ალექსამდრეს სახეზე სიმწრის ღიმილმა გადაურბინა, რა თქმა უნდა იცოდა, იცოდა რომ თათიას მისგან წასვლა უნდოდა მაგრამ, გოგონასგან მოსმენილმა ამ სიტყვებმა იმაზე მეტად ატკინა გული ვიდრე წარმოედგენდა
-გაგიშვებ-უთხრა ჩამწყდარი ხმით და თავი დახარა-
მაგრამ-მათ შორის არსებული მანძილი წამებში დაფარა და სევდიანი თვალებით ჩააცქერდა ცოლს აწყლიანებულ თვალებში -მინდა იცოდე, რომ ამ ქვეყნად ყველაზე ნაკლებად ის მინდა მე, შენ გაგიშვა და შენ ჩემგან წახვიდე...
-არ გინდა-თათია ტუჩებზე მიადო თლილი თითები და თვალები დახუჭა
-ამაღამ ჩემთან ერთად დაიძინებ? ძალიან მინდა რომ ჩაგეხუტო-ცოლის სახე აკანკალებულ ხელებში მოიქცია ბიჭმა და შუბლზე აკოცა, თათიამ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და ძლიერად შემოაჭდო ხელები წელზე -ძალიან მიყვარხარ- აღმოხდა მისი შეხებით თავგზააბნეულ ბიჭს, თავადაც მოხვია ხელები საყვარელი გოგონას აცახცახებულ სიფრიფანა სხეულს და თავზე აკოცა
-მეც მიყვარხარ-დაიჩურჩულა გოგონამ, ეს სიტყვები ისე შორიდან და სუსტად ჩაესმა ალექსანდრეს ყურში, რომ რამდენიმე წამის განმავლობაში ვერც კი გააცნობიერა რა უთხრა თათიამ
-რა თქვი?-ჰკითხა, როცა როგორც იქნა აზრზე მოვიდა და დაფანტულ აზრებს თავი მოუყარა
-არაფერი-მომღიმარი სახით ახედა თათიამ ქმარს
-კიდევ ერთხელ მითხარი გთხოვ-შეეხვეწა ბიჭი და ზემოდან დააცქერდა არეული სახით
-არა
-მხოლოდ ერთხელ...
-ვისაუზმოთ ძალიან მშია
-თათია-ალექსანდრემ ნიკაპზე ხელი მოკიდა ცოლს, თავი ხელახლა ააწევინა და თავალბში ჩააცქერდა ამღვრეული ჭაობისფერი სფეროებით- ის რაც მითხარი...
-დაივიწყე-ირონიული ღიმილით უთხრა გოგონამ და ხელიდან გაუსხლტა, მისმა ქცევამ და ქმედებამ ისე დააბნია ბიჭი, რომ ვერ მიხვდა, თათია მართლა გულწრფელად გამოუტყდა საკუთარ გრძნობებში თუ ეს წარსულის გამო დაწყებული საშინელი შურისძიება იყო
-გთხოვ მითხარი-არ მოეშვა ბიჭი
-მინდა რომ ახალ წელს აქ შევხვდეთ-სიტყვა ბანზე აუგდო გოგონამ და სამზარეულოში შევიდა
-გინდა, რომ აქ ჩემთან ერთად შეხვდე ახალ წელს?-
შეიცხადა ბიჭმა
-კი მინდა-გაუღიმა თათიამ ქმარს და მისკენ მიიხედა ირონიული ღიმილით -მარტო ჩვენ ორნი...მხოლოდ მე და შენ!
-თათია-გაღიზიანებული ტონით წარმოსთქვა ბიჭმა მისი სახელი, წამში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი და წინ აესვეტა ჯერ კიდევ მომღიმარ ცოლს -ნუ მეთამაშები-უთხრა ბრაზნარევი ტონით და თვალებში ჩააცქერდა ამღვრეული ჭაობისფერი სფეროებით
-ასე რატომ ფიქრობ?-ცინიკურად ჰკითხა გოგონამ და განზრახ, ჯიუტად გაუსწორა მზერა
-პურს დაჭრი?-სიტყვა ბანზე აუგდო გაბრაზებულმა ბიჭმა და მაგიდაზე დალაგებულ პარკებს მიწვდა.
