"ხვალ ნონა მილანში მიფრინავს , მე და შენ მარტო დავრჩებით " _ ამ წინადადების გარდა არაფერი ესმოდა, მხოლოდ კაცის გესლიანი ხმა ტრიალებდა გონებაში და განგაშის სიგნალიც ავტომატურად ირთვებოდა. თავი გადარჩენის ბევრ საშუალებაზე იფიქრა, მაგრამ არაფერი გამოდიოდა პოლიციაში წასვლას აზრი არ ექნებოდა ბატონ მოსამართლეს ისეთი რეპუტაცია ჰქონდა ბავშვის სიტყვებს არავინ დაუჯერებდა თანაც სამხილების გარეშე და მტკიცებულებაც რომ ჰქონოდა ის მაინც ყველას მოისყიდდა . კარგად ხედავდა ბოლო თვეების განმავლობაში როგორ ცხოვრობდა , ფულის ნაკლებობა ახლა ნამდვილად არ შეაწუხებდა , ყველას მოსყიდვასა და დაშინებას შეძლებდა. ისეთი სტუმრები ჰყავდა ხოლმე მათი დანახვაც აშინებდა კირას, რომელიც მანამდე სუფრასთან მხოლოდ მამას ახლო მეგობრებთან ერთად ხვდებოდა ახლა ნებისმიერ დამნაშავეს შეეძლო იქ მიხვედრა და მის გვერდით ადგილის დაკავება. ვინ დაუჯერებდა, ვინ წაიყვანდა , ვინ დაიხსნიდა ნათესავები არ ჰყავდა გიორგის ყველა ახლო მეგობარი ქვეყნიდან გასული იყო და მათთან რომ მისულიყო საფრთხეში ჩააგდებდა. თომას და მის ხელისბიჭებს ყველაფრის ჩადენა შეეძლოთ . განგებ ასმენინებდა კაცი ისეთ ამბებს რაც 15 წლის ბავშვს შეაშინებდა , მის გავლენას აცნობდა და კირას ბოლო იმედიც გაუქრა. როგორ უნდა ეთქვა ამდენი თვე სექსუალური შევიწროების მსხვერპლი ვარო, ნონას მეურვეობას არ ჩამოართმევდნენ მას ხომ ისე იცნობდნენ როგორც კულტურულ ლედის . ეზიზღებოდა ეს ფარისევლური ყოფა, ამდენი სიყალბე რომელსაც ერთბაშად აეხადა ფარდა, მთელი სამყარო რომელიც ჯერ კიდევ არ ჰქონდა შეცნობილი .
_სკოლიდან დროულად გამოდი, მე გამოგივლი და არ მალოდინო ! _გულისცემა ისე აუჩქარდა მანქანის კართან მისულს კაცი რომ წამოეწია თეძოზე შეეხო. ისეთი კმაყოფილი სახით უყურებდა ამდენად ბედნიერი მოდის ქალაქში წასული ნონა არ იქნებოდა. დრო სახლში დაბრუნებამდე ჰქონდა და თითქოს ნაღმზე იჯდა , რომელიც მალე ნაფლეთებად აქცევდა თუ მის განეიტრალებას არ შეძლებდა.
პასუხი არ გაუცია, მანქანის უკანა სავარძელზე უსიტყვოდ დაჯდა და შავი კაბის მკლავით მაჯა ბოლომდე დაიფარა. ბოლო დროს სულ ასე იცვამდა, გრძელ შავ სამოსს რომელიც მთლიანად ფარავდა მის სხეულს, სილამაზესთან ერთად იმ დალურჯებების დაფარვა სურდა რომელიც ჰქონდა , ზოგჯერ მთლიანად უჩინარი უნდოდა გამხდარიყო, მაგრამ არ გამოსდიოდა.
