ჯეისს ვერ გაეგო რა მოხდა, შესცქეროდა ნორას მოღუშულ სახეს და ცდილობდა მიმხვდარიყო რატომ ბრაზობდა ნორა, -იქნებ იმიტომ რომ დავუმალე რამდენი წლის ვარ? -ნუთუ ეს მისთვის ასეთი მნიშვნელოვანია? სხვა რა უნდა იყოს? -დაძაბული იდგა მის წინ, ტუჩს იკვნეტდა და ვერ მიმხვდარიყო რა უნდა გაეკეთებინა,
ნორა ერთხანს უხმოდ უყურებდა თუ როგორ უმწეო მდგომარეობაში იყო ჯეისი და ეს ძალიან ახალისებდა, ცდილობდა თავი შეეკავებინა, ბოლოს ვეღარ გაუძლო, ისტერიული სიცილი აუტყდა და სიცილისგან მთლიანად აცახცახებულმა ორივე ხელით მოიწმინდა ცრემლები,
- შენ რა იცინი? რა გაცინებს? -ჯეისი ამჯერად გაოცებული შესცქეროდა ნორას
- უბრალოდ არ მეგონა ასეთი მოხუცი თუ იყავი, -ნორამ ჯეისს აციმციმებული თვალები მიაპყრო და კიდევ ერთხელ გადაიკისკისა, -მაპატიე მაგრამ თავს ვერ ვიკავებ, ვერც კი წარმოვიდგენდი თუკი ოდესმე ასეთი მოხუცი შეყვარებული მეყოლებოდა,
შვებით ამოისუნთქა, მიუახლოვდა და წვრილ წელზე ხელები შემოხვია, ესიამოვნა იმის დანახვა თუ როგორ წამოუწითლდა ნორას სახე და თვალები დაბლა დახარა რომ მისთვის არ შეეხედა,
- ესე იგი შეყვარებული არა? -უჩურჩულა ყურთან და სახეზე ცხელი სუნთქვა შეაფრქვია, ნორას გააჟრჟოლა და უნებურად მკერდზე ხელები მიაბჯინა რომ მათ შორის მანძილი გაეზარდა,
- რას აკეთებ? -გაეღიმა ჯეისს, -აპირებ შენს მოხუც შეყვარებულს გაექცე? სერიოზულად, მართლა ფიქრობ რომ მოხუცი ვარ?
- არა მე... მე უბრალოდ ვიხუმრე... -ნორა მთლად დაიბნა და ენა დაება, ღაწვები მთლად გაუწითლდა და წამწამები უმწეოდ ააფახულა, ჯეისი მისკენ დაიხარა, ცხვირი ცხირზე გაუხახუნა, გაუღიმა და თბილი, შემპარავი ხმით ჰკითხა,
- რის შესახებ იხუმრე, იმის სესახებ რომ მოხუცი ვარ თუ იმის შესახებ რომ შენი შეყვარებული ვარ?