ლიკამ სევდიანი სახით მოავლო თვალი თათიას უკვე დაცარიელებულ ოთახს და ბოლო ყუთი დალუქა, რაღაცნაირი სიცარიელის განცდა დაუფლა რადგან ამ სახლთან უამრავი კარგი და ცუდი მოგონება აკავშირებდა და იმის მიუხედავად, რომ ზაზას უპრობლემოდ დასთანხმდა მის გაყიდვაზე, რათა საჭირო ფული შეეგროვებინათ თათიას ფიქტიური ქორწინების გასაუქმებლად, მაინც რაღაცნაირად გული ეტკინა იმის გააზრებაზე, რომ რამდენიმე დღეში სამუდამოდ უნდა დაეტოვებინა აქაურობა.
-რაზე ფიქრობ?-ზაზას ხმამ შეაკრთო გარინდებული ლიკა
-ჩვენზე-სევდიანი ხმით უთხრა ქალმა და როცა ზაზა ზურგიდან აეკრო და მუცელზე ძლიერად შომოაჭდო ხელები თვალები დახუჭა
-გული გწყდება?
-ჰო...მეგონა არ მიყვარდა ეს სახლი... მაგრამ ახლა... ძალიან მიჭირს მასთან სამუდამოდ განშორება
-ნუ გეშიანია ცხოვრების ხელახლა დაწყების- ჩურჩულით უთხრა კაცმა და ცხელი სუნთქვა მიაფრქვია კისერზე -მენდე... მე ახლა ყველაზე მეტად ეს მჭირდება შენგან
-ზაზა -ლიკამ თავი მისკენ მიატრიალა -შენი მჯერა და გენდობი! სწორედ იმიტომ ვარ ისევ შენს გვერდზე და მქვია შენი ცოლი-რამდენიმე წამის განმავლობაში მათია ამღვრეული თვლები ერთმანეთს შეხვდა
-მიყვარხარ-უთხრა სუნთქვა აჩქარებულმა კაცმა და ტუჩის კუთხეში აკოცა, ლიკამ არაფერი უპასუხა, თავი ოდნავ უკან გადასწია მხარზე დაადო -ძალიან მიყვარხარ-დაუჩურჩულა ზაზამ ყურში და ამჯერად საფეთქელზე მაიწება ცხელი ტუჩები, უცნაურად სასიამოვნო სიჩუმე ჩამოწვა ცარიელ ოთახში- ახლა რაზე ფიქრობ?
-არაფერზე-გულწრფელად უთხრა ქალმა და თვალები დახუჭა, საშინლად მოწონდა ეს სიჩუმე სიმშვიდე და სითბო, რადგან ეს ყველაფერი მისთვის ამ ქვეყნად ყველაზე საყვარელი და საურველი მამაკაცის სხეულიდან მოდიოდა
-მიდი მითხარი რა რაზე ფიქრობ!-არ მოეშვა ზაზა ცოლს
-მართლა რაფერზე...-ვერ მიხვდა ქალი რატომ ჩააცივდა ასე ძალიან ზაზა
- მე კი მგონია, რომ ჩვენი მომავალი პატარას სახელზე ფიქრობ-ხმადაბალი ტონით უთხრა კაცმა და საშინლად დაიძაბა, რადგან არ იცოდა ამაზე რა რეაქცია ექნებოდა ლიკას
-ზაზააა-აკისკისდა ლიკა და მისკენ შეტრიალდა
-ძალიან მინდა-გაუღიმა კაცმა ცოლს, ხელი პერანგის ქვეშ შეუცურა და ნელა ააყოლა მის ნაზ, თბილ და სრიალა კანს
-ნუ სულელობ-ღიმილს ვერ იშორებდა სახიდან ქალი
-რატომ არ გინდა? -გაეღიმა კაცს, მეორე ხელი წელზე ძლიერად შემოაჭდო და ტანზე მჭიდროდ მიიკრო საყვარელი ქალის სიფრიფანა სხეული- ძალიან პატარა და საყვარელი-არ ჩერდებოდა ზაზა-სულ სულ პაწაწინა-ჩურჩულებდა ხმა დაბლა ცოლის ტუჩებთან მომღიმარი სახით
-მორჩი-იცინოდა ლიკა
-მიდი რაა, დამთანხმდი... -არ ეშვებოდა კაცი-ვიცი რომ ეს შენც გინდა
-ზაზაა-საყვედურით უთხრა ქალმა და საშინლად დაიძაბა როცა კაცმა ყელზე მიაწება ვნებიანი ცხელი ტუჩები