იმდენად დაბნეული იყო სკოლის ეზოში შესულს ფეხი კაბის ბოლომდე დაშვებულ ნაჭერში აებლანდა და დაეცა. ხელისგულები ეწვოდა, მუხლებიც სტკიოდა და ტირილი რომ დაიწყო მაინც სულის ჭრილობების გამო ღვრიდა ცრემლს. ფიზიკურ ტკივილს ვეღარ აღიქვამდა , ეს იყო იმ მძიმე თვეების შედეგი , მაგრამ სხვებს აღელვებდათ . თავი რომ ასწია ირგვლივ უამრავი ადამიანი დაინახა . ყველანი დახმარებას ცდილობდნენ , მათ თვალებში სიბრალულზე მეტად ზიზღი იკითხებოდა , ყველა გოგო ელოდა როდის შეიცვლებოდა კირას სილამაზე სიმახინჯით ბიჭები წამსვე განერიდნენ როგორც კი უფროსკლასელი გამოჩნდა. საქმეს მიხედეთო ერთი თქვა და ყველანი გაიფანტნენ დარჩა მხოლოდ ის თავისი წრფელი მწუხარებით. ჩაიმუხლა , კირას ხელებს ფრთხილად შეეხო და ნაკაწრებს დახედა
_არაფერია , მშვენიერო ექიმთან შეგიყვან და მალამო გიშველის ... არ იტირო , თორემ მგონია შენთან ერთად მთელი სამყარო ტირის _ ხელის ზურგზე მოეფერა , თან ცრემლების შემშრალება სცადა, მაგრამ კირას მისი შეხება არ უნდოდა. სწრაფად გაითავისუფლა ხელები და ფეხზე წამოდგომა სცადა
_დახმარება არ მჭირდება, გმადლობ _ თვალსაც ვერ უსწორებდა ბიჭს, არასდროს მოსწონდა მისი ზედმეტი ყურადღება . გაწითლდა კიდეც მოულოდნელად წონასწორობადაკარგულს ხელი რომ შეაშველა და თავისკენ მიიზიდა
_ფრთხილად , ხომ ხედავ გტკივა და ნება მომეცი დაგეხმარო ... ტეხავს მარტო რომ გაგიშვა იტყვიან ეს რა არაკაცი ყოფილაო _თბილად უღიმოდა და ხელს არ უშვებდა . წამში ხელში ჰყავდა აყვანილი და შენობისკენ დგამდა ნაბიჯებს
_დამსვი , არ მინდა ასე წამიყვანო ... გთხოვ
_ დამშვიდდი, ნუ გრცხვენია და ხელები მომხვიე _ კარგად ახსოვდა როგორ ექცეობა ბიჭი, რომელიც მანამდე ყველაზე უხეში და უზრდელი ეგონა. ჩხუბისთავი , მექალთანე, ყეყეჩი ტიპი ისე ტკბილად ესაუბრებოდა გონებამ მისი დაიგნორება ვერ შეძლო.
კიბეზე ადიოდნენ შემთხვევით რომ დაინახა დუდა, მას კი არ შეუმჩნევია ,საკლასო ოთახში შევიდა კირას კი მასთან საუბრის გარდა არაფერი უნდოდა
_ ის ხომ დუდა იყო
_ვინ დუდა , შენთან რომ დვიჟენიობს ის სათვალიანი ტიპი?
_ხო, ჩემი მეგობარი
_კი ეგ იყო ... გუშინ დაბრუნდნენ და უკვე სკოლაშია. შენც ასეთი ბეჯითი მოსწავლე ხარ? _ბიჭს ყურადღების გადატანა უნდოდა კირა კი მხოლოდ დაბრუნებულ მეგობაზე ფიქრობდა, ერთადერთ ადამიანზე ვისთან საუბარსაც მოახერხებდა.
ექიმის კაბინეტიდან გამოსვლისთანავე დატოვა ბიჭი, მადლობა მოვალეობის მოხდის მიზნით უთხრა და ზედაც აღარ შეუხედავს ისე გაიქცა საკლასო ოთახისკენ . დუდა იქ ეგულებოდა, ამდენი ხნის შემდეგ ნახავდა , გული აუჩქარდა, ახსოვდა როგორ გაუჩნდა იმედის ნაპერწკლები, თვეების შემდეგ პირველად იღიმოდა გულწრფელად, პირველად უნათებდა თვალები , მაგრამ ის არ იყო , არსად იყო. მთელი დღე მას დაეძებდა, იქნებ სადმე რომელიმე გაკვეთილზე ეპოვნა,ცხრილი შეეცვალა და კირასთან ერთად არსად უწევდა ყოფნა.
-დუდაა, დამელოდე _ბოლოს მაინც იპოვნა, ფეხები სტკიოდა, მაგრამ მაინც გარბოდა. ტანზე გამოყვანილი გრძელი კაბა სიარულში ხელს უშლიდა, ოდნავ ასწია და მასთან მიირბინა. არ შეუმჩნევია დუდას რეაქცია, არც მისი უჩვეულო სიცივე დაუნახავს ისე მოეხვია , შვება იგრძნო ჩახუტებისთანავე და მისი სურნელით გაჟღენთილი ჰაერი ღრმად ჩაისუნთქა რატომ შეცვალე მასწავლებლები, ახლა ერთად ყოფნას ვეღარ შევძლებთ ... წამოდი , წავიდეთ ვისაუბროთ
_გაკვეთილი მაქვს , კირა
_გთხოვ, ამდენი დრო გავიდა ... ძლივს დაბრუნდით . ერთი გაკვეთილის გაცდენა ჩემს გამო არ შეგიძლია?
_წერა მაქვს
_კარგი , რა გაეწყობა ...მაშინ ჩვენს ადგილას დაგელოდები და რომ დაასრულებ გამოდი , გთხოვ _ მის სიცივეს არ იმჩნევდა, არ უნდოდა დაენახა და უკანასკნელი იმედის ნაპერწკალიც ჩაქრობოდა .
