ირაკლი ოდნავ დაიხარა და ღრმად შეისუნთქა საყვარელი ქალის ოქროსფერი ტალღების გამაბრუებელი სურნელი რის გამოც წამიერად თავი დაკარგა და გაუაზრებლად შეეხო ცოლის წითელ, ვნებიან ტუჩებს, დამფრთხალი ქეთი უმალ გამოფხიზლდა და შეშინებული თვალებით მიაჩერდა ზედმეტად ახლოს მყოფი ქმარს არეულ სახეს
-გეზიზღები არა?-ჩავარდნილი ხმით ჰკითხა ირაკლიმ და გასწორდა, ქეთიმ მის კითხვას დუმილით უპასუხა, რის გამოც კაცი საშინლად გაღიზიანდა და ისევ დაიხარა მისკენ, ნიკაპზე უხეშად წაავლო ხელი, თავი ააწევინა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა, მიღებული ჭარბი ალკოჰოლის დოზისგან ჩაწითლებული თვალებით, ცისფერ ამღვრეულ სფეროებში -მინდა რომ კითხვაზე მიპასუხო- მბრძანებლური ტონით უთხრა და ქეთიმ მისი თითები უხეშად რომ მოიშორა სახიდან ბრაზისა და მრისხანებისგან აკანკალებული ორივე ხელი ძლიერად მომუშტა
-ამ კითხვაზე პასუხი უკვე იცი-მშვიდი ტონით უთხრა ქალმა და საწოლიდან სწრაფად ადგა
-მასთან წასვლის უფლებას მაინც არ მოგცემ ხომ იცი
-თავიდან ნუ დაიწყებ-უემოციო ტონით უთხრა ქალმა და მისთვის გვერდის ავლა სცადა მაგრამ ირაკლი მაშინვე წინ გადაეღობა
-ბედნიერების უფლებას არ მოგცემთ ქეთი- ბრაზნარევი ტონით უთხრა კაცმა და სწორედ ამ დროს პირველად განიცადა საყვარელი ქალის მიმართ ენით აღუწერელი ზიზღის საშინელი გრძნობა
-ხომ ხვდები რომ ჩვენს შორის ყველაფრი დამთავრდა?-წამოენთო ქეთი
-გეგას გამო! მის გამო... და არა იმიტომ მე შენ გატკინე-აყვირდა წყობრიდან გამოსული კაცი- ის რომ არ დაბრუნებულიყო, შენ ჩემგან წასვლას არ მოინდომებდი ხომ ასეა?-უღრიალა ბოლო ხმაზე გაგიჟებულმა
-ჰო ასეა-დაეთანხმა ქეთი -რადგან მე დღემდე ვერ შევძელი გეგას დავიწყება და შენი შეყვარება! მაგრამ შენ ეს სულ იცოდი!
-მომხდარში ისევ მე მადანაშაულებ ?
-არ გადანაშაულებ... უბრალოდ მინდა გაიგო რომ არ მიყვარხარ! ვერ შევძელი გესმის? შენი შეყვარება ვერ შევძელი რეალურად მთელი 25 წელი და სწორედ ამ მიზეზით შენთან ყოფნა აღარ შემიძლია
-გეგა რომ არ დაბრუნებულიყო მაშინ? მაშინ რა მოხდებოდა?
-ხო მაგრამ ის დაბრუნდა...-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ქეთიმ
-არ წახვიდოდი ხომ ასეა? არასდროს წახვიდოდი- ცინიკური ტონით უთხრა ირაკლიმ და ზიზღით სავსე მზერით შეხედა ცოლის ალეწილ სახეს
-ფიქრობ რომ მე შენ გამოგიყენე?-ცრემლები მოეძალ ქალს
-არ მინდა რომ დაგკარგო-ბრაზნარევი ტონით უთხრა ირაკლიმ და გამწარებულმა კარადას ხელი გამეტებით დაარტყა, მოულოდნელობისგან ქეთი ადგილზე შეხტა და შეშინებული მიაჩერდა ქმარს- მე შენ მიყვარხარ, ძალინ მიყვარხარ რატომ არ გესმის!
