქცევები რას ნიშნავს! ეჭვი ჩემში გეპარება თუ საკუთარ თავში? იქნებ პრობლემა შენშია და არა ჩემში? ამაზე ოდესმე გიფიქრია ლევან?-გაბედა და იმ თემას შეეხო რაზეც საიბარი ქმართან კი არ ასაკუთღ თვთანაც კი აშინებდა მარტო დარჩენილს
-მორჩი-დაუყვირა წყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა და მარიამს ცრემლები რომ გადმოუცურდა გაფითრებულ ღაწვებზე გული საშინლად ეტკინა-ის რომ მე გამაღიზიანა იმის გააზრებამ რომ შენი ღიმილის და ბედნიერების მიზეზი სხვა იყო...-დაიწყო კარგა ხნის სიჩუმის მერე მშვიდი ტონით-იმას არ ნიშნავს რომ შენში და შენს ერთგულებაში ეჭვი მეპარება-ცოლისკენ მიტრიალდა და სახეზე ჩამოყრილი თმები ყურს უკან გადაუწია-უბრალოდ ძალიან გავბრაზდი რომ სხვამ შეძლო ის რასაც მე უკვე დიდი ხანია ვეღარ ვახერხებ-ნიკაპზე ხელი მოკიდა და თავი ააწევინა-მეტი არაფერი გესმის?-თვლებში ჩააცქერდა
-შენი არ მჯერა-უთხრა ბრაზნარევი ტონით გოგონამ და ოდნავ უკან დაიხია, ლევანს ხელი ჰაერში გაუშეშდა-მატყუებ-მიახალა დაუფიქრებლად
-რაა?-სიმწრის ღიმილმა გადაურბინა ლევანს სახეზე-რას ბოდავ-მაშინვე აფეთქდა და ხელი ისე ძლიერად მომუშტა რომ ძარღვები დაებერა, ნელ-ნელა ქვემოთ დაუშვა და ცოლის საეწილ სახეს თვლი აარიდა რომ აზრზე მოსვლა მოეხერხებინა
-თუ ჩემში ეჭვი არ გეპარება მაშინ ასე რატომ მექცევი?
-როგორ გექცევი?-შეიცხადა ბიჭმა
-რატომ იღებ ჩემს მაგიერ გადაწყვეტილებებს? რატომ ფიქრობ ჩემს მაგივრად? რატომ რატომ?! რატომ ვარ ვალდებიული რომ შენგან ნებართვა ავიღო მუშაობის დაწყებაზე? გეკითხები! რატომ?-თვალებში ჩააცქერდა სახე წაშლილ ქმარს-რატომ აძლევ თავს უფლებას რომ სახლში გამომკეტო და გასაუბრებაზე არ გამიშვა? რატომ ვარ ვალდებული მუდამ ანგარიში ჩაგაბარო სად, ვისთან ერთად და რამდენი ხნით ვიყავი? დავიღალე გესმის? ძალიან დავიღალე უკვე ამ ყველაფრით, მომბეზრდა-უთხრა ძალიან მშვიდი ტონით
-მგონი გავიწყდება რომ შენ ჩემი ცოლი ხარ-გამოიყენა მარიამის წინააღმდეგ ურყევი არგუმენტი რომელიც გოგონას მიერ დასმულ ყველა კითხვას პასუხს სცემდა
-ცოლი...ცოლი...-გაიმეორაჩურჩულით მარიამმა-ჰო ცოლი ვარ, ასე მაგრამ, ეს იმის უფლებას არ გაძლევს რომ ისე მომექცე როგორც შენს
საკუთრებას! -უყვირა წყობრიდან ბამოსულმა გოგონამ ქმარს და ლევანის სახეზე ირონიული ღიმილი რომ გაკრთ საშინლად განრაზდა -შენი აზრით ეს სასაცილოა?
