“სიყვარული ერთადერთი ზღაპარია, რომელიც არ იწყება სიტყვებით “იყო და არა იყო რა”, მაგრამ ამ სიტყვებით კი მთავრდება”
იცით 5 წელია სიყვარულის მიმართ ყველა ნდობა გამიქრა, 5 წელია მხოლოდ საქმეზე ვარგადართული, მხოლოდ ეს მაინტერესებს, არმინდა ზედმეტი ფიქრებით დავიტვირთო თავი, მაგრამ არ გამომდის, დღეს ისევ მასზე ფიქრით ვიწყებ, რახდება, ეს ხომ შეუძლებელია, მე ის დავივიწყე, საბოლოოდ ამოვშალე , რასაც ვფიქრობ არასწორია, წარმოუდგენელია, ჩემს თავს პირობა მივეცი რომ სამსახურის გარდა არაფერზე ვიფიქრებდი, მაგრამ არ გამომდის, რომ დავინახე ყველაფერი შეიცვალა, და ის აზრი მოსვენებას არ მაძლევს, რომ აქ უნდა იყოს, აქ უნდა იმუშაოს, ჩემს გვერდით, ამას ვერ ვეგუები, მეშინია იმგრძნობის, რომელიც შეიძლება ვერ დავმალო,მარიამ გონსმოდი, ეს არასწორია, მშვიდად გაემზადე და სამსახურშ წადი !!!!
პარკინგზე გავაჩერე მანქანა, და სანამ გადმოვიდოდი ყველაფერს ვაკვირდები, არმინდა დავინახო, არმინდა ისევ შევხვდე, ცოტახნით მაინც, მაგრამ არგამოდის, შესასვლელში
მხვდება, ღმერთო არ შემიძლია მიისი ნახვა, ყველაფერი მახსენდება, ამას ვერ გავუძლებ, ნუთუ ეს შესაძლებელია, ამდენი წლის მერე, შესაძლებელია რომ მისი ნახვა ასე მცვლიდეს?არა , მარიამ ღრმად ისუნთქე
- გამარჯობა გიორგი- მშვიდად მივესალმე, ღმერთო ის ისეთი კარგია, დავიწყებული მქონდა თუ როგორ უხდებოდა თეთრი ხალათი, მისი თვალები ახლაც ანათებს, პირდაპირ მე მიყურებს, ცუდად ვარ
- გამარჯობა მარიამ, როგორ ხაარ?
- კარგად შენ? თანამშრომლები გაიცანი?
- კი ნაწილი, და მგონი უკვე მომწონს აქაურობა
- მიხარია- ბოლო გამბედაობას ვიკრებ- ბოდიში უნდა წავიდე ოპერაცია მაქვს
- კარგი, შეხვედრამდე
უკან მოუხედავად მივდივარ, მაგრამ ვგრძნობ რომ მიყურებს, ჩემს თავს პირობა უნდა მივცე რომ ასე აღარ გაგრძელდება, მარიამ, დაასრულე, აღელდი და მმორჩა, სამსახურს მიხედე, ეგ ადამიანი სამუდამოდ გაქრა შენთვის, თაავს ვიიმედებ და გასახდელში მივდივარ, მაგრამ არვიცი რაგამოვა.
- გიორგი, როგორცჩანს ჩვენი კლინიკის საუკეთესო ექიმი გაიცანი
- მარიამი? კი გავიცანი
- ის საოცარი ექიმია, მას ვასწავლიდი უნივერსიტეტში და ისე გაიზარდა, და ისეთი ექიმი ჩამოყალიბდა, ყველა ვამაყობთ მისით, შეიძლება შორიდან ცივი და უემმოციო ჩანდეს მაგრამ ის ასეთი არ არის, რომ გაიცნობ მიხვდები, ყველაფერში დაგეხმარება,არ გამიგოს რომ ვაქებ,კარგი ოპერაცია როდის გაქვს?
- ორ საათში,მანამდე პაციენტს ვნახავ და მოვამზადებთ, ჩემს ინტერნთან დაკავშირებით რა მოიფიქრეთ?