ეზოში ელოდა დუდას გამოჩენას, არც კი იცოდა რას ეტყოდა , უბრალოდ ელოდა იმ სიმშვიდეს რომელიც მას მოჰქონდა, მი გვერდით ყოფნის იმედი ჰქონდა . საუბრისას მიხვდებოდა რა უნდა გაეკეთებინა, იქნებ მოეყოლა კიდეც , მაგრამ რომ ეთქვა მერე რა მოხდებოდა, აზრები ერეოდა , ლოდინი უმძიმდა , ის კი ისევ არ ჩანდა .
_ბევრი დრო არ მაქვს ... _მოულოდნელად გამოჩნდა
_ასე სად გეჩქარება _დაიბნა, ხვდებოდა დუდა ძველებურა აღარ მოუსმენდა და ყველა სიტყვა ერთიანად გაქრა
_მალე ქვეყნიდან წავალთ ... შეიძლება სამუდამოდაც
_დამტოვებ ? _ სიტყვა გაუწყდა , ფეხზე მდგომ ბიჭს ქვემოდან ახედა და სუნთქვა შეეკრა ტკივილისგან
_ხელებზე რა დაგემართა _თითქოს ახლა შეამჩნია, არც შეხებია ისე მიუთითა სახვევებზე
_მტკივა _ სული ტკიოდა, ტიროდა და დაბინდული მზერით ძლის ხედავდა ბიჭს
_იმას რომ მიჰყავდი არ ტიროდი, ახლა გტკივა ?
_დამინახე? რატომ არ მოხვედი
_ზემოდან დაგინახე, ჩემს მოსვლას რა აზრი ჰქონდა უკვე გეხმარებოდნენ
_მაგრამ შენ სხვა არ ხარ , შენ დუდა ხარ _ეწყინა, იქნებ გაბრაზდა კიდეც
_მე სულ შენს გვერდით ვერ ვიქნები ქვეყნიდან მივდივართ , როგორ გაგრძელდება ჩვენი ურთიერთობა. ვინმე სხვა უნდა იპოვნო ვისაც დაელაპარაკები
_სულ ესაა? მე გელაპარაკები, შენ მისნენ და სხვა არაფერია ჩვენს შორის? _ ბიჭს მზერას არ აშორებდა ის კი გაურბოდა და ვინ იცის რა აზრები ტრიალებდა მის გონებაში . მიუახლოვდა , ემოციებისგან არეულს აღარაფერი ახსოვდა დუდას დაკარგვის შიში ამოძრავებდა _ გულწრფელად მიპასუხე , სიმართლე მჭირდება , გთხოვ _ ხელი ჩაჰკიდა და თითები ლოყაზეც შეახო
_სხვა რა უნდა იყოს შენ მზე ხარ მე მთვარე და შვენს შორის რა შეიძლება იყოს
_არა ! შენ მთვარე არ ხარ , შენ ხარ ცა _ სათვალე მოხსნა და ცისფერი თვალები კიდევ უფრო კარგად დაინახა _ უშენოდ მე ვერ გავანათებ , მჭირდები . ახლა შენს გარდა ვერავინ დამეხმარება, შენ თუ არ იქნები სამუდამოდ ჩავქრები, ჩემივე ნათება დამწვავს და ფერფლისგან მხოლოდ ფენიქსი აღსდგა _ ცრემლებმა ვარდისფერ ღაწვებზე იწყეს დენა, მწვანეები სულ მთლად ჩაიძირა სითხეში _გთხოვ, მითხარი მე და შენ
_მე და შენ დასრულდა კირა, მივდივარ
ამას არ გეგმავდა, არასდროს უფიქრია რომ ბიჭს თავად აკოცებდა , მაგრამ იმ წამს ვერ აზროვნებდა, ინსტიქტი მართავდა და ასე სცადა დუდას შეჩერება. გალეული მკლავები ყელზე შემოჰხვია, მანძილი გააქრო და ტუჩები სულ ოდნავ შეახო მის ტუჩებს . ეს იყო მისთვის კოცნა , ყველაზე ემოციური , გულისამაჩქარებელი , სულისშემხუთველი შეხება
_შენ მე გიყვარვარ, ვიცი და მეც მინდა სულ მიყვარდე მხოლოდ შენ , სხვა არავინ. ერთად ვიყოთ, შენთან ერთად წამოვალ ... ყველგან სადაც შენი გეგმები და ოცნებები წაგიყვანს. ერთად ბედნიერები ვიქნებით,ჩემსავით არავის ეყვარები ახლა თუ მხოლოდ მეგობარი ვარ შეგიყვარდები, აუცილებლად შეგაყვარებ თავს _ თვალებში ვერ უყურებდა, ისევ ახლოს იყო და ჩქარა ამბობდა სიტყვებს, რცხვენოდა იმის რაც გააკეთა და თან ემოციები არ უნელდებოდა. დარწმუნებული არ იყო, იცოდა დუდა რომ უყვარდა, მაგრამ მისი გრძნობების შესახებ არ იცოდა , ვერ ხვდებოდა
