შუაღამისას შინ დაბრუნებული მთვრალი ირაკლი, გაოგნებული სახით მიაჩერდა ქეთის რომლის მუხლებზეც თორნიკეს მშვიდად ეძინა, ამ მდგომარეობაში მათმა დანახვამ რაღაცნაირად გული ატკინა, ამიტომ უხმოდ შევიდა საძინებელ ოთახში და რამდენმე წამის შემდეგ უკან პლედით ხელში დაბრუნდა, რომელიც თორნიკეს ძალიან ფრთხილად დააფარა
-როდის მოვიდა?-ხმა დაბალი ტონით ჰკითხა ქეთის რომელიც მონატრებული შვილის ნატანჯ სახეს ნაზად ფერებოდა თლილი თითებით
-ცოტა ხნის წინ-გულგრილად უპასუხა ქალმა თან ისე რომ მისთვის არ შეუხედია
-რამე გითხრა? ილაპარაკეთ?-დაინტერესდა ირაკლი
-არა
-კარგი-მოიღუშა ირაკლი რადგან ქეთი ზედმეტად აიგნორებდა და აშკარად აგრძნობინებდა რომ მასთან ლაპარაკი არ სურდა, ამიტომ კარადიდან ღვინის ბოთლი გამოიღო და ოთახში შეიკეტა.
გამთენიისას გაეღვიძა თორნიკეს და დაბნეული მაშინვე დივანზე წამოჯდა
-დიდხანს მეძინა?-ჩურჩულით ჰკითხა ქეთის და სახეზე ხელები მოისვა რომ უკეთ გამოფხიზლებულიყო
-არც ისე-სევდიანად გაუღიმა ქეთიმ შვილს და როგორც კი ფეხზე წამოდგა თორნიკე ქალიც მაშინვე ადგა, წინ გადაეღობა და შეეხვეწა-გთხოვ არ წახვიდე
-აქ ყოფნა არ მინდა
-ცოტა ხანს კიდევ დარჩი-მუდარით უთხრა და გაფითრებულ სახეზე ხელის ზურგი ნაზად ჩააყოლა
-კარგი-ყოყმანით უთხრა თორნიკემ და დივანზე დაჯდა უხალისოდ, ქეთიც გვერდით მიუჯდა და ჩაეხუტა
-როდემდე უნდა ვიყოთ ასე?-უმისამართოდ დაიჩურჩულა ქეთიმ და თვალი ერთ წერტილს გაუშტერა
-ასე როგორ?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა ბიჭმა
-მინდა რომ სახლში დაბრუნდე...ჩვენ...-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ქალმა და მისკენ მიიხედა ცრემლიანი თვალებით
-რომელ სახლში დედა?-დანენებით უთხრა თორნიკემ-გგონია არ ვიცი შენსა და ირაკლის შორის რაც ხდება?-შვილის სიტყვებმა გული საშინლად ატკინა ქეთი, რაღაცნაირად თავი დამნაშავედ იგრძნო და მაშინვე სახეზე აიფარა აკანკალებული ხელები
-შენც მე მადანაშაულებ?-ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა და შეუმჩნევლად მოიშორა გაფითრებულ სახეზე გადმოცურებული ცხელი ცრემლები
-არა-მკაცრი ტონით უთხრა ბიჭმა ქალს და როცა გაოგნებულმა ქეთიმ გაბედა და მზერა გაუსწორა სევდიანად გაუღიმა დედას -ადამიანი ან გიყვარს ან არ გიყვარს-ჩამწყდარი ხმით უთხრა და იატაკს დააჩერდა რადგან ვეღარ გაუძლო ქეთის სახეზე აღბეჭდილ უსაზღვრი ტკივილს
-თავს საშინლად ვგრძნობ-გულწრფელად უთხრა ქეთიმ და იმავე წამს ხმა ჩაუწყდა, რადგან უკვე ვეღარ უმკლავდებოდა მოწოლილ ცრემლებს
-მე თქვენს პირადში ჩარევას არ ვაპირებ... ეს მხოლოდ თქვენ ორს გეხდბათ... მაგრამ ამ ყველფრის მიუხედავად მაინც არ მინდა რომ ერთმანეთს დაშორდეთ-ცივი ტონით უთხრა თორნიკემ დედას და ფეხზე წამოდგა აღელვებული, მაშინვე კარადას ეცა, ღვინის ბოთლი გამოიღო გახსნა და მოიყუდა -თან ვიღაც არსაიდან მოსული გეგას გამო, რადგან ზუსტად იცი, რომ ირაკლის დღემდე გაგიჟებით უყვარხარ...
