ქეთის ორსულობის ამბავმა გვანცა ძალიან გაახარა
-არ მჯერა-შეჰყვირა აღფრთოვანებულმა ქალმა და ძლიერად ჩაეხუტა ძმას -ესე იგი მალე შენ მამა გახდები მე კიდევ მამიდა
-ჯერ კიდევ ვერ ვიჯერებ -გულრფელად უთხრა გეგამ დას და გაუღუიმა
-ვერც მე-სიცლით უთხრა გვანცამ და აწყლიანებული თვალებით ახედა ძმას
-ძალიან ბედნიერი ვარ-ხმა დაბალი ტონით უთხრა გეგამ და საფეთქელზე აკოცა ახალი სასიხარულო ამბით ჯერ კიდევ აღფრთოვანებულ, დაბნეულ და თითქმის ატირებულ ქალს.
ქეთის ძალიან გაუჭირდა მაგრამ ბოლოსდაბოლოს მიიღო გადაწყვეტილება და შვილებისათვის თავისი ორსულობის ამბის გამხელა გადაწყვიტა.
-დღეს ანი და თორნიკე მოვლენ-ყოყმანით უთხრა ქმარს და სევდიანი თვალებით მიაჩერდა
-ღელავ?
-ძალიან-გულწრფელად უთხრა ქალმა და ნელა მიუახლოვდა სავარძელში მჯდომ კაცს
-შენი აზრით ძალიან გაუჭირდებათ შენი ორსულობის ამიბის მიღება?-დაინტერესდა გეგა და ხელი ჩაკიდა მიახლოებულ ცოლს
-თორნიკეს ალბათ არა, მაგრამ ანის კი... და თან ძალიანსლუკუნით უთხრაბქალმა ქმარს და მთელი ძალით გაუწია წინააღმდეგობა მოწოლილ ცრემლებს
-ირაკლის გამო?-ჩაეკითხა გაღიზიანებული კაცი აფორიაქებულ ცოლს
-გე გააა-ნაწყენი ტონით უთხრა დაძაბულმა ქალმა და აწყლიანებული თვალებით დააცქერდა ზემოდან საყვარელი მამაკაცის არეულ სახეს
-ქეთი შენ ჩემი ცოლი ხარ-ბრაზნარევი ტონით უთხრა გეგამ დაბნეულ ქალს და იმდენად მიიახლოვა მისი ათრთოლებული სხეული რომ ფეხებშორის მოიქცია
-ასეა მაგრამ-დაიბნა ქეთი და უარესი დაემართა როცა გეგამ მოულოდნელად მაისური აუწია და ცხელი ტუჩები მუცელზე მიაწება
-დამშვიდდი, ანი უკვე დიდი გოგოა და როგორმე შეეგუება შენი ორსულობის ამბავს-გაღიზიანებული ტონით უთხრა მისი შეხებით თავგზააბნეულ ქალს და კიდევ ერთხელ აკოცა შეზნექილ მუცელზე
-უბრალოდ არ მინდა რომ გული ეტკინოს
-ქეთი!-ხმა გაიმკაცრა გეგამ-ვალდებული არ ხარ რომ ირაკლის გამო, მის წინაშე თავი იმართლო!
-ირაკლი?-გაბრაზდა ქეთი-ირაკლი? სერიოზულად?- შეიცხადა და მიტრიალება გადაწყვიტა მაგრამ გეგამ უფლება არ მისცა და მეტიც კიდევ უფრო მიიხალოვა მისი მხურვალე სხეული
-მე მაინც მგონია რომ ამ შეხვედრის გამო ზედმეტად ღელავ- მშვიდი ტონით უთხრა გეგამ გაბუტულ ცოლს და მომღიმარი სახით ახედა
-ზოგჯერ ძალიან მაღიზიანებ-დაუფარავი აგრესიით უთხრა ქეთიმ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა კაცს აციმციმებულ თვალებში
-უბრალოდ მინდა რომ ამ ორსულობის გამო ბედნიერი იყო და თავს ვინემეს წინაშე დამნაშავედ არ გრძნობდე!
-ბედნიერი ვარ-დარწმუნებით უთხრა ქეთიმ ქმარს და ნაზად შეუცურა თლილი თითები თმაში-მაგრამ ჩემთვის ეს ყველაფერი მაინც ძალიან რთულია დ ამინდა რომ გამიგო
-ვცდილობ-უკმაყოფილო ტონით უთხრა კაცმა დაძაბულ ქალს და მუხლებზე დაისვა-მაგრამ შენც უნდა გამიგო -მოულოდნელად პერანგის ქვეშ შეუცურა უხეში თითები და თვალებში ჩააცქერდა- ახლა ყველაზე ნაკლებად ის მინდა რომ- ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა და ხმა დაბალი ტონით განაგრძო დაძაბული საუბარი -მე და ჩვენი პატარა შენს შვილებსა და წარსულს ცხოვრებას შორის ჩავდგეთ და ამის გამო გული გეტკინოს
-წარსულ ცხოვრებაში ირაკლის გულისხმობ?- მოიღუშა ქეთი- ფიქრობ რომ მის წინაშე თავს დამნაშავედ ვგრძნობ?
-როდის უნდა მოვიდნენ ანი და თორნიკე?- სიტყვა ბანზე აუგდო გეგამ დაძაბულ ქალს და ყელზე მიაწება ვნებიანი ცხელი ტუჩები
-კითხვაზე არ მიპასუხებ?-გაბრაზდა ქეთი
-არა!
-გეგაააა-ეწყინა ქეთის
-მის მიმართ არაფერს არ უნდა გრძნობდე საერთოდ არაფერს!-ბრაზნარევი ტონით უთხრა კაცმა და ქვედა თუჩზე ნაზად აკოცა-იმიტომ რომ შენ ჩემი ხარ, მხოლოდ ჩემი
-ზოგჯერ საშინლად აუტანელი ხდები ხოლმე
-სხვათაშორის კითხვაზე არც შენ მიპასუხე-შენიშნა გეგამ
-საღამოს 8-ზე მოვლენ
-ესე იგი ჯერ დრო გვაქვს-გამომწვევი ტონით უთხრა სურვილისგან თვალებანთებულმა კაცმა ჯერ კიდევ გაბუტულ ცოლს დ ატუჩებზე დააცხრა.
