ალექსანდრეს ძალიან გაუჭირდა გოგონას ცივ უგრძნობ და ცარიელ თვალებთან გამკლავება, ამიტომ დაძაბული მზერა თათიას ჩამუქებული სფეროებიდან მის აკანკალებულ ხელებზე გადაიტანა, გოგონამ იგრძნო ალექსის დაჟინებული მზერა მთრთოლარე თითებზე ამიტომ გაუაზრებლად კაბის უკან წაიღო ხელები ძალიან არუნდოდა რომ მართას და განსაკუთრებით ალექსანდრე ჯიშკარიანს მის სახეზე, თვალებზე ხელებზე და ზოგადად სხეულზე შემჩნიათ ის შიში, სასოწარკვეთა და დაბნეულობა რასაც ახლა ამ წუთებში განიცდიდა...
იმის მიუხედავად რომ მთელი ღამე შინაგანად ემზადებოდა ამ საშინელი წამებისთვის, მაინც ძალიან გაუჭირდა ამ დაუნდობელ რეალობასთან შეგუება როგორც მორალურად ისე ფიზიკურად, საშინელი სიცარიელი განცდა დაეუფლა ისევ მის გაყინულ სხეულს რომელმაც ნელ-ნელა საბოლოოდ დააკარგვინა როგორც აზროვნების მხედველობის და ფეხზე დგომის უნარი, სწორედ იმ დროს როცა მისი სილამაზით, მშვენიერებით და სინაზით გაეხევებული ალექსანდრე როგორც იქნა გონს მოვიდა, თავს მოერია, დაფანტულ აზრებს თავი მოუყარა და არსაიდან მოსული გამბედაობის ფონზე მისკენ ნაბიჯი წადგა თათიას თავისდაუნებურად მზერა ისევ მისი დანისლული არეული ჭაობისფერი სფეროებისკენ გაექცა, რამდენიმე წამის განმავლობაში მათი ამღვრეული თვალები თერთმანეთს შეხვდა, ამ მზერამ უცნაურ ტკივილად დაურბინა თათიას მთელს სხეულში და კიდევ უფრო მეტად დაკარგა კონტროლი საკუთარ სხეულზე, იმის მისუხედავად რომ გოგონას მზერა და სხეული ალექსანდრეს მძაფრად გადასცემდა ტკივილის სევდის და სასოწარკვეთილების იმპულსებს ბიჭმა მაინც არ და ვერ დაიხია უკან, სწრაფად მიუახლოვდა საყვარელ, ყველაზე სასურველ და საოცნებო გოგონას, უმდენად რომ ცხელი სუნთავა მიაფრქვია სახეზე, თათიამ თავიდაუნებურად ახედა თავზე წამომდგარ ყველაზე საძულველ არსებას, მერე ღრმად ჩაისუნთქვა ბიჭის სურნელით გაჟღენთილი ოთახის გრილი ჰაერი რის გამოც მომენტალურად გაეთიშა სუნთქვის ორგანოები, გულისცემაც შეუწყდა და როცა მისი სიახლოვით და სილამაზით გაბრუებულმა ბიჭმა ყურს დაბლა აკოცა საბოლოოდ გაედღაბნა კადრები, თვალთ დაუბნელდა და უღონო მდგომარეობაში ჩაუვარდა მკლავებში დაბნეულ ბიჭს რომელმაც მაშინვე ხელში აიყვანა მისავათებული გოგონა და გარეთ გაიყვანა, ცალკე, მყუდრო, სეირის მაყურებელ ხალხის თვალთაგან მოშორებით დააწვინა დივანზე და სახეზე დაყრილი თმები ნაზად გადაუცურა ყელისკენ
