სახლში შევიდა თუ არა მთვრალი გიგა მაშინვე ყვირილი და ჩხუბი დაიწყო, თეონამ მისი დაშოშმინება სცადა მაგრამ ამაოდ, ამიტომ თათიამ ხმის ამოღება ვერ გაბედა და ცრემლებად დაიღვარა იმის გამო რომ მამამ ათას საშინელებაში დაადანაშაულა უსამართლოდ
-ცოტა ხანს გაერიდე-ურჩია თეონამ და გასასვლელ კართან მიაცილა სადაც ნიკას შეეფეთნენ
-რა ხდება სად მიდიხარ-უკმაყოფილო სახით შეხედა გაღიზიანებულმა ბიჭმა ტირილისგან თვალებდაწითლებულ გოგონას
-თავი დაანებე-გაუბრაზდა თეონა ძმიშვილს და თათიას წასვლის უფლებას მისცა ნიკა კი სახლში შეიყვანა რომ როგორმე ერთობლივი ძალებით გაცოფებული გიგა დაემშვიდებინათ და აზრზე მოეყვანათ. თვალცრემლიანმა გოგონამ კიბეები სწრაფად ჩაირბინა და ქუჩაში გასულმა მაჯით მოიშორა სიმწრის ცრემლები სახიდან, სწრაფი ნაბიჯით გადაჭრა ხმაურიანი ქუჩა და პარკში, ყველაზე განცალკევებულ ადგილას დაჯდა სკამზე. უინტერესოდ მოავლო ცივი მზერა უღიმღამო გარემოს და თავისდაუნებურად ისევ მოეძალა სიმწრის ცრემლები. ძალიან ეცადა სათანადო წინააარმდეგობა გაეწია საკუთარი მძიმე ემოიებისთვის რომელიც სევდით, ტკივილით, იმედგაცრუებით და უსუურობობის განცდით იყო გაჯერებული, მაგრამ ვერ შეძლო რის, გამოც ისევ ატირდა. სწორედ მაშინ როცა ჯერ კიდევ საკუთარ თავს და გრძნობებს ებრძოდა აღელვებული, მძიმე ნაბიჯების ხმამ შეაკრთო და წამში გაუფანტა დამღლელი ფიქრები, თუმცა ყურადღება მაინც არ მიაქცია უცნობს, რომელიც მის გვერდით ზედმეტად ახლოს დაჯდა სკამზე, ეს ერთწამიანი ყურადღების გაფანტვა მალევე ჩაანაცვლა ნაცნობმა სევდამ და ისევ ცრემლები მოეძალა რის გამოც თავისდაუნებურად გადმოცვივდა სიმწრის ცრემლები, სწორედ ამ დროს იგრძნო უცნობი მამაკაცის უხეში თითების შეხება თმაზე და სახეზე ამიტომ დამფრთხალი მაშინვე მისკენ მიტრიალდა
-ლაშა-აღმოხდა გაოგნებულ გოგონას და უცნაური მზერით მიაჩერდა მომღიმარ ბიჭს, რომელმაც ხელის ზურგი ნაზად ჩააყოლა მის ცრემლებს-შენ?!- ჯერ კიდევ ვერ იჯერებდა თათია რომ ლაშა ნამდვილად აქ იყო მის გვერდით და ეხებოდა. მისი ნახვით გამოწვეული აღფრთოვანება იმდენად შესამჩნევი იყო თათიას არეულ სახეზე ლაშასთვის რომ მან მაშინვე ისარგებლა მისი დაბნეულობით, სახე ზედმეტად მიუახლოვა და ტუჩებში ძალიან ნაზად აკოცა-რას... აკეთებ-აღმოხდა სუნთქვა აჩქარებულ გოგონას და სევდით სავსე მზერით მიაჩერდა მომღიმარ ბიჭს რომელმაც ცივი თითები ტუჩებზე მიადო და მაშინვე გაჩუმება აიძულა
-ჩშშ-დაუჩურჩულა და ყურს უკან აკოცა, შემდეგ კი ცხელი ვნებიანი ტუჩები ძალიან ნელა გააყოლა ლავიწის ძვალს
-ლა შა-აღმოხდა მისი ზედმეტი სიახლოვით და მოულოდნელი შეხებით თავგზააბნეულ გოგონას რომელმაც თავისდაუნებურად თვალები დახუჭა,
რადგან სხვაგვარად უბრალოდ არ შეეძლო გამკლავებოდა იმ გიჟურ გრძნობებს და ემოციებს რაცას სასურველი მამაკაცის შეხება განაცდევინებდა
-ძალიან მომენატრე- მოულოდნელად თვალებში ჩააცქერდა ლაშა სუნთქვა აჩქარებულ გოგონას და გაუღიმა, თათიამ არაფერი უპასუხა, ვერ შეძლო ძალა არ ეყო, ამიტომ მაშინვე მზერა აარიდა და უღიმღამო სივრცეს გახედა
-რატომ დამიმალე რომ შვილი გყავდა-აღმოხდა ჩამწყდარი ხმით და სულ ერთი წამით შეხედა ურეაქციოდ მჯდომ ბიჭს
-არაფრის დამალვას ვაპირებდი შენთვის მითუმეტეს შვილის-უმალ წყობრიდან გამოვიდა ბიჭი და სახის გამომეტყველება შეეცვალა- უბრალოდ შესაფერის დროს ველოდი ამ თემაზე სასაუბროდ
-არ ფიქრობ რომ უკვე ძალიან გვიანია?- ნაწყენი ტონით უთხრა თათიამ და სლუკუნდა
-ეს ჩემთვის ძალიან მძიმე და რთული თემაა... ამაზე მაშინ დაგელაპარაკები როცა მე ჩავთვლი საჭიროდ!- მბრძანებლური ტონით უთხრა ლაშამ და წინ გადახრილ გოგონას ოქროსფერ თმას აკანკალებული თითები ნელა ჩააყოლა
-ლაშა!-გაბრაზდა თათია
-ახლა არა!
-შენზე არავინა რაფერი იცის კოჯორში! მაინტერესებს დედამისი სადაა?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა გოგონამ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში სახე წაშლილ ბიჭს
-მარიამის დაბადებას შეეწირა მისი სიცოცხლე- ცივი ტონით უთხრა ლაშამ და სიგარეტი ამოიღო ჯიბიდან სწრაფად მოუკიდა და ნერვიულად გააბოლა
-რააა?-აღმოხდა მოსმენილი შემზარავი ამბის გაგებისთანავე თათიას და ხმა ჩაუწყდა. ათასი კითხვა უტრიალებდა თავში მაგრამ ლაშას სახეზე აღბეჭდილმა ტკივილმა უფლება არ მისცა რომ კიდევ ეთქვა რამე ამიტომ გაჩუმება არჩია
-კოჯორში როდის ბრუნდები?-გამაყრუებელი სიჩუმე ლაშას ჩავარდნილმა ხმამ დაარღვია
-ალბათ დღეს
-შემხვდები?
-ვერ შევძლებ ხომ იცი...
-რამეს მოვიფიქრებ და მაინც გნახავ ხოლმე სანამ სწავლას დაიწყებ
-გთხოვ უარესად არ გააღიზიანო მამაჩემი და ნიკა ისედაც ჩხუბის მიზეზს ეძებენ
-ნუ ღელავ არ დავუშვებ რომ ჩემს გამო ისევ პრობლემები შეგექმნას-გაუღიმა ლაშამ ნელა ჩააყოლა ხელი მის სედვიან სახეს
-უნდა წავიდე, ალბათ მალე ძებნას დამიწყებენ- მოიღუშა თათია და ფეხზე წამოდგა
-კარგი-უემოციო ტონით უთხრა ლაშამ თავზე წამომდგარ გოგონას და ნელა ააყოლა ცივი მზერა მის სიფრიფანა სხეულს
-შეიძლება რაღაც გკითხო?-ვერ მოითმინა და ყოყმანით ჰკიყხა თათიამ
-მკითხე-გაუღიმა ლაშამ სიგარეტის თითქმის ჩამწვარი ღერი ტუჩებშირის მოიქცია
-მარიამი...შენი შვილი რამდენი წლისაა?
-როცა დრო მოვა ყველაფერს დაწვრილებით მოგიყვები მარიამზეც და ჩემს წარსულზე- მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა ლაშამ და ფეხზე წამოდგა, ზედმეტად მიუახლოვდა ერთ ადგილზე მიყინულ გოგონას და ტუჩებში აკოცა
-კარგი წავედი- ჩავარდნილი ხმით უთხრა თათიამ როცა აზრზე მოსვლა შეძლო და სწრაფი ნაბიჯით გაეცალა იქაურობას.
.... თათიას ძალიან გაუჭირდა შინ დაბრუნება თუმცა მარტივად დაუბრუნდა ნაცნობ, მომაბეზრებელ და დამღლელ რუტინას. ლაშასთან ურთიერთობას თავდაპირველად მხოლოდ თიკას ტელეფონით ახერხებდა ისიც იშვიათად, რადგან არ სურდა ამის გამო ისევ პრობლემები შეჰქმნოდა მამასთან, ძმასთან და ბებიასთან, მითუმეტეს არ უნდოდა ამ ყველაფრის გამო ლაშას გაეხვია შარში.
.... თათიას გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა, როცა დილით სასაუზმოდ მაგიდასთან მჯდომს, ნიკა წინ პატარა შეფუთული ყუთი დაუდო
-რა არის?-შეიცხადა თიკამ და ინტერესით შეათვალიერა
-გახსენი-მიმართა ნიკამ დაბნეულ თათიას და მის პირდაპირ დაჯდა
-არ არსებობს-აღმოხდა გაოგნებულ თიკას როცა სასაჩუქრე შეფუთვა მოხსნა თათიამ მობილური ტელეფონის ყუთს
-ეს რა არის-უმალ აემღვრა ხასიათი გიგას მკვლელი მზერა ჯერ ნიკას ესროლა შემდეგ კი თათიას, რომელმაც ცივად დააბრუნა ყუთი მაგიდაზე და შეშინებული თვლებით გახედა ძმას
-მობილური ტელეფონია მამა რა უნდა იყოს-ისე შეიცხადა ნიკამ თითქოს ვერ მიხვდა მამის მრისხანების მიზეზს
-ვხედავ რაც არის -დაუღრინა გიგამ შვილს და ისევ თათიას გახედა რომელსაც ჯერ კიდევ შერჩენოდა სახეზე ვერ გამოხატული აღფროთოვანება და სიხარული
-აუ ახლა არ დაიწყო რა შენებურები-უკმაყოფილო ტონით უთხრა ნიკამ გაღიაინაებულ კაცს და თათიას ანიშნა გახსენიო, რომელმაც ინსტიქტურად მამას გახედა
-არ სჭირდება!-კბილებში გამოსცრა გიგამ
-ორ კვირაში სწავლა ეწყება, ტელეფონი დასჭირდება- გაბრაზდა ნიკი
-წესიერად თუ არ მოიქცევა იქაც ვეღარ ივლის- მუქარით თქვა გიგამ და ფეხზე წამოდგა
-რას ბოდავ-დამცინაცად გახედა თინამ შვილს- გგონია უფლებას მოგცემ რომ წავლა შეაწყვეტინო ბავშვს?
-შენი 220 ლარიანი პენსიით და საბავშვო ბაღის მზარეულის 350 ლარიანი ხელფასით აპირებ მისი სწავლის საფასურის გადახდას?-დამცინავი ტონით ჰკითხა გიგამ გაცეცხლებულ ქალს და მანქანის გასაღებს ხელი წამოავლო
-თავხედო!-მიაყვირა კარებში გამავალ კაცს გაკაპასებულმა ქალმა და მაშინვე ადგა სუფრიდან მადა დაკარგული
-გახსენი მიდი-ნიკამ ანიშნა თათიას და როგორც კი გოგონას თავისუფლად ამოსუნთქვის საშუალება მიეცა მაშინვე გახსნა, ყუთიდან ამოიღო შათვალიარა და აღფრთოვანებული მივარდა ძმას ზურგიდან ჩაეხუტა ლოყაზე ხმაურით აკოცა და თმები აუჩეჩა
-მადლობა გადარეულო-სიცილით უთხრა და დასატენად შეართა
-ღმერთო-თვალები აატრიალა თინამ- ახლა მთელი დღე ტელეფონში უნდა იყუროს
-კაი რა ბე-აბუზღუნდა თათია
-იცოდე თუ გავიგებ რომ იმ ს.რთან ისევ ურთიერთობ მაგრად გაგიჭედავ-გახედა ნიკამ თათიას და ისე უდარდელად გააგრძელა ჭამა თითქოს განასაკუთრებული არაფერი არ უთქვამს და მომხდარა.
გვიან ღამით შინ დაბრუნებულმა ზურამ, საძინებელში შესვლისას ცივი მზერა მიაყინა ხელუხლებელ საწოლს რომელშიც უკვე თვეზე მეტი იყო თამუნას აღარ ეძინა, სულში, რაღაც მისთვის უჩვეულო სიცარიელე ჩაეღვარა, ამიტომ მაშინვე მისაღებში გავიდა და მარიამის ოთხაში შევიდა, სადაც ერთმანეთზე ჩახუტებულ ბებიას და შვილიშვილს ტკბილად ეძინათ. დიდხანს ძალიან დიდიხანს იდგა ზურა ერთ ადგილზე მიყინულივით და უყურებდა ცოლის სევდისფერ სახეს, რომელიც გარე განათების სუსტი ნათების ფონზე კიდევ უფრო ფერმკრთალი და უღიმღამო ჩანდა, წამიერად თავლები დახუჭა თავგზააბნეულმა კაცმა და კიდევ ერთხელ მიაჩერდა ცოლის უფერულ სახეს რომელიც ამჯერად ლამაზი და მიმზიდველი ეჩვენა. კარგა ხანს იდგა ასე გაურკვევლობაში მყოფი და ვეღარ წყვეტდა როგორ მოქცეულიყო, ბოლოს ვეღარ მოითმინდა, ნელა მიუახლოვდა საწოლს, დაიხარა და ძალიან ფრთხილად აკოცა შვილიშვილს ცხვირზე, შემდეგ ცოლისკენ გადაიხარა მაგრამ შეხება ვერ გაბედა, ამიტომ წრაფად დატოვა საძინებელი ოთახი. მისაღებში გასულმა ცოტა კიდევ დალია ალკოჰოლური სასმელი და დივანზე დაწვა დასაძინებლად. გამთენიისას გაეღვიძა თამუნას რომელმაც მაშინვე საათას გახედა რომელიც დილის შვიდ საათს უჩვენებდა, ჯერ იფიქრა რომ შვილიშვილთან ჩახუტებულს ისევ დაეძინა, მაგრამ ვერ შეაძლო გულმა არ მოუთმინა, ამიტომ სწრაფად წამოდგა საწოლიდან და მისაღებ ოთახში გავიდა, რათა გეგო მშვიდობით დაბრუნდა თუ არა ზურა შინ. შვებით ამოისუნთქა როცა დივანზე მწოლიარე ქმარს ჰკიდა თვალი. სამზარეულოში გასვლა და ყავის მომზადება დააპირა, მაგრამ გადაიფიქრა და მიტოვებულ საძინებელში შევიდა, კარადას მიაუახლივდა და პლედის ძებნა დაიწყო მისთვის. შეკრთა, როცა ზურგს უკნიდან, უხმოდ მიახლოებული ქმრის შეხება იგრძნო გაყინულს სხეულზე, უარესი დაემართა როცა მისი სურნელის შეგრძნებით გაბრუებულმა ჯერ კიდევ მთვრალმა მამაკაცმა ხელები ძლიერად შემოეჭდო მუცელზე და სხეულზე მჭიდროდ მიიკრო
-ზურა!-აღმოხდა საყვარელი მამაკაცის უეცარი შეხებით გაღიზიანებულ ქალს და თავის დახსნა სცადა მისი მარწუხივით შემოჭდობილი ხელებისგან მაგრამ, როცა ვნება მორეულმა მამაკაცმა ცხელი ტუჩები შიშველ მხარზე მიაწება, წამიერად თავი დაიკარგა. თუმცა მალევე მოვიდა აზრზე და უმალ ჩაახშო საკუთარ გრძნობა მოერეულ სხეულში საყვარელი მამაკაცის შეხების ძლიერი სურვილი და სცადა ხელიდან გასხლტომოდა
-მომენატრე-ჩურჩულით უთხრა ზურამ და თავხედურად გააცურა წითელი პენუარის ზემოდან უხეში თითები მკერდისკენ
-არ გაბედო და არ შემეხო-ზიზღით უთხრა თამუნამ და სწრაფად მოახერხა მიტრიალება მის მოდუნებულ ხელებს შორის
-მჭირდები-არ მოეშვა ზურა ცოლს და ამჯერად წელზე შემოხვია ძლიერი ხელები, თამუნამ მკვლელი მზერით შეხედა ამ ეტაპზე საძულველ მამაკაცს და ზიზღით სავსე მზერით ჩააცქერდა მიღებული ჭარბი ალკოჰოლისგან ჩაწითლებულ თვალებში
-მასაც ასე ეუბნები ხოლმე?-ცინიკური ტონით ჰკითხა ქმარს და თავის დაღწევა ამ გზით სცადა მისი უხეში ხელებისგან
-მე მხოლოდ შენ მჭირდება- გამომწვევი ტონით უთხრა ზურამ და კიდევ უფრო მეტად მიიწება მისი მხურვალე სხეული ტანზე
-ხელი გამიშვი-დაუღრინა აღელვებულმა ქალმა მას და თავი ოდნავ გვერდზე მიატრიალა რადგან ძალიან აღიზიანებდა ქმრის დაჟინებული მზერა და სურნელი, რომელიც ალკოჰოლისზ სუნამოს და სიგარეტის მძაფრ ნაზავს წარმოადგენდა ბოლო პერიოდში
-რატომ არ გესმის რომ მე მხოლოდ შენ მიყვარხარ- წამოენთო ზურა და ტუჩის კუთხეში აკოცა ცოლს
-გეყოფა-მომაბეზრებლად უთხრა თამუნამ და უცნაური მზერით მიაჩერდა საყვარელი მამაკაცის სურვილისგან ანთებულ თვალებს
-უკვე ხომ აგიხსენი! ეს მხოლოდ ერთი კოცნა იყო... მხოლოდ ერთი კოცნა, წამიერი თავის დაკარგვა და მეტი არაფერი, საერთოდ არაფერი-ბრაზნარევი ტონით უთხრა ზურამ ცოლს და ამჯერად ყელზე მოაწება ვნებიანი ტუჩები
-შენი არ მჯერა-სლუკუნით უთხრა მისთვის წინაადეგობის გაწევით ძალა გამოცლილმა ქალმა და სწრაფად მოიშორა სახიდან, თავისდაუნებურად გადმოცურებული სიმწრის 1 წვეთი ცრემლი
-შენთან ყოფნა მინდა-ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა მისი შეხების სურვილით გაწამებულმა ზურამ და სანამ თავგზააბნეული თამუნა აზრზე მოვიდოდა, დაფანტულ სიტყვებს თავს მოუყრიდა და რამეს ეტყოდა საწოლზე აღმოჩნდა საყვარელი მამაკაცის მკლავებში მოქცეული
-ზურა!-აღმოხდა სასოწარკვეთილ ქალს
-ჩშშ-მამაკაცმა ტუჩებზე თითი მიადო გააჩუმა და ყელზე მიაწება ცხელი ვნებიანი ტუჩები, ნელ-ნელა და მწვალებლურად ყველაზე სასურველისკენ მკერდიკენ ჩააცურა, თან ისე რომ გრძელი თითებით, პენუარის ბრეტელებიც გადაუცურა მის მოცახცახე მხრებზე, რათა ხელი არაფერს შეეშალა სასირველის შეხებით ტკბობაში და სწრაფად გაუშიშვლა მკერდი. სწორედ მაშინ როცა ვნება მოერეული მამაკაცი სასურველს შეეხო თამუნამ თვალები დახუჭა და სცადა გარკვეულიყო იმ მისთვია უცხო შეგრძნებებში რასაც ახლა, ამ წამს ყველაზე სასურველი, საყვარელი და თან ამავე დროს საძულველი მამაკაცი განაცდევინებდა, მოულოდნელად მისი არეული სახე ხელებშორის მოიქცია თვალებში ჩააცქერდა და ჩამწყდარი ხმით უთხრა
-არ შემიძლია
-თამუნა-აღმოხდა გაღიზიანებულ კაცს და საწყის პოზიციაზე დააბრუნა მწველი ტუჩები, თამუნამ წამიერად ისევ დახუჭა თვალები და აკანკალებული ხელები ძლიერად მომუშტა, ალბათ უნდოდა ბოლომდე განეცდა ქმრის შეხებით გამოწვეული ყველა გრძნობა და ემოცია რომ მიღებული საბოლოო გადაწყვეტილება მომავალში აღარ ენანა, ამიტომ რამდენიმე წამის განმავლობაში ქმარს კვლავ მისცა უფლება ვნებიანი ტუჩებით შეეგრძნო მისი სხეული, თუმცა ბოლოს ვეღარ გაუძლო და ისევ აიძულა ზურა შეეწყვიტა მისი მკერდის ფერება
-ვერ გაპატიებ არ შემიძლია- ზიზღით უთხრა და ინსტიქტურად მიიფარა მკერდზე ხელები, რატომღაც ამ წამებში ზედტად უცხო და უცნობ მამაკაცად მოეჩვენა ქმარი, რომელთან ერთადაც სარეცელს მთელი 25 წელი იყოფდა
-ამის დედასაც შევეცი, ამის დედაც-იყვირა გაავებულმა ზურამ და ფეხზე წამოვარდა გაცოფებული
-ნუ ყვირი ბავშვების ძინავთ-მაქსიმალურად მშვიდი უემოციო ტონით უთხრა თამუნამ და მაშინვე ადგა საწოლიდან პენუარის სწორებით
-ჩემთან ყოფნა რატომ აღარ გინდა?- ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა ზურამ დამფრთხალ ქალს და ზედმეტად მიუახლოვდა
-შენს გამო-მშვიდი ტონით უთხრა თამუნამ და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში. ზურამ არაფერი უპასუხა, ოდნავ უკან დაიახ და გამომწვევი მწერა ააყოლა მის თითქმის შიშველ ფეხებს და თავხედირი მზერა მოკლე წითელი პენუარის კიდესთან შეაჩერა, შემდეგ კიდევ უფრო ნელა ააყოლა სურვილისგან ანთებული თვალები მის სიცივისგან, შიშისგან თუ ბრაზისგან ოდნავ ათრთოლებულ სხეულს და მკერდზე მიაყინა ცივი მზერა რამდენიმე წამის განმავლობაში, მისი თავხედური მზერა ვერ აიტანა ქალმა ამიტომ იატაკს დააცქერდა ცარიელი არაფრისმთქმელი თვალებით და დაიჩურჩულა- ახლა, ისე როგორც არასდროს დარწმუნებული ვარ რომ განქორწინება ნამდვილად მინდა-მის ამ სიტყვებზე აკანკალებული ხელები ძლიერად მომუშტა გაცოფებულმა მამაკაცმა რომ, როგორმე დაეოკებინა მოწოლილი ბრაზი და მრისხანება ჯერ კიდევ ვნება მორეულ სხეულში და რამე სისულელე არ გაეკეთებინა
-არ განვქორწინედებით-მბრძანებლური ტონით უთხრა ზურამ ცოლს და ჩაწითლებული თვალებით მიაჩერდა სახეში, მისი მზერა იმდენად მწველი და შემაწუხებელი იყო რომ თამუნამ ინსტიქტირად თავი ასწია და ამღვრეულ, ცივ ცარიელ მწვანე სფეროებში მიაჩერდა ქმარს.
-განვქორწინედებით იმიტომ რომ მე ეს მინდა!- მკაცრი ტონით უთხრა თამუნამ და შეკრთა როცა ზურამ წამში დაფარა მათშორის არსებული მანძილი და მკავებშორის მოიმწყვიდა