ქეთის ორსულობის ამბავმა თორნიკე და ანი ისე დააბნია და გააკვირვა რომ კარგა ხანს ხმის ამოღება ვერ შეძლო ვერცერთმა, მაგრამ როცა გაოცების პირველმ ატალღქმ გადაურა და-ძმას და აზრზე მოსვლა შეძლეს ორივემ სევდიანად გაუღიმა ერთ ადგილზე მიყინულ ქალს და მიულოცეს ახალი უცნაური, ოდნავ მტკივნეული და სასიამოვნო ამბავი.
-არ მჯერა-მანქანაში მჯდომი გაოგნებული ანი ემოციებეს ვერ მალავდა
-ასე ძალიან ირაკლის გამო განიცდი?-დაიძაბა თორნიკე
-დარწმუნებული ვარძალიან მტკივნეული იქნება მისთვის ამ ამბის გაგება-ასლუკუნდა ანი
-ქეთი გეგას ცოლია, უფლება აქვთ ბედნიერები იყვნენ-გაღიზიანდა თორნიკე
-ირაკლი? მამაზე საერთოდ არ ფიქრობ?-ატირდა თავგზააბნეული გოგონა
-არ მგონია რომ ეს ირაკლისთვის ტრაგედია იყოს, რადგან ქეთი გაუშვა და ბედნიერების უფლება მისცა, მგონია რომ ამასაც მარტივად გადაიტანს
-მე მისთვის ამის თქმას ვერ შევძლებ, რადგან ზუსტად ვიცი რომ ამ ყველაფრის მიუხედავად გული საშინლად ეტკინება
-მე ვეტყვი
-ძალიან მეშინია რომ ისევ სმა არ დაიწყოს
-არ დაიწყებს-დარწმუნებით უთხრა თორნიკემ აფორიაქებულ დას და მისკენ გადაიწია საფეთქელზე ნაზად აკოცა და გაამხნევა
-რატომ ხარ ასეთი დარწმუნებული? არ გახსოვს რა მდგომარეობაში იყო როცა ქეთი მისგან წავიდა? როგორ იტანჯებოდა-მაინც ვერ წყნარდებოდა ანი
-ირაკლის ქეთი უყვარს, გაგიჟებით უყვარს დღემდე და ალბათ მთელი ცხოვრება ეყვარება, შესაბამისად მისი ბედნიერება და მითუმეტეს მის სხეულში ჩასახლი პატარა უმწეო ბავშვი ირაკლის ცარიწლ ცხოვრებას ვერც გაართულებს და ვერც დაამახინჯებს
-თორნიკეეე
-ვიცი რომ ეტკინება მაგრამ ესეც გაივლის-სევდინი სახით შეხედა თორნიკემ დას და შემდეგ როცა ორივე დამშვიდდა ანი სახლში მიიყვანა მანქანით და მისიდან პირდაპი ირაკლისთან წავიდა სალაპრარაკოდ რომლისთვისაც საკმოად მძიმე და რთული მოსასმენი აღმოჩნდა ქეთის ორსულობის ამბავი
-მამა ვიცი რომ გულს გტკენ მაგრამ ვიფიქრე რომ ჯობდა ეს ამბავი ჩემგან გაგეგო
-ბედნიერია?-მხოლოდ ეს კითხვა დასვა კარგა ხნის სიჩუმის მერე ახალი უცნაური ამბით თავგზააბნეულმა კაცმა
-არა-დარწმუნებით უთხრა თორნიკემ-ეშინია, რადგან არ უნდა რომ რომელიმე სტკივილი მოგვაყენოს ბავშვის გაჩენის გადაწყვწტილებით
-ამ რომელიმეში, მეც მოვიაზრები?-ირონიული ტონით ჰკითხა ირაკლიმ შვილს და უმალ სიმწრის ღიმილმა გადაურბინა სახეზე
-მე ვფიქრობ რომ კი
-ცდები!-გაეცინა ირაკლის-ახლა ის გეგას ცოლია, მისთვის უკვე ძალიან დიდი ხანია უმნიშვნელო ვარ
-მე ასე არ ვთვლი
-გულწრფელად გეტყვი, ჩემთვის სულ ერთია რა გადაწყვეტილებას მიიღებს გეგა ავალიანის ცოლი და გააჩენს თუ არა ბავშვს
-მამა
-თორნიკე, ქეთი ჩემთვის მხოლოდ წარსულია- მშვიდი ტონით უთხრა ირაკლიმ დაძაბულ ბიჭს და სევდიანად გაუღიმა.
ანის სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა რადგან ირაკლი ამ ახალ, მისთვის მძიმე და რთულ ამბავს რომ ფაქტიურად ურეაქციოდ შეხვდა, ამიტომ იმავე საღამოს ქმარ-შვილით დაადგა თავზე
-მამა შენზე ძალიან ვღელავდი, მეგონა...-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ასლუკუნებულმა გოგონამ მომღიმარ კაცს და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ჩურჩულით დაამატა -რომ გულს ძალიან გატკენდა ეს ამბავი და ისევ სმას დაიწყებდი
-რატომ მამიკო?-შეიცხადა ირაკლიმ- რატომ იფიქრე რომ გეგას ცოლის ორსულობის ამბავი ჩემზე ასე საშინლად იმოქმედებდა?