- გეყოფა ჯეის გთხოვ, -ნორა უკვე ვეღარ უძლებდა მის სიახლოვეს, ხელები მხრებზე მოხვია, სხეულზე აეკრო და ტუჩებზე წაეტანა, ჯეისი თითქოს ამას ელოდაო, უფრო მაგრად მიიკრა ნორა სხეულზე და დიდი ხნის მწყურვალივით დაეწაფა მის ტუჩებს, ამჯერად მეტად მომთხოვნი და ცეცხლოვანი იყო მისი კოცნა, ნორა მთლიანად ჩაიკარგა იმ შეგრძნებებში რომლებიც აქამდე მისთვის სრულიად უცხო იყო, ახლა ამ წუთში აღარაფერი არსებობდა ჯეისის გარდა, მთელი გრძნობით კოცნიდა და ეფერებოდა, ნელა ჩამოატარა ხელი მკერდზე და მაისურის ქვეშ შეუცურა, მისი მკვრივი, დაკუნთული სხეულის შეგრძნებისას კმაყოფილი კატასავით ამოიკრუსუნა, ჯეისის სხეულის გამოკვლევა კარის გაღების ხმამ შეაწყვეტინა, ძლივს მოსწყდნენ ერთმანეთს და ერთდროულად შებრუნდნენ, გალერეის გამოღებულ კარში ლუკასი და მირა იდგნენ, ნორამ ლუკასის მზერას გააყოლა თვალი და ახლაღა მიხვდა რომ ხელი ჯერ კიდევ ჯეისის მაისურის ქვეშ ჰქონდა მისთვის წელზე მოხვეული, იგრძნო როგორ გაუხურდა სახე სირცხვილისგან, ხელი ცივად გამოსწია და ჯეისს მოშორდა,
- ხელი ხომ არ შეგიშალეთ? -მირა ძლივს იკავებდა სიცილს, -ვიფიქრე ლუკასს სასახლეს დავათვალიერებინებდი მაგრამ თუ გინდათ წავალთ და როცა ხვევნა-კოცნას მორჩებით მერე მოვალთ,
- ლუკასმა უხერხულად ჩაახველა და მირას იდაყვი წაკრა მაგრამ მას ყურიც არ შეუბერტყავს, ისევ მხიარულად იღიმოდა, ჯეისი ეტყობა მიჩვეული იყო მის ასეთ საქციელს, ნორას ხელი ჩასჭიდა და გაუღიმა,
- არასწორს არაფერს ვაკეთებთ, მირას ყურადღებას ნუ მიაქცევ და ნუ მორცხვობ, ცდილობს ნერვები მომიშალოს რომ მერე იხალისოს, ყოველთვის ასეთი ცუღლუტი იყო, -გადაულაპარაკა და კარისკენ წაიყვანა,
- არ იცელქოთ, -მიაძახა გასვლისას ლუკასს და მირას,
- თქვენს ცელქობასთან ჩვენი რას მოვა, -ჩაიხითხითა მირამ და ლუკასი გალერეის სიღრმისკენ წაიყვანა, ლუკასმა უხერხულად აიჩეჩა მხრები და ‘’მაპატიე გემუდარები’’ მზერა ესროლა ნორას, მერე კი კისერზე თოკგამობმული ხბოსავით აედევნა მირას.
გარეთ გამოვიდა თუ არა ნორამ თავისუფლად ამოისუნთქა, იქვე კიბის მოაჯირზე ჩამოჯდა, თავი უკან გადააგდო და სახე მცხუნვარე მზეს მიუშვირა,
- ჩემი მორცხვი გოგო, -ჯეისი გვერდით მიუჯდა, ხელი მოხვია და სახე მის თმებში ჩარგო,
- საოცარი სურნელი გაქვს, რომელიც თითქოს მხოლოდ ჩემთვისაა შექმნილი, მინდა რომ მხოლოდ ჩემი იყო, მხოლოდ ჩემი, ყოველთვის, - თმა გადაუწია, და ლავიწის ძვალზე აკოცა რომელიც ბლუზის მოღეღილი საყელოდან უჩანდა, ნორა შეკრთა და უკან დაიხია,
- ვფიქრობ რომ დღეისათვის საკმარისია ჯეისს, სახლში წასვლა მინდა,