-თათია კარგად ხარ?-დაძაბული ტონით ჰკითხა თვალებ გახელილ თათიას, რომელიც შეშინებული უყურებდა მას
-მომშორდი-მარტო ეს უთხრა და მაშინვე დივანზე წამოჯდა გაბრუებული გოგონამ
-წყალას მოგიტან-ალექსი მიტრიალდა და მალევე დაბრუნდა ჭიქით ხელში, გული მტკივნეულად შეეკუმშა თათია იქ რომ არ დახვდა სადაც დატოვა, დაფეთებულმა ჭიქა მაგიდაზე დადო და კიბე გიჟივით ჩაირბინა
-გეგონა წავედი?-იქვე კედლის გვერდით მდგომი გოგონა ცინიკური ღიმილით მიაჩერდა სახე მონგრეული ბიჭის პროფილს
-ჰო ასე მეგონა-მისკენ შეტრიალდ ალექსი და სევდიანი მზერა მიაპყრო, ზედმეტად ლამაზი მოეჩვენა ახლა ამ წამს ყველაზე უსუსური სუსტი და ქარისგან თმა აწეწილი თათია, რომელიც ყველაფერისდა მიუხედავად თეთრ, ნაზ საქორწილო კაბაში მაინც ახერხებდა თავისი მთრთოლარე სხეულით, ჩაშავებული უპეებით და ტირილისგან ოდნავ შესიებული თვალებით რომ ებრწყინა -საშინლად ლამაზი ხარ-უთხრა ჩამწყდა რი ხმით და მისკენ წადგა რამდენიმე ნაბიჯი
-ასე რატომ იქცევი? რატომ მაიძულებ ამ ნაბიჯის გადადგმას? -ხმა აუკანკალდა გოგონას
-იმიტომ რომ მიყვარხარ-დაუფიქრებლად უთხრა ბიჭმა და მათ შორის არსებული მანძილი წამებში დაფარა
-ეს სიყვარული არაა! ეს უბრალოდ ამბიციაა! უბრალოდ გინდა რომ შენი გაისწორო, გინდა რომ ჩემი სიტყვებისთვის დამსაჯო! გინდა რომ შენი განუსაზღვრელი ძალაუფლების მსხვერპლად მაქციო მხოლოდ იმიტომ რომ შენს სურვილებს აღარ ვემორჩილები!-აყვირდა წყობრიდან გამოსული გოგონა
-ცდები! ასე არაა... თათია მე შენ მართლა შემიყვარ...
-გაჩუმდი!-ხელი ასწია გოგონამ და რამდენიმე წამის განმავლობაში თვალები დახუჭა რომ როგორღაც ძალა მოეკრიბა, დაფანტული სიტყვებისთვის თავი მოეყარა და აზრებად ექცია -შენ მე გამიზნულად დამინგრიე ცხოვრება! ახლაც იგივე მეორდება ! არ გეყო რაც დაგვმართე მე და ჩემს ოჯახს და ახლა გინდა უარესი ტკივილი მომაყენო
-ასეა არაა, ასე არაა-გაიმეორა ალექსმა გაბრაზებული ტონით -მე შენ მიყვახარ... მართლა ძალიან მიყვარხარ თათია... -სამარისებური სიჩუმე ჩამოწვა -ჩემი რატომ არ გჯერა? რატომ?
-იმიტომ რომ მიზეზი არ მაქვს! შენ შენი ქცევით გამუდმებით ტკივილს მაყენებ... დავიღალე გესმის დავიღალე... აღარ შემიძლია ამ ყველაფერის ატანა
-დაგიმტკიცებ რომ არც ისეთი უგულო და არაადამიანი ვარ როგორც შენ გგონია, დაგიმტკიცებ რომ სიყვარული შემიძლია, დაგიმტკიცებ რომ ჩემშიც არის ადამიანური რძნობები, დაგიმტკიცებ რომ ჩემთვის მხოლოდ შენ არსებობ, რომ მხოლოდ შენ მიყვარხარ...
