ვგრძნობდი შეხებას,ტკივილს,რომელიც ყელში მებჯინებოდა..მესმოდა ჩემი კივილი,,რომელიც ხორხს არ ცდებოდა. განწირული კივილი,დახმარების თხოვნა... დედა მიშველეე!ვინმემ მიშველეთ'!! და მაინც ვერავინ გაიგო ის,რომ ასე ძლიერ მიჭირდა...

1თავი

-თებეა,არ წახვიდე.-ზურგს უკან ჩემთვის ყველაზე საყვარელი ხმა მომესმა.
-არა,დედა, უნდა წავიდე,შენ არ გესმის, ის კაცი ძალიან საშიშია. შენ დაბრმავებული ხარ და ჩემი არ გჯერა
-შენ თვითონაც არ იცი რას ბოდავ თებე. ფსიქოლოგი გჭირდება.
-არა,დედა,გთხოვ დამიჯერეე. ახლა ყველაზე მეტად შენ მჭირდები. უნდა დამიჯეროო. უნდა წავიდე ამ სახლში ერთ წამსააც კი აღარ გავჩერდები. იმ კაცთან რომელიც თავს მამაჩემად ასაღებს. დავბრუნდები და ანასტასიაასაც მოვაშორებ აქაურობას.
-თებეა გონს მოეგე ის კაცი მამაშენია. მასზე ასე როგორ საუბრობ. ვწუხვარ,მაგრამ დამღაალა შენმა ტყუილებმა.
-ის რომ გარეგნულად კარგად მექცევა ეს იმას არ ნიშნავს,რომ მართლა შვილით ვუყვარვარდედა,ის კაცი პირუტყვია,მამა,რომ ცოცხალი ყოფილიყო,ყველაფერი სულ სხვანაირად იქნებოდა
-მამაშენი,აღარ არის თებეა, მე კიდევ ნიკოლოზი სიგიჟემდე მიყვარს,მიიღე ის მამად და მორჩი ეგოისტობას.
-მე მან გამაუპატიურა დედა,გაახილე თვალები,შენს შვილს დახმარება სჭირდება.-მარცხენა ლოყა ამეწვა,ვიცოდი აზრი არ ქონდა მაინც ვერავინ დამიჯერებდა,რომ ასე მიჭირდა.


ძალადობის პირველი დღე..
-თეებეა,საყვარელო,საუზმე მზადაა.
-დედა დღესაც გვიან დაბრუნდები?
-არ ვიცი საყვარელო ხო იცი სააგენტოში რამდენი სამუშაო მაქვს ხოლმე.
-მეც რომ შენთან ერთად წამოვიდე?
-რამე ხდება?რამეს ვერ მეუბნები საყვარელო?
-უბრალოდ ნიკოლოზი არ მომწონს
-არაუშავს,შეეჩვევი. უბრალოდ ჩემს გამო გაუძელი კაი დე? მე ის ძალიან მიყვარს. მამაშენის სიკვდილის შემდეგ სრულიად მარრტო ვარ ოჯახს კი კაცი სჭირდება. ხომ გესმის არა?
-ის უფრო უკეთესი იყო როცა მე,ანასტასია და შენ ერთად ვცხოვრობდით, მარტოები. მაშინ ძალიან ბედნიერები ვიყავით
-ეს თემა აღარ განიხილება თებეა.
სკოლის შემდეგ სახლში დაბრუნებისას ფეხები უკან მრჩებოდა,თითქოს გულში რაღაც მეწვა ლოდად, დედაჩემისთვის უნდა გამეგო,ის ბევრს მუშაობდა,სრულიად მარტო იყო,ჩვენს გამო იკლავდაა თავს მუშაობით სულ,უნდა გავუგო. კარები შევაღე და ხრინწიანი ხმა მომესმა
-თებეა!-რას არ მივცემდი,რომ ამ ხმის პატრონი მამაჩემი ყოფილიყო
-გისმენ,ნიკოლოზ!-დავინახე როგორ იჯდა ტელევიზორის წინ,ლუდით ხელში გაბღენძილი და იმ წამს ძალიან მეზიზღებოდა. არ ვიცი რატომ.იქნებ იმიტომ რომ წინასწარ ვგრძნობდი...
-მომიახლოვდი. -დავემორჩილე.
-ხომ არ გინდა მამიკოს კალთაში ჩაუჯდე?
-შენ მამაჩემი არ ხარ,ნიკოლოზ.
-ძალიან ბევრს ტლიკინებ,დედაშენივით მეამიტი არ ხარ. არც ის არის შენსავით ლამაზი,უმანკო და ნაზი.-წამოდგა და მომიახლოვდა. გულმა რეჩხი მიყო, აყროლებული სასმელის სუნი ვიგრძენი,ლოყაზე ნაზად მომისვა ხელი,შემდეგ ყელზე და პერანგის შიგნით გამისვა.
-არ გინდა,რომ ნამდვილი ქალის სხეული გქონდეს? დამიჯერე,მოგეწონება.16წლის ხარ მაგრამ ისე აღმაგზნებ
-ხელი გამიშვი,თორეემ დედას ვეტყვი.-ხმამაღლა გადაუხარხარა -რას ეტყვი?რას?რომ ასე გეხებოდი თუ ასეე?-არ წყვეტდა მისი ბინძური ხელების ჩემზე მოძრაობას.
-გეხვეწები ხელი გამიშვი.
-თუ რამეს ეტყვი მაგდალინას,იცოდე რომ შენი 12წლის დაიკოც ისიამოვნებს ასე. გასაგებია?!-ცრემლები მდიოდა.-გასაგებია მეთქი თებეა?!
ვგრძნობდი როგორ შემოდიოდა ჩემში ცხოველური ჟინით.როგორ იოკებდა მის ცხოველურ სურვილებს. ვგრძნობდი პირში ნაჭრის გემოს და უმწეობას. მივხვდი რომ უკვე გავიზარდე და 16წლის ბავშვი ვეღარ ვიყავი. დიახ ვეღარ.


