-ბავშვებო გთხოვთ აღარ იჩხუბოთ-ვერ მოითმინა ქეთიმ და მაინც ჩაერია
-აღარ წახვალ-თორნიკეს ხმაში კვლავ მბრძანებლურმა ტონმა გაიჟღერა
-წავალ!-მზერა გაუსწორა მარიამმა სახე ალეწილ ქმარს
-ვერ წახვალ!
-სწავლას ვერ ამიკრძალავ!-ცრემლები მოეძალა გოგონას
-არაფერს გიკრძალავ-ავარდა თორნიკე -უბრალოდ ცუდად ხარ და მინდა რომ სახლში დარჩე შენი და ბავშვის ჯანმრთელობის გამო...- მოულოდნელად ზედმეტად მიუახლოვდა სახე გადაფითრებულ ცოლს და თვალებში ჩააცქერდა - რატომ არ გესმის ეეს?- ნაწყენი ტონით ჰკითხა
-მაინც წავალ-დაიჩურჩულა გოგონამ და შეკრთა როცა გაცეცხლებულმა ბიჭმა იყვირა
-ამის დედასაც შევ.ციიი-და როცა მაგიდაზე დადებულ მინის საყვავილეს ხელი წამოავლო გაუაზრებლად და კედელს შეახეთქა, მარიანა ადგილზე შეხტა შიშისგან, მაშინვე ცრემლები მოეძალა და თავი დახარა, არავის რომ არ შეემჩნია მისი შიში და სისუსტე -ამის დედაც- იყვირა გაავებულმა ბიჭმა, მაგიდაზე დადებულ მანქანის გასაღებს ხელი წამოავლო და გიჟივით გავარდა სახლიდან
-შეშლილი-დაიჩურჩულა ქეთიმ და მთელი სხეულით აკანკალებულ გოგონას მიუახლოვდა -გთხოვ დამშვიდდი, ხომ იცი შენთვის ნერვიულობა არ შეიძლება
-ვერ ვხვდები ასე რატომ იქცევა-ხმა გაებზარა მარიანას და ცრემლიანი თვალებით შეხედა დედამთილს
-უბრალოდ შენზე და ბავშვზე არანორმალურად ნერვიულობს სულ ესაა- სევდიანად გაუღიმა ქეთიმ
-უცნაურად იქცევა
-ასე არაა... უბრალოდ თქვენზე ძალიან ღელავს- მუცელზე მიუთითა ქალმა რძალს
-რაც გაიგო რომ ორსულად ვარ მას შემდეგ ძალიან უცნაურად იქცევა
-რა თქმა უნდა, ეს ასეც უნდა იყოს-გაეღიმა ქეთის
-ჰო მაგრამ... მეჩვენება რომ ყველაფერს ზედმეტად მტკივნეულად აღიქვამს
-ასე არაა, უბრალოდ ღელავს-დაიძაბა ქალი
-რამეს მიმალავთ?-მზერა გაუსწორა გოგონამ დაბნეულ დედამთილს, ქეთის სახე წაეშალა და იმდენად აირია რომ კარგა ხანს ვერ შეძლო აზრზე მოსვლა
-მე...-მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა როცა დაფანტულ აზრებს თავი მოუყარა, მაგარამ მაშინვე ჩაუწყდა ხმა რადგან ძალა არ ეყო კიდევ რამე ეთქვა
-ესე იგი მის ცხოვრებაში იყო რაღაც ისეთი...- სახე აელეწა მარიანას
-ეს... დიდიხნის წინ იყო-ცრემლები მოეძალა ქალს
-ესე იგი მის ცხოვრებაში იყო ვიღაც... ვიღაც სხვა- ჩურჩულით თქვა გოგონამ და ცრემლები მოეძალა
-მას შენ ძალიან უყვარხარ, ძალიან-ხმა დაბალი ტონით თქვა ქეთიმ და აწყლიანებულ თვალებში ჩააცქერდა რძალს, არეული თაფლისფერი სფეროებით - ის სხვა... მის ცხოვრებაში აღარ დაბრუნდება, აღარასოდეს... ის მხოლოდ წარსულია... საშინელი, მტკივნეული წარსული და მეტი არაფერი... საერთოდ არაფერი
-ძანდახან მგონია რომ თორნიკეს საერთოდ არ ვიცნობ, მეჩვენება რომ გრძნობები საერთოდ არ გააჩნია
-ჰო... ცივია, უხეში, მკაცრი და ზოგჯერ ზედმეტად უგრძნობიც მაგრამ სიყვარული შეუძლია... არანორნალური მაგრამ მაინც...
