ჯუბამ იმ დარბაზში მიმიყვანა სადაც თავად ვარჯიშობდა, მან გამაცნო სამი ძმა მოჭიდავეები...
უფროსი ვაშახმაძეები, უფროსი დავითი, შუათანა კანელიკე.. და უმცროსი ლაშა.
კანელიკე და ლაშა მოქმედი მოჭიდავეები გახლდათ, დავითი კი ჭიდაობის შემდეგ შერეულ ორთაბრძოლებს დაეუფლა.
მეც მათან დავიწყე ვარჯიში დავითი ჭიდაობას მასწავლიდა მე მას კრივს,.. ასე ვუვსებდით ერთმანეთს ნიჭს, დრო და დრო
ბრძოლა წესების გარეშე ჩემპიონატებში ვმონაწილეობდით ორთავე... ბრწყინვალე გამარჯვებებს ვიპოვებდით.
ბოლოს როდესაც გავაცნობიერეთ რომ სამშობლოში ყველას ვამარცხებდით გადავწყვიტეთ, ამერიკაში გამოგვეცადა ძალები.
აშშ-ს აეროპორტში ჩასულებს დავითის ახლო მეგობარი უნდა დაგვხვედროდა.... დაბნეულები ვეძებდით როდესაც დავითმა ხელით ანიშნა შორს მყოფ მეგობარს, რომ მოახლოებულიყო ჩვენთან.
მე ჩემოდნებს ვასწორებდი როდესაც უეცრად ჩამესმა ძალიან ნაცნობი ხმა....
:აქ საიდან შენ გაფუჭებულო მილიციონერო?... გაოგნებულმა შევაცქერდი ეს ხომ ჩემი მეწყვილე და მეგობარი გურამია.. ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი, თუ დავითის მეგობარი ჩემი მეგობარი გურამი აღმოჩნდებოდა,
გურამთან ერთად ვივახშმეთ გავიხსენეთ წარსული მოგონებები,.. და მეც ყველაფერი ვუამბე რაც გადამხდა მის წასვლის შემდეგ,. ერთი სიტყვით დიდხანს ვიბაასეთ... შემდეგ კი საქმეზე გადავედით.
:ვიტო გავიგე ბრძოლა წესების გარეშე ორთაბრძოლებში იღებ მონაწილეობას.
ვიტალი: კი გურამ ასეა.. აქ ჩამოვედით მე და დათო იქნებ, უკეთესად მოვიხვეჭოთ სახელი და ტიტულო.
:რა თქმა უნდა აქ ძალიან გავრცელებულია მსგავსი ორთაბრძოლები,.. მაგრამ მე უკეთეს გირჩევთ,.. ვიცნობ ისეთ ხალხს რომლებსაც გადახდა შეუძიათ.. თუ კი კარგ ბრძოლას ვაჩვენებთ.
დავითი: ანუ დახურულ ბრძოლებს გულისხმობ?
:დიახ სწორედ მიმიხვდი... შემიძლია ახავე დავრეკო ერთ პიროვნებასთან, თანხაზე შევთანხმდეთ... და მებრძოლიც შეგვირჩიოს.
დავითი: არა ძმაო... მე ნამდვილად არ მინდა! მხოლოდ სპორტულ შეხვედრებზე ვასპარეზობ.
ვიტალი:ახლა შეგიძია დაურეკო?
:კი რატომ არა.
გურამი დაუკავშირდა მის ნაცნობს, და თანხაზეც შეთანხმდნენ ჩემთვის მეტოქეც შეურჩევიათ,.. ბრძოლის ცასატარებლად ერთ ერთი ლუდის ბარი აირჩიეს.
მე გურამი და დათო შევედით დაწესებულებაში და ბართან დავდექით დახლზე.. დათომ და გურამმა ლუდის დალევა გადაწყვიტეს... ჩემთვის კი ბარმენს ლიმნიანი წყალი შეუკვეთეს.
დრო გაიწელა... მეტოქე კი არსად სჩანდა, ის არის გურამს უნდა შევეკითო თუ რატომ, აგვიანდებათ და უეცრად დახლი გაზანზარდა და მუშტის ბრახუნის ხმა გაისმა,...
რომ გავიხედეთ, შევნიშნეთ ვინმე წითური თმა წვერით... რომელსაც პირიდან დორბლი სდის, შოტლანდიურ ნაციონალურ, ტანისამოში გამოწყობილი ..ერთი შეხედვით შეშლილი მამაკაცი.
მან უეცრად, ხმა მაღალი ხმით დაიღრიალა და შოტლანდიურად სიტყვები წარმოთქვა,.. შემდეგ კი ლუდის ბოთლი გადაიმტვრია თავზე... თეთრი პერანგი შომოიხია ნახევრად, და ჩემსკენ გამოემართა სწრაფად...
თავს ვერ ვიცავ ისე ძლიერად და სწრაფად მიტევს... მუშტების წვიმა დამაყარა, მე კი ვცდილობ საპასუხო დარტყმა განვახორციელო მაგრამ მისი მუშტები და შიგადაშიგ თავიც ისე მხვდება ყბაში რომ ამას ვერ ვახერხებ,.. პარალელურად ხან დახლს მიმაჯახებს, ხანაც მაგიდებს მიმანარცხა.. და მხეცურად მეცა...
აღარ ვიცი თავი როგორ დავიცვა.. სწრაფად გავშალე ხელები და მანამ სანამ ის ჩემსკენ დარტყმებს განახორციელებდა, სწრაფად შევუარდი წელში და ოდნავ მარჯვნივ გადავდგი ნაბიჯი,.. ხელს არ ვუშვებ და პარალელურად, მარჯვენა მუშტს გამეტებით ვურტყამ, ღვიძლში... ამან შედეგი გამოიღო და ოდნავ მოდუნდა,
მე კი ორი აპერკოტი ვუთავაზე ნეკნებში და ორი მარჯვენა-მარცხენა გვერდითი დარტყმები სახის არეში.
