გეგამ სიტყვის უთქმელად, ზედმეტი კითხვების დასმის გარეშე, გახსნილი, თეთრი ქათქათა პერანგის ღილები შეიკრა და იქვე, ტუმბოზე დადებულ მანქანის გასაღებს წამოავლო ხელი და თავზე წამოადგა, ახალი სასიხარულო ამბით თავგზააბნეულ ქალს, რომწლიც ერთ ადგილზე მიყინულივით იჯდა და ცრემლებად იღვრებოდა
-თავს ნუ იდანაშაულებ-მკაცრი ტონით უთხრა გეგამ და ნიკაპზე ნაზად მოჰკიდა ხელი ,თავი ააწევინა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ცისფერ უძირო სფეროებში
-ყველაფერი ჩემი ბრალია-სლუკუნით უთხრა ქეთიმ
-ასე არაა!-გაბრაზდა გეგა
-ხომ იცი რომ თვის ბოლოს უნდა ემშობიარა... ახლა კი ჩემს გამო დაეწყო ნაადრრვი მშობიარობა
-ქეთი მორჩი-თვალები დაუბრიალა გეგამ
-ანის და პატარას რამე რომ დაემრათოთ...
-არაფერი მოხდება! ორივე კარგად იქნებიან!-წინადადება გააწყვეტინა გაღიზიანებულმა კაცმა ტირილისგან თვალებდასიებულ ცოლს და ოდნავ დაიხარა სახე ზედმეტად მოუახლოვა და საფეთქელზე ნაზად აკოცა
-გეგა მეშინია-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ქეთიმ ქმარს და მისი სურვილის შესაბამისად იმქვ წამს ფეხზე წამოდგა, კაცმა მაშინვე ხელო მოხვია მთრთოლარე მხრებზე, გულზე მიიკრო და თავზე აკოცა
-ყველაფერი კარგად იქნება, გასაგებია?!-დარწმუნებით უთხრა გეგამ ცოლს და ზემოდან დააცქერდა ამღვრეული თვალებით, ქეთიმ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და ამჯერად მოწოლილ ცრემლებს მთელი ძალით გაუწია წინააღმდეგობა, გეგას გაეღიმა ცოლის ქცევაზე და ტუჩებში აკოცა
-გეგააა!-გაუბრაზდა ქეთი და მაშინვე უკან დაიხია.
მთელი გზა ისე იარეს რომ ხმა არცერთს არ ამოუღია. ქეთი საშინლად დაძაბული, დაბნეული და აფორიაქებული იყო, რადგან არ იცოდა გეგა რა გადაწყვეტილებას მიიღებდა, შეჰყვებოდა თუ არა საავადმყოფოში. მართალია გულის სიღრმეში საშინლად არ უნდოდა ასეთ რთულ მომენტში გეგა და ირაკლი ერთმანეთს შეხვედროდნენ, მაგრამ ქმართან ამ თემაზე ლაპარაკი ვერ გაბედა ძალა არ ეყო, ამიტომ უხმოდ, ჩუმად განაჩენივით ელოდებოდა მისი ხმის ამოღებას, მაგრამ გეგა მთელი გზა ჯიუტად დუმდა. გეგა რა თქმა უნდა გრძნობდა რომ ამჯერად ქეთის შფოთვის და მოუსვენრობის მიზეზი თავად იყო მაგრამ მაინც არაფერს ამბობდა და მშვიდად ადევნებდა თვალს ცოლის მღელვარებას, რომელიც ასევ ჯიუტად დუმდა.
ქეთი საშინდა დაიძაბა როცა გეგამ მანქანა ქუჩაში საავადმყოფოს ეზოს გარეთ დააპარკინგა
-ქეთი-მომღიმარი სახით გახედა კაცმა ნერვიულობისგან და შიშისგან სახე გადაფითრებულ ცოლს- ვფიქრობ ჩემი იქ შემოსვლა არ ღირს-ამ დროს ქალმა მადლიერების თვალებით შეხედა მას, თუმცა ქეთიმ დიდად არ შეიმჩნია ის სიხარული რაც გეგას ამ მოულოდნელმა სიტყვებმა იმ წამებში განაცდევინა
-კარგი როგორც გინდა-აღელვებით უთხრა ქმარს და სევდიანად გაუღიმა
-თუ რამეში დაგჭირდები ეგრევე დამირეკე!- გამაფრთხილებელი ტონით უთხრა გეგამ ცოლს და მისკენ გადაიხარა და ყურს დაბლა ნაზად აკოცა.
