თორნიკეს გაეღიმა და კარტოფილის თლა მშვიდად განაგრძო
-ვერასდროს წარმოვიდგენდი რომ ოდესმე შენს მომზადებულ საჭმელს გავსინჯავდი-სიცილით უთხრა მარიანამ
-ვერც მე-გულწრეფლად უთხრა თორნიკემ და დაჭრილი კარტოფილი ტაფაში ჩაყარა
-ვგიჟდები ისე მიყვარს- გატაცებით უთხრა მარიანამ ყოფილ ქმარს და გაუღიმა
-ვიცი-დარწმუნებით უთხრა ბიჭმა და გამომწვევი მზერით მიაჩერდა წითელ ვნებიან ტუჩებზე
-მიკვირს-ნაწყენი ტონით უთხრა გოგონამ და მისი დაჟინებული მზერა მაქსიმალურად დააიგნორა
-რატომ?-შეიცხადა თორნიკემ და რამდენიმე ნაბიჯი წადგა მისკენ
-შენ მე ვარასდროს მამჩნევდი-ბრაზნარევი ტონით უთხრა აღელვებულმა გოგონამ ზედმეტად მიახლოებულ ბიჭს და თავი დახარა რადგან ძალა აღარ ეყო გამკლავებოდა მისი აციმციმებული ჭაობისფერი სფეროებიდან მომავალ სითბოს
-მარიანა!
-მე შენს ცხოვრებაში ყოველთვის ზემდეტი ვიყავი
-არასწორად ფიქრობ!- ხმადაბალი, მშვიდი ტონით უთხრა მომღიმარმა ბიჭმა, სუნთქვა აჩქარებულ გოგონას, რომელსაც უმალ ნაზად მოჰკიდა ნიკაპზე ხელი და თავი ააწევინა
-მაშინ გამუდმებით რატომ მაიძულებდი რომ შენთვის, არასაჭირო ადამიანად მეგრძნო თავი?-
აწყლიანებული თვალებით ახედა დაძაბულმა გოგონამ ყოფილ ქმარს და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ამღვრეულ ჭაობისფერ სფეროებში
-უბრალოდ ვერ ვხდებოდი რომ ჩემი ასეთი დაუფიქრებელი, გაუაზრებელი და უხეში ქცევით გულს საშინლად გტკენდი-ხმა დაბალი ტონით უთხრა აღელვებულმა ბიჭმა სახე გაფითრებულ ყოფილ ცოლს და ხელის ზურგი ნაზად ჩააყოლა მის სევდიან სახეს
-კარტოფილი-ბრაზნარევი ტონით უთხრა მარიანამ გაკვირვებულ ბიჭს და ოდნავ უკან დაიხია, დაბნეული თორნიკე ძლივს მოვიდა აზრზე და მაშინვე ტაფას მიუბრუნდა. აფორიაქებული გოგონა სწრაფად გავიდა სამზარეულოდან და საძინებელში შევიდა, სადაც პატარა ლილეს ტკბილად ეძინა მამიკოს საწოლში. მარიანა სიყვარულით სავსე მზერით მიაჩერდა პატარას და გაეღიმა, სწორედ ამ დროს ოთახში თორნიკე შევიდა
-მზადაა-ჩურჩულით უთხრა ცოლს და მასთან ერთად გავიდა გარეთ
-სერიოზულად?-აკისკისდა მარიანა როცა ტერასაზე, ორ კაცზე გაწყობილ მაგიდას ჰკიდა თვალი, რომელზეც შემწვარი კარტოფილის ტაფასთან ერთად, ორი სურნელოვანი ანთებული სანთელი, ტყემალი, ყველი პური და ხელოვნური ვარდები იდო
-არ მოგწონს?-გაეცინა თორნიკეს
-არა, პირიქით ძალიან მომწონს-ვერ წყნარდებოდა მარიანა-დარწმუნებული ვარ არასდროს დამავიწყდება ეს საღამო
-მეც ასე ვფიქრობ-ორაზროვნად უთხრა თორნიკემ და მარიანას შემდეგ სუფრას მიუჯდა. ვახშამმა იმაზე უკეთ ჩაიარა ვიდრე ეს თავად თორნიკეს წარმოედგინა, მისდა საბედნიეროდ დაღლი-დაქანცულ ლილეს ტკბილად ეძინა და ხელს არ უშლიდა დედიკოს შემორიგებაში. მარიანას გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა როცა თორნიკემ მისი საყვარელი მუსიკა ჩართო და თავზე წამოადგა ხელგაწვდილი
-ხომ იცი რომ ცეკვა არ მიყვარს-უკმაყოფილო სახით ახედა გოგონამ დაძაბულ ბიჭს
-არც მე მიყვარს-გამომწვევი ტონით უთხრა თორნიკემ და ოდნავ დაიხარა, ცხელი სუნთქვა სახეზე მიაფრქვია საყვარელ გოგონას და გაუღიმა- მაგრამ მაინც მინდა რომ მეცეკვო
-თორნიკეეე
-გახსოვს ამ სახლში პირველად რომ მოგიყვანე რა გითხარი როცა ცეკვაზე უარი მითხარი?
