ატირებულმა ლიკამ რესტორნის შენობის კიბეები სწრაფად ჩაირბინა, გარეთ გავარდა და ქუჩა გადაკვეთა სწრაფი ნაბიჯით
-ლიკა-მოულოდნელად ზაზას საწარკვეთილი ხმა მოესმა ზურგს უკნიდან, ამიტომ უფრო აუჩქარა ფეხს, უნდოდა მისგან რაც შეიძლება სწრაფად და შორს წასულიყო, უნდოდა ამ საშინელებას, ამ სიმახინჯეს ამ საზიზღარ წარსულს გაჰქცეოდა-
ლიკა გთხოვ-ზაზა ცოლს დაეწია, მკლავზე ხელი წაავლო და თავისკენ მიატრიალა -გთხოვ მომისმინე-უთხრა ჩამწყდარი ხმით კაცმა და ცოლის ფათლისფერ ტირილისგან დასიებულ თვალებს გაუშტერა თავისი შავი, ჩამქრალი, ცარიწლი უსიცოცხლო შავი სფეროები
-ხელი გამიშვი-ძლივს შეკავებული ბრაზით უთხრა ქალმა და ქმრის მონგრეული სახიდან მზერა მის ხელზე გადაიტანა
-გაგიშვებ თუ არ წახვალ-აღმოხდა აღელვებულ კაცს და კიდევ უფრო მიუახლოვდა თვალებაწყლიანებულ ცოლს
-აზრი აღარაფერს ააქვს ხომ ხვდები?-ლიკა ცდილობდა მაქსიმალურად მოეთოკა თავი და როგორღაც მშვიდად ელაპარაკა, რადგან ახლა გაგიჟების და ისტერიკის მიწყობის აზრს და მიზანს ვერ ხედავდა
-გთხოვ ამას ნუ მეუბნები-ზაზამ შუბლი მაიბჯინა მის შუბლს, თვალები დახეუჭა და ცივი თითები ახლართა ქალის აკანკალებულ თითებში
-ვერადროს შევძლებ რომ გაპატიო, ზუსტად ვიცი- დაიჩურჩულა ხმა ჩამწტდარმა ქალმა, თავი უკან გასწია და ქმარს ჩააცქერდა ამღვრეულ თვალებში
-გთხოვ...
-არ შემიძლია-ქალმა თავი დახარა და მოწოლილ ცრემლებს მთელი ძალით შეეწინააღმდეგა
-ვერ დაგკარგავ
-მინდა რომ გამიშვა-ლიკამ ხელებზე მიანიშნა სახე წაშლილი ქმარი
-არა
-ზაზა
-არ შემიძლია
-მოგისმენ... თუ კიდევ გაქვს რაიმე სათქმელი იმ ღამესთან დაკავშირებით... მაგრამ ახლა არა, ახლა არ შემიძლია... ამიტომ მინდა რომ გამიშვა...
-ის ღამე ჩემთვის არაფერს ნიშნავდა... საერთოდ არაფერს... არც ახლა ნიშნავს... იმიტომ რომ მე მარტო შენ მიყვარხარ... ყოველთვის მიყვარდი, მართლა ძალიან მიყვარდი...ახლაც იგივე სიგიჟით მიყვარხარ
-ვიცი-სიმწრის ღიმილმა გადაირბინა სახეზე ქალს-
მაგრამ ეს არაფერს ცვლის
-ლიკა ძალიან ვნანობ... ყოველ წუთს და ყოველ წამს ვნანობ იმ ღამის
-იმ ღამემ ჯერ თათია გაანადგურ! მერე ბაჩოს ცხოვრება მიწამლა! ბოლოს კი მე დამანგრია...- ყვირდა წყობრიდან გამოსული ქალი
-ვიცი ვიცი რომ გატკინე, ყველას გატკინეთ ჩემი გაუაზრებელი ქმედებებით, მაგრამ ეს განზრახ არ გამიკეთებია...გესმის? უბრალოდ ასე მოხდა...
