ნორა ნიკაპზე ხელებდაყრდნობილი უხმოდ შესცქეროდა როგორ ალაგებდა მაგიდაზე ჯეისი სხვადასხვა სახის პროდუქტს, იღიმოდა და თან მხიარულად ღიღინებდა, უცნაური იყო ასეთი ჯეისის ხილვა, ღია ცისფერი მაისური, ფერადი შორტი და სანდლები ეცვა, ცოტაც და ნორა იფიქრებდა რომ ის ყველაფერი რაც მოხდა უბრალოდ დაესიზმრა, რომელიღაც უცხო ტროპიკულ ქვეყანაში იყო დასასვენებლად და უზომოდ სიმპათიური ადგილობრივი ბიჭი საჭმელს უმზადებდა, უყურებდა და უკვირდა, რატომ გრძნობდა მის გვერდით თავს ასე მშვიდად, უსაფრთხოდ და შეიძლება ითქვას ბედნიერადაც კი, თითქოს ის ახლობელი იყოს ვის გვერდითაც მთელი ცხოვრება აქვს გატარებული, არადა საერთოდ არ იცნობს, -ვინ ხარ ჯეის, ვინ ხარ და რატომ შემოიჭერი ასე უცაბედად ჩემს ცხოვრებაში...
რას შეჭამ? -ფიქრებიდან ჯეისის ხმამ გამოარკვია, უყურებდა და ტუჩებზე ეშმაკური ღიმილი უთამაშებდა, - რამდენიმე ვარიანტი გვაქვს, ალბათ ხორციანი კერძები გიყვარს, გინდა ხორცისგან მოგიმზადო რამე? რას იტყვი?
ჯეისი რატომღაც დარწმუნებული ჩანდა რომ ნორას ხორცი ეყვარებოდა, ნორა უხერხულად შეიშმუშნა და მხრები აიჩეჩა,
- ხორცი არ მიყვარს, არ ვჭამ, ბოსტნეულისგან გავაკეთოთ რამე, ჩაშუშული ან რაღაც სალათის მაგვარი, შემწვარი ბოსტნეულიც მიყვარს,
- ბოსტნეული? -ჯეისმა უცნაურად ჩაიცინა, -ცოტა არ იყოს გამიკვირდა, მაგრამ რაკი ბოსტნეული გიყვარს ასე იყოს, სხვათაშორის ბოსტნეულისგანაც ძალიან მაგარ რამეს მოგიმზადებ, -დაიქადნა და სამზარეულოს დანა ხელში ოსტატურად შეათამაშა,
- თურმე ტყუილად არ ტრაბახობდი, -უთხრა ნორამ როცა თეფში მოასუფთავა, -ყველაფერი ძალიან გემრიელი იყო, მადლობა, ახლა კი მგონი მოვიდა დრო რომ ვისაუბროთ, ჩემს მოთმინებასაც საზღვარი აქვს,
დაიწყე, გელოდები, ყველაფერი მომიყევი, ამიხსენი ნიუ იორკში რა მოხდა, აქ რას ვაკეთებთ მე და ლუკასი და საერთოდაც ეს რა ადგილია?
- ლუკასი უბრალო, გაუთვალისწინებელი შემთხვევითობაა, -გაეღიმა ჯეისს, -აი შენ რაც შეგეხება ჯობია ყველაფერი გაჩვენო და ისე აგიხსნა, გამომყევი, -ისეთი ხმით და გამომეტყველებით უთხრა რომ ნორა მიხვდა აშკარად მიჩვეული იყო ბრძანებების გაცემას, ნორა კი ვერ იტანდა როცა რამეს უთითებდნენ ან რამეს უბრძანებდნენ,
- ცოტაოდენი მოთმინება გმართებს ნორა, -ჩაიჩურჩულა და გასასვლელისკენ მიმავალ ჯეისს აედევნა, ჯეისმა სახლიდან საკმაოდ მოშორებით მდებარე საჯინიბოსთან მიიყვანა, ნორა აღფრთოვანებული ათვალიერებდა გარემოს, აშკარად ახლომახლო ამ სახლის გარდა სხვა სახლი არ იყო, ყველგან ხეები, ყვავილები და მწვანე მდელოები ჩანდა, ცა ლურჯი, ჰაერი საოცრად სუფთა და სასიამოვნო სურნელით გაჟღენთილი იყო,
- სამოთხე თუ არსებობს ალბათ ასეთი იქნება, -წამოსცდა ხმამაღლა,
- მიხარია თუ აქაურობა მოგწონს, -ჯეისი ცდილობდა არ შეემჩნია მაგრამ ნორა ხვდებოდა როგორი დაძაბული იყო და მის ყოველ რეაქციას აკვირდებოდა,
- როგორ შეიძლება ვინმეს ასეთი საოცარი გარემო არ მოეწონოს, -ნორა აღფრთოვანებას ვერ მალავდა, თვალი საჯინიბოს ეზოში თავისუფლად მონავარდე გრძელფეხება, შავმა ულაყმა მოსტაცა, ჯეისმა მის მზერას თვალი გააყოლა,
- ცხენით გასეირნებაზე რას იტყოდი?