-გთხოვ-თვალებში ჩააცქერდა ზაზა მისი შეხებით და სურნელით თავგზააბნეული ცოლს -დამთანხმდი
-ახლა ამაზე ლაპარაკი და ფიქრი მართლა არ შემიძლია-ნაწყენი ტონით უთხრა ქალმა -შეხედე რა მდგომარეობაში ვართ... შენ კი ისევ ბავშვზე მელაპარაკები
-ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რომ უზრუნველად გაცხოვროთ...ამაზე არ ინერვიულო
-ეს რა შუაშია? უბრალოდ -დაიძაბა ქალი-ისეთი რთული მდგომარეობა გვაქვს ახლა რომ... ვგულსიხმობ თათიას და ბაჩოს... თან ნორმალური ბავშვი რომ გინდა, მას ნორმალური მშობლები და გარემო სჭირდება-ბოლო სიტყვებზე ორივეს გაეცინათ და ის დაძაბულობა რაც წამის წინ თავისთავად გაბატონდა მათ შორის , უკვალოდ გაქრა
-ყველაფერს გავაკეთებ ამისთვის ხომ იცი...
-ზაზა გეყოფა
-კარგი... დროებით თავს დაგანებებ-გაეცინა კაცს
-ნუ სულელობ-თვალები აატრიალა ლიკამ და ისევ აკისკისდა -რა ბავშვი... ნახე რამდენი ჭაღარა გვაქვს უკვე თმაში
-მიზეზებს ნუ ეძებ... მაინც არ დაგანებებ თავს- წარბი აწკიპა, გაუღიმა და მოულოდნელად მის ტუჩებს დააცხრა, ლიკას უმალ სუნთქვა შეეკრა და გულისცემა გაუჩერდა, მაგრამ სანამ აზრზე მოვიდოდა ზაზა მის ტუჩებს მოწყდა ხელი გადახვია და თავიაანთი საძინებლისკენ წაიყვანა
-რას აკეთებ...-იღიმოდა ლიკა-საქმე მაქვს თავზე საყრელი
-საქმე მოიცდის
-ზაზააა
-რააა-გაბრაზებული სახით მიაჩერდა კაცი ცოლს
-ახლა არა
-ძალიან ცუდად ვარ-ჩურჩულით უთხარ კაცმა ცოლს და ზედმეტად მიუახლივდა
-გიჟი ხარ-აკისკისდა ლიკა და როცა ზაზამ ხელში აიყვანა აკივლებულმა კისერზე ძლიერად შემოაჭდო ხელები
-ცდები!-მკაცრად უთხრა კაცმა-შენ მაგიჟებ ხოლმე- საყვედურით უთხრა საწოლზე გადააწვინა და ზემოდან მოექცა
-ესე იგი გაგიჟებ?-კმაყოფილი ტონით ჰკითხა ქალმა და მომენტალურად ირონიულმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე, ზაზამ არაფერი უპასუხა, გაბრაზებული მაშინვე ტუჩებზე დააცხრა და ნაზად შეუცურა კაბის ქვეშ ხელი
-ზაზა-ლიკა ქმრის ტუჩებს სწრაფად მოწყდა და ალეწილი სახით მიაჩერდა მას
-მოხდა რამე? ფერი სულ დაკარგე-აღელდა კაცი
-ცუდად ვარ-ხმა დაბალი ტონით უთხრა ქალმა და როგორც კი კაცი მოშორდა მის სხეულს საწოლზე წამოჯდა
-საავადმყოფოში წაგიყვან-დაიძაბა ზაზა
-არ მინდა, გამივლის... უბრალოდ თავი ცუდად ვიგრძენი რაღაც მომენტში, სულ ესაა
-ლიკა-თავზე წამოადგა აღელვებული კაცი ცოლს, ნიკაპზე ხელი მოკიდა და თავი ააწევინა-ცუდად გამოიყურები და მინდა რომ საავადმყოფოში გამომყვე
-უკვე კარგად ვარ, მართლა...-გაუღიმა ქალმა ქმარს
-ფერი არ გადევს სახეზე
-ნუ ნერვიულობ, ალბათ გადავიღალე სულ ესააა-დაამშვიდა ქმარი და აღელვებული დაწვა საწოლზე.
