გეგასთან საუბარმა ქეთი ცოტა დააწყნარა, თუმცა, საბოლოოდ მაშინ დამშვიდდა, როცა მარიანას ელაპარაკა და დარწმუნდა რომ ამ ეტაპზე თორნიკე სრულიად ფხიზელი საღგონებაზე იყო.
-დაწყნარდა?-ინტერესით ჰკითხა თორნიკემ და მიღუშული სახით მიაჩერდა ცოლს, მარჯვენა ხელის არათითზე, რომელზეც ქორწინების ბეჭდის არარსებობას, რატომღაც, ჯერ კიდევ ვერ ეგუებოდა
-კი-უხალისოდ უპასუხა მარიანამ და თავი დახარა, უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა რომელიც ისევ თორნიკეს ხმამ დაარღვია
-მართლა გეზიზღები?- ამ დროს მარიანამ თავი ასწია და გაოგნებული სახით მიაჩერდა ქმარს- მაშინ... ჩვენი ბოლო საუბრი სწორედ ამ სიტყვებით დაასრულე გახსოვს?-მოიღუშა თორნიკე და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ცოლს ამღვრეულ, მწვანე ჩამუქებულ სფეროებში. გოგონა ისე არია ბიჭის ამ მოულოდნელმა შეკითხვამ და მზერამ რომ საშინლად დაიბნა და დაიძაბა-მარიანა-გაბრაზდა თორნიკე-მინდა რომ კითხვაზე მიპასუხო- მბრძანებლური ტონით უთხრა და აკანკალებული ხელებით მაგიდაზე მიგდებულ სიგარეტს და სანთებელას წამოავლო ხელი თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია ცოლის ალეწილი, მარიანამ ვერ გაუძლო მის დაჟინებულ და გამომწვევ მზერას ამიტომ მოულოდნელად ფეხზე წამოდგა და მისაღები ოთახიდან გასვლა დააპირა მაგრამ აღელვებული თორნიკეც მაშინვე ფეხზე წამოვარდა და იმავე წამს, წინ ასევტა, თან სიგარეტის კოლოფი და სანთებელა ჯიბეში ჩაიდო-კითხვაზე არ მიპასუხებ?- ირონიული ტონოთ ჰკითხა ერთ ადგილზე მიყინულ ცოლს და მარიანას არანაირი რეაქცია რომ არ ჰქონდა საშინლად გაბრაზდა, ნიკაპზე ნაზად მოჰკიდა ხელი, თავი ააწევინდა და ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა-ჯერ კიდევ გიყვარვარ ხომ ასე?- გოგონამ არაფერი უპასუხა, მეტიც მისი ხელი ნელა და ურეაქციოდ მოიშორა სახიდან და მაშინვე ზურგი აქცია- გამუდმებით რატომ გამირბიხარ-წამოენთო თორნიკე- ჩემი ისევ გეშინია?!-ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა და კარგა ხნის სიჩუმის მერე დანანებით დაამატა-ისევ არ მენდობი...
-გიკვირს?-ცინიკური ტონით ჰკითხა გოგონამ და მისკენ მიტრიალდა
-ვიცი, ვიცი რომ გატკინე მაგრამ...
-მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ ეს რამეს შეცვლის ჩვენს ურთიერთობაში!-წინადადება გააწყვეტინა გაცეცხლებულმა გოგონამ ქმარს და მისკენ შეტრიალდა
-მარიანა!-გაბრაზდა ბიჭი და მისკენ წადგა ნაბიჯი
-არ მომეკარო!-ავარდა გოგონა და უკან დაიხია
-შენთვის არაფერს ნიშნავს ის, რომ მე ყველფრის გამოსწორებას და თავიდან დაწყებას ვცდილობ იმიტომ რომ ვნანობ ჩადენილს, რადგან ძალიან მიყვარხა და შენი დაკარგვა არ მინდა?-აყვირდა წყობრიდან გამოსული ბიჭი და წამებში დაფარა მათშორის არსებული მანძილი
-ხელახლა ვერ გენდობი არ შემიძლია-მკაცრი ტონით უთხრა აღელვებულმა გოგონამ ზედმეტად ახლოს მდგომ ქმარს და მასთან დისტანციის გასაზრდელად კიდევ წადგან უკან ნაბიჯი, რის გამო კარადას მიეჯახა ზურგით, თორნიკემ მისი ამ ბანეულობით ისარგებლა და ორივე აკანკალებული ხელი იმავე წამს კარადას მიაბჯინა, უკვე სუნთქვა შეწყვეტილი ცოლი კი ხელებშორის მოიმწყვდია და ზემოდან დააცქერდა ამღვრეული თვალებით
-არ გაგიშვებ, ხელმეორედ ვერ დაგკარგავ- მკაცრი ტონით უთხრა და ოდნავ დაიხარა, ცხვირის წვერი საფეტქელზე ნაზად შეახო და ღრმად შეისუნთქა მისი ზედმეტად მონატრებული ტკბილი და გამაბრუებელი სურნელი
-აქ იმიტომ არ ვარ რომ შენთან ურთიერთობის აღდგენა მინდა, პირიქით მინდა რომ ყველაფერი საბოლოოდ გავარკვიოთ და სამუდამოდ დავასრულოთ-დაუნდობლად მიახალა გოგონამ ქმარს და გაბედულად ჩააცქერდა ჩაწითლებულ თვალებში
-არა!-ავარდა ბიჭი
-რატომ არ გესმის? არ შემიძლია! არ შემიძლია!-აყვირდა წყობრიდან გამოსული გოგონა და მოწოლილ ცრემლებს მთელი ძალით გაუწია წინაადეგობა
-გთხოვ მენდე...უკანასკნელად
-მეშინია, ძალიან მეშინია რომ იგივე იმედგაცრუების და ტკივილის გადატანას მაიძულებ შენდაუნებურად-დაუჩურჩულა ხმა აკანკალებულმა გოგონამ და მოულოდნელად თავი დახარა- ამიტომ ვეღარ გენდობი თავიდან
-მარიანა
-თორნიკე-როგორღაც თავს მოერია გოგონა დამშვიდადა და მზერა გაბედულად გაუსწორა ქმარა- ტყუილად ცდილობ ჩემს დარწმუნებას, განქორწინებას არ გადავიფიქრებ არცერთ შემთხვევაში!!!
-ასე მარტივად უარს ვერ იტყვი ჩვენს სიყვარულზე- ავარდა ბიჭი და კიდევ უფრო მეტად მიეწება ცოლს
-შენ მაიძულე რომ ასე მოვქცეულიყავი!
-მარიანა-მოიღუშა ბიჭი და ცოლის გაფითრებულ სახეს ნაზად ჩააყოლა აკანკალებული ხელის ზურგი
-თორნიკე-აღმოხდა აღელვებულ გოგონას რომელმაც მოულოდნელად სახეზე ფერი საბოლოოდ დაკარგა პირზე ხელი აიფარა და ხელიდან გაუსხლტა ქმარს, მაშინვე აბაზანაში შევარდა და კარი შიგნიდან ჩაკეტა
-კარგად ხარ? მარიანა-აღელვებული თორნიკე კარის სახელურს დაეჯაჯგურა და რამდენჯერმე გამეტებით დაარტყა კარზე ხელი
-კარგად ვარ-ბრაზნარევი ტონით გამოსძახა გოგონამ ქამრს როცა აზრზე მოსვლა შეძლო და პირღებინებამ გადაურა
-გააღე-მბრძანებლური ტონით უთხრა ბიჭმა და ისე უხეშად დაქაჩა სახელური ლამის მოტეხა, მარიანამ სახეზე წყალი შეისხა და ოდნავ რომ დამშვიდდა კარი გააღო