-ანივით შენც ფიქრობ რომ მე... მამაშენი გამოვიყენე?
-შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს მე რას ვფიქრობ?- გაბრაზდა თორნიკე -მთავარი ისაა რომ მამა არ გიყვარს და მასთან ყოფნა აღარ გინდა გეგას გამო
-გგონია რომ ამ ყველაფერში დამნაშავე მხოლოდ გეგა და ჩემი მისადმი სიყვარულია?-ხმა აუკანკალდა აღელვებულ ქალს და უმალ გადმოუცვივდა სახეზე სიმწრის ცრემლები
-აუ ნუ ტირი რა...არაფერში გადანაშაულებ-თქო უკვე ხომ გითხარი არა?-გაბრაზდა თორნიკე-ხო იცი ვერ ვიტან შენს ცრემლებს-ქალი ძალიან ეცადა და როგორღაც დამშვიდდა, ამასობაში კი თორნიკემ ღვინის ბოთლი თითქმის მთლიანად ჩაცალა
-დარჩები?-სამარისებური სიჩუმე ჩამოწვა რომელიც ქეთის ჩავარდნილმა ხმამ გაკვეთა
-აქ ყოფნა არ მინდა
-ჩვენზე ისევ გაბრაზებული ხარ?
-სიმართლე გითხრა მეც არ ვიცი რას ვგრძნობ თქვენს მიმართ ბრაზს, ზიზღს თუ სიყვარულს
-მეტი აღარ დალიო-შეეხვეწა ქეთი შვილს როცა თორნიკემ მეორე ბოთლი გახსნა
-მე ეს მჭირდება-მკაცრი ტონით უთხრა ბიჭმა დედას და ბოთლი მოიყუდა
-მგონი ჯერ კიდევ ვერ ცნობიერებ, რომ შენს ამ უაზრო გართობას , სმას და წამალს შეეწირა შენი ოჯახი!
-ახლა შენებურები არ დაიწყო რა-მომაბეზრებლად უთხრა თორნიკემ და ხმაურით დადო ბოთლი მაგიდაზე- მარიანას ჩემგან წასვლის უფლებას არ მივცემ...ვიპოვი სანამ სასამართლო პროცესი დაიწყება და ჩემთან დაბრუნებას ნებისმიერი გზით ვაიძულებ
-მარიანას უყვარხარ ხომ იცი-გაბრაზდა ქეთი- თავდავიწყებით უყვარხარ! მისი დაბრუნება თუ გინდა უბრალოდ ნორმალური ადამიანივით მოიქეცი...
-არ მაპატიებს!-ავარდა წყობრიდან გამოსული ბიჭი-ზუსტად ვიცი რომ ხელის გარტყმას არასდროს მაპატიებს
-და თუ შენთან ყოფნას აიძულებ გგონია რომ ამით რამე შეიცვლება თქვენს დამახინჯებულ ურთიერთობაში? გინდა რომ თავი საბოლოოდ შეაძულო?-ფეხზე წამოვარდა აღელვებული ქალი
-ჩვენს ურთიერთობაში ჩარევაა რ გაბედო თორემ არასდროს გაპატიებ!-გამაფრთხილებწლი ტონით უთხრა თორნიკემ დედას და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში
-ასე რატომ იქცევი?-ასლუკუნდა ქეთი
-ეს მხოლოდ მე და მას გვეხება
-მარიანას უკვე ეშინია შენი ... რა გინდა? რომ ეს შიში საბოლოოდ სიძულვილად აქციო? გგონია რომ ასე ბედნიერები იქნებით?
-ქეთი ნუ ერევი
-გულს უარესად ნუ ატკენ გთხოვ
-საკმარისია-თვალები დაუბრიალა თორნიკემ- მე და მარიანა თავად გავერკვევით...