ალექსანდრე მომღიმარი სახით უყურებდა ცოლს
-მგონი მოიწყინე, გინდა ეზოში გავიდეთ?
-დილით ძალიან შემცივდა... მირჩევნია სახლში ვიყოთ
-ნუ გეშინა... მერე მე გაგათბობ
-მიზეზებს ეძებ რომ ჩამეხუტო?-ირონიული ღიმილით გახედა გოგონამ ქმარს
-სწორედ ასეა-დაეთანხმა ბიჭი-აბა ისე უფლებას არ მაძლევ რომ მოგეკარო და...-სიცილით უთხრა და ფეხზე წამოდგა- ცოტახნით გავიდეთ, ნუ გეშინია არ გაიყინები-თათია მის ნებას დაჰყვა და გარეთ გავიდა. ღამის ბინდი ნელ-ნელა იპარებოდა ლაჟვარდოვა ცაზე და თავისი მუქი ფერებით აბნელებდა მას, ყინვაც უფრო ძლიერდებოდა და აუტანელ მწველ შეგრძნებად უვლიდა თათიას სხეულში, თუმცა ამ მომაჯადოვებელ სილამაზეს თვალს ვერ წყვეტდა და სახლში შესვალაზე აღარ თანხმდებოდა ალექსანდრეს რომელიც უკმაყოფილო სახით უყურებდა მას
-კანკალებ, დროა სახლში შევიდეთ
-სულ რამდენიმე წუთით
-გაიყუნები ოღონდ მართლა
-შენ დამპირდი-ნაწყენი ტონით უთხრა გოგონამ და მისკენ მიიხედა, ალექსანდრე დაიბნა, თათიას კი გაეცინა -რომ ჩამეხუტებოდი და გამათბობდი-აუხსნა მაშინვე
-უფლებას თუ მომცემ -მაშინვე მისკენ მიტრიალდა აღელვებული ბიჭი და წინ აესვეტა -ჩაგეხუტები და არასდროს გაგიშვებ
-ალექსანდრეეე-ირონია ნარევი ხმით უთხრა გოგონამ და მისთვის გვერდის აქცევა სცადა, თუმცა ამ დროს მოყინულ ადგილას ფეხი აუცურდა, თავისდაუნებურადა ბიჭს ,,ჩამოეკონწიალა" მხარზე და მოულოდნელობისგან ალექსანდრემაც დაკარგა წონასწორობა, რის გამოც ორივე ერთად თოვლში გადაეშვნენ
-რამე ხომ არ იტკინე?-შეწუხებული სახით ჰკითხა ალექსმა ქცეშ მოქცეულ ცოლს
-მგონი არა-ბრაზნარევი ტონით უპასუხა გოგონამ და
თვალებში ჩააცქერდა ქმარს
-დარწმუნებული ხარ?
-გგონია ეს სასაცილოა?-აფეთქდა მისი მომღიმარი სახის შემხედვარე თათია
-შენ ხარ სასაცილო-ზემოდან დააცქერდა ბიჭი სახე ალეწილ ცოლს და ხელები თოვლიან ცივ გაყინულ მიწაზე დააბჯინა
-მომშორდი-მაშინვე მკერდზე ხელები მიაბჯინა
-ასე რატომ გეშინია?