ნორა ახლა უზომოდ მადლიერი იყო ბიძამისის რომელსაც ყოველ კვირას დაჰყავდა ქალაქგარეთ, ჯირითის სასწავლად,
- ესე იგი მაშინ არ მომჩვენებია და მართლა ცხენით მომიყვანე აქ? -შეეკითხა ჯეისს,
- ჰო ასეა, გადასაადგილებლად ცხენებს ვიყენებთ ან თუ რამე უკიდურესობაა მაშინ ... -ჯეისი შეჩერდა თითქოს რაღაც ზედმეტი თქვაო სხვა რაღაცაზე საუბრის გადატანა სცადა, -მოდი გავისეირნოთ და თან გზაში ყველაფერს აგიხსნი,
- კარგი ასე იყოს, -ნორამ არც ამჯერად შეიმჩნია რამე, -წავიდეთ,
ჯეისმა საჯინიბოდან ორი შეკაზმული ცხენი გამოიყვანა, ნორას მიუახლოვდა მაღლა ასწია და ცხენზე დაჯდომაში დაეხმარა, მერე თვითონაც მოახტა თავის შავ ბედაურს და წინ გაუძღვა, ნორა გაფაციცებული ათვალიერებდა ყველაფერს და ცდილობდა არაფერი გამორჩენოდა, სახლს და საჯინიბოს გარს უზარმაზარი ბაღი ერტყა, ხოლო ბაღს ხვიარა მცენარეებით დაფარული ღობე ყოფდა ტყისგან, სახლიდან რამდენიმე კილომეტრის მანძილზე სხვა სახლი ან რამე შენობა არ ჩანდა, ნორამ ცხენი ააჩქარა, ჯეისს დაეწია და გვერდში ამოუდგა, ერთხანს მისმა სრულყოფილმა პროფილმა, სახეზე და მხრებზე თავისუფლად ჩამოყრილმა თმამ და ვნებიანი ტუჩების მოხაზულობამ მოსტაცა თვალი მაგრამ თავს აიძულა რომ ასეთ რამეებზე არ ეფიქრა, -გეყოფა ნორა, ის არცთუ ისე ძალიან გიზიდავს, შენ ის არ მოგწონს, ერთი უბრალო ჩვეულებრივი ბიჭია და სხვა არაფერი, -შეუძახა საკუთარ თავს, -უცნაურიც კია მომწონდეს, ისიც კი არ ვიცი ვინ არის და სულ რაღაც ორჯერ მყავს ნანახი, -ჩაილაპარაკა და თავი გადააქნია რომ აბეზარი ფიქრები მოეშორებინა, გარშემო მიმოიხედა,
- არავინ ჩანს, აქ ჩვენს გარდა არავინაა? გამოსვლისას ლუკასისთვის თვალიც კი არ მომიკრავს სად არის?
- ეს ის ადგილია სადაც დასვენებისთვის და განტვირთვისთვის მოვდივარ ხოლმე, ხალხმრავლობა მაინცდამაინც არ მიყვარს ასე რომ მირჩევნია არავინ შემაწუხოს, ლუკასს რაც შეეხება, ნურაფერზე იფიქრებ, მირა მიხედავს, ვერც კი წარმოვიდგენდი ისე კარგად გაუგეს ერთმანეთს,
- მირა ვინ არის? შენი მეგობარია?