-სწორედაც რომ ჩემი პირადი საკუთრებ ხარ-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და წელზე ძლიერად შემოაჭდო ხელები ცოლს, მაქსიმალურად მიიკრო საყვარელი გოგონას სიფრიფანა სხეული ტანზე დაცხვორის წვერით შეეხო მის შუბლს -შენ ჩემი ხარ, მარტო ჩემი-დაუჩურჩულა საფეთქელთან და მაშინვე მიაწება ვნებიანი ტუჩები, მარიამს აშინვე კანი აეწვა და გააჟრჟოლა
-გეყოფა-გაიბრძოლა მასზე ჯერ კიდევ გაბრაზებულმა გოგონამ, მაგრამ ლევანმა უფრო ძლიერად მიიკრო
-ტყუილად ცდილობ-გაეცინა მისი წინააღმდეგობის გაწევით გახალისებულ ბიჭს -ხომ იცი მაიც არ გაგიშვებ-დაუჩურჩულა და ტუჩებში აკოცა, მარიამმა მკერდზე ხელები მიაბჯინა და თავი გვერდზე გასწია
-გეყოფა-ახედა ქმარს-ხომ იცი ვერ ვიტან ასე რომ იქცევი-უთხრა ჩავარდნილი ხმით და კვლავ ლევანის ვნებიანის ტუჩები რომ მიეწება მის წითელ სავსე ტუჩებს წინააღმეგობის გაწევის სურვილი მაშინვე გაუქრა და ქმრის კოცნას იგივე ვნებით და სიგიჟით უპასუხა
-მარიამ -აღოხდა სუნთქვა აჩქარებილ ბიჭს როგორც კი მოწილილი გიჟური ვნებები ოდნავ დაცხრა და ცოლის ტუჩებით დაიკმაყოფილ ჟინი-შენ ჩემი ცოლი და შესაბამისად ჩემი საკუთრება ხარ, ამიტომ მუდამ იმის გაკეთება მოგიწევს რაც მე მსურს და მინდა რომ ეს სულ გახსოვდეს-ბოლოს მაინც ყველაფერი გააფუჭა ლევნმა და მარიამმა მაშინვე უხეშად მიაჭირა ხელები მკერდზე
-ხელი გამიშვი-დაუღრინა გაღიზიანებული ტონით
-მარიამ ნუ ცდილობ რომ წინააღმდეგობა გამიწიო, უფლებას არსდროს მოგცემ ის გააკეთო რაც შენ სურს თუნდაც ახლა-უთხრა მბრძანებლური ტონით და იმის მიუხედავად რო, ეს სიახლოვა ახლა ამ სამს მასზეც საშინლად მოქმედებდა ჯიუტად არ უშვებდა ცოლს
-გაგშორდები-უყვირა წყობრიდან გამოსულმა გოგონამ და მოღუშული სახით ახედა ქმარს, უ დოდა დაენახა მის სახეზე აღმებჭდილი ემოციები იმ სიტყვის გაგონებაზე ეომელიც ლევანს ბავავობიდან სულს უწამლავდა და აიძულებდა შიშში ეცხოვრა
-არ გაბედო-ზემოდან დააცქერდა სახე წაშლილი ცოლს-ამაზე ლაპარაკი კი არა, ფიქრიც არ გაბედო მარიამ-უთხრა უჩვეულოდ მშვიდი ტონით და მის ტუჩებს დააცხრა, ამჯერად ეს კოცნა და შეხება ძალიან ნაზი და ვნებიანი იყო, ამიტომ მარიამმა წინააღმდეგობა არ გაუწია მისთვის, თუმცა არც უპასუხია, იმის მიუხედავად რომ ძალიან სასიმოვნო იყო ეს შეხება მისთვის და იშვიათი, იმდენად იშვიათი რომ დაენანა კიდეც ეს წამები ასე დასაკარგად, მაგრამ ისე იყო ახლა გაღიზოანებული არეული რომ უპასუხოდ დატოვება არჩია ქრის შეხება, ამიტომაც ძალიან მალე და ცივად მოწყდა ლევანი საყვარელი გოგონას ტუჩებს და თვალებში ჩააცქერდა -მე შენ ძალიან მიყვარხარ მარიამ-უთხრა ბიჭმა ჩურჩულით და ყელზე გადაინაცვლა მისმა ტუჩებმა-უშენოდ მოვკვდები-აღმოხდა ხმა ჩამწყდარს და ხელები უეცრად გაიშვა-მარიამი ძალიან გააოცა ქმრის სიტყვებმა და კარგა ხანს თვალი ვერ მოწყვიტა მის არეულ სახეს, კარგა ხნის სიჩუმის მერე კი თავდახრილმა უთხრა
-ლევან მეც მიყვარხარ, მაგრამ... ასე ცხოვრება აღარ შემიძლია, გთხოვ ეცადე შეიცვალო... -უთხრა ჩამწყდარი ხმით -იმიტომ რომ მე შენი ასეთი დამოკიდებულება უბრალოდ მანგრავეს და მანადგურებს
-მარიამ დარწმუნებული ხარ რომ გიყვარვარ?-ჩააცქერდა თვალებში ლევანი
-აი ეს! სწორედ ეს შენი დამოკიდებულება მაგიჟებს ლევან... შენ იმის ნაცვლად რომ დამელაპარაკო პრობლემებზე და სცადო გამოგო, მადანაშაულებ! ცდილობ ყველაფერი მე დამაბრალო! შენ არაფერის მოსმენა არ გინდა! რატომ? ასე ძალიან რატომ გეშიან იმის რომ რეალობას ჩახედო თვალებში? ასე რისი გეშინია ლევან?