-ის გოგო წარსულიდან...-დაიწყო მარიანამ ჩამწყდარი ხმით
-წარსულიდან არა! წარსულში!- დარწმუნებით უთხრა ქეთიმ რძალს -ის გოგო წარსულში დარჩა სამუდამოდ და თორნიკეს ცხოვრებაში აღარასოდეს დაბრუნდება
-ახლა სადაა ის გოგონა? -ვერ მშვიდდებოდა მარიანა
-არსად-სევდიანი სახით გაუღიმა ქეთიმ რძალს და სახლში იმ წამს შესულ ქმარს მადლიერი თვალებით გახედა, რადგან მარიანასთან ამ თემაზე საუბარი ძალიან უჭირდა
-თორნიკე სადაა?-მაშინვე ეს იკითხა კაცმა
-წავიდა
-სად? ვურეკავდი და არ მიპასუხა
-არ ვიცი-გაბრაზდა ქეთი
-მოხდა რამე?-დაიძაბა ირაკლი ცოლის და რძლის ალეწილი სახის შემხედვარე
-უბრალოდ ბავშვებმა ცოტა იკამათეს და სახლიდან გიჟივით გავარდა
-მივხვდი-დამტვრეულ საყვავილეზე მიუთითა ირაკლიმ ცოლს
-მე ავალ-დაიჩურჩულა მარიანამ და კიბეზე ავიდა
-რამე სერიოზულია?-აღელდა ირაკლი
-თათაზე მკითხა-ჩურჩულით უთხრა ქეთიმ
-საიდან გაიგო?-შეიცხადა ირაკლიმ
-მიხვდა -ატირდა ქეთი
-შეგიძლია რომ უფრო გარკვევით ამიხსნა?
-თორნიკეს არ უნდა რომ უნივერსიტეტში იაროს... ამაზე იჩხუბეს... ჰოდა სახლიდან გიჟივით გავარდა, ხომ იცი როგორც იცის ხოლმე... მერე მარიანამ მკითხა რაღაცეები წარსულზე და...
-ყველაფერი მოუყევი
-არა... ვერ... არ შემეძლო, თან შენ მოხვედი და...
-ჰო მაგრამ ის კიდევ დაგისვამს კითხვებს წარსულზე
-ღმერთო უკვე ძალიან დამღალა ამ ყველაფერმა-მოულოდნელად ატირდა ქეთი
-თორნიკეს რომ ჰკითხოს, უარესი მოხდება ხომ იცი, გაგიჟდება იგ არანორმალური... ჯობია შენ მოუყვე ყველაფერი
-არ შემიძლია
-ქეთი -ირაკლიმ ცოლის სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩააცქერდა -ვიცი რომ ძალიან ცუდად ხარ, ვიცი რომ გიჭირს ამ ყველაფერთან გამკლავება, მაგრამ შენ ერთადერთი ხარ ვისაც შეუძლია რომ მარიანას სიმართლე მოუყვეს რათა მასსა და თორნიკეს შორის წარსული არ ჩადგეს და ყველფრის თავიდან გადატანა არ მოუწიოს იმ არანორმალურს
-მართალი ხარ, მაგრამ ეს ძალიან რთულია
-ვიცი ვიცი, რომ რთულია, მაგრამ წინ უარესი გველოდება, ოდესმე მოგვიწევს თორნიკეს სიმართლეს ვუთხრათ საკუთარ წარსულზე
-აღარ შემიძლია ამ ყველაფერის ატანა-ქეთი პერანგზე ძლიერად ჩაეუბღაუჭა ქმარს და ხელახლა ატირდა.