- ხო ეგ მე არ მეხება, უფროსწორად მეხება მაგრამ თავს ვარიდებ- ეშმაკურად იცინის დათო ( კლინიკის მთავარი ექიმი)
- მაშინ ვის ვკითხო?
- მარიამს, ის აკეთებს ამ ყველაფერს, ჩათალე მეორე მე ვარ :დდ კარგი წავედი და თურამე დამიკავშირდი
- კარგით ნახვამდის
სანამ პაციენტთან წავიდოდი კაბინეტში გიორგი შემოვიდა, მგონიუნდა შევეგუო რომ ეს ასე იქნება, თავს ვერ ავარიდებ
- გისმენთ ექიმო- ჩემი თავისაც არ მჯერა ასე რომ დავუძახე
- ექიმო? მგონი არ არის საჭირო ფორმალობა
- ჩემი აზრით საჭიროა, აქ ყველამ იცის რომ არ გიცნობ და მინდა ასე გაგრძელდეს, არ არის საჭირო გაიგონ რომ...- თითქოს მინდა ვთქვა, დავასრულო მაგრამ არ გამომდის
- რომ შეყვარებულები ვიყავით?
- რაცგინდა ის დაუძახე, დასრულდა და არმინდა რომ ვინმემ გაიგოს, ამიტომ დიახ ექიმო რამე გინდათ?
- შეიცვალე, წარმატებული ძლიერი ქალი გახდი, როგორ მოახერხე 5 წელში ასეთი გამხდარიყავი?
- არვიცი,უბრალოდ მიყვარს ჩემი საქმე, და ხელის შემშლელიც არავინმყაბდა , მოდი საქმეზე გადადი
- კარგი, ინტერნი მჭირდება, და მითხრეს შენთან გამერკვია
- კარგი, აი ელენე სიხარულიძე, ის იქნება შენი ინტერნი, ძალიან კარგი გოგოა,მშრომელი
- მადლობა, და ხო შენი დახმარება დამჭირდება ოპერაციაზე, პაციენტი მყავს რომელსაც მუცლის არეში ტკივილები აქვს და მინდა გასინჯო ოპერაციის დროს
არშემიძლია, მასთან ერთად საოპერაციოში ვერ ვიქნები
- სამწუხაროდ არ მცალია, ექიმ ანის უთხარი ის დაგეხმარება
- კარგი მადლობა და შეხვედრამდე
თავი დავუქნიე დდა ოთახიდან გავიდა, თურმე შევიცვალე, კარგი კაცო, ის ბავშვი აღარ ვარ შენ რომ იცნობდი, ეგოისტო, მის ბეჭედს რომ ვხედავ სუნთქვა მეკვრის, ვერ ავიტან მაგის აქ ყოფნას არ შემიძლია
ანი აფორიაქებული შემოდის ოთახში
- გოგო შენ უთხარი გიორგის არ მცალიაო? და ჩემთან გამოუშვი?
- ხო არმცალია
- კარგი ხო ნუ მიბღვერ, ვაიმე როგორ შეცვლილა, და მისი ბეჭედი ნახე?
