მზე ჩადიოდა, ფშავში რომ ჩავიდა
იმდენად  მობილიზებული იყო საერთოდ არ გაუგია როგორ გამოიარა ფშავამდე გზა, 10 წუთში კი იმ სახლთან იდგა სადაც 4წლის წინ მეგობრები გამოაპარა, გაახსენდა წარსული და მწარედ გაეღიმა,როგორ უნდოდა იმ დროში დაბრუნება და ბედნიერი მეგობრების კვლავ ხილვა, მანქანა იქვე გააჩერა და სახლისკენ დაიძრა ფრხილად დააკაკუნა კარზე, მაგრამ არავინ გამოხმაურებია.
-ნინია!  (მოესმა ზურგსუკან ხმა ) გაიხედა და მისი ბავშვობის მეგობარი ამოიცნო ლაშა ცაბაური და თვალები აემღვრა წარსულის ტკბილ მოგონებებზე.
ლაშა უღიმოდა და მისკენ მიიწევდა ცხენზე ამაყად მჯდომი
-აქ რამ ჩამოგიყვანა ქისტაურების  ქალბატონო
- მე... სანდროსთან ჩამოვედი ვიცი რომ აქ იქნება, ძალიან ნერვიულობენ თავისიანები
-კი აქარის მაგრამ არვის იკარებს, თქვა დამწუხრებულმა. თან გუნების გაფუჭება დაეტყო სადეზე
-რამდენი ხანია არ მინახიხარ ნინია არცკი ჩემხუტები გოგო? უკვე ცხენიდან ჩამომხტარი ალმქცერად უყურებდა გოგონას
-მე არც გელოდებოდი აქ ლაშა , მე ვიცოდი რომ გერმანიაში იყავი, როდის ჩამოხვედი? (მაინც ჯიუტად ადგილიდან არ იძროდა, არადა სული ეხუთებოდა იმდენად უნდოდა მას შეხებოდა)
-კი ნინია ვიყავი 1კვირის წინ ჩამოვედი რაც ჩვენი ანიტას ამბავი გავიგე, ვერ დავტოვებდი სანდროს მარტო ისედაც უჩემოდ დიდი ხანი იყავიტ ყველა.
ნინია დადუმდა თავდახრილი იდგა და ცრმელის შეკავებას ცდილობდა, არუნდიდა ვინმეს ენახა მისი ცრემლი რადგან ეს ანიტას გლოვა კიარა საკუთარი თავის გლოვა იქნებოდა, ანიტა ხომ მას დაპირდა რომ მასთან იქნბოდა  და ამის სჯეროდა, იცოდა მისი ანია რომ ტყუილს არასდროს ეტყოდა.
ლაშა მიუახლოვდა და ფრთხილად  ოხვია მკლავები გოგონას ნაზ სხუელს და გულზე მიიხუტა . იცოდა ხვდებოდა და გრძნობდა ცაბაური ამ გოგონას გულის ტკივილს. მასაც საშინლად ეწვოდა გული მისი მეგობრების გამო, მისი  ნინას  გამო, უნდოდა ის შეცდომა რაც გოგონასთან წლებსი წინ დაუშვა და რაც დღემდე ვერ აპატაია საკუთარ თავს გამოესწორებინა,ისევ დაებრუმებინა მისი ნდობა და გვერძე ამოსდგომოდა რადგან ხვდებოდა რამდენად უჭირდა ნინიას ამ ყოველივეს გადახარშვა.
ნინია სწრაფად მოეგო გონს და მის მკლავებში ფართხალი დაიწყო, ცაბაურმაც უშვა მკლავები იცოდა აზრი არქონდა ჯერ აროყო დრო.
-ლაშა! გაჭირვებით წარომთქვა მისი სახელი ქისტაურმა, მაჩაბელი ხომ აქარის?
-ნი გაიგე არავის ნახვა არუნდა
-რადგან აქხარ ისიც აქნება
-ნი ადგინდა მატო ყოფნა უნდა
- და ეგოისტი როა ის არაფერი... მის შვილს ჭირდება ... ყველა ვგლოვოთ ანიას მაგრამ ის აქარის ჩვენ გვერძე უბრალოდ ვერ ვხედავთ ის აქაა ვგრძნობ ლაშ...
ლაშამ თავი ჩახარა ჩუმად მოიწმინდა უკითხავად  ჩამოგორებული წვეთი და კვლავ ჩახესა გოგონას თვალებში შემდეგ შუბლზე აკოცა. და უკან მოუხედავად ცხენისკენ დაიძრა მასზე ამხედრებულმა კი ერთო გადმოხედა
-კი იქ არის სადაც ეძებ თურამე დახმარება დაგჭირდეს აქვარ ხომიცი, საღამოს შემოგივლით  და ხო ნინა  ჩვენიანია აქ იქნება მუდამ და გულზე ხელი მაგრად მიიჭირა შემდეგ კი დაადგა ტყისკენ გზას.