-კარგი ვთქვათ წახვედი სად მიდიხარ?
-მე ორი წელი ვითმენდი დედა. შენ კი მიყურებდი და ვერაფერს ხვდებოდი. რანაირი დედა ხარ?მჭირდებოდი და ჩემთან არ იყავი. ნუთუ მამას ასეთი შეუყვარდი?
-მაამაშენს შენი შერცხვებოდა ცოცხალი რომ ყოფილიყო
-არ გაბედო და მაამაზე არაფერი თქვა. მას უფლებას არ მივცემ ანასტასიასაც იგივე გაუკეთოს რაც მე გასაგებია? ანასტასია იმას არ გამოივლის რაც მე გამოვიარე.
გონებაში ყველაფერს ვიხსენებდი,ყველაფერს რაც დედას ვუთხარი. ბეთჰოვენის სონატა...უკრავს..უკრავსს... ჯანდაბაა.. რა მოხდეოდა ყველაფერი სხვანაირად რომ მომხდარიყო..

-და ალექანდრემ რატომ მიგატოვა? გგიხმარა და მიგაგდო?
-მე საგანი არ ვარ დედაა,რომ მიხმარონ და მერე მიმაგდონ. ასეთი როდის გახდი?როგორ შეიცვალეე?
-მასთან იწექი და ახლა გინდა რომ ნიკოლოზს გადააბრალო ყველაფერი? ალექსანდრემდე რამდენთან იწექი?როცა ნახა,რომ ქალიშვილი არ იყავი მიგაგდო არა?
- საკმარისიაა!-განწირული დავიღრიალე.-ალექანდრე აარაკაცია და ნიკოლოზს არაფრით ჩამოუვარდება. მას ქალი მხოლოდ სიამოვნების მიმნიჭველ არსებად მიაჩნია. როცა მიხვდა რომ ერთადერთი არ იყი ვინც შემეხო მიიმატოვა. მასს არასდროს ვუყვარდი. სიმართლე მოვუყევი და არ დამიჯერა.დედა გესმის? კაცმა რომელიც მმიყვარდა არ დამიჯერა. ეგონა რო ვატყუებდი. და მხოლოდ იმიტომ რომ ქალიშვილი არ ვიყავი მიმატოვა
- რამდენთან იწექი თებეა?
- ნამდვილი კახპა ხარ მაგდალინა. შევეცი შენს მანიაკურ სიყვარულს.დღეიდან დედაჩეემი აღარ ხარ.
მკვეთრი დამუხრუჭება..ბლანტი სითხე.. კვლავ მოგონებაა.ხმები,რომლებიც არ ჩერდება

-თებ.
-დაიკო.
-სად მიდიხარ თებეა?აქ მტოვებ?
-ანასტასია ახლავე მაღლა ადი.
- თებ მეშინია როცა ის კაცი ჩემს ოთახს უვლის. მეშინიაა ის ხანდახან ჩემს საცვლებსაც იღებბს დაა არ ვიცი რაღაც საზიზღრობას შვება
- ეს ბავშვიც შენს ჭკუაზე გადაიყვანე არა თებეა?
- უფლებას არ მივცემ ანასტასიასაც იგივე გაუკეთოს. დაიკო ჩემთან ერთად მოდიდარ
- ის 14წლისაა და მეურვის გარეშე არსად წამოვა
- დაიკო გთხოვ
- დედა მე დამინგრიე ცხოვრება,მაგრამ იგივე აღარ მოხდება და ეგ ღორი ჩაკვდება გასაგებია?
- ნიკოოლოზი უდანაშააულოა შენ კიდევ უბრალოდ შიზოფრენიკი ხარ.
საკაცეე..პულსი თითქმის არ ესინჯება.
ეს რა გავაკეთე?
2თავი
-მამიი, ეს ბუშტები სად მიფრინავენ?
-არ ვიცი მამიკო ალბათ ძალიან შორსს?
-ღმერთთან?
-კარგი რა თებეა რამდენი კითხვები გაწუხებს 7წლის ბავშვს
- მა შენ ხო ღმერთთან არასდროს წახვალ?
- თებე,მამი,არადროს მიგატოვებ.

კომა..
-კომაშია.ავარია ძალიან მძიმე იყო
-ჩემი შვილი ძლიერია.
-გონს შეიძლება რამდენიმე დღეში,1თვეში,1წელში,წლების შემდეგ ან ვერასდროს მოვიდეს
-თებეა ძლიერია .ჩემი გოგო ძლიერია.
შეუძლებელია დედაჩემი ამას ამბობდეს ან მე კომაში ვიყო. მე ხომ აქ ვდგვავარ? რატომ ვერ მხედავს? დედა.დეე აქ ვარ. ანასტასია დაიკოო გესმის ჩემი აქ ვარ. ეს ექიმი რას ბოდავს მე ხომ აქ ვარ? რეანიმაცია? შევედი და თვალებს ვერ ვუჯერებდი როგორ შეიძლებაა მე აქ ვიყო და ჩემი უსიცოცხხლო სხეული აქ იწვეს?რა ჯანდაბაა?სიზმარია?