-მე...-ანი საშინლად დააბნია ირაკლის სიმშვიდემ
-სხვისი ცოლის გადაწყვეტილებებბი მითუმეტეს ორსულობის ამბავი მე ტკივილს ვერ მომაყენებს- დარწმუნებით უთხრა ირაკლიმ შვილს და ასლუკუნებული გოგონა გულში ჩაიკრა
-მამა ვიცი რომ ასე ჩვენს დასამშვიდებლად ამბობ და სინამდვილეში ძალიან განიცდი ამ ამბავს
-მაცდით რომ განვიცადო?-სიცილით უთხრა ირაკლიმ დაძაბულ გოგონას და ატირებულ იოანეს გახედა რომელსაც შეწუხებული გიორგი ვეღარ აწყნარებდა
-მამა ძალიან მიყვარხარ-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ანიმ მომღიმარ კაცს და ჩაეხუტა.
საღამოს საოცარი ჟრიამული იყო ირაკლის სახლში რადგან თორნიკემ მარიანა და ბავშვებიც მიიყვანა
-მამიდას ბუშტი-ანიმ პატარა ანდრის ლოყებზე უჩქმიტა და ძლივს ხელში ჩაძინებული პატარა აუტირა თორნიკეს
-მიჩალიჩებ?-დაუბღვირა გაბრაზებულმა ბიჭმა აკისკისებულ გოგონას
-შეიძლება ასეც ითქვას-დაეთანხმა ანი და ატირებული პატარა გამოართვა -ისე რამე რომ იყოს შენს საფირმო კერძს არ მოგვიმზადებ? ძალიან გვშია ყველას
-არც იფიქრო-თვალები დაუბრიალა თორნიკემ მომღიმარ გოგონას
-აუ ძაან გთხოვ-შეეხვეწა ანი
-არა-მეთქი!
-აუ ძაან მაინტერესებს რანაირად შეწვი ის კარტოფილი ისე რომ მარიანასთან შეგარიგა
-ფიქრობ რომ მხოლოდ შემწვარმა კარტოფილმა შემარიგა ცოლთან?- გაბრაზდა წყობრიდან გამოსული ბიჭი
-აბა შენ ისევ ისეთი აუტანელი და უჟმური ხარ და- თვალები აატრიალა აკისკისებულმა გოგონამ და რძალს გახედა. მარიანა ამ უხერხულ თემაზე საუბარმა ოდნავ დაძაბა თუმცა ანიმ იმდენი ქნა რომ ისიც გაამხირაულა და ბოლოსდაბოლოს თორნიკეც დაითანხმა სამზარეულოში ფუსფუსზე და მათთვის თავისი საფირმო კერძის, შემწვარი კარტოფილი მოზადებაზე რომელსაც მისი გადაწყვეტილებით ,,შერიგება" დაერქვა. სანამ თორნიკე ბუზღუნით კარტოფილს თლიდა დის და ცოლის დახმარებით, გიორგი და ირაკლი ბავშვებს უვლიდნენ, რაც ყველაზე სახალისო, სასიამოვნო და დამღლელი საქმე აღმოჩნდ ორივესთვის, თუმცა იმდენედ სახალისო იყო ეს ყველაფერი ირკლისთვის რომ ყველა ტკივილი, დარდი და სევდა გაიქრვა შვილიშვილებთან ურთიერთობით, თამაშით და გართობით.
გვანცაზე საშინლად იმოქმედა ახალი უსიამოვნო ამბის გაგებამ რეზიზი, ამიტომ კარგა ხნის ფიქრის, საკუთარ თავთან კამათის და ნერვიულობის შემდეგ საყვარელი მამაკცაის ნორმერი აკრიფა
-გვანცა?-ყურმილს მიღმა გაისმა კაცის დაძაბული ხმა
-რეზი-დაიწყო სუნთქვა აჩქარებულმა ქალმა დაძაბული ხმით-მართალია რომ დილით ბაქოში მიფრინავ, თან რამდენიმე თვით?
-მართალია-ცივი ხმით უპასუხა რეზიმ
-რატომ მიდიხარ ამდენი ხნით?-სლუკუნით ჰკითხა გაღიზიანებულმა ქალმა დაძაბულ კაცს
-საქმე მაქვს
-წასვლამდე ჩემთვის რამის თქმას მითუმეტე ახსნას არ აპირებდი ხომ ასე?
-ასეა-უღიმღამოდ დაეთანხმა რეზი
-სანამ წახვალ მინდა რომ შევხვდეთ და ვილაპარაკოთ
-ანუ ჩემი ნახვა გინდა?!-ირონიული ტონით ჰკითხა რეზიმ დაბნეულ ქალს
-შემხვდები თუ არა-უცბათ წყობრიდან გამოვიდა გაღიზიანებული ქალი
-1 საათში გამოგივლი-კარგა ხნის ფიქრის მერე ცივად უთხრა რეზიმ და გაუთიშა. გვანცა იმდენად დააბნია მისმა სიტყვებმა რომ კარგა ხანს აზრზე მოსვლა ვერ შეძლი თუმცა როგორც კი დამშვიდდა და დაფანტულ აზრებს თავი მოუყარა მაშინვე საძინებელში შევიდა და კარადას ეცა, გამოაღო და ბევრი ფიქროს მერე ყველაზე გამომწვევი კაბა აარჩია და ჩაიცვა, კმაყოფილმა შეათვალიერა თავისი უზადო სხეული შავ ტანზე მოტმასნილ მოკლე კაბაში და ქუსლიან ფეხსაცმელზე წვალებით შედგა, მაკიაჟი გაიკეთა, თმა მოიწერიგა და მისაღებში გავიდა
-სადმე მიდიხარ?-უკმაყოფილო ტონით ჰკითხა გეგამ და უცნაური მზერით შეხედა დას
