გამთენიისას სუსტად გაახილა თვალები თათიამ და შეკრთა როცა გააცნობიერა რომ ისევ ქმრის მკლავებში გაეღვიძა
-ალექსანდრე-დაუჩურჩულა ჩამწყდარი ხმით
-რააა?-გაისმა ჯერ კიდევ ძილბურანში მყოფი ბიჭის ჩახლეჩილი ხმა, რომელმაც ინსტიქტურად კიდევ უფრო ძლიერად შემოაჭდო ხელები საყვარელ გოგონას სიფრიფანა სხეულს და ცხვირი მის თმებში ჩარგო
-ხელი გამიშვი
-დაიძინე... ჯერ ძალიან ადრეა-ჩასჩურჩულა ყურში და საფეთქელზე მიაწება ვნებიანი ტუჩები, ისე რომ თვალები არ გაუხელია
-ხელები მომაშორე-თათია მის მუცელზე , მარწუხივით შემოჭდობილ ქმრის ხელს დაეჯაჯგურა ორივე ხელით, მაგრამ ამაოდ
-ტყუილად ფართხალებ ხომ იცი რომ მაინც არ გაგიშვებ!- გაცინა ბიჭს და ყურს დაბლა აკოცა
-გეყოფა-უფრო მეტი წინააღმდეგობა გაუწია აღელვებულმა გოგონამ, ზურგს უკნიდან ჩახუტებულ ქმარს
-ნუ იძაბები-მის ისედაც წყობრიდან გამოსულ ნერვებზე თამაში დაიწყო ბიჭმა და ამჯერად ვნებიანი ცხელი ტუჩები მხარზე მიაწება
-ვერ გიტან-გულწრფელად უთხრა გოგონამ და ფართხალი შეწყვიტა, რადგან რაც მეტ წინააღმდეგობას უწევდა ქმარს მით უფრო მეტად ეკრობოდა მათი ცხელი სხეულები ერთმანეთს
-ვიცი-ირონიული ღიმილი კრთებოდა ალექსის სახეზე, ცოლის ქცევებიდან გამომდინარე
-თავი საშინლად მტკივა და ადგომა მინდა
-მიზეზებს ტუილად ეძებ პატარავ მაინც არ გაგიშვებ!
-მორჩი ამ სისულელეებს-არ ნებდებოდა თათია, ალექსანდრეს და საკუთარ გრძნობათა აფეთქების ძალას
-თუ გახსოვს დარჩენა თვითონ მთხოვე ასე, რომ მე ნუ მადანაშაულებ!-მოულოდნელად ზემოდან მოექცა მომღიმარი ბიჭი დაბნეულ ცოლს და თავლებში ჩააცქერდა
-ახლავე მომშორდი-უმალ სუნთქვა შეეკრა თათიას და გულისცემა შეუწყდა
-რომ არა?-ნიშნის მოგებით ჰკითხა ბიჭმა და სახე ზედმეტად მიუახლოვა
-გთხოვ-სტრატეგია შეცვალა გოგონამ და ინტერესით ჩააცქერდა ჭაობისფერ, დანისლულ სფეროებში ქმარს
-გაგიშვებ იმ შემთხვევაში თუ დაბრუნდები-თვალები დააწვრილა ბიჭმა
-თავი ვინ გგონია პირობებს რომ მიყენებ?-გაბრაზდა თათია
-ვინ და შენი ქმარი!-უცნაური ტონით უთხრა ბიჭმა და არეული მზერა, გოგონას ამღვრეული თაფლისფერი, სფეროებიდან მის ტუჩებზე გადაიტანა
-ფიქტიური!-მაშინვე ეს უთხრა ამ ეტაპზე უკვე სუნთქვა გახშირებულმა და პულსაცია აჩქარებულმა თათიამ ქმარს
-უფლებას თუ მომცემ... ნებისმიერ დროს შემიძლია ეს ქორწინება რეალობად ვაქციო
-სისულელებს ნუ ბოდავ-თვალები აატრიალა გოგონამ და მკერდზე მიაბჯინა ხელები -შეგიძლია რომ თავი დამანებო?-ჰკითხა გაღიზიანებული ტონით
-ღელავ?-ალექსი მომღიმარი სახით, ზემოდან დააცქერდა ცოლს და მაქსიმალურად სცადა მოწოლილი გიჟური ვენებები, გრძნობები და ემოციები საკუთარ სხეულში ჩაეხშო, რომ აზროვნების უნარი არ დაეკარგა და რამე სისულელე არ გაეკეთებინა
-გეყოფა მომშორდი-თათია ისე აფართხალდა, რომ გაბრაზებულმა ბიჭმა ხელები თავს ზემოთ დაუჭირა და სახე იმდენად მიუახლივა რომ ცხელი სუნთქვა მიაფრქვია ზედ
-მაშინ გაგიშვებ როცა ეს...მე მომინდება!-უცნაური ხმით უთხრა ალექსმა და ტუჩის კუთხეში აკოცა, თათიას უმალ სუნთქვა შეეკრა და გულისცემა შეუწყდა
-გთხოვ თავი დამანებე-მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა და როგორც კი გაათავისუფლა ალექსმა მისი მაჯები და სხეული, ფეხზე წამოვარდა - ჩემთან მოკარება აღარ გაბედო!-უთხრა მკაცრი ტონით და გვერდის აქცევით სცადა გასცლოდა
-რომ გავბედო რა მოხდება?-მოულოდნელად მკლავზე ხელი წაავლო ალექსმა ცოლს და თავისკენ შეატრიალა გაცეცხლებული გოგონა, რომელსაც ცივი მზერა ჯერ მის ხელზე მოეყინა შემდეგ კი სახეზე
-ხელი გამიშვი!