-მამიი დედა ძალიან გიყვარს?
-უზომოდ პატარავ
-და რო დაკარგო?
-ყოველთვის ვიპოვნი თებეა.

-ნიკოლოზ ჩემი შვილი იქ წევს-ქმარს გვერდით მიეკრო-ჩემი თებეა
-რეზუს უარყოფითი სისხლი გვიჭრდება სასწრაფოდ,სისხლის ბანკში არ არის
-მე მაქვს,მე გადავუსხამ. -არა, არა, არ დავუშვებ რომ ჩემს ძარღვებში შენმა სისხლა იჩქეფოს, არა, ნიკოლოზ არაა.მირჩევნია მოვკვდე.
-წამოგყვევით
-შენ ისეთი კარგი ხარ, თებეა კი ცილს გწამებდა ამის მიუხედავად მაინც ჩემს შვილს ეხმარები.გმადლობ ნიკოლოზ.

ძალადობის მეორე დღე
მისი მთელი სიბინძურე ჩემშია.მამიი
სად ხარ? ხომ დამპირდი სულ დაგიცავო?ეხლა ისე სჭირდები შენს პატარა გოგოს.
კარის ღრჭიალმა წამოდგომა მაიძულა.
-გინდა შხაპი მივიღოთ?
-წადი აქედან
-რატომ პირველად არ მოგეწონა?
-გააჯვი ჩემი ოთახიდან
-ისევ ამაყი ხარ.-სილა გამაწნა. კიდევ მამაშენს გლოვობ? სად არის მამაშენი რატომ არ გიცავს?
შევაფურთხეე,თუმცა ფურთხის ღირსიც კი არ ყოფილა
-მე შენ გასწავლი ჭკკუას
-გთხოვ არა არა გთხოვ
-მიდი მითხარი რომ მოგწონს და გსიამოვნებს. ხელი ამაფარა პირზე,ცრემლებმა მისით გაიკვლიეს გზა. ჩემი და მამაჩემის ფოტო კედელზე. თითქოს სისხლი სდიოდა.


-მამა ხო სულ დამიცავ?
-ყოველთვის პატარავ


-ნუთუ ვერ ხვდები თებეას გადახრები აქვს გია,მგონი ჩვენი გოგონა გიჟდება. შიზოფრენიკი ხდება
-მორჩი მაგდალინა. ის ჩვენი შვილია და თებეა ნორმალურია.

-გამიშვიი
მეორეჯერ ვერ გადავიტანდი,,თუმცა ის არ ჩერდებოდა იქამდე სანამ მოთხოვნილება ბოლომდე არ დაიკმაყოფილა .
-ძალიან ლამაზი გაქვს ყოველთვის მიზიდავდა. ერთი მოსმით გადამატრიალა
-დრო მოვიდა გავსინჯო.
არა არა გთხოვ მიშველეთ ვინმემ .ხელით ვცადე რამე მივწდომოდი და აი ისიც ჩემი ჯილდო.

-ეს ჯილდო შენ მოგიძღვენი თებეა
ჩემს საყვარელ ქალიშვილს.
-ბავშვს ნუ ათამამებ გია
-ჩშშ.მაგდალინა შეიყვარე ის.

მივწვდი და თავში ჩავარტყი. ქვევით ჩავედი. კიბეები ჩავირბინე და კართან დედა დამხვდა
-თებეა რა მოგივიდა საყვარელო?
-დედა მან ჩემზე იძალადა
-ვინ?ხმაში შეშფოთება დაეტყო.

ნიკოლზი ჩამოვიდა.
-მან -და თითი გავიშვირე
-რას ბოდავ შვილო? მეძინა ახლახანს გავიღვიძე. მაგდალინაცილს მწამებს
- რა ჯანდაბას აკეთებ თებეა?
- დედა დამიჯერე.
- არ მჯერა შენი
- მამა ყოველთვის მიჯერებდს ახლა რომ ისაქ ყოფილიყო..
- მამაშენი მოკვდა თებეა
- შენ ჩემი არასდროს გჯეროდა.ნეტავვიმ დღეს ის კი არა შენ...
ნეტავ როგორი სუნი აქვს სიკვდილს?მძაფრი,თუ პირიქით ნაზი და სასიამოვნო? იქნებ ყარს სიკვდილი. ყარს ტკივილები და მოგონებები.

პაციენტს გული გაუჩერდა.. ექიმო სწრაფად..
ელექტროშოკიი...

სამ თვლაზე
1..
უცნაურ დერეფანს მივუყვები,საავადმყოფოს ზედა სართულია. კი აი თეთრი კედლები,პალატები.ხალხი ვერ მხედავს,რა უცნაურია

-ნიკოლოზ,ჩემი ქალიშვილი კვდება
-თებეა აქ მარტო არ დამტოვო.-ანასტასია ჩაიკეცა
-დამშვიდდი,პატარავ,თებე ძლიერი გოგოა ის არ დაგვტოვებს-ვხედავდი როგორ შეახო მისი ბინძური ხელები მხარზე.წელზე,როგორ შემოეხვია და მიიხუტა. ხელები რომელიც ერთ დრო მაკავებდნენ,მეხებოდნეენ,უმისამართოდ დასრიალებდნენ ჩემს სხეულზეე.ხელები მოგონებებს ინახავენო სადღაც გამიგია.არა მარტო მოგონებებს კი არა.ტკივილსაც,სისასტიკესაც და დანაშაულსაც..
ხელები მოაშორე თორემ ჩემი ხელოთ მოგკლავ,ჩემს დას ცხოვრებას ვერ დაუნგრევ ხელები მოაშოორეე.