- შემომხედე, -ჯეისმა მისი სახე ხელებში მოიქცია და აიძულა თვალებში შეეხედა,
- არ მინდა იფიქრო რომ ეს ყველაფერი არასწორია, ჩვენ ცუდს არაფერს ვაკეთებთ, თუკი რამის გაკეთება გინდა სხვებს ყურადღებას ნუ მიაქცევ, არასდროს იფიქრო რას იფიქრებენ ისინი და ამის გამო საკუთარ ოცნებებზე უარი არ თქვა, ვგრძნობ რომ მოგწონს და გსიამოვნებს ჩემთან ერთად ყონა მაგრამ გრძნობებში გარკვევა გიჭირს, საჩქარო არაფერია ნორა, დრო ძალიან ბევრი გვაქვს, მე შემიძლია ლოდინი და მინდა შენც ისე გინდოდეს ჩემთან ერთად ყოფნა როგორც მე მინდა შენთან ერთად და მერწმუნე ახლა ამაზე მეტად არაფერი მინდა, მითხარი გჯერა ჩემი? -ჯეისმა გაუცნობიერებლად მოიქცია ტუჩის კუთხე კბილებს შორის და ეს იმდენად სექსუალური იყო ნორას ცოტა დააკლდა რომ ისევ საკოცნელად არ დაძგერებოდა, უყურებდა თვალებში რომლებიც ერთდროულად ვნებით, სიყვარულით, თანაგრძნობით და პასუხგაუცემელი კითხვებით იყო სავსე და ხვდებოდა რომ მისი ნდობა შეეძლო, უხმოდ მიეკრა მკერდზე, თვალები დახუჭა და მის აჩქარებულ გულისცემას მიუგდო ყური, ახლა როგორც არასდროს გრძნობდა რომ ეს გული მხოლოდ მისთვის ცემდა,
- ძალიან ბედნიერი ვარ, -ჩაიჩურჩულა და თითები მის თითებში ჩახლართა, ეს ყველაფრის პასუხი იყო, ყველა კითხვის რომელიც ჯეისს აწვალებდა, მას არაფერი უთქვამს, ნორას უფრო მაგრად მოეხვია და ზეცას ისეთი თვალები მიაპყრო თითქოს მადლობას უხდიდა იმ დაუჯერებელი ბედნიერებისთვის რომელიც ახლა მის მკლავებში მომწყვდეული, მის მკერდზე მიკრული, მშვიდად სუნთქავდა და მის გათოშილ სულს სიცოცხლით და ბედნიერებით ავსებდა.
* * *
შემდეგი რამდენიმე დღე თვალისდახამხამებაში გავიდა, ნორა ჯეისს ფაქტიურად ვერ ხედავდა, ლუკთან მარკუსთან და ნედთან ერთად დილიდან საღამომდე იკარგებოდა და შემდეგ საშინლად მოღუშული ბრუნდებოდა სახლში, არც კი ვახშმობდა პირდაპირ საძინებელში იკეტებოდა, ნორას დროს საერთოდ აღარ უთმობდა, დილით მხოლოდ ცივი მისალმებით შემოიფარგლებოდა და სახლიდან გადიოდა, ნორამ უკვე იმაზე ფიქრი დაიწყო რომ ის რაც რამდენიმე დღის წინ სასახლეში მოხდა ალბათ მოეჩვენა, იმდღევანდელი და ახალი ჯეისი რადიკალურად განსხვავდებოდა, აინტერესებდა, ძალიან აინტერესებდა მისი ასეთი ცვლილების მიზეზი მაგრამ არაფერს ეკითხებოდა, ელოდებოდა თვითონ როდის მოვიდოდა ჯეისი მასთან მანამდე კი ცდილობდა დრო მირასთან ერთად საყიდლებზე სიარულში გაეყვანა, მირა მთელი დღე მაღაზიებში დაატარებდა და მისთვის კაბის შერჩევას ცდილობდა რომელსაც ნორა დღესასწაულზე ჩაიცვამდა, ნორაც უხალისოდ ნაძალადევ ღიმილაკრული დაყვებოდა უკან,