- ჰო შეიძლება ასეც ითქვას, ძალიან დიდი ხანია ერთმანეთს ვიცნობთ, ერთად ბევრი რამ გადაგვხდენია, -ჯეისს მირაზე საუბრისას თვალები გაუბრწყინდა და ისე გაიღიმა, თითქოს რაღაც ძველი მხიარული ისტორია გაახსენდაო, ნორას თითქოს გულში რაღაც ჩაწყდა, -ჯანდაბა, რა ეგონა, რომ ჯეისისნაირ ბიჭს არავინ ეყოლებოდა? თანაც მირა ისეთი ლამაზი იყო მასთან არანაირი შანსი არ ჰქონდა, ერთი წამით მაინც როგორ დაუშვა რომ ჯეისი ნორასნაირ არაფრით გამორჩეულ გოგოს სხვანაირად შეხედავდა, ფიქრებიდან მისმა ხმამ გამოარკვია,
- მოვედით, ეს ამარილისია, -მის ხმაში სიამაყე და სიყვარული ჟღერდა, -მინდოდა ჩვენი სამეფოს მთავარი ქალაქი პირველად აქედან მეჩვენებინა, ამ ფერდობიდან საოცარი ხედი იშლება,
ფიქრებში გართულ ნორას არც კი შეუმჩნევია რომ ციცაბო ფერდობთან იდგნენ, რომლიდანაც საოცარი სანახაობა იშლებოდა, ლურჯად მოლივლივე ზღვის ნაპირზე, ქალაქი იყო გადაშლილი, თეთრად შეფეთქილი წითელსახურავიანი სახლებით, უძველესი შენობებით, ქვით მოკირწყლული ფართო ქუჩებით და უამრავი ყვავილით და სიმწვანით, ქალაქს ზუსტად შუაში კვეთდა მდინარე და ზღვას უერთდებოდა მდინარეზე რამდენიმე ადგილას წითელი ქვის ხიდები იყო გადებული, ნორა აღფრთოვანებული ათვალიერებდა ქალაქს,
- ძალიან ლამაზია, ვისურვებდი ახლოდან მენახა, -ნორა უცნაურმა მოუთმენლობამ შეიპყრო და ჯეისს აციმციმებული თვალები მიაპყრო,
- შენი მესმის, -გაიღიმა ჯეისმა, -ძნელია ასეთ სილამაზეს შორიდან უცქირო და ახლოს მისვლა არ მოგინდეს, მაგრამ სანამ ქალაქში გავისეირნებთ მინდა ერთი ძველი ლეგენდა მოგიყვე, ჩამოხტი, დავსხდეთ და ცოტა ხანს ვისაუბროთ, -ხელი გაუწოდა და ცხენიდან ჩამოსვლაში მიეხმარა, ბალახზე დასვა და თვითონაც მის პირდაპირ ფეხმორთხმით დაჯდა, ერთხანს დუმდა თითქოს ფიქრობდა საიდან დაეწყო,
ნორა უყურებდა და თვითონაც არ იცოდა როგორ, მაგრამ გრძნობდა როგორ ყოყმანობდა და ნერვიულობდა ჯეისი, მის მღელვარებას ისე გრძნობდა როგორც საკუთარს, მაგრამ გარეგნულად არაფერი ეტყობოდა, ცდილობდა არაფერი შეემჩნია, -ალბათ ეს ყველაფერი ამ ახალი გარემოს ბრალია, აქაურობა ნამდვილად არ გავს ნიუ იორკს, აქ ყველაფერი თითქოს უფრო მკვეთრი და გამძაფრებულია, ხმები, ფერები, სურნელი... მისი სურნელი... ისე ახლოს ზის... - ნორამ გაუცნობიერებლად მოიქცია ქვედა ტუჩი კბილებს შორის და ჯეისს ლურჯ თვალებში შეხედა, რომლებშიც მისი სახე ირეკლებოდა, ძალიან გაუჭირდა ყურადღების მოკრეფა,
- დაიწყე, ცნობისმოყვარეობისგან ვკვდები, -მიმართა ჯეისს და გამამხნევებლად გაუღიმა,
* * *
- ეს სამყარო ძალიან დიდი ხანია არსებობს, როგორ ან როდის შეიქმნა არ ვიცით, რადგან სადაც შენ ცხოვრობდი იმ სამყაროში მცხოვრები ადამიანებივით, უცნაურ ლეგენდებს არ ვიგონებთ საკუთარი არსებობის გასამართლებლად, -ჯეისს გაეღიმა ნორას აწეული წარბის დანახვაზე და ისევ გააგრძელა,
- ჩვენი სამყარო ოთხ სამეფოდ არის დაყოფილი, ოთხი სხვადასხვა სამეფო, სრულიად განსხვავებული არსებებით დასახლებული,
- არსებებით? რას გულისხმობ? -ვერ მოითმინა ნორამ,
- გთხოვ ნუ შემაწყვეტინებ ყველაფერს აგიხსნი, უფლება მომეცი ბოლომდე მოგიყვე და მერე ნებისმიერ კითხვაზე გიპასუხებ, -ნორამ უხმოდ დაუქნია თავი, ჯეისმა განაგრძო,
- ადამიანების სამეფო, ფერიების სამეფო, წყვდიადის ბინადრების სამეფო და ჩვენი... ჩვენი...