სწორედ ამ დროს აივანზე მოსაწევად გასულმა ირაკლიმ გეგას მანქანა შენიშნა და ზიზღით სავსე, ცივი მზერა ქეთისკენ მიმართა, წამიერად მათი ამღვრეული თვალები ერთმანეთს შეხვდა და სიშორის მიუხედავად მაინც იგრძნეს ერთმანეთი... გეგა ოდნავ გაღიზიანდა ქეთის რეაქცია რომ არ ჰქონდა მის შეხებაზე, ამიტომ ყბებზე თითები ნაზად მოუჭირა და თავი თავისკენ შეატრიალებინა
-მოხდა რამე?-ინტერესით ჰკითხა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ამღვრეულ თვალებში
-არა არაფერი-დაბნეულმა ქალმა როგორღაც ძალა მოიკრიბა საკუთარ თავში და მშვიდად უპასუხა, თუმცა წამიერად ისევ გაექცა მზერა ირაკლისკენ, გეგაც უმალ მიტრიალდა და იქით გაიხედა საითაც ქეთიმ, თუმცა ვერავინ რომ ვერ შენიშნა ვერც ეზოში და ვერც აივანზე უმალ დაშოშმინდა და სახე კიდევ უფრო მეტად მიუახლივა ცოლს
-ღელავ?-ინტერესით ჰკითხა და ქვედა ტუჩზე აკოცა
-ოდნავ
-კარგი მიდი წადი-საჭეზე ხელები დააწყო გაღიზიანებულმა კაცმა და როგორც კი ქეთი ეზოში შევიდა მანქანა წამში ადგილს მოწყვიტა.
აფორიაქებული და დაბნეული ქეთი ნელი ნაბიჯით მიდიოდა შენობისკენ სადაც ზუსტად იცოდა რომ მძიმე და რთული საუბარი ელოდა შვილებთან...თუმცა ყველზე საშინელი და უსიამოვნო მისთვის მაინც ყოფილ ქმართან გარდაუვალი შეხვედრა იყო.
თავდახრილმა ქალმა მძიმედ აირა საავადმყოფოს ცენტალური შესასველილის კიბეები და დაბნეული მიაჩერდა სახე წაშლილ ირაკლის, რომლსაც შენობაში შესვალმდე შეეჩეხა. ახლა ყველაზე ნაკლებად მასთან საუბარი და ჩხუბი უნდოდა ქეთის, ამიტომ გევრდის აქცევა სცადა მისთვის, თუმცა ირაკლი მოულოდნელად წინ აესვეტა და სახე ზედმეტად მიუახლოვა დამფრთხალ ქალს
-რატომ მოხვედი?-ცინიკური ტონით ჰკითხა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ტირილისგან ჩაწითლებულ თვალებში
-ფიქრობ რომ ანგარიში ისევ შენ უნდა ჩაგაბარო თუ რას და რატომ ვაკეთებ?- უცნაური ტონით ჰკითხა ქეთიმ და უმალ მზერა აარიდა მის წაშლილ სახეს
-ანის შენი ნახვა და მითუმეტეს შენთან ლაპარაკი არ უნდა- მკაცრი ტონით უთხრა ირაკლიმ და ცხელი სუნთქვა მიაფრქვია გადაფითრებულ სახეზე
-ჩემი და ანის ურთიერთობა შენ არ გეხება- გაბრაზდა ქეთი
-მეხება!- მკაცრი ტონით უთხრა ირაკლიმ დ ამშვიდად გააგერძელა საუბარი -იმიტომ რომ შენს გამო დაეწყო ნაადრევი მშობიარობა
-უფლება არ გაქვს რომ ჩვენს ურთიერთობაში ჩაერიო!