- იქნებ ეს გეცადა, შენს თმას მოუხდება, -მირას ხელში ცისფერი, ბრჭყვიალებით გაწყობილი კაბა ეკავა და ნორას აჩვენებდა, მირა ამჯერად ლუკასის გარეშე იყო, ლუკასმა როგორღაც მოახერხა და ჯეისი დაითანხმა რომ თან წაეყვანა, ნორამ კაბას შეხედა, თავი გადააქნია და უგულოდ შეავლო თვალი საღამოს კაბებით სავსე საკიდებს,
- ეს არ მომწონს, მეტისმეტად ბრჭყვიალებს, რამე უფრო თეთრი და სადა მოვძებნოთ,
- კარგი როგორც გინდა, მოდი სხვა მაღაზიაში შევიდეთ, აქედან ცოტა მოშორებით ერთი მაღაზია ვიცი იქ აუცილებლად იპოვი რამეს,
მაღაზიიდან გამოვიდნენ თუ არა ნორამ შვებით ამოისუნთქა, საერთოდ ვერ იტანდა საყიდლებზე სიარულს, უბრალოდ არ უნდოდა მირასთვის გული დაეწყვიტა რომელიც ასე მონდომებით ცდილობდა მისთვის კაბის შერჩევას,
- აშკარად არ მოგწონს საყიდლებზე სიარული, -მირას თვალს ნორას მოღუშული სახე არ გამოპარვია,
- ნამდვილად ასეა, საჩემო საქმე არ არის, -ნორამ უღონოდ გაიღიმა, -ძალიან დავიღალე,
- ოჰ კიდევ კარგი, მე კი მეგონა მხოლოდ მე ვერ ვიტანდი საყიდლებს, -მირა კედელს მიეყრდნო და ნორას შეხედა, ერთხანს ასე უხმოდ უყურებდნენ ერთმანეთს მერე კი ორივეს უმიზნო სიცილი აუტყდათ,
- ესე იგი შენ გეგონა რომ მე მიყვარდა საყიდლებზე სიარული? -სულს ძლივს ითქვამდა მირა,
- შენ კი პირიქით გეგონა არა? -ნორას აღარც კი ახსოვდა ბოლოს როდის იცინა ასე გულიანად,
- წამოდი დავლიოთ, -მირამ ქუჩის კუთხეში მდებარე ბარისკენ მიუთითა,
- ჰოო, ცივ ლუდზე უარს ნამდვილად არ ვიტყოდი,
- ლუდი? -ჩაიცინა მირამ, -ბევრად უკეთეს რამეს გაგასინჯებ,
ბარში სასიამოვნო, მყუდრო ატმოსფერო სუფევდა, მირამ ახალგაზრდა სიმპათიურ მიმტანს რამდენიმე რაღაც შეუკვეთა, მალე მიმტანიც გამოჩნდა, სინზე ცისფერი სასმლით სავსე, სიცივისგან დაორთქლილი ჭიქები ელაგა, ნორამ ფრთხილად აიღო ჭიქა და დაყნოსა, უცნაური მაგრამ სასიამოვნო სუნი ჰქონდა, მოსვა, უგემრიელესი იყო, სხეულში გრილად ჩაიღვარა და სასიამოვნო შეგრძნება დაუტოვა,
- მეგონა რამე ალკოჰოლურს დავლევდით,
- ალკოჰოლურია და ფრთხილად, როცა შეჩვეული არ ხარ ცოტაც საკმარისია რომ თავგზა აგირიოს, -მირამ თითქმის მთელი ჭიქა დაცალა, საზურგეს მიეყრდნო და ნორას გამომცდელი მზერით მიაჩერდა,
- არაფერს მკითხავ?
- რა უნდა გკითხო? -ნორამ ჭიქა ბოლომდე გამოცალა და მიმტანს ანიშნა კიდევ მომიტანეო,
- ვიცი რომ გინდა ჯეისზე მკითხო, ვამჩნევ რომ ეს დღეები თითქმის არ ლაპარაკობთ, ალბათ უამრავი კითხვა გაქვს,
- მართლაც უამრავი კითხვა მაქვს, მაგრამ არასასურველ პასუხებს მირჩევნია რომ საერთოდ არაფერი არ გკითხო,
- ამას რატომ ამბობ?