-კი
-ამ შუაღამისას სად უნდა წახვიდე გოგო?!- უმალ წყობრიდან გამოვიდა გაღიზიანებული კაცი
-საქმე მაქვს!-მკაცრი ტონით უთხრა გვანცამ და შემოსასველილში სარკის წინ დატრიალდა
-იმ... რეზის უნდა შეხვდე?-ავარდა გეგა
-აი ეგ უკვე შენი საქმე არაა!- ირონიული ტონით უთხრა გვანცამ ძმას და სახე ზედმეტად მიუახლოვა
-ეგ ტილი არ მომწონა
-უკვე დიდი გოგო ვარ და ვისთან ვიურთიერთო და რატომ -თვალები დაუბრიალა აღელვებულმა ქალმა გაბრაზებულ კაცს და ჩანთას ხელი წამოავლო
-იმედია სახლში თავის დროსზე დაბრუნდები- ბუზღუნით უთხრა გეგამ და მომღიმარ ქეთის გახედა რომელიც ვერასდროს ვერ იკავებდა სიცილს მათ ჩხუბზე
-მაშინ დავბრუნდები როცა მომინდება- გამომწვევი ტონით უთხრა გვანცამ დაძაბულ კაცს და გრაციოზულად აუარა გვერდი, კარი გააღო და სადარბაზოში გავიდა
-გვანც მაბრაზებ
-ვიცი-სიცილით უთხრა ქალმა და კიბეები სწრაფად ჩაიარა, ქუჩაში გავიდა თუ არა იმავე წამს, უსტად დათქმულ დორს გამოჩნდა რეზის მანქანა რომელმაც პირდაპირ ფეხებთან მიუჩერა მანქანა მას, მის უხეშობას მიჩვეულ ქალს არც უფიქრია რომ რეზი მანქანიდან მისასლმებლად და მის მოსაკითხად გადავიდოდა, მითუმეტეს კარის გასაღებად, ამიტომ მანქანაში სწრაფად ჩაჯდა და მაშინვე ღვედი გაიკეთა
-როგორ ხარ?-ინტერესით ჰკითხა დაძაბულ კაცს და მისკენ მიიხედა
-შენ?-უღიმღამოდ ჰკითხა კაცმა და გაზს ბოლომდე მიაჭირა
-ვცდილობ კარგად ვიყო-უკმაყოფილო ტონით უთხრა ქალმა და მაშინვე სიგარეტის კოლიფი ამოიღო ჩანთიდან სანთებელასთან ერთად და ნერვიულად მოუკიდა
-ბევრს ეწევი-შენიშნა რაზიმ
-საამისო მიზეზი მაქვს
-გასაგებია-ირონიული ტონით უთხრა რეზიმ და სიჩარეს მოუმატა. გვანცას წარმოდგენა არ ჰქონდა რეზის სად და რატომ მიჰყავდა, არც აინტერესებდა, მისთვის მთავარი ის იყო რომ მასთან რაც შეიძლება ბევრი დროს გაეტარებინა, ამიტომ ერთი კითხვაც არ დაუსვამ იმის შესახებ თუ სად მოდიოდნენ, რის გამიც დანიშნულების ადგილამდე ფაქტიურად ისე მივიდნენ რომ ხმა არცერთს არ ამოუღია.
რესტორანში მისულები გვანცას თხოვნით აზოში, განცალკევებით დასხნენ
-ლამაზი ადგილია-უხერხული სიჩუმის გაფანტვა სცადა გვანცამ
-რას დალევ?- იმტერესით ჰკითხა რეზიმ დ აგანზრახ ჯოუტად ჩააცქერდა მწვნე სფეროებში
-იმას რასცა შენ-მხიარული ტონით უთხრა ქალმა და გაუღიმა. რეზიმ სასმელიც და საჭმლიც თავისი გემივნებით შეუკვეთა და როცა მიმტანი წავიდა საქმიანად დაიწყო საუბარი
-გვამცა, აქ იმისთვის მოგიყვანე რომ მე და შენ ურთიერთობა სამუდამოდ გავარკვიოთ
-ისევ საწყის წერტილს დავუბრუნდით-ნაწყენი ტონით უთხრა ქალმა და აკანკალებული ხელებით ისევ სიგარეტს მოუკიდა
-ხშირად ეწევი-შენიშნა რეზიმ
-მერე შენ რა, დავიჯერო გაღელვებს ის რაც მე მეხება?-ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა გვანცამ და სიგარეტის ლურჯი კვამლი ბნელი, ცარიელი, ცივი სივრცისკენ მიმართა
-შენი აზრით-ორაზროვნად ჰკითხა რეზიმ დაბნეულ ქალს და ირონიულად გაუღიმა, შედეგ კი მიმტანის მისერ მიტანილი შავი ღვინის ბოთლი გახსნა, ჭიქები სწრაფად შეავსო უგემური შავი სითხით და ჭიქას ხელი წამოავლო ტუჩებთან მიიტანა და ისე ჩაცალა რომ წამით თვალი არ მოუშორებია გვანცას გაფითრებული სახისთვის- არ დალევ?- გამომწვევი ტონით ჰკითხა აფორიაქწბულ ქლას და ჭიქაზე მოუთითა, გვანცამ არაფერი უპასუხა და კარგა ხნის ფიქრის მერე ჭიქას სწრაფად წამოავლო ხელი და ცოტა მოსვა, იმდენად მოეწონა და ესოამოვნა ამ მომენტში ალკოჰოლი რომ ჭიქა მალევე ჩაცალა და როცა ძალა მოიკრიბა მისთვია ყველაზე უსიამოვნო კითხვა დასვა
-რეზი აქ რისთვი მომიყვანე?