-მაქვს! იმიტომ რომ ეს ყველაფერი შენმა არასწორმა საქციელმა გამოიწვია- ლამის უყვირა წყობრიდან გამოსულმა კაცმა, რომელიც ყოფილ ცოლთან ზედმეტი სიახლოვის გამო, თავს ძლივს იკავებდა რომ რამე სისულელე არ გაეკეთებინა
-ცდილობ რომ თავი დამნაშავედ მაგრძნობინო?- აღელდა ქეთი
-შენს ქმართან დაბრუნდი!-ზიზღით უთხრა ირაკლიმ და ცხვირის წვერით ოდნავ სულ ოდნავ შეეხო მის გაყინულ შუბლს
-ნუ მიმითითებ რა გავაკეთო-ქეთიმ არ შეიმჩნია მისი ზედმეტი სიახლოვის და შეხებისგან გამოწვეული მღელვარება და მშვიდად დაიხია ოდნავ უკან
-უფლებას არ მოგცემ რომ ანი უარესად გააღიზიანო!- მკაცრი ტონით უთხრა ირაკლიმ და სიგარეტის კოლოფი ამოიღო ჯიბიდან სანთებელასთან ერთად, იქიდან ერთი ღერი ამოაძვრინა, სწრაფად მოუკიდა ოდნავ აკანკალებული თითებით და ნერვიულად გააბოლა
-თავს ზედმეტად ბევრის უფლებას აძლევ!
-იმდენის უფლებას ვაძლევ რამდენის უფლებასაც ანი მაძლევს შენთან მიმართებაში- ცინიკური ტონით უთხრა ცივი მზერა მიაყენა მის წაშლილ სახეს
-მორჩი სისულელეების ლაპარაკს, უფლებას არ მოგცემ ჩემსა და ანის შორის ჩადგე
-შენსა და ანის შორის მე კი არა, შენი ახალი ეგოისტი სირ. ქმარი დგას -ირონიული ტონით უთხრა ირაკლიმ სახე ალეწილ ქალს და სიმწრით გაეცინა, თუმცა რეალურად თავს საშინლად გრძნობდა, მაგრამ ოდნავადაც არ იმჩნევდა იმას რომ სასოწარკვეთილების პიკში იყო და თავი მაინც ამაყად ეჭირა
-მორჩი!-გაბრაზდა ქეთი
-სიმართლეს ვამბობ და შენ ეს კარგად იცი
-ირაკლი! გეყოფა!- მოიღუშა ქეთი
-გუშინ ღამე...
-არ გაბედო! გესმის? არ გაბედო კიდევ რამის თქმა!-მბრძანებლური ტონით უთხრა გაგიჟებულმა ქალმა და ამჯერად თავად მიუახლოვდა ზედმეტად ყოფილ ქმარს და მზერა გაუსწორა მის დანისლულ, ცარიელ, ვიც, არეულ სფეროებს
-ის შენ შეგეხო
-გაჩუმდი
-გუშინ ღამე შენ მისი გახდი-არ გაჩუმდა ირაკლი და ზიზღით გააგრძელა საუბარი-მისი საკუთრება, მისი ქალი-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და სიგარეტიანი ხელი ნაზად ჩააყოლა მის ოქროსფერ, ნაზ თამას თან ისე რომ გაფითრებულ სახის კანზეც შეახო უხეში თითები- იმ წამს უზომოდ მეტკინა უშენობდა, მაგრამ ახლა მივხვდი რომ სინამდვილში მხოლოდ ზიზღი ვიგრძენი შენს მიმართ, უსაზღვრო ზიზღი, იმიტომ რომ შენ ჩემგან დაუფიქრებლად წახვედი მის გამო და პირველივე შესაძლებლობისთანავე ჩაუწექი...-
გამომწვევი ტონით უთხრა ირაკლიმ ყოფილ ცოლს და ოდნავ უკან დაიხია, შემდეგ კი თავხედური მზერა ააყოლა მის უზადო სხეულს
-თავი ვინ გგონია ასე რომ მელაპარაკები?-გაცეცხლდა ქეთი და მთელი ძალით გაარტყა სახეში ხელი, ამ დროს ირაკლიმ, მშვიდად, უმისამართოდ მოსროლა სიგარეტის თითქმის ჩამწყვარი ღერი და მოულოდნელად მაჯებში უხეშად წაავლო ხელი აღელვებულ ქალს და თავისკენ მიიზიდა. ქეთი საშინლად დაძაბა, გაბრაზებულ ყოფილ ქმართან ზედმეტმა სიახლოვემ, რის გამოც კიდევ ერთხელ გაიბრძოლა
-ნუ ფართხალებ-დაუღინა ირაკლიმ და კიდევ უფრო ძლიერად მოუჭირა უხეში თითები სუსტ მაჯებზე
-ხელი გამიშვი არანორმალურო-ამაოდ შეეწინააღმდეგა ქეთი გაგიჟებულ კაცს
-იცი რა დამემართა როცა გავიგე რომ ის ნაბ.ჭვარი შეგეხო?