-რა გჭირს?-ინტერესით მიაჩერდა თორნიკე სახეგადაფითრებულ ცოლს
-ისეთი არაფერი-უღიმღამოდ უპასუხა მარიანამ და სულ ერთი წამით შეხედა ქმარს, შემდეგ კი გვერდი აუქცია მას
-რას ჰქვია ისეთი არაფერი?-გაბრაზდა ბიჭი-მთელი დღეა გული გერევა
-გადამივლის-დაამშვიდა გოგონამ
-საავადმყოფოში წავიდეთ
-არ მინდა-მაშინვე იუარა მარიანამ და მისკენ აღელვებული შეტრიალდა
-ცუდად გამოიყირები-უკვე ეჭვები ღრღნიდა თორნიკეს
-ალბათ მოვიწამლე -დაამშვიდა მარიანამ
-ჰოდა მითუმეტეს საავადმყოფოში უნდა წავიდეთ-გადაჭრით უთხრა ბიჭმა და მანქანის გასაღებს წამოავლო ხელი
-არ მინდა კარგად ვარ-გაბრაზდა მარიანა და დივანზე დაჯდა, თორნიკე აღარ შეეწინაადეგა, გაჩუმდა და მის პირდაპირ სავარძელში დაჯდა თან ეჭვის თვალით შეხედა ცოლს. გამაყრუებელი სიჩუმე ჩამოწვა რომელიც მოულოდნელად თორნიკეს ხმამ დაარღვია
-ოთახში შედი და დაივენე
-არ მინდა-მაკცრი ტონით უთხრა გოგონამ ქმარს და სულ ერთი წამით მზერა გაუსწორა მის არეულ სახეს
-ცუდად გამოიყურები...დასვენება გჭირდება
-კარგად ვარ
-არა არ ხარ! -გაბრაზდა ბიჭი და გამჭოლი მზერით შეხედა ცოლს, მარიანამ ამ დროს თავი დახარა აკანკალებული თითების მტვრევას მოჰყვა-მიდი, შედი ოთახში დაისვენე, მე მანდ დავიძინებ-დივანზე მიუთითა დაძაბულმა ბიჭმა ცოლს
-თორნიკე უკვე ხომ გითხარი-მისი სიტყვების უარსაყოფად დაიწყო ლაპარაკი გაბრაზებულმა მარიანამ მაგრამ ბიჭმა მაშინვე გააწყვეტინა წინადადება
-ნუ გეშინია ოთახში არ შემოგივარდები-მკაცრი ტონით უთხრა და სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა, თან ფეხზე წამოდგა და აივანზე გავიდა აღელვებული, მარიანა კი ოთახში შეიკეტა, რადგან არანაირი სურვილი აღარ ჰქონდა საუბარი გაეგრძელებინა თორნიკესთან, ძალინ დაღლილი იყო როგორც ფიზიკურად ისე ემოციურად.
გეგა მთელი ღამე თეთრად გაათენა, რადგან ქეთიზე, ირაკლიზე, მათ მოულოდნელ განქორწინებაზე და უცნაურ ქცევაზე ფიქრი ჯერ კიდევ არ აძლევდა მოსვენებას. ათასი კითხვა უტრიალაებდა თავში რადგან ქეთი გამუდმებით გაურბოდა ამ თემაზე ლააპრაკს, შესაბამისად გეგას ინტერესი კიდევ უფრო მძაფრდებოდა ამ საკიყხთან დაკავშირებით, ეჭვები კი ღრმავდებოდა... იმდენად აიყოლია ამ ყველაფერზე ფიქრმა რომ მოსვენება საბოლოო დაკარგა და გამთენიისას საწოლიდან უხალისოდ ადგა,სამზარეულოში შევიდა, ტკბილი ყავა გაიკეთა და აივანზე გავიდა ჭიქით ხელში, მის გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა გვანცა რომ დაუხვდა სიგარეტით ხელში კსამზე მჯდომი
-დიდხანია რაც აქ ხარ და ეწევი?-უცნაური ტონით ჰკითხა გეგამ დას და აივანის მოაჯირს ზურგით მიეყრდნო, უეცრად გავნცას სიგარეტს და სანთებელას ხელი წამოავლო, მშვიდად მოუკიდა და ჯიბეში შეინახა, გვანცამ მკვლელი მზერა ესროლა ძმას თუმცა ხმა არ ამოუღია და მშვიდად განაგრძო მოწევა -თვალები ამოღამები გაქვს, დიდ ხანია რაც გღვიძავს?
