შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

სიყვარული გრძნობების გარეშე (llნაწილი) დასასრული


29-12-2021, 05:35
ავტორი ნეაკო
ნანახია 13 507

ქეთის ორსულობის ამბავმა გვანცა ძალიან გაახარა
-არ მჯერა-შეჰყვირა აღფრთოვანებულმა ქალმა და ძლიერად ჩაეხუტა ძმას -ესე იგი მალე შენ მამა გახდები მე კიდევ მამიდა
-ჯერ კიდევ ვერ ვიჯერებ -გულრფელად უთხრა გეგამ დას და გაუღუიმა
-ვერც მე-სიცლით უთხრა გვანცამ და აწყლიანებული თვალებით ახედა ძმას
-ძალიან ბედნიერი ვარ-ხმა დაბალი ტონით უთხრა გეგამ და საფეთქელზე აკოცა ახალი სასიხარულო ამბით ჯერ კიდევ აღფრთოვანებულ, დაბნეულ და თითქმის ატირებულ ქალს.
ქეთის ძალიან გაუჭირდა მაგრამ ბოლოსდაბოლოს მიიღო გადაწყვეტილება და შვილებისათვის თავისი ორსულობის ამბის გამხელა გადაწყვიტა.
-დღეს ანი და თორნიკე მოვლენ-ყოყმანით უთხრა ქმარს და სევდიანი თვალებით მიაჩერდა
-ღელავ?
-ძალიან-გულწრფელად უთხრა ქალმა და ნელა მიუახლოვდა სავარძელში მჯდომ კაცს
-შენი აზრით ძალიან გაუჭირდებათ შენი ორსულობის ამიბის მიღება?-დაინტერესდა გეგა და ხელი ჩაკიდა მიახლოებულ ცოლს
-თორნიკეს ალბათ არა, მაგრამ ანის კი... და თან ძალიანსლუკუნით უთხრაბქალმა ქმარს და მთელი ძალით გაუწია წინააღმდეგობა მოწოლილ ცრემლებს
-ირაკლის გამო?-ჩაეკითხა გაღიზიანებული კაცი აფორიაქებულ ცოლს
-გე გააა-ნაწყენი ტონით უთხრა დაძაბულმა ქალმა და აწყლიანებული თვალებით დააცქერდა ზემოდან საყვარელი მამაკაცის არეულ სახეს
-ქეთი შენ ჩემი ცოლი ხარ-ბრაზნარევი ტონით უთხრა გეგამ დაბნეულ ქალს და იმდენად მიიახლოვა მისი ათრთოლებული სხეული რომ ფეხებშორის მოიქცია
-ასეა მაგრამ-დაიბნა ქეთი და უარესი დაემართა როცა გეგამ მოულოდნელად მაისური აუწია და ცხელი ტუჩები მუცელზე მიაწება
-დამშვიდდი, ანი უკვე დიდი გოგოა და როგორმე შეეგუება შენი ორსულობის ამბავს-გაღიზიანებული ტონით უთხრა მისი შეხებით თავგზააბნეულ ქალს და კიდევ ერთხელ აკოცა შეზნექილ მუცელზე
-უბრალოდ არ მინდა რომ გული ეტკინოს
-ქეთი!-ხმა გაიმკაცრა გეგამ-ვალდებული არ ხარ რომ ირაკლის გამო, მის წინაშე თავი იმართლო!
-ირაკლი?-გაბრაზდა ქეთი-ირაკლი? სერიოზულად?- შეიცხადა და მიტრიალება გადაწყვიტა მაგრამ გეგამ უფლება არ მისცა და მეტიც კიდევ უფრო მიიხალოვა მისი მხურვალე სხეული
-მე მაინც მგონია რომ ამ შეხვედრის გამო ზედმეტად ღელავ- მშვიდი ტონით უთხრა გეგამ გაბუტულ ცოლს და მომღიმარი სახით ახედა
-ზოგჯერ ძალიან მაღიზიანებ-დაუფარავი აგრესიით უთხრა ქეთიმ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა კაცს აციმციმებულ თვალებში
-უბრალოდ მინდა რომ ამ ორსულობის გამო ბედნიერი იყო და თავს ვინემეს წინაშე დამნაშავედ არ გრძნობდე!
-ბედნიერი ვარ-დარწმუნებით უთხრა ქეთიმ ქმარს და ნაზად შეუცურა თლილი თითები თმაში-მაგრამ ჩემთვის ეს ყველაფერი მაინც ძალიან რთულია დ ამინდა რომ გამიგო
-ვცდილობ-უკმაყოფილო ტონით უთხრა კაცმა დაძაბულ ქალს და მუხლებზე დაისვა-მაგრამ შენც უნდა გამიგო -მოულოდნელად პერანგის ქვეშ შეუცურა უხეში თითები და თვალებში ჩააცქერდა- ახლა ყველაზე ნაკლებად ის მინდა რომ- ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა და ხმა დაბალი ტონით განაგრძო დაძაბული საუბარი -მე და ჩვენი პატარა შენს შვილებსა და წარსულს ცხოვრებას შორის ჩავდგეთ და ამის გამო გული გეტკინოს
-წარსულ ცხოვრებაში ირაკლის გულისხმობ?- მოიღუშა ქეთი- ფიქრობ რომ მის წინაშე თავს დამნაშავედ ვგრძნობ?
-როდის უნდა მოვიდნენ ანი და თორნიკე?- სიტყვა ბანზე აუგდო გეგამ დაძაბულ ქალს და ყელზე მიაწება ვნებიანი ცხელი ტუჩები
-კითხვაზე არ მიპასუხებ?-გაბრაზდა ქეთი
-არა!
-გეგაააა-ეწყინა ქეთის
-მის მიმართ არაფერს არ უნდა გრძნობდე საერთოდ არაფერს!-ბრაზნარევი ტონით უთხრა კაცმა და ქვედა თუჩზე ნაზად აკოცა-იმიტომ რომ შენ ჩემი ხარ, მხოლოდ ჩემი
-ზოგჯერ საშინლად აუტანელი ხდები ხოლმე
-სხვათაშორის კითხვაზე არც შენ მიპასუხე-შენიშნა გეგამ
-საღამოს 8-ზე მოვლენ
-ესე იგი ჯერ დრო გვაქვს-გამომწვევი ტონით უთხრა სურვილისგან თვალებანთებულმა კაცმა ჯერ კიდევ გაბუტულ ცოლს დ ატუჩებზე დააცხრა.
ქეთის ორსულობის ამბავმა თორნიკე და ანი ისე დააბნია და გააკვირვა რომ კარგა ხანს ხმის ამოღება ვერ შეძლო ვერცერთმა, მაგრამ როცა გაოცების პირველმ ატალღქმ გადაურა და-ძმას და აზრზე მოსვლა შეძლეს ორივემ სევდიანად გაუღიმა ერთ ადგილზე მიყინულ ქალს და მიულოცეს ახალი უცნაური, ოდნავ მტკივნეული და სასიამოვნო ამბავი.
-არ მჯერა-მანქანაში მჯდომი გაოგნებული ანი ემოციებეს ვერ მალავდა
-ასე ძალიან ირაკლის გამო განიცდი?-დაიძაბა თორნიკე
-დარწმუნებული ვარძალიან მტკივნეული იქნება მისთვის ამ ამბის გაგება-ასლუკუნდა ანი
-ქეთი გეგას ცოლია, უფლება აქვთ ბედნიერები იყვნენ-გაღიზიანდა თორნიკე
-ირაკლი? მამაზე საერთოდ არ ფიქრობ?-ატირდა თავგზააბნეული გოგონა
-არ მგონია რომ ეს ირაკლისთვის ტრაგედია იყოს, რადგან ქეთი გაუშვა და ბედნიერების უფლება მისცა, მგონია რომ ამასაც მარტივად გადაიტანს
-მე მისთვის ამის თქმას ვერ შევძლებ, რადგან ზუსტად ვიცი რომ ამ ყველაფრის მიუხედავად გული საშინლად ეტკინება
-მე ვეტყვი
-ძალიან მეშინია რომ ისევ სმა არ დაიწყოს
-არ დაიწყებს-დარწმუნებით უთხრა თორნიკემ აფორიაქებულ დას და მისკენ გადაიწია საფეთქელზე ნაზად აკოცა და გაამხნევა
-რატომ ხარ ასეთი დარწმუნებული? არ გახსოვს რა მდგომარეობაში იყო როცა ქეთი მისგან წავიდა? როგორ იტანჯებოდა-მაინც ვერ წყნარდებოდა ანი
-ირაკლის ქეთი უყვარს, გაგიჟებით უყვარს დღემდე და ალბათ მთელი ცხოვრება ეყვარება, შესაბამისად მისი ბედნიერება და მითუმეტეს მის სხეულში ჩასახლი პატარა უმწეო ბავშვი ირაკლის ცარიწლ ცხოვრებას ვერც გაართულებს და ვერც დაამახინჯებს
-თორნიკეეე
-ვიცი რომ ეტკინება მაგრამ ესეც გაივლის-სევდინი სახით შეხედა თორნიკემ დას და შემდეგ როცა ორივე დამშვიდდა ანი სახლში მიიყვანა მანქანით და მისიდან პირდაპი ირაკლისთან წავიდა სალაპრარაკოდ რომლისთვისაც საკმოად მძიმე და რთული მოსასმენი აღმოჩნდა ქეთის ორსულობის ამბავი
-მამა ვიცი რომ გულს გტკენ მაგრამ ვიფიქრე რომ ჯობდა ეს ამბავი ჩემგან გაგეგო
-ბედნიერია?-მხოლოდ ეს კითხვა დასვა კარგა ხნის სიჩუმის მერე ახალი უცნაური ამბით თავგზააბნეულმა კაცმა
-არა-დარწმუნებით უთხრა თორნიკემ-ეშინია, რადგან არ უნდა რომ რომელიმე სტკივილი მოგვაყენოს ბავშვის გაჩენის გადაწყვწტილებით
-ამ რომელიმეში, მეც მოვიაზრები?-ირონიული ტონით ჰკითხა ირაკლიმ შვილს და უმალ სიმწრის ღიმილმა გადაურბინა სახეზე
-მე ვფიქრობ რომ კი
-ცდები!-გაეცინა ირაკლის-ახლა ის გეგას ცოლია, მისთვის უკვე ძალიან დიდი ხანია უმნიშვნელო ვარ
-მე ასე არ ვთვლი
-გულწრფელად გეტყვი, ჩემთვის სულ ერთია რა გადაწყვეტილებას მიიღებს გეგა ავალიანის ცოლი და გააჩენს თუ არა ბავშვს
-მამა
-თორნიკე, ქეთი ჩემთვის მხოლოდ წარსულია- მშვიდი ტონით უთხრა ირაკლიმ დაძაბულ ბიჭს და სევდიანად გაუღიმა.
ანის სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა რადგან ირაკლი ამ ახალ, მისთვის მძიმე და რთულ ამბავს რომ ფაქტიურად ურეაქციოდ შეხვდა, ამიტომ იმავე საღამოს ქმარ-შვილით დაადგა თავზე
-მამა შენზე ძალიან ვღელავდი, მეგონა...-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ასლუკუნებულმა გოგონამ მომღიმარ კაცს და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ჩურჩულით დაამატა -რომ გულს ძალიან გატკენდა ეს ამბავი და ისევ სმას დაიწყებდი
-რატომ მამიკო?-შეიცხადა ირაკლიმ- რატომ იფიქრე რომ გეგას ცოლის ორსულობის ამბავი ჩემზე ასე საშინლად იმოქმედებდა?
-მე...-ანი საშინლად დააბნია ირაკლის სიმშვიდემ
-სხვისი ცოლის გადაწყვეტილებებბი მითუმეტეს ორსულობის ამბავი მე ტკივილს ვერ მომაყენებს- დარწმუნებით უთხრა ირაკლიმ შვილს და ასლუკუნებული გოგონა გულში ჩაიკრა
-მამა ვიცი რომ ასე ჩვენს დასამშვიდებლად ამბობ და სინამდვილეში ძალიან განიცდი ამ ამბავს
-მაცდით რომ განვიცადო?-სიცილით უთხრა ირაკლიმ დაძაბულ გოგონას და ატირებულ იოანეს გახედა რომელსაც შეწუხებული გიორგი ვეღარ აწყნარებდა
-მამა ძალიან მიყვარხარ-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ანიმ მომღიმარ კაცს და ჩაეხუტა.
საღამოს საოცარი ჟრიამული იყო ირაკლის სახლში რადგან თორნიკემ მარიანა და ბავშვებიც მიიყვანა
-მამიდას ბუშტი-ანიმ პატარა ანდრის ლოყებზე უჩქმიტა და ძლივს ხელში ჩაძინებული პატარა აუტირა თორნიკეს
-მიჩალიჩებ?-დაუბღვირა გაბრაზებულმა ბიჭმა აკისკისებულ გოგონას
-შეიძლება ასეც ითქვას-დაეთანხმა ანი და ატირებული პატარა გამოართვა -ისე რამე რომ იყოს შენს საფირმო კერძს არ მოგვიმზადებ? ძალიან გვშია ყველას
-არც იფიქრო-თვალები დაუბრიალა თორნიკემ მომღიმარ გოგონას
-აუ ძაან გთხოვ-შეეხვეწა ანი
-არა-მეთქი!
-აუ ძაან მაინტერესებს რანაირად შეწვი ის კარტოფილი ისე რომ მარიანასთან შეგარიგა
-ფიქრობ რომ მხოლოდ შემწვარმა კარტოფილმა შემარიგა ცოლთან?- გაბრაზდა წყობრიდან გამოსული ბიჭი
-აბა შენ ისევ ისეთი აუტანელი და უჟმური ხარ და- თვალები აატრიალა აკისკისებულმა გოგონამ და რძალს გახედა. მარიანა ამ უხერხულ თემაზე საუბარმა ოდნავ დაძაბა თუმცა ანიმ იმდენი ქნა რომ ისიც გაამხირაულა და ბოლოსდაბოლოს თორნიკეც დაითანხმა სამზარეულოში ფუსფუსზე და მათთვის თავისი საფირმო კერძის, შემწვარი კარტოფილი მოზადებაზე რომელსაც მისი გადაწყვეტილებით ,,შერიგება" დაერქვა. სანამ თორნიკე ბუზღუნით კარტოფილს თლიდა დის და ცოლის დახმარებით, გიორგი და ირაკლი ბავშვებს უვლიდნენ, რაც ყველაზე სახალისო, სასიამოვნო და დამღლელი საქმე აღმოჩნდ ორივესთვის, თუმცა იმდენედ სახალისო იყო ეს ყველაფერი ირკლისთვის რომ ყველა ტკივილი, დარდი და სევდა გაიქრვა შვილიშვილებთან ურთიერთობით, თამაშით და გართობით.
გვანცაზე საშინლად იმოქმედა ახალი უსიამოვნო ამბის გაგებამ რეზიზი, ამიტომ კარგა ხნის ფიქრის, საკუთარ თავთან კამათის და ნერვიულობის შემდეგ საყვარელი მამაკცაის ნორმერი აკრიფა
-გვანცა?-ყურმილს მიღმა გაისმა კაცის დაძაბული ხმა
-რეზი-დაიწყო სუნთქვა აჩქარებულმა ქალმა დაძაბული ხმით-მართალია რომ დილით ბაქოში მიფრინავ, თან რამდენიმე თვით?
-მართალია-ცივი ხმით უპასუხა რეზიმ
-რატომ მიდიხარ ამდენი ხნით?-სლუკუნით ჰკითხა გაღიზიანებულმა ქალმა დაძაბულ კაცს
-საქმე მაქვს
-წასვლამდე ჩემთვის რამის თქმას მითუმეტე ახსნას არ აპირებდი ხომ ასე?
-ასეა-უღიმღამოდ დაეთანხმა რეზი
-სანამ წახვალ მინდა რომ შევხვდეთ და ვილაპარაკოთ
-ანუ ჩემი ნახვა გინდა?!-ირონიული ტონით ჰკითხა რეზიმ დაბნეულ ქალს
-შემხვდები თუ არა-უცბათ წყობრიდან გამოვიდა გაღიზიანებული ქალი
-1 საათში გამოგივლი-კარგა ხნის ფიქრის მერე ცივად უთხრა რეზიმ და გაუთიშა. გვანცა იმდენად დააბნია მისმა სიტყვებმა რომ კარგა ხანს აზრზე მოსვლა ვერ შეძლი თუმცა როგორც კი დამშვიდდა და დაფანტულ აზრებს თავი მოუყარა მაშინვე საძინებელში შევიდა და კარადას ეცა, გამოაღო და ბევრი ფიქროს მერე ყველაზე გამომწვევი კაბა აარჩია და ჩაიცვა, კმაყოფილმა შეათვალიერა თავისი უზადო სხეული შავ ტანზე მოტმასნილ მოკლე კაბაში და ქუსლიან ფეხსაცმელზე წვალებით შედგა, მაკიაჟი გაიკეთა, თმა მოიწერიგა და მისაღებში გავიდა
-სადმე მიდიხარ?-უკმაყოფილო ტონით ჰკითხა გეგამ და უცნაური მზერით შეხედა დას
-კი
-ამ შუაღამისას სად უნდა წახვიდე გოგო?!- უმალ წყობრიდან გამოვიდა გაღიზიანებული კაცი
-საქმე მაქვს!-მკაცრი ტონით უთხრა გვანცამ და შემოსასველილში სარკის წინ დატრიალდა
-იმ... რეზის უნდა შეხვდე?-ავარდა გეგა
-აი ეგ უკვე შენი საქმე არაა!- ირონიული ტონით უთხრა გვანცამ ძმას და სახე ზედმეტად მიუახლოვა
-ეგ ტილი არ მომწონა
-უკვე დიდი გოგო ვარ და ვისთან ვიურთიერთო და რატომ -თვალები დაუბრიალა აღელვებულმა ქალმა გაბრაზებულ კაცს და ჩანთას ხელი წამოავლო
-იმედია სახლში თავის დროსზე დაბრუნდები- ბუზღუნით უთხრა გეგამ და მომღიმარ ქეთის გახედა რომელიც ვერასდროს ვერ იკავებდა სიცილს მათ ჩხუბზე
-მაშინ დავბრუნდები როცა მომინდება- გამომწვევი ტონით უთხრა გვანცამ დაძაბულ კაცს და გრაციოზულად აუარა გვერდი, კარი გააღო და სადარბაზოში გავიდა
-გვანც მაბრაზებ
-ვიცი-სიცილით უთხრა ქალმა და კიბეები სწრაფად ჩაიარა, ქუჩაში გავიდა თუ არა იმავე წამს, უსტად დათქმულ დორს გამოჩნდა რეზის მანქანა რომელმაც პირდაპირ ფეხებთან მიუჩერა მანქანა მას, მის უხეშობას მიჩვეულ ქალს არც უფიქრია რომ რეზი მანქანიდან მისასლმებლად და მის მოსაკითხად გადავიდოდა, მითუმეტეს კარის გასაღებად, ამიტომ მანქანაში სწრაფად ჩაჯდა და მაშინვე ღვედი გაიკეთა
-როგორ ხარ?-ინტერესით ჰკითხა დაძაბულ კაცს და მისკენ მიიხედა
-შენ?-უღიმღამოდ ჰკითხა კაცმა და გაზს ბოლომდე მიაჭირა
-ვცდილობ კარგად ვიყო-უკმაყოფილო ტონით უთხრა ქალმა და მაშინვე სიგარეტის კოლიფი ამოიღო ჩანთიდან სანთებელასთან ერთად და ნერვიულად მოუკიდა
-ბევრს ეწევი-შენიშნა რაზიმ
-საამისო მიზეზი მაქვს
-გასაგებია-ირონიული ტონით უთხრა რეზიმ და სიჩარეს მოუმატა. გვანცას წარმოდგენა არ ჰქონდა რეზის სად და რატომ მიჰყავდა, არც აინტერესებდა, მისთვის მთავარი ის იყო რომ მასთან რაც შეიძლება ბევრი დროს გაეტარებინა, ამიტომ ერთი კითხვაც არ დაუსვამ იმის შესახებ თუ სად მოდიოდნენ, რის გამიც დანიშნულების ადგილამდე ფაქტიურად ისე მივიდნენ რომ ხმა არცერთს არ ამოუღია.
რესტორანში მისულები გვანცას თხოვნით აზოში, განცალკევებით დასხნენ
-ლამაზი ადგილია-უხერხული სიჩუმის გაფანტვა სცადა გვანცამ
-რას დალევ?- იმტერესით ჰკითხა რეზიმ დ აგანზრახ ჯოუტად ჩააცქერდა მწვნე სფეროებში
-იმას რასცა შენ-მხიარული ტონით უთხრა ქალმა და გაუღიმა. რეზიმ სასმელიც და საჭმლიც თავისი გემივნებით შეუკვეთა და როცა მიმტანი წავიდა საქმიანად დაიწყო საუბარი
-გვამცა, აქ იმისთვის მოგიყვანე რომ მე და შენ ურთიერთობა სამუდამოდ გავარკვიოთ
-ისევ საწყის წერტილს დავუბრუნდით-ნაწყენი ტონით უთხრა ქალმა და აკანკალებული ხელებით ისევ სიგარეტს მოუკიდა
-ხშირად ეწევი-შენიშნა რეზიმ
-მერე შენ რა, დავიჯერო გაღელვებს ის რაც მე მეხება?-ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა გვანცამ და სიგარეტის ლურჯი კვამლი ბნელი, ცარიელი, ცივი სივრცისკენ მიმართა
-შენი აზრით-ორაზროვნად ჰკითხა რეზიმ დაბნეულ ქალს და ირონიულად გაუღიმა, შედეგ კი მიმტანის მისერ მიტანილი შავი ღვინის ბოთლი გახსნა, ჭიქები სწრაფად შეავსო უგემური შავი სითხით და ჭიქას ხელი წამოავლო ტუჩებთან მიიტანა და ისე ჩაცალა რომ წამით თვალი არ მოუშორებია გვანცას გაფითრებული სახისთვის- არ დალევ?- გამომწვევი ტონით ჰკითხა აფორიაქწბულ ქლას და ჭიქაზე მოუთითა, გვანცამ არაფერი უპასუხა და კარგა ხნის ფიქრის მერე ჭიქას სწრაფად წამოავლო ხელი და ცოტა მოსვა, იმდენად მოეწონა და ესოამოვნა ამ მომენტში ალკოჰოლი რომ ჭიქა მალევე ჩაცალა და როცა ძალა მოიკრიბა მისთვია ყველაზე უსიამოვნო კითხვა დასვა
-რეზი აქ რისთვი მომიყვანე?
-ურთიერთობის გასარკვევად
-მეგონა წინაზე გასაგებად აგიხსენი რომ შენზე უარის თქმას არ ვაპირებ იმის გამო რომ გეშინია-გაბრაზდა გვანცა
-გვანცა, მგონი მეც გასაგებად აგიხსენი თუ რატომ არ მინდა შენთან ურთიერთობის გაღრმავება
-არ მოგწონვარ?-დაიძბა ქალი და იმდენად საშინლად იმოქმედა რეზის დუმილმა მასზე რომ მეორე ღერს მოუკიდა აკანკალებული თოთებით