-ის ნაბ.ჭვარი ჩემი ქმარია და გეგა ავალიანი ჰქვია- ავარდა ქეთი და კიდევ ერთხელ გაიბრძოლა
-ჩემი გაგიჟება გინდა?!-მოულოდნელად აყვირდა წყობრიდან გამოსული კაცი
-ავადმყოფი ხარ!
-ჰო ვარ, იმიტომ რომ ყოველ წამს სიგიჟემდე მივყავარ იმაზე ფიქრის რომ ის კაცი შეგეხო... რომ შენს სხეულს დაეუფლა და მე აღარ მეკუთვნი
-უფლებას არ მოგცემ რომ ასე თავხედურად მელაპარაკო გასაგებია?!- აყვირდა წყობრიდან გამოსული ქალი და სანამ რამეს იტყოდა კიდევ მისი შეხებით და სურნელით თავგზააბნეული კაცი ტუჩებზე დააცხრა, იმის მიუხედავად რომ ქეთი პირველ წამებში გააგიჟა ყოფილი ქმრის თავხედობამ, რამდენიმე წამის გასვლის შემდეგ მაინც მოერი თავს და დაშოშმიმდა, შესაბამისად წინაადეგობის გაწევის ამაო მცდელობაც შეწყვიტა, მისდა გასაოცრად ირაკლი თავის ნებით და სურვილით იმავე წამს ცივად მოშორდა მის უგრძნობ სხეულს და უკან დაიხია, რადგან როგორც ქეთიმ თავადაც ვერაფერი იგრძნო ამ იძულებითი კოცნის დრო
-მეცოდები- გულწრფელი სიბრალურით უთხრა ქეთიმ- მართლა მეცოდები... არ მეგონა ამ დონემდე თუ დაეშვებოდი
-გაჩუმდი -გამაფრთხილებლად უთხრა სახე ალეწილმა კაცმა ყოფილ ცოლს და სიგარეტს წვალებით მოუკიდა აკანკალებული თითებით
-უკვე მერამდენედ უნდა მატკინო მხოლოდ იმიტომ რომ შენ გტკივა და ძალა არ გყოფნის რომ რეალობას თვალი გასწორო?-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ქეთიმ და ცრემლიანი თავლები მიანათა მის ალეწილ სახეს -გულწრფელად გეტყვი, ამ ყველფრის მიუხედავად მაინც არ მძულხარ, უბრალოდ მეცოდები, გესმის?
-ქეთი შეწყვიტე!
- ჩემში მხოლოდ სიბრალურს იწვევ იმიტომ რომ შენ ასე გინდა! -არ ჩუნდებოდა და საუბარს განაგრძობდა აღევებული ქალი
-მორჩი!-ზედმეტად მიუახლოვდა ირაკლი ყოფილ ცოლს და ზიზღით ჩაავქერდა თვალებში
-იმდენად დაკარგე საკუთარი თავი რომ არარაობად იქეცი, მაინც იმ სუსტ დაუცველ და უსუსურ არსებად იქეცი რომელიც შვებას მხოლოდ ზიზღში აგრესიაში და სასმელში პოულობს და მე გული მტკივა ამის გამო...
-შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს მე რად ვიქცევი?
-ააქვს იმიტომ რომ ჩემი შვილების მამა ხარ და მინდა თუ არ მინდა მთელი ცხოვრება დაკავშირებული ვიქნები შენთან ამის გამო...და არ მინდა დაცემული, განადგურებული და უმწეო გნახო მხოლოდ იმიტომ, რომ არ შეგიძლია საკუთარი თავის და გრძნობების მართვა
-შენი სიბრალური არ მჭირდება-აგრესიული ტონით უთხრა ირაკლიმ და ზურგი აქცია
-მაშინ ნუ მაიძულებ რომ მებრალებოდე და მეცოდებოდე- მაკცრი ტონით უთხრა ქალმა და შენობაში შევიდა.