-გთხოვ დეტალებში ნუ ამიღწერ შენს ღალატს მართლა გულს მირევს უკვე ეს ყველაფერი-ლიკამ უხეშად გაითავისუფლა ხელები და უკან დაიხა- შენმა ერთმა გართობის ღამემ მთელი შენი ოჯახი დაანგრია... ალბათ ეს ასეც უნდა ყოფილიყო...ალბათ ეს მართას სამართლიანი შურისძიება იყო...
-ლიკა
-აღარაფერი თქვა... საერთოდ არაფერი...უნდა წავიდე-ქალი უხმოდ მოტრიალდა და არეული ნაბიჯეთით წავიდა წინ
-ახლა გაგიშვებ... მაგრამ იცოდე მე შენზე უარს არასდროს ვიტყვი!-იყვირა გაავებულმა კაცმა და იმის მიუხედავად რომ ძალიან გაუჭორდა ლიკას გაშვება მაინცვმისცა უფლება წასულიყო იქ სადაც მას სურდა რომ როგორმე ეს საშინელი ამბავი, მარტოს გადაეტანა, რადგან იცოდა მისი ყოველი სუტყვა და ქმედება ახლა უფრო მეტად გაამწვაავებდა სიტუაციას.
ალექსანდრე მოღუშული სახით უყურებდა ლილეს
-მთელი დღეა ოთახიდან არ გამოსულა თათია, მგონი რაღაც მოხდა... მომეჩვენა რომ ტიროდა...ამიტომ მასთან შესვლა ვერ გავბედე... არ მინდოდა თავი უფრო ცუდად ეგრძნო...
-დილიდან საერთოდ არ გამოსულა?
-არა! მთელი დღე არც საჭმელი უჭამია...დალიმ აუტანა ოთახში მაგრამ უკან გამოატანა
-ამის დედაც-აღმოხდა დაძაბულ ბიჭს
-რატომ გქონდა მთელი დღე გათიშული ტელეფონი? იცი რამდენჯერ დაგირეკე? მინდოდა მასთან მოსულიყავი-გაუბრაზდა ლილე ძმას-ბექასაც ვერ დავუკავშირდი სად ბრძანდებოდით ?
-სულელო-ლექსმა ხელი გადახვია დას, გულზე მიიკრო და თავზე აკოცა -შენ რასაც ფიქრობ იმას არა-ტუჩის კუთხე ჩატეხა სახეზე შეპარული ღიმილისგან
-მაინც რას ვფიქრობ შენი აზრით?-დაუბღვირა ლილემ და გაბრაზებული სახით ახედა ძმას
-წავალ თათიას ვნახავ...იმედია დამელაპარაკება თავის პრობლემაზე... ჩვენს გაუჩინარებაზე კიდევ ბექასგან ჩაიბარე ახსნა-განმარტებები-ცხვირზე თითი დაჰკრა და კიბეები აირბინა, ოთახის კარებთან მისული ოდნავ დაიძაბა, რატომღაც შიგნით შესვლა არ უნდოდა, რადგან იცოდა თათიას ცრემლებთან გამკლავება გაუჭირდებოდა, მაგრამ მაინც როგორღაც თავს მოერია დამშვიდდა და კარი გააღო, თათია შეკრთა და მისკენ მიიხედა, მათი ამღვრეული თვალები ერთმანეთს შეხვდა, სულ რამდენიმე წამს გაგრძელდა ეს ყველაფერი, მაგრამ ალექსისითვის საკმარისი იყო იმისთვის რომ მიმხვდარიყო რადენად ცუდად იყო შინაგანად თათია, რამდენად განადგურებული და დანგრეული, გოგონამ ზურგი აქცია ბიჭს და ღია ფანჯრიდან უკიდეგანო სივრცეს გახედა ხელახლა აწყლიანებული თვალებით