-კარგი მაპატიე, მე უბრალოდ... შენთან ახლოს ყოფნა მინდა, სხვა არაფერი... საერთოდ არაფერი-
უთხრა ჩამწყდარი ხმით, მაშინვე გაუშვა ხელი და უცნაური მზერით ჩააცქერდა თვალებში, თათიამ დააიგნორა მისი მზერა, ოთახიდან გავიდა და კარი გამეტებით გაიჯახუნა.
ალექსანდრეს ამ დღიდან, რაღაცნაირად ისევ აერია ურთიერთობა თათიასთან, ისე გაუცხოვდნენ და დაშორდნენ ერთმანეთს.
სამაგიეროდ ლილე და ვანო დაახლოვდნენ თან მეტისმეტად, რადგან ბიჭი ყოველ დღე აკითხავდა უნივერსიტეტში, საჩუქრებს და იუმორს არ იშირებდა ჯერ მისი ყურადღების მისაქცევად შემდეგ კი ნდობის მოსაპოვებლად, ლილე რა თქმა უნდა თავს შორს იჭერდა მისგან, მაგრამ ნელ-ნელა ეს მანძილი თავისთავად შემცირდა და ურთიერთობაც გაღრმავდა.
მართა მშვიდად და წყნარად განაგრძობდა ლევანთან თანამშრომლობას და საბოლოოდ მოხდა ისე, რომ ერთობლივად კიდევ ბევრი ახალი პროექტი წამოიწყეს, ალექსი საერთოდ არ ერეოდა მის საქმეში და შორიდან ცივად ადევნებდა თვალს მართას სისულელეეებს.
თათიას მცდელობა ამაო გამოდგა, ვერაფრით დაითანხმა ლიკა რომ ზაზას დალაპარაკებოდა, არადა ძალიან უნდოდა მათი ურთიერთობა მაინც დალაგებულიყო
-ვიცი რაც უნდა ვქნათ-ტყუპების სანახავად მისულ დას თვალი ჩაუკრა ბაჩომ
-რა მოიფიქრე?
-მე არა! მამამ მოიფიქრა! მოდი მე ახლა დედას დავურეკავ მერე კი მამას რომ ერთმანეთს შეხვდენენ აქ მაინც
-რომ მოვა ამით რა შეიცვლება?-მხრები აიჩეჩა მოწყენილმა გოგონამ -გგონია ლიკა მოუსმენს?
-მოუსმენს!-დარწმუნებით თქვა ბაჩომ და დედას დაურეკა, უთხრა რომ თინა შინ არ იყო თეონას დახმარება სჭირდებოდა ბავშვების მოვლაში
-ბაჩო ცუდად იქცევი-გაუბრაზდა თათია ძმას- ხომ იცი როგორ განიცდიდს დედა ამ ყველაფერს? ზაზასთან მისი ძალით შეხვედრა მგონია, რომ უფრო დაძაბავს მათ ისედაც არეულ ურთიერთობას, დრო რომ გავა ისედაც გადაუვლის დედას და მერე დალაპარაკებასაც შეძლებს ზაზასთან და მის მოსმენასაც
-განცხადება შეიტანა განქორწინებაზე-ჩაიდუდუნა ბაჩომ და მოღუშული სახით მიაჩრდა დას
-რააა?-აღმოხდა აღელვებულ გოგონას
-არ გეუბნებოდით... არ გვინდოდა გენერვიულა...ორ დღეში პროცესი დაიწყება
-ღმერთო-აღმოხდა აღელვებულ გოგონას და ცრემლები მოეძალა
-როგორც ხედავ ზაზას ყველა მცდელობა ამაო გამოდგა....ლიკამ ვერ აპატია...მგონი ასე ძალიან შენს გამო გაგიჟდა... ხომ ხვდები... ანუ მართა და ალექსი გამო, ამას ვერ პატიობს ზაზას
-დედას ამ საკითხზე უკვე ათასჯერ დაველაპარაკე
-თათია ტყუილდ ცდილობ მის დარწმუნებას... მაინც არ დაიჯერებს იმას რომ ალექსანდრეს შენი ნებით გაჰყევი ცოლად -ბაჩომ დას ამჯერადაც დაუმალა, რომ მათ ყველამ, სიმართლე იცოდნენ მისი და ალექსისი ფიქტიური ქორწინების შესახებ, რადგან ეს ზაზას კატეგორიული მოთხოვნა იყო.