თორნიკე უკმაყოფილო სახით მიაჩერდა ქეთის რომელიც სწრაფი ნაბიჯით მიუახლოვდა მას, გიორგის და რეზის
-შეიძლება ვილაპარაკოთ?-სევდით სავსე მზერით გახედა ქეთიმ მოღუშულ ბიჭს
-ახლა არა!-მკაცრი ტონით უთხრა თორნიკემ და გიორგისთან განაგრძო საუბარი.
რამდენიმე საათის განმავლობაში გარიყულივით მარტო იჯდა საავადმყოფოს გრძელ დერეფანში ქეთი და მთელი ეს დრო მთელი ძალით ებრძოლდა მოწოლილ ცრემლებს, გაოცდა როცა რეზიმ ჯერ წყალი მიუტანა შემდეგ კი ყავა
-მადლობა-დაბნეული თვალებით ახედა ქეთიმ
-ცოტა დრო სჭირდება, მალე გადაუვლის-თორნიკეზე მიანიშნა რეზიმ აღელვეული ქალი და მშვიდად დაბრუნდა მამაკაცების თავშეყრის ადგილას.
თორნიკეს სუნთქვა შეეკრა და გულისცემა გაუჩერდა როცა მიმღებში შესულ ლილეს და მარიანას ჰკიდა თვალი, რამდენიმე წამის განმავლობაში ისე დაიბნა რომ ვერაფერი მოახერხა, თუმცა მალევე მოვიდა აზრზე და სწრაფად მიუახლოვდა მონატრებულ ცოლ-შვილს ლილე ხელში აიტაცა, სახე დაუკოცნა, შემდეგ აღელვებულ მარიანას ტუჩის კუთხეში ნაზად აკოცა და გაუღიმა. გოგონამ მკვლელი ზერით შეხედა ჯერ კიდევ ქმარს და რეზისკენ მიმავალ აღფრთოვანებულ ბიჭს უკან მიჰყვა თავდახრილი.
-რეზი აქამდე ვერ მოვახერხე, უფრო სწორად თავში აზრად არ მომსვლია შენთვის ჩემი ცოლ-შვილი გამეცნო-გულწრფელად უთხრა თორნიკემ მომღიმარი სახით მდგომ კაცს და სევდიანად გაუღიმა -გაიცანი ჩემი ცოლი მარიანა-სიტყვა ცოლი ხმამამღლა და მკაფიოდ წარმოსთვა და რეზისთან ერთად ინსტიქტურად მარიანს გახედა რომელიც ერთ ადგილზე მიყინულივით იდგა და მორიდეთი უყურებდა ახალ მამათილს, რომელმაც უმალ ხელი გაუწოდა ჩამოსართმევად -ეს კი ჩემი გადარეული გოგოა-ლილეზე მიუთითა რომელიც რეზის ოდნავ მიახლოებისთანავე უფრო მეტად მიეკრო მამას და ხელები კისერზე შემოხვია, ამ დროს რეზიმ სწორედ ის სითბო და ბედნიერება განიცადა რაც თორნიკემ შვილის შეხებისას და გული სიხარულით აევსო
-ჩემი ჭირვეული გოგო-ლილეს დანახვამ ირაკლის როგორც იქნა ხასიათი გამოუკეთა და მაშინვე გამოართავ შვილს მონატრებული პატარა, რეზის რაღაცნაირად გული ეტკინა რომ ის სრულიად უცხო იყო პატარა ლილესთვის, თუმცა ოდნავადაც არ შეიმჩნია ეს სევდა და სადღაც გულის სიღრმეში მოწიწებით შეინახა
-მალე მოგეჩვევა-გაუღიმა თორნიკემ რომელმაც რაღაცნაირად იგრძნო რეზის სახეზე არ აღბეჭდილი ტკივილნარევი სევდა და კარგა ხნის ფიქრის მერე დაამატა-ჩემი ბრალია... აქამდე უნდა გამეცნო ორივე
-არაუშავს-მშვიდი ტონით უთხრა რეზიმ და ლილეს წაეთამაშა რომელიც ირაკლის მკლავებში მოქცეული, კისკისით, მშვიდად ეთამაშებოდა მისთვის უცნობ ადამიანს.
