შიგნით როგორც კი შევედი, ჩემი მაგიდისკენ წავედი ცოტახანში ალექსანდრეც შემოვიდა და თავის ადგილას დაჯდა. თვალს არ მაშორებდა ვეცადე არაფერი შემეტყო და ვმხიარულობდი. მალე მოვიდა თაიგულის სროლის დროც და თაიგული ვაკოს ერგო წილად.
მალე გაიპარნენ ნეფე დედოფალი დანარჩენებმა კი მხიარულება განაგრძეს. მეც არ გავჩერებულვარ დიდხანს მალევე წამოვედი მათი წასვლის მერე უკან ალექსანდრე გამომყვა.
-ელა
-რა  გინდა?
-მე წაგიყვან.
-სად წამიყვან? შენ საჭესთან აპირებ მთვარალი დაჯდომას?
-არც ისეთი მთვრალი არ ვარ, რომ მანქანა ვერ ვატარო.
-ალექსანდრე ტაქს გამოგიძახებ საჭესთან არ დაჯდე.
-ტაქსით წასვლას არ ვაპირებ სახლში. თუ ეგრე ნერვიულობ ჩემზე, მაშინ შენ წამიყვანე.
-მეც ნასვამი ვარ და არ შემიძლია საჭესთან დაჯდომა.
-ისევ ისეთი ხარ კანონების და წესრიგის დამცველი.
-და რატომ არ უნდა ვიყო?
-უნდა იყო. ზუსტად ეგეთი შემიყვარდი და მიყვარხარ.
ცუდად გავხდი ამდენი ხნის მერე ისევ მესმის ალექსანდრესგან, რომ ვუყვარვარ მაგრამ ის მთვრალია, დარწმუნებული ვარ, რომ გამოფხიზლდება ინანებს მის სიტყვებს.
-ალექსანდრე მთვრალი ხარ და არ იცი რას ამბობ.
-არ გაგიგია მთვრალი კაცი ყოველთვის სიმართლეს ამბობსო, ელა ჩემო ელა.
გამიღიმა სევდიანი ღიმილით
-შენ შეყვარებული გყავს.
-არა არაა ის ჩემი შეყვარებული.
-ალექსანდრე
-იცი როგორ ვიყავი ამ 5 წლის მანძილზე, რამდენ გოგოსთან მქონდა ურთიერთობა. ესეც ერთ ერთი მათგანია შენ, რომც არ ჩამოსულიყავი ეხლა, ალბათ ჩემი და მისი ურთიერთობა მაქსიმუმ კიდე 1 თვე გაგრძელდებოდა, მაგრამ ეხლა მაგდენიც არ გაგრძელდება.
-ალექსანდრე.
-ტაქსი მოვიდა ელა, ჯობია წახვიდე.
-თუ მართლა ისევ ის გრძნობა გაქ რაც ადრე გქონდა ჩემს მიმართ, საჭესთან არ დაჯდე გთხოვ.
-კარგი გპირდები სახლში ტაქსით წვალ, ელა შეხვედრამდე.
-კარგად ალექანდრე
მანქანაში დავჯექი და სახლში წავედი, ჩემები წესიერად ვერც ვნახე ეხლაც სახლში, რომ მივედი ეძინათ ორივეს მეც ჩემს საძინებელში შევედი ვიბანავე და დავიძინე დაღლილზე მალევე დამეძინა. მეორე დღეს შუადღეს ავდექი და სამზარეულოში გავედი.
-დე რას აკეთებ?
-შენს საყვარელ ნამცხვარს ვაცხობ
-მმმ როგორ მომენატრა
-აპირებ ამერიკაში დაბრუნებას?
-არა ჯერ ჯერობით გეგმაში არ მაქ, საქმები მოგვარებული მაქ კაფეს კი ჩემი პარტნიორიც მიხედავს მე აქ მინდა რამე საქმის წამოწყება იმედი მაქ გამოვა
-გამოგივა
-და მამა სადა ქალბატონო ნინო?