-ვიცი რომ გიყვარვარ-ასლუკუნდა ქეთი -მაგრამ არ შემიძლია გესმის?... შემთან ყოფნა აღარ შემიძლია
-ნანობ ცოლად რომ გამომყევი? ნანობ რომ არ მოძებნე გეგა და საკმარისი დრო არ დაელოდე?-უემოციო ტონით ჰკითხა ირაკლიმ ზედმეტად ახლოს მდგომ ცოლს და მზერა გაუსწორა მის წაშლილ სახეს
-არ ვიცი-გულწრფელად უთხრა ქეთიმ და გვერდი აუარა ქმარს
-ნანობდი! მე ამას ვგრძნობდი, მთელი 25 წელი ვგრძნობდი როგორ იტანჯებოდი იმის გამო რომ თავის დროზე შენთვითონე არ მოძებნე გეგა, საკმარისი დრო არ დაელოდე და ცოლად მე გამომყევი
-ახლა უკვე აზრი აღარ აქვს წარსულზე ლაპარაკს და ფიქრს... ისე გამოვიდა რომ მე და გეგამ გააზრებული შეცდომები დავუშვით და შედეგიც შესაბამისი მივიღეთ და ვფიქრობ სამართლიანად... ერთადერთი ადამიანი ვინც არასწორად არ მოიქცა შენ ხარ, რადგან მაშინ როცა მე თავს მარტოდ ვგრძნობდი და ყველაზე ცუდად ვიყავი გვერდში დამიდექი... სწორედ ამ მიზეზით მინდა იცოდე რომ ჩემთვის ძალიან ძვირფასი ადამიანი ხარ და იქნები... მაგრამ შენი ცოლობა და სიყვარული როგორც ქალს არ შემიძლია და მინდა რომ როგორმე ეს გაიგო- მისკენ არ მიუხედი ისე უთხრა ქეთიმ ქმარს და ოთახიდან გავიდა. სინდისის საზიზღარმა და საზარელმა გრძნობამ ირაკლის გონება ერთიანად მოწამლა და თავი ამ ქვეყნად ყველაზე საშინლე ადამიანად აგრძნობინა, რადგან იცოდა...იცოდა რომ გეგა ციხეში იყო და არაფერი უთხრა ქეთის, ვერ უთხრა, ვერ შეძლო რადგან მისი დაკარგვის შეეშინდა... ვერც ახლა უთხრა სიმართლე ძალა არ ეყო... ძალიან შეეშინდა ქეთის არ შეეძულებინა...რის გამოც სახლში გაჩერება ვეღარა შეძლო და გიჟივით გავარდა ქუჩაში, პირველივე ტაქსიში ჩაჯდა და ბარში წავიდა კვლავ, უნდოდა გონების დაკარგვამდე დაელია რომ ყველა და ყველაფერი დაევიწყებინა.