-თათია მოხდა რამე?-ბიჭის ხმამ გაკვეთა გამეფებული სიჩუმე
-ეს შენ არ გეხება-მისკენ არ მიუხედია გოგონას ისე უთხრა და დამავალ მზეს გაუტერა ცრემლიანი თვალები
-შენ ჩემი ცოლი ხარ... რაც შენ გეხება მეხება მეც და პირიქით-გაბრაზდა ბიჭი
-ფიქტიური! და შესაბამისად ეს ურთიერთობებიც ისეთივე ყალბია როგორც ჩვენი ქორწინება
-თათია-ალექსმა წამში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი და საყვარელი გოგონას ზურგს უკან დადგა -მინდა მომიყვე შენს პრობლემაზე... სხვა თუ არაფერი უბრალოდ მოგისმენ, ეს მაინც შემიძლია გულწრფელად გავაკეთო შენთვის
-მარტო ყოფნა მინდა
-გთხოვ მომიყევი
-არ მინდა... ახლა რომ რამე ვთქვა უარესად მეტკინება გული
-თათია-ექსმა თავისკენ შეატრიალა ხელახლა ატირები გოგონა, ოდნავ დაიხარა, თმებში შუცურა ხელი და თვალებში ჩააცქერდა -რა ხდება მითხარი
-დედაჩემი სახლიდან წავიდა-აღმოხდა დაძაბულ გოგონას და მომენტალურად ცრემლები გადმოუცურდა გაფითრებულ ღაწვებზე
-ზაზას და მართას შესახებ გაიგო?-რაღაცნაირად გული ეტკინა ალექს, რომ ამ ამბავს კიდევ ერთი უდნაშაულო ადამიანი გაანადგურა
-ჰო გაიგო... დედაშენმა მოაწყო ეს ყველაფერი...
-რაა?-დაიძაბა ბიჭი
-არასდროს დაიღლებით ხო?-თათიამ ზიზღით ახედა ქმარს -არ დაიღლებით ამდენი ზიზღით, სიძულვილით, ბოროტებით, დაუსრულებელი შურისძიებით...
-თათია
-რა გინდათ ჩვენგან?-აყვირდა მოულოდნელად გოგონა, ნაბიჯი უკან წადგა რომ მასსა და ალექს შორის მანძილი გაეზარდა -რატომ არ ჩერდებით? რატომ?
-მე არაფერი ვიცოდი
-რა მნიშვნელობა აქვს იცოდი თუ არა?-უყვირა თათიამ -თქვენ... გაბოროტებული დედა-შვილი აქ დაბრუნდით რომ ზაზა ასათიანი მიწასთან გაგესწორებინათ... პასუხი მოგეთხოვათ იმ ერთი ღამისთვის რომელიც დედაშენის სურვილით და ნებით მოხდა! თავად მიაკითხა მამაჩემს სასტუმროში! თავად ჩაუწვა! ახლა კი პასუხს იმ ერთღამიანი ურთიერთობისთვის მთელს მის ოჯახს გვაგებინებთ, რა გინდათ ჩვენგან? რა გინდათ?რით არ დაიღალეთ?!-გოგონამ მასთან მიახლოებულ ბიჭს მკერდზე მიაბჯინა ხელები და მისი უკან დახევა სცადა
-თათია... არ მინდოდა, გეფიცები არ მინდოდა რომ ასე მომხდარიყო
-თქვენ ორივემ... გამიზნულად გააკეთეთ ეს ყველაფერი იმიტომ რომ გული მხოლოდ ბოროტებით გაქვთ სავსე
-ასე ნუ მეუბნები გთხოვ
-გადი, მინდა რომ გახვიდე... გთხოვ გადი-თათია ცდილობდა რომ ამ შეხებით მისთვის უკან დახევა ეიძულებინა