- ვიცი კიდეც რომ გკითხო მაინც არ მიპასუხებ, ასე რომ რა აზრი აქვს, არ ვიცი აქაურობის ბრალია თუ რა ხდება მაგრამ ლუკასიც კი გამიუცხოვდა, სიმართლე რომ გითხრა არც თუ ისე კარგად ვგრძნობ თავს,
- მისმინე, -მირა მისკენ გადმოიხარა და მაგიდას ხელებით დაეყრდნო, -არ მინდა რომ აქაურობაზე და მითუმეტეს ჯეისზე გული აგიცრუვდეს, ვხედავ რომ ძალიან ჭკვიანი ხარ, ბევრ რამეს ხვდები და ცდილობ ჯეისს გაუგო, შენს ასეთ საქციელს ყველა ძალიან ვაფასებთ, ჩვენთვის ჯეისი ძალიან ძვირფასია, ყველაფერს აკეთებს რაც შეუძლია, უბრალოდ შენ ჯერ კიდევ არ იცი რამხელა ტვირთი აწევს მხრებზე, გთხოვ რაც არ უნდა მოხდეს მასზე გული არ აიცრუო, -მირამ რამდენიმე წამით საუბარი შეწყვიტა და ყელში მოწოლილი ბურთი ძლივს გადაყლაპა,
ჯეისი გაგიჟდება, ძალიან გამიბრაზდება რომ გაიგოს ამ თემაზე გესაუბრები, მაგრამ ძალიან მიყვარს, ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია და არ მინდა ვუყურო როგორ განადგურდება თუ დაგკარგავს, უშენობას უბრალოდ ვერ გადაიტანს, მერწმუნე არ ვაზვიადებ, მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი ხარ, უბრალოდ ცოტაც აცადე, დრო მოვა და ყველაფერს გეტყვის, ყველაფერს აგიხსნის,
ნორამ ვერ მიხვდა მირას სიტყვების გამო თუ სასმლის წყალობით მაგრამ სხეული უჩვეულოდ გაუთბა და მთელი დაძაბულობა მოეხსნა, ჭიქა კიდევ ერთხელ გამოცალა და შვებით ამოისუნთქა,
- ჯეისი ჩემთვისაც ძალიან მნიშვნელოვანია, არც კი ვიცი ამ მოკლე ხანში როგორ მოხდა მაგრამ მასზე ვგიჟდები მირა, არასდროს არავის მიმართ არ მიგრძვნია ისეთი რამ რასაც მის მიმართ ვგრძნობ, -ნორა უკვე ვეღარ ჩერდებოდა თვალებანთებული საუბრობდა ჯეისზე და მირა მის ყოველ სიტყვაში, ყოველ მოძრაობაში ხედავდა თუ რაოდენ გულწრფელი იყო ის,
- კიდევ ერთი ჭიქა თუ შეიძლება, -ანიშნა ნორამ მიმტანს,
- მგონი საკმარისია, -მოემა ყურთან ნაცნობი ხმა და ლოყა მხურვალე კოცნამ აუწვა, ნორა მოულოდნელობისგან შეხტა, ჯეისმა მის გვერდით სკამო გამოწია და მაგიდას მიუჯდა, ლუკასი კი როგორც ყოველთვის, მირას გვერდით მოთავსდა და ნორას დამნაშავე თვალებით შეაცქერდა,
- როგორ ხარ მეგობარო, მაპატიე ამ ბოლო დროს ისეთ ყურადღებას ვეღარ გაქცევ როგორც ადრე,
- რა პრობლემაა, -ნორა სავარძლის საზურგეს მიეყრდო თავი უკან გადააგდო და გაიღიმა, -ახლა ისე კარგად ვარ, შენზეც კი ვერ ვბრაზობ და საერთოდაც ცურვა მინდა, -წამოდგა და ჯეის ხელი ჩაკიდა, წამოდი, აქ ალბათ სადმე სანაპიროც გექნებათ, ზღვაში შევიდეთ,
- ბევრი დალია? -გადაულაპარაკა ჯეისმა მირას,
- სამი ჭიქა, -ანიშნა მირამ, -მაგრამ აშკარად არც თუ ისე ცუდად იტანს სასმელს,
- თქვენ სახლში წადით, ჩვენ არ გველოდოთ, -ჯეისი წამოდგა და ნორას გაყვა რომელიც უკვე ერთ ადგილზე ვეღარ ჩერდებოდა და გარეთ ექაჩებოდა,
- როგორ გგონია კარგად იქნება? -ლუკასს აშკარად ეტყობოდა რომ ნორაზე ღელავდა
- ჯეისთან ერთად არაფერი უჭირს, ნუ ნერვიულობ, ჯობია ერთი ჭიქა დალიო, -მირამ ლუკასს წინ ცისფერი სასმლით სავსე ჭიქა დაუდო,
- არაა, ნორას შემხედვარეს ამის დალევის სურვილი ნამდვილად არ მაქვს, -ლუკასმა სასმელი გვერდით გაწია და მირას მხიარულად მოციმციმე თვალებში ჩააცქერდა.