-სახლში დაბრუნდი ძალიან გთხოვ... მეშინია რამე სისულელე არ ჩაიდინო მარტომ
-ტყუილად მელაპარაკები, ხომ იცი რომ არ დავბრუნდები
-არ მესმის-ასლუკუნდა ქეთი- გამუდმებით გაგვირბიხარ, თავს გვარიდებ... შენთან ახლოს ყოფნის უფლებას არ გვაძლევ და ჩვენზე ეს ყველაფერი საიდან იცი?-დაიბნა ქეთი
-რადგან თქვენი ცხოვრებიდან წავედი ეს იმას არ ნიშნავს მკ.დიხართ, თქვენ მაინც ჩემი ოჯახი ხართ-
ბრაზნარევი ტონით უთხრა ბიჭმა დედას და სწრაფად დატოვა სახლი.
ფიქრებში წასული, დივანზე მჯდომი გარინდებული ქეთი შეკრთა როცა ირაკლი ოთახიდან გამოვიდა და კარი გამოიჯახუნა
-თორნიკე სადაა წავიდა?
-კიი
-დარჩენა არ სთხოვე?-თავზე წამოადგა ირაკლი ცოლს
-შენი აზრით?-გაბრაზებული სახით ახედა ქეთი მომღიმარ კაცს
-რატომ მოვიდა?
-არ ვიცი-მხრები აიჩეჩა ქალმა და როგორც კი ირაკლი მის გვერდით დაჯდა ზედმეტად მიეწება სხეულზე მაშინვე ფეხზე წამოდგომა დააპირა მაგრამ კაცმა უფლება არ მისცა
-გამუდმებით რატომ გამირბიხარ?-ინტერესით ჰკითხა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში
-გთხოვ არ გინდა-შეეხვეწა ქეთი და მაშინვე გაექცა მის ანთებულ თვალებს
-რა არ მინდა?!-გაბრაზდა ირაკლი
-თავიდან ნუ დაიწყებ
-მინდა რომ ჩვენს ოთახში დაბრუნდე!-მკაცრი ტონით უთხრა კაცმა ცოლს და ცივი მზერა მის პროფილს მიაყინა
-მორჩი -გაბრაზდა ქეთი, მოულოდნელად ფეხზე წამოვარდა და სამზარეულოში წასვლა გადაწყვიტა, მაგრამ ამ დროს გაავებული ირაკლიც წამოდგა და მიმავალ ცოლს მკლავზე ხელი უხეშად წაავლო და თავისკენ შეატრიალა
-მგონი გავიწყდება რომ ჯერ კიდევ ჩემი ცოლი ხარ
-ხელი გამიშვი
-მჭირდები-არ მოეშვა კაცი და მეორე ხელიც დაუჭირა რადგან ქეთი მთელი ძალით ეწინაადეგებოდა
-შენთან ყოფნა აღარ მინდა რატომ არ გესმის?
-ასე იმ ნაბ.ჭვარი გეგას გამო მექცევი არა?-მოულოდნელად აყვირდა წყობრიდან გამოსული კაცი და ხელები უღონოდ დაუსვა დაბლა
-ძალიან გთხოვ არ გინდა-ასლკუნდა ქეთი
-მის გამო გამირბიხარ ხომ ასეა?
-უბრალოდ შენთან ყოფნა აღარ მინდა
-გამუდმებით იმიტომ მარიდებ თავს რომ მასზე ფიქრობ!
-აქ შენს სახლში, შენთან ერთად მხოლოდ იმიტომ ვარ რომ თორნიკეს ახლახანს დაენგრა ოჯახი, ანიმ კი ახლახანს შექმნა და არ მინდა რომ რომელიმეს ჩემი წასვლით გული ვატკინო... გესმის? მხოლოდ ამიტომ-უყვირა წყობრიდან გამოსულმა ქალმა სახე წაშლილ კაცს
-წინააღმდეგ შემთხვევაში დაუფიქრებლად წახვიდოდი არა?-დაუღრინა გაცოფებულმა კაცმა ცოლს- გეგას გამო ჩვენს 25 წლიან ოჯახს დაანგრევდი
-ჰო დავანგრევდი იმიტომ რომ არ მიყვარხარ და შენთან ყოფნა უბრალოდ აღარ შემიძლია
-გეგას გამო... ასე მხოლოდ მის გამო იქცევი!
-შენ თავიდანვე ყველაფერი იცოდი!