-თითქოს ენა დაება, ტუჩი მოიკვნიტა და თმაში ნერვიულად შეიცურა გრძელი, თლილი თითები, -მეოთხე ჩვენი სამეფოა, მგლების სამეფო, -ცოტა ხნით მოყოლა შეწყვიტა რათა ნორას რეაქციას დაკვირვებოდა, ნორას მკვირცხლმა გონებამ წამში გააანალიზა ყველაფერი,
აი თურმე რას ნიშნავდა ჯეისის ბრჭყალები, ტყუილად არ უფიქრია რომ იქ მის ბინაში, როცა ჯეისი დაჭრილი იყო და გარდასახვა დაიწყო, მისი თვალები მტაცებლის თვალებს ჰგავდა, ოღონდ მაშინ ვერ გაიხსენა რომელი მტაცებლის,
- ჰმ, ესე იგი შენ მგელი ხარ? უფრო სწორად მაქცია? -ჯეისი ღიმილით შეათვალიერა და ანიშნა გააგრძელეო,
- მეგონა შეგეშინდებოდა, -ჯეისი გაკვირვებული ჩანდა,
- სულაც არა, ხანდახან მე თვითონაც მიკვირს ჩემი თავის, მაგრამ რას იზავ ასეთი ბუნება მაქვს, ყველაფრის მარტივად გაგება და შეთვისება შემიძლია, ასე რომ გააგრძელე, თანაც მაინცდამაინც დიდ პრობლემასაც ვერ ვხედავ, სხვა თუ არაფერი ამ სამყაროში თურმე ჩვენნაირი არსებებიც ცხოვრობენ,
-ნორამ ჯეისს გაუღიმა და გაგრძელების მოსასმენად მოემზადა,
- ჩვენნაირებში ვინ იგულისხმე, -ჯეისს უცნაური მზერა ჰქონდა,
- ანუ ჩემი და ლუკასის ნაირები, დედამიწელები, ამერიკელები, ჩვეულებრივი ადამიანები, -ნორამ ხელები გაშალა და მხრები აიჩეჩა,
- ჰმ, ჩვეულებრივი ადამიანები? -ჯეისმა გაღიმება სცადა, -კარგი ჯობია გავაგრძელო მაგრამ ვფიქრობ საკმაოდ გამიძნელდება ამ ყველაფრის ახსნა,
- სცადე, ხომ გითხარი რომ ყველაფრის გაგება შემიძლია, -გაამხნევა ნორამ, -ჯეისმა ღრმად ამოისუნთქა და გააგრძელა,
- ოდესღაც ძლევამოსილი ოთხი სამეფო, გამუდმებულმა შუღლმა, ინტრიგებმა, ომებმა და ყველა დანარჩენ სამეფოზე ბატონობის სურვილმა, გააჩანაგა და მიწასთან გაასწორა, ზუსტად ექვსასი წლის წინ მაშინდელი მმართველები მიხვდნენ რომ თუკი რამეს არ მოიფიქრებდნენ მალე ხელში აღარაფერი შერჩებოდათ, ასე რომ ზავი დადეს და ოთხი სამეფოს მიჯნაზე, ნეიტრალურ ტერიტორიაზე, ტაძარიც კი ააშენეს ამ შეთანხმების უკვდავსაყოფად, ტაძარში ოთხივე სამეფოს წარმომადგენლები მსახურობდნენ და ოთხივე სამეფოს უდიდესი საგანძური ინახებოდა, ბროლის მაგიურ ბურთში მოთავსებული, სამეფოს მმართველების ენერგია, რომელიც საკუთარი ნებით, იმის ნიშნად გაიღეს რომ ომი აღარასოდეს იქნებოდა, ასეც მოხდა, ყველაფერი დაწყნარდა, სამეფოები ნელ-ნელა იკრებდნენ ძალებს და შეთანხმების აღსანიშნავად დღესასწაული დაწესდა, ყოველ წელს შემოდგომის მიწურულს, ტაძართან ოთხივე სამეფოს წარმომადგენლები იკრიბებოდნენ და შეთანხმებას ზეიმობდნენ,