* * *
ნორა და ჯეისი ბარიდან რომ გავიდნენ უკვე ბნელოდა, ჰაერში სასიამოვნო სურნელი ტრიალებდა და ლამპიონების სუსტი შუქი რბილად ეფინებოდა მბრწყინავ ქვაფენილს, ცა ვარსკვლავებით იყო მოჭედილი, ნორამ ცას შეხედა, წაბარბაცდა და ჯეისს ხელი რომ არ შეეშველებინა ალბათ ძირს გაიშხლართებოდა,
- იცი? ნიუ იორკში არასდროს მინახია ცაზე ამდენი ვარსკვლავი ერთად, იქ ცა თითქმის ყოველთვის ნაცრისფერია და ჰაერიც ისეთი მძიმეა...
- გენატრება იქაურობა? -ჯეისმა წელზე ხელი მოხვია და ნელა დაუყვნენ ქუჩას,
- არ მენატრება, ერთადერთი ბიძაჩემზე ვნერვიულობ, როდისმე მაინც გაიგებს რომ სამოგზაუროდ არ ვარ წასული და მერე რა მოხდება?
- ამ საკითხსაც მივხედავთ, არაფერზე იფიქრო, ახლა კი მხოლოდ ერთხელ ყველა და ყველაფერი დაივიწყე, რაღაც მინდა გაჩვენო, თვალები დახუჭე, -ჩასჩურჩულა და ხელში აიტაცა,
- რას აკეთებ?
- სიურპრიზია, თვალები დახუჭე და სანამ არ გეტყვი არ გაახილო, კარგი?
ნორამ თვალები დახუჭა, კისერზე ხელები შემოხვია და სახე მის თმებში ჩარგო რომელიც მხრებზე ჰქონდა ჩამოყრილი,
- უკვე გითხარი რომ ძალიან კარგი სურნელი გაქვს? -უჩურჩულა ჯეისს და მოშიშვლებულ ყელზე ენა აუსვა, -მმ, ძალიან გემრიელია, ჩაიბურტყუნა და ახლა ნიკაპს აუყვა კოცნით, -ჯეისს უნებურად გააჟრჟოლა,
- ნუ ცუღლუტობ, ასე თუ გააგრძელებ ნამდვილად ვერ მივაღწევთ დანიშნულების ადგილამდე,
-ჩაილაპარაკა შეცვლილი ჩახრინწული ხმით და ნაბიჯს აუჩქარა, რამდენიმე წუთში, ნორას ტალღების ხმაური მოესმა, მერე კი ქვიშის ხმა ჯეისის ფეხქვეშ, ჯეისმა ფრთხილად დასვა ძირს, ზურგიდან მოეხვია და ჩასჩურჩულა,
- თვალები გაახილე,
ნორა ასეთ რამეს ნამდვილად არ ელოდა, თვალწინ ულამაზესი სანახაობა გადაეშალა, პატარა, ოვალური ფორმის უკაცრიელ პლაჟზე იდგნენ, რბილი, ფაფუკი ქვიშა მთვარის შუქზე ოქროსფრად ელავდა, ზღვა წყნარად მოაგორებდა უცნაურად მოციმციმე ტალღებს, ტალღები თითქოს სუნთქავდნენ, ცოცხლობდნენ და ნორას ეჩურჩულებოდნენ თუ როგორ უნდოდათ მისი გულში ჩაკვრა, ნორასაც ბევრი აღარ უფიქრია, ფეხზე გაიხადა და სიამოვნებისგან ამოიკვნესა როცა თითები თბილ ქვიშაში ჩაეფლო,
- ნამდვილი საოცრებაა, ახლა რომ ამ წყალში არ შევიდე მოვკვდები ჯეის,