გავუცინე დედას და ღიმილით ვკითხე
-სამსახურში გამოიძახეს დავიღალე მაგ კაცს ჰო კვირასაც არ ასვენებენ რა
-ოჰ ქალბატონი ნინო მაისურაძე გაბრაზებულია
-ელენე
-კაი ჰო ნუ ბრაზდები, ძალიან მომენატრე დე
-მეც ძალიან მომენატრე
ცოტახანში მამაც მოვიდა სახლში
-ადექი პრინცესა
-მაა როგორ მომენატრეთ ორივე. 2 დღეა აქ ვარ და წესიერად ვერც გნახეთ
-არაუშავს რაც მთავარია აქ რჩები და წასვლას აღარ აპირებ
-რათქმაუნდა ბატონო დავით
-ელენე იმ ბიჭთან რას აპირებ?
-ვისთან დედა?
-ვისთან და სანდროსთან?
-ნინო.
-რა იყო მაინტერესებს ჩემი შვილია ბოლოს და ბოლოს.
-ჰომ შევთანხმდით, რომ მასზე არ ვისაუბრებდით ელენეს თვალ წინ.
-ანუ ისე საუბრობდით?
-ისა ნუ ჰო რამოდენინეჯერ დავინახე ჩვენ ძველ სახლთან იდგა. - დათო
-ჰო გუშინ ვნახე ქორწილში
-მართლა? - ნინო
-ჰო არ ვიცი რა იქნება ეხლა. უბრალოდ ეხლა ზუსტად ვიცი, რომ ის ისევ მიყვარს მეტი არაფრის თქმა შემილია თქვენთვის.
-ჩვენი იმედი ყოველთვის გქონდეს - დათო
-მადლობა მა მიყვარხართ ორივე უზომოდ.
-ჩვენც გვიყვარხარ პატარა. -ნინო
რამოდენიმე დღე სახლში ვიყავი ჩემებთან ვატარებდი დროს ერთ დღეს ვაკომ მომწერა და კაფეში გავედი მის სანახავად ვიცოდი, რომ ბავშვებიც იქ იყვნენ ნუ რაღა ბავშვები მაგრამ მაინც. კაფეში მისულს ლიზი ნიკა და ვაკო დამხვდნენ გამიხარდასავით ალექსანდრე, რომ არ იყო იქ
-გამარჯობა როგორ ხართ?
-კარგად ელე შენ? -ნიკა
-რავი კარგად
-რას დალევ აბა? - ვაკო
-ფორთოხლის წვენს -ახალ მოსულ მიმტანს ვუთხარი და ისიც წავიდა შეკვეთის მოსატანად
-აბა რამდენი ხნით რჩები აქ? -გამიცინა ნიკამ
-რავი ჯერ ჯერობით გეგმაში არ მაქ წასვლა ამერიკაში. რაღაც გეგმები მაქ ჯერ აქ იმედი მაქ გამოვა.
-მართლა ანუ არ მოუწევს იმას ამერიკაში წასვლა? -ვაკო
-ვის? -მე
-შენი აზრით ვიზე იტყოდა? რა თქმა უნდა მე - ჩემს გვერძე სკამზე ალექსანდრე დაჯდა და გამიღიმა
-და შენ რატო უნდა მოგიწიოს? ვერ მივხვდი.
-იმიტომ რომ აღარ ვაპირებ შენს მარტო დატოვებას ან გაშვებას სადაც წახვალ უკან გამოგყვები
-ალექსანდრე მაგაზე უკვე ვილაპარაკეთ
-ის გოგო აღარა ჩემს გვერძე ანუ სრულებით მარტო ვარ
-გეყო
-რატო მომწონს როცა მიბრაზდები, საშინლად მომწონხარ მაგ დროს.
-ალექსანდრე
-კაით მგონი ჯობია მარტო დაგტოვოთ -ვაკომ სიცილით გვითხრა
-ვეთანხმები -ლიზი
-ჰო თან მე და ლიზიც წავალთ, რესტორანი გვაქ სანახავი -ნიკა
-მიზეზების მოგონებას შეშვით და დაჯექით თქვენ ადგილას, ან მეც თქვენთან ერთად წამოვალ -ვაკომ და ნიკამ ალექსანდრეს გადახედეს ამანაც თავი დაუქნია და დაჯდნენ ისევ უკან
-აი ინებეთ თქვენი შეკვეთა.