-საერთოდ არ მძინებია-უკმაყოფილო ტონით უთხრა ქალმა და მისი ტკბილი ყავა მოსვა- რა ტკბილია რა უბედურებაა, ამას როგორ სვამ?- შიცხადა და ჭიქა მაგიდაზე ხმაურით დადო
-თუ გინდა გაგიკეთებ-ყოყმანით შესთავაზა გეგამ
-არ არ მინდა-მოიღუშა გვანცა
-ისევ იმ ერთადერთზე ფიქრი არ გასვენებს დღემდე დაუღალავად რომ გაიგნორებს?-ცინიკური ტონით ჰკითხა გეგამ დას და გაეცინა
-რატომ ხარ ასეთი დამპალი?-გაბრაზდა გვანცა-ვერ ხვდები რომ უკვე მაღიზიანებს ეგ შენი იდოტური იუმორი რეზიზე?-ავარდა ქალი
-ესე იგი რეზი-გამარჯვებულის სახით მიაჩერდა გეგა დას
-ვერ გიტან!-თვალები დაუბრიალა გვამცამ და ფეხზე წამოვარდა აღელვებული-ოღონდ მართლა- მაქსიმალური გულწრფელობით უთხრა და სახლში შევარდა გაცეცხლებული, გეგას გაეცინა და ტელეფონი ამოიღო ჯიბიდან, საათა დახედა რომელიც გამთენიის 6 უჩვენებდა, უკმაყოფილო სახით დაბრიცა ტუჩები და დაშინვე ჯიბეში შეინახა ტელეფონი თუმცა დიდხანს მაინც ვერ გაძლო და ერთი საათის მერე ქეთის დაურეკა და როცა როგორც იქნა მერამდენეღაცა ზარზე უპასუხა ძლივს გაღვიზებულმა და აზრზე მოსულმა ქალმა, ხმის ამოღებაც არ აცადა სიცილით უთხრა
-დილა მშვიდლობისა იმედია არ გააგღვიძე და მთელი ღამე ჩემზე ფიქრმა არ დაგაძინა, ისევე როგორც მე შენზე და ირაკლიზე ფიქრმა
-ცდები- უღიმღამოდ უთხრა ქალმა და ჯერ კიდევ მოქმედი ქმრის სახელის ხსენებამ გეგას შეუმჩნევლად საშინლად დაძაბა
-დღეს საღამოს გამოგივლი
-არ გინდა გთხოვ...
-მხოლოდ რამდენიმე წუთით გნახავ
-გეგა!
-ქეთი
-არა!-გაჯიუტდა ქალი
-შენი ნახვა მინდა-გაეცინა კაცს
-უკვე ხომ გითხარი სანამ არ განვქორწინდები არ მინდა რომ ერთმანეთს ხშირად შევხვდეთ-მეთქი?- საყვედურით უთხრა აღელვებულმა ქალმა კაცს და საწოლზე გაბრაზებული სახით წამოჯდა
-ქეთი ნუ მეწინააღმდეგები!
-რატომ არ გესმის?
-მხოლოდ რამდენიმე წუთით-თქო!-ხმა გაიმკაცრა გეგამ -თან შენს ყოფილზეც სალაპარაკო გვაქვს
-ჯერ ყოფილი არაა!-მოღუშა ქეთი
-მალე იქნება-დაამშვიდა გეგამ და გაეცინა
-კარგი მოდი ოღონდ გვიან, წინააღმდეგ შემთხვევაში შენს სანახავად არ ჩამოვალ-სიტყვა ბანზე აუგდო ქეთიმ და მოულოდნელად გაუთიშა რადგან ირაკლის გახსენებამ და მასზე ფიქრმა ხასიათი გაუფუჭა. გეგამაც იგრძნო რა საშინლა იმოქმედა მის საყვარელ ქალზე ყოფილი ქმრის ხსენებამ ამიტომ აღარ უცდია მასთან დარეკვა და ლაპარაკი.
დილით მარიანამ, რაღაც სასიამოვნო შეხება იგრძნო სახეზე და ძილი გაუკრთა, თუმცა სანამ თვალებს გაახელდა და აზრზე მოვიდოდა ლილეს სასიმოვნო და ტკბილი სურნელი იგრძნო, რის გამოც არაამქვეყნიური ბედნიერება განიცადა წამიერად, გაეღიმა, ჯერ კიდევ თვალებდახუჭულმა შვილი გულზე მიიკრო და თავი მის თმებში ჩამალა
-დედიკოს პატარა-ჩურჩულით თქვა და ნელა გაახილა თვალები რომ მისი მოცინარი სახე დაენახა. თორნიკე იქვე შორი-ახლოს იდგა კადელზე ზურგით მიყრდნობილი, ფეხებგადაჯვარედინებული და მომღიმარი სახით უყურებდა მონატრებული დედა-შვილის შეხვედრას
-გიორგიმ მოიყვანა?-ინეტერესით ჰკითხა მარიანამ ქმარს და შვილს სახე დაუკოცნა
-ჰო გამთენიისას დამირეკა სოფიმ შენმა ბავშვმა გაჭედაო და გიოს მოვაყვანინე
-დიდი ხანია?