_კირა, შენ ... ღმერთო შენ რას ნიშვნავს გიყვარვარ. ეს რა თამაშია ... რა ერთად , დაგავიწყდა რამდენი წლის ხარ ? სად უნდა გამომყვე ,თითქოს დიდები ვიყოთ
_თუ ვიქორწინებთ მეურვე აღარ დამჭირდება და მათთან აღარ დავრჩები. მე დრო არ მაქვს , ბავშვები აღარ ვართ ... მჭირდები , გთხოვ _ ხელი ისევ ჩაკიდა, მანძილი როგორც კი გაიზარდა მაშინვე იპოვა მისი მტევანი
_დედაშენთან ცხოვრებას უნდა შეეგუო კირა, მესმის რთულია გიორგის გარეშე , მაგრამ ის დედაშენია და ერთმანეთი კარგად უნდა გაიცნოთ. შენ თუ მე ... მოკლედ მე და შენ ერთად ვიყოთ, ჩემი შეყვარებული გახდები და შემდეგ ... შემდეგ თუ მიხვდები რომ ჩემთან გინდა ცხოვრების გატარება , კირა შენ ჯერ ძალიან პატარა ხარ. ჩვენ ორივე პატარები ვართ... არც კი ვიცი რა წაიკითხე , რომელი რომანი ასეთი აღელვებული რომ ხარ _ფრთხილად შეეხო ლოყაზე და ცრემლები შეუმშრალა ,მაგრამ კირამ მოიშორა
_პატარა აღარ ვარ ! არ დამაცადეს ბავშვად დარჩენა, მე უკვე ზედმეტად დიდი ვარ , ლამაზი და თვალშისაცემი ამ წყეული გარეგნობის გამო . მერე აღარ იქნება დუდა, ან ახლა წავალთ ერთად სადმე , ყველას ეტყვი რომ ვქორწინდებით ან მერე , მერე აღარასდროს ვიქნებით ერთად
_რას ამბობ, ვერც კი იაზრებ რას მეუბნები... 15 წლის ხარ , ნაადრევ ქორწინებაზე ლექციებს შენ არ უკითხავდი გოგონებს ?
_დაივიწყე ყველაფერი რაც მითქვამს, მჭირდები _ ტელეფონი მღეროდა , მამინაცვალი ურეკავდა , ვერ ითმენდა სანამ ხელში არ ჩაიგდებდა _შეყვარებული ვერ ვიქნები
_ახლა არეული ხარ, ვერ ვხვდები რა გჭირს, მაგრამ უნდა მოხვიდე გონს ! _ხელი გაუშვა , უკან დაიხია და ისე განაგრძო საუბარი
_დუდა გთხოვ , ხელი არ გამიშვა _ შეხვეული ხელი გაწვდილი ჰქონდა, ტიროდა და მის ნაბიჯს ელოდა ის კი არაფერს აკეთებდა.
-მოგაკითხეს, გელოდება და გაჰყევი ...სხვა დროს ვისაუბროთ- გამოჩნდა პატივცემული მოსამართლე, რომელიც შვილობილს ელოდა . დუდასკენ გაშვერილი ხელი ცარიელი დარჩა, ბიჭს კვლავ სთხოვდა დარჩენას, ემუდარებოდა ის კი ვერაფერს ხვდებოდა , ჭირვეულ ბავშვს ხედავდა,რომელსაც მამინაცვალი არ მოსწონს.
იმ დღეს შევიწროება ძალადობაში გადაიზარდა. ყველაფერი აშკარა გახდა, იმ დღეს კირას ბავშვობა დასრულდა, იმ დღეს ვარდისფერი სათვალე გაქრა, ფერია დემონად იქცა. კადრები ერთმანეთში ირეოდა, იყო უძლურება, შიში, სირცხვილი , სიშიშვლე და შემდეგ წინააღმდეგობის უნარი, ძალა რომელიც მოვიდა და სრულიად გარდაქმნა ფერადი გოგონა. არასდროს ავიწყდებოდა შეგრძნებები,რომლებიც გაქცევისას დაეუფლა, ადრენალინის ჭარბი დოზა სისხლში რომ გაიფანდა და ისე იფეთქა როგორც თავგატეხილი კაცის იატაკზე დაცემისას. დეზორიენტირებული ღრიალებდა, ის კი უყურებდა და შიშს ვეღარ გრძნობდა, მხოლოდ ზიზღრს და სხვას არაფერს.
-დუდა მე -ისევ დაურეკა, ჯერ კიდევ სმენას უხშობდა საკუთარი გულის ხმაურიანი ფეთქვა - წამოვედი და გთხოვ
-კირა მორჩი ჭირვეულობას, მე მივფრინავ დრო არ მაქვს . არ ვიცი როდის დავბრუნდები
- ხელი ჩამკიდე და წამიყვანე აქედან ,გთხოვ...მოგიყვები მე
-ჩვენგან არაფერი გამოვა კირა...მე და შენ სრულიად განსხვავებული არსებები ვართ -საუბარი დაასრულა, ტელეფონი გათიშა და მშობლებთან ერთად მშვიდად დატოვა ქვეყანა.