-შენ ჩემი ცოლი ხარ უკვე 25 წელია და მგონი ეს გავიწყდება
-არ შემიძლია... გესმის?-ხმა დაბალი ტონით უთხრა ქალმა და თავი დახარა-არ მინდა რომ ისევ შემეხო
-შენ და გეგა რა ურთიერთობაში ხარ-აგრესიული ტონით ჰკითხა კაცმა თვალებაწყლიანებულ ცოლს და როცა ქეთიმ საბოლოოდ გააცნობიერა რა ჰკითხა ქმარმა საბოლოოდ დამცირებულმა და განადგურებულმა მთელი ძალით გაარტყა სახეში ხელი, გაგიჟებულმა ირაკლიმ მოწოლილი ბრაზისა და მრისხანების დასაოკებლად ძლიერად მომუშტა აკანკალებული ხელები და როცა სიგიჟის პირველმა ტალღამ როგორღაც გადაუარა მიბრუნდა და გააბევულმა დატოვა სახლი.
შინ დაბრუნებული გეგა გაბრაზებული სახით მიაჩერდა გვანცას რომელიც თითქმის მთლიანად ჩაბნელებულ ოთახში დინაბზე იჯდა წაშლილი სახით სიგარეტით და ღვინით სავსე ჭიქით ხელში და ერთწერტილს მიშტერებოდა
-მოხდა რამე?-ინტერესით ჰკითხა დას და მის პირდაპირ დაჯდა სავარძელში
-განსაკუთრებული არაფერი-უღუმღამოდ უპასუხა ქალმა და დაძაბული მზერა ძმის არეულ სახეზე გადაიტანა
-რატომ ეწევი?
-უბრალოდ მომინდა
-ამ ბოლო დროს ხშირად გინდება ხოლმე მოწევაც და დალევაც-გაბრაზდა გეგა
-რამე არ მოგწონს?-ცინიკური ტონით ჰკითხა გვანცამ ძმის და მის ბუზღუნზე მაინც შეეპარა ღიმილი ტუჩის კუთხეში
-გვანც მაბრაზებ
-ჩემს საქმეში ცხვირს ნუ ჰყოფ-გაბრაზდა ქალი და სიგარეტის თითქმის ჩამწვარი ჩერი ტუჩებშორის მოიქცია
-ხო იცი ვიტან რომ ეწევი-თვლები დააწვრილა კაცმა და ტუჩებიდან ააცალა უკვე ბოლომდე ჩამწვარი ღერი და უმალ საფერფლეში ჩააჭყლიტა
-იმედია ამასაც არ ამიკრძალავ- ღვინი ჭიქაზე მიანიშნა ირონიული ღიმილით გვანცამ ძმა
-ჯერ არა მაგრამ...
-ნუ გეშინია დათოს გამო გალოთებას არ ვაპირებ-აკისკისდა ქალი
-რატომ გაქვთ პრობლემები?
-არ გვაქვს-მოიღუშა გვანცა
-ეგ ნაბ.ჭვარი თავიდანვე არ მომწონდა
-შენ ნუ ერევი! თვითონ მოვგვარდებით როგორმე
-ვხედავ როგორც აგვარებ-ცინიკური ტონით უთხრა გეგამ და ფეხზე წამოდგა, ჭიქა ღვინით შეუვსო და თავისთვისაც დაისხა
-ვერ გიტან, ოღონდ მართლა-თვალები აატრიალა ქალმა და იმდენად გააღიზიანა თავზე წამომდგარი გეგას ირონიულმა მზერამ რომ დალევის სურვილი უმალ გაუქრა, ჭიქა მაგიდაზე უკმაყოფილო სახით დადო და ოთახში შეიკეტა, გეგა სავარძელში ჩაეშვა მომღიმარი სახით და რამდენიმე ჭიქა ზედიზედ დალია, კარგა ხნის ფიქრის მერე ტელეფონი ამოიღო ჯიბიდან და ქეთის სურათების თვალიერებას მოჰყვა... მაგრამ მონატრების ძლიერმა, დაუოკებელმა და აუტანელმა გრძნობამ მაინც ვერ გააშოშმინა მისი აბობოქრებული ვნებები, ამიტომ ბევრი ფიქრის გარეშე საყვარელი ქალის ნომერი აკრიფა, როგორც ყოველთვის ქეთიმ მერამდენეღაცა ზარზე უპასუხა
-ისევ მაწვალებ-ცინიკური ტონით უთხრა როგორც კი ყურმილს მიღმა საყვარელი ქალის აჩქარებული სუნთქვის ხმა გაიგო
-შენ რა გაგიჟდი? რატომ მირეკავ? ხომ გთხოვე რომ არ დაგერეკა-გაბრაზდა ქეთი
-იმედია ისევ სხვა ოთახში გძინავს და არ იმ სირ.ს მკლავებში მომწყვდეულს-ცინიკური ტონით უთხრა კაცმა და ხელახლა შევსებული ჭიქიდან ცოტა ოდენი სასმელი მოსვა
-სვაამ?-უკმაყოფილო ტონით ჰკითხა ქალმა
-სხვაგვარად ვერ ვუმკლავდები შენს მონატრებას
-ნუ სულელობ-გაეცინა ქალს
-ფსიქოლოგთან რატომ აღარ დადიხარ?-ინტერესით ჰკითხა გეგამ, თუმცა დიდხანს ვერ შეიკავა თავი და ირონიულად გაეცინა- გეშინია რომ ჩვენმა ხშირმა შეხვედრებმა შეიძლება ისე გაგაგიჟოს რომ თავი საბოლოოდ დაგაკარგვინოს?