-არა ახლახანს მოვიდენე- გაუღიმა თორნიკემ ცოლს და უეცრად გული შეუქანდა როცა დედის მოსიყვარულების მერე ლილე საწოლიდან ჩაბობღდა, მაშინვე მივარდა და ხელში აიტაცა
-დადის-მომღიმარი სახით ახედა მარიანამ დაბნეულ ბიჭს და საწილზე წამოჯდა, თორნიკე დაბნეული სახით რომ მიაჩერდა გაეცინა- უკვე გაიარა ფეხზე და დადის, შეგიძლია დასვა
-დადის?-უმისამართოდ იკითხა თორნიკემ და გაოგნებული სახით მიაჩერდა ლილეს რომელიც მისი სახის წვალებით იყო დაკავებული. კარგა ხნის ფიქრის მერე ძირს დასვა, თავადაც ჩაიმუხლა და ინტერესით მიაჩერდა მომღიმარ პატარას რომელიც ძალიან ფრთხილად, დამოუკიდებლად დგამდა ნაბიჯებს. ამ მშვენიერმა და საოცარმა სანახაობა თორნიკეს გული საშინლად ატკინა, რადგან მისმა ერთადერთმა და პაწაწინა გოგონამ ცხოვრების პირველი ნაბიჯები ისე გადადგა რომ წარმოდგენა არ ჰქონდა ამის შესახებ. იმდენად აიყოლია მისი დახშული გონება სინანულის საზიზღარმა შეგრძნებამ რომ ვეღარ გაუძლო ამ ყველაფერს და გარეთ გავარდა, მანქნის წინა ცხვირს ზურგით მიეყრდნო და სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა
-დიდი ხანია რაც გაიარა?-ნაწყენი ტონით ჰკითხა ცოლს, როცა მარიანა ლილეთი ხელში ეზოში გავიდა მასთან
-არა, ახლახანს გაბედა დამოუკიდებლად ნაბიჯების გადადგმა-ისევ საზარელი და სევდიანი სიჩუმე ჩამოწვა რომელის დარღვევა მხოლოდ ლილემ გაბედა.
მარიანა მთელი დღე ისე ისე საშინლად გრძნობდა თავს, როს გამოც თორნიკემ მასთან ლაპარაკი გადაიფიქრა და მთელი თავისუფალი დრო მონატრებულ შვილთან თამაში გაატარა. მარიაან ძალიან ეცადა მისი სისუსტე, თავბრუსხვევა და გულისრევის შეგრძნება თორნიკესთვის შესამჩნევი და თვალშისაცემი არ ყოფილიყო, მაგრამ რამდენჯერმე მაინც მოუწია აბაზანაშიც შეკეტვა, შესაბამისად თორნიკემ ისევ საავადმყოფოში წასვლა დაიჟინა, მარიანა კი ჯიუტად შეეწინააღმდეგა, რის გამოც ხმამაღლა შეკამათდნენ და შეშინებული ლილე აატირეს. ის დღე ისე დააღამეს რომ ერთმანეთს აღარ დალაპარაკებიან აუცილებელი საჭიროების გარეშე რომ სიტუაცია უარესად არ გაემწვავებინათ და მთელი თავისუფალი დრო მხოლოდ შვილს მიუძღვნეს.