აჯერადაც არეული მიაბიჯებდა, ეს კადრები ახსენდებოდა და არ იცოდა რა უნდა გაეკეთებინა. გაქცევაზეც ფიქრობდა, დუდას დატოვებისკენ მოუწოდებდა ბნელი მხარე, უსიტყვოდ მიტოვებაზე, სამუდამოდ მისგან წასვლას სთხოვდა და მაინც სახლამდე მივიდა. შევიდა თუ არა დუდაც მიჰყვა
_ხომ თქვი დალევას არ ვაპირებო
_რატომ არ მოხვედი . შენს თვალწინ რომ გამჟ.მოს ვინმემ ასე მშვიდად მიყურებ? მგონი სამში მოგწონს და ღალატზე რეაქცია იმიტომ არ გაქვს
_იმაზე არ გიფიქრია , რომ გენდობი? _ მშვიდი ტონი ჰქონდა, მაგრამ მისი სიტყვების შინაარსი ჟღერდა ხმამაღლა
_მენდობი... შენ მე მენდობი თუ გგონია , რომ ამ ორი წლის განმავლობაში სრულად დამიმორჩილე. შენს აჩრდილად მაქციე, გამომასწორე და მორჩა ჩემგან თავისტკივილს აღარ მიიღებ. არადა როგორ ცდები , ჩემო გულუბრტყვილო
_ისე ამბობ თითქოს მღალატობდე... ხომ თქვი არ დაგიმალავო -ფარული ეჭვი გაუკრთა ხმაში
_იმ ღამეს შენი საწოლიდან რომ წამიყვანა ზურამ ეგ არ ითვლება თუ ითვლება...ისე გცემეს იქნებ არც გახსოვს როგორ მეფერებოდა , იქვე შენს თვალწინ , სანამ მისი კუნთმაგარი ბიჭები ზედ გივლიდნენ _ კაბა მოიშორა, თმა გაიშალა და ღვინის ბოთლებით სავსე თაროსთან კედელს მიეყრდნო - როგორც კი სადმე მარტო წავალ მაშინვე უკან მომყვები, მირეკავ ან როგორმე მაკონტროლებ. ბავშვებთან მომივარდი ,ესაა ნდობა? შენ უბრალოდ გინდა დამარწმუნო,რომ ჩემი გჯერა სინამდვილეში კი შენც ისე მხედავ როგორც სხვები
_რა დაგემართა , რა მოხდა დღეს ისეთი ამ მდგომარეობამდე რომ მიხვედი და ასე იცავ თავს
_ასე ნუ მიყურებ, ასეთი იმედგაცრუებული სახე ნუ გაქვს ! გშორდები, მორჩა გათავისუფლებ და აღარასდროს მოხვიდე ჩემამდე, მე შენი სიბრალული არ მჭირდება- ბოთლი, რომელიც მანამდე ხელში ეჭირა იატაკზე დაანარცხა, წითელი სითხე თეთრ იატაკზე დაიღვარა და ნამსხვრევები მთელს ოთახში მიმოიფანტა- საერთოდ რატომ ხარ ჩემთან, მიპასუხეე რატოომ ხარ ჩემთან
_პასუხი არ იცი? _მიუახლოვდა, მკლავები შემოჰხვია როგორმე რომ გაეჩერებინა .ზურგიდან ეკვრიდა, მხარზე აკოცა და კიდევ უფრო ახლოს მიიზიდა _ გინდა კიდევ გაგიმეორო, რომ მიყვარხარ? ასე გავაუფასურებ ამ შესანიშნავ სიტყვას
_მატყუებ, სულ ვგრძნობდი ამას და ამიტომ არ გეკითხებოდი . პასუხი მაშინებდა , მაგრამ ახლა თამაშის გაგრძელებას აღარ ვაპირებ . სიმართლე მჭირდება !
_რატომ არ შეგიძლია ბედნიერებისკენ მიმავალ გზას გაუყვე, რატომ გინდა სულ უბედურება ეძებო , თავი დაიტანჯო და ცხოვრება გაირთულო _ ჩვეული ტონით აგრძელებდა საუბარს , ეფერებოდა და ასე ცდილობდა მისი გონების არევას _ შენ ჩემი ცოლი ხარ, მე შენი ქმარი და ჩვენ ერთად შევძელით ორი წლის გატარება.