-ურთიერთობის გასარკვევად
-მეგონა წინაზე გასაგებად აგიხსენი რომ შენზე უარის თქმას არ ვაპირებ იმის გამო რომ გეშინია-გაბრაზდა გვანცა
-გვანცა, მგონი მეც გასაგებად აგიხსენი თუ რატომ არ მინდა შენთან ურთიერთობის გაღრმავება
-არ მოგწონვარ?-დაიძბა ქალი და იმდენად საშინლად იმოქმედა რეზის დუმილმა მასზე რომ მეორე ღერს მოუკიდა აკანკალებული თოთებით
-კარგად იცი რომ შენი სილამაზე და სხეული აქ არაფერ შუაშია და მიზეზი სულ სხვაა
-იქნებ მეც მინდა ის რაც შენ?-გამომწვევი ტონით ჰკითხა გაღიზიანებულმა ქალმა დაძაბულ კაცს და მაგიდას ორივე ხელით დაეყრდნო მეორედ შევსებული ჭიქა რეზიზე ადრე ჩაცალა
-არა არ გინდა, რადგან ზუსტად ვიცი რომ შენ გაცილებით მეტი გინდა ჩემგან ვიდრე მე შემიძლია რომ მოგცე
-ასე ძალიან რატომ გეშინია სიყვარულის-გაბრაზდა გვანცა და მესამედ შევსებული ჭიქას ხელი წამოავლო და მოსვა
-გვანცა-გაბრაზდა რეზი- მე უკვე გასაგებად აგიხსენი რომ არ შემიძლია ვინმე მიყვარდეს
-ქრისტინეს გამო?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა გვანცამ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა კაცს ამღვრეულ თვალებში
-ეგ შენ არ გეხება
-მეხება, იმიტომ გეშინია წარსულში დაშვებული შეცდომების გამო ისევ შეცდომა არ დაუშვა და ამის გამო უფლებას არ მაძლევ რომ მიყვარდე
-შენი სიყვარული მხოლოდ ტკივილს მოგვაყენებს...
-რატომ? რატომ მექცევი ასე სასტიკად?-ასლუკუნდა გვანცა და ამჯერად ნახევრად დაცლილი ჭიქა თავად შეივსო შავი ღვინით და ცოტა მოსვა
-გვანცა არ მინდა რომ იმედები გაგიცრუო და გული გატკინო
-ასე უფრო მეტად რომ მტკენ ვერ ხვდები?
-შენს გრძნობას იგივე გრძნობით ვერ ვუპასუხებ... არა იმიტომ, რომ არ შემიძლია მიყვარდე! არა, უბრალოდ არ მინდა რომ მიყვარდე! გესმის?
-ამ ქვეყნად ყველაზე მშიშარა და ამავე დროს დაუნდობელი ადამიანი ხარ-უეცრად ფეხზე წამივარდა გაბრაზებული ქალი და გასასვლეკისაკენ გაემართა სწრაფი ნაბიჯებით, დავბეულმა რეზიმ მაგიდაზე ასლარიანი დააგდო და უკან მიჰყვა გაგიჟებულ ქალს
-გვანცა მომისმინე-მალევე დაეწია აღელვებული კაცი ატირებულ ქალს და მისი სახე ხელებშორის მოიქცია -ვიცი რომ არასწრად გექცევი... მაგრამ არ მინდა რომ შენი გრძნობებით ვისარგებლო ნაბ.ჭვარი არაკაცივით და მერე ისე ავორთქლდე შენი ცხოვრებიდან თითქოს არც ვარსებულვარ
რადგან ზუსტად ვიცი რომ ბოლოს ამას გავაკეთებ რადგან არ შემიძლია რომ
-რომ გიყვარდეს-ნაწყენი ტონით უთხრა გვანცამ და იხეშად მოიშორა მისი ხელები სახიდან
-საით?-გაბრაზდა რეზი როცა გვამცამ ქუჩის გადაკევთა და საოირისლირო მხარეს გადასვლა სცადა
-ვცდილობ რაც შეილზება შორს ვიყო შენგან შენც ხომ ეს გინდოდა არა?-ბრაზნარევი ტონითბუთხრა ქალმა და სახე ზედმეტად მიუახლივა სუნთქვა აჩქარებულ კაცს
-სახლში მე წაგიყვან-მკაცრი ტონით უთხრა რეზიმ და მკლავზე ხელი მოჰკიდა
-შენი დახმარება არ მჭირდება-გაჯიუტდა გვანცა
-ხომ იცი რომ ტყუილად მეწინააღმდეგები?!- ულმა წყობრიდან გამოვიდა გაღიზიანებული კაცი და ფაქტიურად ძალით ჩასვა მაქნაში თავგზააბნეული ქალი.
-მცხეთაში წამიყვანე-კარგა ხნის სიჩუმის მერე სლუკუნით უთხრა გვანცამ აჭესთან მჯდომ დაძაბულ კაცს
-მცხეთაში რატო?-დაინტერესდა რეზი
-ეგ შენ არ გეხება
-ჰოდა მაშინ მცხეთა დაივიწყე!- მკაცრი ტონით უთხრა რეზიმ და სიჩქარეს მაქსიმალურად უმატა
-იქ ჩემი სახლია-ბრაზნარევი ტონით უთხრა გვანცამ და ფანჯარა ჩასწია რადგან დახშული ჰაერი საშინლად მოქმედებდა მის დამძიმებულ, ურგძნობ სხეულზე.