-კარგად იცი რომ შენი სილამაზე და სხეული აქ არაფერ შუაშია და მიზეზი სულ სხვაა
-იქნებ მეც მინდა ის რაც შენ?-გამომწვევი ტონით ჰკითხა გაღიზიანებულმა ქალმა დაძაბულ კაცს და მაგიდას ორივე ხელით დაეყრდნო მეორედ შევსებული ჭიქა რეზიზე ადრე ჩაცალა
-არა არ გინდა, რადგან ზუსტად ვიცი რომ შენ გაცილებით მეტი გინდა ჩემგან ვიდრე მე შემიძლია რომ მოგცე
-ასე ძალიან რატომ გეშინია სიყვარულის-გაბრაზდა გვანცა და მესამედ შევსებული ჭიქას ხელი წამოავლო და მოსვა
-გვანცა-გაბრაზდა რეზი- მე უკვე გასაგებად აგიხსენი რომ არ შემიძლია ვინმე მიყვარდეს
-ქრისტინეს გამო?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა გვანცამ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა კაცს ამღვრეულ თვალებში
-ეგ შენ არ გეხება
-მეხება, იმიტომ გეშინია წარსულში დაშვებული შეცდომების გამო ისევ შეცდომა არ დაუშვა და ამის გამო უფლებას არ მაძლევ რომ მიყვარდე
-შენი სიყვარული მხოლოდ ტკივილს მოგვაყენებს...
-რატომ? რატომ მექცევი ასე სასტიკად?-ასლუკუნდა გვანცა და ამჯერად ნახევრად დაცლილი ჭიქა თავად შეივსო შავი ღვინით და ცოტა მოსვა
-გვანცა არ მინდა რომ იმედები გაგიცრუო და გული გატკინო
-ასე უფრო მეტად რომ მტკენ ვერ ხვდები?
-შენს გრძნობას იგივე გრძნობით ვერ ვუპასუხებ... არა იმიტომ, რომ არ შემიძლია მიყვარდე! არა, უბრალოდ არ მინდა რომ მიყვარდე! გესმის?
-ამ ქვეყნად ყველაზე მშიშარა და ამავე დროს დაუნდობელი ადამიანი ხარ-უეცრად ფეხზე წამივარდა გაბრაზებული ქალი და გასასვლეკისაკენ გაემართა სწრაფი ნაბიჯებით, დავბეულმა რეზიმ მაგიდაზე ასლარიანი დააგდო და უკან მიჰყვა გაგიჟებულ ქალს
-გვანცა მომისმინე-მალევე დაეწია აღელვებული კაცი ატირებულ ქალს და მისი სახე ხელებშორის მოიქცია -ვიცი რომ არასწრად გექცევი... მაგრამ არ მინდა რომ შენი გრძნობებით ვისარგებლო ნაბ.ჭვარი არაკაცივით და მერე ისე ავორთქლდე შენი ცხოვრებიდან თითქოს არც ვარსებულვარ
რადგან ზუსტად ვიცი რომ ბოლოს ამას გავაკეთებ რადგან არ შემიძლია რომ
-რომ გიყვარდეს-ნაწყენი ტონით უთხრა გვანცამ და იხეშად მოიშორა მისი ხელები სახიდან
-საით?-გაბრაზდა რეზი როცა გვამცამ ქუჩის გადაკევთა და საოირისლირო მხარეს გადასვლა სცადა
-ვცდილობ რაც შეილზება შორს ვიყო შენგან შენც ხომ ეს გინდოდა არა?-ბრაზნარევი ტონითბუთხრა ქალმა და სახე ზედმეტად მიუახლივა სუნთქვა აჩქარებულ კაცს
-სახლში მე წაგიყვან-მკაცრი ტონით უთხრა რეზიმ და მკლავზე ხელი მოჰკიდა
-შენი დახმარება არ მჭირდება-გაჯიუტდა გვანცა
-ხომ იცი რომ ტყუილად მეწინააღმდეგები?!- ულმა წყობრიდან გამოვიდა გაღიზიანებული კაცი და ფაქტიურად ძალით ჩასვა მაქნაში თავგზააბნეული ქალი.
-მცხეთაში წამიყვანე-კარგა ხნის სიჩუმის მერე სლუკუნით უთხრა გვანცამ აჭესთან მჯდომ დაძაბულ კაცს
-მცხეთაში რატო?-დაინტერესდა რეზი
-ეგ შენ არ გეხება
-ჰოდა მაშინ მცხეთა დაივიწყე!- მკაცრი ტონით უთხრა რეზიმ და სიჩქარეს მაქსიმალურად უმატა
-იქ ჩემი სახლია-ბრაზნარევი ტონით უთხრა გვანცამ და ფანჯარა ჩასწია რადგან დახშული ჰაერი საშინლად მოქმედებდა მის დამძიმებულ, ურგძნობ სხეულზე.
-არ შემოხვალ?-ინტერესით მიაჩერდა გვანცა მანქანიდან გადასულ კაცს და ეზოს კარი ფართოდ გააღო, რეზიმ არაფერი უპასუხა და კარგა ხნის ფიქრის მერე უკან მიჰყვა გაკვირვებულ ქალს რომელიც სახლში შესვლისთანავე კარადასთან მივიდა
-დალევ რამეს?- გამომწვევი მზერით მიაჩერდა კართან მდგომ კაცს რომელიც წამით თვალს არ რაშორებდა მის არეულ სახეს
-დავლევ-მშვიდი ტონით უთხრა რეზიმ და დივანზე დაჯდა, გვანცამ სწრაფად შეავსო თეთრი ღვინით ჭიქები და თავზე წამოადგა ფიქრებში წასულ გარინდებულ კაცს, რეზიმ თავი ნელა ასწია და გამომწვევი მზერა ააყოლა მის სხეულს, შემდეგ გამოწვდილი ჭიქა გამაორთვა ერთ ადგილზე მიყინულ ქალს და ერთო მოყუდებთ ჩაცალა
-როდის ბრუნდები?-უინტერესოდ ჰკითხა გვანცამ უაზრო სიჩუმის გასაფანტად აღელვებულ კაცს და ხელსი შერჩენილი ჭიქა მეორედ შეუვსო
-ზუსტად არ ვიცი
-მაინც?- არ მოეშვა დაძაბული ქალი და თავადაც ჩაცალა თეთრი ღვინით, პირამდე სავსე ჭიქა
-ალბათ ორ-სამ თვეში-მომაბეზრებლად უთხრა რეზიმ და ფეხზე წამოდგა, გვანცა სწრაფად მიაუხლოვდა კართან მისულ კაცს და წინ აესვეტა
-დარჩი-ჩამწყდარი ხმით უთხრა და მაშინვე თავი დახარა რადგან ძალა არ ეყო გამკლავებოდა მის ჩაწითლებულ ამღვრეულ ჭაობისფერ ცარიელ სფეროებს. რეზი დიდხნას, ძალიან დიდხანს დაჰყურებდა ზემოდან სახე გაფითრებულ, სუნთქვა შეწყვეტილ ქალს რომელიც მისი ოასუხის მოლოდინში ფაქტიურად სულს ლევნდა ნელ-ნელა და ძალიან მტკივნეულად. საშინელი სიცარიელის განცდა დაეუფლა გვანცას როდესაც რეზიმ ხელის ზურგი მის არეულ სახეს ჩამოატარა, ამ შეხებაზე საოცნებო და საოცარ შეხებაზე ისეთი შეგრძნება დაეუფლა თითქოს დენმა დაარტყაო და სიამოვნებისგან გააჟრჟოლა, უარესი დაემრთა როცა რეზის ცივი და უხეში ხელი მის თმებში შეცურდა, ამ დროს გვანცამ თავი ასწია და როცა ზედმეტად ახლოს მდგომი კაცის ცხელი სუნთქვა მიეფრქვია სახეზე იმდენად გაბრუვდა რომ უნებურად თვალები დახუჭა, რეზიმ ბევრი ფიქრის გარეშე სასურველ ქალს ვნებიან წითელ სავსე ტუჩებზ მიაწება ცხდლი ტუჩები და ნაზად აკოცა, თავდავიწტებაში გადავარდნილი გვანცასთვის საშინლად უსიამოვნო განცდა იყო როცა მოულოდნელად რეზი მის ნეტარ ტუჩებს მოწყდა განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა აწყლიანებულ თვალებში და ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა
-გვანცა... არ მინდა რომ იმედები გაგიცრუო ამიტომ ნუ მაიძულებ რომ ტკივილი მოტკინო-ჩამწყდარი ხმით უთხრა და ისე ცივად მოშორდა მის მხურვალე სხეულს რომ გვანცას იმა წამს გაეყინა ცხელი სისხლი ძარღვებში.
ბვერი ფიქრის გარეშე გეგამ მანქანის გასაღებს ხელი წამოავლი და მცხეთის სახლში წავიდა, ოღონდ მხოლოდ მას მერე რაც თორნიკესგან გაიგო რომ რეზი მათ ესტუმრა იჯახში და საკმაოდ ცუდად გამოიყურებოდა.
ღვინით სავსე ჭიქით ხელში, დივანზე მჯდომი,ტირილისგან თვალებდასიებული გვანცა მიმღიმარი სახით მიაჩერდა გეგას, რომელმაც უმალ ფეხზე წამოაყენა ის და კითხვების დასმის გარეშე, უბრალიდ გულში ჩაიკრა
-ისევ არ დამტოვე მარტო-ჩურჩულით უთხრა გვანცამ და უფრო ძლიერად მიეკრო ძმას გულზე
-როგორც ყოველთვის-გაეცინა გეგას და გასასვლელისკენ წაიყვანა
-საუკეთესო მყავხარ-გვანცამ ლოყაზე აკოცა ძმას და მასთან ერთად დატოვა მცხეთის სახლი. იმის მისუხედავად რომ გეგას ეჭვები ღრღნოდა და საშინლად აინტერესებდა რა მოხდა იმ ღამეს გვანცას და რეზის შორის, ამ თემას არასდროს შეხებია, რადგან ზუსტად იცოდა რომ ამით მხოლოდ ტკივილს მიაყენებდა ისედაც განადგურებულ ქალს, რომელიც თითქმის ყოველ დღე ცრემლებად იღვრებოდა იმის გამო, რომ რეზი სიტყვის უთქმელად და მისთვის რამის ახსნის გარეშე, გაურკვეველი ვადით გაფრინდა იმ დილას ბაქოში.
ერთადერთი რამ რაც მას და გეგასაც ცხოვრებას ულამაზებდათ ეს იყო ქეთი თავისი ოდნავ წამოზრდილი მუცლით და იშვიათი მაგრამ უცნაური სურვილებით.
გეგას სიხარულს საზღვარი ჰქონდა როცა გაიგო რომ სულ რამდენიმე თვეში ტყუპების მამა გახდებოდა
-ტყუპები?-შეიცხადა ქეთიმ რომელიც იმდენად დააბნია ახალმა სასიახრულო და უცნაურმა ამბავმა რომ კარგა ხანს აზრზე ვერ მოდიოდა
-ღმერთო არ მჯერა რა სიგიჟეა-აღფრთოვანებული გვანცა ემოციებს ვერ მალავდა ამ საოცრი ახალი ამბის გაგებისა მერე და აჟიტირებულ და გადარეულ ძმას კიდევ უფრო აგიჟებდა.
-ქეთი უბედნიერეს კაცად მაქციე- აღელვებული ხმით უთხრა გეგამ დაბნეულ ცოლს და როგორც კი ექიმის კაბინეტიდან, საავადმყოფოს დერეფანში გავიდნენ ტუჩებზე დააცხრა
-გეგა-გაეღიმა ქეთის ქმრის გიჟურ ქცევაზე და გულზე მიეკრო რომ ტუჩებში აღარ ეკოცნა და ცნობისმოყვარეების ყურადღება აღარ მიეპყროთ მაგრამ გეგასთვის სულ ერთი იყო ვინ რას იფიქრებდა, ამიტომ ცოლს ვნებიან ტუჩებს იქამდე უკოცნიდა სანამ ოდნავ არ დამშვიდდა და არ დაიცხრო მოწოლილი გიჟური ვნებები
-ქეთი...შენ ტყუპებზე ხარ ორსულად, ტყუპებზე- აღფრთოვანებული ტონით უთრა გეგამ თვალებაწყლიანებულ ცოლს და ხელი გადახვია
-გეგა თავს უცნაურად ვგრძნობ-გულწრფელად უთხრა ქეთიმ ქმარს და ყელში აკოცა
-მეც-მომღიმარი სახით უთხრა გეგამ და ისევ ტუჩებზე დააცხრა
-უიმეეე-შეიცხადა გვანცამ და სწრაფი ნაბიჯით წავიდა მაქანისაკენ და უკანა სავარძელში დაიკავა ადგილი.
მარიანამ და თორნიკემ ზაფხულის მიწურულს ჯვრისწერა გადაწყვიტეს. ამ სასიამოვნო სიახლემ ქეთი ძალიან გაახარა მაგრამ ამავე დროს ძალიან დაანაღვლიანა, რადგან ყველაფერი ის რაც ანის, თორნიკეს და მათ ოჯახებს ეხებოდა, ეხებოდა ირაკლისაც, შესაბამისად მისთვის ყოველ ჯერზე რთული იყო გადაწყვეტილების მიღება ამათუ იმ საკითხზე.
-მამა არ იქნება
-ჰო მაგრამ ლილეს ნათლობაზეც არ იყო ჩემს გამო...
-მითხრა რომ ასე ურჩევნია
-არ მინდა თავი გარიყულად და მიტოვებულად იგრძნოს
-არ იგრძნობს-დარწმუნებით უთხრა თორნიკემ სახე გაფითრებულ ქალს და გაუღიმა
-დარწმუნებული ხარ რომ ჩემი და გეგას მოსვლა თქვენს ჯვირწერაზე მას გულს არ ატკენს?
-მე და მამამ უკვე ვილაპარაკეთ ამ საკითხზე, ამიტომ გთხოვ აღარ ინერვიულო ამ საკითხზე
-კარგი
-სახლები უკვე მოიფიქრე?-სიყვარულით სავსე მზერით შეხედა თორნიკემ ქეთის წამოზრდილ მუცელს
-ჯერ ვერ-გაეცინა ქალს -მე და გეგა ვერ ვთანხმდებით
-აუ ტყუპები რა მაგარია, მეც მინდა თან ძაან
-გადარეულო აცადე იმ გოგოს გაზრდა და ცოტა აზრზე მოსვლა-დაუბღვირა ქეთიმ
-უბრალოდ მინდა თორემ...თუ მარიანას სურვილი არ ექნება არ ვთხოვ რომ გააჩინოს, ლილეს და ანდრის ჭირვეულობაც მეყოფა...ისე სიმართლე რომ გითხრა მარიანა და ჩვენს სახლში ვითომ არ ჩასახლებული სოფი ბევრად უფრო ჭირვეულები არიან ვიდრე იოანე და ჩემი გადარეული შვილები ერთად
-იმედია მალე ჩამოვა ვაჩე და გეშველება-აკისკისდა ქეთი
-გგონია სანამ ანდრია უნივერსიტეტს არ დაამთავრებს მოგვეშვება სოფი?
-ნუ წუწუნებ, მარიანას დახმარება სჭირდება, აბა ძიძების ფული შენ არ გაქვს და...
-კაი წავედი მე-მოიღუშა თორნიკე და ფეხზე წამოდგა, ნაზად მოეფერა დედას მიცელზე, ლოყაზე ხმაურით აკოცა და სწრაფად დატოვა სახლი.
გვანცას არანაირი სურვილი არ ჰქონდა რომ ჯვრისწერაზე გაჰყოლიდა რძალს და ძმას, მაგრამ ქეთი არ მოეშვა და მაინც დაიყოლია. ისიც კი მოახერხა რომ სალონში გააკეთებინა თმა და მაკიაჟი, სახლში დაბრუნებულს კი ყველაზე სექსუალური კაბა შეურჩია და კარგა ხნის ხვეწნა მუდარის მერე ჩააცმევინა.
-ის არ იქნება ხო?-მოწყენილი ხმით ჰკითხა გვანცამ სარკის წინ მდგომ რძალს
-არ ვიცი თორნიკეს არაფერი უთქვამს მის დაბრუნებაზე
-კიდევ დიდხანს არ დაბრუნდება ჩემს გამო ალბათ ჰგონია რომ ისევ მასთან ყოფნა მომინდება იმის მერე რაც გააკეთა და უკან დევნას დავუწყებ, იდიოტი
-ალბათ რეზის ამკობ შესაფერისი ეპითეტებით ხო?- მომღიმარი სახით მიუახლივდა გეგა გაბრაზებულ დას და საფეთქელზე აკოცა
-ეგ შენ არ გეხება-მოიღუშა გვანცა და როგორც კი გეგა ორსულ ცოლს ზურგიდან აეკრო, ხელები მუცელზე შემოაჭდო და ყელში აკოცა, გაბრაზებული სახით მიყრიალდა გასასვლელი კარისკენ- მანქანში დაგელოდებით, იმედია ოდესმე ჩამოხვალთ-უკმაყოფილო ტონით უთხრა მომღიმარ წყვილს და კარი გაიჯახუნა
-რა გადარეულია-აკისკისდა ქეთი და კარისკენ წავიდა მაგრამ გეგა წინ აესვეტა და გამომწვევი მზერით ჩააცქერდა თვალებში
-არც იფიქრო-თვალები აატრიალა ქალმა და როგორც კი საყვარელი მამაკაცის მკლავებში მომწყვდეული აღმოჩნდა თვითონ წაეტანა ვნებიან ტუჩებზე, გეგას ბოროტულად გაეღიმა და მისით ტკბობის უფლება არ მისცა ვნება მორეულ ქალს- აუტანელო
-დაღამებამდე დაცდა მოგიწევს-გამომწვევი ტონით უთხრა გეგამ გაღიზიანებულ ქალს და ყურს დაბლა აკოცა, ქეთიმ ვერ გაუძლო მოწოლილ გიჟურ ემოციებს და ტუჩებზე დააცხრა ორონიულად მომღიმარ კაცს.
თეთრ, სადა, ტანზე მომდგარ, მოკლე კაბაში გამოწყობილი მარიანა ძალიან ღელავდა, იმის მიუხედავად რომ უკვე მეორედ თხოვდებოდა ქმარზე
-ულამაზესი ხარ დე-ნატომ გულში ჩაიკრა მონატრებული შვილი და ატირდა
-კარგი რა დედა-აღელდა სოფი-ახლა ჩვენც არ აგვატირო გთხოვ, უკვე ხომ გამოვიტირეთ გუშინწინ ერთმანეთი
-არ მჯერა რომ აქ ვარ თქვენთან თქვენს გვერდით, ასე მგონია რომ ეს ლამაზი სიზმარია და რომ გამეღვიძება თქვენ კი ქარებით და ვეღარ შეგეხებით
-აქ ვართ შენთან შენს გვერდით-გაუღიმეს გოგონებმა თვალებაწყლიანებულ ქალს და ძლიერად ჩაეხუტნენ. თორნიკემ გამომწვევი მზერით ააყოლა ცოლის ფეხებს და თავხედური მზერა მისი თეთრი, თხელი ნაზი კაბის კიდეზე შეაჩერა რომელიც ფაქტიურად ვერ მალავდა მისი სხეულის სილამაზეს
-საშინლად მინდა რომ ეს კაბა გაგხადო-ჩურჩულით უთხრა ცოლს და საქორწილო კაბების მაღაზიაში შეკრებილ სტუმრებს უკმაყოფილო სახით მოავლო თვალი, განსაკუთრებით თვალში ფოტოგრაფი არ მოუვიდა რომელიც მის ცოლს გვერდიადან არ შორდებოდა
-სისულელებს ნუ ლაპარაკობ-თვალები დაუბრიალა მარიანამ და ფოტოგრაფს გაუღიმა
-ეს დღე ოდესმე დასრულდება?
-ნუ წუწუნებ-გაეცინა გოგონას ისე პოზირება განაგრძო ენერგიულ ფოტოგრაფთან.
ჯვრისწერის შემდეგ რესტორნის დარბაზში შესული სტუმრები გაოგნებული სახით მიაჩერდნენ დარბაზის ცენტრში მდგომ ვაჩეს რომელიც ამდენსტუმარს შორის მხოლოდ ერთ ადამიანს ხედავადა და ეს იყო სოფი რომელიც კარგა ხანს ერთ ადგილზე მიყინულივით იდგა და აზრზე მოსვლას ვერ ახერხებდა, ბოლოდ როცა გაოცების პირველმა ტალღამ გადაუარა დამშვიდდა და გონს მოვიდა საყვარელი, სასურველი და ზედმეტად მონატრებული მამაკაცისკენ გაექანა, ვაჩემ მაშინვე წვრილ წელზე შემოჭდო ძლიერი მკლავები და ჰაერში დაატრიალა, შემდეგ მისი თვალებაწყლიანებული სახე ხელებშორის მოიქცია და ტუჩებში აკოცა.
ყველაფერმა ძალიან კარგად და მშვიდად ჩაიარა ყოველგვარი ჩხუბის, ქაოსის და გაუგებრობების გარეშე. მთელი საღამო გეგა ქეთიზე იყო მიწებებული, თორნიკე მარიანაზე, ვაჩე კი სოფიზე, თითქმის ყველა ვიღაცის გერდით იყო, მხოლოდ გვანცა იჯდა ხოლმე ცეკვის დროს ეულად და ყველასა და ყველაფერზე გაბრაზებული შამპანურს სვამდა და სვამდა. ქროწილის ყველაზე გიჟური და დასამახსოვრებელი მომენტი იყო როცა მარიანამ თაიგული, სროლის ნაცვლად სოფის მიუტანა და გადასცა, დაბნეული და გაოგნებული გოგონამ სანამ აზრზე მოსვლას შეძლებდა ვაჩე დიდი წითელი ვარდების თაიგულით ბეჭდით მიუახლოვდა, სოფიმ ვეღარ გაუძლო ამდენ ემოციას და ატირდა, თუმცა ცოლობაზე ფიქრის, ყოყმანის და სევდის გარეშე დათანხმდა საყვარელ მამაკაცს.
სწორედ მაშინ როცა ამ გულისამაჩუყებელ სანახაობაზე ყველას ცრემლები მოეძალა, ურეაქციო გვანცა აივანზე გავიდა მოსაწევად, თუმცა ვერაფრით შეძლო მოკიდება, ამიტომ უსარგებლო სანთებელა უმისამართოდ მოისროლა და სევდით სავსე მზერით გახედა ბნელ სივრცეს, უეცრად ნაცნობმა სურნელმა ცხვირი აუწვა და უმალ ცრემლები მოეძალა, როცა ზურგსუკნიდან მოახლოებულმა მამაკაცმა ანთებული სანთებალა მისკენ მომართა სუნთქვა შეეკრა და დაძაბული მისკენ მიტრიალდა
-შენ?-მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა მისი უეცარი ნახვით თავგზააბნეულმა ქალმა, მაგრამ რეზიმ არაფერი უპასუხა ნელა და მშვიდად ზედმეტად მიუახლოვდა მას და სანამ კიდევ რამეს ეტყოდა გვანცა ტუჩებზე დააცხრა