-გეყოფა
-ჩემი სიახლოვე ასე რატომ გძაბავს?
-მორჩი!-თათია ისევ განაგრძობდა ფართხალს
-ტყუილად ცდილობ მაინც არ გაგიშვებ-გაეცინა ბიჭს და სახე ზედმეტად მიუახლოვა, თათიას მაშინვე სუნთქვა შეერკა და გულისცემა შეუწყდა
-კოცნაზე ფიქრიც კი არ გაბედო, არა თუ შეხება!- მკაცრი ტონით უთხრა გოგონამ და ალექსანდრეს გიჟივით სიცილი რომ აუტყდა საშინლად გაბრაზდა
-რატომ ხარ ასეთი თავდაჯერებული?-ცინიკურად ჰკითხა -რატომ გგონია რომ მე შენი კოცნა მინდა?-ამ სიტყვებმა კიდევ უფრო გააღიზიანა მისი სიახლოვით ისედაც თავგზააბნეული გოგონა
-აუტანელი ხარ-თვალები აატრიალა და ისევ გაიბრძოლა -მომშორდი
-მგონი ჩემი კოცნა შენ უფრო გინდა-არ ეშვებოდა ბიჭი
-ძალიან ცდები!
-ვითომ?-ეჭვნეულად ჩაილაპარაკა ალექსმა
-ტყუილად ცდილობ ჩემს გამოწვევას
-მაშინ გული ასე გამალებით რატომ გიცემს?-დაუჩირჩულა ზედ ტუჩებთან და სახე იმდენად მიუახლოვა რომ ცხელი სუნთქვა მიაფრქვია ზედ, მერე კი ნელ-ნელა მის ცივ გაყინულ ტუჩებს , ოდნავ, სულ ოდნავ შეახო თავისი გაცრეცილი თხელი ტუჩები, მისი სინაზით შეხებით და სითბოთი უკვე გონება არეული გოგონა ოდნავ წამოიწია, სიცივისგან აკანკალებული ხელები თმებში შეუცურა და გაუაზრებლად სცადა რომ ეს შეხება მეტი, ბერად მეტი ყოფილიყო ვიდრე ახლა ამ წამს იყო -შიგნით შევიდეთ თორემ გაცივდები-უეცრად მოშორდა ალექსი საყვარელი გოგონას ტუჩებს და ირონიული ღიმილით ჩააცქერდა თვალებში, შემდეგ გამარჯვებულის იერით ფეხზე წამოდგა და ხელი გაუწოდა ასადგომად ჯერ კიდევ დაბნეულ და გაურკვევლობაში ჩავარდნილ გოგონას, რომელიც გაბრაზებული წამოვარდა ფეხზე და სახლში გაბუტული შევარდა. იმის გამო რომ ალექსმა ვერაფრით მოახერხა მისი შემორიგება,გაბრაზებული თავზე წამოადგა დივანზე მჯდომ ცოლს და მოღუშული სახით ჰკითხა
-შენი ნებით დაიძინებ ჩემს გვერდით ამ ღამეს, თუ მაშინდელივით ახლაც ავტომატიდან გავთიშო დენი?
-რაა? -გაოცებული სახით ახედა გოგონამ ქმარს, ჯერ ძალიან გაბრაზდა მერე კი გიჟივით გაეცინა- შენ რა, ამას სერიოზულად მეუბნები?
-სრული სერიოზულობით
-შენს გვერდზე დაძინებას აღარ ვაპირებ და კიდევ, ახლა რომც გათიშო დენი აღარ შემეშინდება
-მხოლოდ ამ ღამეს...გთხოოვ-მოლაპარაკებებზე გადავიდა ბიჭი
-არა
-თათია-ალექსი მის გვერზე დაჯდა დივანზე- ეს ერთი ღამე
-თავი დამანებე -მის წვალებას განაგრძობდა გოგონა .