გეგა მოთმინებით ელოდებოდა ქეთის გამოჩენას და აუღელვებლად დაჰყურებდა მაჯის საათს რომლის ციფერბლატის მიხედვით ის უკვე 10 წუთზე მეტი იყო რაც აგვიანებდა შეხვედრის ადგილას, თუმცა გეგას ნერვიც არ გატოკებია ამის გამო და მშვიდად ეწეოდა მორამდენეღაცა სიგარეტის ღერს, თუმცა როგორც კი საყვარელი ქალის გამხდარ სილუეტს ჰკიდა თვალი მაშინვე სადღაც გაქრა მისი იდეალური სიმშვიდე და არანორმალური მოლოდინის რეჟიმზე გადავიდა, შესაბამისა დრაც უფრო მცირდებოდა მანძილი მასასა და მის საყვარელ ქალს შორის მით უფრო მეტად ემღვრეოდა ცხელი სისხლი ძარღვებში
-მაპტიე ამდენი რომ გალოდენი მაგრამ-შორიდანვე დაიწყო თავის მართლება ქეთიმ და სანამ წინადადებას დაასრულებდა, მომღიმარი სახით გაემართა გეგა მისკენ რომელამც წამში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი და მაშინვე ტუჩებზე დააცხრა, ქეთი ოდნავ დაიბნა თუმცა არანაირი სურვილი არ გასჩენია მონატრებული მამაკაცის ვნებიანი ტუჩებისთვის წინააღმდეგობა გაეწია, ამიტომ მაშინვე თმებში შეუცურა აკანკალებული თლილი თითები და მის გიჟურ კოცნას იგივე სიგიჟით უპასუხა. რაღაც მომენტში გეგა მოულოდნელად მოწყდა მის წითელ ტუჩებს და თვალებში ჩააცქერდა
-მიყვარხარ-ხმა დაბალი ტონით უთხრა რა მომღიმარი სახით, ნელა ჩააყოლა სიგარეტიანი ხელის ზურგი მის გაფითრებულ სახეს, მოულოდნელად მეორე ხელი წელზე შეუცურა, ტანზე მჭიდროს მიიკრო მისი სიფირიფანა ოდნავ ათრთოლებული სხეული და ისევ ტუჩებზე დააცხრა, უნდოდა რაც შეიძლება გაეხანგრძლივებინა მისი შეხებით და გერძნებით გამოწვეული ბედნიერება, ამიტომ რამდენჯერმე ამოსუნთქვის შესაძლებლობა მისცა
-გიჟი ხარ-სიცილით უთხრა ქეთიმ როცა როგორც იქნა მოწოლილი გიჟური ვნებები ოდნავ დააცხრეს კოცნით და ერთმანეთს თვალებში ჩააცქერდნენ
-ქეთი სერიოზული სალაპარაკო გვაქვს მე და შენ-უეცრად დასერიოზულდა გეგა და უკან დაიხია
-აქ ირაკლიზე სალაპარაკოდ მომიყვანე?-გაბრაზდა ქალი და უკმაყოფილო სახით მიაჩერდა კაცს
-უნდა ვიცოდე რა მოხდა იმ ღამეს თქვენს შორის- მკაცრი ტონით უთხრა გეგამ და განზრახ ჯოუტად ჩააცქერდა საყვარელ ქალს ამღვრეულ თვალებში
-არაფერი-თქო, უკვე ხომ გითხარი!-კარგა ხნის ფიქრის მერე უპასუხა ქეთიმ და მიტრიალება გადაწყვიტა მაგრამ გეგამ მაშინვე მაჯაში წაავლო ხელი და თვისკენ მიიზიდა
-ქეთი მინდა რომ სიმართლე ვიცოდე!-ხმა დაბალი ტონით უთხრა თვალებაწყლიანებულ ქალს და ნელა ჩააყოლა სიგარეტიანი ხელი მის ოქროსფერ ტალღებს
-გეგა გთხოვ
-უბრალოდ მინდა რომ...
-ძალიან გთხოვ ამაზე ლაპარაკი და ფიქრი შეწყვიტე!
-არ შემიძლია-მოიღუშა გეგა
-ამ თემაზე შენს არცერთ კითხვას აღარ ვუპასუხებ აღარასოდეს გესმის?-წამოენთო ქეთი და მაჯა უხეშად გაითავისუფლა -ეს მხოლოდ მე და ჩემს ქმარს გვეხება! და თუ ეს ყველაფერი ჩვენს ურთიერთობაზე უარყოფიდა აისახება და შენ გამუდმებით ეჭვებში იქნები... მაშინ ჯობია რომ დავშორ...
-ჩშ-გეგამ ტუჩენზე ნაზად მიადო ცივი თითები აღელვებულ ქალს და თვალებში ჩააცქერდა მომღიმარი სახით- ქეთი, იმ ღამის შესახებ კითხვებს იმიტომ კი არ გისვამ რომ გავარკვიო გქონდათ თუ არა შენს და შენს ქმარს უკანასკნელად ს.ქსი და ნანობ თუ არა მომხდარს, არამედ იმიტომ რომ ვცდილობ გავარკვიო...