-არ მინდა! არ მინდა! გესმის? არაფრის დამტკიცება არ მჭიდება! -აყვირდა გოგონა და თმებში ახლართა აკანკალებული თითები, სცადა რომ ქარისგან სახეზე ჩამოყრილი ბზინვარე თმები უკან გადაეწია, მაგრამ თავხედი და ჯიუტი ქარის გამო არ მორჩილდებოდა მუქო წაბლისფერი ტალღები მის თლილ თითებს, გაღიზიანებული გოგონა მიტრიალდ არამდენიმე წამის განმავლობაში და ზურგი აქცია აღელვებულ ბიჭს -გთხოვ-მისკენ მიტრიალდა მოულოდნელად -ამის გაკეთებას ნუ მაიძულებ, არ შემიძლია, არ შემიძლია-თვალებში ჩააცქერდა აწყლიანებული, ჩაწითლებული სფეროებით
-გულს არ გატკენ... გეფიცები არასდროს გატკენ-ხმა ჩაუწყდა გაღიზიანებულ ბიჭს
-გთხოვ... ამ ნაბიჯის გადადმა არ შემიძლია-აკანკალდა გოგონა
-ამ საშინლე ქორწინებას ჩვენი სიყვარულის გადასარჩენად დავთანხმდი თათია, გეფიცები მხოლოდ ეს მიზანი მაქვს... მხოლოდ ის მინდა რომ უკეთ გამიცნო... მიხვდე რომ ვნანობ ჩადენილს, მინდა რომ მერე პატიებაც დავიმსახურო და სშენი სიყვარულიც
-ეს ძალდატანებული ქორწინება ჩემს პატიებას და სიყვარულს ვერ მოგაპოვებინებს! გესმის?-აფეთქდა თათია -ამ იმდეით თუ მაიძულებ ამ საშინელების გაკეთებას მინდა აქედანვე იცოდე რომ დრო არაფერს შეცვლის... არც ჩვენს შორის მანძილის შემცირება!
-აზრი არ აქვს მაინც ვერ გადამარწმუნებ!-მტრული მზერა ესროლა ბიჭმა გაცეცხლებულ გოგონას
-როგორ შეგიძლია იყო ასეთი სასტიკი ასეთი დაუნდობელი-აყვირდა გოგონა და მისმა სიმწრის ცრემლებმა სწრაფად გაიკვალეს გზა ამღვრეული თვალებიდან, ყელისკენ, გაფითრებულ ღაწვებზე ჩაცურებით
-ამის გაკეთებას შენ მაიძულებ! სხვა გზას არ მიტოვებ-ავარდა ალექსი და უარესად რომ აცახცახდა თათია მოულოდნელად ხელები მოხვია და გულში ჩაიკრა
-გთხოვ, ძალიან გთხოვ ამის გაკეთებას ნუ მაიძულებ, არ შემიძლია რატომ არ გესმის?-წინააღმდეგობა გაუწია გოგონამ მის მკლავებს და თავის დახსნა სცადა, ამიტომ ალექსმა მაჯები დაუჭირა და თვალებში ჩააცქერდა
-მხოლოდ ერთი წელი, ერთი წელი, ჩვენი სიყვარულის გამო
-არა-ზიზღით შეხედა გოგონამ
-მე მხოლოდ შენი დაბრუნება მინდა
-შენ მხოლოდ მამაჩემის და ჩემი განადგირება გინდა ბოლომდე... ის არ გეყო რაც დაგვიშავე
-ასე არააა! შენს გამო მე ამ ურისძიებაზე უარს ვიტყვი!
-შენი არ მჯერა-თათიამ მისი ხელებიდან ყავის დახსნა სცადა მაგრამ ალექსმა უფრო მეყად მოუჭორა თითები, შეეშინდა ძალიან შეეშინდა არ გაჰქცეოდა თათია -შენ მხოლოდ ის გინდა რომ ისევბშემეხო, ისევ მატკინო, ისევ გამანადგურო
-არ გატკენ... გულს არასოდეს გატკენ... არასდროს შეგეხები... შენი სურვილის საწინააღმდეგოდ თმაზეც კი არ შეგეხები,
-შენი არ მჯერა, შენი ერთი სიტყვისაკ კი არ მჯერა- უყვირა გოგონამ და მისი გაფითრებული ღაწვები ისევ ცრემლების წვიმამ დაასველა
-გეშინია... ჩემი გეშინია?!-ჩამწყდარი ხმით, უმისამართოდ თქვა ბიჭმა და გული მტკივნეულად შეეკუმშა -თათია ნუ ფიქრობ რომ მე შემიძლია ამ ქორწინების მიზეზით შენი ნების და სურვილის საწინააღმდეგოდ ოდესმე შეგეხო! გული გატკინო და გაუაზრებელი ქმედება ჩავიდინო! ამას ნუ ფიქრობ გთხოვ... მე ასეთი არაკაცი არ ვარ... არ ვარ გესმის?