№1 სტუმარი სტუმარი ელენე

ვინმემ შემოგისწრო, თუ რატო გაწყდა ყველაზე საინტერესო მომენტში? :დ

 


№2 სტუმარი სტუმარი ნიაკო

ჩემი კომენტარი დიდად არ გესიამოვნება არც შენ და არც სხვებს ვისაც მოსწონს ეს იტორია.

შენი ისტორია თავიდან ბოლომდე წავიკითხე და სრული ფიასკოა. ეს რომ შენი პირველი ისტორია ყოფილიყო კიდევ გავიგებდი ესეთ უაზრო და გაუაზრებელ ქაოს, მაგრამ ეს შენი პირველი ისოტრია არ არის, იმის მაგივრად როგორც მწერალი განვითარდე უფრო მეტი ფანტაზია, მრავალფეროვნება იყოს ისტორიაში, უფრო მეტი ემოცია ამის მაგივრად წერ ერტიდა იგივეს , რომელსაც წელავ ბოლოს ნაჩქარევად ამთავრებ რადგან შენც გბეზრდება.

შაბლონივით გაქვს მოძალადე ქმარი, ოჯახი და ა.შ სხვა სიუჟეტზე წერა არ გიცდია?

შენი პირველი შეცდომა ზედმეტად ითვალისწინებ მკითხველის აზრს, მოდი მკითხველი არ დავკარგო და მის აზრებს გავითვალისწინებ არ ნიშნავს იმას რომ ისტორია ძვირფესვიანად შეცვალო(ეს საკამოდ ცუდად მომხვდა თვალში), თუნდაც გზადაგზა წერდე, ეს არასწორია. სხვა მკითხველები რომლებიც გწერდნენ და გიტოვებდნენ კომენტარს რომ ის ვისზეც წერდი თავიდან ის ურჩევნია ვიდრე ესენი შენ მათ მოთხოვნები ფეხებზე დაიკიდე უხეშდ რომ ვთქვა. მკითხველი კი არ უნდა კარნახობდეს ისტორის პერსონაჟები რომელი წამოწიო არამედ შენ ნაწერს კრიტიკულად აფასებდეს.

მეორე პრობლემა პერსონაჟების სიმრავლე, თუ არ შეგიძლია ყველა პერსონაჟს დრო დაუთმო და სიღმისეულად გაშალო მისი სახე ჯობია მორჩე ამდენი წყვილის შემოყვანას.
ამდენი გყავდა და მკითხველს ყველას სხვა მოთხოვნები ქონდა, და რეალურად გამოგივიდა არასრულფასოვანი გაუმართავი სიუჟეტი თავისი პერსონაჟებით რადგან სხვას აინტერესებდა წარსულში ჩარჩენილი ქეთას ისტორია, ზოგს თორნიკე და მისი პირადი, ზოგს საერთოდ სხვა.
როდესაც პეროსნაჟის წარსულზე წერ, იქ მოკლე მონაკვეთით არ უნდა შემოიფარგლო და მერე კონტარებში არ უნდა წერდე მან ეს გადაიტანა მან ეს ქნა. ან ისტორიაში დაწერე ან სერთოდ არ დაწერო რადგან დახტიხარ აქეთ იქით და ბოლოს არ გამოდის კარგი.

ისტორიაში ესე უაზროდ რომ არ გადაგეწელა და მაინც და მაინც გეგა/ქეთა/ირაკლი სასიყვარულო სამკუთხედი აინტერესებდა შეგეძლო პერსონჟები უფრო უკეთესად წაგემართა და არა ესე როგორც შენ გაქვს. როდესაც წერ პერსონაჟებში უაყოფითიც და დადებითიც უნდა იყოს ისტორიაში სხვანაირად არ გამოვა კარგი.
როდესაც დრო არ გაქვს მაშინ ისე უნდა ქნა რომ ჯერ დრო გამონახო და მერე დაიწყო წერა.

ემოციები - სად კარგავ ამ ემოციებს, აკლია ამ ისტორიას, დიალოგებიც გაზარდე და მოთხრობასავით ნუ წერ, ისტორიაში ერთი და იგივე მოქმედებები ხდება ყოველთვის მაგასაც მიაქციე ყურადღება.

ქეთი პირველ რიგში დედად ვერ ივარგა, და ის თუ რა დაემართლა სულ არ მეცოდება. როგორც ქალი მისი არ მესმის და არც არასდროს გავუგებ. არ მესმის რატომ უნდა იტანჯო ყოფილის გმაო და ახალგაზრდობა გალია მის ლოდინში. საკუთარ თავს რალურად ბედნიერება და მომავალი წააართვა უსუსური გეგას გამო. თუ იცი რომ ადამიანს ვერასდროს შეიყვარებ და გარემო პირობების გამო თხოვდები შეეძლო მერე გაშორებოდა მაგრამ არჩია მოდი თან ვიქნები ქმართან და თან პარალელურად ყოფილს მივსტირებ. სიყვარულის სახელით ყველაფრს გამართლება ძალიან სასაცილოა. ამ შემთქვევაში არ ვამართლებ გეგა ქეთას თუგინდათ მომლით. 46 წლის ასაკში ძალიან დიდ რისკებთანაა ორსულობა დაკავშირებული, ამ ასაკში ქალის ორგანიზმი ისე არაა მოწყობილი როგორც მასზე უმცროსი ასაკის მქონე ქალის, და ისტორიაში ესეც ცუდად ხვდება თვალს,რადგან ისტორია ცოტა რეალობასთანაც უნდა იყოს ბმაში.
ირაკლი - ამ პერსონაჟის განვითარება ესე დაკნინება მისი და მიწასთან გასწორება უადგილო იყო გეგა რომ წამოგეწია წინ. შეგეძლოა ირაკლი დაგეტოვებინა ადამიანად და არა არაკაცად, რომელიც საკუთარ ცოლს ესე ეპყრობოდა, მაგრამ აქაც ჩანს რომ მკითხველმა გადაგიწყვიტა ვისთან იქნებოდა ქეთი და ვის გაუჩენდა მესამე შვილს. რომ ირაკლი უნდა ყოფილიყო არაკაცი.
გეგა - ეს პერსონაჟი ისტორიაში რომ ავიღოთ რა გიწერია ძალიან ცოტა გამოდის, შეგეძლო დაგეწერა მისი წარსული ნორმალურად და გამართულად, რეალურად შენ ორი წინადადებით შემოიფარგლე და რეალურად ეს პერსონაჟი ჩემთვის გამაღიზიანებელია რადგან ძალიან ფრთიან ანგელოზად გყავს წარმოდგენილი უშოცდომო.საკუთარი 26 წლიანი უნიათობა ის რომ ქეთის ხმა ვერ მიაწვდინა მისი ბრალია და არა სხვისი.
გვანცად და რეზის ურთიერთობა ლოგიკას მოკლებულია, რადგან ესე ნაჩქარევად მოხდა მათი დაწყვილებაც. საერთოდ არ დაგეტოვა ერთად ჯობდა.

როდესაც პერსონაჟებზე დაწერ ასაკი აიღე არც 25წლის ქვემოთ და არც 40 წელს გადაააშორო, ოქროს შუალედის დაჭერა ისწავლე.

მხოლოდ წერის სიყვარული არ კმარა ისტორიის დასაწერად.

 


№3 სტუმარი ნი-კე

მაპატიე მაგრამ ძალიან ,,დაუმთავრებელი"დატოვე...

 


№4 სტუმარი სტუმარი ფანარი

სტუმარი ნიაკო
ჩემი კომენტარი დიდად არ გესიამოვნება არც შენ და არც სხვებს ვისაც მოსწონს ეს იტორია.

შენი ისტორია თავიდან ბოლომდე წავიკითხე და სრული ფიასკოა. ეს რომ შენი პირველი ისტორია ყოფილიყო კიდევ გავიგებდი ესეთ უაზრო და გაუაზრებელ ქაოს, მაგრამ ეს შენი პირველი ისოტრია არ არის, იმის მაგივრად როგორც მწერალი განვითარდე უფრო მეტი ფანტაზია, მრავალფეროვნება იყოს ისტორიაში, უფრო მეტი ემოცია ამის მაგივრად წერ ერტიდა იგივეს , რომელსაც წელავ ბოლოს ნაჩქარევად ამთავრებ რადგან შენც გბეზრდება.

შაბლონივით გაქვს მოძალადე ქმარი, ოჯახი და ა.შ სხვა სიუჟეტზე წერა არ გიცდია?