_გეშინია რომ თუ დამტოვებ თავს მოვიკლავ? სისულელეა! მამაჩემი ჩემს თვალწინ მოკლეს, მის სისხლში ვიყავი ამოსვრილი , ირგვლივ დიდხანს არავინ იყო მხოლოდ მე და ის ვიყავით, თვალები მახსოვს, ცარიელი მზერა და სისხლის სუნი. დედაჩემს არასდროს ვყვარებივარ, პედოფილ მამინაცვალს რომ გავქცეოდი სკოლის ყველაზე ცუდ ტიპებთან ვიყავი. სხვებს ჩემს ადგილას კაცის შეხებაც ეზიზღებათ, მე კი პირიქით დომინანტი გავხდი და არ არსებობს ვინმე ვინც ჩემ გამო ყველაფერს არ დათმობს , ჩემთვის სიამოვნების მოსანიჭებლად წარმოუდგენელი გაუკეთებიათ ... ჯანდაბა მე ყველა უბედურება ჩავიდინე რაც მეზიზღება, დალევა დავიწყე, კაიფი და ორი აბორტი გავიკეთე , ალექსანდრეს სიკვდილიც გადავიტანე და გგონია თავს ახლა მოვიკლავ ? ეგ რომ შემძლებოდა წლების წინ გავაკეთებდი , როცა ხელი გამიშვი და მომიხდა ჩემი გარეგნობა გამომეყენებინა ბიჭების ტვინის ასარევას, როცა პატარა ძ.კნად ვიქეცი და ვერაფერი გავაკეთე საკუთარი პრინციპების დასაცავად. მამა იმედია იქედან არ მხედავს თორემ წარმოდგენაც არ მინდა როგორ შერცხვება, როგორ ვეზიზღები ახლა, როგორ წუხს,რომ დედაჩემს დავემსგავსე და არა მას, რომ ჩემზე დახარჯული თითოეული წამი გავაქრე, რომ მისი ღირსების ნატამალი არაა ჩემში... მე მაინც ყველაფერს მოვერიე თავისუფალი ვარ, არავინ და არაფერი მემუქრება . ერთ დღეს თუ სამყარო უჩემოდ განაგრძობს ბრუნვას ეს შენი ბრალი არ იქნება
_კიდევ რა გგონია, რატომ ვარ შენთან _ თავი ისევ ქალის ყელში ჰქონდა ჩარგული, ქალი მის შენელებულ გულისცემას გრძნობდა და ძალაგამოცლილი მთელი სხეულით ეყრდნობოდა
_შენ უნდა მითხრა რა გაიგე ისეთი, რომ აზრი შეგეცვალა
_ყველაფერი ...
_რას ნიშნავს ყველაფერი-სუნთქვა შეეკრა, ვერ ხვდებოდა რასაც გრძნობდა შიში იყო თუ რაიმე სხვა
_სასტუმროს ნომერში მიმხდარიდან დაწყებული საავადმყოფოს პალატის ყველა კადრით
_შეუძლებელია ...ზურა რომ დაიჭირეს ყველაფერი განადგურდა
_შენ მათთან მიხვედი, შენ დააჭერინე სანამ ჩვენ მივაკითხავდით , ხომ?- თითები მოუჭირა და თავისკენ შეაბრუნა - რა გააკეთე - კედელსა და კარადას შორის მიიმწყვდია
_აპირებდი იქ შესულიყავი სადაც შენი ადგილი არაა და ამის უფლება არ მოგეცი... თემას ნუ ცვლი
_თავმოყვარეობის აღდგენის საშუალება წამართვი და მეუბნები თემას ნუ ცვლიო? შენი სულელური წარმოსახვები უფრო მნიშვნელოვანია ვიდრე ის ,რომ ზედ გადამიარეს?
-სულელური წარმოსახვები რეალობა აღმოჩნდა, შენ უპირობოდ არ დაბრუნებულხარ. ჩემი გამართლების მიზეზები ჩაგივარდა ხელთ და იმიტომ ხარ ჩემი ქმარი
-ამას რა მნიშვნელობა აქვს,მთავარია შენთან ვარ და მანამ არ წავალ სანამ ჩვენს შორის სიკვდილი არ ჩადგება