გიორგი საშილად ღელავდა პატარა იონეს მოლოდინში, იმის მიუხედავად რომ ყველა მის გვერდით იყო თავს მაინც ძალიან მარტოდ გრძნობდა, თუმცა ამ ყველაფერის მიუხედავად ვერაფრით გავედა მშობიარობას დასწრებოდა და ასე უსასრულო მოლოდინში, ნერვიულობაში და განცდებიში დააღამდა და ზუსტად ცხრა საათზე ახალმა სასიხარულო ამბავმა ლამის ჭკუიდან შეშალა, რადგან მისი პაწაწინა, მტირალა ვაჟკაცი ამ ქვეყანას ჯანმრთელი მოევლინა, ანი კი თავს კარგად გრძნობდა.
გახარებული ქეთი რძალს და შვილიშვილს ჩაეხუტა, მათ გაუზიარა უსაზღვრო ბედნიერება, გიორგი კი ყველას ჩაეხუტა რადგან ვერ იტევდა იმ მოზღვავებულ ემოციებს რაც შვილის დაბადებით გამოწვეულმა სიხარულმა მოჰგვარა. ბოლოსდაბოლოდ თორნიკე გალთვა და ატირებულ ქეთის სწრაფად მიუახლოვდა, ხელი მოხვი, გულზე მიიკრო და თავზე აკოცა
-გილოცავ ორგზის ბებიობას-სიცილით უთხრა და ცრემლები მოაშორა სახიდან
-გადარეულო-ქეთიმ თმები აუჩეჩა და გულზე მიეკრო
-რომ იცოდე შენზე ისევ გაბრაზებული ვარ და იმ ვაჟბატონზეც-წარბის აწევით უთხრა თორნიკემ ნერვიულობისგანდა სიხარულისგან თავგზააბნეულ ქალს და გაუღიმა
-თორნიკე-გაუბრაზდა მარიანა ქმარს-უაზროდ ნუ ანერვიულებ, ისედაც განიცდის
-არა! თორნიკე მართალია-ასლუკუნდა ქეთი
-თქვენც გაქვთ ბედნიერების უფლება, ამ ყველაფერის გამო გულს ნუ გაიტეხთ-გაუღიმა მარიანამ დედამთილს -ხომ გაიგონეთ ექიმმა რაც თქვა, რამდენიმე დღით ან კვირით ნაადრევი მშობიარობა სავსებით ნორმალური იყო ანის მდგომარებაში ასე რომ თავს დამნაშავედ ნუ თვლით
-მადლიბა რომ ჩემი გესმის-გაუღიმა ქეთიმ რძალს და ირაკლის გახედა რომელიც მაქსიმალურად აიგნორებდა მის იქ ყოფნას და საერთოდ არსებობას, რაც ქეთი გულში ფარულ იმედს უსახავდა რომ ირაკლი როგორღაც შეეგუებოდა ახალ ცხოვრებას და ყველფერის თავიდან დაწყებას ეცდებოდა.
ქეთის არ გაჰკვირვებია და არც წყენია ანიმ რომ ცივად მიიღო და ფაქტიურად ხმის ამოღების უფლება არ მისცა. მისთვის მთავარი ის იყო რომ ყველაფეირ კარგად დასრულდა და მისი შვილი და პაწაწინა იოანე თავს კარგად გრძნობდნენ.
შინ დაბრუნებული გვანცა გაღიმებული სახით მიაჩერდა აივანზე მჯდომ გეგას რომელიც სიგარეტს ნერვიულად ეწეოდა
-უკვე ძალიან გენატრება ხო?-სიცილით ჰკითხა და აივნის მოაჯირს ზურგით მიეყრდნო
-მასზე ვღელავ
-თუ ირაკლიზე?-გამომწვევი ტონით ჰკითხა გვანცამ და გეგას შეცვლილ სახეზე უცნათ დასერიოზულდა
-ნუ მაღიზიანებ ისედაც ძლივს ვიკავებ თავს იქ რომ არ წავიდე
-ირაკლი მუდამ იქნება ქეთის ცხობრებაში რადგან მათ შვილები და შვილიშვილები აერთიანებთ, შენ ამ კავშირის გაწყვეტას ვერასდროს შეძლებ მათ შორის, ასე რომ გირჩევ შეეგუო ამ ყველაფერს და ნაკლებად იემოციურო ქეთის და ირაკლის სიახლოვეზე
-მარტივი არაა
-ვიცი მაგრამ...-რაღაცის თქმას აპირებდა გვანცა რომ გეგას ტელეფონი აწკრიალადა, კაცმა სწრაფად უპასუხა მონატრებული ცოლის ზარს და როგორც კი გათიშა ფეხზე წამოდგა
-უნდა მოიყვანო?