შენი პირველი შეცდომა ზედმეტად ითვალისწინებ მკითხველის აზრს, მოდი მკითხველი არ დავკარგო და მის აზრებს გავითვალისწინებ არ ნიშნავს იმას რომ ისტორია ძვირფესვიანად შეცვალო(ეს საკამოდ ცუდად მომხვდა თვალში), თუნდაც გზადაგზა წერდე, ეს არასწორია. სხვა მკითხველები რომლებიც გწერდნენ და გიტოვებდნენ კომენტარს რომ ის ვისზეც წერდი თავიდან ის ურჩევნია ვიდრე ესენი შენ მათ მოთხოვნები ფეხებზე დაიკიდე უხეშდ რომ ვთქვა. მკითხველი კი არ უნდა კარნახობდეს ისტორის პერსონაჟები რომელი წამოწიო არამედ შენ ნაწერს კრიტიკულად აფასებდეს.

მეორე პრობლემა პერსონაჟების სიმრავლე, თუ არ შეგიძლია ყველა პერსონაჟს დრო დაუთმო და სიღმისეულად გაშალო მისი სახე ჯობია მორჩე ამდენი წყვილის შემოყვანას.
ამდენი გყავდა და მკითხველს ყველას სხვა მოთხოვნები ქონდა, და რეალურად გამოგივიდა არასრულფასოვანი გაუმართავი სიუჟეტი თავისი პერსონაჟებით რადგან სხვას აინტერესებდა წარსულში ჩარჩენილი ქეთას ისტორია, ზოგს თორნიკე და მისი პირადი, ზოგს საერთოდ სხვა.
როდესაც პეროსნაჟის წარსულზე წერ, იქ მოკლე მონაკვეთით არ უნდა შემოიფარგლო და მერე კონტარებში არ უნდა წერდე მან ეს გადაიტანა მან ეს ქნა. ან ისტორიაში დაწერე ან სერთოდ არ დაწერო რადგან დახტიხარ აქეთ იქით და ბოლოს არ გამოდის კარგი.

ისტორიაში ესე უაზროდ რომ არ გადაგეწელა და მაინც და მაინც გეგა/ქეთა/ირაკლი სასიყვარულო სამკუთხედი აინტერესებდა შეგეძლო პერსონჟები უფრო უკეთესად წაგემართა და არა ესე როგორც შენ გაქვს. როდესაც წერ პერსონაჟებში უაყოფითიც და დადებითიც უნდა იყოს ისტორიაში სხვანაირად არ გამოვა კარგი.
როდესაც დრო არ გაქვს მაშინ ისე უნდა ქნა რომ ჯერ დრო გამონახო და მერე დაიწყო წერა.

ემოციები - სად კარგავ ამ ემოციებს, აკლია ამ ისტორიას, დიალოგებიც გაზარდე და მოთხრობასავით ნუ წერ, ისტორიაში ერთი და იგივე მოქმედებები ხდება ყოველთვის მაგასაც მიაქციე ყურადღება.

ქეთი პირველ რიგში დედად ვერ ივარგა, და ის თუ რა დაემართლა სულ არ მეცოდება. როგორც ქალი მისი არ მესმის და არც არასდროს გავუგებ. არ მესმის რატომ უნდა იტანჯო ყოფილის გმაო და ახალგაზრდობა გალია მის ლოდინში. საკუთარ თავს რალურად ბედნიერება და მომავალი წააართვა უსუსური გეგას გამო. თუ იცი რომ ადამიანს ვერასდროს შეიყვარებ და გარემო პირობების გამო თხოვდები შეეძლო მერე გაშორებოდა მაგრამ არჩია მოდი თან ვიქნები ქმართან და თან პარალელურად ყოფილს მივსტირებ. სიყვარულის სახელით ყველაფრს გამართლება ძალიან სასაცილოა. ამ შემთქვევაში არ ვამართლებ გეგა ქეთას თუგინდათ მომლით. 46 წლის ასაკში ძალიან დიდ რისკებთანაა ორსულობა დაკავშირებული, ამ ასაკში ქალის ორგანიზმი ისე არაა მოწყობილი როგორც მასზე უმცროსი ასაკის მქონე ქალის, და ისტორიაში ესეც ცუდად ხვდება თვალს,რადგან ისტორია ცოტა რეალობასთანაც უნდა იყოს ბმაში.
ირაკლი - ამ პერსონაჟის განვითარება ესე დაკნინება მისი და მიწასთან გასწორება უადგილო იყო გეგა რომ წამოგეწია წინ. შეგეძლოა ირაკლი დაგეტოვებინა ადამიანად და არა არაკაცად, რომელიც საკუთარ ცოლს ესე ეპყრობოდა, მაგრამ აქაც ჩანს რომ მკითხველმა გადაგიწყვიტა ვისთან იქნებოდა ქეთი და ვის გაუჩენდა მესამე შვილს. რომ ირაკლი უნდა ყოფილიყო არაკაცი.
გეგა - ეს პერსონაჟი ისტორიაში რომ ავიღოთ რა გიწერია ძალიან ცოტა გამოდის, შეგეძლო დაგეწერა მისი წარსული ნორმალურად და გამართულად, რეალურად შენ ორი წინადადებით შემოიფარგლე და რეალურად ეს პერსონაჟი ჩემთვის გამაღიზიანებელია რადგან ძალიან ფრთიან ანგელოზად გყავს წარმოდგენილი უშოცდომო.საკუთარი 26 წლიანი უნიათობა ის რომ ქეთის ხმა ვერ მიაწვდინა მისი ბრალია და არა სხვისი.
გვანცად და რეზის ურთიერთობა ლოგიკას მოკლებულია, რადგან ესე ნაჩქარევად მოხდა მათი დაწყვილებაც. საერთოდ არ დაგეტოვა ერთად ჯობდა.

როდესაც პერსონაჟებზე დაწერ ასაკი აიღე არც 25წლის ქვემოთ და არც 40 წელს გადაააშორო, ოქროს შუალედის დაჭერა ისწავლე.

მხოლოდ წერის სიყვარული არ კმარა ისტორიის დასაწერად.


ვაიმეე ძლივს ვიპოვე ვიღაც ვინ ზუსტად იმას ფიქრობდა ამ ისტორიაზე რასაც მე.

 


№5 სტუმარი სტუმარი ელენე

nene gelovani
მე კმაყოფილი ვარ დასასრულით. ბოლო ნაწილს ოდნავ დავაკორექტირებდი უბრალოდ. სიჩარეში წერტილიც კი არ გაქვს დასმული და გამეცინა. grinning
ირაკლის რეაქცია ქეთის ორსულობაზე და მიდგომა საკმაოდ საინტერესო იყო. ყველაფერს ველოდებოდი ამის გარდა. გეგას ცოლი რას გადაწყვიტავს, ეს ჩემი საქმე არაა, ამ ფრაზამ ცოტა არ იყოს დამასევდიანა. ამ სიტყვებში თან გულგრილობა იკითხებოდა, რაც ირაკლისთვის არაა დამახასიათებელი და თან  გულგრილობის უკან დიდი ტკივილი და  "ფეხებზე დაკი*ების" კონდიციამდე მისვლის უგრძელესი გზაც ჩანდა. ირაკლი როგორც ვატყობ დიდ ტკივილად დარჩება ჩვენთვის. pensive

ქეთის მდგომარეობაც გასაგებია, ბოლომდე ბედნიერებას ვერ ირგებს. რაც არ უნდა კარგად გრძნობდეს თავს ირაკლი, ქეთის მუდვივად ექნება მასთან დანაშაულის შეგრძნება. არაფერი დაუშავებია რეალურად, მაგრამ ამ შეგრძნებას მაინც ვერ მოიშორებს.

გეგა კიდე ბოლო ორი თავია კარგად მაცინებს. იმხელა ბედნიერება მეფრქვევა მაგ კაცის, რომ სულ კისკისით ვკითხულობ ხოლმე მის მომენტებს. კარგი პერსონაჟი გამოგივიდა და სამწუხაროა, რომ მის საპირისპიროდ ირაკლი იდგა. ისიც არანაკლებ კარგია და მე ისევ გაორება მაქვს. unamused
საბოლოო ჯამში, დასასრულით კმაყოფილი ვარ. იქ ბოლოშიც გასაგებია რაც გქონდა ჩაფიქრებული. კოცნით ისტორიის ან ფილმის დამთავრება მიანიშნებს ხოლმე, რომ ერთად დარჩნენ და აღარ უნდა ამას განვრცობა. ერთადერთი შენს შემთხვევაში ის იყო, რომ ცოტა უფრო უკეთესადაც შეიძლებოდა, თუნდაც მსგავსი ფინალით ისტორიის გაწყვეტა. ოდნავ აჩქარდი ალბათ, მაგრამ არაუშავს. მაინც ძალიან კარგი იყო. განსხვავებული, რეალისტური და ემოციებით დატვირთული ისტორია გამოგივიდა. ძალიან შემაყვარე. heart_eyes

პ.ს. სხვათაშორის ძალიან მიკვირს ხოლმე როცა ამ ისტორიას უემოციობას საყვედურობენ. ვერ ვხვდები, როგორ შეიძლება ირაკლიზე კითხულობდე და ვერაფერს გრძნობდე, მინიმუმ სევდას მაინც. ან ქეთის ცრემლები არ მოქმედებდეს, ან გეგას სიცილზე არ გეცინებოდეს. მოკლედ, გაუგებარია რანაირად უნდა დარჩე ზუსტად იგივე მდგომარეობაში, რაშიც ამ ისტორიის წაკითხვამდე იყავი.

სტუმარი ელენე
ვინმემ შემოგისწრო, თუ რატო გაწყდა ყველაზე საინტერესო მომენტში? :დ

სადაა შენი 700ი? იმის აზრი მაინტერესებს ახლა საშინლად smile

აგერ მიზის გვერდით. smirk რა ვიცი აბა სადაა. მოვა წესით.

უი რანაირი ერთ წინადადებიანი კომენტარი დამიტოვებია რა არიას. laughing შენს დაreplayებულს შევხედე ახლა. ახალგაღვიძებული ვიყავი და  მეტი ვერ გავქაჩე ეტყობა.
მეც მომეწონა ნეაკო, არ გეგონოს რომ უკმაყოფილო ვიყავი :დ ცოტა ხანში მოვალ და დეტალურად განვიხილავ ყველაფერს. kissing_heart

 


№6 სტუმარი სტუმარი თიკო

აი ძაან მეცინება ხოლმე იმაზე კომენტარების თავზე იმას რომ ვკითხულობ (ბევრჯერ იყო ასეთი შემთხვევა), რაღაც შეიძლება, რომ არ გვესიამოვნოს მკითხველს. ე.წ. ,,უსიამოვნო" შეფასებამ შეიძლება ავტორზე იმოქმედოს თორემ ნამდვილად ვერ მოქმედებს ჩემზე ისტორიის შეფასებების კითხვა, მითუმეტეს ცუდად :დ:დ პირადად თუ არ მეხებიან უსიამოვნოდ, ძალიან წყნარად ვარ, რამდენიც უნდა წერონ, მე რა?! რაც მე მაგაზე ემოციები არ ვხარჯო.:დ ხოო, ჩემს შეფასებას რაც შეეხევა, აუცილებლად დავწერ, ოღონდ ჯერ თავში აზრებს ვალაგებ. არ ვიცი დიდი შეფასება გამომივა თუ არა, ძალიან მინდა ყველაფერი ვთქვა, ოღონდ დალაგებულად და ,,ჩემს გვერდით მჯდომის" არ იყოს, მეც მოვალ მოგვიანებით ;)

 


№7 სტუმარი Ann

ვერვხვდები რატომ ამბობთ ქეთის არაფერი დაუშავებიაო. ისტორიის პირველ. თავებში გარკვევით წერია როგორ ეფიცება ირაკლის სიყვარულს და ეუბნება რომ არასდროს მიატოვებს. მერე უცებ უქრება მისდამი გრძნობები და სურვილები. ბოლოსკი თვითონ ეუბნება არასდროს მყვარებიხარო. სხვა რომ არაფერი მარტო ამისგამო არმიყვარს ქეთის პერსონაჟი. თუ არუყვარდა რას აძლევდა იმედებს, გაშორებოდა თავისდროზე ან არც გაყოლოდა, ბოლოს სინანული მაგარია , თურმე წუხს გული როგორ ატკინა. ამშემთხვევაში ქეთისნაირ ქალებს ვერანაირად ვერ გავამართლებ. ბევრ ქეთის და გეგას ფანს არ მოეწონება ჩემი კომენტარი ვიცი.
ანის პერსონაჟჟზე იმხელა ამბავი იყო ატეხილი, მოგვაშორეო, ტვინი შეჭამაო. თქვენთვის ადვილი იქნება ესეთი სიტუაცია, მაშინ როცა მთელი ცხოვრებაა მშვიდი ოჯახი გაქვს და უცებ ვიღაც კაცს მისტირის დედა. დაიკიდებდით მამას? დააშავა რამე ირაკლიმ? მე თუ მკითხავთ არც არაფერი. ქალი, რომელიც სიყვარულს უხსნიდა და ერთგულებას ჰპირდებოდა, უცებ უცხადებს რომ მისი შეხებაცკი აღარ სიამოვნებს. სწორი გგონიათ ეს? თქვენმა მეორე ნახევარმა რომ იგივე გააკეთონ მშვიდად დაუქნევთ ხელს, კარგიო ეტყვით და წახვალთ?
არ გეწყინოს მაგრამ ყველაზე გაუმართავი ნაშრომია , რაცკი შეგიქმნია. მე მაგალითად ისტორიას ისე წავიყვანდი რომ ქეთი ღირსეულად გამომეჩინა, რაც ირაკლისთან დარჩენით გამოიხატება.( ნუ ეს უნრალოდ ჩემი აზრია)
საბოლოო ჯამში ისტორია გამოვიდა არასრული, ჩამოუყალიბებელი და დაულაგებელი პერსონაჟებით.
respect for irakli from me♥️♥️

 


№8 სტუმარი სტუმარი კირა

რაც თავში მომივა ყველაფერი დავწერო მირჩევნია, ბევრი ფიქრი და აზრების გადაწყობა-გადმოწყობა არ მიყვარს:)
არც ის მინდა კილომეტრი კომენტარი გამომივიდეს.
ძალიან მომეწონა და მესიამოვნა კიდევაც ირაკლის რეაქცია ქეთის ორსულობაზე,
რა თქმა უნდა განიცადა გულის სიღრმეში, მაგრამ არ გამოუმჟღავნებია და ასე ურეაქციოდ შეხვდა. ჩემი აზრით ეგ კარგი თვისებაა, როცა შეგიძლია ემოციების დამალვა და კონტროლი, ზოგი ირაკლის ადგილას საერთოდ ცოფებს გადმოყრიდა და შვილებსაც გააგიჟებდა smirk ჩემთვის დიდებული პერსონაჟია ჩემი ირაკლი, ძალიან ბევრი კარგი თვისება აქვს, რომელიც ბევრს არც გააჩნია, მათ შორის გეგასაც. ძალიან მიყვარს და ძალიან მომენატრება მისი ყველა მინუსით და პლიუსით, ყოველი ბნელი და ნათელი დღეებით!❤️
თორნიკე და მარიანაზე ისეთს ვერაფერს ვიტყვი, ჩვეულებრივი წყვილია რა, არაფრით გამორჩეული სხვა ეხლანდელი ცოლ-ქმრისგან, ასეთი მდორე სიყვარულით ცხოვრობენ, არანაირი სიგიჟე, არანაირი ხიფათი, თავგადასავალი და აშ ... მათ ცხოვრებაში არ ყოფილა, ვთვლი რომ ყველა ხიფათი და განსაცდელი უფრო აახლოებს წყვილს და ამყარებს მათ ურთიერთობას, მარიანა და თორნიკეს მოსწონთ ერთმანეთი, პატივს ცემენ ერთმანეთს და ბედნიერებიც არიან, მაგრამ მაინც არ არის მათი სიყვარული სრულყოფილი, ანდრეას დაბადება დიდი მადლია მათ ცხოვრებაში, ბავშვმა შეძლო მათი დაახლოება.
სოფი და ვაჩეს წყვილი, ცოტათი უფრო მომწონს მარიანა/თორნიკეზე, ამათი სიყვარული უფრო "გიჟურია" ვიდრე ამ "ჩაძინებული" ხალხის(ისევ მარიანა/თორნიკეს ვგულისხმობ) laughing ეღირსათ როგორც იქნა შეუღლება.
ქეთის ორსულობამ ვერ გამახარა, გეგას რეაქციებმა ცოტა გამახალისა, რაღაცნაირად, ბავშვად იქცა laughing ქეთი მაინც ვერ იქნებოდა მისი ორსულობით ბოლომდე ბედნიერი, ამას ისედაც ვხვდებოდი.
ეკუთვნის ბედნიერება ამ ორს ნამდვილად.
ცოტა ანი და გიორგისაც შევეხები, ასე გვერდს ვერ ჩავუვლი, როცა ანი საზღვარგარეთ სწავლობდა, გიორგი ელოდებოდა და არც არავინ შეყვარებია სხვა, მგონი ამათგან გამოვიდა რაღაცა ჰო?
გვანცაზე და რეზიზე ცოტა სხვანაირ დასასრულს ველოდი, მაგრამ ესეც წავა, ფილმებში როგორც არის ხოლმე, კოცნით რომ მთავრდება.
მაგრამ უფრო მეტი შეგეძლო, უფრო უკეთესი გამოგივიდოდა, თუმცა ესეც კარგია.
კილომეტრ კომენტარს არ დავწერთქო და რამხელა გამოვიდა joy
ახალი ისტორიის გამოცხობას შეყდექი მალეე!!! expressionless
kissing_closed_eyes

 