-შენ სიყვარულის გამო არ დაბრუნებულხარ, არც იმიტომ რომ ჩემში დამალული კირა დაინახე... შენ მტკიცებულებების გამო მოხვედი - აღარ ბრაზობდა, ტიროდა და ჩამქრალი მზერით უყურებდა კაცის დაბნეულ ცისფერებს-ნახე რომ შენზე ვღელავდი, მადარდებდი და იმ ნაბიჭვართან ჩემი სიამოვნების გამო კი არა შენს გადასარჩენად წავედი . ნახე,როგორ გავათამაშე ტიპი ,რომლისაც ნახევარ ქალაქს ეშინია . ნეტავ იცოდე ეგეთი რამდენი გამომიყენებია ... შენ მე არ მიცნობ, შენ მე მაინც ვერ გამიცანი. ადრეც არ იცოდი ვინ ვიყავი, შენ მხოლოდ ჩემი მწვანე თვალები და ოქროსფერი თმა გიყვარდა . შენთვის მე ის ბრილიანტი ვიყავი ,რომელსაც ხელს ვერ ახლებდი ,რომელიც დაკარგე და მერე დაბრუნებას ელოდი, ახლა ხელში გყავს და გინდა ისე დაამუშაო როგორც მოგესურვება...მე სულ ეს ვარ
-დავაგვიანე, შენი დანახვა მაშინ ვერ მოვახერხე ...იმ პატარა აღელვებულ გოგოს არ დავუჯერე, საკუთარ თავს არ ვენდე ვერ დავიჯერე რომ გიყვარდი,რომ მართლა შეგეძლო ჩემთან ერთად ყოფნა ...მე გხედავდი,მაგრამ შენს გვერდით საკუთარ თავს ვერ . მე მიყვარხარ, მთელი ცხოვრებაა მიყვარხარ . ვიცი ვინც ხარ, ვიცი ვინც გინდა რომ იყო და
-არაფერი იცი, შენ ჩემი აღარ გჯეროდა, შენ ნინასთან იყავი და ჩემკენ ერთი ნაბიჯიც არ გადმოდგი, შენ მე გამიშვი , შენ ჩემზე უარი თქვი და ნიკოს რომ არ გაეგო მისი პატარა სულელი და შენზე უგონოდ რომაა შეყვარებული,რომ არ გაბრაზებულიყო, სხვა გამოსავალი რომ ეპოვნა ახლა მასთან იქნებოდი. ნიკომ დაინახა,რომ ნინას შანსი ჰქონდა , შეეშინდა თქვენი ერთად ყოფნის და იმიტომ გიკეთია თითზე ბეჭედი- კაცის მაჯას თითები შემოჰხვია, ოქროს რგოლი მოაძრო , გაოცებულს შეუტია - ეს ყველაფერი ყალბია , შენ ჩემთან არ მოხვიდოდი მე რომ მასთან ს.ქსი მქონოდა, მე რომ მართლა არ დავინტერესებულიყავი შენი მდგომარეობით შენ არ ეცდებოდი ჩემთან დაბრუნებას
-თითქოს რაც გააკეთე ცოტა იყო... სასტუმროს კადრები რომ ვნახე თავი ვერ შევიკავე ისე ვაღებინე , იმდენად ამაზრზენი იყო შენი სახე დიდხანს ვფიქრობდი ჩემთანაც ასე ხომ არ თამაშობს-თქო. ისე წამოხვედი კაცი დარწმუნებული იყო ,რომ მასთან ყოფნა მოგწონდა,რომ მე ოდნავადაც არ გაღელვებდი. შენ ისე ასრულებდი ამ როლს... ამის დედას შევ.ცი მე შენთან მაინც მოვედი და შენ იმ ნაბჭვრისთვის ანგარიშს გასწორების უფლებაც წამართვი . ისევ შენ ბრაზობ, ისევ შენ გარბიხარ, ისევ შენ მიშორებ და ურცხვად შეგაქვს ეჭვი ჩემს გრძნობებში - ღრიალებდა, უცებ ყველაფერმა ერთად იფეთქა ,კონტროლი დაკარგა- აღარასდროს მითხრა,რომ მე შენთან რაღაც პირობების გამო ვარ ...მირჩევნია მითხრა ვეღარ გიტანო, შენთან ყოფნა აღარ შემიძლიაო ვიდრე ჩემს შენდამი სიყვარულს შეეხო . მეც მაქვს ჩემი ლიმიტი და იცოდე ერთხელ უბრალოდ წავალ იმიტომ,რომ ვეღარ გავუძლებ და არა იმიტომ,რომ აღარ მეყვარები ან ვინმე სხვასთან გავიქცევი . ნინას უბრალოდ დრო სჭირდება, როდესაც შეხვდება ნამდვილ სიყვარულს მიხვდება, რომ მე ბავშვური გატაცება ვიყავი და ბევრს იცინებს . შენ არ გაბედო მასთან დაპირისპირება, ნინა ხელშეუხებელია !
-იცოდი , სულ იცოდი რომ უყვარხარ და ისე იქცეოდი თითქოს მეჩვენებოდა. შენ მას იცავ ჩემგან?! როგორ ბედავ ჩემზე მეტად გიყვარდეს
-მხოლოდ ეს გაღელვებს იმის შემდეგ რაც გითხარი? - ზურგით იდგა ისევ შებრუნდა და გაიცინა- სხვა არაფერი გაქვს სათქმელი?