-არ შემოხვალ?-ინტერესით მიაჩერდა გვანცა მანქანიდან გადასულ კაცს და ეზოს კარი ფართოდ გააღო, რეზიმ არაფერი უპასუხა და კარგა ხნის ფიქრის მერე უკან მიჰყვა გაკვირვებულ ქალს რომელიც სახლში შესვლისთანავე კარადასთან მივიდა
-დალევ რამეს?- გამომწვევი მზერით მიაჩერდა კართან მდგომ კაცს რომელიც წამით თვალს არ რაშორებდა მის არეულ სახეს
-დავლევ-მშვიდი ტონით უთხრა რეზიმ და დივანზე დაჯდა, გვანცამ სწრაფად შეავსო თეთრი ღვინით ჭიქები და თავზე წამოადგა ფიქრებში წასულ გარინდებულ კაცს, რეზიმ თავი ნელა ასწია და გამომწვევი მზერა ააყოლა მის სხეულს, შემდეგ გამოწვდილი ჭიქა გამაორთვა ერთ ადგილზე მიყინულ ქალს და ერთო მოყუდებთ ჩაცალა
-როდის ბრუნდები?-უინტერესოდ ჰკითხა გვანცამ უაზრო სიჩუმის გასაფანტად აღელვებულ კაცს და ხელსი შერჩენილი ჭიქა მეორედ შეუვსო
-ზუსტად არ ვიცი
-მაინც?- არ მოეშვა დაძაბული ქალი და თავადაც ჩაცალა თეთრი ღვინით, პირამდე სავსე ჭიქა
-ალბათ ორ-სამ თვეში-მომაბეზრებლად უთხრა რეზიმ და ფეხზე წამოდგა, გვანცა სწრაფად მიაუხლოვდა კართან მისულ კაცს და წინ აესვეტა
-დარჩი-ჩამწყდარი ხმით უთხრა და მაშინვე თავი დახარა რადგან ძალა არ ეყო გამკლავებოდა მის ჩაწითლებულ ამღვრეულ ჭაობისფერ ცარიელ სფეროებს. რეზი დიდხნას, ძალიან დიდხანს დაჰყურებდა ზემოდან სახე გაფითრებულ, სუნთქვა შეწყვეტილ ქალს რომელიც მისი ოასუხის მოლოდინში ფაქტიურად სულს ლევნდა ნელ-ნელა და ძალიან მტკივნეულად. საშინელი სიცარიელის განცდა დაეუფლა გვანცას როდესაც რეზიმ ხელის ზურგი მის არეულ სახეს ჩამოატარა, ამ შეხებაზე საოცნებო და საოცარ შეხებაზე ისეთი შეგრძნება დაეუფლა თითქოს დენმა დაარტყაო და სიამოვნებისგან გააჟრჟოლა, უარესი დაემრთა როცა რეზის ცივი და უხეში ხელი მის თმებში შეცურდა, ამ დროს გვანცამ თავი ასწია და როცა ზედმეტად ახლოს მდგომი კაცის ცხელი სუნთქვა მიეფრქვია სახეზე იმდენად გაბრუვდა რომ უნებურად თვალები დახუჭა, რეზიმ ბევრი ფიქრის გარეშე სასურველ ქალს ვნებიან წითელ სავსე ტუჩებზ მიაწება ცხდლი ტუჩები და ნაზად აკოცა, თავდავიწტებაში გადავარდნილი გვანცასთვის საშინლად უსიამოვნო განცდა იყო როცა მოულოდნელად რეზი მის ნეტარ ტუჩებს მოწყდა განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა აწყლიანებულ თვალებში და ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა
-გვანცა... არ მინდა რომ იმედები გაგიცრუო ამიტომ ნუ მაიძულებ რომ ტკივილი მოტკინო-ჩამწყდარი ხმით უთხრა და ისე ცივად მოშორდა მის მხურვალე სხეულს რომ გვანცას იმა წამს გაეყინა ცხელი სისხლი ძარღვებში.
ბვერი ფიქრის გარეშე გეგამ მანქანის გასაღებს ხელი წამოავლი და მცხეთის სახლში წავიდა, ოღონდ მხოლოდ მას მერე რაც თორნიკესგან გაიგო რომ რეზი მათ ესტუმრა იჯახში და საკმაოდ ცუდად გამოიყურებოდა.
ღვინით სავსე ჭიქით ხელში, დივანზე მჯდომი,ტირილისგან თვალებდასიებული გვანცა მიმღიმარი სახით მიაჩერდა გეგას, რომელმაც უმალ ფეხზე წამოაყენა ის და კითხვების დასმის გარეშე, უბრალიდ გულში ჩაიკრა
-ისევ არ დამტოვე მარტო-ჩურჩულით უთხრა გვანცამ და უფრო ძლიერად მიეკრო ძმას გულზე
-როგორც ყოველთვის-გაეცინა გეგას და გასასვლელისკენ წაიყვანა
-საუკეთესო მყავხარ-გვანცამ ლოყაზე აკოცა ძმას და მასთან ერთად დატოვა მცხეთის სახლი. იმის მისუხედავად რომ გეგას ეჭვები ღრღნოდა და საშინლად აინტერესებდა რა მოხდა იმ ღამეს გვანცას და რეზის შორის, ამ თემას არასდროს შეხებია, რადგან ზუსტად იცოდა რომ ამით მხოლოდ ტკივილს მიაყენებდა ისედაც განადგურებულ ქალს, რომელიც თითქმის ყოველ დღე ცრემლებად იღვრებოდა იმის გამო, რომ რეზი სიტყვის უთქმელად და მისთვის რამის ახსნის გარეშე, გაურკვეველი ვადით გაფრინდა იმ დილას ბაქოში.
ერთადერთი რამ რაც მას და გეგასაც ცხოვრებას ულამაზებდათ ეს იყო ქეთი თავისი ოდნავ წამოზრდილი მუცლით და იშვიათი მაგრამ უცნაური სურვილებით.
გეგას სიხარულს საზღვარი ჰქონდა როცა გაიგო რომ სულ რამდენიმე თვეში ტყუპების მამა გახდებოდა
-ტყუპები?-შეიცხადა ქეთიმ რომელიც იმდენად დააბნია ახალმა სასიახრულო და უცნაურმა ამბავმა რომ კარგა ხანს აზრზე ვერ მოდიოდა
-ღმერთო არ მჯერა რა სიგიჟეა-აღფრთოვანებული გვანცა ემოციებს ვერ მალავდა ამ საოცრი ახალი ამბის გაგებისა მერე და აჟიტირებულ და გადარეულ ძმას კიდევ უფრო აგიჟებდა.