№9 სტუმარი სტუმარი ელენე

სტუმარი კირა
რაც თავში მომივა ყველაფერი დავწერო მირჩევნია, ბევრი ფიქრი და აზრების გადაწყობა-გადმოწყობა არ მიყვარს:)
არც ის მინდა კილომეტრი კომენტარი გამომივიდეს.
ძალიან მომეწონა და მესიამოვნა კიდევაც ირაკლის რეაქცია ქეთის ორსულობაზე,
რა თქმა უნდა განიცადა გულის სიღრმეში, მაგრამ არ გამოუმჟღავნებია და ასე ურეაქციოდ შეხვდა. ჩემი აზრით ეგ კარგი თვისებაა, როცა შეგიძლია ემოციების დამალვა და კონტროლი, ზოგი ირაკლის ადგილას საერთოდ ცოფებს გადმოყრიდა და შვილებსაც გააგიჟებდა smirk ჩემთვის დიდებული პერსონაჟია ჩემი ირაკლი, ძალიან ბევრი კარგი თვისება აქვს, რომელიც ბევრს არც გააჩნია, მათ შორის გეგასაც. ძალიან მიყვარს და ძალიან მომენატრება მისი ყველა მინუსით და პლიუსით, ყოველი ბნელი და ნათელი დღეებით!❤️
თორნიკე და მარიანაზე ისეთს ვერაფერს ვიტყვი, ჩვეულებრივი წყვილია რა, არაფრით გამორჩეული სხვა ეხლანდელი ცოლ-ქმრისგან, ასეთი მდორე სიყვარულით ცხოვრობენ, არანაირი სიგიჟე, არანაირი ხიფათი, თავგადასავალი და აშ ... მათ ცხოვრებაში არ ყოფილა, ვთვლი რომ ყველა ხიფათი და განსაცდელი უფრო აახლოებს წყვილს და ამყარებს მათ ურთიერთობას, მარიანა და თორნიკეს მოსწონთ ერთმანეთი, პატივს ცემენ ერთმანეთს და ბედნიერებიც არიან, მაგრამ მაინც არ არის მათი სიყვარული სრულყოფილი, ანდრეას დაბადება დიდი მადლია მათ ცხოვრებაში, ბავშვმა შეძლო მათი დაახლოება.
სოფი და ვაჩეს წყვილი, ცოტათი უფრო მომწონს მარიანა/თორნიკეზე, ამათი სიყვარული უფრო "გიჟურია" ვიდრე ამ "ჩაძინებული" ხალხის(ისევ მარიანა/თორნიკეს ვგულისხმობ) laughing ეღირსათ როგორც იქნა შეუღლება.
ქეთის ორსულობამ ვერ გამახარა, გეგას რეაქციებმა ცოტა გამახალისა, რაღაცნაირად, ბავშვად იქცა laughing ქეთი მაინც ვერ იქნებოდა მისი ორსულობით ბოლომდე ბედნიერი, ამას ისედაც ვხვდებოდი.
ეკუთვნის ბედნიერება ამ ორს ნამდვილად.
ცოტა ანი და გიორგისაც შევეხები, ასე გვერდს ვერ ჩავუვლი, როცა ანი საზღვარგარეთ სწავლობდა, გიორგი ელოდებოდა და არც არავინ შეყვარებია სხვა, მგონი ამათგან გამოვიდა რაღაცა ჰო?
გვანცაზე და რეზიზე ცოტა სხვანაირ დასასრულს ველოდი, მაგრამ ესეც წავა, ფილმებში როგორც არის ხოლმე, კოცნით რომ მთავრდება.
მაგრამ უფრო მეტი შეგეძლო, უფრო უკეთესი გამოგივიდოდა, თუმცა ესეც კარგია.
კილომეტრ კომენტარს არ დავწერთქო და რამხელა გამოვიდა joy
ახალი ისტორიის გამოცხობას შეყდექი მალეე!!! expressionless
kissing_closed_eyes

ანუ კირამ, კარგი იყო, მაგრამ მეტი შეგიძლიაო kissing_closed_eyes joy ჩემი ფიზიკის მასწავლებელი გამახსენდა, ცხონებული innocent

ეჰ კირა, აწი ირაკლის ყოფას, გვანცა-რეზის კოცნასავით თუ განავრცობ, თორე მაგის ხსენება და ბუნდღა აღარ იქნება ამ საიტზე მეორედ :დ

 


№10 სტუმარი სტუმარი კირა

სტუმარი ელენე
სტუმარი კირა
რაც თავში მომივა ყველაფერი დავწერო მირჩევნია, ბევრი ფიქრი და აზრების გადაწყობა-გადმოწყობა არ მიყვარს:)
არც ის მინდა კილომეტრი კომენტარი გამომივიდეს.
ძალიან მომეწონა და მესიამოვნა კიდევაც ირაკლის რეაქცია ქეთის ორსულობაზე,
რა თქმა უნდა განიცადა გულის სიღრმეში, მაგრამ არ გამოუმჟღავნებია და ასე ურეაქციოდ შეხვდა. ჩემი აზრით ეგ კარგი თვისებაა, როცა შეგიძლია ემოციების დამალვა და კონტროლი, ზოგი ირაკლის ადგილას საერთოდ ცოფებს გადმოყრიდა და შვილებსაც გააგიჟებდა smirk ჩემთვის დიდებული პერსონაჟია ჩემი ირაკლი, ძალიან ბევრი კარგი თვისება აქვს, რომელიც ბევრს არც გააჩნია, მათ შორის გეგასაც. ძალიან მიყვარს და ძალიან მომენატრება მისი ყველა მინუსით და პლიუსით, ყოველი ბნელი და ნათელი დღეებით!❤️
თორნიკე და მარიანაზე ისეთს ვერაფერს ვიტყვი, ჩვეულებრივი წყვილია რა, არაფრით გამორჩეული სხვა ეხლანდელი ცოლ-ქმრისგან, ასეთი მდორე სიყვარულით ცხოვრობენ, არანაირი სიგიჟე, არანაირი ხიფათი, თავგადასავალი და აშ ... მათ ცხოვრებაში არ ყოფილა, ვთვლი რომ ყველა ხიფათი და განსაცდელი უფრო აახლოებს წყვილს და ამყარებს მათ ურთიერთობას, მარიანა და თორნიკეს მოსწონთ ერთმანეთი, პატივს ცემენ ერთმანეთს და ბედნიერებიც არიან, მაგრამ მაინც არ არის მათი სიყვარული სრულყოფილი, ანდრეას დაბადება დიდი მადლია მათ ცხოვრებაში, ბავშვმა შეძლო მათი დაახლოება.
სოფი და ვაჩეს წყვილი, ცოტათი უფრო მომწონს მარიანა/თორნიკეზე, ამათი სიყვარული უფრო "გიჟურია" ვიდრე ამ "ჩაძინებული" ხალხის(ისევ მარიანა/თორნიკეს ვგულისხმობ) laughing ეღირსათ როგორც იქნა შეუღლება.
ქეთის ორსულობამ ვერ გამახარა, გეგას რეაქციებმა ცოტა გამახალისა, რაღაცნაირად, ბავშვად იქცა laughing ქეთი მაინც ვერ იქნებოდა მისი ორსულობით ბოლომდე ბედნიერი, ამას ისედაც ვხვდებოდი.
ეკუთვნის ბედნიერება ამ ორს ნამდვილად.
ცოტა ანი და გიორგისაც შევეხები, ასე გვერდს ვერ ჩავუვლი, როცა ანი საზღვარგარეთ სწავლობდა, გიორგი ელოდებოდა და არც არავინ შეყვარებია სხვა, მგონი ამათგან გამოვიდა რაღაცა ჰო?
გვანცაზე და რეზიზე ცოტა სხვანაირ დასასრულს ველოდი, მაგრამ ესეც წავა, ფილმებში როგორც არის ხოლმე, კოცნით რომ მთავრდება.
მაგრამ უფრო მეტი შეგეძლო, უფრო უკეთესი გამოგივიდოდა, თუმცა ესეც კარგია.
კილომეტრ კომენტარს არ დავწერთქო და რამხელა გამოვიდა joy
ახალი ისტორიის გამოცხობას შეყდექი მალეე!!! expressionless
kissing_closed_eyes

ანუ კირამ, კარგი იყო, მაგრამ მეტი შეგიძლიაო kissing_closed_eyes joy ჩემი ფიზიკის მასწავლებელი გამახსენდა, ცხონებული innocent

ეჰ კირა, აწი ირაკლის ყოფას, გვანცა-რეზის კოცნასავით თუ განავრცობ, თორე მაგის ხსენება და ბუნდღა აღარ იქნება ამ საიტზე მეორედ :დ



ჰოო კიი joy
მასწავლებლებმა ხშირად იციან მაგის თქმა.
ამ კომენტარში უფრო მეტი ირაკლიზე იმიტომ ვწერე რომ ვიცი სხვაგან და სხვა ისტორიაში მეორეჯერ ვეღარ ვისაუბრებ ირაკლიზე და აქ ამოვწურე სათქმელი

 


№11 სტუმარი სტუმარი ელენე

nene gelovani
Ann
ვერვხვდები რატომ ამბობთ ქეთის არაფერი დაუშავებიაო. ისტორიის პირველ. თავებში გარკვევით წერია როგორ ეფიცება ირაკლის სიყვარულს და ეუბნება რომ არასდროს მიატოვებს. მერე უცებ უქრება მისდამი გრძნობები და სურვილები. ბოლოსკი თვითონ ეუბნება არასდროს მყვარებიხარო. სხვა რომ არაფერი მარტო ამისგამო არმიყვარს ქეთის პერსონაჟი. თუ არუყვარდა რას აძლევდა იმედებს, გაშორებოდა თავისდროზე ან არც გაყოლოდა, ბოლოს სინანული მაგარია , თურმე წუხს გული როგორ ატკინა. ამშემთხვევაში ქეთისნაირ ქალებს ვერანაირად ვერ გავამართლებ. ბევრ ქეთის და გეგას ფანს არ მოეწონება ჩემი კომენტარი ვიცი.
ანის პერსონაჟჟზე იმხელა ამბავი იყო ატეხილი, მოგვაშორეო, ტვინი შეჭამაო. თქვენთვის ადვილი იქნება ესეთი სიტუაცია, მაშინ როცა მთელი ცხოვრებაა მშვიდი ოჯახი გაქვს და უცებ ვიღაც კაცს მისტირის დედა. დაიკიდებდით მამას? დააშავა რამე ირაკლიმ? მე თუ მკითხავთ არც არაფერი. ქალი, რომელიც სიყვარულს უხსნიდა და ერთგულებას ჰპირდებოდა, უცებ უცხადებს რომ მისი შეხებაცკი აღარ სიამოვნებს. სწორი გგონიათ ეს? თქვენმა მეორე ნახევარმა რომ იგივე გააკეთონ მშვიდად დაუქნევთ ხელს, კარგიო ეტყვით და წახვალთ?
არ გეწყინოს მაგრამ ყველაზე გაუმართავი ნაშრომია , რაცკი შეგიქმნია. მე მაგალითად ისტორიას ისე წავიყვანდი რომ ქეთი ღირსეულად გამომეჩინა, რაც ირაკლისთან დარჩენით გამოიხატება.( ნუ ეს უნრალოდ ჩემი აზრია)
საბოლოო ჯამში ისტორია გამოვიდა არასრული, ჩამოუყალიბებელი და დაულაგებელი პერსონაჟებით.
respect for irakli from me♥️♥️

ვგიჟდები რომ გვეკითხებიან, "შენ როგორ მოიქცეოდი?!" smiley ზუსტად ისემ როგორც ქეთი მოიქცა, თუ გავაცნობიერებდი, რომ ჩემი ქმარი არ მიყვარს და პირველ სიყვარულთან მინდა ცხოვრების ბოლომდე ყოფნა. ჯერ ერთი ალბათ კომენტარებს არ ეცნობოდით ისტორიის წერის პროცესში. დასაწყისში იმიტომ ეფიცება ქეთი სიყვარულს, რომ ნეაკოს გადაწყვეტილი ჰქონდა ქეთის ირაკლსითან დატოვება. გეგა საერთოდ უარყოფით პერსონაჟად იყო ჩაფიქრებული, მაგრამ ჩვენ მოგვეწონა ეგ კაცი და ვთხოვეთ ნეაკოს ისტორიის შეცვლა. ამიტომ კი, რაღაცეები ცოტა არეულად გამოუვიდა (ჩვენი მიზეზით). მერე კიდე რა არის ეს მორალისტური კითხვები, "მოგეწონებოდა შენს მეორე ნახევარს იგივე რომ ეთქვა?" არა, არ მომეწონებოდა და გულიც ძალიან მეტკინებოდა, მაგრამ როგორც თქვი, ზუსტად ისე, ხელს დავუქნევდი და გავაცილებდი სახლიდან. არა ბიჭოს, კისერზე ჩამოვეკიდებოდი, სხვაზე შეყვარებულ კაცს.
ანი კიდე უთავხედესი გოგო იყო, რომელმაც არც დედის პატივისცემა იცოდა და არც იმ მამის, ვითომ ვისი გულისთვისაც ამ თავხედობებს კადრულობდა.

ხო, ირაკლის ჩემგანაც დიდი პატივისცემა! მე მომწონს ეგ ადამიანი, მიყვარს კიდეც, მაგრამ ისიც უნდა აღინიშნოს სამართლიანობისთვის, რომ არც ირაკლი იყო ანგელოზი და თავის დროზე ბევრი დააშავა ქეთისთან მიმართებაში.

სტუმარი თიკო
აი ძაან მეცინება ხოლმე იმაზე კომენტარების თავზე იმას რომ ვკითხულობ (ბევრჯერ იყო ასეთი შემთხვევა), რაღაც შეიძლება, რომ არ გვესიამოვნოს მკითხველს. ე.წ. ,,უსიამოვნო" შეფასებამ შეიძლება ავტორზე იმოქმედოს თორემ ნამდვილად ვერ მოქმედებს ჩემზე ისტორიის შეფასებების კითხვა, მითუმეტეს ცუდად :დ:დ პირადად თუ არ მეხებიან უსიამოვნოდ, ძალიან წყნარად ვარ, რამდენიც უნდა წერონ, მე რა?! რაც მე მაგაზე ემოციები არ ვხარჯო.:დ ხოო, ჩემს შეფასებას რაც შეეხევა, აუცილებლად დავწერ, ოღონდ ჯერ თავში აზრებს ვალაგებ. არ ვიცი დიდი შეფასება გამომივა თუ არა, ძალიან მინდა ყველაფერი ვთქვა, ოღონდ დალაგებულად და ,,ჩემს გვერდით მჯდომის" არ იყოს, მეც მოვალ მოგვიანებით ;)

გელოდები დიდი ინტერესით blush მაგრამ ამ ერთმანეთის ჯინაზე ლაპარაკს აღარ დაასრულებთ? ვნერვიულობ უკვე კაცო... unamused შევრიგდეთ ახლა ყველანი (ბოლო თავია მაინც).

მე უკეთესი იდეა მაქვს. ხელებიც ჩავკიდოთ ერთმანეთს და we are the world ვიმღეროთ. relieved ირაკლის ფანკლუბიდანაც შეგიძლიათ შემოგვიერთდეთ. მიყვარს გუნდურ სიმღერებში იდეოლოგიური ეკლექტიკა blush

 


№12  offline მოდერი ნეაკო

nene gelovani
მე კმაყოფილი ვარ დასასრულით. ბოლო ნაწილს ოდნავ დავაკორექტირებდი უბრალოდ. სიჩარეში წერტილიც კი არ გაქვს დასმული და გამეცინა. grinning
ირაკლის რეაქცია ქეთის ორსულობაზე და მიდგომა საკმაოდ საინტერესო იყო. ყველაფერს ველოდებოდი ამის გარდა. გეგას ცოლი რას გადაწყვიტავს, ეს ჩემი საქმე არაა, ამ ფრაზამ ცოტა არ იყოს დამასევდიანა. ამ სიტყვებში თან გულგრილობა იკითხებოდა, რაც ირაკლისთვის არაა დამახასიათებელი და თან  გულგრილობის უკან დიდი ტკივილი და  "ფეხებზე დაკი*ების" კონდიციამდე მისვლის უგრძელესი გზაც ჩანდა. ირაკლი როგორც ვატყობ დიდ ტკივილად დარჩება ჩვენთვის. pensive

ქეთის მდგომარეობაც გასაგებია, ბოლომდე ბედნიერებას ვერ ირგებს. რაც არ უნდა კარგად გრძნობდეს თავს ირაკლი, ქეთის მუდვივად ექნება მასთან დანაშაულის შეგრძნება. არაფერი დაუშავებია რეალურად, მაგრამ ამ შეგრძნებას მაინც ვერ მოიშორებს.

გეგა კიდე ბოლო ორი თავია კარგად მაცინებს. იმხელა ბედნიერება მეფრქვევა მაგ კაცის, რომ სულ კისკისით ვკითხულობ ხოლმე მის მომენტებს. კარგი პერსონაჟი გამოგივიდა და სამწუხაროა, რომ მის საპირისპიროდ ირაკლი იდგა. ისიც არანაკლებ კარგია და მე ისევ გაორება მაქვს. unamused
საბოლოო ჯამში, დასასრულით კმაყოფილი ვარ. იქ ბოლოშიც გასაგებია რაც გქონდა ჩაფიქრებული. კოცნით ისტორიის ან ფილმის დამთავრება მიანიშნებს ხოლმე, რომ ერთად დარჩნენ და აღარ უნდა ამას განვრცობა. ერთადერთი შენს შემთხვევაში ის იყო, რომ ცოტა უფრო უკეთესადაც შეიძლებოდა, თუნდაც მსგავსი ფინალით ისტორიის გაწყვეტა. ოდნავ აჩქარდი ალბათ, მაგრამ არაუშავს. მაინც ძალიან კარგი იყო. განსხვავებული, რეალისტური და ემოციებით დატვირთული ისტორია გამოგივიდა. ძალიან შემაყვარე. heart_eyes

პ.ს. სხვათაშორის ძალიან მიკვირს ხოლმე როცა ამ ისტორიას უემოციობას საყვედურობენ. ვერ ვხვდები, როგორ შეიძლება ირაკლიზე კითხულობდე და ვერაფერს გრძნობდე, მინიმუმ სევდას მაინც. ან ქეთის ცრემლები არ მოქმედებდეს, ან გეგას სიცილზე არ გეცინებოდეს. მოკლედ, გაუგებარია რანაირად უნდა დარჩე ზუსტად იგივე მდგომარეობაში, რაშიც ამ ისტორიის წაკითხვამდე იყავი.

სტუმარი ელენე
ვინმემ შემოგისწრო, თუ რატო გაწყდა ყველაზე საინტერესო მომენტში? :დ

სადაა შენი 700ი? იმის აზრი მაინტერესებს ახლა საშინლად smile

ნენე როგორც ყოველთვის ისევ გესმის ჩემი და მხარს მიჭერ ამიტომ ძალიან დიდ მადლობას გიხდი კიდევ ერთხელ ამისთვის ❤❤❤❤❤❤❤

ეს ისტორია ალბათ ბევრად უკეთეს ფინალს იმსახურებდა, ვიდრე მე დავწერე, მაგრამ აღარც ძალა მყოფნიდა საწერად და აღარც ნერვები....