- თითებზე არ ვუყურებ ანი, უამრავი საქმე მაქვს, ამიტომ არ მაინტერესებს
- კარგი ბოდიში, წავედი პაციენტს ვნახავ და მერე შეგეხმიანები
- რომ გამოხვალ კაფეტერიაში ვიქნები
- ოქეი
იცით, არასდროს არ მიყვარდა კაფეტერია, ყველა იქ არის, ერთმანეთს აკვირდებიან, განიხილავენ ვინ რა გააკეთა, დაუშვა თუარა ვინმემ შეცდომა და ამით დრო გაყავთ, აი ისიც მოდის, როგორ უნდა შევძლო რომ თავი ავარიდო? ყველა მის ოპერაციაზე ლაპარაკობს, ასეთიი რა გააკეთა, ოღონდ ეს არა, დათოს ჩემსკენ მოყავს
- მარიამ, არ იცი ეს რა ოქროს ბიჭია, მგონი უკვე ორი საუკეთესო თანამშრომელი მყავს- ბავშვივით იცინის და უხარია- სასწაულები გააკეთა საოპერაციოში
- კარგითრა, ასეთი არაფერიი გამიკეთებია
ვითომ მორიდებულია და ვიცი ახლა როგორც უხარია, აფერისტი
- გილოცავთ ექიმო, წარმატებები
ეშმაკურად მიცინის, როგორ მინდა ეს გაცინებული სახე მოვაშორო, მაღიზიანებს მისი აქ ყოფნა და როგორ შეიძლება რომ ის ვინმეს მოეწონოს, ვერ ვიჯერებბ, ეს არ ეყო და გვერდით მიჯდება, მადლობა მითხრას ხალხი როა, ანი მოდის და გაკვირვებული გვიყურებს
- მეცმოვედი, პაციენტი კარგად არის ექიმო, გილოცავთ წარმატებულ ოპერაციას
- მადლობა ანი, ძალიან დამეხმარე
ანი მას ისე აქებს ვითომც არაფერი, არმჯერა, თან მე მიყურებს და აინტერესებს რეაქცია, ქალბატონო ჩამივარდები შენ ხელში, ამდენი სისულელის მოსმენა აღარ შემიძლია, ვდგები და მივდივარ
- უკაცრავად გაწყვეტინებთ, უნდა წავიდე საქმე მაქვს- უკან არცვიყურები ისე მივდივარ, ეს ყველაზე მეტად მჭირდებოდა, გასახდელში შევდივარ და კარის დაკეტვა მავიწყდება, მაგრამ დაკეტვის ხმა მესმის, ალბათ ანი გამომყვა, ვტრიალდები და ჯანდაბა, ის აქ არის, რაუნდა, თავს რატო არ მანებებს
- რახდება? რამე გინდათ?
- რაგჭირს? ეჭვიანობ რომ შეიძლებაშენზე მეტად შევუყვარდე აქ ყველას?
- ბატონო? თავი ვინგგონია? - როგორ მინდა ის ღიმილი მოვაშორო სახიდან, რას აკეთებს, მიახლოვდება, უკან გაწევას ვერც ვხვდები, ისე მოდის ახლოს, ჩვენშორის მხოლოდ რამდენიმე სანტიმეტრია, რახდება, გული ისე მიჩქარდება, სხეული მეჭიმება და ვხვდები რომ უნდა გავიდე მაგრამ ვერ მივდივარ, ადგილიდანვერვიძვრი, მარიამ რაგჭირს გონს მოდი
- რას აკეთებ? თავი მიარტყი რაამეს? - ხმას რატომ არ იღებს, ის უბრალოდ მიყურებს, სახეზეეშმაკებიდათამაშებენ, რაუნდა, მოვიკრიბე ძალა და უნდა გავიდე ოთახიდან რომ კარს მიკეტავს
- გითხარი რომ მომენატრე?
- ბატონო?
- ძალიან მომენატრე, მეგონა ყველაფერი დასრულდა მაგრამ დაგინახე და არვიცი, შენზე ფიქრს ვერ ვწყვეტ, არშემიძლია- უფრო მიახლოვდება, გული ისე მიცემს, სადაცაა ამოვარდება, რამჭირს, ხმას ვერ ვიღებ, ნუთუ ის ხდება რისიც მეშინია
- ექიმო, პაციენტთან უნდა შევიდეთ
რა თქმა უნდა ჩემს ფიქრებში გავერთე, სიტყვას არ ვეუბნები ინტერნს, საპირფარეშოში შევდივარ და წყალს სახეზე ვისხამ, ღმერთო ეს რა ფიქრები მაქვს, რახდება, არმინდა ამას ვერ გავუძლებ, ის ჩემთის გაქრა, რატო ვერ ვიაზრებ ამაას, არმინდა ეს ისევ მოხდეს, არ შეიძლება, გონსმოდი მარიამ,თავი არ დაკარგო
- წავიდეთ ლევან
ყველა გრძნობა ოთხში დავტოვე და ისე გავედი, მაგრამ არშემიძლია იმაზე ფიქრი თუ რა წარმოვიდგინე, მგონი თავს ვკარგავ, ეს უნდა შევაჩერო აუცილებლად !