-ქეთი უბედნიერეს კაცად მაქციე- აღელვებული ხმით უთხრა გეგამ დაბნეულ ცოლს და როგორც კი ექიმის კაბინეტიდან, საავადმყოფოს დერეფანში გავიდნენ ტუჩებზე დააცხრა
-გეგა-გაეღიმა ქეთის ქმრის გიჟურ ქცევაზე და გულზე მიეკრო რომ ტუჩებში აღარ ეკოცნა და ცნობისმოყვარეების ყურადღება აღარ მიეპყროთ მაგრამ გეგასთვის სულ ერთი იყო ვინ რას იფიქრებდა, ამიტომ ცოლს ვნებიან ტუჩებს იქამდე უკოცნიდა სანამ ოდნავ არ დამშვიდდა და არ დაიცხრო მოწოლილი გიჟური ვნებები
-ქეთი...შენ ტყუპებზე ხარ ორსულად, ტყუპებზე- აღფრთოვანებული ტონით უთრა გეგამ თვალებაწყლიანებულ ცოლს და ხელი გადახვია
-გეგა თავს უცნაურად ვგრძნობ-გულწრფელად უთხრა ქეთიმ ქმარს და ყელში აკოცა
-მეც-მომღიმარი სახით უთხრა გეგამ და ისევ ტუჩებზე დააცხრა
-უიმეეე-შეიცხადა გვანცამ და სწრაფი ნაბიჯით წავიდა მაქანისაკენ და უკანა სავარძელში დაიკავა ადგილი.
მარიანამ და თორნიკემ ზაფხულის მიწურულს ჯვრისწერა გადაწყვიტეს. ამ სასიამოვნო სიახლემ ქეთი ძალიან გაახარა მაგრამ ამავე დროს ძალიან დაანაღვლიანა, რადგან ყველაფერი ის რაც ანის, თორნიკეს და მათ ოჯახებს ეხებოდა, ეხებოდა ირაკლისაც, შესაბამისად მისთვის ყოველ ჯერზე რთული იყო გადაწყვეტილების მიღება ამათუ იმ საკითხზე.
-მამა არ იქნება
-ჰო მაგრამ ლილეს ნათლობაზეც არ იყო ჩემს გამო...
-მითხრა რომ ასე ურჩევნია
-არ მინდა თავი გარიყულად და მიტოვებულად იგრძნოს
-არ იგრძნობს-დარწმუნებით უთხრა თორნიკემ სახე გაფითრებულ ქალს და გაუღიმა
-დარწმუნებული ხარ რომ ჩემი და გეგას მოსვლა თქვენს ჯვირწერაზე მას გულს არ ატკენს?
-მე და მამამ უკვე ვილაპარაკეთ ამ საკითხზე, ამიტომ გთხოვ აღარ ინერვიულო ამ საკითხზე
-კარგი
-სახლები უკვე მოიფიქრე?-სიყვარულით სავსე მზერით შეხედა თორნიკემ ქეთის წამოზრდილ მუცელს
-ჯერ ვერ-გაეცინა ქალს -მე და გეგა ვერ ვთანხმდებით
-აუ ტყუპები რა მაგარია, მეც მინდა თან ძაან
-გადარეულო აცადე იმ გოგოს გაზრდა და ცოტა აზრზე მოსვლა-დაუბღვირა ქეთიმ
-უბრალოდ მინდა თორემ...თუ მარიანას სურვილი არ ექნება არ ვთხოვ რომ გააჩინოს, ლილეს და ანდრის ჭირვეულობაც მეყოფა...ისე სიმართლე რომ გითხრა მარიანა და ჩვენს სახლში ვითომ არ ჩასახლებული სოფი ბევრად უფრო ჭირვეულები არიან ვიდრე იოანე და ჩემი გადარეული შვილები ერთად
-იმედია მალე ჩამოვა ვაჩე და გეშველება-აკისკისდა ქეთი
-გგონია სანამ ანდრია უნივერსიტეტს არ დაამთავრებს მოგვეშვება სოფი?
-ნუ წუწუნებ, მარიანას დახმარება სჭირდება, აბა ძიძების ფული შენ არ გაქვს და...
-კაი წავედი მე-მოიღუშა თორნიკე და ფეხზე წამოდგა, ნაზად მოეფერა დედას მიცელზე, ლოყაზე ხმაურით აკოცა და სწრაფად დატოვა სახლი.
გვანცას არანაირი სურვილი არ ჰქონდა რომ ჯვრისწერაზე გაჰყოლიდა რძალს და ძმას, მაგრამ ქეთი არ მოეშვა და მაინც დაიყოლია. ისიც კი მოახერხა რომ სალონში გააკეთებინა თმა და მაკიაჟი, სახლში დაბრუნებულს კი ყველაზე სექსუალური კაბა შეურჩია და კარგა ხნის ხვეწნა მუდარის მერე ჩააცმევინა.
-ის არ იქნება ხო?-მოწყენილი ხმით ჰკითხა გვანცამ სარკის წინ მდგომ რძალს
-არ ვიცი თორნიკეს არაფერი უთქვამს მის დაბრუნებაზე
-კიდევ დიდხანს არ დაბრუნდება ჩემს გამო ალბათ ჰგონია რომ ისევ მასთან ყოფნა მომინდება იმის მერე რაც გააკეთა და უკან დევნას დავუწყებ, იდიოტი
-ალბათ რეზის ამკობ შესაფერისი ეპითეტებით ხო?- მომღიმარი სახით მიუახლივდა გეგა გაბრაზებულ დას და საფეთქელზე აკოცა
-ეგ შენ არ გეხება-მოიღუშა გვანცა და როგორც კი გეგა ორსულ ცოლს ზურგიდან აეკრო, ხელები მუცელზე შემოაჭდო და ყელში აკოცა, გაბრაზებული სახით მიყრიალდა გასასვლელი კარისკენ- მანქანში დაგელოდებით, იმედია ოდესმე ჩამოხვალთ-უკმაყოფილო ტონით უთხრა მომღიმარ წყვილს და კარი გაიჯახუნა
-რა გადარეულია-აკისკისდა ქეთი და კარისკენ წავიდა მაგრამ გეგა წინ აესვეტა და გამომწვევი მზერით ჩააცქერდა თვალებში
-არც იფიქრო-თვალები აატრიალა ქალმა და როგორც კი საყვარელი მამაკაცის მკლავებში მომწყვდეული აღმოჩნდა თვითონ წაეტანა ვნებიან ტუჩებზე, გეგას ბოროტულად გაეღიმა და მისით ტკბობის უფლება არ მისცა ვნება მორეულ ქალს- აუტანელო
-დაღამებამდე დაცდა მოგიწევს-გამომწვევი ტონით უთხრა გეგამ გაღიზიანებულ ქალს და ყურს დაბლა აკოცა, ქეთიმ ვერ გაუძლო მოწოლილ გიჟურ ემოციებს და ტუჩებზე დააცხრა ორონიულად მომღიმარ კაცს.