მიმტანმა ფორთოხლის წვენი და ჩემი საყვარელი შოკოლადის ტორტი მომიტანა
-მე ტორტი არ შემიკვეთია
-მე შევუკვეთე, ვიცი რომ გიყვარს - ალექსანდრე
-მადლობა
ბევრ რამეზე ვილაპარაკეთ ვიმხიარულეთ ძველი დრო გავიხსენეთ შემდეგ კი დავიშალეთ
-მე წაგიყვან -ალექსანდრე
-არ მინდა შენი შეწუხება
-ჰო იცი, რომ არასდროს მაწუხებ
-არ ვიცი
-ელა
-ეგრე ნუ მეძახი
-რატო?
-არ ვიცი უბრალოდ ის დრო მახსნდება როდესაც, შეყვარებულები ვიყავით
-აჰამ. აბა დაჯდები? დღეს ნასვამი არ ვარ - გამიცინა
-კაი
მანქანში დავჯექი
-საით? როგორც მივხვდი იქ აღარ ცხოვრობთ, სადაც ადრე.
-ჰო გადავედით იქიდან.
ახალი მისამართი ვუკარნახე და ისიც ჩემი სახლისკენ დაიძრა სახლთან მალე მივედით
-მადლობა ალექსანდრე
-არაფრის ელა
მანქანიდან გადმოვედი და ეზოში შევედი.
1 კვირაში ნია და გიო დაბრუდნენ თაფლობის თვიდან ყველა მათან შევიკრიბეთ და ქეიფი დავიწყეთ
-ელე სვამ ჰო?- ვაკო
-კი
-ლიზი შენ?
-მეც
-ძაან კაი ანუ ყველა ვსვამთ -გაიცინა ნიკამ და ქეიფი დავიწყეთ ვიხსენებდით ძველ დროს, ახალს და ვხუმრობდით ვხიარულობდით. დრო ძაან კარგად მიდიოდა, ცოტახანში ალექსანდრეს ტელეფონმა დარეკა
-გისმენ
-....
-რაზე რა ხდება?
-.....
-შეუძლებელია თიკა დარწმუნებული ხარ
-.....
-არა არა ეხლა არ უნდა ხდებოსეს ჯანდაბა
-....
-ხვალ მოგაკითხავ და სავადმყოფოში წავალთ მე და შენ ერთად სანამ ექიმიც იგივეს არ იტყვის არ დავიჯერებ
-.....
-კაი
ტელეფონი გათიშა და მე გადმომხედა სევდიანად. მივხვდი კიდე რაღაც ცუდი ხდება მას მე ჩემი 5 თითივით ვიცნობდი
-ყველაფერი რიგზეა? -ნიკა
-არა არ არის.
-რა ხდება? -ლიზი
-სანდრო თუ რამეში შემილია დაგეხმარო აქ ვარ - გიო
-ვერ დამეხმარებით თიკა ორსულადა
-რა?? -ყველამ ერთად შეძახეს
ვერ მივხვდი ვინ იყო ეს თიკა იქნებ ის გოგო რომელთანაც ქონდა მას ურთიერთობა
-ანუ მალე მამა გახდები? -ლიზი
გაოცებული და გაოგნებული ვიყავი ჩემი საყვარელი მამაკაცი სხვისგან ელოდება შვილს.
-ჰო ეგრე გამოდის
-და ეხლა რას აპირებ? - ნიკა
-რას უნდა ვაპირებდე რა თქმა უნდა ბავშვს გვარს მივცემ და ყველაფერში დავეხმარები
-უმჯობესია ცოლად მოიყვანო - ძვლივს შევძელი ხმის ამოღება
-მაგას როგორ ამბობ ელა
-როგორ და ჩვეულებრივად ის მუცლით შენს შვილს ატარებს ალექსანდრე
-ვიცი და მას ყველაფერში დავეხმარები
-ბავშვი უმჯობესია ოჯახში თუ გაიზრდება და არა ისეთ გარემოცვაში სადაც ყველა მისკენ გაიშვერს ხელს და იტყვიან რომ ა.
-არავის მივცემ უფლებას ჩემს შვილს ეგრე მიმართოს და არც თიკას ცოლად მოყვანას ვაპირებ რადგან მე შენ მიყვარხარ
ფეხზე წამოვდექი და სილა გავაწანი
-მე უკვე ჩემი ცხოვრება მაქ შენ კი შენი თიკა მუცლით შენ შვილს ატარებს შენი შვილის დედა. კი შენი ცოლი უნდა იყოს
-ელა
-აღარაფერი აღარ თქვა მე მივდივარ.