-ასეთ მდგომარობაში მარტოს ვერ დაგტოვებ-გაბრაზდა ბიჭი მისი ხელები მოიშორა მკედიდან და გულზე მიიკრო ატირებული გოგონა
-გამიშვი-გოგონამ წინააღმდეგობა გაუწია
-ნუ ფართხალებ ხომ იცი მაინც არ გაგიშვებ-დაიჩურჩულა ბიჭმა, კიდევ უფრო მეტად მიიკრო აკანკალებული გოგონა სხსულზე და თავზე აკოცა
-ალექსანდრე ხელი გამიშვი -თათია არ ნებდებოდა მის ჩახუტებას
-სულ რამდენიმე წუთით-ზემოდან დააცქერდა ბიჭი სახე წაშლილ გოგონას, რომელიც მთელი ძალით ეწევდა წინააღმდეგობას მოწოლილ გიჟურ ემოციებს საკუთარ სხეულში
-გეყოფა-თათიამ ისევ გაიბრძოლა
-გთხოვ მხოლოდ ერთი ჩახუტება, მხოლოდ ახლა და მხოლდ რამდენიმე წუთით-უცნაური სევდიანი ღიმილი გაკრთა ბიჭის სახეზე როცა გოგონამ თავი დახარა და წინააღმდეგობის გაწევა შეწყვიტა-
ძალიან მიყვარხარ-ჩაესმა თავგზააბნეულ გოგონას ქმრის ჩამწყდარი ხმა სადღაც შორიდან...ისე იყო არეული ამ სიტუაციით ამ ყველაფერით დაბნეული და დანდაღლილი რომ ახლა ეს ჩახუტება რაღაც სასიმოვნო, თბილ გრძნობათა ერთობლიობად ჩაეღვარა გაყინულ სხეულში.
-გთხოვ ხელი გამიშვი-უთხრა როცა აზრზე მოსვლა შეძლო და ოდნავ დამშვიდდა, ბიჭმა მაშინვე ხელი გაუშვა და ოდნავ უკან დაიხია
-თათია-თავდახრილ ცოლს ნიკაპზე ხელი მოკიდა და თავი ააწევინა -თვალებში შემომხედე გთხოვ-უთხრა ჩამწყდარი ხმით, გოგონამ იმავე წამს შეანათა აწყლიანებული თაფლისფერი სფეროები დაძაბულ ბიჭს-ვიცი ჩემი არ გჯერა... არც ვიმსახურებ შენს ნდობას ამ ეტაპზე... მაგრამ მინდა იცოდე რომ ყველაზე ნაკლებად რაც ახლა მინდა ისაა რომ მე შენ ტკივილი მოგაყენო...
-მაგრამ გამუდმებით გაუსაზლის ტკივილს მაყენებ... აღარ შემიძლია ამ ყველაფერის ატანა, ძალიან დავიღალე გესმის? ძალიან დავიღალე...
-ვიცი ვიცი რომ გტკენ... ძალიან გტკენ... ისიც ვიცი რომ დაიღალე...მაგრამ-ხმა ჩუწყდა
-მაგრამ მაინც არ გამიშვებ...-დააასრულა მისი გაწყვეტილი წინადადება გოგონამ
-ჰო არ გეგიშვებ!-დაეთანხმა ალექსი და როცა გაბრაზებულმა თათიმ უხეშად მოიშორა მისი ხელი სახიდან ხმადაბალი ტონით დაამატა-ვერ გაგიშვებ... არ შემიძლია... ვერ დაგკარგავ...
-გთხოვ არ გინდა -თათიამ ზურგი აქცია აღელვებულ ბიჭს
-დაგარწმუნებ... ჩემს გულწრფელ გრძნობებში დაგარწმუნებ-უთხრა ბრაზნარევი ტონით ბიჭმა
-თუ შენი გრძნობები გულწრფელია, მაშინ გამიშვი-მისკენ მიტრიალდ გაცეცხლებული გოგონა- დაასრულე ჩემი წამება
-არ შემიძლი-ხმა აუკანკალდა ბიჭს -ვერ გაგიშვებ ვიცი რომ სამუდამოდ დაგკარგავ მერე...