თეთრ, სადა, ტანზე მომდგარ, მოკლე კაბაში გამოწყობილი მარიანა ძალიან ღელავდა, იმის მიუხედავად რომ უკვე მეორედ თხოვდებოდა ქმარზე
-ულამაზესი ხარ დე-ნატომ გულში ჩაიკრა მონატრებული შვილი და ატირდა
-კარგი რა დედა-აღელდა სოფი-ახლა ჩვენც არ აგვატირო გთხოვ, უკვე ხომ გამოვიტირეთ გუშინწინ ერთმანეთი
-არ მჯერა რომ აქ ვარ თქვენთან თქვენს გვერდით, ასე მგონია რომ ეს ლამაზი სიზმარია და რომ გამეღვიძება თქვენ კი ქარებით და ვეღარ შეგეხებით
-აქ ვართ შენთან შენს გვერდით-გაუღიმეს გოგონებმა თვალებაწყლიანებულ ქალს და ძლიერად ჩაეხუტნენ. თორნიკემ გამომწვევი მზერით ააყოლა ცოლის ფეხებს და თავხედური მზერა მისი თეთრი, თხელი ნაზი კაბის კიდეზე შეაჩერა რომელიც ფაქტიურად ვერ მალავდა მისი სხეულის სილამაზეს
-საშინლად მინდა რომ ეს კაბა გაგხადო-ჩურჩულით უთხრა ცოლს და საქორწილო კაბების მაღაზიაში შეკრებილ სტუმრებს უკმაყოფილო სახით მოავლო თვალი, განსაკუთრებით თვალში ფოტოგრაფი არ მოუვიდა რომელიც მის ცოლს გვერდიადან არ შორდებოდა
-სისულელებს ნუ ლაპარაკობ-თვალები დაუბრიალა მარიანამ და ფოტოგრაფს გაუღიმა
-ეს დღე ოდესმე დასრულდება?
-ნუ წუწუნებ-გაეცინა გოგონას ისე პოზირება განაგრძო ენერგიულ ფოტოგრაფთან.
ჯვრისწერის შემდეგ რესტორნის დარბაზში შესული სტუმრები გაოგნებული სახით მიაჩერდნენ დარბაზის ცენტრში მდგომ ვაჩეს რომელიც ამდენსტუმარს შორის მხოლოდ ერთ ადამიანს ხედავადა და ეს იყო სოფი რომელიც კარგა ხანს ერთ ადგილზე მიყინულივით იდგა და აზრზე მოსვლას ვერ ახერხებდა, ბოლოდ როცა გაოცების პირველმა ტალღამ გადაუარა დამშვიდდა და გონს მოვიდა საყვარელი, სასურველი და ზედმეტად მონატრებული მამაკაცისკენ გაექანა, ვაჩემ მაშინვე წვრილ წელზე შემოჭდო ძლიერი მკლავები და ჰაერში დაატრიალა, შემდეგ მისი თვალებაწყლიანებული სახე ხელებშორის მოიქცია და ტუჩებში აკოცა.
ყველაფერმა ძალიან კარგად და მშვიდად ჩაიარა ყოველგვარი ჩხუბის, ქაოსის და გაუგებრობების გარეშე. მთელი საღამო გეგა ქეთიზე იყო მიწებებული, თორნიკე მარიანაზე, ვაჩე კი სოფიზე, თითქმის ყველა ვიღაცის გერდით იყო, მხოლოდ გვანცა იჯდა ხოლმე ცეკვის დროს ეულად და ყველასა და ყველაფერზე გაბრაზებული შამპანურს სვამდა და სვამდა. ქროწილის ყველაზე გიჟური და დასამახსოვრებელი მომენტი იყო როცა მარიანამ თაიგული, სროლის ნაცვლად სოფის მიუტანა და გადასცა, დაბნეული და გაოგნებული გოგონამ სანამ აზრზე მოსვლას შეძლებდა ვაჩე დიდი წითელი ვარდების თაიგულით ბეჭდით მიუახლოვდა, სოფიმ ვეღარ გაუძლო ამდენ ემოციას და ატირდა, თუმცა ცოლობაზე ფიქრის, ყოყმანის და სევდის გარეშე დათანხმდა საყვარელ მამაკაცს.
სწორედ მაშინ როცა ამ გულისამაჩუყებელ სანახაობაზე ყველას ცრემლები მოეძალა, ურეაქციო გვანცა აივანზე გავიდა მოსაწევად, თუმცა ვერაფრით შეძლო მოკიდება, ამიტომ უსარგებლო სანთებელა უმისამართოდ მოისროლა და სევდით სავსე მზერით გახედა ბნელ სივრცეს, უეცრად ნაცნობმა სურნელმა ცხვირი აუწვა და უმალ ცრემლები მოეძალა, როცა ზურგსუკნიდან მოახლოებულმა მამაკაცმა ანთებული სანთებალა მისკენ მომართა სუნთქვა შეეკრა და დაძაბული მისკენ მიტრიალდა
-შენ?-მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა მისი უეცარი ნახვით თავგზააბნეულმა ქალმა, მაგრამ რეზიმ არაფერი უპასუხა ნელა და მშვიდად ზედმეტად მიუახლოვდა მას და სანამ კიდევ რამეს ეტყოდა გვანცა ტუჩებზე დააცხრა