- ალბათ ძალიან მაგარი სანახაობაა, ვისურვებდი საკუთარი თვალით მენახა ეს ზეიმი, -ნორამ მეოცნებე თვალებით შეხედა, ჯეის თავიდან ფეხებამდე ჟრუანტელმა დაუარა, მისი ანთებული თვალების შემხედვარეს, -როგორ ახერხებს ეს გოგო და პატარა ბავშვივით აბნევს და აღელვებს, -თავი გააქნია რომ მასზე ფიქრი მოეშორებინა,
- სამწუხაროდ უკვე ოცდაერთი წელია ეს დღესასწაული გაუქმდა,
- რატომ? -ვერ ისვენებდა ნორა,
- იყო ერთი რამ რაც ექვსასი წლის წინ მოხდა, ზუსტად მაშინ როცა მმართველები შეთანხმებას ცდილობდნენ და რაც არავისთვის უთქვამთ, ძალიან დიდხანს საიდუმლოდ ინახავდნენ, არსებობდა წინასწარმეტყველება, რომ თუკი მთავრები შეთანხმებას მოახერხებდნენ და თავიანთ ენერგიას ერთ ადგილზე მოაქცევდნენ, გარკვეული დროის შემდეგ, ამ ენერგიის წყალობით დაიბადებოდა ბავშვი რომელსაც ოთხივე სამეფოს წარმომადგენლების ძალები ექნებოდა და ოთხივე სამეფოს მმართელობაზე ექნებოდა უფლება,
- მხოლოდ რაღაც სულელური წინასწარმეტყველების გამო, შეიძლება რომ ვიღაც მმართველი გახდეს? რა უაზრობაა, -ნორა გაოცებას ვერ მალავდა,
- ჩვენს სამყაროში წინასწარმეტყველებები სისულელე არ არის, -ჯეისს ხმა დაუსერიოზულდა და გამოხედვა ისეთი მკაცრი გაუხდა რომ ნორამ უნებურად თვალები ძირს დახარა, -აქ წინასწარმეტყველებები ყოველთვის ხდება და ახდენილი წინასწარმეტყველება ყველასთვის ის კანონია რომელსაც თვალდახუჭული ასრულებენ, შენთვისვე აჯობებს თუ ამ ყველაფერს უფრო მეტად სერიოზულად მოეკიდები, რაც შეეხება ჩვენს ამბავს, ამ ყველაფრის შესახებ ასეულობით წლის განმავლობაში მხოლოდ მმართველების მემკვიდრეებმა იცოდნენ, ამ საიდუმლოს მკაცრად იცავდნენ, რადგან ხალხში დიდი არეულობის გამოწვევა შეეძლო, მაგრამ მოხდა ისე რომ წინასწარმეტყველება მაინც გავრცელდა ხალხში, ეს მოხდა ოცდაერთი წლის წინ, იმავე წელს კი ტაძრიდან მაგიური ბროლის ბურთი გაქრა, ყველა სამეფო პანიკაში იყო, არეულობები დაიწყო, ხალხი ფიქრობდა რომ ექვსას წლიან მშვიდობას ბოლო მოეღო, გამორჩეული მაძებრები ოთხივე სამეფოდან ყველგან ეძებდნენ ბროლის ბურთს მაგრამ ვერსად მიაგნეს, ვერც ის იპოვეს ვინც ბურთი მოიპარა, დაახლოებით სამი წლის შემდეგ რაღაც მოხდა რამაც მთელი ჩვენი სამყარო ძირფესვიანად შეცვალა... -ჯეისმა თხრობა შეწყვიტა და ნორამ კიდევ ერთხელ იგრძნო მისი ყოყმანი, რაღაც უცნაურმა შეგრძნებამ მთლიანად მოიცვა მისი სხეული, მიხვდა რომ ჯეისს ახლა რაც არ უნდა ეთქვა, კარგი მოსასმენი ნამდვილად არ იქნებოდა,
- განაგრძე, მომიყევი რა მოხდა, -შეცვლილი ხმით უთხრა და ყველაზე ცუდისთვის მოემზადა,