ძალიან რთული იყო ჩემთვის ამდენ წყვილთან გამკალვება ( ეს რა თქმა უნდა მხოლოდ ჩემი ბრალია joy ) მაგრამ ოდესმე და რამენაირად ხომ უნდ ადამესრულებინა, ხოდა ასე უადგილო ადგილად შევწყვიტე წერა რადგან მართლა არ მეყო ძალა კიდევ რომ რამე დამეწერა...

ირაკლი ჩემი დიდი ტკივილი და დაუვიწყარი სიყვარული იქნება ❤❤❤❤❤❤❤❤

მადლიბა კიდევ ერთხელ ასეთი აქტიურობისთვის და გვერდში დგომისთვის❤❤❤ მადლობა რომ ჩემი გესმის კარგი ხარრრრრრ❤❤❤❤❤

სტუმარი ელენე
ვინმემ შემოგისწრო, თუ რატო გაწყდა ყველაზე საინტერესო მომენტში? :დ

უბრალოდ ძალა აღარა მეყო საწერად ❤❤❤❤

ნი-კე
მაპატიე მაგრამ ძალიან ,,დაუმთავრებელი"დატოვე...

ვიცი რომ კარგი ფინალი არ გამოვიდა, ისეთი როგორის მოლოდინებიც გქონდათ შენ და მკითხველს მაგრამ უბრალოდ ვეღარ შევძელი წერა, ამიტომ დავასრულე ასე სწრაფად საკვანძო მომნტში ❤❤❤ იმედია მაქვს ძალიან იემდგაცრუებული არ გადტოვე, რადგან ამ ისტორიაში მართლა მთელი სული და გული ჩავდე

 


№13 სტუმარი Gvanca

მოკლედ ნეაკო თავდაპირველად მოგიკითხავ...შეგეძლო დასასრული ცოტა სხვანაირად ჩაგეფიქრებინა მაგრამ გაურკვეველი ნამდვილად არ ყოფილა...რეალურად რეზი და გვანცაც ერთად დარჩნენ და დანარჩენებმაც თავის მინუს პლუსებით შეძლეს ყველაფერთან გამკლავება.დანარჩენის განხილვას აღარ დავიწყებ აქ ისედაც ბევრი დაიწერა.მოკლედ იმედია შევხვდებით ახალი ისტორიით უბრალოდ დალაგდი,თორე არამგონია ბევრმა წყვილმა მაინც და მაინც დისკოფორტი შეგიქმნას,ვფიქრობ შენ იმდენად გამოცდილი ხარ რომ ეგ შენთვის პრობლემას არ წარმოადგენს...წარმატებები ჩემო ნეაკო

 


№14 სტუმარი სტუმარი თიკო

ვერანაირად კომენტარი ვერ დავამატე.

ძალიან დიდია და ალბათ ამიტომ.

იმით არ დავიწყებ, რომ კარგი ხარ, ეს ისედაც იცი. უცნაური ისტორია გამოვიდა საბოლოო ჯამში, როგორც ყველა დანარჩენი, მაგრამ მაინც სულ სხვანაირი. დაიწყე ,,ბედნიერი" ოჯახით და დაასრულე ბედნიერი ოჯახით. შექმენი ბევრი დაბრკოლება, ქაოსი და არეულობა უნებლიედ (ალბათ უფრო ჩვენს გამო, თუმცა მთავარია შენ არ გინანია, დანარჩენი არაა მნიშვნელოვანი), თუმცა ბოლოს მაინც ყველაფერი ჩააწყნარე ისე, როგორც შეგეფერება. ჩემთვის მაინც განსაკუთრებული ადგილი უჭირავს ამ ისტორიას, მხოლოდ გეგას გამო არა. პერსონაჟების გამორჩევა რომც არ დავიწყო, იყო ისეთი მომენტები, სულ რომ მემახსოვრება და სულ იმით გავიხსენებ ამ ისტორიას. შექმენი სასიყვარულო სამკუთხედი შენებურად და ჩემთვის სრულიად რეალურად, შეეხე ბევრ ისეთ თემას, რაც დღევანდელობაში დიდ პრობლემებთან, უსიამოვნებებთან არიან დაკავშირებულნი.

ჩემთვისაც კი სრულიად რეალური იყო ის, რეალური და არა სწორი ან მისაღები, რაც ირაკლიმ ქეთის ,,დაკარგვის" დროს/გამო გააკეთა. და მე ვერ ვხვდები, სად წერია ის, რომ ასეთ სასიყვარულო სამკუთხედში, აუცილებლად ხელის დაქნევით უშვებენ ე.წ. საყვარელ ადამიანებს (როგორც ნენემ თქვა), კაცია ეს თუ ქალი. ან თუნდაც აუცილებლად ორივე მხარე ,,კეთილია" და ა.შ. ბევრი ასეთი რამ იყო ნათქვამი და მგონი იმიტომ უფრო, ირაკლის ,,გაფუჭებით" გამოწვეული უკმაყოფილება, როგორმე რომ გამოეთქვათ. ირაკლის პერსონაჟი მე პირადად არ მომეწონა, რადგან ბევრი ისეთი საშინელება გააკეთა, არასდროს რომ არ მოვითმენდი და ვაპატიებდი. თუმცა უამრავ შეცდომასთან ერთად ბევრი კარგი რამ გააჩნდა (ნენეს, კირას და ნეაკოს თქმით, თორემ ჩემთვის სულერთი იყო ეგ, რადგან უნიათო კაცია მაინც) და წესით უნდა დაენახათ ეს ყველაფერი მათ, ვისაც ეს პერსონაჟი უყვარდა.

ნუ როგორც არის, ეს ხომ ისტორიაა, გამოგონილი, თუმცა რეალობასთან მიახლოებული ისტორია და არა ზღაპარი, რომელთა შორის, დიდი განსხავავებაა თუ დაუკვირდებით. თუ მაინცდამაინც გსურთ რამე სრულიად ,,არარეალური" აღმოაჩინოთ, ისევ ქეთის და გეგას სიყვარულის ამბავი აიღეთ, რადგან ძალიან ცოტას თუ შეუძლია ეგეთი სიყვარული და საერთოდ არ გვხვდება ასეთები ყოველ ორ ნაბიჯში, ეს უფრო შეიძლება იყოს დაუჯერებელი, ვიდრე ის, რომ ირაკლიმ, გამწარებულმა, შეშინებულმა, დაბოღმილმა და გაბოროტებულმა ქეთის ტკივილი მიაყენა და საშინელებები გადაატანინა განქორწინების პერიოდში. აბა რას ელოდით, ასე სიგიჟემდე თუ ავადმყოფურად შეყვარებული კაცი საყვარელ ცოლს ბედნიერებისგან გამოწვეული ცრემლებით გააცილებდა და ,,ღირსეულ პატრონს" ჩააბარებდა?! ქეთი არც ქალიშვილი იყო მისი, არც და, არც დაქალი და არც საუკეთესო მეგობარი.

საყვარელი ქალი იყო, ცოლი, რომელთანაც 25 წლიანი თანაცხოვრება და ორი შვილი აკავშირებდა, ბევრ სასიამოვნო თუ უსიამოვნო მოგონებებთან ერთად. ხოდა, ამით იმის თქმას ვცდილობ, რომ მაგათი წყნარი დაშორება არ გამოვიდოდა. ყველა ვარიანტში კი დაშორდებოდნენ, მაგრამ ასე ყველაზე ლოგიკური იყო. რაც შეეხება გეგას და ქეთის, ის ხომ თავისთავად იცი, რა საოცარი წყვილი გამოგივიდა. ძალიან მიყვარს ეგ წყვილი, თუმცა ცალ-ცალკე რომ ავიღოთ,  გეგას გამოვარჩევდი. ანი, თორნიკე, მარიანა, სოფი, ვაჩე, გიორგი, ჩემთვის უინტერესო პერსონაჟები იყვნენ. თავიდან ანი/გიორგის წყვილი კი იყო კარგი, უფროსოწრად ანი გვეგონა ჭკვიანი გოგო, თუმცა შევცდით. არაუშავს. მარიანა თავიდანვე სულელი ბავშვი იყო, თორნიკე კიდევ უფრო ჩლუნგი, სოფი წიკვინა და უაზრო გოგო, ვაჩე თავქარიანი, ვერგაზრდილი ბიჭი, გიორგი საერთოდრა იყო, ვერ გავიგე.

ახლა რეზი/გვანცაზეც უნდა ვთქვა ერთი-ორი სიტყვა. ძალიან მიყვარს მაგათი წყვილი, ამ უემოციო, უჟმურსახიანი კაცის და ემოციური, ენერგიული და პოზიტიური ქალისგან საოცარი წყვილი გამოვიდა. პირადად მე, მათი ,,დასასრული" მომეწონა. არ ვიცი რატომ, მაგრამ დაუკმაყოფილებლობის შეგრძნება არ მქონია. პირიქით, რაღაცნაირად ემოციურიც კი გამოვიდა. მათთვის დამახასიათებელი უსიტყვო, უცანური ურთიერთობა საოცრად მომწონს და შესაფერისი იყო. პირადად მე, წარმოდგენა არ მქონდა, როგორ უნდა ,,დაგესრულებინა" მათი ამბავი, თუმცა ეს დასასრული მაშინვე თავში გამიჯდა როგორც კი წავიკითხე და თითქოს იმ წამს მივხვდი, რომ დაახლოებით ასეთ რამეს ველოდი. კარგი ისტორია იყო, ნეაკო.❤❤❤ თუმცა ეს ისტორია სხვა მიზეზის გამო უფრო მიყვარს და სანამ ყველაფერი არ ,,მოგვარდება" (თუმცა არ ვიცი როგორ), მე ხმის ამომღები არ ვარ. ეს ისე.

 


№15 სტუმარი სტუმარი კირა

აი, 25 წლიანი თანაცხოვრების შემდეგ დაშორება მშვიდად ვერ ჩაივლიდაო. აქ კიდევ ზოგ-ზოგიერთებს ირაკლის საქციელი რომ უკვირთ, რა დაუნდობლად მოექცა ცოლსო.
ან კიდევ რამე გააკეთოს ცოლი ხელიდან ეცლებაო, ეგეც ბევრს უთქვამს, რა უნდა გაეკეთებინა ერთი? 25 წელი ცალმხრივი სიყვარულით იცხოვრეს, მხოლოდ მადლიერების გამო იყო ქეთი ირაკლისთან და რა ექნა ამ კაცს ძალით დაეკავებინა?
რომ მოენდომებინა ნამდვილად შეძლებდა იძულებით თანაცხოვრებას, მაგრამ რაში არგებდა?
რომ აიძულებდა დარჩენას მერე იტყოდნენ "რა არაკაცია, ცოლს არ უყვარს და მასთან ცხოვრებას აიძულებს"ო unamused
25 წელი არ შეყვარებია ქეთის და ეხლა მთელი ცხოვრება რომ მიეძღვნა ირაკლის მისთვის მაინც ვერ შეიყვარებდა.
მოკლედ, ირაკლის რაც არ უნდა გაეკეთებინა, აქ ზოგ-ზოგიერთებისთვის მაინც "ჩვარად" დარჩებოდა.

 


№16 სტუმარი სტუმარი ქეთა

სტუმარი ფანარი
სტუმარი ნიაკო
ჩემი კომენტარი დიდად არ გესიამოვნება არც შენ და არც სხვებს ვისაც მოსწონს ეს იტორია.

შენი ისტორია თავიდან ბოლომდე წავიკითხე და სრული ფიასკოა. ეს რომ შენი პირველი ისტორია ყოფილიყო კიდევ გავიგებდი ესეთ უაზრო და გაუაზრებელ ქაოს, მაგრამ ეს შენი პირველი ისოტრია არ არის, იმის მაგივრად როგორც მწერალი განვითარდე უფრო მეტი ფანტაზია, მრავალფეროვნება იყოს ისტორიაში, უფრო მეტი ემოცია ამის მაგივრად წერ ერტიდა იგივეს , რომელსაც წელავ ბოლოს ნაჩქარევად ამთავრებ რადგან შენც გბეზრდება.

შაბლონივით გაქვს მოძალადე ქმარი, ოჯახი და ა.შ სხვა სიუჟეტზე წერა არ გიცდია?

შენი პირველი შეცდომა ზედმეტად ითვალისწინებ მკითხველის აზრს, მოდი მკითხველი არ დავკარგო და მის აზრებს გავითვალისწინებ არ ნიშნავს იმას რომ ისტორია ძვირფესვიანად შეცვალო(ეს საკამოდ ცუდად მომხვდა თვალში), თუნდაც გზადაგზა წერდე, ეს არასწორია. სხვა მკითხველები რომლებიც გწერდნენ და გიტოვებდნენ კომენტარს რომ ის ვისზეც წერდი თავიდან ის ურჩევნია ვიდრე ესენი შენ მათ მოთხოვნები ფეხებზე დაიკიდე უხეშდ რომ ვთქვა. მკითხველი კი არ უნდა კარნახობდეს ისტორის პერსონაჟები რომელი წამოწიო არამედ შენ ნაწერს კრიტიკულად აფასებდეს.

მეორე პრობლემა პერსონაჟების სიმრავლე, თუ არ შეგიძლია ყველა პერსონაჟს დრო დაუთმო და სიღმისეულად გაშალო მისი სახე ჯობია მორჩე ამდენი წყვილის შემოყვანას.
ამდენი გყავდა და მკითხველს ყველას სხვა მოთხოვნები ქონდა, და რეალურად გამოგივიდა არასრულფასოვანი გაუმართავი სიუჟეტი თავისი პერსონაჟებით რადგან სხვას აინტერესებდა წარსულში ჩარჩენილი ქეთას ისტორია, ზოგს თორნიკე და მისი პირადი, ზოგს საერთოდ სხვა.
როდესაც პეროსნაჟის წარსულზე წერ, იქ მოკლე მონაკვეთით არ უნდა შემოიფარგლო და მერე კონტარებში არ უნდა წერდე მან ეს გადაიტანა მან ეს ქნა. ან ისტორიაში დაწერე ან სერთოდ არ დაწერო რადგან დახტიხარ აქეთ იქით და ბოლოს არ გამოდის კარგი.

ისტორიაში ესე უაზროდ რომ არ გადაგეწელა და მაინც და მაინც გეგა/ქეთა/ირაკლი სასიყვარულო სამკუთხედი აინტერესებდა შეგეძლო პერსონჟები უფრო უკეთესად წაგემართა და არა ესე როგორც შენ გაქვს. როდესაც წერ პერსონაჟებში უაყოფითიც და დადებითიც უნდა იყოს ისტორიაში სხვანაირად არ გამოვა კარგი.
როდესაც დრო არ გაქვს მაშინ ისე უნდა ქნა რომ ჯერ დრო გამონახო და მერე დაიწყო წერა.

ემოციები - სად კარგავ ამ ემოციებს, აკლია ამ ისტორიას, დიალოგებიც გაზარდე და მოთხრობასავით ნუ წერ, ისტორიაში ერთი და იგივე მოქმედებები ხდება ყოველთვის მაგასაც მიაქციე ყურადღება.

ქეთი პირველ რიგში დედად ვერ ივარგა, და ის თუ რა დაემართლა სულ არ მეცოდება. როგორც ქალი მისი არ მესმის და არც არასდროს გავუგებ. არ მესმის რატომ უნდა იტანჯო ყოფილის გმაო და ახალგაზრდობა გალია მის ლოდინში. საკუთარ თავს რალურად ბედნიერება და მომავალი წააართვა უსუსური გეგას გამო. თუ იცი რომ ადამიანს ვერასდროს შეიყვარებ და გარემო პირობების გამო თხოვდები შეეძლო მერე გაშორებოდა მაგრამ არჩია მოდი თან ვიქნები ქმართან და თან პარალელურად ყოფილს მივსტირებ. სიყვარულის სახელით ყველაფრს გამართლება ძალიან სასაცილოა. ამ შემთქვევაში არ ვამართლებ გეგა ქეთას თუგინდათ მომლით. 46 წლის ასაკში ძალიან დიდ რისკებთანაა ორსულობა დაკავშირებული, ამ ასაკში ქალის ორგანიზმი ისე არაა მოწყობილი როგორც მასზე უმცროსი ასაკის მქონე ქალის, და ისტორიაში ესეც ცუდად ხვდება თვალს,რადგან ისტორია ცოტა რეალობასთანაც უნდა იყოს ბმაში.
ირაკლი - ამ პერსონაჟის განვითარება ესე დაკნინება მისი და მიწასთან გასწორება უადგილო იყო გეგა რომ წამოგეწია წინ. შეგეძლოა ირაკლი დაგეტოვებინა ადამიანად და არა არაკაცად, რომელიც საკუთარ ცოლს ესე ეპყრობოდა, მაგრამ აქაც ჩანს რომ მკითხველმა გადაგიწყვიტა ვისთან იქნებოდა ქეთი და ვის გაუჩენდა მესამე შვილს. რომ ირაკლი უნდა ყოფილიყო არაკაცი.
გეგა - ეს პერსონაჟი ისტორიაში რომ ავიღოთ რა გიწერია ძალიან ცოტა გამოდის, შეგეძლო დაგეწერა მისი წარსული ნორმალურად და გამართულად, რეალურად შენ ორი წინადადებით შემოიფარგლე და რეალურად ეს პერსონაჟი ჩემთვის გამაღიზიანებელია რადგან ძალიან ფრთიან ანგელოზად გყავს წარმოდგენილი უშოცდომო.საკუთარი 26 წლიანი უნიათობა ის რომ ქეთის ხმა ვერ მიაწვდინა მისი ბრალია და არა სხვისი.
გვანცად და რეზის ურთიერთობა ლოგიკას მოკლებულია, რადგან ესე ნაჩქარევად მოხდა მათი დაწყვილებაც. საერთოდ არ დაგეტოვა ერთად ჯობდა.

როდესაც პერსონაჟებზე დაწერ ასაკი აიღე არც 25წლის ქვემოთ და არც 40 წელს გადაააშორო, ოქროს შუალედის დაჭერა ისწავლე.

მხოლოდ წერის სიყვარული არ კმარა ისტორიის დასაწერად.