-რატომ უნდა დაგიჯერო მაშინ როცა ასეთი გულისამრევი მეთოდებით ცდილობ შენი ცოლობა მაიძულო! რატომ უნდა გენდოთ შენ და დედაშენს
-იმიტომ რომ მიყვარხარ!-უყვირა წყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა -გაგიჯებით მიყვარხარ და ჩემი თვითმიზანი შენი დაბრუნებაა და არა განადგურება
-მაშინ გამიშვი-მოულოდნელად უთხრა ჩამწყდარინხმით გოგონამ და მზერა გაუსწორა, მათი არეული თვალები ერთმანეთს შეეფეთა
-არ შემიძლია... ვერ დაგკარგავ...
-შენ მე იმ ღამეს დამკარგე!
-დაგიბრუნებ
-გამიშვი... დედაშენი აიძულე რომ იმ მუშამ საჩივარი გამოტანოს და მხოლოდ მაშინ დაგიჯერებ
-არა შენ ახლა არაფერს დამიჯერებ, ამაიტომ იმას არ გავაკეთებ რაც შენ გინდა-დაიძაბა ბიჭი და ხელები გაუშვა რადგან მიხვდა რომ უკვე ტკივილს აყენებდა თავისი გაუაზრებელი ქმედებით
-ახლა... რომ მივტრიალდე და წავიდე... ძალა გეყოფა იმისთვის რომ ბაჩო რვა წლით ციხეში გაუშვა?-შემაწუხებელი და გამაყრუებელი სიჩუმე გოგონას აკანკალებულმა ხმამ გაკვეთა
-მას შეიძლება არა!- მართას გამყინავი ხმა ეზოს ბოლოდან მიწვდა გოგონას და ბიჭოს დაძაბულ მზერას -მაგრამ მე ძალაც მეყოფა, ზიზღიც, სიძულვილიც ამის გასაკეთებლად -ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა სარძლოს, თათიას გააჟრჟოლა როცა მისი თვალები ქალის კატასავით აბრიალებულ მწვანე სფეროებს რომ
შეეფეთა -ახლა კი ცივი გონებით მიიღე გადაწყვეტილება გიღირს თუ არა შენი შეწირული ერთი წელი, ბაჩოს გისოსებს მიღმა გატარებულ რვა წელს და როცა საბოლოოდ მიიღებ ამ რთულ და მძიმე გადაწყვეტილებას ამაყად გადადგი ნაბიჯები წინ , შენივე არჩეული გზის დასაწყისისკენ, რომელი მიმართულებითაც არ უნდა იყოს ეს! რადგან სუსტების ადგილი ამ სამყაროში დიდი ხანია აღარაა!-ნელა მიტრიალდა დანისევე გრაციოზულად წავიდა როგორც მოვიდა, სივრეცეს გახედაბთათიამ და გაირინდა, მერე მოულოდნელად დაიხარა კაბის კიდე ხელში მოიქცია და წინ წადგა ნაბიჯი ზუსტად ისე როგორცვმართამ უთხრა ამაყად და თავდაჯერებულად, ალექსი ერთადგილზე მიყინულივით იდგა და შეშინებული თვალწბით ყურებდა თათიას, რადგან ჯერ კიდევ ვერ ხვდებიდა რა გადაწყვეტილებას მიითებდა გოგონა წავიდოდა და სამუდამოდ მიატოვებდა თუ დედა-შვულის გამოწვევას მიიღებდა და მის ფიქტიურ ცოლობას დასთანსმდებოდა.