-ჰო
-ანუ ყველაფერი რიგზეა ხო?
-კიი-კართან მივიდა გეგა და მოულოდნელად მიტრიალადა გვანცასკენ -ხო მართლა მცხეთაში რა რომანწიკა მომიწყვე? მე რა ვარდის ფურცლები და სანთლები გთხოვე გოგო?
-აუ კარგი რა- აბუზღუნდა გვანც- არ გამიჭედო ახლა...ვიცი რომ შენთვის სისულელეა ეს ყველაფერი მაგრამ დარწმუნებული ვიყავი რომ ქეთის მოეწონებოდა
-კაი მაგაზე მერე გაგაიჭედავ ახლა არ მცალია- ბრაზნარევი ტონით უთხრა გეგამ და გავიდა.
ქეთიმ როგორც კი გეგას მანქანა შენიშნა ქუჩაში სწრაფად გავიდა ეზოდან და მაშინვე ჩაჯდა
-ეს?-გეგამ დაძაბული ქალი გრძელმკავიან თხელ ქურთუკზე მიანიშნა რომელიც მჭიდროდ ჰქონდა მას ტანზე შემოხვეული
-შემცივდა და თორნიკემ მათხოვა-აუხსნა ქეთიმ და გაუღიმა.
მთელი გზა ქეთი იოანეზე ლაპარაკობდა, ძალიან აღფრთოვანებული იყო მისი პაწაწინა სახის დახვეწილი ნაკვთებით, გეგა კი მშვიდად უსმენდა და დროდადრო ეშმაკურად იღიმოდა.
კარზე ზარის ხმამ გვანცა ოდნავ დააბნია, თუმცა მაშინვე ღიმილი აიკრა სახეზე და გართედ გააღო რკინის მძიმე კარი
-პირველ რიგში გილოცავ პატარა იოანეს ამ ქვეყნად მშვიდად მოვლინებას, შემდეგ კი გაბედნიერებას და ჩემს რძლობას-ღიმილით უთხრა აღელვებულ რძალს და ჩაეხუტა, ქეთის გვანცას მხირულმა დახვედრამ იმავე წამს მოუხსნა პირველი შეხვედრის სტრესი რიდი და ღელვა, ამიტომ თამამად შევიდა გეგასთან ერთად მის ახალ სახლში. ჩაი ყავა... ან არ ვიცი სხვა რამეს ხომ არ მიირთმევთ?-თავზე წამოადგა გვანცა ოდნავ დაბნეულ წყვილს
-არა მადლობა არ შეწუხდე-გაუღიმა ქეთიმ და ქმარს გახედა
-თუ რამე არ მოგერიდოს-გაუცინა გვამცამ- ეს შენი სახლიცაა სანამ გაერკვევი ყველაფერში დაგეხმარები თუ სურვილი გექნება
-მადლობა
-ქეთი ძალიან დაღლილი მგონი ყველაფერს დასვენება ურჩევნია-ხელი ჩაკიდა გეგამ ცოლს და ფეხზე წამოდგა მასთან ერთად.
-ძილინებისა-კისკისით უთხრა გვანცამ და პირველი შეიკეტა საძინებელში.
ქეთიმ წყალი გადაივლო და გვანცას მიერ მისთვის ნაყიდი ნივთებიდან გრძელმკლავიანი პერანგი და ქვედაბოლო ჩაიცვა
-ისევ გცივა?-შეიცხადა გეგამ როცა ქეთი ოთახში ასე გამოწყობილი დაბრუნდა
-ცოტა-მშვიდი ტონით უთხრა ქალმა და საწოლზე ჩამოჯდა
-ქეთი მოხდა რამე?