2...
-თებეა-...ზღვის სანაპიროზე ვარ,ვგრძნობ ზღვის და სიცოცხლის სუნს,მახსენდება ჩემი ტკბილი მოგონებები და ის,თუ როგორ შემაყვარა მამამ ზღვა
-თებე-თეთრი კაბა მაცვია და გვირილებისგან დაწნული გვირგვინი მახურავს თავზე.
-თებ-მივიხედეე .
-მამა.
-საყვარელო
-მამიკო,როგორ მომენატრე
-არა,არ მომიახლოვდე, თებეა
-მოვკვდი და სამოთხეში ვარ?
-ჯერ შენი დრო არ არის თებეა,ვერ წამოხვალ უნდა დარჩე
-აქ აღარ მინდა მამა. იცი მე რა გადავიტანე? ეს სამყარო ძალიან სასტიკია. დარჩენა არ მინდა შენთან მინდაა გთხოვ მამაა
-თებეაა. ჯერ შენი დრო არ არის. დამნაშავეები დააუსჯელებუ არ უბდა დარჩნენ,თორემ იგივეს სხვა გოგოებსაც გაუკეთებენ
-მამა მიშველე რა
-შენ ყოველთვის მამიკოს ძლიერი გოგო იქნები
-ჩამკიდე ხელი
-ნეტავ შემეძლოს
-დედას ასე რატომ ვეზიზღები?
-მას თვალები უნდა აუხილო.



-თებეა უნდა შეიყვარო მაგდალინა
-მეზიზღება,გია,რადგან ის შეცდომას მახსენებს.
-ის შენი შვილია
-ის ჩემი შეცდომაა.

3...
ისევ საავადმყოფოში ვარ. მაგრამ ვინ არის ჩემთვის ეს სრულიად უცხო ხალხი?ისინი ტირიან,გლოვობენ,მაგრამ რას?აქ რა მინდა?
-ჩემი ქალიშვილი მოკვდაა გესმისს ლევაან? მე ის წამართვეეს-სახეს იხოკავდა დედა.იატაკს ფხაჭნიდა. კივოდა. ალაგ-ალაგ ჭაღარეშერეული თმები გაშლოდა
-დამშვიდდი ლენაა- მამას ტკივილისგან სუნთქვა ეკვროდა
-იმ ნაბიჭვარმა ჩემი გოგო გააუპატიურა ,სასამართლომ გაამტყუნა და მეძავად გამოიყვანაა. არაა ჩემი გოგო. მას თავი არ უნდა მოეკლაა არაა ღმერთო არაა.
-გპირდები მე ვაგებინებ პასუხს იიმ ნაძირალას
3...
დარტყმაა.პულსი არაა..
-უნდა დაბრუნდე თებეეაა...შენ მათ ჭირდები.
-მაგრამ მამა?
-ყველა ასეთი გოგოსთვის ძალად უნდა იქცე. არ დაუშვა რომ ისინი შეეწირონ სისასტიკეს.თებეა დაბრუნდი .


კიდევ ერთხელ ვცადოთ...

დარტყმა.. პულსი არ ესინჯება

-მამა
-თებეა,დაბრუნდი. იცოცხლე ანასტასია იგივე მდგომარეობაში წარმოიდგინე. შენ ძლიერი ხარ,მაგრამ მან,რომ ვერ გაუძლოს? შენსავით გინდა რომ დაიტანჯოს? ნუ ეგოისტოვ თებეა. დაბრუნდი და იხსენი შენი და და დედა იმ სატანის ხელებისგან

-ექიმო პულსი არაა.პაციენტი დავკარგეთ.
-არა კიდევ ერთხელ ვცადოთ.მიდი თებეა იბრძოლე

-ბუშტები მართლა ღმერთთან მიდის?ხომ დაპირდი არასდროს წავალ მეო?
-თებ...ბედისწერას ვერ შეცვლი.
-ანუ ისიც ბედისწერაა იყო,რომ იმ არაკაცმა ჩემზე იძალადა?
-ბედისწერაა,რომ შენ ამ კაცს გაანადგურებ.

კიდევ ერთხელლ... აღდგა..
თვალი გავახილე და თავდაპირველად ბუნდოვნად ვხედავდი ყველაფერს. ექიმი,ექთანი... რა ჯანდაბა დამემართა? მოვკვდი და ისევ გავცოცხლდი?
-ეს სასწაულია თითქმის სამი წუთი გქონდა გული გაჩერებული. თითქოს იმქვეყნიდან დაბრუნდი.
სასუნთქი აპარატი ხელს მიშლიდა ლაპარაკში,თუმცა ვიფიქრე:" იმ ქვეყნად ძალიან კარგია ექიმო,მაგრამ აქ ჯერ საქმეები დამრჩა"..

3თავი

ძალადობის მესამე დღე..