-მახსოვს-სევდიანად გაეღიმა გოგონას წარსულის ძლივს შერჩენილი ლამაზი მოგონების გახსენებაზე
-ჰოდა ახლაც სწრედ ამ მიზეზით მინდა რომ მეცეკვო-ჩურჩულით უთხრა სუნთქვა აჩქარებულმა ბიჭმა დაბნეულ გოგონას და ცხვირის წვერით საფეთქელზე შეეხო- ვიცი რომ ეს შენც გინდა- ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა და მისი აკანკალებული თითები ხელებშორის მოიქცია, ფეხზე წამოაყენა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ამღვრეულ თვალებში
-მეშინია-ჩამწყდარი ხმით უთხრა მთელი სხეულით აკანკალებულმა გოგონამ ყოფილ ქმარს და უკანასკნელი ძალებით გაუწია წინააღმდეგობა მოწოლილ ცრემლებს
-გთხოვ მენდე უკანასკნელად-აღელვებულმა ბიჭმა უმალ ხელებშორის მოიქცია თვალებაწყლიანებული გოგონას გაფითრები სახე და შუბლზე ნაზად აკოცა
-არ შემიძლია-ამოილუღლუღა უკვე მთელი სხეულით აკანკალებულმა გოგონამ
-მარიანა-გაეღიმა თორნიკეს და ცხვერის წვერით საფეთქელზე შეეხო
-გთხოვ-შეეხვეწა უკვე სუნთქვა შეწყვეტილი გოგონა ყოფილ ქმარს და უკან დახევა სცადა მაგრამ თორნიკემ მაშინვე გულზე მიიკრო და ყურს უკან დაუჩურჩულა
-ვიცი რომ ბევრი შეცდომა დავუშვი, გული საშინლად გატკინე და შენს ნდობას, მითუმეტეს სიყვარულს არ ვიმსახურებ, მაგრამ ამ ყველფერის მიუხედავად შენ, ჩემზე უარის თქმა მაინც არ შეგიძლია იმიტომ, რომ შენც ისევ ისე გაგიჟებით გიყვარვარ დღემდე როგორც მე შენ
-ჰო მაგრამ...
-სწორედ ამიტომ მინდა რომ ყველაფერის თავიდან დაწყება ვცადოთ
-თორნიკე მე -დაიბნა აღელვებული გოგონა
-მარიანა მე ვაცნობიერებ ჩემს მიერ დაშვებულ შეცდომებს...
-ჰო მაგრამ ეს წარსულს ვერ შეცვლის
-ვიცი, მაგრამ მომავლის შეცვლა შეგვიძლია იმიტომ რომ მე ყველაფერს გავაკეთებ შენი ბედნიერებისთვის რადგან დანახვის წამიდან დღემდე გაგიჟებით მიყვარხარ
- მეც მიყვარხარ, ძალიან მიყვარხარ- ცრემლიანი თვალებით ახედა გოგონამ სახე ალეწილ ბიჭს- მაგრამ მეშინია , ძალიან მეშინია რომ ისევ არ მატკინო
-განსაკუთრებულს არაფერს დაგპირდები... უბრალოდ მინდა იცოდე რომ ძალიან ვეცდები აღარ გატკინო
-თორნიკე
-ჩშშ-ტუჩებზე ცივი თითები მიადო აღელვებულმა ბიჭმა თავგზააბნეულ გოგონას, სახე ზედმეტად მიუახლოვა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ამღვრეულ თვალებში. გამაყრუებელი სიჩუმე ჩამოწვა რომელსაც მხოლოდ მათი აჩქარები სუნთქვის ხმა არღვევდა- მარიანა მინდა რომ ისევ ჩემი გახდე- მშვიდი ტონით უთხრა თორნიკემ ისევ მთელი სხეულით აცახცახებულ გოგონას და მოთმინებით დაელოდა მის აზრზე მოსვლას
-თორნიკე -მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა სუნთქვა შეწყვეტიმა გოგონამ და ხმა ჩაუწყდა
-ამდენს რატომ ფიქრობ? შენ ისედაც ჩემი ხარ- მომღიმარი სახით უთხრა თორნიკემ და ტუჩებში აკოცა
-შენ რა გაგიჟდი?-შეიცხადა მარიანამ
-რა ასე არაა? შენი ჩემთან დაბრუნება უბრალოდ დროის საკითხია-გამომწვევი ტონით უთხრა ბიჭმა და ისევ მის ტუჩებს მიწვდა. იმისმიუხედავად რომ მარიანა ძალიან ეცადა სათანადო წინაადეგობა გაეწია საკუთარი არეული გრძნობებისთვის და ამჯერადაც ხელიდან დასხლტომოდა ყოფილ ქმარს, იმ ღამეს ვერ შეძლო საკუთარ მოწოლილ გიჟურ ემოციებთან, ვნებებთან და სურვილებთან გამკლავება, ამიტომ თორნიკეს ნებას დაჰყვა და იმ ღამეს მის მკლავებში აღმოჩნდა, ისე რომ წესიერად ვერც კი გაიაზრა რეალურად რა ხდებოდა მის თავს, თუმცა წამითაც არ უნანია მეორე დღეს ისე რომ საყვარელ მამაკაცს დაუბრუნდა და ისევ მისი ცოლი გახდა. ამ ახალმა სასიამოვნო ამბავმა ყველა ძალიან გაახარა, მხოლოდ გვანცა იყო დღედაღამე უჟმურ ხასიათზე
-იმ დღის მერე რეზი არ შეგხმიანებია?-ინტერესით ჰკითხა ქეთიმ , მულს მოულოდნელი და მკვეთარად შეცვლილი გაუარესებული ხასიათის გამო
-არა-ჩამწყდარი ხმით უთხრა გვანცამ და აკანკალებული თითებით მესამე ღერს მოუკიდა
-გთხოვ ასე ნუ განიცდი
-თავს საშინლად ვგრძნობ
-ვფიქრობ სწორად მოიქეცი...
-მისთვის სულ ერთია მე რას ვგრძნობ-ასლუკუნდა გაღიზიანებული ქალი
-ასე არაა...-მისი გადარწმუნება სცადა აღელვებულმა ქეთიმ-რეზი ბევრი მიზეზის გამო არიდებს თავს შენთან ურთიერთობას, მათ შორის უპირველესი რა თქმა უნდა თორნიკეა, მერე ალბათ მე და გეგა... ხომ ხვდები...
-და რადგან ჩვენს შორის თქვენ დგახართ უფლება არ გვაქვს რომ ერთმანეთის მიმართ გრძნობები მქონდეს?- გაბრაზდა გვანცა
-ხომ იცი რომ ამას არ ვგულისხმობდი?
-მართალი ხარ... უბრალიდ კიდ.ა მე რას ვგრძნობ მის მიმართ და მეტი არაფერი-ასლუკუნდა გვანცა.
რეზი ძალიან ეცადა გვანცაზე ფიქრი თავიდან ამოეგდო, მისი კოცნა, შეხება, სურნელი, გამოხედვა და ცრემლები დაევიწყებინა მაგრამ ვერ შეძლო, ამიტომ ბევრი ფიქრის და ნერვიულობის მერე მასთან დარეკვა და ლაპარაკი გადაწყვიტა, თუმცა მისდა გასაკვირად გვანცამ მისი ზარი და შეტყობინება დააიგნოროს, ამიტომ გაურკვევლობაში ჩავარდნილმა კაცმა მასთან შეხვედრა გადაწყვიტა და ბევრი ფიქრის გარეშე სამსახურში მიაკითხა. მუშაობისგან დაღლილმა და გაბრუებულმა გვანცამ სწრაფად ჩაიარა დახურული შენობის შიდა კიბე და ქუჩაში უკმაყოფილო სახით გავიდა, როცა მოულოდნელად იქვე შორი-ახლოს მდგომ რეზის ჰკიდა თვალი გაოცებისგან ლამის პირო დააღო, თუმცა იმა წამს საკუთარ თავთან მოკლე დიალოგის მერე გადაწყვიტა რომ ეჩვენებოდა, ამიტომ მიტრიალდა და ავტობუსის გაჩერებისკენ წასვლა გადაწყვიტა, მაგრამ რეზის ცივმა ხმამ ადგილზე გაყინა
-გვანცა-დაუძახა მისი ლოდინით გაღიზიანებულმა კაცმა და სწრაფად მიუახლოვდა გაოგნებულ ქალს რომელიც ჯერ კიდევ ვერ იჯერებდა რომ რეზი მასთან თავისი ნებით და სურვილით მივიდა ურთიერთობოს გასარკვევად- როგორ ხარ- უღიმღამოდ ჰკითხა მამაკაცმა და უნებურად მზერა მის წითელ ვნებიან ტუჩებს მიაყინა
-უკეთესადაც ვყოფილვარ-ბრაზნარევი ტონით უთხრა ქალმა რომელიც ჯერ კიდევ ვერ წყვეტდა რეზის ეს უეცარი ვიზიტი მისთვის კიდევ ერთ შანს ნიშნავდა ბრძოლის დასაწყებად თუ სამუდამო დასასრულს
-შენთან ლაპარაკი მინდა
-რაზე?-ეჭვენეულად ჰკითხა ქალმა
-ჩვენზე-მკაცრი ტონით უთხრა რეზიმ
-მეგონა იმ დღეს მე და შენ ურთიერთობა საბოლოოდ გავარკვიეთ-ორაზროვნად უთხრა ქალმა რომელიც ჯერ კიდევ გაურკვევლობაში იყო და ვერ ხვდებოდა რეალურად რა მიზეზით მივიდა რეზი მასთან
-მინდა რომ სადმე მშვიდ ადგილას წავიდეთ და იქ ვილაპარაკოთ
-აქ ვილაპარაკოთ-იუარა გვანცამ
-სადმე მშვიდ ადგილას-მეთქი!-მკაცრად გაუმერა რეზიმ
-არ მინდა არასად წასვლა
-მანქანაში ჩაჯექი მივდივართ-იქვე შორი-ახლოს მდგომ მანქანაზე მიუთითა გაღიზიანებულმა კაცმა დაბნეულ ქალს და სახე ზედმეტად მიუახლოვა
-რეზი!
-ჩაჯექი-მეთქი!- მბრძანებლური ტონით გაუმეორა მამაკაცმა და პირველი ჩაჯდა შავ მრგავლფარებიან მერსედესში, გვანცა დასჯილი ბავშვივით მიუახლივდა მანქანას და კარგა ხნის ფიქრის და ყოყმანის მერე ოდნავ ათრთოლებული ხელით გააღო კარი, მძღოლის გვერდითა სავარძელში სწრაფად დაიკავა ადგილი და კარი გამეტებით მიიჯახუნა, რეზიმ უცნაური მზერით გახედა მას და მანქანა დაქოქა. კარგა ხნას ისე იარეს რომ ხმა არცერთს არ ამოუღია, გვანცა საშინლად ღალავდა რადგან ძალიან არ უნდოდა რომ ეს მისი და რეზის უკანასკნელი შეხვედრა ყოფილიყო. ამ საშინელ ფიქრებს აყოლილი იმდენად ანერვიულდა რომ ხელები აუკანკალდა დ ვერფრით ვეღარ შეძლო თავის დამშვიდება, ამიტომ სიგარეტი ამოიღო ჩანთიდად და ნერვიულად მოუკიდა
-იმედია წინააღმდეგი არ იქნები-ირონიული ტონით ჰკითხა რეზის, რომელმაც სულ ერთი წამით მიიხედა მისკენ, ამ დროს მათი ამღვრეული თვალები ერთმანეთს შეხვდა
-არა, რა თქმა უნდა -უკმაყოფილო ტონით უთხრა კაცმა და სიჩქარეს მოუმატა. გვანცა ოდნავადაც რომ ვერ დაამშვიდა ერთი ღერის მოწევამ, მეორე ღერი ამოიღო კოლოფიდან და ნერვიულად მოუკიდა
-ბევრს ეწევი-ისე უთხრა რეზიმ რომ მისკენ არ მიუხედია
-მამშვიდებს-უღიმღამოდ უპასუხა ქალმა და ცივი მზერა მის პროფილს მიაყინა
-ღელავ?-ირონიული ტონით ჰკითხა რეზიმ და სულ ერთი წამით მიიხედა მისკენ
-ამას შენთვის რამე მნიშვნელობა აქვს?- დაინტერესდა გვანცა და მაშინვე ინანა დასმული კითხვა რადგან რეზიმ დაუფიქრებლად მიახალა
-არანაირი- ისევ სიჩუმე და სევდა გამეფდა მარგვალფარებიან მერსედეში, რომელიც გზატკეცილზე მაქსიმალური სიჩქარის მინიმალური ცვლილებით მიქროდა.
რესტორანში მისვლისას შეთანხმებულად ეზოში დასხდნენ განმარტოვებით
-რა მიირთმევ?-ინტერესით ჰკითხა რეზიმ დაძაბულ ქალს და განზრახ ჯიუტად ჩაავქერდა თვალებში
-რაიმე ალკოჰოლურს, მძიმეს და მაგარს- ბრაზნარევი ტონით უთხრა ქალმა და მზერა გაუსწორა მის შუშის თვალებს
-ღვინო?-ჩაეკითხა რეზი
-იმას რაც შენ გინდა-ორაზროვნად უთხრა ქალმა და უინტერესოდ მოავლო თვალი გარემოს, შეკვეთის მიცემის და მიმტანის წასვლის მერე ისევ უხერხული და მომაბეზრებელი სიჩუმე ჩამოწვა ამიტომ აღელვებულმა, გაღიზიანებულმა და მოთმინება დაკარგულმა ქალმა ვეღარ მოითმინდა და პირდაპირ საქმეზე გადავიდა-აქ რისთვის მომიყვანე?- მკაცრი ტონით ჰკითხა უემოციო სახით მჯდომ კაცს და კარგა ხნის ფიქრის მერე დაამატა- გინდა რომ ჩვენს ურთიერთობას წერტილი საბოლოოდ დაუსვა?
-ურთიერთობას?-ჩაეცინა რეზის-რომელ ურთიერთობას?- ცინიკური ტონით ჰკითხა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ამღვრეულ მწვანე სფეროებში, გვანცას უმალ ცხვირი აეწვა და ცრემლები მოეძალა რეზის დაუნდობელ სიტყვებზე, თუმცა მაქსიმალურად შეიკავა თავი და თელი ძალით გაუწია წინაადეგობა მოწოლილ ცრემლებს
-ესე იგი შენთვის ჩემი კოცნა რაფერს ნიშნავდა?-
გაბრაზდა მოულოდნელად გვანცა
-ნიშნავდა და სწორედ ამ მიზეზით მოგიყვანე აქ სალაპარაკოდ
-რეზი ვხვდები რის თქმასაც აპირებ და ამის მოსმენა არ მინდა!-აღელდა უეცრად წყობრიდან გამოსული ქალი, რომელუც ისევ სიგარეტს და სანთებელას ეცა აკანკალებული თითებით
-გვანცა
-რეზი არ მინდა რომ ჩვენს ურთიერთობას საბოლოო წერტილი დაუსვა!- მკაცრი ტონით უთხრა უემოციო სახით მჯდომ კაცს და სიგარეტის ანთებული ღერი ტუჩებშორის მოიქცია
-გვანცა შენ ძალიან ახალგაზრდა, ლამაზი და მომხიბლელი ხარ...
-მაგრამ ეს იმას არ ცვლის რომ არ მოგწონვარ ხომ ასე?-ამ დროს სიმწრის ღიმილმა გადაურბინა ქალს ალეწილ სახეზე
-გვანცა ჩემგან რისი მოსმენა გინდა?- მშვიდი ტონით ჰკითხა რეზიმ
-უბრალოდ არ მინდა რომ ყველაფერი აქ და ახლა დასრულდეს ისე თითქოს არაფერი მომხდარა ჩვენს შორის, საერთოდ არაფერი!
-შენ ფიქრობ რომ ჩვენს შორის რაღაც განსაკუთრებული მოხდა?-ირონიული ტონით ჰკითხა მომღიმარმა კაცმა დაძაბულ ქალს და თავადაც ნერვიულად მოუკიდა სიგარეტს
-კოცნას არ ვგულისმობ-უმალ გაღიზიანდა აღევებული ქალი
-გვანცა, მე მხოლოდ ზედაპირული ურთიერთობა მჭირდება, სიყვარული ჩემთვის ძალიან მტკივნეული და უინტერესოა თემაა!
-ხო მაგრამ მე...
-შენ ძალიან ახალგაზრდა, ახალგაზრდა და ლამაზი ხარ...დარწმუნებული ვარ რომ შენ ჩემგან მხოლოდ სიყვარული და ღემა ურთიერთობები გჭირდება ეს ყველაფერი კი ჩემთვის არაა... იმედია ხვდები რის თქმას ვცდილობ შენთვის
-და თუ გეტყვი რომ ყველაფერის მიუხედავად მაინც მინდა შენთან ურთიერთობა ამ შემთხვევაში რა მოხდება?-ინტერესით ჰკითხა და მზერა გაუსწორა მის ამღვრეულ თვალებს
-გვანცა არ მინდა რომ ტკივილი მოგაყენო და იმედგაცრუებული დარჩე! გესმის რას გეუბნები?- გაღიანდა რეზი და ნახევრად ჩამწვარი სიგარეტის ღერი საფერფლეში ნერვიულად ჩააჭყლიტა
-მხოლოდ ამ მიზეზით არ მაძლევ შენთან ახლოს ყოფნის უფლებას?-დაინტერესდა გვანცა
-დავლიოთ-სიტყვა ბანზე აუგდო რეზიმ და მიმტანისმიერ ძლივს მოძიებული შეკვეთილი ღვინო ჭიქებში დაასხა
-რეზი დანებებას და შენზე უარის თქმას არ ვაპირებ მხოლოდ იმიტომ რომ რაღაცის გეშინია-გამომწვევი ტონით უთხრა გვანცამ გაოცებულ კაცს და ღვინით სავსე ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა, ცოტა მოსვა, მოულოდნელად ფეხზე წამოდგა და თავზე წამოადგა ურეაქციოდ მჯდომ კაცს -წავიდეთ-მშვიდი ტონით უთხრა და გასასვლელისაკენ ნელი ნაბიჯებით წავიდა.
სარკეთსან მდგომ ქეთის ზურგიდან აეკრო გეგა და ძლიერად შემოაჭდო მუცელზე ხელები
-წამლებს ისევ სვამ?-ინტერესით ჰკითხა ცოლს და სარკეში გაუშტერა მზერა მის არეულ სახეს
-ამ თემაზე ლაპარაკი არ მინდა გეგა-გაბრაზდა ქეთი- ჯერ მზად არ ვარ
-უბრალოდ მითხარი კი ან არა-ნაწყენი ტონით უთხრა გეგამ და ცხვირი მის თმებში ჩარგო
-ასე მარტივი არაა
-ვიცი მაგრამ უკვე 2 თვე გავიდა ჩვენი ბოლო საუბრიდან ჩვენს პატარაზე-მუცელზე ნაზად მოეფერა და მხარზე აკოცა -მაინტერესებს რა გადაწყვიტე
-ბოლო საუბრიდან?-გაბრაზდა ქეთი და მომენტალურად მისკენ მიტრიალდა- ყოველდღე და დღეში ათასჯერ ჩვენს პატარაზე მელაპარაკები
-იმიტომ რომ ძალიან მინდა დაორსულდე და ჩემი შვილის დედა გახდე- გამომწვევი ტონით უთხრა კაცმა ცოლს და საწოლისაკენ წაიყვანა
-გეგააა- გაეცინა ქეთის და ტუჩებში აკოცა მომღიმარ კაცს რომელმაც უმალ საწოლზე გადააწვინა და ზემოდან მოექცა მას
-იქნებ ახლა ჩაისახოს ჩვენი პატარა გოგონა ან ბიჭი-ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა თავგზააბნეულმა კაცმა ცოლს და კაბის ქვეშ შეუცურა ცივი თითები, ნელ-ნელა ზემოთ ააცურა და კაბის კიდეც აიყოლია
-საშინლად აუტანელი ხარ ხოლმე ზოგჯერ- გაეცინა ქეთის და კისერზე შემოხვია თლილი თითები თავისკენ მიიზეიდა საყვარელი მამაკაცის მძიმე, მხურვალე სხეული და ყელზე შეაწება ვნებიანი წითელი ტუჩები სწორედ იმ დროს როცა გეგამ ქეთის დახმარებით პერანგის ღილები შეიხსნა ქეთის ტელეფონი აწკრიალდა
-არ უპასუხო-ჩაურჩულით უთხრა გეგამ ცოლს და ცხვირი მის ყელში ჩარგო, ვნებამორეულ ქალს მისთვის წინააღმდეგონის გაწევის არანაირი სურვილი არ გასჩენია ამიტომ ყურადღება არ მიაქცია ტელეფონისთვის რომელიც ხანგრძლივად და ჯიუტად რეკავდა, თუმცა ბოლოს ვეღარ აიტანა ეს გაურკვევლობა და როგორღაც დაუსხლტა თავგზააბნეულ კაცს და თორნიკეს მეოთხე ზარზე უპასუხა
-დედა-გაისმა ბიჭის აფორიაქებული ხმა
-მოხდა რამე?-დაიძაბა ქეთი
-მარიანას მშობიარობა დაეწყო ახლა საავადმყოფოში ვართ
-რაა?-აღმოხდა აღელვებულ ქალს რომელიც მაშინვე ფეხზე წამოვარდა
-რა ხდება -დაღლილი ხმით ჰკითხა გეგამ და უკმაყოფილო სახით წამოჯდა საწოლზე, როგორც კი ქეთიმ აუხსნა მდგომარეობა მაშინვე გაასწორა სახე და როცა როგორც იქნა დაიმშვიდა სხეული საწოლიდან ადგა, სწრაფად მოწესრიგდა და მასთან საავადმყოფოში წავიდა.
პატარა ანდრიას დაბადებამ განუზომელი სიხარული მიანიჭა თორნიკეს რომელიც ისე იყო აჟიტირებული თავისი პაწაწინა ჭირვეული და მტირალა ვაჟკაცის დაბადებით რომ მოწოლილ გიჟურ ემოციებს უბრალოდ ვეღარ უმკლავდებოდა სხეულში და რაღაც მომენტში ბედნიერებისგან ცრემლებიც კი მოაწვა. არანაკლებ აღფრთოვანებული იყო ამ ამბით გვანცა რომელსაც რეზის ნახვის და მასთან ერთიერთობის მიზეზი მიეცა, რადგან რესტორანში ბოლო შეხვედრის მერე რეზი ისევ ბაქოში წავიდა საქმეზე და მათი გაურკვეველი ურთიერთობა ისევ ერთ ადგილზე გაიყინა. საშინელი სიცარიელის განცდა დაეფლა აივანზე გასულ ქეთის როცა საავადმყოფოს ეზოში მარტოდმარტო მდგომ ირაკლის ჰკიდა თვალი რომელიც გარე განათების სუსტ ფონზე კიდევ უფრო გამხდარი, სუსტი და ფერმკრთალი ეჩვენა ქეთის, ყოფილი ცოლის დაჟინებულმა და სევდით სავსე მზერამ ისე საშინლად იმოქმედა მამაკაცზე რომ ზუსტად მისი მიმართულებით გაიხედა. წამიერად მათი ამღვრეული თვალები ერთმანეთს შეხვდა, ამ დროს ქეთიმ თავი ძალიან ცუდად იგრძნო ამიტომ მაშინვე შენობაში დაბრუნდა. ირაკლიმ ზიზღით სავსე მზერა გააყოლა ყოფილ ცოლს და მომღიმარი სახით მიაჩერდა თორნიკეს რომელმაც გიჟივით ჩაირბინა კიბეები და მამას მთელი ძალით ჩაეხუტა
-გილოცავ მა-სიცილით უთხრა ირაკლიმ და თმები აუჩეჩა აღფრთოვანებულ ბიჭს
-ძალიან გამიხარდა რომ მოხვედი-გაუღიმა თორნიკემ და კიდევ ერთხელ ჩაეხუტა მამას
-შენ ჩემი შვილი ხარ-სევდიანი ხმით უთხრა ირაკლიმ და კიდევ უფრო ძლიერად ჩაიკრა გულში მონატრებული შვილი.
გეგა დაძაბული მზერით მიაჩერდა სახე გაფითრებულ ცოლს
-მოხდა რამე?-ინტერესით ჰკითხა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში
-თავს ცუდად ვგრძნობ-გულწრფელად უთხრა ქეთიმ და გულზე მიეკრო ქმარს
-გინდა წავიდეთ?