-იმ ღამეს დამკარგ...-რაღაცის თქმას აპირებდა თათია მაგრამ ალექსმა უფლება არ მისცა, ტუჩებზე თითი მიადო სახე ზედმეტად მიუახლოვა უკვე სუნთავა შეწყვეტილ გოგონას და ამღვრეულ თვალებში ჩააცქერდა
-იმ ღამეს დაგავიწყებ... ყველა ტკივილს დაგავიწყებ რაც მოგაყენე გპირდები
-ნურაფერს გააკეთებ იმიტომ რომ მაინც არასოდეს გაპატიებ იმ დამცირებას რისი გადატანაც იმ ღამეს შენ, სრულიად გააზრებულად მაიძულე
-დაგავიწყებ-დარწმუნებით უთხრა ბიჭმა და მოულოდნელად გულში ჩაიკრა, თათიამ წინააღმდეგობა გაუწია და იმავე წამს დააღწია თავი მის მკლავებს -იმიტომ გამირბიხარ რომ ჯერ ისევ გიყვარვარ და გეშინია გრძნობებმა არ გაიმარჯვონ შენს სიამაყეზე
-იმიტომ გაგირბივარ რომ შენი შემოხედვაც კი გულს მირევს არა თუ შეხება-ზიზღით უთხრა გოგონამ და ზურგი აქცია
-ეს ცარიელი სიტყვებია-გაეცინა ალექს, ნელა მიუხალოვდა ზურგით მდგომ გოგონას და კისერზე აკოცა, შემდეგ კი ვნებიანი ცხელი ტუჩები ლავიწის ძვალს გააყოლა, თათიამ მომენტალურად დახუჭა თვალები და მოწოლილ გიჟურ ემოციებთან გამკლავება სცადა სიმშვიდით და ურეაქციობით, მაგრამ ალექსმა მაინც იგრძნო მისი ტუჩების შეხებამ, როგორ ააჩქარა გოგონას გულის ცემა, როგორ გაახშირა მისი სუნთქვა და როგორ აათრთოლა მისი გაყინული სიფრიფანა სხეული-
მე შენ გრგძნობ-დაუჩურჩულა ჩავარდნილი ხმით ბიჭმა მოულოდნელად თავისკე შეატრილა აცახცახებული ცოლი და სანამ თათია აზრზე მოვიდოდა ცხელი ტუჩები შეაწება მის ვნებიან წითელ ტუჩებს, კოცნა იმავე წამს დასრულდა რადგან დაბნეული გოგონა მაშინვე აზრზე მოვიდა ოდნავ უკან დაიხია და მთელი ძალით გაარტყა სახეში ხელი, სამარისებური სიჩუმე ჩამოწვა ოათახში რომელშიც დამავალი მზის სუსტი ორქროსფერი სხივები ნაზად იფანტებოდა
-გაეთრიე-დაუფარავი ზიზღით უთხრა გოგონამ
-დაგავიწყებ... მაინც დაგავიწყებ იმ ღამეს- ბრაზნარევი ტონით ითხრა ბიჭმა და ოთახიდან გიჟივით გავარდა, მისდა საუბედუროდ მართას შეეჩეხა მეორე სართულზე
-უნდა ვილაპარაკოთ-ალექსმა დედას მკლავზე უხეშად წაავლო ხდლი და კაბინეტში შეიყვანა
-რას აკეთბ გაგიჟდი?-ავარდა ქალი
-ეს რატომ გააკეთე? რატომ?-ბოლო ხმაზე უღრიალა გაცოფებულმა ბიჭმა სახე ალეწილ ქალს
-იმიტომ რომ ეს სამართლიანი შურისძიებაა
-არა! ეს ბოროტებააა... ჩვენ რასაც ვაკეთებთ ეს უკვე ყველანირ ზღვარს ცდება დედა...