-მეტი აღარ დალიო-მკაცრი ტონით უთხრა ქალმა და გაუთიშა.
გვანცა მოღუშული სახით უყურებდა საჭესთან მჯდომ დათოს რომელიც სიჩქარეს ნელ-ნელა უმატებდა და გუში საკუთარ თავს ლანძღავდა იმის გამო რომ მანქანაში ჩაუჯდა
-უკვე ყველაფერი გავარკვიეთ-დამღლელი სიჩუმე დაარღვია გვანცას ხმამ
-მე შენ მიყვარხარ
-შენ ცოლი გყავს!-ავარდა გვანცა
-უკვე ხომ გითხარი რომ განქორწინებაზე განცხადების შეტანას ვაპირებ სასამართლოში-მეთქი! საბუთები უკვე მზადა აქვს ჩემს ადვიკატს
-კატო ორსულადაა!-აყვირდა წყობრიდან გამოსული ქალი
-მერე რა?-შეიცხადა დათომ-ბავშვს მამობას გავუწევ
-არ შემიძლია გესმის? ასე არ შემიძლია...-აყვირდა ისევ გვანცა
-კატოსაც უნდა განქორწინება
-იმიტომ რომ საყვრლები ვგონივართ... სინამდვილეში არცერთ ქალს არ უნდა რომ მარტო დარჩეს ასეთ მდგომარეობაში
-მარტო არ იქნება... მივხედავ მასაც და ბავშვსაც
-მანქანა გააჩერე!
-გვანცა!
-გააჩერე-მეთქი შენი მოსმენა აღარ მინდა!-ზოზღით სავსე მზერით გახედა ქალმა გაგიჟებულ კაცს
-გვანცა გეყოფა ისტერიკა... შენ თავიდანვე იცოდი რომ ცოლი მყავდა...
-შენ მე მომატყუე, მითხარი რომ განქორწინებას აპირებდით
-ასეც არის
-ის ორსულადააა, მთელი ეს დრო შენ მე მატყუებდი! განქორწინებაც მხოლოდ ახლა გადაწყვიტე! რადგან მე დაშორება მოგთხოვე!
-კატოს ვაგშორდები თუ არა სულ ერთია, მე შენ მინდიხარ და თავს მაინც არ დაგანებებ
-უკვე გულს მირევ
-გვანცა-აყვირდა წყობრიდან გამოსული კაცი
-ახლავე გააჩერე!
-მორჩი რა ამ ისტერიკას
-გააჩერე-მეთქი-აყვირდა გვანცა და დათომ სიჩქარეს უფრო რომ მოუმატა ღვედი მოიხსნა და კარი გააღო
-რას აკეთებ შეშლილო-გაბრაზდა კაცი და მაშინვე მკვეთრი დამუხრუჭებით გააჩერა მანქანა, გვანცა მაშინვე გადავიდა და მისთვია გაურკვეველი მიმართულებით წავიდა
-სად მიდიხარ-უკან აედევნა დათო
-მე შენ არ მიყვარხარ გასაგებია?-მისკენ მიტრიალდა გაბრაზებული გვანცა
-რას ბოდავ-მოიღუღა კაცი
-შენთან ურთიერთობა მომწონდა მაგრამ არ მიყვარხარ... ამიტომაც მინდა რომ თავი დამანებო...