გამთენიისას კარზე არანორმალურმა ბრახუნმა გააღვიძა მთვრალი და ახლად ჩაძინებული თორნიკე, რომელიც წვალებით და ბუზღუნით წამოდგა საწილიდან, ძლივს აზრზე მოსული ზლაზვნით მივიდა კართან და უღიმღამოდა გამოაღო, გაოგნებული მიაჩერდა მთვრალ ირაკლის რომელიც ძლივს ახერხებდა წონასწორობის შენარჩუნებას ტაქსის მძღოლის დახმარებით
-სწორად მოვიყვანე?-აღელდა მძღოლი თორნიკეს გაოცებეული სახის შემხედვარე
-დიახ დიახ-როგორც იქნა აზრზე მოვიდა დაბნეული ბიჭი და ირაკლის მხარში ამოუდგა
-მა ტაქსის ფული გადაიხადე რა-ლუღლუღით უთხრა ირაკლიმ და მთელი ძალით ჩამოეყრდნო შვილის ძლიერ მკლავს
-საჭირო არაა უკვე გადამიხადა-გაეცინა მძღოლს
-მადლობა-გაუღიმა თორნიკემ და ფრთხილად შეიყვანა შინ თითქმის უკვე გონდაკარგული კაცი, დივანზე დააწვინა და პლედი დააფარა მაშინვე, კარგა ხნის ფიქრის მერე კი ქეთის დაურეკა
-მამა ჩემთანაა-მაშინვე ეს უთხრა ქეთის სლუკუნი რომ შემოესმა ყურმილს მიღმა
-კარგადაა? -ატირდა ქეთი
-ისევ იჩხუბეთ? საშინლად მთვრალია
-არა, უბრალოდ ვილაპარაკეთ
-გასაგებია-მოიღუშა თორნიკე
-შენ? შენ როგორ ხარ?-ხმა დაბალი ტონით ჰკითხა ქეთიმ მონატრებულ შვილს
-არანაირად-უემოციო ტონით უთხრა ბიჭმა და სიგარეტი ამოიღო ჯიბიდან, ნერვიულად მოუკიდა და გააბოლა
-ისევ დალიე-ნაწყენი ტონით უთხარ ქეთიმ
-შენებურები არ დაიწყო ისევ თორემ გაგითიშავ!- გაბრაზდა თორნიკე
-მამას რამე დააფარე რომ არ გაცივდეს კარგი?- სხვა თემაზე გადავიდა მომენტალურად ქეთი
-დავაფარე უკვე
-კარგი
-კაი წავედი-სწრაფად უთხრა ბიჭმა და გაუთიშა.
შუადღისით გაეღვიძა თავატკიებულ ირაკლის რომელმაც ძლივს გაახილა დამძიმებული ქუთუთოები
-ამ ბოლო დროს ძაან ხშირად სვამ და ბევრს ეწევი იცი?-საყვედურით უთხრა თორნიკემ
-დედაშენივით ლაპარაკობ-გაეცინა კაცს
-დალევ?- იმ წამს გახსნილი ლუდის ბოთლით ხელში წამოადგა თავზე თორნიკე
-ეგ არ მიშველის რამე უფრო ძლიერი მჭირდება- ჩავარდნილი ხმით უთხრა კაცმა და წვალებით წამოჯდა დივანზე თან სახეზე მოისვ ხელი რომ ცოტა აზრზე მოსულიყო
-რაღაც განსაკუთრებული მაქ, მგონი მოგეწონება- ღიმილით უთხრა თორნიკემ და რამდენიმე წამში დაბრუნდა სამზარეულოდან დაბეჭდილი არყის ბოთლით ხელში, რომელიც მაგიდაზე დადო ჭიქებთან ერთად
-მიდი დროზე გახსენი და დაასხი, თავი მისკდება იქნებ გამიაროს-გაეცინა ირაკლის და როგორც კი შვილმა სასმლით სავსე ჭიქა გაუწოდა მაშინვე მოიყუდა
-ასწორებს ხო?-მომღიმარი სახით ჰკითხა თორნიკემ
-შენ ვაბშე ყველანაირ სასმელს უბერავ უკვე ხო?- გაბრაზებული სახით მიაჩერდა ირაკლი შვილს
-აუ ახლა შენც ქეთივით გაჭედვები არ დაიწყო რა
-მარიანაზე ისმის რამე? გაიგე სადაა?
-შენი აზრით ჩემს ცოლ-შვილზე რამე რომ გამეგო აქ ვიქნებოდი?
