უკვე დიდი ხანია ოჯახური ვახშამამი ოჯახურს აღარ გავდა . შვილები რომლებსაც მამის ეშინიათ, ცოლი რომელიც ყოველ წუთს მზადაა შენიშვნისთვის . ეს არ არის ოჯახი რომელზეც ფეფო ოცნებობდა. ჯერ კიდევ მაშინ ,როცა ფეფო სკოლის მოსწავლე იყო , უეცრად გამოჩენილმა დაქალის ბიძაშვილმა ხელი დაავლო და თავის ქალად აქცია . ალექსანდრე ფილფანი ,სვანი ბიჭი რომელიც პატარა ,ცქრიალა გოგომ მოხობლა .დიდ ხანს არც უფიქრია დაინახა თუ არა მშობლებთან მივიდა გამოუცხადა ცოლი მომყავსო. ბევრს ეხვეწნენ მშობლები კარგად დაფიქრებულიყო ,მაგრამ ვერაფერი შეასმინეს . რამდენიმე დღეში სკოლიდან მომავალი ,მეგობრებით სავსე მანქანაში ძალით ჩასვა და მთებში წაიყვანა . რა აღარ მოიმოქმედა, როგორ არ ეხვეწა ფეფო ,რომ გაეშვა ,მაგრამ არაფერმა გაჭრა . მიხვდა აზრი აღარ ქონდა არაფრის გაკეთებას, ჩუმად დაჯდა და ტირილი დაიწყო .

-სესილია , ჭამა დაამთავრე .
გაისმა ალექსანდრეს ხმა . სესო მაშინვე მოიღუშა ,ლამის ტირილი დაიწყო .
-სესო შენ ხო გინდა ,რო დიდი გაიზარდო და კალათბურთი ერთად ვითამაშოთ ხოდა ამიტომ ბოლომდე უნდა შეჭამო ხო ? .სიტუაცია მიშომ გამოასწორა ,სესომ ცრემლი მოიწმინდა და მამას გაუღიმა .
-კარგი მა , იცი რა მაგრა თამაშობს მიშო კალათბურთს რატო არ დადიხარ ხოლმე ჩვენთან ერთად თამაშებზე?
ლაპარაკი დაიწყო და აღარ ჩერდებოდა, ნელ-ნელა ალექსანდრეს სახე ეცვლებოდა. საბოლოოდ ამოსასხა , მაგიდაზე ხელი დაარტყა და ხმამაღლა დაიყვირა :
- გეყოფა, რამდენჯერ გითხარი ნუ საუბრობ მაგიდასთან თქო ! ავკრძალე ამ სახლში კალათბურთზე საუბარი, ფეფო რატომ არ ვიცი რომ მიშო კიდევ დადის ამ სპორტზე . გამაგებინეთ არ შეგიძლიათ მოიქცეთ ისე როგორც გეუბნებით , რთული გასაგებია ?!
მისაღებში უცებ ჩამოწვა შემზარავი სიჩუმე . აღარც პატარა სესოს უცინოდა თვალები,ფეფომაც ვეღარ გაიჩერა სახეზე ყალბი ღიმილი. სიჩუმე ისევ ალექსანდრემ დაარღვია.
-კიდევ ერთხელ გეუბნებით . აღარასდროს ახსენოთ ეს დაწყევლილი სპორტი და აღარ გაბედოთ .

- ცუდი ხარ , ძალიან ცუდი არ გიყვარვართ არცერთი . შენთან ერთად აღარ მინდა ყოფნა . სულ ყვირიხარ და მიშოს ეჩხუბები.
ტირილი დაიწყო სესომ . ფეფო მაშინვე მასთან მივიდა.
-დე ნუ იძახი ეგეთ რაღაცეებს .აბა როგორ შეიძლება ასე. მამიკოს ყველა ვუყვარვართ ,უბრალოდ ძალიან გაბრაზდა . ჩემო პრინცესა როგორ შეილძლება შენ ვინმეს არ უყვარდე დე .
თითქოს ამ სიტყვება გამოაფხიზლეს ალექსანდრე . სესოსთან მივიდა და ხელში აიტაცა .
-სესო, მა ხო იცი ხანდახან როგორ ვბრაზდები ხოლმე . როგორ შეიძლება შენ არ მიყვარდე . მაპატიებ მა?
სესომც მაშინვე გაუღიმა და კისერზე ხელები მოხვია . სწორედ ამიტომაა ყველაზე წმინდა ბავშვი ,მათ არ შეუძლიათ დიდი ხანი გულში წყენის ჩადება.
სესო კი ადვილად შემოირიგა ,მაგრამ მიშოსთან ვეღარაფერს გააკეთებდა ისეთს,რაც მის პატიებას მოაპოვებინებდა. მასთან შეეშალა , აღარ იყო პატარა ბავშვი ხელში ,რომ აეტაცებინა , კისერზე შემოესვა და მისი ღიმილი და კისკისი დაემსახურებინა.როგორ ვერ იტანდა საკუთარ თავს , მაგრამ არ შეეძლო ძველი დროის დაბრუნება . საკუთარი შეცდომები ყელში უჭერდა, ვერ სუნთქავდა. წარსული ,რომელმაც ოთხი ადამიანის ცხოვრება შეცვალა.
- ლექსო, მოდი ვილაპარაკოთ.
დაღლილი ხმით უთხრა ფეფომ, როცა ბავშვებმა დაიძინეს .
- მე, შენ და წითელი ღვინო .
- აივანზე გადი და მე ღვინოს მოვიტან.
თითქოს ძველი დრო იყო , დრო სადაც არ იყო საჭირო ერთმანეთთან საუბარში მოზომილი სიტყვებით საუბარი, დრო სადაც ფეფო საყვარელ ქმართან ერთად საუბრობდა პრობლემებზე , დრო სადაც იყვნენ უბრალოს ალექსანდრე და ფეფო და არა პრობლემებისგან დაღლილი ცოლ-ქმარი.
- დაიღალე ფეფო?
- ხო,დღეს ბევრი საქმე იყო გასაკეთებელი
- ხომ იცი ,რომ მაგას არ ვგულისხმობ. დაგღალე ფეფო? არ დაიღალე ჩემი ატანით? როგორ მიძლებ ,როცა მეც კი ვერ ამიტანია ჩემი თავი .
- არა, არასოდეს. როგორ შეიძლება დამღალოს ადამიანმა ,რომელიც მიყვარს. შენ აქ ხარ ჩემთან ერთად ,ზოგს არ აქვს იმის საშუალება ,რომ საყვარელ ადამიანს მოეხვიოს, აკოცოს, მასთან ერთად იყოს. შენ კი ჩემთან ხარ. მთავარი ესაა.
- როგორ დაგიმსახურე ასეთი. ფეფო გაქრობ, არ მინდა ,რომ ჩაქრე.ხომ მაპატიებ ,ჩემ არაკაცობას, შენ ჩამოშლილ ოცნებებს ხომ მაპატიებ. ნეტა მას გაყოლოდი და ბედნიერი ყოფილიყავი .
- აქ გაჩერდი, ხომ იცი ვერ ვიტან მაგ თემაზე ლაპარაკს. რამდენჯერ უნდა გაგიმეორო , რომ არ ვნანობ შენთან ცხოვრებას,ნუთუ ვერ დაგიმტკიცე ,რომ ერთი წუთიც კი არ მინანია შენთან მიმართებაში. კიდევ არი საჭირო რამის მტკიცება .