ვგრძნობდი თბილი წყლის შეხებას და საამოდ მსიამოვნებდა.. ვირეცხავდი ჭუჭყს,ყველა შეხებას,მინდოდა კანი ამედღლიზა,მინდოდა მომკვდარიყავი..მინდოდა ვინმეს გაეგო ჩემიი..ჩემი სიჩუმე გაეგო ვინმეს.. შხაპი მთლიანად მამშვიდებდა და მავიწყებდა ყველაფერს,სანამ ისევ შეხება არ ვიგრძენი.. ელდა მეცა. და წამის მეასედში შემოვტრიალდი

-მე რა გაგაფრთხილე,ცუდო გოგოვ?
-მას ვერაფერს დაუშავებ,გიჩივლებ!
-და გგონია ვინმე დაგიჯერებს? ან დედაშენი,რომელიც ჩემზე გიჟდება ამის უფლებას მოგცემს?
-გადი აქედან
-რატომ? ჩემს ადგილაას,რომ ვინმე სხვა სიმპათიური ბიჭი ყოფილიყო,მას ხომ კარგად გააჩერებდი
-გაეთრიე აქედან
-მოგწონს ასე შეხება?-თითებით ჩემში მოძრაობა დაიწყო-იქნებ ასე?თითები გადაატრიალა.
-გთხოვ,გამიშვი,გული მერევაა
-თავში როგორ ჩამარტყი?ძალიან მსუბუქად,მეტი ძალა არ გაქვს თებ? თუ მამაშენის შვილს მეტი რა ძალა გინდა
-მასე ნუ მეძახი
-მითხარი,რომ მოგწონს
-გამიშვიი
-თუ იყვირებ იცი რაც მოხდებაა
-დედა სამზარეულოშია ვიყვირებ
-.. მე გაგაფრთხილე
ხვალ გავაგრძლებთ როცა შენი საყვარელი დედიკო სააგენტოში ისევ ღამემდე დარჩება


-საუზმე მზადაა,თებეა,მოდი და ჭამეე
-დეე ანასტასია ტირის
-რამდენჯერ გითხარი ბავშვს არ მიუახლოვდე მეთქი?
-დედა მე უბრალოდ დავხედე,არაფერი დამიშავებია
-რა მოხდა თებეა?-ოთახში მამა შემოვიდა
-ის ანასტასას მიუახლოვდა
-მერე რა მოხდა მაგდა?
-ის ჩემს შვილს ვერ მიეკარება...


-მარიამ გადამიცდა.
-რას ნიშნავს გადაგიცდა?
-მგონი ორსულად ვარ
-შენ რა? ალექსანდრესთან უკვე?
-არა,გთხოვ,მან რომ გაიგოს სამუდამოდ შემიძულებს
-ვისია ეს ბავშვი?
-ვერ გეტყვი.
-გაკვეთილების შემდეგ ვილაპარაკოთ
-უნდა მოვიშორო. დამეხმარე-მუცელზე ხელი მაგრად შემოვიხვიე
-თებეა დედაშენს უთხარი
-ის არ დამიჯერებს
-ხანდახან მგონია,რომ მმისი შვილი არ ხარ ისე სასტიკად გექცევა
-საუბედურო ისაა,რომ მისი შვილი ვარ


-როდესმე მიმატოვებ ალექს?
-რას ამბობ თებ?
- ვთქვათ რამე ისეთი გაიგე მიმატოვებ
-გაჩნია რას-გულზე ეკალივით გამესო



-ძმაო,მაგდალინა მხოლოდ გააუბედურებს თებეას,მომეცი უფლება ის მე გავზარდო
-არა,ანანო,ვიცი რომ შენ მისი მამიდა ხარ და მასზე ღელავ,მაგრამ არა..
-მაგდალინას ფსიქოლოგი სჭირდება
-ჩემს ცოლს ვერავინ დაეხმარება
-თებეა გაუბედურდება
-ჩემს შვილს მე გავზრდი.


1კვირაში გამომწერეს.მე კიდევ საშინლად არ მინდოდა იმ სახლში დაბრუნება
-ავარია როგორ მოხდა თებეა?
-უბრალოდ საჭე ვერ დავიმორჩილე
-რაზე ფიქრობდი საყვარელო?
-თავისუფლებაზე მაგდა
-დედა,დედა დამიძახე
-მე დედა არ მყავს.
-ისევ შენსას გაიძახი?
-მე თებეა არველაძე ვარ და ღვთისმშობლის სახელს ვფიცავ მაგ არაკაცს გავანადგურებ,მის ნამდვილ სახეს დაგანახებ
-გაჩუმდი თებეა
-რატომ ვერასდროს მიტანდი დედა?რა დაგიშავე? რატომ გეზზიზღები?
მე ხომ შენი შვილი ვარ
-შენი გაჩენა შეცდომა იყო.
-ნანობ?
-ვნანობ რომ საერთოდ გაგაჩინე?თუ იმას რომ მამაშენი ავირჩიე
-დედა მამას რას ერჩი?
- მან მე ვერ დამიცვა

დღიურში ჩანაწერი
25.08.2003

19წლის წინ

-ის შენი ახალი პარტნიორი ძალიან არ მომწონს გია.
-მაგდუუ,ის ჩვენი ახალი იმედია. შანსი რომ ეს პროექტი ძალიან მაგრად წავა და უფრო კარგ სახლში გადავალთ,ჩვენი ოცნება ასრულდება
-მაგრამ გია. რაღაც მაშინებს. ცუდი წინათგრძნობა მაქვს.
-მზად ხხარ საყვარელო?წავიდეთ ეს წვეულება ჩემი პროფესსიული წარმატებისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.