-არაფერი დააძალო იცოდე!-თვალები დააწვრილა ირაკლიმ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა შვილს ამღვრეულ, ჭაობისფერ სფეროებში
-ქეთივით მელაპარაკები-ირონიული ტონით უთხრა ბიჭმა კაცს და გაეცინა
-გგონია თუ სახლში იძულებით დააბრუნებ რამე შეიცვლება თქვენს არეულ ურთიერთობაში?
-ფიქრობ რომ არა?-დასერიოზულდა თორნიკე
-თუ მართლა თუ გინდა რომ ცოლი და შვილი დაიბრუნო თავად შენ უნდა შეიცვალო, სხვანაირად არაფერი გამოვა... ძალდატანებით არაფერი გამოვა, საბოლოოდ მხოლოდ იმას მიიღებ რომ მარიანა შეგიძულებს
-გგონია ასე მარტივია საყვარელი ადამიანის შეძულება, მაშინ როცა ის მთელი არსებით გიყვარს?
-კი, თუ ის ადამიანი ტკივილს გაყენებს და შენს სიყვარულს იკიდ.ბს
-გგონია რომ მე ჩემი ცოლი, შვილი და ოჯახი მკ.დია?- ავარდა თორნიკე
-მარიანა წავიდა... შენს გამო წავიდა და არა ვინმე სხვა ადამიანის გამო... ხვდები რა განსხვავება შენსა და ჩემს მდგომარეობას შორის?
-გგონია რომ შემიძულებს?
-თუ კიდევ ატკენ კი
-შენ? შენ გძულს ქეთი იმის გამო რომ გულს გტკენს?
-ზოგჯერ კი-გულწრფელად უთხრა ირაკლიმ და მეოთხე ჭიქა ჩაცალა
-მაგრამ მისი გაშვება მაინც არ გინდა
-ჰო ასეა, მაგრამ აზრი არ აქვს გესმის? აზრი არაფერს აღარ აქვს უკვე
-ცოლად რომ მოიყვანე იცოდი, რომ მას ჯერ კიდევ ის... გეგა უყვარდა?
-ჰო ვიცოდი-დანანებით უთხრა ირაკლიმ-მაგრამ იმდენად ძლიერად მიყვარდა დედაშენი რომ მასზე უარი ამ მიზეზითაც კი ვერ ვთქვი
-ქეთი? ქეთი რატომ დაგთანხმდა ცოლობაზე?
-ამ თემაზე ლაპარაკი არ მინდა-მოიღუშა ირაკლი და მეხუთე ჭიქა ჩაცალა
-ანიმ ყველაფერი მომიყვა თქვენზე და ამ კითხვაზე მასაც არ უპასუხე, მინდა ვიცოდე რატომ დაგთანხმდა დედა ცოლობაზე მაშინ, როცა სხვა კაცი უყვარდა და ჯერ კიდევ მის დაბრუნებას ელოდებოდა
-იმიტომ რომ სხვა გზა არ დავუტოვე-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ირაკლიმ და ხელახლა შეივსო ჭიქა თეთრი, მჟავე და მწარე სითხით
-ამ კითხვაზე ანის, არც ქეთი პასუხობს, გთხოვ მითხარი რა მოხდა თქვენს შორის, მე ეს უნდა ვიცოდე-აღელდა თორნიკე, ირაკლიმ არაფერი უპასუხა და რამდენიმე ჭიქა არაყი კიდევ დალია და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ჩამწყდარი ხმით დაიწყო
-ჩხუბის მერე საავადმყოფოში მარტო დავტოვე და წავედი... რამდენიმე დღე არ მოვედი თქვენს სანახავად, მაგრამ ჩუმად ავთოს ვგზავნიდი ხოლმე ამბის გასაგებად, თუმცა ფული განზრახ არ გამიგზავნია ქეთისთვის, მინდოდა უჩემობა მწარედ ეგრძნო, ჰოდა ერთ წვიმიან ღამეს ატირებული მოვიდა ჩემს ნაქირავებ ბინაში და როგორც კი კარი გავაღე ხელებში ჩამივარდა მისავათებული, თურმე ფული საერთოდ არ ჰქონია და ფეხით უვლია საავადმყოფოდან ჩემს სახლამდე მთელი საათნახევარი, კითხვა კითხვით მოსულა...