ნინა კვლავ სახლისკენ მიბრუნდა და შეეცადა შიგნით რამენაირად შეეღწია .
უცებ ნახევრად ღია ფანჯარა დაინახა გაჭირვებით ავიდა ფანჯარამდე და როგორც იქნა სახლასიც შეაღწია, ყველაფერი
უწესრიგოდ ეყარა იატაკზე. ვისკის რამოდენიმე ბოთლი და ნახევრად ჩამტვრეული გაურკვეველი სასმელები თვალი რომ მოვავალე ოთახს მაჩაბელი არსად იყო ამიტომ სახლის შემოწმება დავიწყე. მეორე სართულზე ასვლისას შუქი ავანთე და ნახევრად ღია კარი დავინახე შევაღე და იქ დამხვდა სანდრო ანტას კაბა ქონდა მკლავებში მოქცეული და ისე ეძინა, ფრთხილად მივუახლოვდი და მხარზე ხელი შევახე, ვეცადე გამეღვიძებინა.
სანდრომ ზანტად გაახილა თვალები და აღქმული რეალობის გამო წარმები შეკრა,
-ნინა აქ რაგინდა (ძილისგან დაბოხებული ხმით უპასუხა)
-სანდრო ყველა ბერვიულობა შენზე, დაგერეკა მაინც და გეთქვა რომ კარგად იყავი ძნელი იყო ამის გაკეთება.
-კარგი ნინა შემეშვი რა, ხო იცი როგორცვარ რატო მიმატებ
-მისმინე... (მის გვერძე ჩამოვჯექი საწოლზე) სან ვიცი როგორც ხარ მეც მასევარ მაგრამ ის აქაა გესმის ფიზიკურას არა მაგრამ ვგრძნობ სან მე მას ვგრძნობ ყოველ წამს. განსაკუთრებით მაშინ როცა პატარა სესო მიჭირასვ როცა მიღიმის, უნდა დაბეუნდე სანდრო მას ჭორდები ჩვენ ყველას გვჭირდები.
-სე.. სესილი დაარქვით? (და თვალებში ცრემლი გაუკრთა)
-ხო, ვიცოდი რომ ორივეს ძალიან მოგწონდათ ეს სახელი და ჩემდაუნებურად ავქვითინდი მის და იმ დროის გახსენებაზე.
-იცი როგორ მჭირდება, იცი როგორ მაკლია ნი ახლა რომ მოვიდეს და უბრალაოდ გამიღიმოს გეფიცები ყველაფერი დამავიწყდება .
ფუ რა სი*ივარ ჩემი გოგო დავტოვე, მან ხომ მე ჩამაბარა ხედავ პირველივე დაბრკოლებაზე დავტოვე მე ცუდი მამავარ ნინ და თავი ჩახარა
-მისმინე მაჩაბელო ახლა სანამ გაგიტეხე თავი და თავგატეხილი მერე ჩაგტენე მანქანაში და გამოგკეტე სახლში მერე ნახე შენ, ნუ სულელობ შენ გჭორდებოდა ეს პერიოდი როცა ყველა გეძებდა და ვერ გპოულობდა მე ვიცოდი სად იყავი და ამის მიუხედავად არცერთხელ მოვსულვარ რადაგან შენ ის მარტო უნდა გეგლოვა გესმის, შენ ეს ყვეკაფერი უნდა გადაგეხარშა და ახალი სანდრო უნდა გამხდარიყავი სესოსთვის, მისთვის ყველა უფრო ძლიერები უნდა ვიყოთ სანი
-მართალიხარ ნინა, სწორედ ამიტომ მიყვარხარ ასე ძლაიაან, გაშლილი მკლავი გაფახვი გოგოს და მიიხუტა
-ნი გესიზმრება ხოლმე?
-კი, მას მერე ყოველდღე, ისე თითქოს ცხადია.
-გუშინ ვნახე და მეჩხუბა (გაეცინა )
როგორც იციდა ხოლმე გამმლანძღა და მერე ღიმილით მაკოცა ლოყაზე ხოიცი ვერ მიბრაზდება
-იქ შვეხვდებით ყველა ხომიცი და აუუ მერე თქვენ რა გაგიძლებთ ბიჭოო (სიცილით გავაქნიე თავი )
მასაც გაეცინა,
-მხოლოდ მაგ იმედით ნი, მაგ იმედით ვარსებობ რო ოდესმე ვნახავ ჩემს ანიტას.


ძალიან დიდი მადლობა ყველას , ვისაც მოგეწონათ ჩემი ისტორია, მგონი ამჯერად ცოტა პატარა თავია მაგარამ შემდეგში გამოვასწორებ