ახლად ჩაძინებულ მარიანა ხმაურზე შეკრთა, დაფეთებული წამოჯდა საწოლზე და საათს გახედა რომელიც უკვე შუა ღამის ოთხს უჩვენებდა, როგორც კი კარის სახელურის დაქაჩვის ხმა მისწვდა მის დაძაბულ სმენას ინსტიქტურად ფეხზე წამოდგა შეშინებულ, სწორედ ამ დროს, ოთახში თორნიკე შევიდა და ამღვერეული ჭაობისფერი თვალებით მიაჩერდა ცოლს, რომელის სახე, ფანჯრიდან შემოპარული გარე განეთების მკრთალი სინათლის ფონზე კიდევ უფრო ფერმკრთალი ჩანდა. მარიანას მაშინვე ცხვირი აუწვა უკვე ნაცნობმა ალკოჰოლის და სიგარეტის მძაფრმა ნაზავმა, რის გამოც მიხვდა რომ თორნიკე ნასვამი იყო, ამიტომ საძინებლიდან გასვლა დააპირა, რადგან მასთან ჩხუბი აღარ უნდოდა, მაგრამ თორნიკე წინ აესევტა კართან მისულს და ოთახიდან გასვლის საშუალება არ მისცა, გოგონა ოდნავ დაიძაბა, სულ ერთი წამით ახედა ზედმეტად ახლოს მდგომ მქარს და მაშინვე გაიქცა მის ამღვრეულ თვალებს, რადგან ძალა არ ეყო გამკლავებოდა თორნიკეს დაჟინებულ და გამომწვევ მზერას რომელიც კანს უწვავდა
-მარიანა-დაიჩურჩულა სუნთქვა აჩქარებულმა ბიჭმა საყვარელი გოგონას სახელი და ცივი თითები ნაზად შეახო ნიკაპზე, თავი ნელა ააწევინა და ცხელი სუნთქვა მიაფრქვია ზედ
-თორნიკე -ხმა დაბალი ტონით თქვა აღელვებულმა გოგონამ და იმავე წამს აარიდა მზერა ქმრის არეულ თვალებს
-შემომხედე!-მბრაზანებლური ტონით უთხრა ბიჭმა, გოგონას უმალ ცხვირი აეწვა და ცრემლები მოეძალა მაგრამ ჯიუტად არ შეასრულა მისი მოთხოვნა -მარიანა მინდა რომ თვალებში შემომხედო-ამჯერად მუდარა უფრო იგრძნობოდა ბიჭის ხმაში ვიდრე ბრძანება
-გთხოვ-შეეხვეწა გოგონა და მოწოლილ ცრემლებს მთელი ძალით გაუწია წინააღმდეგობა
-მიყვარხარ-მოულოდნელად დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან, მისი სიახლოვით და სურნელით გაბრუებულმა ბიჭმა და მთრთოლარე ბაგეებზე შეაწება ვნებიანი წითელი ტუჩები
-თორნიკე გთხოვ-სუნთქვა აჩქარებულმა გოგონამ მკერდზე მიაბჯინა ხელები და ოდნავ უკან დაიწია
-ჩემზე ისევ გაბრაზებული ხარ?-წამში სახე წაეშალა სასმლიგან გონება ამღვრეულ ბიჭს
-აქამდე სად იყავი?-ნაწყენი ტონით ჰკითხა გოგონამ
-ბიჭებთან, ვსვამდი
-ერთხელაც კი არ დაგირეკია
-ქეთისთან დავრეკე-გაეღიმა ბიჭს, უმალ დაშოშმინდა და ცოლი გულზე მიიკრო
-თავი დამანებე -გაიბრძოლა გოგონამ
-ნუ ფართხალებ-თორნიკემ უფრო ძლიერად მიიკრო ტანზე საყვარელი გოგონას სიფრიფანა სხეული
-შენზე ჯერ კიდევ ძალიან გაბრაზებული ვარ- არეული სახით ახედა გოგონამ ქმარს
-მეც გაბრაზებული ვარ, ისე რომ იცოდე -ზემოდან დაცქერდა წარბაწეული ბიჭი ცოლს და კარგა ხნის სიჩუმის მერე დაამატა-მიყვარხარ