- მერე რაღას უცდი, - ჯეისმა ხელი ჩაჭიდა, ზღვისკენ გაიქცა და ნორაც გაიყოლა, წყალი სასიამოვნოდ თბილი იყო, არ ჰგავდა ჩვეულებრივ ზღვას, თითქოს უფრო მკვრივი იყო ვიდრე ჩვეულებრივ ზღვის წყალია, ციმციმებდა და ანათებდა, დიდხანს თამაშობდნენ ანცი ბავშვებივით, ბოლოს როცა ჯეისი მიხვდა რომ ნორა ალბათ მთელი ღამე არ გამოვიდოდა წლიდან, ხელში აიყვანა და ისე გამოიყვანა ნაპირზე, ქვიშაზე დასვა და გვერდით მიუჯდა,
- აუ ცოტა ხანს არ წავიდეთ რა, -ნორას ასეთი სილამაზე არ ეთმობოდა,
- არსად არ მივდივართ, -გაეცინა ჯეისს, -ჯერ კიდევ რაღაც მინდა გაჩვენო,
- ჰო მაგრამ დიდხანსაც ვერ გავჩერდებით, -ნორამ სველ ტანსაცმელზე დაიხედა, -დიდხანს თუ დავრჩებით ასე ალბათ ფილტვების ანთებით მოვკვდებით,
- ჰოო ეგ როგორ დამავიწყდა, -ჯეისმა ნორას წინ ჩაიმუხლა მხრებზე ხელები დაადო და თვალები დახუჭა, -ცოტა ხანს არ ისაუბრო და არ გაინძრე,
ნორა გაშეშებული ელოდა რა მოხდებოდა, უეცრად მხრებიდან სადაც ჯეისის ხელები ედო მთელ სხეუულში უცნაური, სასიამოვნო სითბო გავრცელდა, იმდენად ესიამოვნა რომ თვითონაც დახუჭა თვალები და მთლიანად მის ხელებს მიენდო, მალე მთლიანად მოიცვა სასიამოვნო სითბომ, ვერც კი მიხვდა რამდენ ხანს იყო ასე მაგრამ ამ თითქოსდა ძილბურანიდან გამორკვევა ნამდვილად არ უნდოდა, მთლიანად მოითენთა და ჯეისის მკერდს მიეყრდნო,
- ახლა შეგიძლია თვალები გაახილო, -მოესმა მისი ჩურჩული, -თვალები გაახილა, თმა და ტანსაცმელი მშრალი ჰქონდათ მასაც და ჯეისსაც,
- ეს როგორ გააკეთე? მაჩვენე გთხოვ, კიდევ რისი გაკეთება შეგიძლია?
ნორა ისე ახლოს იყო მასთან, შესცქეროდა გაფართოებული, ცნობისმოყვარეობაჩამდგარი თვალებით, ხელებით მკერდზე ეყრდნობოდა, ტუჩები ოდნავ შეხსნილი ჰქონდა და ერთდროულად ისეთი ბავშვური და თანაც ისეთი სექსუალური იყო, ვეღარ მოითმინა და აკოცა, ისიც არ გაძალიანებია, თვალები მინაბა და კოცნაში აყვა, ჯეისი გრძნობდა რომ ნორა მთელი გრძნობით კოცნიდა და ეს წარმოუდგენელ სიამოვნებას ანიჭებდა, ძლივს მოსწყდა მის ტუჩებს,
- რატომ შეწყვიტე? -ჩაიჩურჩულა ნორამ და ისევ წაეტანა საკოცნელად,
- ახლა შენს ტუჩებს არაფერი მირჩევნია მაგრამ არ მინდა რომ სანახაობა გამოტოვო,
- რა სანახაობა?