მოხდა ისე რომ, როგორც მაშინ, ახლაც დივანზე ჩაეძინა და დილით ისევ მის მკლავებში გაეღვიძა, რის გამოც სასიამოვნო შეგრძებათა ერთობლიობა მის სხეულში ერთიანად გაიშალა და ცხელი სისხლი აემღვრია ძაარღვებში
-ალექსანდრე-შეეხმიანა ხმა დაბალი ტონით და რომ დარწმუნდა ეძინა ფრთხილად მოშორდა მის სხეულს საწოლზე წამოჯდა და მომღიმარი სახით მიაჩერდა მძინარე ბიჭს, რამდენჯერმე ხელიც კი წაიღო მისკენ რომ შეხებოდა მაგრამ ვერ გაბედა, თუმცა ბოლოს მაინც ვერ მოერია თავს და თლილი, თბილი თითები თმებში შეუცურა და ნაზად ჩააყოლა მის სახეს, ალექსი რომ შეიშმუშნა ძალიან შეეშინდა და დაფეთებულმა მაშინვე ხელის უკან წაღება სცადა თუმცა თვალებდახუჭულმა ბიჭმა ხელი დაუჭირა, ტუჩებთან მიიტანა და ნაზად აკოცა
-აუტანელო მეგონა გეძინა-თავი იმართლა დაბნეულმა გოგონამ და გაეცინა
-რა დამაძინებდა როცა ასე მეფერებოდი-თვალები გაახილა და მზერა გაუსწორა აღელვებულ ცოლს
-ცუდად იქცევი-უსაყვედურა გოგონამ და ხელის დახსნა სცადა
-შენ მეფერებოდი, შენ გამაღვიძე, შენ გამომიწვიე, შენ მეთამაშები და კიდევ მე ვიქცევი ცუდად?-შეიცხადა ბიჭმა
-გამიშვი-ხელზე ანიშნა
-ვერ
-გთხოვ
-თათია, სულ რატომ გამირბიხარ? გვრძნობ რომ ეს ყველაფერი შენზეც ისევე მოქმედებს როგორც ჩემზე
-უბრალოდ არ მინდა გრძნობებს ავყვე და ისევ დავიტანჯო სულ ესაა
-გულს აღარ გატკენ
-გთხოვ გამიშვი-შეეხვეწა გოგონა და როგორც კი ხელი გაუთავისუფლა ალექსმა მაშინვე ადგა საწოლიდან და აღელვებული აბაზანაში შეიკეტა.
მთელი დღე უხასიათოდ იყო ალექსი, მისი უჟმური განწყობა ბოლოს თათიასაც გადაედო
-როგორც ვხვდები ამაღამ ახალ წელს აქ ვხვდებით?
-ამას შენ გადაწყვეტ
-ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს შენ როგორც გინდა
-არც ჩემთვის არ აქვს-მხრები აიჩეჩა ბიჭმა და ვისკის ბოთლი გამოიღო კარადიდან
-მეგონა მართლა საქმე გქონდა და აქ იმიტომ ჩამოვედით გუშინ დილით, მაგრამ როგორც ვხვდები ასე არაა და აქ სხვა მიზეზით მომიყვანე?