დახმარება მთხოვა, მაშინ ძალიან ცუდად იყავი და ძვირადღირებული წამლები გჭირდებოდა, საქართველოში მათი შოვნა საკმაოდ რთული იყო ან საერთოდ არ იშოვებოდა... ღამე ჩემთან დარჩა სახლში, რადგან ძალიან სუსტად გრძნობდა თავს, დილით საავადმყოფოში ერთად მოვედით... იმ დღიდან გეგაზე ლაპარაკი აღარ ყოფილა ქეთის მხრიდან, ჰოდა მეც ვიფიქრე რომ მის გულში რაღაც ადგილი დავიკავე, იმაზე ფიქრი არ მინდოდა რომ
ჩვენი ეს სიახლოვე და განსაკუთრებული ურთიერთობა მხოლოდ მის, ამ გამოუვალ მდგომარეობას უკავშირდებოდა ... თავს ვიტყუებდი... მერე როცა გამოგწერე, კახეთის ნაცვლად ბორჯომში წავიყვანეთ. ისეთი ბედნიერი იყო ქეთი შენი გამოჯანმრთელებით რომ კარგა ხანს აზრზე ვერ მოვიდა და ვერ მიხვდა სად მიმყავდით-ირაკლის გაეღიმა როცა გაახსენდა წარსულის მტკივნეული, ლამაზი და გიჟური მოგონებები-დედაშენი გაგიჟდა და გადაირია როცა ჩემი მეგობრის სახლში მიგიყვანეთ, ვიჩხუბეთ მაგრამ წასვლის უფლება მაინც არ მივეცი, მერე კი ჩემთან და დაუნდობელ ცხოვრებასთან პირისპირ მარტო დარჩენილი, მარტივად დავარწმუნე და დავითანხმე ცოლობაზე
-მაინც რომ არ დაგთანხმებოდა... წასვლის უფლებას მისცემდი?-კარგა ხნის სიჩუმის მერე ინტერესით ჰკითხა თორნიკემ სახე ალეწილ კაცს
-დამთანხმდებოდა-დარწმუნებით უთხრა ირაკლიმ და თორნიკეს სიგარეტს და სანთებელას წამოავლო ხელი, ნერვიულად მოუკიდა და გააბოლა, უაზრო სიჩუმე ჩამოწვა სევდით სავსე, ცივ ოთახში რომელსაც მზის ოქროსფერი სხივები ოდნავადაც კი ვერ ფანტავდა.
-დავლიოთ-ხმა დაბალი ტონით თქვა თორნიკემ და ხელახლა შეავსო მომცრო ჭიქები მჟავე სითხით.
მარიანა ცრემლიანი თვალებით დაჰყურებდა ორ წითელ ხაზს და ვერაფერით იჯერებდა რომ ეს საშინელება ნამდვილად მისთავს ხდებოდა, აბაზანის ცივ, გაყინულ კედელს უღონოდ მიეყრდნო ზურგით და იატაკისკენ დაცურდა, კარგა ხანს იჯდა ასე ერთ ადგილზე მიყინულივით და მოძრაობას ვერ ბედავდა, არა თუ ფიქრს ორ წითელ ხაზზე რომელიც რეალურად მის სხეუში ჩასახული ახალი სიცოცხლე და აჩქარებული გულისცემა იყო უკვე... ცხვირი საშინლად აეწვა და უმალ გადმოსცვივდა სიმწრის ცრემლები, თავს საშინლად გრძნობდა იმის გამო რომ საკუთარი პაწაწინა შვილის არსებობა სხეულში, ამ ქვეყნად ყველაზე უბედურს ხდიდა თავისდაუნებურად და არა ბედნიერ ადამიანს იმის გამო რომ დედობის ბედნიერება მეორედ არგუნა ღმერთმა. თვალწინ ლილე დაუდგა, რის გამოც გული მტკივნეულად შეეკუმშა, იმის გააზრებაზე რომ ეს უმწეო არსება რომელიც მის სხეულში ახლა ყალიბდებოდა უკვე არ უყვარდა, ხოლო ლილე, რომელსაც გაუმართლა და ადრე დაიბადა სიგიჟემდე უყვარდა სული ისე ძლიერ ატკინა რომ ხმამაღლა ატირდა, რაგდან დამძიმებულ სხეულში ვეღარ დაიტია მოწოლილი მძიმე ემოციები.
