ტირილს ვერ ვწვეტდი, ჯიანა თმებზე მეფერებოდა, თავი მის კალთაში მედო. ჯიანა ცამეტი წლის იყო, თვრამეტი თვით ჩემზე პატარა, მაგრამ ეს თვრამეტი თვე ნიშნავდა რომ ცოტხანით თავისუფალი იყო ჩემსავით თავისუფლების დაკარგვისგან. ვცდილობდი მასზე არ გავბრაზებულიყავი, რა მისი ბრალი იყო . ,, იქნებ მამას კიდევ ერთხელ დაელაპარაკო და აზრი შეაცვლევინო'' თქვა ჯიანამ რბილი ხმით .,, ის ამას არ გააკეთებს'' ,, იქნებ დედას შეუძლია მისი დარწმუნება?'' თითქოს მამა ოდესმე მისცემდა ქალს უფლებას მის გადაწყვეტილებაში ჩარეულიყო .,, არავის შეუძლია რამის შეცვლა'' ვთქვი უბედურად. დედა მას შემდეგ არ მინახავს რაც კაბინეტში გამიძღვა მამასთან , ალბათ არ შეეძლო ჩემი პირისპირ დადგომა, იცოდა ჩემი სასჯელი . ,, მაგრამ არია-'' თავი ავწიე და სახიდან ცრემლები მოვიწმინდე, ჯიანას ცისფერი თვალები მიყურებდა, ისეთივე ზაფხულის უღრუბლო ცის ფერი როგორიც ჩემი . მაგრამ ჩემი თმა ღია იყო მისი კი წითელი , ამის გამო მამა ხანდახან ჯადოქარსაც ეძახდა, ის არ იყო მოსიყვარულე მამა. ,, მან ხელი ჩამოართვა ლუკას მამას'' ,,ისინი შეხვდნენ?'' ეს მეც მაინტერესებდა, როგორ იპოვა დრო შეხვედროდა ნიუ ორკის ,, ფამილიის'' ხელმძღვანეს, მაგრამ არ ეთქვა ჩემთვის ჩემი მეძავივით გაყიდვის გეგმა. ვეცადე იმედგაცრუება და სასოწარკვეთილება გამომედევნა ჩემი ორგანიზმიდან. ,, ეს არის ის რაც მამამ მითხრა'' ,,რაღაც უნდა გავაკეთოთ'' მითხრა ჯიანამ. ,, არ შეიძლება'' ,,მაგრამ შენ არც კი შეხვედრილხარ მას, არც კი იცი როგორ გამოიყურება, ის შეიძლება მახინჯი, მსუქანი და მოხუცი იყოს'' მახინჯი , მსუქანი და მოხუცი, ვისურვებდი რომ, ეს იყოს ლუკას ერთადერთი თვისება რომელზეც უნდა მედარდა. ,, მოდი გუგლში მოვძებნოთ, ინტერნეტში უნდა იყოს მისი ფოტოები'' ჯიანა წამოხტა და ჩემი ლეპტოპი აიღო მაგიდიდან, შემდეგ კი გვერდით მომიჯდა, მხრები ერთმანეთს მივადეთ. ჩვენ ვიპოვეთ რამოდენიმე სტატია და ფოტო ლუკას შესახებ. მას ქონდა ყველაზე ცივი ნაცრისფერი თვალები რაც კი მინახავს. შემეძლო კარგად წარმომედგინა როგორ უყურებდა ეს თალები მსხვერპლს , სანამ მას ტყვიას დააჭედებდა თავში. ,, ის ძალიან მაღალია'' თქვა ჯიანამ გაოგნებულმა. ის მართლაც მაღალი იყო, ყველა ფოტოში რამდენიმე სანტიმეტრით აღემატებოდა გვერდით მდგომს და ის დაკუნთული იყო. ალბათ ამიტომ უწოდებდა ზოგიერთი მას ხარსაც . ეს იყო მეტსახელი რომელსაც სტატიები იყენებდნენ. მას ბიზნესმენს და კლუბების მფლობელ, სალვატორე ვიტიელოს მემკვიდრედ იცნობდნენ. შესაძლოა ყველამ იცოდა რასაც წარმოადგენდა სალვატორე ვიტილო, მაგრამ საკმარისად სულელი არავინ იყო ღიად დაებეჭდა ეგ . ,, ის ყველა ფოტოში ახალ ახალ გოგოსთანაა'' ჩემ მომავალ საქმროს უემოცი ოსახეს ავხედე. გაზეთმა მას ნიუ ორკის ყველაზე სასურველი სასიძო უწოდა, ასობით მილიონი დოლარის მემკვიდრე. სიკვდილისა და სისხლის იმპერიის მემკვიდრე იყო მისი რეალური ტიტული . ,, ღმერთო გოგოები აფანატებენ მასზე, ალბათ მისი კარგი გარეგნობის გამო;; ,,მათ შეუძლიათ დაიტოვონ'' თქვი მწარედ. ჩვენ სამყაროში ლამაზი გარეგნობა ხშრად მალავდა ურჩხულს. უცხო გოგოებმა მხოლოდ მისი კარგი გარეგნობა და სიმდიდრე დაინახეს, მათ ალბათ ჰგონიათ რომ ცუდი ბიჭის აურა მხოლოდ თამაშია, მაგრამ მათ არ იცოდნენ რომ სისხლი და სიკვდილი იმალებოდა ამპარტავანი ღიმილის უკან. უცებ წამოვდექი ,, მე მინდა ვესაუბრო უმბერტოს''უმბერტო თითქმის ორმოცდაათი წლის იყო და მამაჩემის ერთგული ჯარისკაცი გახლდათ. ის ასევე ჩემი და ჯიანას მცველი იყო. მან ყველაფერი იცოდა ველას შესახებ. დედა მას ხანდახან სკანდალისტსაც ეძახდა. თუ ვინმემ უფრო მეტი იცოდა ლუკას შესახებ, ეს უმბერტო იყო.