ლიკას მისვლამ კიდევ უფრო დაძაბა თათია
-დედას ცხოვრება-ატირებულმა ქალმა გულში ჩაიკრა გაფითრებული გოგონა და თავზე აკოცა
-გთხოვ მამას არ გაეყარო-მაშინვე ეს უთხრა თვალებაწყლიანებულმა გოგონამ დედას და თავადაც ძლიერად შემოხვია ხელები -მითუმეტეს ჩემი მიზეზით... არ გინდა გთხოვ... ხომ იცი რომ ძალიან უყვარხარ
-ამ თემაზე ნუღარ მელაპარაკები თათია!-გაბრაზდა ქალი და მაშინვე უკან დაიხია-მის გამო ცხოვრება დაგენგრა!
-ასე არაა, მე ალექსანდრე მიყვ...
-არ გინდა-სევდიანად გაუღიმა ქალმა შვილს და სახეზე ხელი ჩამოუსვა -არ გინდა თათია ძალიან გთხოვ არ გინდა შვილო!
-დედა მამას ასე ნუ მოექცევი, გთხოვ, არ მინდა რომ განორწინდეთ, მითუმეტეს ჩემს გამო
-თავს დადანაშაულება არ გაბედო რამეში, ერთადერთი ადამიანი ვინც შეცდომა დაუშვა არის ზაზა ასათიანი და შესაბამისად პასუხიც უნდა აგოს თავის დანაშულზე
-თქვენ ხომ ძალიან გიყვართ ერთმანეთი
-სიყვარულის გარეშეც შეიძლება ცხოვრება!
-აზრი?-სევდიანი სახით გაუღიმა გოგონამ დედას ჩაეხუტა -დამიჯერე სიყარულის გარეშე აზრი არ აქვს ცხოვრების გაგრძელებას
-ნუ ცდილობ დამარწმუნო რომ ალექსანდრე ჯიშკარიანი შენი ცხოვრების სიყვარული და ბედნიერებაა!-გაბრაზდა ლიკა და ძლივს შეიკავა თავი, რომ რამე არ ეთქვა მის ფიქტიურ ქორწინებაზე, კარზე ზარის ხმამ ყველა შეაკრთო და უცნაურად დაიძაბნენ, ლიკას სახე წაეშალა მისაღებ ოთახში შესულ ზაზას რომ ჰკიდა თვალი, მაშინვე ჩანთას წამოავლო ხელი და ოთახიდან გასვლა სცადა
-გთხოვ-ზაზა წინ გადაეღობა ცოლს და გასვლის უფლება არ მისცა
-ბავშვებო ძალიან მაწყენინეთ!-ბრაზნარევი ტონით უთხრა იქვე მდგომ ბაჩოს და აღელვებულ თათიას შემდეგ მკვლელი მზერა ესროლა ქმარს
-ლაპარაკის უფლება მაინც მომეცი სულ რამდენიმე წუთით-გაბრაზდა ზაზა
-არ მინდა შენი მოსმენა!
-ლიკა გთხოვ-ზაზა ზედმეტად მიუახლოვდა ცოლს და თვალებში ჩააცქერდა
-არა-მეთქი!-აღელდა ქალი -მე და შენ ორ დღეში სასამართლოში შევხვდებით
-ვიცი და შენს სურვილს როგორც ხედავ არ ვეწინააღმდეგები მაგრამ...
-არავითარი მაგრამ, ჩემსა და შენს შორის ყველაფერი დასრულდა!