ვაიმეე ძლივს ვიპოვე ვიღაც ვინ ზუსტად იმას ფიქრობდა ამ ისტორიაზე რასაც მე.

მეც აქ ვარ :დდდ
საბოლოოდ ხელი ავიღე კითხვაზე, არადა ძველ ისტორიებს ყოველთვის ვკითხულობდი.
არ მინდა ავტორს ვაწყენინო, მაგრამ ეს ისტორია რამოდენიმე მკითხველის ნებამ გადაწყვიტა

 


№17 სტუმარი სტუმარი ელენე

დავიწყოთ..

მე პრადად, უარყოფით კომენტარებზე არც გული მტკივა და არც ფილტვი, უბრალოდ ნიაკოს დაწერილ კომენტარს მაინც გამოვეხმაურები, ირიბად რომ მე და ჩემი მეგობრებიც გვახსენა. ისტორია არ ვიცი, მაგრამ აი ეს აბზაცი მართლა "ფიასკოა":
"შენი პირველი შეცდომა ზედმეტად ითვალისწინებ მკითხველის აზრს, მოდი მკითხველი არ დავკარგო და მის აზრებს გავითვალისწინებ არ ნიშნავს იმას რომ ისტორია ძვირფესვიანად შეცვალო...სხვა მკითხველები რომლებიც გწერდნენ და გიტოვებდნენ კომენტარს რომ ის ვისზეც წერდი თავიდან ის ურჩევნია ვიდრე ესენი შენ მათ მოთხოვნები ფეხებზე დაიკიდე უხეშდ რომ ვთქვა. მკითხველი კი არ უნდა კარნახობდეს ისტორის პერსონაჟები რომელი წამოწიო არამედ შენ ნაწერს კრიტიკულად აფასებდეს."

თუ მკითხველის დაკარგვის ეშინოდა, მაშინ სამი კაცის აზრი რატომ ამჯობინა დანარჩენი ოთხმოცდასამისას? ან რანაირი ლოგიკაა, ან რანაირი მათემატიკა?! ჩვენ ვურჩიეთ და მას ეს იდეა მოეწონა. გეგა კი არ მოეწონა, იდეა, იდეა!
უემოციოც რანაირადაა ეს ისტორია არ ვიცი?! თუ არ ვცდები, შვიდი ძირითადი ემოცია არსებობს: ბედნიერება, სევდა, გაოცება, სიძულვილი, ბრაზი, ზიზღი, შიში და შვიდივეს ერთად განვიცდიდი ამ ისტორიის კითხვისას :დ
თუმცა ეს თქვენი უფლებაა არ მოგწონდეთ (ან მოგწონდეთ) ისტორია და კრიტიკაც, რა თქმა უნდა, თქვენი ნებაა. მე მინდოდა რომ ჩემი აზრიც გცოდნოდათ.

ნეაკო, მადლობა ამ ისტორიის შექმნისთვის, ასევე, გეგას, ქეთის, რეზის, გვანცას და პერსონაჟების გარდა კიდევ ვიღაცეების ჩუქებისთვის. ვიცი, რომ შინაარსის შეცვლის და რამოდენიმე ადამიანის აზრის გათვალისწინების გამო ბევრი კრიტიკის მოთმენაც მოგიწია და ამისთვისაც მადლობა, რომ არც ერთხელ ამის გამო ცუდად არ გვაგრძნობინე თავი. ვაფასებ შენს დამოკიდებულებას მკითხველის მიმართ და ძალიან მიხარია, რომ უკიდურესად კრიტიკულ კომენტარსაც კი სითბოთი და გაგებით პასუხობ.

ირაკლიზე ბევრი გვიკამათია და რადგან ბოლო თავია ვაღიარებ, რა თქმა უნდა, მთლად იმ ეპითეტებს არ იმსახურებდა რითიც მე ვამკობდი, უბრალოდ შენი და კირას გაბრაზება ისეთი სასიამოვნო საყურებელი იყო, ღირდა უტაქტობა მაგ კაცთან joy მაგრამ ირაკლი რომ არ მომწონს და დადებით გმირად რომ არ განვიხილავ, ესეც იცი. არაა ის ჩემთვის სამაგალითო ქმარი და დასაწყისშიც კი ემჩნეოდა, როგორი დასასრული შეეფერებოდა ასეთ პერსონაჟს.
გეგაზეც ვაღიარებ, რომ არ იყო ბოლომდე იდეალური, თუმცა მე მომწონს მრავალმხრივი პერსონაჟები და სულაც არ მინდოდა, რომ თეთრ ანგელოზად ეფრინა ისტორიაში და არასდროს არაფერი შეშლოდა.
რაც შეეხება რეზის, 10 წუთში გამომცხვარი უგემრიელესი კექსია, მინიმალური ინგრედიენტებით და მაქსიმალური გემოებით blush გეგა უარყოფითად მაინც გყავდა ჩაფიქრებული და ვანო საერთოდ ჩაფიქრებულიც არ ყოფილა, ისე ჩამოაყალიბე, განავითარე და ისე აქციე რეზით heart_eyes
დასასრულზე ბევრი დაიწერა, ამიტომ ზედმეტს აღარ ვილაპარაკებ. ერთს ვიტყვი მხოლოდ, რომ იდეა მომეწონა, ანუ კოცნა და ეგრევე ფარდა. კირას ვეთანხმები, უკეთესის პოტენციალიც არის, რა თქმა უნდა, შენში, მაგრამ იმდენად კარგი ისტორია გამოგივიდა და ისე მიყვარს, რომ კრიტიკისთვის ნამდვილად არ მემეტება დასასრულის თავი. მარტო მადლობები მეწერინება. მართლა ასე ვგრძნობ თავს, რომ რაღაც ძალიან კარგი საჩუქარი მაქვს მიღებული შენგან ამ ისტორიის სახით. ❤

 


№18 სტუმარი ნი-კე

ნეაკო
nene gelovani
მე კმაყოფილი ვარ დასასრულით. ბოლო ნაწილს ოდნავ დავაკორექტირებდი უბრალოდ. სიჩარეში წერტილიც კი არ გაქვს დასმული და გამეცინა. grinning
ირაკლის რეაქცია ქეთის ორსულობაზე და მიდგომა საკმაოდ საინტერესო იყო. ყველაფერს ველოდებოდი ამის გარდა. გეგას ცოლი რას გადაწყვიტავს, ეს ჩემი საქმე არაა, ამ ფრაზამ ცოტა არ იყოს დამასევდიანა. ამ სიტყვებში თან გულგრილობა იკითხებოდა, რაც ირაკლისთვის არაა დამახასიათებელი და თან  გულგრილობის უკან დიდი ტკივილი და  "ფეხებზე დაკი*ების" კონდიციამდე მისვლის უგრძელესი გზაც ჩანდა. ირაკლი როგორც ვატყობ დიდ ტკივილად დარჩება ჩვენთვის. pensive

ქეთის მდგომარეობაც გასაგებია, ბოლომდე ბედნიერებას ვერ ირგებს. რაც არ უნდა კარგად გრძნობდეს თავს ირაკლი, ქეთის მუდვივად ექნება მასთან დანაშაულის შეგრძნება. არაფერი დაუშავებია რეალურად, მაგრამ ამ შეგრძნებას მაინც ვერ მოიშორებს.

გეგა კიდე ბოლო ორი თავია კარგად მაცინებს. იმხელა ბედნიერება მეფრქვევა მაგ კაცის, რომ სულ კისკისით ვკითხულობ ხოლმე მის მომენტებს. კარგი პერსონაჟი გამოგივიდა და სამწუხაროა, რომ მის საპირისპიროდ ირაკლი იდგა. ისიც არანაკლებ კარგია და მე ისევ გაორება მაქვს. unamused
საბოლოო ჯამში, დასასრულით კმაყოფილი ვარ. იქ ბოლოშიც გასაგებია რაც გქონდა ჩაფიქრებული. კოცნით ისტორიის ან ფილმის დამთავრება მიანიშნებს ხოლმე, რომ ერთად დარჩნენ და აღარ უნდა ამას განვრცობა. ერთადერთი შენს შემთხვევაში ის იყო, რომ ცოტა უფრო უკეთესადაც შეიძლებოდა, თუნდაც მსგავსი ფინალით ისტორიის გაწყვეტა. ოდნავ აჩქარდი ალბათ, მაგრამ არაუშავს. მაინც ძალიან კარგი იყო. განსხვავებული, რეალისტური და ემოციებით დატვირთული ისტორია გამოგივიდა. ძალიან შემაყვარე. heart_eyes

პ.ს. სხვათაშორის ძალიან მიკვირს ხოლმე როცა ამ ისტორიას უემოციობას საყვედურობენ. ვერ ვხვდები, როგორ შეიძლება ირაკლიზე კითხულობდე და ვერაფერს გრძნობდე, მინიმუმ სევდას მაინც. ან ქეთის ცრემლები არ მოქმედებდეს, ან გეგას სიცილზე არ გეცინებოდეს. მოკლედ, გაუგებარია რანაირად უნდა დარჩე ზუსტად იგივე მდგომარეობაში, რაშიც ამ ისტორიის წაკითხვამდე იყავი.

სტუმარი ელენე
ვინმემ შემოგისწრო, თუ რატო გაწყდა ყველაზე საინტერესო მომენტში? :დ

სადაა შენი 700ი? იმის აზრი მაინტერესებს ახლა საშინლად smile

ნენე როგორც ყოველთვის ისევ გესმის ჩემი და მხარს მიჭერ ამიტომ ძალიან დიდ მადლობას გიხდი კიდევ ერთხელ ამისთვის ❤❤❤❤❤❤❤

ეს ისტორია ალბათ ბევრად უკეთეს ფინალს იმსახურებდა, ვიდრე მე დავწერე, მაგრამ აღარც ძალა მყოფნიდა საწერად და აღარც ნერვები....

ძალიან რთული იყო ჩემთვის ამდენ წყვილთან გამკალვება ( ეს რა თქმა უნდა მხოლოდ ჩემი ბრალია joy ) მაგრამ ოდესმე და რამენაირად ხომ უნდ ადამესრულებინა, ხოდა ასე უადგილო ადგილად შევწყვიტე წერა რადგან მართლა არ მეყო ძალა კიდევ რომ რამე დამეწერა...

ირაკლი ჩემი დიდი ტკივილი და დაუვიწყარი სიყვარული იქნება ❤❤❤❤❤❤❤❤

მადლიბა კიდევ ერთხელ ასეთი აქტიურობისთვის და გვერდში დგომისთვის❤❤❤ მადლობა რომ ჩემი გესმის კარგი ხარრრრრრ❤❤❤❤❤

სტუმარი ელენე
ვინმემ შემოგისწრო, თუ რატო გაწყდა ყველაზე საინტერესო მომენტში? :დ

უბრალოდ ძალა აღარა მეყო საწერად ❤❤❤❤

ნი-კე
მაპატიე მაგრამ ძალიან ,,დაუმთავრებელი"დატოვე...

ვიცი რომ კარგი ფინალი არ გამოვიდა, ისეთი როგორის მოლოდინებიც გქონდათ შენ და მკითხველს მაგრამ უბრალოდ ვეღარ შევძელი წერა, ამიტომ დავასრულე ასე სწრაფად საკვანძო მომნტში ❤❤❤ იმედია მაქვს ძალიან იემდგაცრუებული არ გადტოვე, რადგან ამ ისტორიაში მართლა მთელი სული და გული ჩავდე
საბოლოოდ ყველა წყვილს შეეხე მაგრამ ძალიანზედაპირულად იყო და დაუსრულებლობის შეგრძნება და ოვა..ვაჩე /სოფის ცოტა უკეთეს შეხვედრას ველოდი,ასევე რეზის რაღაცა აზრის ჩამოყალიბებას და მერე ამის ახსნას გვანცასთვის..ასევე ირაკლის რაღაც მიმართულებით წასვლას..ეს პერსონაჟი ძალიან ცუდად წარმოაჩინე და არ იმსახურებდა....მიუხედავად ყველაფრისა ავტორი ხარ შენ და მკითხველნი ვალდებული ვართ პატივი ვცეთ შენს აზრს..წარმატებები და ....მრავალი ახალი წელი♥️

 


№19 სტუმარი სტუმარი თიკო

ელა მაკლია, სად დაიკარგა ამდენ ხანს?! :( დიდი ხანია არ გამოჩენილა, მინდოდა მისი აზრიც მომესმინა.

 


№20 სტუმარი სტუმარი კირა

სტუმარი თიკო
ელა მაკლია, სად დაიკარგა ამდენ ხანს?! :( დიდი ხანია არ გამოჩენილა, მინდოდა მისი აზრიც მომესმინა.



2 ბავშვიიი flushed

 


№21 სტუმარი სტუმარი ელენე

ტყულად ვილანძღები ახლა.
ან რატო ნერვიულობთ? მართლა ვერ ვიგებ. confused
მოდი ხუმრობის გარეშე გეტყვით. თიკო მართლა მიყვარს, მიუხედავად იმისა, რომ ისიც კი არ ვიცი 100%ით მართლა თიკო ჰქვია თუ არა. ისე ზოგადად, ცოტა ადამიანი მიყვარს და ჩემთვისაც ძალიან უცნაურია, ამ თითზე ჩამოსათვლელ ხალხში, როგორ მოხვდა "ვიღაც", ვისზეც არაფერი არ ვიცი. მაგრამ ნუ... რა მნიშვენობა აქვს... მაგითაა ცხოვრება საინტერესო და მაგიტომ არ მოვიწყენ ალბათ ჩემს თავთან არასდროს, ასეთები რომ მემართება. smirk

რაც შეეხება ამ გაუთავებელ "ჩხუბებს"... რაღაც პერიოდის შემდეგ, უბრალოდ “ცალის” ძახილი მბეზრდება. ვეღარ მოაქვს ემოცია. მაგრამ ჩხუბის მერე, ბოლომდე რომ დავიგლიჯავ და დავაგლიჯავ ნერვებს, სულ სხვანაირი ჟღერადობა აქვს ნებისმიერ თბილ სიტყვას (ისე „700“ის ისტორია რომ გაინტერესებდა, თიკუსი, აქედან მოდის) grinning მე კიდევ ფეიერვერკული ემოციების მოყვარული ვარ და ვერ დავიკლებ მაგ სიამოვნებას, დიდი ბოდიშის მოხდით ყველასთან, ვინც ჩვენს "გაყრაზე" ნერვიულობთ ხოლმე. :დ
ხო კიდევ, გულწრფელად რომ ვთქვა, მართლა მეწყინა ბოლო სიტყვები (ნუ თვითონ დამოკიდებულება იყო გულდასაწყვეტი), თუმცა ეს თიკოს ბარალი ნაკლებად, უფრო ჩემი ბრალია, ხაზგასმით ხუმრობით ნათქვამი ნებისმიერი სიტყვაც კი რომ გულზე მხვდება, მაგრამ მაგ ცუდ და სულელურ ჩვევას შევეგუე უკვე და მეგობრებიც შევაგუე. თქვენ თუ გინდათ ნუ შეეგუებუთ, უბრალოდ აწი იცოდეთ რაც მჭირს :დ

ჩემი და შაქარდეიდას მარადიული კამათი მარადიულ სიყვარულზე ხომ ყველამ ვიცით უკვე? :დ მე მართლა ეგრე ვარ, თუ შემიყვარდა ვინმე, შეიძლება მარტივადაც დავშორდე, იმ შემთხვევაში თუ მაწყენინა, მაგრამ გადაყვარებით არ გადამიყვარდება. რაღაცნაირი სასჯელი თვისებაა sweat_smile თან არაკომფორტულია, თუმცა მაგასაც შევეჩვიე. :)) ხოდა გაუჭირდება 700 ცალს ამ თვისების მოშლა ჩემში. რაც არ უნდა მოჯღაპნოს აქ, სამწუხაროდ, უკვე შემიყვარდა და აწი დიდი ალბათობით ვეღარ გადავიყვარებ. მაქსიმუმ "მაწყენინოს", მაგრამ მაგასაც იმედია ძალით არ იზამს. ხოდა დანარჩენებიც ტყუილად განიცდით ამ კინკლაობას. ჩემი მხრიდან დამოკიდებულება უცვლელი რჩება ყოველთვის.

პ.ს. ზოგზოგიერთი სკამზე მომჯდარი მინისტრის გასაგონად დავაკონკრეტებ, რომ არანაირ გოგო-ბიჭურ თუ რაღაც მაგდაგვარ სექსუალურ ელემენტებს არ შეიცავს ჩემი "გრძნობები" ცალისადმი და დიდი თხოვნა მექნება კიდე ვინმე ჯვარდაწერილი წყვილით ნუ გამომიხტები კომენტარებში. unamused

 


№22 სტუმარი სტუმარი ნეაკო

მეგობრებო ახლა ისეთ სიტუაციაში ვარ რომ კომენტარებზე ვერ გპასუხობთ, ამიტომ ბოდიშს გიხდით ❤❤❤❤ როგორც კი შესაძლებლობა მომევემა ყველას გიპასუხებთ

 


№23 სტუმარი სტუმარი ფანარი

ასე იყო თუ ისე ეს ისტორია შედგა. ბევრს მოგეწონათ ბევრსაც დიდად ვერ მოგვეწონა.მაგრამ ცოტა ცუდად გამოგვდის ამის გამოხატვა მგონი.ნეაკომ როგორც საჭიროდ ჩათვალა ისე გააკეთა ამიტომ მოვრჩეთ გაუთავებელ დავას.დავზავდეთ.????????
პ.ს ახალ ისტორიას ველი ნეაკო.იმედია მალე დაგვიბრუნდები.