- ბროლის ბურთის დაკარგვიდან დაახლოებით სამი წლის შემდეგ შენ დაიბადე ნორა, დაიბადე თუ არა, არავინ არ იცის როგორ მაგრამ ყველა სამეფოში გაიხსნა შენს სამყაროსთან დამაკავშირებელი პორტალები ძველი მმართველების მემკვიდრეებმა იგრძნეს შენი არსებობა რადგან შენ მათ ენერგიას ატარებ და ყველა შენს ძებნას შეუდგა, იმ ბავშვის ძებნას რომელიც შეიძლებოდა მათ მმართველობაში შეცილებოდათ, ყველას ერთი მიზანი ჰქონდა, მისი განადგურება, მისი თავიდან მოშორება, მათ შორის მეც,
- ჯეისმა ერთ ადგილზე უცნაურად და უმოძრაოდ გაყინულ ნორას თვალებში შეხედა, მისი მზერა არაფერს ეუბნებოდა,
- კარგად ხარ? ზედმეტი მომივიდა, მაპატიე, ამ ყველაფრის ასე ერთბაშად მოხლა არასწორი იყო,
-ნორა უხმოდ წამოდგა, ჯეისს ზურგი შეაქცია, რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა და ქალაქს გადახედა, ტვინი თითქოს უდუღდა და მიღებული ინფორმაციის გადამუშავებას ვერ ახერხებდა, ეს ყველაფერი ისეთი ძნელი იყო... არადა იქ ნიუ იორკში, თითქმის ყოველ საღამოს ძილის წინ ოცნებობდა რომ რაღაც ისეთი შემთხვეოდა რაც ყოველდღიურ ერთფეროვნებას ცოტათი მაინც გაუფერადებდა, ათას რაღაცას წარმოიდგენდა ხოლმე, მაგრამ არა ასეთ რამეს, ნუთუ ეს ყველაფერი მის თავს ხდება, ფერიები, წყვდიადის ბინადრები, მაქციები, ყველას მისი განადგურება უნდა, ამას როგორ უნდა შეეგუოს? ჯეისს, იმ ჯეისს რომლის ლურჯ თვალებს და ვნებიან ტუჩებს ცოტა ხნის წინ აღფრთოვანებული შეჰყურებდა მისი მოკვლა უნდა, ამ ყველაფერს თავი როგორ უნდა დააღწიოს, მხართან ახლოს მისი ცხელი სუნთქვა იგრძნო და სხეულში ჟრუანტელმა დაუარა,
- კარგად ხარ ნორა? -მოესმა მისი დაბალი თბილი ხმა, -რატომღაც შინაგანი ხმა კარნახობდა რომ ჯეისი არაფერს დაუშავებდა და მისი არ უნდა შინებოდა, შებრუნდა და მისი შეშფოთებული მზერის დანახვისას უნებურად გაეღიმა,
- ესე იგი ჩემი მოკვლა გინდა?
მისი ღიმილის შემხედვარე ჯეისი ოდნავ მოეშვა, შვებით ამოისუნთქა, ნორა ნამდვილად არ ჰგავდა ისეთ იმპულსურ გოგოს რომელიც იქამდე მოინდომებდა მის მიტოვებას და ამ სამყაროდან გაქცევას სანამ ყველაფერს არ გაარკვევდა, ამიტომაც გადაწყვიტა მასთან შეძლებისდაგვარად გულახდილი ყოფილიყო,
- შენი მოკვლა და თავიდან მოშორება მინდოდა, მაგრამ ეს ადრე იყო,
- ადრე? რატომ გადაიფიქრე? რა შეიცვალა? -ნორა თვითონაც ვერ მიხვდა ეს რატომ გააკეთა მაგრამ ჯეისს მიუახლოვდა, ცალი ხელი მკერდზე დაადო და მეორე თმაში შეუცურა, ჯეისს სუნთქვა შეეკრა, დაიძაბა,
- რას აკეთებ ნორა?