-თუ ასე მაშინ რატომ ღელავ ასე ძალიან?-ზაზამ თავისდაუნებურად ხელი წაატანა ცოლის სახეს
-არ მომეკარო!-გაუბრაზდა ლიკა ქმარს, ოდნავ უკან დაიხია და ამღვრეულ შავ სფეროებში , ჩააცქერდა თაფლისფერო დანისლული სფეროებით -მინდა რომ გამიშვა
-ლიკა გთხოვ-შეეხვეწა ზაზა
-საკმარისია!-გაცეცხლდა ქალი, გვერდი უხეშად აუარა ქმარს და სახლიდან გავარდა, ზაზამაც არ დააყოვნა და უკან გაეკიდა, სადარბაზოდან გასულ ქალს მკლავზე ხელი წაავლო თავისკე შეატრიალა და მოღუშული სახით ჩააცქერდა აწყლიანებულ თვალებში
-ვიცი რომ ძალიან გატკინე... ისიც ვიცი რომ პატიებას შენგან ნამდვილად არ ვიმსახირებ, ამიტომ არც გთხოვ...მაგრამ მინდა რომ მომისმინო
-რა უნდა მოვისმინო ზაზა? როგორ დაწექი იმ საშინელ ქალთან და მერე როგორ სასტიკად იძია შური ამის გამო მისმა არანორმალურმა შვილმა ჩვენს გოგონაზე? როგორ დაუნგრია თათიას ცხოვრება? როგორ გაანადგურა? და ამ ყველაფერთან ერთად დაქორწინებაც კი აიძულა!
-ყველაფერი ძალიან მალე დასრულდება-მშვიდი ტონით უთხრა ზაზამ ცოლს და ხელი გაუშვა მის მკლავს, რომ თავისდაუნებურად ტკივილი არ მიეყენებინა
-როგორ?-ცრემლები მოეძალა ქალს
-კონტრაქტში მოთხოვნილ თანხას გადავიხდი
-ზაზა შენ რა?-დაიბნა ლიკა
-ჰო... ყველაფერს გავყიდი და ამ თანხას როგორმე შევაგროვებ... მერე კი ამ წყეულ ქორწინებას დავასრულებ!
-არ მჯერა რომ შენ ამას გააკეთებ-დაიბნა ლიკა
-დავასრულებ...დავასრულებ!-უცნაური ტონით ჩაილაპარაკა კაცმა და რაღაც საბუთი გაუწოდა ცოლს, ლიკამ გამოართვა სწრაფად ჩაიკითხა და გაოცებული მიაჩერდა ქმარს
-დარწმუნებული ხარ?-ჰკითხა ჩამწყდარი ხმით
-ასეთი დარწმუნებული არასდროს ვყოფილვარ არაფერში!
-მიხარია რომ ეს გადაწყვეტილება მიიღე!-აღფრთოვანდა ლიკა და გახარებული გაუაზრებლად ჩაეხუტა ქმარს
-ლიკა გთხოვ-ზაზამ ძლიერად შემოხვია დაბნეულ ცოლს წელზე ხელები-დამიბრუნდი
-არა-ქალი ცივად მოშორდა საყვარელი მამაკაცის სხეულს და საბუთი უკან დაუბრუნა-მე... უნდა წავიდე- ისე დაიბნა და დაიძაბა რომ თავგზა საბოლოოდ აერია
-განქორწინებაზე უარს არ იტყვი ხომ?-სევდიანი თვლებით მიაჩერდა ზაზა ცოლს
-არა-მტკიცედ უთხრა ქალმა თუმცა მთელი სხეული აუკანკალდა ხმასთან ერთად
-მაშინ-აღელევებული კაცი ზედმეტად მიუახლოვდა ცოლს, წელზე ხელი შეუცურა და თვალებში ჩააცქერდა-სასამართლომდე... ჩვენს საბოლოო დაშორებამდე... ეს ორი დღე...მხოლოდ ეს ორი დღე იყოს მხოლოდ ჩემი და შენი... ჩვენი 21 წლიანი სიყვარულის გამო-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და საფაეთქელზე მიაწება ცხელი ტუჩები
-არ შემიძლია-აღმოხდა თავალებ აწყლიანებულ ქალს და თავი დახარა
-ლიკა გთხოვ... მხოლოდ ეს ორი დღე...-ზაზამ ნიკაპზე მოკიდა ხელი ცოლს, თავი ნაზად ააწევინა და ამღვრეულ თვალებში ჩააცქერდა შავი უაძირო სფეროებით
-ზაზა რა გინდა?-ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა ქალმა
და მთელი სხეულით აკანკალდა ისევ
-შენთან ყოფნა უკანასკნელად-გაუღიმა კაცმა და ამჯერად შუბლზე აკოცა
-არ შეილება
-გთხოვ
-ზაზა -სულ დააბნია ქალი ქმრის ტონმა, ქცევებმა და სურვილმა
-ლიკა მხოლოდ ეს ორი დღე... უკანასკნელად...