-ნერვიულობის ბრალია -ივარაუდა გვანცამ და წყალი გაუწოდა რძალს
-არა ცოტა ხანს კიდევ ვიყოთ-გაუღიმა ძლივს დამშვიდებულმა ქეთიმ ქმარს და სკამზე ჩამიჯდა. გვანცა ფაქტიურად წამით არ შორდებოდა გვერდიდან რეზის რომელსაც მთელი საღამო ლილე ეჭირა ხელში და ართობდა
-ძალიან საყვარელი და მხიარულია აშკარად შენ არ გგავს-ირონიული ტონით უთხრა გვანცამ მოღუშულ კაცს და ხელზე აკოცა მიმღიმარ პატარას
-ასეა-უღიმღამოდ დაეთანხმა კაცი მომღიმარ ქალს და ქეთი მიუყვანა
-საით?-დაინტერედა თორნიკე
-მოვწევდა მოვალ-გაუღიმა რეზიმ შვილს და სწრაფად გავიდა ეზოში, ბევრი ფიქრის მერე გვანცამაც გასასვლელისკენ აიღო გეზი მაგრამ გეგას ძლიერმა ხელმა შეაჩერა
-შენ საით?
-მეც მოწევა მინდა-თვალები დაუბრიალა ქალმა ძმას და მკლავი გაითავისუფლა. რეზის უცნაურად ჩაეცინა როცა გვანცა მასთან შორი-ახლოს დადგა და სიგარეტს მოუკიდა
-მეჩვენება თუ ჩემთვის თავის არიდებას ცდილობ?-შორიდან ჰკითხა და ბნელ სივრცეს გაუშტერა ცივი თვალები
-გეჩვენება-დარწმუნებით უთხრა რეზიმ და ძალიან ნელა მიუახლოვდა ერთადგილზე მიყინულ ქალს
-ისე წახვედი ბაქოში რომ არაფერი მითხარი რატომ? -ნაწყენი ტონით ჰკითხა მისი ზედმეტი სიახლოვით აღელევბულმა გვანცამ მომღიმარ კაცს
-საჭიროდ არ ჩავთვალე-მშვიდი ტონით უთხრა რეზიმ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში
-შეიძლება გავიგო რატომ გაშინებს ასე ძალიან ჩემთან ახლო ურთიერთობა?-გამომწვევი ტონით ჰკითხა აღელვებულმა ქალმა ურეაქციოდ მდგომ კაცს
-ასე შენ გგონია-გამომწვევი ტონით უთხრა რეზიმ და უნებურად ამღვრეული თვალები მის ტუჩებს გაუშტერა
-მაშინ გამუდმებით რატომ გამირბიხარ?
-ლოგიკურად მაგ კითხვებს მე უნდა სვამდე- ირონიული ტონით უთხრა რეზიმ და მეორე ღერს მოუკიდა
-გვანცა მივდივართ-თვალები დაუბრიალა ქეთისთან ერთად ეზოში გასულმა გეგამ დას
-ასე შემთხვევითი შეხვედრების გარდა შენი ხილვის ბედნიერება არ მექნება არასდროს?-არანაკლები ირონიით ჰკითხა გვანცამ და გეგას მიმართულებით წავიდა, თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია რეზისთვის
-შეიძლება კი, შეიძლება არა-უემოციო ტონით უთხრა კაცმა და საავადმყოფოს შენობაში შევიდა.
-შენსა და იმ ტიპს შორის რამე ხდება?-მანქანში ჩასხდენენ თუ არა მაშინვე გაჭედა გეგამ
-იმ ტიპს სახელი აქვს და რეზი ჰქივია-წამოენთო გვანცა
-რა მნიშვნელობა აქვს!-ავარდა გეგა
-ჩემთვის აქვს!
-კითხავზე მიპასუხე!-ხმა გაიმკაცრამ კაცმა და სარკიდან გახედა დას
-ვალდებული არ ვარ ანგარიში ჩაგაბარო!
-ხაარ იმიტომ რომ ჩემი და ხარ!
-უკვე დიდი გოგო ვარ და მე გადავწყვეტ ვისთან ვიურთიერო გასაგებია?
-გვანც მაბრაზებ-ისე საყვარლად უთხრა რომ ქეთის და გვანცას გიჟივით გაეცინათ.
იმ საღამოდან მოყოლებული რაც პატარა ანდრია დაიბადა ქეთი თავს სულ სუსტად და შეუძლოდ გრძნობდა, გეგა ისე ძალიან ააფორიაქა ცოლის ამ უჩვეულო მდგომარეობამ რომ ბავშვზე ლაპარაკი კი არა ფიქრიც კი შეწყვიტა რადგან ძალიან აშინებდა ქეთის გაუარესებული ჯანმრთელობის დგომარეობა რომელიც სულ უფროდაუფრო რთულდებოდა. აგიჟებდა ის ფაქტი რომ ქეთი სასტიკ უარს აცხადებდა ექიმთან ვიზიტზე იმ მარტივი მიზეზის გამო რომ ბოლო თვეების განმავლობაის საკმაოდ ხშირად დადიოდა საავადმყოფოში და ზუსტად იცოდა რომ ყველა ანალიზი წესრიგში ჰქონდა
-ქეთი ძალიან ვნერვიულობ შენზე, ვერ ვხვდები რატომ არ მომყვები ექიმთან-ნაწყენი ტონით უთხრა და ზურგიდან აეკრო ცოლს, ძლიერი ხელი მუცელზე მჭიდროს შემოაჭდო და თავი მის თმებში ჩამალა
-ნერვიულობის მიზეზი არ გაქვს კარგად ვარ- ძლივს შეკავებული ემოციებით უთხრა ქეთიმ ქმარს და თვალები დახუჭა სუნთქვა აჩქარებულმა
-ბოლოდ დროს ცუდად გამოიყურები
-კმართლა კარგად ვარ გეგა, ძალიან კარგად- მშვიდი ტონით უთხრა ქალმა და უფრო მეტად მიეწება საყვარელი მამაკაცის მხურვალე სხეულს.