ჯეისმა ნორას ზღვისკენ მიუთითა, ნორამ მხედველობა დაძაბა, ჯერ არაფერი ჩანდა, რამდენიმე წამში ზღვა თითქოს რაღაც არაამქვეყნიური შუქით განათდა, ტალღები ფერადი შუქით აციმციმდა და სინათლე ერთბაშადად აიჭრა ჰაერში, ნორა თვალებგაფართოებული და დამუნჯებული უყურებდა როგორ ხტოდა და ციმციმებდა ტალღებს ზემოთ ათასფერი სინათლე და ისევ ზღვას უბრუნდებოდა,
- ეს რა არის? -ძლივს ამოთქვა,
- მანათობელი თევზები არიან, ზაფხულობით ყოველ ღამე მხოლოდ რამდენიმე წუთით შეიძლება რომ ამ სანახაობის მომსწრე გახდე,
- საოცრებაა, ულამაზესია, -ნორა აღფრთოვანებას ვერ მალავდა, გრძნობდა როგორ ნელ-ნელა იზიდავდა და მთელ მის არსებას იპყრობდა ეს სამყარო, ეს სამყარო და ჯეისი, ახლა უკვე მისი ჯეისი,
ჯეისი ქვიშაზე წამოწვა, მკლავი გაშალა და ნორას ანიშნა წამოწექიო, ნორასაც არ უყოყმანია, თავი მის მკლავზე დადო და მიეხუტა,
- ალბათ არასდროს მომბეზრდება ასე წოლა და ვარსკვლავების ცქერა, მაგრამ უკვე მეძინება და აქ თუ დავრჩებით გავიყინებით,
- კარგი რა ნორა, ასეთი მცივანა არ მეგონე, სულ რატომ ფიქრობ რომ უნდა გაიყინო, -ჯეისმა გულიანად გაიცინა, -დაიმახსოვრე პატარავ, ჩემს გვერდით არასოდეს შეგცივდება, არასოდეს, შეგიძლია მენდო, ამის თქმა არც იყო საჭირო, ნორა უკვე საკუთარ თავზე მეტად ენდობოდა ამ საოცარ, ამოუცნობ ბიჭს, მკლავი წელზე მოხვია და უფრო მაგრად მიეკრა,
ქვიშა ისეთი რბილი იყო ხოლო ჯეისის მკლავი ისეთი მხურვალე, ნორას უნებურად მოერია ძილი,
- იცი რა ჯეის, -ჩაილაპარაკა უკვე ნახევრად მძინარემ, ჩემს ცხოვრებაში არასდროს მქონია რამე რასაც ჩემსას ვუწოდებდი და არასდროს მყოლია ვინმე ვისაც ჩემად მივიჩნევდი, თმაზე ჯეისის ხელი იგრძნო, მერე მისი ჩურჩულიც მოესმა, მაგრამ ვეღარ გაიგო რას ამბობდა, თვალები თავისთავად დაეხუჭა და ცხოვრებაში პირველად, ღრმა და უსიზმრო ძილით დაეძინა,
გამთენიისას გამოეღვიძა ჯეისს, ნორას მის მკერდზე ედო თავი და მშვიდად ფშვინავდა,
- გაიღვიძე ძილისგუდავ, ხომ არ დაგავიწყდა რომ დღეს საღამოს დღესასწაულია და უამრავი რამ გვაქვს მოსამზადებელი,
ნორა თავიდან ვერ გამოერკვია რა ხდებოდა, დაფეთებული წამოჯდა და როცა მის გვერდით ქვიშაზე მწოლიარე მომღიმარ ჯეისს მოკრა თვალი, ერთბაშად დამშვიდდა და თვითონაც გაეღიმა,
- საოცარი ღამე იყო, ყველაფრისთვის გმადლობ, შენ ჩემი ცხოვრება მთლიანად შეცვალე ჯეის,
- შენ კი ჩემი, -ჯეისი წამოდგა და ნორაც წამოაყენა, გაწეწილი თმა ყურს უკან გადაუწია გა ლოყაზე აკოცა
- წამოდი დღესასწაულისთვის მოვემზადოთ,
ნორას მხოლოდ ახლა გაახსენდა რომ გუშინ ჩასაცმელი არაფერი უყიდია და მოიღუშა, ჯეისმა მაშინვე იგრძნო მისი ხასიათის ცვლილება,
- რა ხდება რა გჭირს?
- გუშინ ვერაფრის ყიდვა ვერ მოვასწარი, -შესჩივლა ნორამ და პატარა ნაწყენი ბავშვივით გაბუშტა ტუჩები,
- არაფერზე იფიქრო, წამოდი სახლში წავიდეთ, შენთვის სიურპრიზი მაქვს და ვფიქრობ მოგეწონება...