-გინდა რომ უარესად მატკინო?-გაუბრაზდა ქალი და ხელიდან დაუსხლტა
-არა, უბრალოდ მინდა, რომ განქორწინებამდე, მე და შენ, ჩვენი 21 წლიანი სიყვარულის ბოლო ორი დღე ერთად გავატაროთ სულ ესაა
-არ შემიძლია
-გთხოვ, უკანასკნელად
-გგონია ჩემთვის მარტივია შენზე უარის თქმა? გგონია მარტივია იმის გააზრება რომ ორ დღეში ყევალფერი დასრულდება?
-მოდი ფიქრი უბრალოდ შეწყვიტე და ეს ორი დღე მხოლოდ მე და საკუთარ თავს მიუძღვენი-ზაზა ზედმეტად მიუახლოვდა ცოლს
-გგონია ამ ორი დღის გამო, განქორწინებაზე უარს ვიტყვი?-გაბრაზდა ლიკა
-ჰოდა მითუმტეს თუ ასეთი დარწმუნებული ხარ საკუთარ თავში რა გიშლის ხელს რომ გამომყვე?
-რის მიღწევას ცდილობ ვერ ვხვდები-თვალები დააწვრილა ქალმა და ინტერესით ჩააცქერდა ქმარს აციმციმებილ შავ სფეროებში
-გამომყევი რა-ზაზამ ისევ წელზე შეუცურა ხელი და სხეულზე მჭიდროდ მიიკრო საყვარელი ქალი მოცახცახე სხეული
-არა-მოწოლილ გიჟურ ვნებებს და გრძნობებს არ ნებდენობა ქალი
-უკანასკნელად-დაუჩურჩულა ზაზამ ყურში დაბნეულ ცოლს, მაშინვე ტუჩის კუთხეში აკოცა და მანქანისაკენ წაიყვანა.
-მაინც დაიყოლია-გაეცინა ბაჩოს და ფარდა შეუმჩნევლად გადაწია
-გგონია რომ მამა დაითანხმებს და შეირიგებს?- აღელდა თათია
-არ ვიცი-მხრები აიჩეჩა ბიჭმა -ხომ იცი ლიკა რა ჯიუტია, მაგრამ წასვლაზე რადგან დაითანხმა... შეიძლება განქორწინებაც გადააფიქრებინოს.
თათია შინ ძალიან კარგ ხასიათზე დაბრუნდა, იმედი ჩაესახა გატეხილ გულში, რომ შეიძლებოდა მის მშობლებს განქორწინება გადაეფიქრებინათ, პრინციპში ეს ლიკას სურვილი იყო და არა ზაზასი, ის მთელი ორი თვე ცდილობდა რომ ცოლის პატიება დაემსახურებინა როგორმე, მაგრამ ლიკა არ უსმენდა და ჯიუტად აწვებოდა იმ აზრს რომ ერთადერთი გამოსავალი ამ რთული სიტუაციიდან განქორწინება იყო.
უჩვეულო სიჩუმე იყო სახლში და ამან ცოტა დააფრთხო თათია, კიდევ უფრო დაიძაბა, როცა მისაღებში შესვლიას, ალექსანდრეს ჰკიდა თვალი რომელიც სავარძელში იჯდა წაშლილი სახით და ვისკის სვამდა პირამდე სავსე ჭიქიდან, გოგონამ მაღლა ასვლა გადაწყვიტა მაგრამ გულგრილად ვერ აუარა გვერდი ქმარს
-მოხდა რამე?-ვერ მოითმინა და მაინც ჰკითხა
-არაფერი-მისკენ არ მიუხედია ბიჭს ისე უთხრა და ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა
-ლილე და მართა სად არიან?-უჩვეულოდ ღელავდა თათია შექმნილი სიტუაციის გამო
-ლევანის მოერ მოწყობილ წვეულებაზე
-გასაგებია-გოგონამ ზურგი აქცია ქმარს და მაღლა ასვლა გადაწყვიტა
-თათია-ალექსის ჩავარდნილმა ხმამ ადგილზე გაყინა გოგონა -შეიძლება რომ ვილაპარაკოთ?
-რაზე?-უინტერესოდ ჰკითხა აღელვებულმა გოგონამ და როცა ძალა მოიკრიბა, დამშვიდდა და მისკენ მიტრიალდა
-შენზე-გამომწვევი მზერით გახედა ბიჭმა ცოლს, ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა და ისე ჩაცალა რომ წამით თვალი არ მოუშორებია მისი ალეწილი სახისთვის
-ამჯერად რა გაინტერესებს?-თათიამ მზერა გაუსწორა მის ჩაწითლებულ თვალებს
-პირველივე შესაძლებლობისთანავე მიმატივებ და სამუდამოდ წახვალ ჩემი ცხოვრებიდან ხომ?