-აწორედ ასეა-დაეთანხმა ბიჭი და მჟავე სითხე ჭიქებში დაასხა -დალევ?-სავარძელში მჯდომ ცოლს გაუწოდა პირამდე სავსე ჭიქა,გოგონამ უხმოდ გამოართვა და ცოტა მოსვა
-მინდა ძალიან მნიშვნელოვან საკითხზე დაგელაპარაკო-დაიწყო ბიჭმა ყოყმანით და აკანკალებული ხელით მიიტანა ვისკით სავსე ჭიქა მთრთოლარე ტუჩებთან, ერთი მოყუდებით ჩაცალა თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია დაძაბული და აღელვებული ცოლისთვის და ხმადაბალი ტონით დაიწყო- გულწრფელად გეტყვი რომ აქ შენს გამო ვართ...მინდა რომ შენი და ჩემი ცხოვრების უმნიშვნელოვანესი გადაწყვეტილება მიიღო...დღეს, აქ და ამ წამს-მეორედ შეივსო ჭიქა და მოიყუდა რადგან ძუჭირდა ლაპარაკი და ძალა არ ჰყოფნიდა ბოლომდე ეთქვა სათქმელი- მე ძალიან მინდა რომ შენ ჩემთან დარჩე და ჩემი გახდე...გულწრფელად გეტყვი, რომ შემეძლოს არასდროს გაგიშვებდი... მაგრამ... სიყვარული, ეს ის გრძნობაა რომელიც გაიძულებს შენს თავზე მეტად სხვა ადამიანს ბედნიერება გინდოდეს... ჰოდა მე მინდა რომ ბედნიერი იყო...შენი ბედნიერების ხაზი კი როგორც ვხვდები ჩვენი ფიქტიური ქორწინების ხაზზე გადის, რომელიც შენ, ხელის მოწერის წამიდან სულს გიწამლავს, გტანჯავს და გაწვალებს... ჰოდა სწორედ ამ მიზეზით, იმის მიუხედავად რომ რეალურად მე ეს არ მინდა და ძალიან მიჭირს ამის თქმა, არა თუ ამ გადაწყვეტილების სისრულეში მოყვანა მზად ვარ რომ ეს ფიქტიური ქორწინება გავაუქმოთ-ალექსანდრემ რაღაც საბუთები გადმოიღო კარადიდან და იქვე მაგიდაზე დადო
-ალექსანდრე-მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა ჩამწყდარი ხმით გოგონამ და დაბნეული მიაჩერდა თავზე წამომდგარ ქმარს
-მე... ძალიან მინდა რომ ჩემთან დარჩე და ჩემი გახდე... მაგრამ თუ წასვლა გინდა გაგიგებ... შენს შემდეგ ხელს მოვაწერ ამ საბუთებს და განქორინების პროცეს დავიწყებთ, კონტაქტის გაუქმებისთანავე
-მე...-ხმა ჩაუწყდა გოგონას და ცრემლები მოეძალა, ალექსანდრემ ხელები ჩაკიდა, ფეხზე ააყენა და თვალებში ჩააცქერდა
-მე შენ ძალიან მიყვარხარ თათია და ამიტომ გაძლევ არჩევანის უფლებას, რომელიც რეალურად მარტო შენს კი არა ჩემს მომავალს, ბედს, ცხოვრებას და ბედნიერებას განსაზვრავს...თუ წასვლას გადაწყვეტ გაგიშვებ...მაგრამ შენზე უარს არ ვიტყვი... არავითარ შემთხვევაში... შენთვის თავიდან ვიბრძოლებ...მაგრამ თუ მეტყვი რომ გძულვარ... ისევ ისე გძულვარ როგორც მაშინ როცა პირველად შეგეხე და მერე გული საშინლად გატკინე, წავალ... გპირდები შენი ცხოვრებიდან კითხვეის დასმის გარეშე სამუდამოდ წავალ! მაგრამ თუ ამას ვერ მეტყვი, ვიბრძოლებ! შენთვის ვიბრძოლებ გესმის და შესაბამისად უსასრულოდ დაგელოდები
-მე... არც კი ვიცი რა გითხრა-ატირდა თათია
-არაფერი არ თქვა... აქ უკვე სიტყვები ზედმეტია, უბრალოდ არჩევანი გააკეთე...
-გგონია ეს ასე მარტივია?-ცრემლიანი თვალებით ჩააცქერდა აღელვებული გოგონა ქმარს
-მიხარია თუ გიჭირს გადაწყვეტილების მიღება... მაგრამ ვგრძნობ რომ შენ თავისუფლებას აირჩევ...
-ძალიან ცუდად ვარ-ცივი თითები ძლიერად მოუჭირა გოგონამ ქმრის აკანკალებულ ხელებს
-თუ გინდა იფიქრე...-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ბიჭმა და როცა გოგონამ ზურგი აქცია და ატირებული ოთახში შეიკეტა ვისკის ბოთლს წამოავლო ხელი და მოიყიდა