-მაშინ გამუდმებით რატომ მისვამ კითხვებს იმ ღემის შესახებ?! ნუთუ ვერ ხვდები რომ გულს საშინლად მტკენ?-ასლუკუნდა ქეთი, გეგას გაეღიმა და აღელევულ ქალს მაშინვე ხელი შემოხვია გულზე მჭიდროდ მიიკრო და თავზე აკოცა
-მე მხოლოდ იმის გარკვევას ვცდილობ-მშვიდი ტონით უთხრა და გაჩუმდა, სწორად სათქმელ სიტყვებს ეძებდა და როცა როგორღაც დაფანტულ აზრებს თავი მოუყარა მშვიდად განაგრძო- რაღაც ისეთი ხომ არ გააკეთა იმ ნაბ.ჭვა რითიც ტკივილი მოგაყენა ...იმიტომ რომ თუ მართლა ასეა ამის გამო პასუხს აგებს...- მუქარით თქვა გეგამ და სანამ კიდევ რამეს იტყოდა ქეთიმ გველნაკბენივით მაშინვე უკან რომ დაიხია და შეშინებული თვალებით მიაჩერდა ეჭვები კიდევ უფრო გაუმძაფრდა
-გეგა გთხოვ შეწყვიტე, შეწყვიტე ჩემი წვალება-ასლუკუნდა ქეთი და აკანკალებული ხელები მაშინვე სახეზე აიფარა
-კარგი-უმალ დაშოშმინდა კაცი და გულში ჩაიკრა აღელვებული ქალი
-ამ თემას კიდევ ერთხელ თუ შეეხები იცოდე დაგშორდები-ბრაზნარევი ტონით უთხრა ქეთიმ და მზერა გაუსწორა ირონიულად მომღიმარ კაცს
-ყველაზე ძლიერი იარაღით მებრძვი, საკუთარი თავით-ცინიკური ტონით უთხრა გეგამ და მოულოდნელად ტუჩებში აკოცა.
თორნიკეს უკვე ეჭვები ღრღნიდა ცოლის მეორე ორსულობაზე, რადგან მასთან 3 დღიანი თანაცხოვრების დროს მარიანას სტაბილური მგომარეობის მუდმივი თანმდევი იყო ზოგადი სისუსტე, ხშირი გულისრევა და თავბრუსხვევა, რაც ორსულობის გარდა სხვა ყველა შესაძლო ავადმყოფობას გამოცხავდა მსგავსი სიმპტომებით, ამიტომაც ამ თემაზე ლაპარაკის დაწყება არაერთხელ სცადა ცოლთან, მაგრამ შეშინებული და დამთრთხალი გოგონა მუდამ ახერხებდა გაჰქცეოდა მასთან ამ საკითხზე საუბარს და მისთვის ეჭვების გაფანტვას განქორწინების აუცილებლობის მტკიცებით, რის გამოც თორნუკე გამუდმებით უკან დახევას და გაჩუმებას არჩევდა ხოლმე, რის გამოც ჯერ კიდევ გაურკვეველ ურთიერთობაში იყვნენ ერთმანეთთან.
გვიან ღამე დივანზე მჯდომა მარიანამ როცა როგორც იქნა ხელში ჩააძინა პატარა ლილე, თავი ძალიან ცუდად იგრძნო ამიტომ თორნიკეს დაუძახა ჩავარდნილი ხმით
-შეგიძლია რომ მოხვიდე?