რესტორანში თავს ძალიან ცუდად ვგრძნობდი,თითქოს სული მეხუთებოდა.აივანზე გამოვედი და მთვარეს ვუყურებდი. ძალიან ბნელი და ნისლიანი ღამე იყო.
-აქ გაიყინებით ქალბატონო
-ბატონო გიორგი
-აიღეთ ჩემი პიჯაკი
-არა,მადლობა.-სასმლის სუნს ვგრძნობდი. საკმაოდ იყო შეზარხოშებული.-იცით უნდა წავიდე
-ვისთან თქვენს მეუღლესთან?
-დიახ
-მას ახლაა არ სცალია,პროექტის პრეზენტაციითაა გართული
-ბატონო გიორგი გამატარეთ
-ასეთი ლამაზი ქალი რატომ უნდა იყოს ასე მარტოდ?
-მე მარტო არ ვარ
-ქმარი გყავს რომელი 24/7ზე სამსახურშია? რომელიც შენზე მეტს პროექტებზე ფიქრობს?
-მთვრალი ხართ
-მთლიანად მინდიხართ მაგდალინა
მიახოლოვდებოდა. რომც მეყვირა მუსიკის ფონზზე ვერავინ ვერაფერს გაიგებდა,გარეთ კაცის ჭაჭანება არ იყო.წელზე ხელი შემომხვია მთელი ძალით და კიბეზე ჩამათრიაა. წამში მის მანქანაში აღმოვჩნდით
-არა ხელი გამიშვით არა გთხოვთ დამეხმარეთ ვინმემ. პირზე ნაჭერი ამაკრა და მთელი ძალით გამაკავა. და ამ დროს სად იყი ჩემი საყვარელი მამაკაცი?რატომ ვერ დამეხმარა და მიშველა?

დედას დღიური დავხურო და ტკივილით სავსე თვალებით შევხედე.. შენც იგივე გამოიარე რაც მე.

-მე იმ არაკაცის შვილი ვარ?- ამიტომ ვერ მიტან?
-შენ ჩემი შვილიც კი არ ხარ თებეა.
-დედა.
-ამდენი წელი მამაშენის დაჟინებული თხოვნით გზრდიდი
-დედაა მე იმ კაცის შვილი ვერ ვიქნები
-ცხოვრება ბუმერანგია თებეა.ცრემლებს ვერ ვიკავებდი და არც მწყდებოდა.
-ჩვენ ბევრუ ვიბრძოლეთ, დაის კაცი ციხეში გამოვამწყვდიეთ,მაგრამ ქონების წყალობით საზღვარგარეთ გაიქცა.დედაშენმა კი თავი მოიკლა.გიამ ვერ აიტანა ყველაფერში თავი და მე დაადანაშაულა და შენი თავი ბავშვთა სახლს არ მისცა. გესმის? იმ ნაძირალას შვილს ვზრდი ამდენი წელი რომელმაც ჩემზე იძალადა და ცხოვრება გამინადგურა.ვიცი რომ ნიკოლოზი შენზე ძალადობდა,დაგინახეთ იმ დღეს საშხაპეში. მაგრამ ხელი არ გავანძრიე გესმის? მინდოდა მის შვილსაც იგივე ეგრძნო რაც მე. მინდოდა შური ასე მეძია. რა ცინიკოსია ცხოვრება ხედავ? ნიკოლოზი ანასტასიას არ შეეხება არასდროს მივცემ ამის უფლებას,მაგრამ შენ ღირსი ხარ იმიტომ რომ მოძალადის შვილი ხარ.

მზად ვიყავი მკვლელობა ჩამედინა და ამ წამს მაგდალინა საკუთარი ხელებით დამეხრჩო



-და რა ახლა რა იქნება?
-ის ჩვენთან გაიზრდება
-მაგრამ ის ხომ იმ არაკაცის შვილია
-არაუშავს მაგდალენა ის უდანაშაულოა


ზუსტად იგივე ქონდა მას გამოცდილი რაც მე.,მიუხედავად ამისა წარბიც კი არ შეუხრია.შეეძლო დამხარებოდა ამ ჯოჯოხეთისგან ვეხსენი ის კი...



- ეს თქვენ ჩაიდინეთ?
- არვიცი
- გიმეორებთ თქვენ მოკალით ის ბატონი?
- არვიცი
- 35-ჯერ დანა თქვენ გაუყარეთ
- -არ ვიცი


-შენ ის მოკალი და ეს ჩემს გამო გააკეთე?
-მე ის მოვკალი,მაგრამეს შენს გამო არ გამიკეთებია.



6თვით ადრე

გამოწერიდან 3კვირაში უკვე შესანიშნავად ვგრძნობდი თავს,ნიკოლოზი თვალითაც კი არ მინახავს,ანასტასია ატარებდა დროს ჩემთან სულ. მზიანი ამინდი იყო,ხუმრობა ხო არ იყო 1 მარტს საგრძნობლად,რომ თბილოდა.ბედის ირონიაა ზუსტად 1წელი გავუდა რაც მე და ალექსანდრე დავშორდით. დღემდე ვერ ვხვდები ისს უბრალოდ მიყვარდა,თუ მასთან კარგად ვგრძნობდი თავს.მე ხომ მისი თებეა ვიყავი,მისი მზის სხივი ასე როგორ მომექცა. კინოში შევიარე,გადავწყვიტე ფილმისთვის მეყურებინა.
-ეს ფილმი ზედმეტად სევდიანია არა?
-უკაცრავად?
- თქვენთან მაქვს ფლირტის შანსი?
- უკაცრავად?!
- მე საბა ვარ. და შენი სახელი?
- თეებეა
- თებ რა ლამაზი ხარ. თითქოს საიდანღაც მეცნობი. მეცნობა ეს დიდი,თაფლისფერი თვალები,ოდნავ კეხიანი ცხვირი,გაბუშტული ტუჩები,გრძელი მუქი ქერა თმა. ეს ხალი რომელიც ლამაზად გაქვს ტუჩის კუთხესთან
- საბაა. ეიი როგორ მომენატრეე
- ჩემო ერთადერთო ბავშვობის მეგობაროო როგორ დაქალებულხარ
- აქ რას აკეთებ?
- აბაშაში 6წელიია აღარ ვცხოვრობ უკვე
- როგორ მომენატრე
- საერთოდ აღარ ჩამოდიოდი მას შემდეგსოფელში რაც მამაშენი გარდაიცვალა
- ჩემთვის ძალიან მძიმე იყო. ყვლაფერი მის თავს მახსენებდა
- გინდა ყავა დავლიოთ?
- როგორც ყოველთვის
- როგორც ყოველთვის 4კოვზი შაქრით ხო?
- უცნაურია გახსოვს
- არც არასდროს დამვიწყებია თე

თეე.. რამდენი ხანია ასე არავის დაუძახია და მაინც რა ლამაზი იყო მისი ბაგეებიდან წარმოთქმული "თე".