-ასეა-დაუნდობლად დაეთანხმა თათია ქმარს და იმის მიუხედავად რომ ძალიან გაუჭირდა მის დაჟინებულ მზერასთან გამკლავება, წამით თვალი არ მოუშორებია მისი ჭაობისფერი, ჩამუქებული, ჩამქრალი სფეროებისთვის
-აზრი არაფერს აქვს ხომ?
-არა
-შენთვის სულ ერთია მე რას ვგრძნობ და განვიცდი?!-ინტერესით ჰკითხა და ნახევრად დაცლილი ვისკის ბოთლს წამოავლო ხელი, ჭიქა შეივსო და მაშინვე მოიყუდა
-ასეა-თათიას უჭირდა ამ ყველაფერთან გამკლავება, მაგრამ როგორღაც ახერხებდა, რომ არავითარი ემოცია და გრძნობა არ აღბეჭდილიყო არც მის სახეზე, არც მის სხეულზე და არც ხმაში
-დალევ?-სასმელზე მიანიშნა
-არა
-გეზიზღები?-მოულოდნელად ჰკითხა და წაშლილი სახით მიაჩერდა დაძაბულ ცოლს
-ცოტას დავლევ-თათიამ მის კითხვას არ უპასუხა, მშვიდად დაჯდა სავარძელში ალექსის წინ და სასმლით სავსე გამოწვდილი ჭიქა გამაორთვა, ცოტა მოსვა და ტუჩები უკმაყოფილო სახით დაბრიცა, ალექსანდრეს გაეცინა მის ქცევაზე და მშვიდი ტონით ჰკითხა
-გინდა რამე მსუბუქი მოგიტანო?
-თუ არ შეწუხდები-თათიას სიტყვებზე აშკარა გაოცება გამოესახა ბიჭს სახეზე
-რას დალევ?-ფეხზე წამოდგა და კარადას მიუახლივდა
-შენს გემოვნებას ვენდობი-გამომწვევი ტონით უთხრა გოგონამ და მისკენ მობრუნებულ ქამრს მზერა გაუსწორა
-კარგია რაღაცაში მაინც რომ მენდობი -უცნაურად გაეცინა ბიჭს, შავი ღვინის ბოთლს წამოავლო ხელი და მაგიდასთან დაბრუნდა, მშვიდად გახსნა, ცოლს ახალ ჭიქაში დაუსხა და გაუწოდა
-მადლობა-გოგონამ გამოართვა და მაშინვე ტუჩებთან მიიტანა გამომწვევი მზერით
-საშინლად ლამაზი ხარ-უხერხული სიჩუმე ალექსის ხმამ გაფანტა რომელიც წამით თვალს არ აშორებდა ცოლის ალეწილ სახეს
-ასე მხოლოდ შენ ფიქრობ-გაეცინა გოგონას და კიდევ მოსვა სასმელი
-არ ვფიქრობ, ასეა!-უთხრა დარწმუნებით ბიჭმა და კიდევ ერთხელ შევსებული ჭიქა ერთი მოყუდებით ჩაცალა
-ბევრს სვამ-უღიმღამოდ უთხრა გოგონამ და კიდევ მოსვა მუქი ფერის, მძაფრი და მჟავე გემოს ღვინო
-შენთვის ამას რამე მნიშვნელობა ააქვს?- დაინტერესდა ალექსი
-ააქვს
-მაინც?-ჩაეკითხა ინტერესით
-უბრალოდ არ მიყვარს როცა სვამ, სულ ესაა, განსაკუთრებულ მიზეზებს ნუ ეძებ ყოველთვის
-კარგი-დაეთანხმა ბიჭი და კიდევ ერთხელ შეივსო ჭიქა
-აღარ დალიო-აღელდა თათია
-გეშინია?-დაიძაბა ბიჭი და მისკენ მიიხედა, მათი არეული თვალები წამიერად ერთმანეთს შეხვდა
-არა ეს არაფერ შუაშია, უბრალოდ არ მინდა რომ კიდევ დალიო-მტკიცე ხმით უთხრა გოგონამ
-მენდობი?-გამუდმებით რაღაც დადებითის პოვნას ცდილობდა ალექსი მათ არეულ ურთიერთობაში
-შენთვის ამის ცოდნა ძალიან მნიშვნელოვანი?- დაინტერესდა თათია
-ძალიან
-უპასუხოდ რომ დავტოვო შენი კითხვა ძალიან გეწყინება?-ირონიული ტონით ჰკითხა და ჭიქა მაგიდაზე, ხმაურით დადო
-ძალიან - ტუჩის კუთხე ჩატეხა სახეზე შეპარული ღიმილით
-მემგონი არც ისე?-ინტერესით ჰკითხა გოგონამ