-ჩაეძინა?-ღიმილით ჰკითხა ბიჭმა ცოლს და მომღიმარი სახით დააცქერრდა პატარას ცელქობისგან დაღლილ სახეს
-კიი
-კარგად ხარ?-დაიძაბა ბიჭი როცა მზერა სემთხვევით ცოლის გაფითრებულ სახეზე გადაიტანა, მარიანამ უარყოფის ნიშნად თავი გააქნია -ლილეს გამოგართმევ, დავაწვენ-უკმაყოფილო სახით უთხრა თორნიკემ და მაშინვე ხელში აიყვანა პატარა, საწოლში ფრთხილად დააწვინა და სწრაფად დაბრუნდა ცოლთან-ისევ გული გერევა?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა და პირზე ხელაფარებულ გოგონას რომელიც მაშინვე ფეხზე წამოვარდა და სააბაზანოში შევარდა, თორნიკეც შეჰყვა და გვარდიდან იქამდე არ მოშორდა სანამ თავი ოდნავ უკეთ არ იგრძნო მთელი სხეულით აკანკალებულმა გოგონამ-მარიანა-დაიწყო ბიჭმა ყოყმანით როცა სააბაზანო ოთახიდან გასვლა მოახერხეს
-გთხოვ ახალ არა-შეეხვეწა მარიანა გვერდით მდგომ ქმარს და ნაბიჯის წადგმა სცადა წინ, მაგრამ თორნიკემ მაშინვე მუცელზე ხელი მიადო და შეაჩერა
-ორსულად ხარ?-მაქსიმალურად მშვიდი ტონით ჰკითხა და ცივი მზერა მის პროფილს მიაყინა, მარიანას ამ დროს სუნთქვა შეეკრა და გულისცემა გაუჩერდა-კითხვაზე მიპასუხე-ხმა გაიმკაცრა ბიჭმა რადგან ცოლის სიჩუმემ საშინლად გააღიზიანა და წინ ასევეტა. გამაყრუებელი სიჩუმე ჩამოწვა ბნელით მოცულ ოთახში რომელსაც მხოლოდ თორნიკეს აჩქარებული სუნთქვის ხმა არღვევდა
-არ ვარ-კარგა ხნის სიჩუმის მერე უემოციოდ უპასუხა გოგონამ ქმარს და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ამღვრეულ თვალებში
-მარიანა!-ავარდა ბიჭი
-არვარ-მეთქი-აყვირდა უეცრად წყობრიდან გამოსული გოგონაც
-ორსულად ხარ!-მტკიცებითი ფორმით უთხრა ბიჭმა და სახე ზედმეტად მიუახლოვა თავგზააბნეულ ცოლს. ამ მოულოდნელობისგან დაძაბულმა და დაბნეულმა გოგონამ რამდენიმე ნაბიჯი გაუაზრებლად უკან წადგა მათ შორის დისტანციის გასაზრდელად შემდეგ კი ჯოუტად უარყო მისი სიტყვები
-არ ვარ-მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა და მოწოლილ ცრემლებს ბოლო ძალებით შეეწინაადეგა
-ამის დედაც, ამის დედასაც შევ.ცი-უმისამართოდ შეიგინა თორნიკემ და წამში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი კედელს უხეშად მიაბჯინა ხელები და ხელებშორის მოიმწყვდია დამთრთხალი ცოლი-თვალებსი შემომხედე!-უბრძანა და მის სურვილს რომ ვერ დაემორჩილა აღელვეული გოგონა ბოლო ხმაზე უყვირა- თაველბში შემომხედე-მეთქი- მარიანამ თავი ასწია და გაიაზრებლად დაემორჩილა მის სურვილს- ჩემთვის როდის აპირებდი ამის თქმას
-არასდროს-დაუფიქრებლად მიახალა გოგონამ რომელსაც უმალ ცხვირი აეწვა საკუთარ დაუნდობელ სიტყვებზე და სიმწრის ცრემლები გადმოსცვივდა გაფითრებულ ღაწვებზე
-მისი მოშორება გინდა?-ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა თორნიკემ და ცხვირის წვერით შეეხო ცილის ყინულივით ცივ შუბლს, რადგან ძალა არ ეყო თვალებში ჩაეხედა მისთვის- ჩემს გამო?- ინტერესით ჰკითხა და მის ზემოთ კედლის ერთ წერტილს გაუშტერა ჩამქრალი, ცარიელი, ჭაობისფერი სფეროები, მარიანამ არაფერი უპასუხა ვერ შეძლო, ძალა არ ეყო, ამიტომ უბრალოდ სახეზე ხელები აიფარა და უხმოდ ატირდა -გთხოვ მასზე უარი არ თქვა-ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა თორნიკემ მთელი სხეულით მოცახცახე ცოლს და გულში ჩაიკრა.
ანი ცრემლიანი თვალებით მიაჩერდა ირაკლის რომელიც აივანზე იჯდა ღვინის ნახევრად დაცლილი ბოთლით ხელში და უმისამართოდ იყურებოდა ბნელით მოცულ ქუჩაში.
-მამა
-რატომ არ გძინავს?-შეიცხადა ირაკლიმ და მისკენ მიიხედა
-ვერ დავიძინე შენ გელოდებოდი-სევდიაანდ გაუღიმა გოგონამ და მის გვერდით ჩამოჯდა