-იმის, რომ მომატოვებ გესმის? ძალიან მეშინია რომ შენ ჩემგან წახვალ, ისევე როგორც დედა წავიდა წლების წინ და მარტო დამტოვა...მეშინია, რომ ახლაც მარტო დავრჩები საყვარელი ადამიანისგან მიტვებული მარიამ-ლამის უყვრა წყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა ცოლს და სიგარეტის კოლიფი აკანკალებული ხელით ამოიღო ჯიბიდან, ნერვიულად მოუკიდა და გააბოლა
-რაა?-მარიამაა ლამის პირი დააღო გაოცებისგან -ლევან რას ამბობ, მან არაფერი იცოდა თამუნას და ირაკლის წარსულზე, გარდა იმისა რომ წლების წინ მას საყვარელი ჰყავდა, ისიც ანიმ გაიმხილა როცა ტიროდა მამაზე გაბრაზებული
-აი ამის მეშინია, აი ამიტომ მინდა რომ სულ ჩემთან ახლოს იყო-ლევანი ცოლს მიუაზლოვდა და სიგარეტინი ხელი ლოყაზე მიადო-შენ მას ვერ გაიგებ მარიამ... ვერ მიხვდები
-ამას ეუბნები იმ ადამიანს ვინც მამამ თერთმეტი წლის წინ მიატოვა და მხოლოდ სიკვდილის პირას მყოფს გახსენდა?-ახედა საცოდავად გოგონამ ქმარს და მწარედ გაეცინა -ამას მას ეუბნები ვინც დედა თხუთმეტი წლის ასაკში მიწას მიბარა?
-მარიამ-ლევანმა ხელი მოხვია ცოლს და გულზე მიიკრო-შენთვის გულის ტკენა არასდროს მდომებია-უთხრა ჩურჩულით და თავზე აკოცა -უბრაოდ ძალან მიყვარხარ და შენი დაკარგვის მეშინია, მარიამმა ცრემლიანი თვალებით ახედა ქმრს და ლევანმა რომ ცხვირზე აკოცა გაეღიმა
-ლევან ძალიან გთხოვ ჩემს სიყვარულში ეჭვი ნუ გეპარება, ასე ნუ იქცევი, მენდე... თორემ ეს სიყვარული ორივეს გაგვანადგურებს, იმიტომ რომ შენი ასეთი დამოკიდებულებით გულს მტკენ
-უბრალოდ რომ ჩემი დამჯერი გოგო იყო არა?-აციმციმებული თ ალებით დაცქერდა ცოლს ზემოდან
-არა, მე დამჯერი გოგო არ ვიქნები, ამის იმედი არ გქონდეს
-სიყვარულზე წინ საკუთარ სურვილებს,ნრომ აყენებ სწორედ ეგ მაგიჟებს რატომ არ გესმის-აფეთქდა მოულოდნელად ლევანი და უკან დაიხია-შენ მხოლოდ შენი პირადი ,,მე " გაღელვებს
-ამას მე მეუბნები? ადამიანი ვინც თავისი უაზრო სიყვარულით გულს მტკენს?