- ვცდილობ გავიგო რამ გადაგაფიქრებინა ჩემი მოკვლა, -უპასუხა და უფრო მიუახლოვდა, სხეულზე აეკრა, თვითონაც უკვირდა საკუთარი გამბედაობის, მაგრამ მასში იყო რაღაც ისეთი რაც იზიდავდა და აიძულებდა საკუთარი თავისთვის, შიშის და ეჭვისთვის გადაებიჯებინა და ასე მოქცეულიყო,
ჯეისი უყურებდა მას და თავს ძლივს იკავებდა რომ ნახევრად გახსნილ ვარდისფერ, მაცდურ ბაგეებზე არ შეხებოდა, -ასე არ შეიძლება ჯეის, მან ჯერ არც კი იცის რა ხდება, ეს არ არის სამართლიანი, -გონებაში იმეორებდა და დამშვიდებას ცდილობდა,
- ჩვენ ჯერ საუბარი არ დაგვისრულებია, -ამოთქვა ბოლოს შეცვლილი ჩახლეჩილი ხმით,
- ჰოო? -ნორამ ცივად გაუშვა ხელი და მოშორდა, -რაღა უნდა მითხრა, უკვე ვიცი რომ რაღაც უცნაური ჰიბრიდი ვარ, რომელმაც არც კი იცის როგორ გაჩნდა ამქვეყნად,
- შენ შენმა მშობლებმა გაგაჩინეს, მათი შვილი ხარ, უბრალოდ არავინ იცის როგორ მოხდა, მაგრამ შენში მთელი ჩვენი სამყაროს ენერგიაა მოქცეული,
- ამას ისე უბრალოდ ამბობ, -გაეღიმა ნორას, -ჯანდაბა, რატომ არ შემიძლია შენზე გაბრაზებული ვიყო, ცოტა ხნის წინ მითხარი რომ ჩემი მოკვლა გინდა, მე კი რას ვაკეთებ, მგონი შევიშალე, -ნორამ ხელები თავზე შემოიჭდო და თვალები მაგრად დახუჭა,
- გითხარი რომ მინდოდა შენი მოკვლა, მაგრამ ცოტა ხნის წინ ყველაფერი შეიცვალა, -მოესმა ჯეისის თბილი ხმა, -მე შენ არაფერს დაგიშავებ ნორა, უმალ ჩემს თავს ვავნებ რამეს ვიდრე შენ, მოდი დანარჩენი საუბარი შემდეგისთვის გადავდოთ, წამოდი, მინდა დაღამებამდე ქალაქი დაგათვალიერებინო, -ნორამ თვალები გაახილა, ჯეისი მის წინ იდგა და უღიმოდა, მერე ხელი გაუწოდა, -მოდი ცხენზე შეჯდომაში დაგეხმარები.
* * *
ერთხანს უხმოდ, მშვიდად ეშვებოდნენ ქალაქისკენ მიმავალ გზაზე,
- და შენი როლი რა არის ამ ისტორიაში? -ვეღარ მოითმინა ნორამ
- მე ამ სამეფოს მმართველი ვარ, -უპასუხა ჯეისმა ისე უბრალოდ თითქოს ნორას რკინიგზის სადგურამდე მიმავალი ავტობუსის ნომერი ეკითხოს,
- ვაუ, ესე იგი შენ მეფე ხარ? მაგარია,
- არანაირი სტატუსები ნორა, ეს ამ სამყაროში არავის ადარდებს, მე უბრალოდ ამ სამეფოს ვმართავ და ვიცავ, ეს არის და ეს, შეხედე, -ხელი გაიშვირა ქალაქის შესასვლელისკენ, რომელსაც უკვე უახლოვდებოდნენ, შესასვლელი კარიბჭის ორივე მხარეს, უზარმაზარი, ხახადაღრენილი მგლების ქანდაკებები იდგა,
- შთამბეჭდავია, -ჩაიჩურჩულა ნორამ, ცხენები შესასვლელთან დატოვეს და ფეხით გაუყვნენ ფართო, ქვით მოკირწყლულ ქუჩას, ჯეისს ყველა სცნობდა, აშკარად ყველას უყვარდა და პატივს სცემდნენ, ღიმილით და თავის დაკვრით ესალმებოდნენ, ნორას კი ცუდად დაფარული ცნობისმოყვარეობით უმზერდნენ და ჩურჩულებდნენ, ქალაქი მართლაც რომ ულამაზესი იყო, უამრავი მაღაზიით, კოპწია სახლებით, რომელთაც წინ ყვავილებით სავსე ბაღები ჰქონდათ, ხალხით იყო სავსე, ყველას სადღაც ეჩქარებოდა, ფუსფუსებდნენ, აქეთ-იქით დარბოდნენ, ყველას უცნაურად გახარებული და ბედნიერი სახე ჰქონდა, დიდი ხნის სეირნობის შემდეგ, მდინარის ნაპირთან შედგნენ,
- სხვა ქალაქებიც არსებობს ამ სამეფოში? -ნორა ინტერესით კვდებოდა ერთბაშად უნდოდა ყველაფრის გაგება,
- სხვა რამდენიმე შედარებით პატარა ქალაქი არსებობს და უამრავი სოფელი ამ ქალაქის გარშემო მდებარე ტყეებში ბევრი სოფელია,
- ვხედავ ტყეები და ზოგადად სიმწვანე გიყვართ,
- ჰო ასეა, -ჯეისს გაეღიმა, -ჩვენ მგლები ვართ, ტყეები და მინდვრები გვიყვარს,
- და სხვა სამეფოები როგორია?