- გაინტერესებს ხარ თუ არა ჩემთვის მნიშვნელოვანი ადამიანი?-გაეღიმა ბიჭს- ხარ!მინდა იცოდე, რომ ამ ქვეყნად ყველასა და ყველაფერზე მნიშვნელოვანი ჩემთვის, მხოლოდ შენ ხარ თათია...იმიტომ რომ ძალიან მიყვარხარ!- უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა ოთახში, რომელსაც მხოლოდ მათი აჩქარებული გულის ცემის და გახშირებული სუნთქვის ხმა არღვევდა -მე ძალიან ვნანობ ჩადენილს და მინდა რომ ოდესმე თუ შეძლებ მაპატიო-ჩამწყდარი ხმით თქვა ბიჭმა და ისევ ჭიქას რომ წამოავლო ხელი თათია ფეხზე წამოვარდა, თავზე წამოაგდა სახე წაშლილ ბიჭს და ჭიქა ხელიდან ააცალა
-საკმარისია მეტს აღარ დალევ-უთხრა მკაცრი ტონით და მზერა გაუსწორა მის ამღვრეულ თვალებს.ალექსანდრე მომღიმარი სახით უყურებდა მის ფეხებშორის მოქცეულ ცოლს რომელიც ასეთი თამამი და მზრუნველი კიდევ უფრო მიმზიდველი, ლამაზი, სასურველი და ვნებიანი ეჩვენებოდა
-ჩემზე ღელავ?-ჰკითხა ინტერესით და მზერა მის წითელ სავსე ტუჩებს გაუშტერა
-უბრალოდ არ მინდა რომ კიდევ დალიო-მხოლოდ ეს უთხრა და მიტრიალება გადაწყვიტა, მაგრამ ალექსმა მაშინვე მაჯაზე მოკიდა ხელი და კიდევ უფრო მეტად მიიახლოვა აღელვებული ცოლი-ალექსანდრე -აღმოხდა სუნთქვა აჩქარებულ გოგონას და ხმა ჩაუწყდა
-მე შენ ძალიან მიყვარხარ თათია და მინდა რომ ამის გჯეროდეს...
-მჯერა-გაუაზრებლად უთხრა გოგონამ -მაგრამ ეს არაფერს ცვლის
-რატომ? ჯერ კიდევ ხომ გიყვარვარ შენც?
-ამ აღიარებას ჩემგან ნუ ელოდები-სევდიანად გაუღიმა გოგონამ ქმარს და ხელში მოქცეულ სასმლით სავსე ჭიქას ჩააცქერდა რადგან ვერ უძლებდა ქმრის დაჟინებულ და გამომწვევ მზერას
-გეშინია?
-რისი?-დაიბნა თათია
-საკუთარ თავთან გრძნობებში გამოტყდომის
-არა, მე უფრო სხვა რამის მეშინია -გულწრფელად უთხრა და მზერა გაუსწორა მის ჩაწითლებულ დანისლულ თვალებს
-მაინც რისი?-ფეხზე წამოდგა თავგზააბნეული ბიჭი და სახე ზედმეტად მიუახლოვა სუნთქვა შეწყვეტილ ცოლს
-ხელახალი იმედგაცრუების
-მე შენ გულს აღარასდროს გატკენ
-არ მინდა ამის დაჯერება-თავი ასწია გოგონამ და აწყლიანებული თვალებით ჩააცქერდა ჭაობისფერ ცარიელ სფეროებში
-გეშინია?-დაძაბული ტონით ჰკითხა ბიჭმა და ცხელი სუნთქვა შეაფრქვია სახეზე
-გთხოვ აღარ გინდა-ქმრის სიახლოვემ უფრო მეტად არია ისედაც თავგზააბნეული გოგონა
-რა, აღარ მინდა თათია?-ვითომ ვერაფერს მიხვდა და ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა ჩავარდნილი ხმით
-საკუთარი თავის და ჩემი წვალება-ცრემლიანი თვალები მიანათა გოგონამ ქმარს
-თათია
-აღარაფერი თქვა გთხოვ-ტუჩებზე მიადო, ცივი თლილი თითები და მოწოლილ ცრელმებს მთელი ძალით გაუწია წინააღმდეგობა
-მიყვარხარ, ძალიან მიყვარხარ-დაუჩურჩულა ბიჭმა და მისი აკანკალებული თითები ხელში მოიქცია და ნაზად აკოცა
-გთხოვ შეწყვიტე, შეწყვიტე ჩემი წამება-სხეულთან ერთად ხმაც აუკანკალდა თათიას, ალექსანდრემ გაუაზრებლად თმებში შეუცურა ხელი და ვნებიანი ცხელი ტუჩები მიაწება საფეთქელზე
-ჯერ კიდევ გიყვარვარ -დარწმუნებით უთხრა და ხელი გაუშვა, გოგონამ არაფერი უპასუხა, უხმოდ მიტრიალდა და კიბეები ატირებულმა აიარა.