 


№24 სტუმარი სტუმარი nazi

პირველ რიგში მადლობა ნეაკო შენ რომ ასეთ გიჟურ ისტორიებს გვთავაზობ იმდენად კარგი იყო რომ სიტყვები ზედმეტია შენი დამსახურებით სხვა სამყაროში ვხვდები და მავიწყდება ყველაფერი მიხარია რომ აღმოგაჩინე ამ საიტზე ❤❤ უბრალოდ ამ შემთხვევაში ისტორიას არ შევეხები უბრალოდ სუპერ ისტორია და სუპერ დასასრული ❤❤❤❤❤სასწრაფოთ ახალი ისტორიიით გელი მადლობა კიდევ ერთხელ ახალი უსტორიებით❤❤❤❤❤❤❤❤❤

 


№25 სტუმარი ელა1

ნეაკო მე პირიქით ყველაფერი მომეწონა თავიდან ბოლომდე.თორნიკე მარიანას ამბავიც ძალიან კარგად მოაგვარე წინა თავში .ქეთის და გეგას ძალიამ მომეწონა მითუმეტეს როცა გეგამ გაიგო რო ტყუპების მამა უნდა გამხდარიყო❤❤❤რაც შეეხება როგორ დაასრულე ჩემთვის ყველაფერი გასაგები იყო ამით ანუ რეზის და გვანცას ამბავს ვგულისხმობ ამ კოცნამ ყველაფერს მიმახვედრა.წარმატებები შენ და ველი შენ ახალ ისტორიას არ აქვს ვნიშვნელობაა ჯერ კახაზე და თამუნაზე დაწერjoyან სხვა ისტორიას დარწმუნებული ვარ ძალიან კარგი იქნება❤❤❤
პ.ს ყველას გილოცავთ დამდეგ შობა ახალ წელს ნრავალს დაესწარით❤❤❤

 


№26 სტუმარი სტუმარი თიკო

ადრეც მაქვს ნათქვამი, თინათინი მქვია, მაგრამ ყველა თიკოს მეძახის, არც თინა, არც თინი, არც თინუ, უბრალოდ თიკო. თინათინს დედაჩემი მეძახის მაშინ, როცა ჩემზე გაბრაზებულია და დარწმუნებული ვარ, სამუდამოდ ასე იქნება. თუმცა არიან ისინი, მაგრამ სულ თითზე ჩამოსათვლელები, ვინებიც ასე მომმართავენ და არიან ისინიც ვინებსაც, ზედმეტსახელების შერქმევა/დაძახების უფლებას ვაძლევ, ისიც მხოლოდ მეგობრებს. მაგრამ არავის დაძახებული ,,თიკა" არ მომწონს. მეტიც, მაღიზიანებს ყველასგან. აქამდე რაც ჩემს შესახებ დამიწერია, არაფერი ყოფილა ტყუილი-თქო, წინაზე ვთქვი. უბრალოდ ვერ ვხვდები, რატომ უნდა მოგატყუოთ აქ ისინი, ვინებსაც უკვე ჩემთვის დიდი ადგილი გიჭირავთ. მეგონა იცოდი ეს, რომ ჩემთვის მნიშვნელოვანი ხარ და ასეთ რამეებს არ მოგატყუებდი. ბევრი რამეა ისეთი, რისი თქმაც არ მსურს და მაგას არც ვმალავ. არ ვამბობ, განა რამეს გატყუებთ ჩემს შესახებ. არ მესმის რაში მჭირდება ასეთი ტყუილებით და სისულელეებით დაწყებული ნებისმიერი სახის ურთიერთობა. ჩემი გარეგნობაც კი მაქვს აღწერილი. ხასიათზე რა გითხრათ. უზომოდ ემოციური ვარ, მაგრამ სხვანაირად ემოციური. შემიძლია მიყვარდეს ყველა ოღონდ და მეორე წამს შემიძლია ვიყო საშინლად ცივი. რასაც ჩემს თავში ვერ ვიტან ისაა, რომ ზოგჯერ მგონია არავინ და არაფერი მიყვარს. იმ მომენტში, იმ წამს შეიძლება ასეც კი იყოს, ეგ დღემდე არ ვიცი ზუსტად, მაგრამ ყოველ ჯერზე ამის გაანალიზება, ნერვებს მიშლის და მაღიზიანებს. შეიძლება ისე ამეტიროს, საერთოდ აზრზე რომ ვერ მოვიდე. პატიება შემიძლია ძალიან სწრაფად და მომხდარის ისე დავიწყება, თითქოს არც არასდროს მომხდარა. უბრალოდ შეიძლება ასე არ ჩანდეს გარეგნულად/ერთი შეხედვით. არ ვიცი კარგია თუ არა, მაგრამ ასეა, თუმცა ისევ და ისევ ადამიანებს გააჩნია და ალბათ ყველასთან ასე იქნება. შემიძლია ყველაფრის მიუხედავად ადამიანს ისე დავუახლოვდე სულ სხვანაირად, რომ მასთან მიჯაჭვული გავხდე. აი ემოციურ კავშირზე რომ ამბობენ ხოლმე, დაახლოებით ეგრე. მითუმეტეს რომ ყველანაირი სახის ურთიერთობა მაშინებს, მაქვს ნდობის პრობლემები და არ არსებობს ადამიანი ვისაც ყველაფერში ვენდობი. ესეც შეიძლება ცუდი იყოს, ან კარგი. არ ვიცი, ესეც ვერ გადავწყვიტე. არ მიყვარს ახლო ურთიერთობები, აი იმ შეყვარებულობანაზე ვამბობ. არ მქონია არასდროს არანაირი, ოდნავი სახის ურთიერთობაც კი ბიჭთან რაც შეიძლება ამ მოწონება/სიყვარულ/,,დაქრაშვაში" გადიოდეს. ეგოისტურად მიხარია ის, რომ დედამიწის ზურგზე არ არსებობს ისეთი ბიჭი, ვისზეც ფიქრმა შეიძლება დამანაღვლიანოს, ან პირიქით. ვისთანაც თავს იმ ,,ზედმეტად ახლოს"-ნაირად ვგრძნობდი, ყველა ჩამოვიშორე/ჩამოვშორდი. არ ვიცი მომავლისთვის რა იქნება, თუმცა ახლა ასეა და მე სრულიად კმაყოფილი ვარ ამით. რადგან ვიღაცაზე ფიქრი ჩემი ცხივრების თუნდაც წამსაც არ მართმევს, ალბათ ჯერ-ჯერობით. მაგრამ იმ საშუალო ასაკით მაინც რომ ვიცხოვრო/ვიცოცხლო, როდემდეც ჩვეულებრივ, ადამიანები ცოცხლობენ, მანამდე დრო კიდევ მაქვს. მახასიათებენ, როგორც ძალიან, ადვილად ფეთქებადს, რომ არავის ვარჩენ სიტყვას და შემიძლია უცხოების მიმართ ვიყო ძალიან უხეში, ან ცივი და იმასაც მეუბნებიან ხოლმე მეგობრები, რომ ზოგჯერ ჩემი ეს სიცივე უცხოების მიმართ, ზედმეტია/ზედმეტად მიმაქვს გულთან ეს ყველაფერი. არადა ხშირად ასე არც არის. ჩემი და მეუბნება, რომ საშინლად ინტროვერტი ვარ. ასეც არის. მიყვარს მარტოობა, სიმშვიდე, სიწყნარე და ხშირად შეიძლება ვიყო ცუდ ხასიათზე. არასდროს ვყოფილვარ დეპრესიაში, რადგან არ ვიცი როგორ, მაგრამ ჩემი ემოციურობა ყოველთვის ხელს მიშლის ამდენად ჩავიკეტო. ოდესმე მაინც ამოხეთქავს ხოლმე ჩემიდან ის უსიამოვნო გრძნობები და ემოციები რაც დროთა განმავლობაში მიგროვდება და მერე ვცარიელდები და უფრო მშვიდად ვარ შესაბამისად. ეს ყველაფერი კი მიხვდებით რასაც მოვაყოლე. ჩემს ბოლოს სიტყვებს რაც შეეხება. კი, სპეციალურად ვთქვი, მაგრამ საერთოდ არ ყოფილა იმისთვის, რამე რომ გწყენოდა. უბრალოდ იმისთვის დავწერე, რომ ის ოდნავი წყენა რაც შენმა სიტყვებმა გამოიწვია, გადამეფარა და ნერვები მომეშალა შენთვის. კი მივხვდი, რომ შეიძლებოდა გწყენოდა, მაგრამ უკვე კომენტარი ატვირთული მქონდა და მეც ხმა აღარ ამოვიღე და ალბათ ცუდადაც გავაკეთე. ამ საღამოს უკვე მერამდენედ დავწერე ეს კომენტარი. ყოველ ჯერზე ვშლი ან ხელს მიშლიან, მაგრამ ახლა მაინც გამოვაქვეყნებ მიუხედავას ყველანაირი ჩემი უსიამოვნო გრძნიბისა, რაც გამოწვეულია იმით, რომ შეიძლება ეს კომენტარი ძალიან ბევრმა სრულიად უცხომ წაიკითხოს. თუმცა რაც არის, არის, არაუშავს, ამით ქვეყანა არ იქცევა, თუ არ ინგრევა?! როგორ არის?

 


№27 სტუმარი სტუმარი ელენე

არ ვიცი, ალბათ არ ინგრევა, ან ინგრევა. ამ მომენტში ეგ სულ არ მადარდებს და იყოს როგორც არის.
რომ დავწერე, ისიც კი არ ვიცი თიკო ჰქვია თუ არა-მეთქი, უფრო გადატანითი მნიშვენლობით ვიგულისხმე. უბრალოდ ბევრი არაფერი ვიცი მის შესახებ-მეთქი, ამის თქმა მინდოდა და მართლა ეგრეა. რა თქმა უნდა, არ მიგულისხმია, რომ რამე ტყუილი გაქვს აქ ნათქვამი. ეგ რომ მეფიქრა, დამოკიდებულებაც შემეცვლებოდა.
წინა კომენტარი, ასეთი ფორმით იმიტომ დავწერე, რომ წერა-კითხვის დროს რეალური განწყობები იკარგება. ზოგჯერ, ძნელია გაიგო ვინ ხუმრობს, ვინ სერიოზულად ლაპარაკობს და ა.შ. ამიტომ არც შენ და არც ჩვენს აქაურ მეგობრებს, მართლა რომ არ ენერვიულათ რამეზე, გადავწყვიტე გულწრფელად დამეწერა სინამდვილეში რას ვგრძნობ. თორემ 700 ცალს რომ დაგიძახებ და ამაზე რომ ვითომ ბრაზდები (ან არ ვიცი შეიძლება მართლა ბრაზდები :დ), ეს გასაგებიცაა რომ ხუმრობაა, მაგრამ მაგის იქით ბევრი ისეთიც დამიწერია სავარაუდოდ, სადაც რეალური განწყობა არ ჩანს.
საერთოდ, ამ ყველაფრის დაწერის გარეშეც გავძლებდით ალბათ მე და შენ, მაგრამ რავიცი, მართლა ბიჭი ხომ არ ხარ რომ ჩემი ემოციები გიმალო და გეპრანჭო. :დ თუ ვინმეს მიმართ თბილი გრძნობები მაქვს, რატომ უნდა დავიტოვო ჩემთვის და რატომ არ უნდა გავუზიარო ვერ ვიგებ. ვის მოვუჟმოტო?! smiley
ისე ბიჭზე გამახსენდა, რაც შენ გეწერა "ქრაშებზე", ასე მეგონა ჩემზე წერდი. არც "გეგას მოდგმას" მოვუჟმოტავდი გრძნობებს, მაგრამ ნამდვილად არავის მიმართ არაფერი მიგრძვნია და კი, გეთანხმები, გადასარევი გრძნობაა, როცა არ არსებობს არც ერთი ბიჭი, რომელიც ნერვს აგიტოკებს. თან არც შენ გეზარება ჩემი წნევით და პულსაციით თამაში და ისინი რაღას დავიმატო smirk joy
ჩამოგიწერდი მეც ჩემი ხასიათის ყველა ნიუანსს, მაგრამ აზრი არ აქვს. შეამჩნევდი უკვე ყველა დეტალს და დანარჩენი დეტალების ცოდნა, რაც ვერ გამოვამჟღავნე, ამ სივრცეში და ამ საჯაროობაში არც დაგჭირდება. ერთი შემიძლია ის გითხრა, რომ წინა თავის კომენტარები, მგონი ისედაც გასაგებია, რომ ხუმრობა იყო. ეს ხუმრობები რომ გულზე გვხვდება ორივეს, ემოციურობის ბრალია. საშინლად ხელს მიშლის ყველაფერში ზედმეტი სენტიმენტები, მაგრამ ისეთი თვისებაა რომ აწი კაი დროსია მაგასთან ბრძოლა.

ახლა რომ დავასრულე წერა, შენი თქმის არ იყოს, მეც ნერვები მეშლება, რომ საიტზე საჯაროდ ვაქვეყნებ, მაგრამ კაი, ეგ არაფერი, მთავარია შენ მიმიხვდე რისი თქმაც მინდოდა.

ხო და კიდევ, ნაწყენი არ ვარ. რაც არ უნდა იყოს, იუმორს მაინც ვცნობ. შეიძლება იმ დღეს ნერვები მოგიშალე (მომავალშიც მოგიშლი ხოლმე, პირობას გაძლევ smile ) და შენც იგივეთი მიპასუხე, მაგრამ რა რის გამო მოხდა, როგორმე ავაწყვე ჯაჭვი და რად უნდა თქმა, რომ სერიოზულად არაფერი მწყენია.
ამ ისტორიაში გეგაზე მეტად შენი გაცნობა გამიხარდა, ცალო. ბარემ ესეც იცოდე. smile

პ.ს. უი დანგრევაზე გრამატიკულად მკითხე? :დ ორივე სწორია, დაქცევაც და დანგრევაც.
პ.პ.ს. ამ კომენტარებით არც ერთი არ მოხდება.

რამდენი "მაგრამ" მიწერია tired_face ბოდიში, უცხოებთან, ვინც კითხულობს joy

 


№28 სტუმარი სტუმარი თიკო

ანუ საბოლოოდ გავარკვიეთ, ეგეც ნენესთვის და დანარჩენებისთვის, ხო? joy თანახმა ვარ სულ ასე ამიშალო ხოლმე ნერვები, რაც მე მაგაზე უკმაყოფილო არ ვიყო... :დ:დ სხვათაშორის ამ ისტორიამდე ერთმანეთს უკვე ვიცნობდით, მაგრამ აქ გავხდი შენი ცალიც და შვიდასიც და შენ ჩემი წიწილა. ხოდა, მაგიტომაცაა ეს ისტორია ჩემთვის გამორჩეული.❤

 


№29 სტუმარი სტუმარი ელენე

სტუმარი თიკო
ანუ საბოლოოდ გავარკვიეთ, ეგეც ნენესთვის და დანარჩენებისთვის, ხო? joy თანახმა ვარ სულ ასე ამიშალო ხოლმე ნერვები, რაც მე მაგაზე უკმაყოფილო არ ვიყო... :დ:დ სხვათაშორის ამ ისტორიამდე ერთმანეთს უკვე ვიცნობდით, მაგრამ აქ გავხდი შენი ცალიც და შვიდასიც და შენ ჩემი წიწილა. ხოდა, მაგიტომაცაა ეს ისტორია ჩემთვის გამორჩეული.❤

ნენე აწი მშვიდად იტრიალებს იმ ბრუნავ სამინისტრო სავარძელზე. :დ
ერთმანეთს ვიცნობდით კი, უბრალოდ რომ გითხრა მაშინ შენზე ვგიჟდებოდი-მეთქი, მოგატყუებ. joy თუმცა მომწონდი, როგორც თავისუფლად და სწორად მოაზროვნე ადამიანი. ამ ისტორიაში კიდე პირველად იცი როდის გადავირიე შენზე? კახაზე რომ გამომეხმაურე აი მაშინ relieved მეთქი ვინაა ეს ჩემნაირი გიჟი, კახა რომ ჯერ ახსოვს და მერე თან ისტორიის მიძღვნაზეც თანახმაა-მეთქი. joy
პ.ს კაი, ცალო. ვიცი გეძინება და წაი ახლა :დ kissing_closed_eyes დღევანდელი დღე მიჩუქნია შენთვის და შენი მშვიდი ძილისთვის. ხვალიდან ისევ აუტანელი გავხდები, ისევ მოგშხამავ და ისევ მოვიშხამავ შენით ნერვებს. მერე ისევ გეტყვი, კაი რა ხო იცი როგორ ვგიჟდები შენზე-მეთქი და შემოგირიგებ (იმედია). სხვანაირ ფორმატში ვეღარ წარმომიდგენია. smile ოღონდ ირაკლის აღარ მიეხუტო რა (თუ ვინც იყო იმ დღეს, რა ვიცი). expressionless

 


№30 სტუმარი სტუმარი თიკო

სტუმარი ელენე
სტუმარი თიკო
ანუ საბოლოოდ გავარკვიეთ, ეგეც ნენესთვის და დანარჩენებისთვის, ხო? joy თანახმა ვარ სულ ასე ამიშალო ხოლმე ნერვები, რაც მე მაგაზე უკმაყოფილო არ ვიყო... :დ:დ სხვათაშორის ამ ისტორიამდე ერთმანეთს უკვე ვიცნობდით, მაგრამ აქ გავხდი შენი ცალიც და შვიდასიც და შენ ჩემი წიწილა. ხოდა, მაგიტომაცაა ეს ისტორია ჩემთვის გამორჩეული.❤

ნენე აწი მშვიდად იტრიალებს იმ ბრუნავ სამინისტრო სავარძელზე. :დ
ერთმანეთს ვიცნობდით კი, უბრალოდ რომ გითხრა მაშინ შენზე ვგიჟდებოდი-მეთქი, მოგატყუებ. joy თუმცა მომწონდი, როგორც თავისუფლად და სწორად მოაზროვნე ადამიანი. ამ ისტორიაში კიდე პირველად იცი როდის გადავირიე შენზე? კახაზე რომ გამომეხმაურე აი მაშინ relieved მეთქი ვინაა ეს ჩემნაირი გიჟი, კახა რომ ჯერ ახსოვს და მერე თან ისტორიის მიძღვნაზეც თანახმაა-მეთქი. joy
პ.ს კაი, ცალო. ვიცი გეძინება და წაი ახლა :დ kissing_closed_eyes დღევანდელი დღე მიჩუქნია შენთვის და შენი მშვიდი ძილისთვის. ხვალიდან ისევ აუტანელი გავხდები, ისევ მოგშხამავ და ისევ მოვიშხამავ შენით ნერვებს. მერე ისევ გეტყვი, კაი რა ხო იცი როგორ ვგიჟდები შენზე-მეთქი და შემოგირიგებ (იმედია). სხვანაირ ფორმატში ვეღარ წარმომიდგენია. smile ოღონდ ირაკლის აღარ მიეხუტო რა (თუ ვინც იყო იმ დღეს, რა ვიცი). expressionless

,,ის" ჩემი ფუმფულა ბალიში იყო სხვათაშორის ;)

 



სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent