-ბავშვებო გილო....
ლადოს სიტყვა შუაზე გაუწყდა ,როდესაც მე და კაკი დაგვიანხა.მის ტუჩებს მთელი ვნებით ვეწაფებოდი.
-რა?რა ჯანდაბას აკეთებთ?
ისე სწრაფად მოვშორდი კაკის და ლადოს შევხედე ,რომელიც ყვირილით კითხულობდა და გაკვირვრბული ხან ერთს და ხანაც მეორეს შემოგვყურებდა, ჩემი თავის თავადაც გამიკვირდა.
-რა ხდება?
ყველა მას და ჩვენ გვიყურებდა.ლადო შოკირებული იდგა და რამდენიმე წამის შემდეგ ლევანის კითხვას ძლივს ძლივობით გასცა პასუხი.
-შენი...შენი ბიძაშვილი კაკის კოცნიდა.
-ნეტაი შენ.
ხელი ჩაიქნია და ანანოსთან ერთად ისევ ფოიერკვერკებით განათებულ ცას მიუბრუნდა.ახლა უკვე ლევანის აშტერდებოდა სამი წყვილი თვალი.ვინ წარმოიდგენდა მის უემოციობას ჩემს ახალ საყვარელზე ან შეყვარებულზე.ლევანი ხომ ყოველთვის ის იყო ვისაც საშინალდ არ სიამოვნებდა ჩემი საყვარლები.
-რა?ხო კარაგდ ხარ ლევან?გაიგე ხო რაც ახლა ვთქვი?შენი ბიძაშვილი შენს ძმაკაცს კოცნიდა,ლოყაზე კი არა ტუჩებში.
ცოტა მეუხერხულა ამდენ ადამაინთან ამის განხილვა და შევიშმუშნე.
-შეიძლება ამაზე მთელი სამეზობლოს წინ არ ვისაუბროთ?
ანანოს ისე დაჟინებით მივაშტერდი რომ შეწუხებული მობრუნდა და ბავშვებს დაუცაცხანა.
-დაანებეთ თავი თქვენც კიდე,შეყვარებულია და ან აკოცებს ან ს**სი ექნებათ რაარის ამაში ასეთი გასაოცარი?
-მოიცა ანუ თქვენ ორმა იცოდით?
გოგამ ლევანის და ანანოს შეხედა.ანომაც თავი დაუკრა.
-კი მგონი პირველს მე მითხრა რომ ლევანისთვის ახსნაში დავხმარებოდი. მართალია ვერაფერი გავაკეთე მარა...
-მშვენივრად მომაჯინა ჩემს ადგილზე და შემაგნებია რო კაკი მოსწონს.
გოგას გაბრაზებული თავლები არასდროს დამავიწყდება.ერთდროულად ბრაზისგან ანათება და თანაც ნაწყენი ჩანდა.
-ანუ მათ უთხრაი და მე არა?ასე?მე დამიამლე ტო?მე ,გოგას,მას ვინც ყვეალფერს გიყვება?შენ ერთადერთი ხარ რომელმაც ყველა დეტალი იცი ჩემს სიყვარულზე,ყევლაფერი რასაც ვფიქრობ და რასაც ვგრძნობ.შენ ხარ ის ვისაც არასდროა არაფერს ვუმალავ და ახლა დგას შენი დაქალი ჩემს წინ და მეუბნება რომ პირველი მას უთხრაი რომ შეყვარბეული გყავდა?მართლა ეგრე ძალიან არ მენდე ნეა?
-მოდი ცალკე ვილაპარაკოთ რა.
იმდენად საცოდავად შევხედე წამით მზერაც კი მოულბა.ვიცოდი რო მისთვის არაფერი უნდა დამემალა.გოგა იყო  ის ერთეული ადამაინი ვისაც ჩემი უსიტყვოდ ესმოდა ,მაგრამ ახლა ბრაზობდა და ეს ბრაზი ჩემს გაგებაში ხელს უშლიდა.
-ნამდვილად.
კაკის ზიზღით შეხედა და მაჯაში ხელი ისე წამავლო ლამის წამოვიკივლე.ჩემს ოთახში პატარა ბავშვივით ვიდექი ატუზული და მის საყვებურებს ვუსმენდი.მართალიც იყო.
-რატო არ მითხრაი ნეა?აი რატო? დათოზე ყოველთვის გიყვები.შენ იცი რა წამს როგორ გვრძნობ თავს.გგონია ვერ გაგიგებდი და შენი ბედნიერება არ გამიხარდებოდა?
სულ რო უკანასკნელი სი** შეგიყავრდეს ,რაც უკვე გააკეთე,მე ყოველთვის შენს მხარეს ვიქნები.ერთი მზიეზი მაინც მითხრაი რატო არ თქვი?ან როდიდან?
-გახსოვს საგურამოში დასველებული რომ შემოვედი ოთახში?
-კაკისთან ერთად იყავი იმ დღეს?იმ თავსხმაში?
-ნუ თავსხმაში მე ვიყავი ის აივნიდან მიყურებდა, როგორ ვცეკვავდი წვიამსთან,მერე აივანზე რომ ავედი მაკოცა და ნუ...მითხრა რო ვუყვარვარ.
-რატო არ მითხარი?
სევიდანად შემომხედა,ისე სევდიანად რომ სულიც გამეყინა.
-ვცდილობდი, მაგრამ ვიცი რომ შენ და დათოს კაკი არ გევასებათ და ვერ ვრისკავდი.
-დებილი ხარ ნეა დანელია დებილი.
უკნიდან დათოს ხმა მომესმა და გავშტი.ჩემთან ერთად გოგაც ,დათოს მიმართ გრძნობები როდის ახსენა აღარც მახსოვდა ,მაგრამ ვაი თუ გაიგო...
-დიდი ხანია აქ ხარ?
შეშინებულმა ვკითხე და თავლი გოგასკენ გამექცა ,რომელიც ერთ ადგილს მიჰყინვოდა.
-ახლა შემოვედი.მარა დებილი ხარ.როდის ყოფილა შენთვის რამე დაგვიშლია.ვისთანაც გინდა იმასთან იწექი ,ვინც გინდა ის შეიყვარე,პროსტა ეს დამალავა რა პონტაია ტო არ მესმის.
-მაპატიეთ ,ორივემ.დამიცავით ლადოსგან რა.
ორივეს გაეცინა...


.........
ჩემი და კაკის ურთიერთობა მშვენივრად მიდიოდა,თუ იმ ფაქტს არ ჩავთვლით რომ კოცნაზე შორს წასვლა არც კი უფიქრია.მე რომ ნორმალური ადამიანი ვყოფილიყავი ამას მართლა დავაფასებდი.ვიტყოდი რომ მის სურვლიებს ეწინააღმდეგებოდა და კიდევ ათას იდიოტობას,მაგრამ ასე არ იყო. იმ ამბის შემდეგ რაც მეტროში მოხდა არავისთან მქონია სე*** ,მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავდა რომ არც ვაპირებდი.შეიძლება სწორედ ამიტომ იკავებდა კაკი თავს,თუმცა ეს ოდნავადაც არ მამშვიდებდა. მე მოქმედებბები მჭირდებოდა და არა იმის ცოდნა რომ ვუყვარდი.დიახ სულელზე სუელი ვიყავი,თუმცა იმ დღეს ესეც შეიცვალა.აპრილის შუა რიცხვებისთვის კაკის ვიღაც კლუბში გაცნობილთან ვუღალატე.ეს პირველი შემთხვევა იყო ,როცა კაკის ვხვდებოდი და სხვასთან ვიწექი.მეორე ჯერზე ისეთი რამ მოხდა რამაც მთელი ცხოვრება ნელ-ნელა შემიცვალა.
    იმ დილას კაკის ტელეფონზე ვესაუბრებოდი,ცოტა ვიწუწუნეთ სამსახურებზე და მერე მითხრა.
-ჩემი ძმა დაბრუნდა იაპონიიდან,ხვალ სადმე გავიდეთ და გაგაცნობ.
-მართლა?
აღფრთოვანება ვერ დავმალე,კაკის მისი ძმა სიგიჟემდე უყვარდა.იმის მიუხედავად რომ კარგი ურთიერთობა არ ჰქონდათ ის მაინც აღფრთოვანებული ლაპარაკობდა უფროს ძმაზე.არასდროს დავინტერესებულავრ რატომ იყვნენ ასე ახლოს და მაინც შორს ერთამნეთისგამ,რატომ იჩხუბეს და თავიანთი ურთიერთობა ფეხქვეშ გათელეს.ეს არ იყო ჩემი საქმე.თუმცა საბოლოოდ ესეც გავიგე,გვაინ მაგრამ არც ძალიან გვიან.
    საღამოს უნივერსიტეტის მეგობარ ნატასთან და კიდევ რამდენიმე ჩვენს ყოფილ კურსელთან ერთად კლუბში წავედი.
  ალკოჰოლი მალე მომეკიდა. სისხლი მიდუღდა და საცეკვაო მოედანზე მთელი სხეულით ვცეკვავდი.უცბად მუცელზე ვიღაცის ძლიერი ხელები ვიგრძენი.მისკენ თავი შევაბრუნე და ლამის პირი ღია დამრჩა.მთელი მისი გარეგნობა ...ჩემუ იდეალური მამაკაცი იყო...გრძელი ,ხვეული შავი თმა.ზღვასავით ლურჯი თვალები. ნავარჯიშები სხეული,მაგრამ არა ზედმეტად. მკაცრი გარეგნობა,მაგრამ არა კუშტი.ხელები თეძოებისკენ ჩაასრიალა და გააჩერა.მუსიკას მთელი სხეული ავაყოლე და ზურგით უცნობს მივეყრდენი.მის სხეულში სისხლის მოძრაობასაც კი ვგრძნობდი.იმ წამებში დავიფიცებ მთელი სამყარო გაჩერდა და მხოლოდ მოცეკვავე მე და ის დავრჩით.ასეთი რამ კაკისთანაც არ მიგრძვნია.
-აქედან წავიდეთ?
ყურში მისი ხმა ჩამესმა.არც ზედმეტად ბოხი ბარიტონი ჰქონდა და არც წკრიალა.რაღაც საშვალო.ის არ იყოიდეალური. მაგრმა კაკი ჩემთვის იდეალურზ ბევრად მეტი იყო.
-ჩანთას ავიღებ.
მისი მკლავებიდან თავი დავიხსენი და ბავშვებთან მივედი.
-მე წავედი.
-სად?
-სადღაც.
ნატას ეშმაკურად გავუღიმე,ჩანთა და მოსაცმელი ავიღე და კარებისკენ წავედი სადაც ჯადოსნური ღიმილით უცნობი მიცდიდა.მისნაირს დიდიხანია არსად შევხვედროდი.
ხო ვაღიარებ ეს ყევალფერი არასწორი,არაჯანსაღი და ამაზრზები იყო.ვღალატობდი ბიჭს რომელიც მომწონდა.
       სახლის კარი მიკეტა თუ არა მაშინვე ზედ ამაკრა და ტუჩებზე ვენბიანად დამაცხრა.ეს არცერთ სხვა კოცნას არ ჰგავდა.გაშმაგებული მიკოცნიდა ხან ზედა ,ხან ქვედა ტუჩს.მანამდე არცერთ ბიჭთან თავი ასე კომფორტულად და კარგად არ მიგრძვნია.ცალი ფეხი მაღლა ავწიე და თეძოზე შემოვხვიე.კოცნით ჩაუყვა ჩემს ყელს ,ლავიწთან ისე მიკბინა უნებლიედ დავიკვნესე.ჩემი პერანგის ღილების შეხსნა დაიწყო,თან ჩემს ყელს არაფრის დიდებით არ სცილდებოდა.თავი უკან გადავაგდე .მისი ტუჩების შეხების ადგილას კანი ისე მეწვოდა ვგიჟდებოდი.ხელები უფრო ძლიერად შემოვხვიე ,თმაში შევუცურე და მეორე ფეხიც წელზე შემოვხვიე.უცნობის კოცნით ვერ ვძღებოდი,ვერც ხვევნით. საკუთარ თავს ვერ ვაკონტროლებდი,ყოველი მისი შეხება ცეცხკივით მედებოდა. პერანგი სადღაც მოისროლა,ხელი მკერდზე ნელა ჩავუსრიალე და მაისურის ქვეშ შევუცურე.მის შიშველ კანს ჩემი ხელის გულებით ვგრძნობდი ვგრძნობდი როგორ იწვოდა.ისიც ჩემნაირი იყო,ისიც ცეცხლში იწვოდა.ზედა გადავაძრე და არც კი ვიცი სად მოვისროლე.მისი  წელიდან ჩამოვძვერი და მის ყელს სველი კოცნებით ჩავუყევი. ახლა ის იყო კარზე აკრული.ისევ ტუჩებში მეძგერა,ცალი ხელი  წაბლისფერ თმაში შემიცურა და დამქაჩა. უკან უკან წავედი ბოლოს დივნის სახეულურს წამოვედე და მასზე აღმოვჩნდი.ზემოდან მომექცა და ჩემს მუცელს კოცნით ჩაუყვა.მერე ისვე ზევით ამოცურდა.უკვე შიშველ მკერდზე ვგრძნობდი მის ხელებს.ქამრის ბალთას ხელი წავავლე და ჩემკენ ძლიერად დავქაჩე.ეშმაკურად გაეღიმა.დავიფიცებ იშვიათად იღიმოდა.ასეთ ღიმილს უაზროდ ვერ გაფანტავდა.
    ერთი ხელის მოსმით შემოვაძარცვეთ ერგმანეთს დარჩენილი მატერია.იმ ღამეს მე მთლიანად მისი ვიყავი.ცხოვრებაში პირველად მე ვიღაცის ვიყავი.
     დილით ტელეფონის გაბმულმა ზარმა გამომაღვიძა.არ ვიტყვი წინაღამე არ მახსოვდა თქო,ასე მოგატყუებთ.მახსოვდა და მერე როგორ...ყველა წამი...ყველა კოცნა.ყველა შეხება.მათ გახსენებაზე სხეულში ცხელმა ტალღამ დამიარა. საწოლიდან ავდექი , ბევრი ძებნის შემდეგ როგორღაც  ტელეფონი ვიპოვნე და ყურმილი ავიღე, ჩემი უფროსი ანი იყო.
-ნეა რატომ აგვიანებ?
ინსტიქტურად საათს დავხედე .ათის ნახევარი იყო,სამსახურამდე მისასვლელად  სულ მცირე ნახევარი საათი მაინც დამჭირხებოდა.არა კიდევ მეტი.
-ღმერთო ბოდიში ანი,მართლა.გუშინ კურსელები შევიკრიბეთ,დავლიე და ჩამეძინა.
ხელი თმაში შევიცურე და აქეთ იქით სიარულს მოვყევი.
-სასწრაფოდ წამოდი არ მაინტერესებს,ხომ იცი დღეს იმ ახალგაზრდა მწერალს უნდა შეხვდე.
-დღეს?
-ხო დღეს პირველზე.მიდი სასწრაფოდ მოდი თორე გაგაგდებ.
-კარგი კარგი ახლავე.
ყურმილი დავკიდე. ტანსაცმელი მოვძებნე და ისე წავედი რომ უცნობს არც დავმშვიდობებივარ,ეს ჩემი სტილი ნამდვიალდ არ იყო.თან მეჩქარებოდა.ან რა უნდა მეთქვა?დილამშვიდობის ,მე ის მორიგი ნ**ა ვარ გუშინ რომ ააგდე ,სასიამოვნო ღამე იყო ნახვამდის? გული მერევა ამის წარმოდგენაზეც კი.
     სამსახურის შემდეგ კაკიმ დამირეკა.
-საღამომშვიდობის.
-საღამომშვიდობის.რას შვები?
-ახლა მივდიავრ კაფეში ჩემს ძმასთან შესახვედრად.მოგწერ მისამართს და მოდი.
-სახლში უნდა გავიარო,ასე ვერ მოვალ.
გავიცინე და ხელი ისე ჩავატარე ჩემს სხეულს თითქოს დაინახავდა.
-კარგი,მიდი მისამართს მიგწერ.თუ გინდა გამოგივლი.
-არა იყის,ჩემი მანქანა საბედნიეროდ მწყობრშია.
    სახლში უცბად მივედი, გამოვიცვალე და იმ მისამართზე წავედი სადაც კაკიმ დამიბარა.რომ მივედი მხოლოდ კაკი იჯდა.მის წინ კედელთან კომფორტულად მოვკალათდი და მიმტანს ცივი ამერიკანო ვთხოევ.დილის მერე თავი მისკდებოდა.
-რა ხდებოდა გუშინ?
-დიდი არაფერი.ერთი-ორი კურსელი ვანხე და ცოტა..არა ბევრი დავლიე.
-შენ და სასმელი მოკლედ..
-რას ვიზავთ,ზოგჯერ იმისთვის რომ რაღაც კარგი მოგონება დაგრჩეს ამ სამყაროს უნდა მოსწყდე,ყველაფერი დაივიწყო,პრობლემები გვერდზე გადადო და წარმოიდგინო რომ ყველაფერი ისეა ,როგორც შენ გინდა. მე წარმოვიდგენ რომ ზღვის ტალღა ვარ და დამიჯერე ასეთ დროს შექმნილი  ყველა ჩემი მოგონება  საუკეთესოა.
   ის მისმენდა,მაგრამ არა გონებით.მხოლოდ ყურებით.ახლა რომ ვიხსენებ  ,თვალებს რომ  ვახელ და უკან ვიყურები ვხვდები მის თვალებში ჩანდა ,რომ მისთვის ეს მხოლოდ სიტყვები იყო.მას შეეძლო გაეგონა ,მაგრამ მოსმენა მისი ძლიერი მხარე სულაც არ იყო.ამას გვიან მივხვდი.ვაი რომ მაშინვე ვერ შევამჩნიე.
     კაკიმ ჩემს უკან გაიხედა და გაიღიმა.
-მოვიდა.


საშინლად დავაგვიანე ახალი თავის დადება. გმიკვირდება და სასიამოვნოდ გავოცდები თუ ვინმე საერთოდ ელოდა.უბრლაოდ ცუდად ვიაყვი და თან კარგად იცით რას ნიშნავს აბიტურიენტობა. თუ ვინმე ელოდით ბოდიშით.ვეცდები ამდენ ხანს არ დავაგვიანო ხოლმე.