გეგა უკმაყოფილო სახით მიაჩერდა გვანცას რომელმაც დალაადრიან სიგარეტის მოწევის და ყავის სმის დროს დაბადების დღის, სანთლებანთებული ტორტი გაუტანა აივანზე
-მეკაიფები ხო?
-უა ჩემს თავს გაფიცებ სურვილი ჩაიფიქრე და სანთლები ჩააცქრე-შეეხვეწა გვანცა
-შანსი არაა-განრაზდა გეგა
-აუ ძაან გთხოოვ ხომ იცი დღეს 24 საათიან ცვლაში ვარ და ვეღარ გნახავ
-ისევ ბავშვი ხარ-სიცილით უთხრა გეგამ და სამთლები უღიმღამოდ ჩააქრო
-ყველაზე კარგი ხარ-აკისკისდა გვანცა და ძლიერად ჩაეხუტა ძმას, შემდეგ კი კოლოფი გაუწოდა, გეგამ საჩუქარი გახსნა თუ არა მაშინვე შუბლი შეკრა
-რატომ მიყიდე?
-იმიტომ რომ ძალიან მიგწონდა და შენი ნებით არასდროს იყიდიდი ასეთ ძვირიან საათს
-ვიყიდიდი ბანკის განვადებას რომ დავასრულებდი მერე-გაეცინა გეგას და ლოყაზე უჩქმიტა დას
-უიმეე-შეიცხადა გვანცამ-ხუთი წლის მერე ეს მოდელი ალბათ გაყიდვაშიც აღარც იქნება
-კაი მადლობა კაი გოგო მყავხარ-გაუცინა გეგამ და თავზე აკოცა. გვანცას წავლის მერე ძალიან მოიწყინა გეგამ, ამიტომ ისევ დაწოლა და დაძინება გადაწყვიტა, მძინარე ქეთის ზურგიდან აეკრო და ფრთხილად ჩაეხუტა, შიშველ მხარზე ნაზად აკოცა და თვალები დახუჭა, ცოტა ხნას იწვალა მაგრამ გარკვეული პერიოდის მერე მაინც წაართვა ძილმა თავი. საშინლად არ ესიამოვნა როცა ქეთიმ მისი ძლიერი მკლავებიდან თავის დახსნა სცადა
-აუ არ ადგე რა-თვალდახუჭულმა უთხრა ცოლს და უფრო ძლიერად მიიკრო ცხელ სხეულზე
-დაბადების დღეს გილოცავ-ჩურჩულით უთხრა ქეთიმ და მისკენ გადატრიალდა, უმალ ტუჩებში აკოცა ნახევრად მძინარე ქმარს და რაღაც პატარა ნივთები დააჭერინა ხელში, გეგა ვერაფერს მიხვდა ამიტომ თვალები გაახილა და გაოგნებული სახით დააცქერდა საკუთარ ხელებში მოქცეულ ჩვილი ბავშვის ფეხსაცმელს და ორსულობის ტესტს რომელზეც აშკარად გამოკვეთილი იყო ორი წითელი ხაზი
-ქეთი-მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა გაოგნებულმა კაცმა რომლის დახშული გონება ჯერ კიდევ ვერ იაზრებდა ნანატრი და საოცნებო პატარას ჩასახვას საყვარელი ქალის სხეულში -ქეთი სერიოზულად?- აღმოხდა თავგზააბნეულ კაცს რომელმაც ამღვრეული თვალებით შეხედა თვალებაწყლიანებულ ცოლს- შენ რა მართლა...- დაიჩურჩულა სუნთქვა აჩქარებულმა მამაკაცმა, რომელიც ის დააბნია გადარია და გააგიჟა ახალმა სასიახარულო ამბავმა რომ რამდენიმე წამის განმავლობაში აზროვენების უნარიც კი დაკარგა, ამიტომ სათქმელ სიტყვებს თავი ვეღარ მოუყარა რომ როგორღაც გამოეხატა ის გიჟური ბედნიერების განცდა რასაც სხეულის ყველა უჯრედით განიცდიდა და ბოლოს როცა, როგორც იქნა აზრზე მოვიდა და ბედნიერების გიჟურმა ტალღამ ბოლოსდაბოლოს გადაუარა ცოლის ცრემლინი სახე ხელბშორის მოიქცია და ტუჩებზე დააცხრა-ქეთი შენ ორსულად ხარ-აღფრთოვანებული ხმით უთხრა და ჯერ კიდევ განცდებში მყოფი ძლიერად ჩაეხუტა ცოლს-ქეთი ძალიან გამაბედნიერეთ შენ და ჩვენმა პაწაწინამ-გეგა მიცელზე მოეფერა ცოლს და ისევ ტუჩებზე დააცხრა