შუაღამისას კონსპექტებში თავ ჩარგული სოფი შეკრთა როცა მისი ტელეფონი აწკრიალდა და ეკრანზე მარიანას ნომერი გამოისახა
-მოხდა რამე?-შეშინებულმა უპასუხა იმავე წამს დას- თორნიკემ გიპოვათ?
-სოფი ძალიან ცუდად ვარ-ასლუკუნდა მარიანა
-რა ხდება ლილეს დაემართა რამე?-ფეხზე წამოვარდა აღელვებული გოგონა
-არა, კარგადაა, არც იმ არანორმალურს ვუპოვივართ ჯერ
-აბა რა ხდება ამ შუაღამისას რატომ მირეკავ ასეთი შეშინებული?
-გახსოვს რომ გითხარი გადამიცდა-მეთქი?
-ტესტი გაიკეთე?-აღელდა სოფი
-ჰო...ორსულად ვარ-ატირდა მარიანა
-კი მაგრამ... ეს როგორ მოხდა?! ხომ მითხარი ლილე რაც ხელოვნურ კვებაზე გადავიყვანე მას მერე წამლებით ვიცავ თავსო?
-ჰო ვიცავდი მაგრამ რამდენჯერმე დამავიწყდა დალევა ციკლის მერე...მეგონა ეს არაფერს ნიშნავდა და არფერი მოხდებოდა...
-კარგი დამშვიდდი, ასე ნუ განიცდი გთხოვ... ხვალ გამოცდის მერე ეგრევე შენთან მოვალ და ვილაპარაკოთ
-კარგი
-არაფერზე ინერვიულო, როგორმე მოვაგვარებთ ამ ამბავს
-დედას არაფერი უთხრა კარგი? ისედაც ცუდადაა
-არა, არავის არფერს ვეტყვი, მე და შენ მოვაგვაროთ
-თავს საშინლად ვგრძნობ
-მომისმინე ჯერ გავიგოთ რამდენი კვირის ხარ... მერე კარგად დაფიქრდი გინდა თუ არა ეს ბავშვი საერთოდ და გადაწყვეტილება ისე მიიღე, მე შენს ყველა გადაწყვეტილებას მხარს დავუჭერ ხომ იცი...
-ვიცი
-გაგიგებ თუ მასზე უარს იტყვი და იმის გაგებასაც შევძლებ რომ მას ვერ შეელიო და მაინც გააჩინო
-ძალინ მჭირდები
-ხვალვე საღამოს შენთან ვიქნები
-მიყვარხარ
-მეც.