4თავი

-ძალიან გემრიელი ყავაა-
-ეს კაფე ძალიან მიყვარს ხშირად ვსტუმრობ
-მართლა?
-თე ვინმე გყავს? -მოულოდნელი იყო ეს შეკითხვა ჩემთვის
-მყავდა,მაგრამ მიმატოვა
-რა სულელია,შენნაირი გოგო როგორ მიატოვა.
-იქნებ მართალიც იყო?


***
-თე ეს თაიგული შენ მოგიტანე
-გმადლობ,საბ. ძალიან ლამაზია
-გვირილებია,როგორც შენ გიყვარს.
ალექსანდრემ არასდროს იცოდა რომელი ყვავილი მიყვარდა,მხოლოდ ძვირადღირებული ვარდები.


***
-ეს ფილმი ძალიან მიყვარს საბ
-გეშინია
-ფილმის? არა. მე ძალიან მიყვარს კი გის ეკრანიზაციები
-ამიტომაც მიჭერ მთელი ორი საათიხ ელს?
-ბოდიში ვერ შევამჩნიე

***
-გახსოვს როცა სოფელში ვიყავით,ძია თედოს ყანიდან სიმინდი მოვიპარეთ
-ხელი დამაფარე და მხოლოდ შენ გაილანძღე
-მაგ დროს უკვე ვხვდებოდი
-რას?
-რომ..

***
-თე რა ლამაზი ცაა არაა?
-ვარსკვლავები
-არც კი მჯერა რო ყველაზე ლამაზ გოგოსთან ეერთად მინდორში ვწევარ და ღამის ცას ავყურებ
-საბა
-ჰო
-და შენ გყავს ვინმე?
-შენს შემდეგ არავინ
-ეს ხომ მხოლოდ ბავშვური სიყვარული იყო
-იქნებ არ იყო?
-ბავშვურად მაკოცე
-და პირველი კოცნა მაინც ჩემი იყო
-საბა იმ დროს იმ ჰამაკში მარტოები ვიყავით 12-13წლისები. ჭიაკოკონობა იყო და ყველა წასული იყო. შენ რატომ დარჩი?
-იმიტომ რომ შენ დარჩი
-და ჩემთან ერთად ამიტომ კითხულობდი წიგნს?
-ჰო იმიტო რო არ მინდოდა შენი მარტო დატოვება
-და ამიტტომ მაკოცე?
-იმიტო გაკოცე,რომ უცებ მომინდა მე ვყოფილიყავი პირველი
-არც მახსოვს ეს კოცნა
-გაგახსენო?
სანამ გავიაზრებდი.ბაგეები ჩემს ბაგეებს შეუერთა. თვალები თავისდაუნებურად დამეხუჭა და ეს იყი ყველაზე სასიამოვნო რამდენიმე,ტკბილი წამი. თუმცა გამახსენდა უხეში შეხება,ნაჭრის გემო და ხელი ვკარი. გაოცებული მიყურებდა,გავიქეცი.

*
-რატომ გაიქეცი იმ დღეს თებეა?
-სიმართლე უნდა იცოდე,შეიძლება შემიზიზღო
-რა სიმართლე?
-ალექსანდრე ძალიან მიყვარდა.ერთ სკოლაში ვსწავლობდით.2წელი ვიყავით ერთად
-რატომ მიგატოვა თებეა?



-დარწმუნებული ხარ,რომ ეს გინდა თებეა?
-კი,მარიამ ამ ბავშვს ვერ გავაჩენ
-ვისია ეს ბავშვი?
-ნურაფერს მეკითხები
-პაციენტი თებეა არველაძე ბრძანდებით?
-დიახ
-მობრძანდით
საათნახევარში ყველაფერი მორჩა. ჩემი სიბინძურე ჩემგან წავიდა. ძალადობის ნაყოფი. 16წლის ვიყავი და ვერ ვხვდებოდი ჯერ კიდევ რა ხდებოდა ჩემს თავს. მკვლელად ვიქეცი საკუთარი შვილის მკვლელად.

გამოსულს ალექსანდრე და მარიამი შემხვდნენ
-აქ რას აკეთებ?
-ვწუხვარ მაიძულა ყველაფერი მომეყოლა
-შემთხვევით დაგინახე,კიდევ კარგი დაგინახე და შენი ტყუილის,ღალატის შესახებ გავიგე
-მე არ მიღალატია შენთვის
-ვისია ეს ბავშვი თებეა?
-გამაუპატიურეს. ჩემმა მამინაცვალმა
-და ამას ახლა ამბობ? არ მჯერა შენი
-ალექსანდრე გთხოვ მოიცადე
-რატომ არ თქვი?
-ანასტასიათუ დამემუქრა
-ჩვენს შორის ყველაფერი მორჩა თებეა


-მან არ დაგიჯერა? მიგატოვა?
-ვფიქრობ შენც აღარ მოგინდება ჩემთან ყოფნა
-თებეა
-ჰო..
- მე შენ მიყვარხარ...