ჩემი ნივთები ავიღე და უკან მოუხედავად წამოვედი იქიდან. მეორე დღეს მთელი დღე ვიწექი, არანაირი სურვილი არ მქონდა ადგომის იქამდე ვიწექი სანამ თავზე ნია არ დამახტა.
-აბა მიდი ადექი
-არ მინდა ნია.
-ელენე
-რა?
-არ აპირებ მისთვის ბრძოლას?
-ვისთვის? მალე მამა გახდება ბავშვს მამა როგორ წავართვა მითხარი?
-ელე
-გული საშინლად მტკივა ნია. მე და ალექსანდრეს ერთად ყოფნა არ გვიწერია
-მისთვის არც კი ბრძოლობ პირდაპირ გადაცემ თიკას მას უთმობ
-მას არა, ბავშვს. მათი შვილის გამო ვდგები გვერდზე
-ჩემო საწყალო
ნია ცოტახანი კიდე გაჩერდა მერე კი სახლში დაბრუნდა 1 კვიარა სახლიდა არ გავსულვარ მერე კი ჩემი მეგობარი ჩამოვიდა ამერიკიდან ლუკა. მასთან ერთად ვსწავლობდი სასწავლებელში ჩემი ჯგუფელი და მეგობარი იყო ნუ მე მეგობრად ვთვლიდი მაგრამ მას არასდროს დაუმალია მისი გრძნობები ჩემს მიმართ
-ლუკა როგორ მომენატრე
აეროპორტში დავხვდი მას
-ელე ჩემო ლამაზო მეც ძალიან მომენატრე - გადამეხვია
აეროპორტიდან ჯერ სახლში მივიყვანე და მერე კაფეში წავედით სადაც ბავშვები მეგულებოდა
-გამარჯობა - მივესალმე ბავშვებს
-ელე? როგორ ხარ? - ვაკო
-რავი ნორმალურად თქვენ როგორ ხართ? - მხრები აიჩეჩეს
-რავი ვართ რა - ნიკა
-ჰო გაიცანით ჩემი მეგობარი ლუკა. დღეს ჩამოფრინდა ამერიკიდან.
-მართლა? -გიო
-ჰო. ესენი ნია მისი მეუღლე გიო, ვაკო, ნიკა და ნიკას საცოლე ლიზი არიან - ღიმილით გავაცანი ბავშვები
-მე არ გამაცნობ შენს მეგობარს ელა? - ალექსანდრე
-არ ვიცოდი აქ თუ იყავი. ლუკა ეს ალექსანდრეა ეს კი ლუკა
-სასიამოვნოა - გაუღიმა ლუკამ ყველას ბავშვებმაც ღიმილით უპასუხეს ერთადერთი ალექსანდრე იყურებოდა გაბრაზებული სახით
-იგივეს ნამდვილად ვერ გეტყვი
-ალექსანდრე
-რა იყო ელა სიმართლეს ვეუბნები - ცალყბად გამიცინა
ჯანდაბა რატოა აქ? რატო არა მის გოგოსთან ერთად?
დავჯექით და საუბარი დავიწყეთ სადღაც 1 საათი ვიყავით ყველაზე ადრე ალექსანდრე წავიდა
-ამ ცირკის ყურება ნამდვილად აღარ მინდა -ალექსანდრე - წავედი და გნახავთ საღამოს
-კაი დროებით- ვაკო
ერთი გაბრაზებული გადმომხედა და კაფედან გავიდა იმის მერე ცოტახანი ვიყავით და ჩვენც დავიშალეთ. მერე ლუკა მივიყვანე სახლამდე.
-ელე საღამოს სადმე ჰო არ გვევახშმა? და იმ ბიჭზე ჰო არ გვესაუბრა?
-ლუკა ალექსანდრეზე შენთან საუბარს არ ვაპირებ
-კაი მაშინ ლამაზო შეხვედრამდე.
-კარგად ლუკა.
ლუკას დავემშვიდობე და სახლში წამოვედი.