-უაზრო? შენთვის ჩემი სიყვარული უაზროა?-მარიამის სიტყვებმა ისე დააბნია არია რომ ვერც მიხვდა რა რეაქცია უნდა ჰქონოდა ამ სიტყვებზე
-შენ გამუდმენით გულს მტკენ... გამუდმენით ტკივილს მაყენებ... ასე არანორმალური დამოკიდებულებაა
-მარიამ ნუ მაგიჟებ, ჭკუიდან ნუ გადაგყავარ-უყვირა ბოლო ხმაზე სახე მონგრეულმა ბიჭმა -შენ ჩემი ცოლი ხარ და მორჩა ! ამ თემაზე ლაპარკი აღარ გაბედო! -უბრაძანა და სახლში შევარდა, კიბეები გიჟიბით ჩაირბინა და მანქანას ეცა
-ლევან დედა გთხოვ არ წახვიდე-თამუნა გაეკიდა შვილს-ხომ იცი მამაშენი მთვრალი მოვა... ძალიან მეშინია...
-ნუ გეშინია-ლევანმა ატირებული დედა გულში ჩაიკრა და თავზე აკოცა-უფლებას არ მივცემ რომ შეგეხოს -იცის რაც მოხდება
-ლევან-შეეხვეწა ქალი როცამანქანის კარი გამოაღო ბიჭმა
-ნუ გეშინია-გაუღიმა დედას
-ანი? მასთან რომ წავიდეს?ხომ იცი რომ თუ დალევს და გაგიჟდება ვერაფერი გააჩერებს
-დედა დამშვიდდი რა, ვერც შენ და ვერც ანის ვერ შეგეხებათ, უფლებას არ მივცემ...
-სად მიდიხარ ახლა შენ? ისევ უნდა დალიო? რამდენჯერაც შენ და მარიამი იჩხუბებთ იმენჯერ უნდა დალიო და ცოლი უარესად გააღიზიანო? რატომ არ შეგიძლია დაელაპარაკო მშვიდად?
-შენ ნუ ერევი!
-ნელ-ნელა მამაშენს რომ ემსგავსები ხვდები?-უყვირა ქალმა -მაგრამ იცი რა არის ყველაზე უარესი? ის რომ მარიამი მე არ მემსგავსება, პირიქით თავისუფლებისთვის იბრძვის... ის იმდენს არ მოითმენს რაც მე მოვითმინე... და საბოლოოდ იმას იზავ რომ ოჯახი დაგენგრევა
-სისულელებზე ფიქრით თავს ნუ დაიღლი -დედას თმას ხელი ჩამოაყოლა
-ლევან მარიამს ასე ნუ ქცევი, ხომ იცი რამდენის გადატანა მოუწია? დედა დაკარგა, მამამ მიატოვა...მართამ გაზარდა, სოფლის პატარ სახლში, სულ მარტომ, თვრამეტი წლის პატარა, ოცნებებით სავსე გოგო ცოლად გამოგყვა... შენ კი მისი დაკარგვის შიშით იმის ნაცვლად რომ მისთვის ოჯახადვქცეულიყავი, მამაშენივით მბრძანებელივით ექცევი! მე და ანის მამაშენის აგრესიისგან გვიცავ, მაგრამ ცოლს ზუსტად ისე ქეცევი როგორც ირაკლი მე...
-ასე არაა, ასე არაა-უარესად გაგიჟდა ლევანი
-ის რომ ხელი არასდროს დაგირტყია მისთვის და არ გიღალატი არ ნიშნავს რომ კარგი ქმარი ხარ! -გაბრაზდა თამუნა-შენც იმ სულელი ადამინების აზრს ნუ იზიარებ რომ თუ ქალს ქმარი არ ურტყავს ის ბედნიერი და მადლობელი უნდა იყოს ცხოვრების რომ ასე გაუმართლა, მარიამი პატარა ჯერ კიდევ ოცნებებით სავსე გოგოა და რაც მეტად ეცდები მისთვის ფრთების მოტეხვას მით მეტად უბიძგებ რომ წავიდეს შენგან
-გგონია რომ მამაჩემისნაირი ნაბიჭ.არი არაკაცი ვარ?-გაცეცხლდა ლევანი
- არა არ ხარ მაგრამ ემსგავსები-უყვირა ქალმა და ზურგინ აქცია.