-არა არაფერი, უბრალოდ მართლა ძალიან დავიღალე
-მესმის-გაუღიმა გეგამ და საწილზე მასთან ერთად გადაწვა, მაშინვე ზემოდან მოექცა და დაჟინებით ჩააცქერდა თვალებში -მაინც მგონია რომ რაღაც მოხდა და არ მეუბნები
-გთხივ ახლა არა
-ეს ირაკლის უკავშირდება?-დაიძაბა აღელვებული კაცი
-გეგა გთხივ-შეეხევწა ქეთი
-კარგი, მაგრამ ხვალ აუცილებლად ვილაპარაკებთ მე და შენ-გამაფრთხილებლად უთხრა და ტუჩებზე დააცხრა, შემდეგ კი გვერდით მიუწვა, ზურგიდან აეკრო, მძიმე ხელი მუცელზე შემოაჭდო და ცხვირი მის თმებში ჩამალა- ქეთი მაგიჟებ-ჩურჩულით უთხრა და კიდევ უფრო მეტად მიიწება მისი გაყინული სხეული მხურვალე ტანზე.
-დაიძინე-დაღლილი ხმით უთხრა ქალმა და თვალები დახუჭა
-ვეცდები-სიცილით უთხრა გეგამ და დაძინება სცადა.
რეზიმ მაინც მოახერხა და ლილე იმდენად მიიჩვია რამდენიმე საათში რომ ხელში აიყვანა
-მამაშენინძალიან ბედნიერია-მომღიმარი სახით გახედა მარიანამ ქამარს
-ჰოოო, როგორც ყოველთვის არ იმჩნევს მაგრამ თვალებიდან სიხარულს ასხივებს
-კარგი ადამიანი ჩანს
-ჯერ კარგად არ ვიცნობთ ერთმანეთს მაგრამ მისით უკვე აღფრთოვანებული ვარ
-მიხარია რომ ურთიერთობა დაგილაგდათ
-ჰო დიდხნას და მოთმინებით მელოდებოდა... სანამ პირველი ნაბიჯი მისკენ აე გადავდგი მანამდე ჩემს ცხოვრებაში შემოსვლა არ უცდია
-იმიტომ რომ იცოდა რაც მეტად ეცდებოდა შენთან ახლოს ყოფნას მით მეტად დაშორდებოდი
-ისევე როგორც მე და შენ-მოიღუშა თორნიკე
-თავიდნა ნუ დაიწყებ!
-ექიმთან როდის გაქვს შემდეგი ვიზიტი? იქნებ ამჯერად მაინც გავიგოთ ჩვენი მორცხვი პატარას სქესი-უმალ სხვა თემაზე გადავიდა თორნილკე, მარიანას დასაშოშმინებლად მაგრამ გოგონა მაინც გაბრაზდა
-სქესს ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს შენთვის?
-არა, რა თქმა უნდა, მაგრამ უბრალოდ მაინტერესებს
-ჩვენი წასვლის დროა უკვე , ხვალ ისევ მოვალთ-მკაცრი ტონით უთხრა მარიანამ ქმარს და რეზის გახედა რომელსაც მოულოდნელად აუტირდა ლილე, დაფეთებულმა კაცმა პატარა მაშინვე მომღიმარ რძალს მიუყვანა
-ნუ ღელავთ როცა ეძინება ასე იცის ხოლმე... ჭირვეულობს-ახედა მარიანამ აფორიაქებულ კაცს
-ხვალ მოხვალთ?-დაინტერესდა რეზი
-რა თქმა უნდა მოვლენ-თორნიკემ უპასუხა ცოლის მაგივრად და უკვე თვალებმილულული ლილე გამოართვა მარიანას
-ტაქს გამოვიძახებ
-გგონია ტაქსით წასვლის უფლებას მოგცემთ?-გაბრაზდა თორნიკე
-შენი ნებარვა არ მჭირდება
-სხვა რამ ვიგულისხმე
-თორნიკე
-სახლში მე წაგიყვანთ, ხვალ დილით მოგაკითხავთ და წამოგიყვანთ! ვერ ვხვდები რა მიზეზით ჯოუტობ და გინდა რომ ორსულმა მარტომ იარო ტაქსებით თან პატარა ბავშვით ხელში!-იმდენად კატეგორიულ იყო თორნიკე რომ მარიანა მალევე დანებდა.