-უკვე მერამდენედ ცდილობ ჩემს დარწმუნებას- ცინიკური ტონით უთხრა კაცმა -და სულ ტყუილად
-ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს კატოს გაეყრები თუბარ აჩვენს შორის ყველაფერი დამთავრდა დათან სამუდამოდ გასაგებია?-მკაცრი ტონით უთხრა ქალმა და მიტრიალდა.
მაღაზიიდან გამოსული რეზი მობეზრებული სახით მიაჩერდა მოჩხუბარ წყვილს და როცა მიბრუბულ ქალს კაცმა უხეშად წაავლო ხელი, თავისკენ მიატრილა და ტუჩებზე დააცხრა იფიქრა, რომ ქალი დაშოშმინდებოდა, ამიტომ ყურადღება არ მიაქცია მათ და მანქანაში ჩაჯდა, თუმცა გულმა არ მოუთმინდა და სარკიდან მაინც გახედა მათ, ძალიან გაღიზიანდა, როცა დაინახა ქალი როგორც ცდილობდა ხელიდან დასხლტომოდა მამაკაცის უხეშ ხელებს, ის კი ძალით ცდილობდა მის წაყვანას მანქანის ღია კარისკენ,რამდენიმე წამის განმავლობაში თვალები მაგრად დახუჭა გაავებულმა რეზიმ და ღრმად ჩაისუნთქა იანვრის ცივი ჰაერი, შემდეგ მანქანიდან გადავიდა და ძალიან მშვიდად მიუახლოვდა გაგიჟებულ წყვილს, რის გამოც დაბნეული გვანცა ოდნავ დაშოშმინდა, თუმცა დათო მაინც ძლიერად უჭერდა ტკივილისგან გაწამებულ ქალს მაჯებზე თავის უხეშ თითებს
-ხელი გაუშვი-მბრძანებლური ტონით უთხრა რეზიმ სახე ალეწილ კაცს და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში, ამ დროს გვანცამ რაღაცნაირა დგაინრძოლა რის გამოც დათომ უფრო მეტად მოუჭირა თითები -გაუშვი-მეთქი-უემოციო ტონით გაუმეორა რეზიმ და დათოს არეული სახიდან მზერა გვანცას დაწითლებულ მაჯებზე გადაიტანა
-შენ ვინ ხარ-ზიზღით ჰკითხა დათომ და გვანცა უფრო მიიახლოვა
-არავინ, უბრალოდ მისი დახმარება მინდა-ქალზე მიანიშნა რეზიმ
-ჩვენს საქმეში ნუ ერევი!
-გაუშვებ თუ არა?-ხმა გაიმკაცრა რეზიმ და დათოს ურეაქციობისგან გაღიზიანებულმა წამში დააშორა წყვილი ერთმანეთს, გაგიჟებულ დათოს ხელი ამოუგრიხა და მანქანის წინა ცხვირზე გადააწვინა- იმედია დღეიდან ქალის პატივისცემას ისწავლი რადგან გაკვეთილს რომელსაც ახლა ჩაგიტარებ არასდროს დაგავიწყდება- დაუჩურჩულა ყურთან ახლოს და უეცრად მოშორდა ტკივილისგან გაწამებულ აყვირებულ კაცს რომელიც მოტეხილ თითს დაებღაუჭა და მანქანში გიჟივით ჩახტა.
-მადლობა დახმარებისთვის მაგრამ თვითონაც გავუმკლავდებოდი როგორმე-უცნაური ტონით უთხრა გვანცამ გვერდით მდგომ უცნობს და ზიზღით სავსე მზერა იქამდე არ მოაშორა მიმავალი დათოს მანქანას სანამ საბოლოოდ არ გაუჩინარდა ის, რეზიმ არაფერი უპასუხა, მშვიდად მიტრიალდა თავისი მანქანისაკენ, საჭეს მიჯდა და უკუ სვლით მიიყვანა გვანცამდე, ფანჯრა ჩასწია და მომღიმარი სახით ახედა ერთადგილზე მიყინულ ქალს ამ დროს მათი ამღვრეული თვალები პირველად შეხვდა ერთმანეთს
-თუ გინდა შემიძლია თბილისში ჩაგიყვანო, დარწმუნებული ვარ წარმოდგენა არ გაქვს სად ვართ
-თქვენი დახმარება არ მჭირდება-გაბრაზდა გვანცა