მართას სახეზე ირონიული ღიმილი გაკრთა როცა თათია თავაწეული შევიდა დარბაზში, მშვიდად მიუახლობდა და თავისი ხელოვნური ყვავილების თაიგული დაუბრუნა მისი ცივი ხელებიდან რომელიც გულის წასვლამდე დაუვარდა, ალექსი თავდახრილი დადგა მის გვერდით მაგიდასთან და თვალმოუშორებლივ დაჰყურებდა საბუთებს რომელზე ხელმოწერასაც ის და თათია ახალი რთული და უჩვეულო ცხოვრებისაკენ უნდა წაეყვანა, პირველად თავად მოაწერა ხელი და კალამი თათიას ხელში გადასცა, ამ დროს მათი თვალები ისევ შეხვდა ერთმანეთს... ისევ ზიზღი და სიძულვილი მიაფრქვია გოგონამ, ბიჭმა კი ბრაზი და სიყვარული, თათია ოდნავ დაიხარა, ურეაქციოდ დააცქრდა საბუთებს და გაკრული ხელით გაჯღაბნა საკუთარი სახელის და გვარის პირველი ასოები.
ტაშის ხმამ ოდნავ შეაკრთო დაძაბული წყვილი რომელთაც ბეჭდების გაცლის მომენტში ისევ გაუსწორეს მზერა ერთმანეთს, თათიას უცნაური განცდა დაეუფლა როცა ალექსმა სწორედ ის ბეჭედი გაუკეთა თითზე, რომელიც რამდენიმე დღის უკან ამაყად დაუბრუნა უკან ბიჭს ირონიით, მზერა ალექსისი მონგრეულინსახიდან ბეჭედზე გადაიტანა ფიქრებიდან მხოლოდ მაშინ გამოერკვია როცა ბიჭის ცხელი ტუჩებინსაფეთქელზე მიეწება, რაღაც ნაცნობი, მონატრებული, სევდიანი და მტკივნეული გრძნობათა ერთობლიობამ დაურბინა მთელს სხეულში მწველი შეგრძნებით გახურებული საფეთქელიდან
-ოთხაში ადით და დაისვენეთ-მართა ჩვეული სიმშვიდით მიუახლოვდა მათ და ბოლომდე დააიგნორა მათი შერყეული სხეულების, გონების და მზერის ერთობლიობა
-თათია-ალექსანდრემ სახე წაშლილი გოგონასკენ მიიხედა და კიბისკენ ანიშნა, თათიამ თავი დახარა და უხმოდ წავიდა მითითებულ მხარეს, კიბეს ნელა აუყვა და გაჩერდა -იქით-ალექსი მის უკან დადგა და სხვა ნომრის კარისკენ მიუთითა ხელით, გოგონა ისევ უხმოდ წავიდა მითითებული მიმართულებით და გაჩერდა, მის უკან, ზედმეტად ახლოს მდგომი ბიჭი ძლივს ახერხებდა რომ აზროვნების უნარი არ დაეკარგა და არ შეხებოდა, როცა ოდნავ წინ გადაიხარა აღელვებული რომ კარი გაეღო, ოდნავ, სულ ოდნავ შეეხო მისი ცივი ტუჩები გოგონას მხარს რომელსაც მაშინვე უსიამოდ გააჟრჟოლა, იმის მიუხედავად რომ ამ შეძებამ გააღიზიანა, მაინც უპასუხოდ დატოვა ალექსის გააზრებული თუ შემთხვევითი ქცევა და კარის გაღებისთანავე ნომერში შევიდა, ზიზღით მოავლო თვალი ახლად დაქორწინებული წყვილისთვის სანთლებით და ხელოვნური ვარდებით გალამაზებულ ოთახს და იქვე სავარძელში ჩაევენა უღონოდ
-შენებს საღამოს გავაგებინებ ამ ამბავს...ვეცდები ისე ავუხსნა რომ როგორღაც გაგიგონ და ზურგი არ გაქციონ ამ ყველაფერის გამო-დაიწყო ყოყმანით ალექსმა
-როგორც გინდა ისე აუხსენი... ამ წუთიდან მე შენს გამო უკვე ოჯახიც დავკარგე... რადგან მამაჩემმა მკაცრად გამაფრთხილა ოდესმე შენს გვერდით თუ მნახავდა იმ დღეს...მას შვილი მოუკვდებოდა მე კი მამა-მოწილილ ცრემლებთან ბრძოლაში მყოფი გოგონა კიდევ უფრო ლამაზი ეჩვენებოდა ალექს, რომელიც ,ძლივს ახერდებდა თავის მოთოკვას რომ არ ჩახუტებოდა
-ერთი წლის მერე როცა სიმართლეს გაიგებს... აუცილებლად გაპატიებს... მე კი უარესად შემიზიზღებს...
-მთავარია ჩემი ძმა გამოვიდეს რომ თეო დამშვიდდეს, პატარების სიცოცხლეს და ჯანმრთელობას საფრთხე არ დაემუქროს... და სხვა არაფერი მაინტერესებს ამ ეტაპზე... ჩემთვის მხოლოდ ესაა მნიშვნელოვანი ახლა დ იცი
რატომ?-თათია მოულოდნელად ფეხზე წამოდგა და ნელა მიუახლოვდა ერთ ადგილზე მიყუნულ ბიჭს რომელიც ძალიან დაძაბა მისმა ქცევამ, ზედმეტმა სიახლოვემ და სურნელმა, გამაბრუებელმა სურნელმა -იმიტომ რომ... ერთ დღეს... ერთ დღეს ყველაფერისთვის მწარედ გადაგიხდი სამაგიეროს! ერთ დღეს ყველა იმ დანაშაულისთვის რაც ჩემი და ჩემი ოჯახის წინაშე ჩაიდინე პასუხს გაგებინებ! ერთ დღეს შენი ფასი ჩემსას გაუთანაბრდება და სწორედ იმ დღეს სახეში შემოგაყრი იმ ფულს რომლის დონემდეც დაიყვანე ჩემი ღირსება, თავმოყვარეობა, ადამიანობა, ღირებულებები და ახლა უკვე თავისუფლება
-ვერადროს დაივიწყებ არა?-სხეულთან ერთად ხმაც აუკანკალდა გაცეცხლებულ ბიჭს
-უფრო სწორი სიტყვა იქნება არასდროს! გესმის ?არადსროს დავუვიწყებ იმ ღამეს! -თავი ამაყად ასწია და უსაზღვრო ზიზღით ჩააცქერდა ამღვრეულ ჭაობისფერ ცარიელ თვალებში
-დაგავიწყებ!-რაღნაირი მუდარით, მუქარით და ტკივილიანი ხმით უთხრაბ-ყველა ტკივილს დაგავიწყებ, ყველა შენს ჭრილობას მოვაშუშებ-თავი ოდნავ დახარა და იმდენად მიუახლოვა სახე სუნთქავ შეწყვეტილ გოგონას, რომ ამჯერად მისი ცხელი, ვნებიანი ტუჩები მის გაპობილ ბაგეს შეეხო
-ვერ შეძლებ! უფლებას არ მოგცემ-გოგონამ წამში უკან დაიხია და თავს უფლება არ მისცა ალექსის სურნელს, სიახლოვეს და შეხებას გაებრუებინა, ისევ აერია და დაებნია
-ჩემთან ახლოს ყოფნის გეშინია-თვითკმაყოფილების და ირონიის ღიმილმა გადაურბინა ბიჭს სახეზე -იმიტომ რომ ჯერ კიდევ გიყვარვარ, ჯერ კიდევ განიცდი
-რაც გინდა ის იფიქრე-მკლავებზე აკანკალებული თითები მიიწება გოგონამ და ზურგი აქცია გაბრაზებულ ბიჭს, ნელა მიუახლოვდა ფანჯარას და ცრემლიანი თვალებით გახედა სივრცეს
-ჩემს გულწრფელ და ნამდვილ გრძნობენში დაგარწმუნებ თათია
-გთხოვ გადი-უკვე ვეღარ უმკლავდებოდა ამდენ თავს დამტყდარ ემოციას