-გამომყვები ცოლად?
-კიი

არც კი მჯერა,რომ შემიძლია ვთქვა მე ბედნიერი ვარ.

-ვთხოვდები
-როგორც იქნა მოშორდები ამ სახლიდან
-დაიკო. საბამ ხელი გთხოვა?
-ხო პატარავ.

-ვერსად ვერ წახვალ
-რა?ნიკოლოზ გაეთრიე ჩემი ოთახიდან
-იმ ბიჭს ცოლად ვერ გაყვები,შენ მხოლოდ ჩემი ხარ.მხოლოდ მე უნდა გაგჟიმო გესმის? ჩემს გარდა ვერავინ შეგეხება
-ნიკოლოზ გაეთრიეე.
მომიახლოვდა და ხელი მკრა.საწოლზე დავეცი ის კიდევ ჩემს ზემოდან მოექცა. არა ამას ისევ ვერ იზამ იგივეს ვერ გამიკეთებ. თავი დამანებეე. გთხოვ მიშველეე დედაააა.დედააა.

მაგდალინას ხელიდან გაუვარდა ჭიქა.რა ჯანდაბას აკეთებს მაგდა? ნუთუ გიამ სიკვდილის წინ ეს დაგიბარა? ნუთუ იმ საშინელი ავარიის წინ ეს დაგიბარა? თებეაა შენი შვილია შენ გაზარდე,როცა იმ საკაცეზე იწვა ხო გეშინოდა?ის ანასტასიასავით შენი შვილია,ანასტასია,რიმ იყოს მის ადგილას? შენ წლების წინ იგივე არ გამოიარე?ის უდანაშაულოა ისე როგორც ერთ დროს შენ.გონს მოეგეე. მაგდა შენ ასეთი არ იყავი.

-დედა,დედა თებეა ყვირის ზემოთ დახმარება სჭირდება
-შენს ოთახში შედი ანასტასია
-მაგრამ დედა
-ანა ახლავე შედიიი


დანა აიღო და კიბეები აირბინაა.
-ჩემს შვილს თავი დაანებე- განწირულმა დაიღრიალა
-რა გჭირს მაგდა? ის ხომ შენი შვილი არაა. ხომ გინდა მამამისის გამო პასუხი აგოს
- შვილებმა არ უნდა აგონ მშობლების გამო პასუხი. ჩემს შვილს მოშორდი თორემ მოგკლავ.
- რა?
- რას მასმევდუ ამდენი ხანი? გეკითხები რას მიყრიდუ საჭმელში?
- მაგდა
- მოკეეტე. მე ამას არასდროს გავაკეთებდი ესწლები რითი მწამლავდი? ამიხსენიი.რაც შენს მოწოდებულ საჭმელს აღარ ვჭამ ნელ-ნელა ფსიქიკა თავის ადგილას მიბრუნდება და საღ გონებაზე ვბრუნდები.გეკითხები რით გამაფრენინე
- -როგორც იქნა მიხვდიი. ძალიან მეამიტი ხარ მაგდუ როგორ იფიქრე რომ მართლა შეგიყვარებდი? შენი ქალიშვილი ისეთი ლამაზი და ახალგაზრდაა.შენ მასთან რა მოსატანი ხარ
- -ჩემს შვილს თავი დაანებეეე-მისკენ გაექანა და დანა შეარჭო
- დედააა!
35-ჯერ აჩეხა მაგდამ ნიკოლოზიი.
-დედა პოლიციაა მალე მოვა
-მაპატიე. მე მამაშენი სულ მიყვარდა,მაპატიე რომ მის დანატოვარს ვერ გავუფრთხილდი,თე მაპატიე დედიი.
-გაპატიეე.გაპატიეე....
ხელბბორკილდადებული წაიყვანეს. 15წელი ციხეში გაატარა მხოლოდ იმიტომ რომ სამართლიანობამ იზეიმა..



-დედაა,ვიღაც ჭაღარაშერეული კაცი მოვიდა
-ვინ დეე?
-არ ვიცი


ჰოლში გავედი და ვნახე სახე რომელიც საოცრად მგავდა
-თებეა რა ლამაზი ხარ შვილო
-შენ მამაჩემი ხარ?
- მაპატიე რომ ამდენი წელი არ ვიყავი შენთან
- -დააგვიანე მამაჩემი დიდი ხანია დავასაფლავე.

-თებეააა.
-ხო საბაა მარიამმა დარეკა
-როგორ არის ალექსანდრე?
-სიტყვებია გამოთქმა ისევ უჭირს.ექიმი ამბობს რომ მთელი ცხოვრება იქნება ეტლს მიჯაჭვული ის ხომმ მაღალი სართულიდან გადმოვარდა. ყველას თავისა მიეზღო
-ამას ნუ ამბობ საყვარრელო. ღმერთი ყველასს უყურებს

-დეაა.-ანასტასია დისშვილს ეძახდა
-დეა სად ხარ?
-დეიდა აქ ვარ.
-ბებიას სანახულებლად მივდივართ.წამოდი

-ეს რაარის?
-ის კექსი რომელსაც მე და მამას გვიცხობდი. ცოტაც დარჩა დე
-თებე შვილო


-დედა
-ჰო დეო
-ეს ბუშტები სად მიფრინავენ?
-ძალიან შორს.ღმერთთან.
-ჩვენი ოცნებები მიაქვს?
-კი
-ბაბუასთან?
-ბაბუსასთან.