შემდეგ მეც გიჟივით მივარდი საყელოში ჩავავლე ხელი... და ველური მეთოდებით ვაყენებ ძლიერ დარტყმებს სახის არეში... დათო და გურამი მე მამხნევებენ..... ირგვლივ სტვენისა და ღრიალის ხმა ისმის,
მე კი კვლავ ვაგრძელებ დარტყმებს,.. ახლა კვლავ ის მიტევს, შემდეგ ისე მოხდა რომ დარტყმებს ვუცვლიდით ერთმანეთს მეც და ისიც ერთ როულად ვაყენებდით ერთმანეთს უძლიერეს დარტყმებს. და ბოლოს ორივემ მძჳმედ მოვიქნიეთ მუშტი ერთმანეთის მიმართულებით და მოხდა ისე რომ მე დავასწარი დარტყმა და წითურ წვეროსანს,
კბილები დასცვივდა პირიდან და მოწყვეტით დაენარცხა ძირს.... დათომ ხელში ამიტაცა და გამარჯვებას მილოცავს, გურამიმ კი კუთვნილი თანხა გამოართვა მის თანხმლებს... და გავინაწილეთ.
წამოსვლისას ვინმე უცნობმა დაგვიძახა.. ენა არ მესმოდა მაგრამ გურამმა იცოდა კარგად ინგლისური და სცადა გაეგო რა სურდა ჩვენგან,.. უეცრად დავინახე როგორ წამოდგა, ჩემი სიმაღლის ათლეტური აღნაგობის, დაკუნთული.... ახალგაზრდა მამაკაცი, რომელსაც თავზე თმა სულ არ ჰქონოდა... და ინგლისური დიდი ულვაშები ამშვენებდა.
გურამმა გაესაუბრა და შემდეგ გადაგვითარგმნნა რომ თურმე ის იყო ჩემპიონი კრივში მძიმე წონაში ბაერონი,.. მას მოსწონებია ჩემი ბრძოლა შეოტლანდიელთან და შემომთავაზა... პროფესიონალურ კრივში შევხვედროდი მას,.. რაღა თქმა უნდა უსიტყვოდ დავთანხმდი, რადგან რინგზე დაბრუნება ჩემი ოცნება გახლდათ.
ტურნირის თარიღზეც შევთანხმდით, დავიწყე მომზადება კარგად თავს არ ვზოგავდი.. ამასობაში ტურინის დღეც მოახლოვდა.
უმრვი ადამიანი აკვირდებოდა ჩვნს ორთაბრძოლას.. 10 რაუნდი ისე ვიბრძოდით ძლიერი დარტყმები არ დავიშურეთ ერთმანეთისთვის... უეცრად კი მოკლე აპერკოტით და ძლიერი მარჯვენა გვერდითი დარტმით, ნოკაუტში ჩავაგდე ჩემპიონი.
ძალიან მიხაროდა ეს გამარჯვება მეტოქემ პატივის ცემის ნიშნად, ხელი ამაწევინა და თითი ჩემსკენ გამოიშვირა.. ხალხის მასაც აყვა მას და ხმა მაღალი ხმით წარმოთქვამდნენ ჩემს სახელს.
ამერიკაში ცოტახნით შემოვრჩი და დახურულ ორთაბრძოლებში ვიღებდი მონაწილეობას... ბევრი აფრო ამერიკელი და აზიელი მებრძოლი დავამარცხე... თანხას რამდენსაც ვშოულობდი.. გრთობაში მეხარჯებოდა, ერთი სიტყვით კარგად ვერთობოდი... მანამ სანამ წასვლის დრო არ დამიდგა.
მივატოვე ყველაფერი და დავბრუნდით მე და დავითი სამშობლოში,.. როდესაც აეროპორტში უამრავი თანა მემამულე იკრიბებოდა ჩემთან შესახვედრად ვერ ვგებულობდი რაში იყო საქმე... მაგრამ თურმე ჩემი შედეგები გაუგიათ და ახლა სამშობლოშიც პოპულალური ვყოფილვარ... ჟურნალ გაზეთები აჭრელებულია ჩემი სურათებით.. საკმაო თაყვანისმცემლებიც მომიგროვებია,
მაგრამ მოკრივეების გარკვეული ნაწილი.... არ ეთანხმებოდა ამ აზრს და არ მაღიარებდნენ,... მათ შორის იყო თემური მასწავლებელი, რომელმაც ბავშობიდან ამომიღო თალში, მან ინტერვიუში ისიც განაცხადა რომ მოკრივე რინგზე იბრძვის და არა ქუჩა ქუჩა... და თითქოს მე თვით მარქვია ვიყავი, რა თქმა უნდა ამას არ იჯერებდა ადამიანების გარკვეული ნაწილი,.. და საპატივსაცემოდ, გახსნენ ჩემი სახელობის დარბაზი,..
რომელსაც მხოლოდ ჩემი სახელი ერქვა... მხოლოდ ეს იყო და ეს, ამიტომ მალევე უნდა მეპოვნა სამხასური თორემ ღარიბი ჩემპიონის სახელი დამამშვენებდა... რადგანაც როგორც წინათ ავღნიშნე, მოგებულ თანხას გართობაში ვხარჯავდი,.. აქ დაბრუნებული კი კვლავ ჯიბე გაფხეკილი დავბრუნდი... ისევ იტალიურ ეზოში და უმუშევარი.