- ადამიანების სამეფო ჩვენსას გავს, ფერიების სამეფოში ახლა ზამთარია, საკმაოდ ხანგრძლივი ზამთარი, თოვლი უყვართ, და ამინდზე ზემოქმედებაც შეუძლიათ, წყვდიადის ბინადრების სამეფოში კი თითქმის მუდმივად ღამეა, თითქმის ყოველთვის ბნელა,
- საოცრებაა, მიჭირს ამ ყველაფრის დაჯერება,
- ცოტახანში მიეჩვევი და მიხვდები რაოდენ ბუნებრივია ეს ყველაფერი,
- მივეჩვევი? -ნორა ახლაღა დაფიქრდა იმაზე რას გულისხმობდა ჯეისი, -შენ რა, გგონია რომ სამუდამოდ აქ ვაპირებ დარჩენას? ცდები, ჩემი სახლი ნიუ იორკშია და იქ უნდა დავბრუნდე,
- არავინ არაფერს გაიძულებს ნორა, შენი გადასაწყვეტია რას გააკეთებ, მოდი უბრალოდ დინებას მივყვეთ და როგორც გადაწყვეტ ყველაფერი ისე იქნება გპირდები, -ჯეისი ყველანაირად ცდილობდა ნორა არ გაებრაზებინა და შეეშინებინა,
- კარგი რაკი ასეა მივყვეთ დინებას, -ნორამ მხრები უდარდელად აიჩეჩა, აქ რა ხდება? -მიუბრუნდა ჯეისს, -აშკარად რაღაცისთვის ემზადებიან,
- გახსოვს იმ დღესასწაულზე რომ გითხარი? ამ კვირის ბოლოს ოცდაერთი წლის შემდეგ პირველად გაიმართება, როგორც იქნა ისევ მივაღწიეთ შეთანხმებას, ეს შეთანხმება მხოლოდ ერთი რამის გამო შედგა, ყველა მმართველს შენთან შეხვედრის სურვილი კლავს და იმედი აქვთ რომ დღესასწაულზე გიხილავენ, მეც იმედი მაქვს რომ უარს არ მეტყვი და ჩემთან ერთად წამოხვალ,
- იმ ყველაფრის გათვალისწინებით რაც მომიყევი, დღესასწაულზე დასასწრებად შენთან ერთად რა სტატუსით უნდა წამოვიდე? ალბათ ყველას დააინტერესებს რატომ ვართ ერთად?
- ამ ყველაფერს ძალიან დიდ მნიშვნელობას ნუ მიანიჭებ, მაგრამ შენ თუ დაგამშვიდებს შეგიძლია ყველას უთხრა რომ ვმეგობრობთ და ჩემთან სტუმრად ხარ, ჯერჯერობით ესეც საკმარისია,
- ჯერჯერობით? -ნორამ ჯეისს ეშმაკურად აციმციმებულ თვალებში შეხედა, -ეს რას ნიშნავს?
- ცხოვრება მოულოდნელობებითაა სავსე, რა იცი იქნებ შემდეგ წელს სრულიად სხვა სტატუსით დავესწროთ დღესასწაულს, -უთხრა და ისე გაუღიმა რომ ნორას თავიდან ფეხებამდე ჟრუანტელმა დაუარა და მუხლებში უცნაური სისუსტე იგრძნო, ის იყო პასუხის გაცემას აპირებდა რომ თვალი ერთ-ერთმა უცნობმა მოსტაცა, რომელიც პიდაპირ მათკენ მოდიოდა, მაღალი, უცნაურად სასიამოვნო გარეგნობის, მთლიანად თეთრებში გამოწყობილი, გძელ ნაცრისფერთმიანი და წყლისფერთვალებიანი უცნობი ნელ-ნელა უახლოვდებოდათ, ჯეისმა მის მზერას გააყოლა თვალი და ნორამ იგრძნო როგორ დაიძაბა, სიბრაზისგან ყბები დაეჭიმა,
- გამარჯობა ჯეის, -უცნობი არ იღიმოდა და მის ხმაშიც არანაირი ემოცია არ იგრძნობოდა, -დიდი ხანია არ შევხვედრილვართ, ეს მშვენიერი არსება ვინ არის? არ გამაცნობ?
- აქ რა ჯანდაბას აკეთებ ნათანიელ, მშვენივრად იცი რომ ჩემს სამეფოში ფერიების ნახვა არ მსიამოვნებს და მითუმეტეს შენი, -ნორა გრძნობდა ჯეისი თავს ძლივს იკავებდა, სიბრაზისგან ხელები უცახცახებდა, დაინახა როგორ გამოიზარდა მის თითებზე ბრჭყალები და თვალის ფერმა შეცვლა იწყო, ნათანიელმა უცნაურად ჩაიცინა და მათკენ ნაბიჯი გადადგა...