-მათ ჩვენ გაგვანადგურეს...
-ვინ მათ დედამ? ვინ მათ? თათიასგან რა გინდა? ბაჩომ რა დაგიშავა? ან ლიკამ? ვერ ხვდები რომ ეს ბოროტება სიგიჟეში გადაგვდის უკვე
-ეს კიდევ ცოტააა! ზაზა ასათიანი მიწასთან უნდა გავასწორო!
-სულ გაგიჟდი? შეიშალე თუ რა ჯანდაბაა! კიდევ რა გინდა მისგან? არ გავანადგურეთ ? ყველაფერი წავართვით...სიყვარული? ასე იმიტომ იქცევი რომ გინდა შენთან დაბრუნება აიძულო?-აღმოხდა სახე მონგრეულ ბიჭს -ნუთუ ამ დონემდე დახვედი?
-რას ბოდავ ალექს-თვალები აატრიალა ქალმა
-ასე სწორედ ამ მიზეზით იქცევი... ეს ქორწინება...
-ეს ქორწინება შენ გამო მოვაწყე! თუ არ გინდა გაუშვი!
-კარგი... მაგრამ ზაზა... მისგან კისევ რა გინდა? რატომ არ ეშვები იმ კაცს?
-მინდა რომ ბოლომდე გავანადგურო! მინდა ყველაფერი ბოლომდე წავართვა სახლი ფული ფირმა და რაც მთავარია ოჯახი!
-ზღავრს გადადიხარ
-ზაზა იმ ერთი ღამისთვის ყოველ დღე, ყოველ წუთს და წამს მტკივნეულად აგებს პასუხს
-ზაზას იმიტომ სჯი რომ თავის ცოლი უყვარს
-ცდები
-იმიტომ გინდა მისი განადგურება რომ ლიკას გაგიჟებით უყვარს
-მოკეტე-წყობრიდან გამოვიდა მართა
-იმიტომ სჯი რომ მარტოსული უბედური ქალინ ხარ!
-ალექს მოკეტე
-ყველაფერი ტყუილი იყო, ყველაფერი, შენ მხოლოდ შენი პირადი ამბიციები გამოძრავებდა, სიმანდვილეში ყოველთვის გეკ.და მამა, გეკიდა დაკარგული სახლი, ფული ბიზნესი... შენ მხოლოდ ის გათელვებდა რომ არავისთვის არცერთი კაცისთვის არ იყავი საინტერესო არც ქმრისთვის და არც ზაზასთვის-მართამ თათიას გარტყმულზე გაარტა ხელი გაცეცხლებულ ბიჭს და კაბინეტი ატირებულმა დატოვა.
ირინა ცრემლიანი თვალებით მიაჩერდა ტირილისგან თვალებდასიებულ რძალს
-ლიკა შვილო- დაიწყო ქალმა ჩამწყდარი ხმით
-გთხოვ ზაზაზე არ მელაპარაკოთ
-ძალიან ცუდადაა, ძალიან განიცდის... ხომ იცი რომ ძალიან უყვარხარ
-ეს იმას არ ცვლის რომ მან მე მიღალატა, თან თავის პარტნიორის ცოლთან
-შენი მესმის... კარგად მესმის... ვიცი ახლა რასაც გამიცდი... ვიცი გგონია რომ მთელი 12 წელი ტყუილში ცხოვრობდი... გგონია რომნსაშინლად დაგამცირა... მაგრამ ასე არაა გეფიცები... ზაზა აპირებდა... უნდოდა შენთვის მოეყოლა... მაგრამ ვერ გაბედა... შეეშინდა... მთელი თორმეტი წელი ამ დღის ეშინოდა...
-აზრი არ აქვს ლაპარაკს... სიტყვები ვერაფერს შეცვლის... მან მე გამანადგურა
-ვიცი ვიცი რომ ძალიან გატკინა გული მაგრამ... ეშინოდა ...ძალიან ეშინოდა ...შენი დაკარგვის ეშინოდა...