ზაზა მომღიმარი სახით უყურებდა ცოლს
-გგონია ეს ორინდღე რამეს შეცვლის?-სევდიანი სახით ჰკითხა ლიკამ და მესამე ჭიქა ღვინო ჩაცალა
-თუ ვერაფერს შეცვლის ლამაზ მოგონებად მაინც ხომ დაგვრჩება-გაეცინა კაცს სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა
-მოგონებები-ბრაზნარევი ტონით გაიმეორა ქალმა- მე არ მინდა მოგონებებით ცხოვრება
-მაშინ მომეცი შანსი რომ ჩვენი ცხოვრება აწმყოში ვაქციო დღესასწაულად
-არ გინდა... აზრი არ აქვს ამ ლაპარაკს ხომ ხვდები არა? უკვე ძალიან გვიანია
-გვიანი არასოდეს არის
-ზაზა გთხოვ არ გინდა... მაინც არ გაპატიებ! ვერ კი არა, უბრალოდ არ!
-ასე მარტივად შეგიძლია თქვა უარი ჩვენს სიყვარულზე?
-მე კი არა შენ თქვი! როცა იმ კახპას ჩაუწექი!-ავარდა ლიკა
-წესიერად არაფერი მახსოვს იმ ღამიდან...
-არ მაინტერესებს სხვასთან სე.სი როდის და როგორ გქონდა!
-ლიკა გაფიცები არაფერი მახსოვს!
-მაშინ რატომ უთხარი რომ მისგან ის მიიღე რაც გინდოდა ,,ხოლოდ ერთი ღამე"?
-მაიძულა... არ მეშვებოდა... ჰოდა ასეთი სიტყვები მივახალე... მეგონა თავმოყვარეობა ექნებოდა და ამის მერე მაინც დაშოშმინდებოდა
-ამ დაუფიქრებელი სიტყვებით მისი შვილი გადაიმტერე, რომელმაც ჩვენი გოგონას ცხოვრება გაანადგურა შენი ერთი ღამის და რამდენიმე სიტყვის გამო! და ამ ყველაფერის მერე მთხოვ რომ გაპატიო და ყველაფერი ძველებურად გავაგრძელოთ-მოულოდნელად აყვირდა ლიკა
-ვაღიარებ რომ შეცდომა დავუშვი... ვაღიარებ რომ არასწორად მოვიქეცი მარტო შენს წინაშე კი არა ყველას წინაშე... ვაღიარებ რომ საშინელებები ჩავიდინე და ამის გამო ყველაფერს ვიმსახურებ! მაგრამ შენს დაკარგვას ვერ შევეგუები... არ შემიძლია
-ტყუილად მელაპარაკები
-რატომ? მართას გამო? იმ ქალის გამო? ლიკა განქორწინებაზე დაგთანხმდები... პრობლემებს არ შეგიქმნი სასამართლოში გპირდები, მაგრამ ერთი წამითაც არ იფიქრო რომ ამით ჩვენს შორის ყველაფერი დასრულდება! იმიტომ რომ მე შენზე უარის თქმას არ ვაპირებ!
-გულწრფელად გეტყვი ამ სიტყვების მოსმენა საოცარად მაბედნიერებს -გაეცინა ქალს და მეოთხე ჭიქა ღვინო ჩაცალა
-მოდი ვიცეკვოთ-ზაზამ ნახევრად ჩამწვარი სიგარეტის ღერი მერვიულად ჩააჭყლიტა საფერფლეში, ფეხზე წამოდგა და მომღიმარ ქალს წამოადგა თავზე, ხელი გაუწოდა და მოთმინებით დაელოდა მის თანხმობას, ლიკამ უცნაური მზერით ახედა ქმარს, მისი გამოწვევა მიიღო და საცეკვაოდ გაჰყვა.
გაცოფებული მართა გიჟივით ჰყრიდა ნივთებს ძირს
-რა ჯანდაბაა?-ჯერ კიდევ მიღებული ჭარბი ალკოჰოლის დოზისგან გაბრუებული ალექსი წვალებით ადგა დივნიდან და სამუშაო კაბინეტიდან მისაღებში გავიდა
-რა ხდება?-აღელვებული თათიაც სწრაფად ჩამოვიდა კიბიდან
-მას გაჰყვა!-იყვირა მოულოდნელად გაავებულმა ქალმა