გვანცა მთელი დღე მოუსვენრად იყო, მოუთმენლად ელოდა რეზისგან ზარს ან შეტყობინებას, მაგრამ ამოდ, მისი მობილური ჯოუტად დუმდა და რაც დრო გადიო უფროდაუფრო უფუჭდებოდა ხასიათი
-რა გჭირს?-დაინტერესდა გეგა- მთელი დღე რაღაც უხასიათოდ ხარ
-ერთი იდიოტის ზარს ველოდებოდი-უკმაყოფილო სახით უთხრა გვანცამ ძმას და მაგიდაზე მიგდებული გეგას სიგარეტის კოლოფიდან ერთი ღერი ამოიღო
-მგონი ზედმეტად დიდი მოლოდინები გქონდა ზედმეტად უმნიშვნელო ადამიანისგან?-ცინიკური ტონით ჰკითხა გეგამ დას და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ამღვრეულ თვალებში
-აუ რატომ ხარ ასეთი დამპალი?-გაბრაზდა გვანცა
-სიმართლე ყველას რატომ გწყინთ ვერ გავიგე- შეიცხადა გეგამ და მაგიდაზე დადებული სანთებელა გვანცას მხარეს გააცურა
-სერიოზულად?-შეიცხადა ქალმა და ნერვიულად მოუკიდა ტუჩებშორის მოქცეულ ღერს
-ისეთი გაბრაზებული ხარ რომ...-გაეცინა გეგას
-შენზე არა... ისე რომ იცოდე-აკისკისდა ქალი
-რა მნიშვნელობა აქვს ვისზე, ბოლოს მაინც მე შემოგრჩებ ხოლმე ხელში და ჩემზე იყრი ჯავრს
-ეგეთი აუტანელიც არ ვარ
-ხაარ!
-გეგა უკვე ნერვებს მიშლი
-აი ხო გეუბნებოდი-ირონიული ღიმილით უთხრა კაცმა დას და ტელეფონს და მანქანის გასაღებს წამოავლო ხელი
-საით?-დაინტერესდა გვანცა
-ქეთი უნდა ვნახო
-ბოლოსდაბოლოს მოხდა სასწაული და შეხვედრაზე დაითანხემე შენი ჭირვეული გოგო?
-ჯერ ვერ-მოიღუშა გეგა
-კატეგორიულად რომ მოსთხოვო შეხვედრა?
-შენი აზრით გაამართლებს ეგ მეთოდი?
-ქეთინოსთან კი-აკისკისდა გვანცა-ძაან გაუჭედე შენებურად
-ჰო მაგრამ აზრი? მოვა და ორ წუთში მოტყდება
-მე შენს ადგილას მოვიტაცებდი-გიჟივით გაეცინა გვანცას-ძალდატანებით თუ არ წაიყვანე ეგ სადმე ისე არაფერი გამოვა მასთან
-გაქანებული მანქანიდან გადამიხტება ზუსტად ვიცი-გაეცინა გეგას
-თუ ეტყვი რომ ერთი-ორი სათით მიგყავს სადღაც მხოლოდ იმიტომ, რომ მარტოებმა მშვიდად ილაპარაკოთ არა მგონია კიდევ მოისურვოს გადახტომა
-იცი რომ გიჟი ხარ-ინტერესით ჰკითხა გეგამ
-შენ უფრო! იმიტომ რომ დარწმუნებული ვარ ზუსტად ეგრე იზამ-აკისკისდა ქალი
-მართლა არ ხარ შენ ნორმალური
-სერიოზულად?-იცინოდა გვანცა-ამას ვინ მეუბნება? კაცი რომელიც უახლოეს წუთებში აპირებს რომ მოიტაცოს ჯერ კიდევ გათხოვილი ქალი
-კაი წავედიმე-თვალი ჩაუკრა გეგამ დას და სიგარეტის კილოფი მაგიდაზე დაუდო
-არ მჯერა -შეიცხადა აღფრთოვანებულმა გვანცამ და როცა კოლოფში ერთი ღერი დაუხვდა საშინლად გაბრაზდა და კართან მისულ ძმას მიაყვირა
-ვერ გიტან ვერც შენ და ვერც იმ იდიოტს ამ წუთამდე რომ მაინც მის ზარს ველოდები!
ქეთი საშინლად დაიძაბა როცა მობილურის ხმა გათიშულ ეკრანზე გეგას ნომერი გამოისახა