-არასდროს ვაპატიებ რადგან მის ერთ ღამეს არა მარტო ჩვენი იჯახის შეეწირა ჩემი შვილების თავისუფლება ღისება და თავმოყვარეობა!
-გთხოო უფლება მიეცი რომ ყველაფერი უკეთ აგიხსნას...
-მისი ნახვა არ მინდა
-ძალიან იტანჯება შენს გამო... მხოლოდ ერთხელ შეხვდი და ელაპარაკე... ბაჩოს და თათიას გამო მაინც... ხომ იცი როგორ განიცდიან ამ ამბავს... განსაკუთრებით კი თათია... ყოველდღე ცრემლებად იღვრება
-ჩემი პატარა გოგო როგორ დაიტანჯა-ლიკას ცრემლები გადმოუცირდა გაფითრებულ სახეზე
-გთხოვ ზაზას ლაპარაკის უფლება მაინც მიეცი... ნუ აპატიებ, ნუ გაუგებ... ხელახლა ნუ მიიღებ... ამას არ და ვერ გთხოვ...უბრალოდ დაელაპარაკე და მოუსმინე... ძალიან გთხოვ...
-არ ვიცი... მგონია რომ ძალა არ მეყოფა მასთან სალაპარაკოდ
-როცა დამშვიდდები, დაწყნარდები და აზრზე მოხვალ მაშინ დაელაპარაკე... თათიას გამო მაინც გააკეთე ეს
-არ ვიცი
-ვიცი კარგი ურთიერთობა არასდროს გვქონია... ალბათ ფიქრობ რომ ჩემთვის არაფერს ნიშნავ მაგრამ ასე არაა. შენ ჩემი ერთადერთი შვილის ცოლო ხარ, ჩემი შვილიშვილების დედა ხარ და გულში ჩუმად სულ მიყვარდი... მაგრამ ერთმანეთის არ გვესმოდა... ზედმეტად შენებური ხარ... ცოტა ცივი... მკაცრი... ამაყი...გულგრილი ყველას და ყველაფროს მიმართ... ჰოდა მე და შენ ერთმანეთის არ გვესმოდა... მაგრამ ბავშვებიც ისე გაზარდე დედობრივი სითბო და ყურადღება მოაკელი... ამიტომ აირიეთნა ნაწილობრივ... არა არ იფიქრო რომ რამეში გადანაშაულებ უბრალოდ
უდედოდ გაზრდილი გოგო ხარ, ბიძამ და ბიცოლამ გაგზარდეს და შენი რაღაცნაირად მესმის კიდეც... მაგრამ თან ვერ მემსი... თუმცა ახლა როგორც დედას მინდა მენდო, დამიჯერო, მომისმინო და გაიაზრო რას და რატომ გეუბნები... იმიტომ რო შენი ბიცოლა დედობრივ სითბოს და ზრუნვას ვიცი რომ შენთვის ცვერ და არ გაიმეტებს
-ჰო თქვენ ვერ გაიგებთ... რა რთულია როცა ძალიან პატარა ხარ რამე გტკივა, გაწუხებს და დედა არ მოდის შენთან... თავზე არ გკოცნის და არ გეფერება... როცა მის სურნელს და სითბოს მხოლოდ ფოტოდან გრძნობ
-ჰოდა შენი მესმის რაღაცნაირად... მოდი დამიჯერე... ზაზას დაელაპარაკე... უბრალოდ დაელაპარაკე სხვა არაფერი...
ვანო მომღიმარი სახით ათვალიერებდა ლილეს ფეისბუქ გვერდს და განსაკუთრებით გამომწვევ ფოტოებს ძალიან დიდხანს აჩერდებოდა უცნაური, საზიზღარი, სურვილით ანთებული თვალებით.