-რა გინდა გითხრა, რომ შენთან არ ვთამაშობ?რომ მჭირდები, მინდიხარ, მაგიჟებ, ვერ გშორდები და ერთადერთი ხარ ვისთანაც გრძნობები მაკავშირებს? ეს ყველაფერი გითხრა მას მერე რაც ნინას იცავ? შენ გვერდიდან არ იშორებ იმ ქალებს ვისაც იცი რომ უყვარხარ, ასე იმაღლებ თვითშეფასებას , გეგმა ბე გაქვს მე არ ვიქნები და ჩამნაცვლებ, მათგან სულ მიიღებ სიყვარულს ...კიდევ რამდენი გყავს ეგეთი გგონია არ ვიცი? ყველა ქვეყანაში ჩნდება ვირაც ვინც ნებისმიერ დროს მიგიღებს - მიახლოების უფლება აღარ მისცა , მთელი თარო გადმოაყირავა, ყველაფერს ამსხვრევდა და თავში დაგროვილი აზრების ნაწილს ათავისუფლებდა - შენ ისევ იმ პატარა ბიჭს ჰგავხარ,რომელმაც გამიშვა და რომელიც მხოლოდ შემდეგ გამოფხიზლდა სხვებთან რომ მნახა, მერეც არ მოვიდა ხელი არ ჩამავლო და არ მითხრა ჩემი ხარ, მე გიყვარვარ ,არავის დავუთმობ შენს თავსო ... შენ ახლაც შეგიძლია დამთმო, შენ ახლაც გგონია,რომ მე წავალ , შენ ისევ არ გჯერა , შენ მხოლოდ გებრალები , დანაშაულის შეგრძნებაც გაქვს იმიტომ რომ ყველაფერი მოგიყევი
-მე შენს თავს არავის დავუთმობ, მე აღარ ვარ ის პატარა სათვალიანი ბიჭი და უკან არ დავიხევ! შენ ჩემი ხარ, მხოლოდ მე გიყვარვარ,მე გინდივარ , მე ვერ მთმობ - მაინც მიუახლოვდა, ხელი ჩაავლო ,თავისკენ მიიზიდა - დამარხე წარსულში ის სულელი ბავშვი რომელმაც დაგთმო !
-კიდევ თუ მატკენ , გეფიცები ამჯერად ჩემთან ერთად დაგწვავ. ერთად დავიფერფლებით ! -
................
თათულის ქორწილმა კიდევ ერთხელ გადაისროლა წარსულის მოგონებებში.გიორგის ყველა მეგობარი იქ იყო, კვლავ ძველებური კავშირით, ურთიერთობა არავის გაუწყვიტავს მხოლოდ კირა ჩამოშორდა ყველასა და ყველაფერ ძველს. თავს ისე გარიყულად გრძნობდა, იმდენად აღიზიანებდა მათ მზერაში დანახული ფარული აზრები, ყველას იცნობდა, იცოდა რასაც ფიქრობდნენ , რა წარმოდგენაც ჰქონდათ . გიორგის ხასიათზე საუბარიც დაიწყეს, იმის მანიშნებლად თუ რამდენად არცხვენდა კირას პერსონა მის ხსოვნას. იმდენი დარტყმის დაიგნორება მოუხდა მალევე გამოეცალა ძალა, რთული იყო ფხიზელი გონებით თავის გაკონტროლება, ღიმილის მორგება და ისე მოქცევა თითქოს ვერ ხვდებოდა მათ მინიშნებებს.
-ნატალი, გახსოვს ის გოგონა? დუდას რომ გავაცანი რამდენიმე წლის წინათ ... ჯერ ისევ არ დაოჯახებულა, გადაჰყვა მამის საქმეებს. ნამდვილად სანატრელი შვილია, საამაყო სულ მარტომ შეძლო ყველაფერი , გაოგნებულია კოტე მისი პროფესიონალიზმით
-მახსოვს , ვკონტაქტობთ კიდეც... რაღაც ბისნესშეთავაზება ჰქონდა , დუდასთან მეგობრობს კიდეც . როგორც აღმოჩნდა ჩვენი კირას დიდი გულშემატკივარია, ისე სთხოვა რეკლამაში მონაწილეობა.. დუდამ აწარმოა მოლაპარაკებები თორემ ჩვენი კირა ბევრ შეთავაზებას არ თანხმდება - არ ელოდა დედამთილი თუ მსგავსად დაიცავდა. ყელში ბურთი გაეჩხირა, ცოტაც და ემოციებისგან ტირილს დაიწყებდა . ქალი ხელზე რომ მოეფერა და გაუღიმა ისე მოუნდა ჩახუტებოდა თავი ძლივს შეიკავა - დუდა სად არის დე?
-ჯერ კიდევ ფოტოების გადაღება გრძელდება , მეც წავალ ვუშველი თორემ ხომ იცით როგორ არ უყვარს- სასწრაფოდ დატოვა, შენობისკენ დაიძრა და იქაც უამრავი ვინმე დახვდა, სრულიად მოულოდნელად გზა ნაცნობმა კაცმა გადაუღობა
-რამდენი წელი გავიდა, კირა ... ვერ ვიფიქრებდი თუ აქ შევხვდებოდით - ეცნობოდა,მაგრამ ვერ იხსენებდა
-ზოგჯერ ასეც ხდება- გვერდის ავლა სცადა ,მაგრამ ხელი მკლავზე მოხვია და შეაჩერა
-ამჯერად ვერ გამექცევი , დაწყებულს დავამთავრებთ მეორედ რომ შევხვდებით-მეთქი დაგპირდი და შეგისრულებ
-პატარავ, წარმოდგენა არ მაქვს რა დაგესიზმრა საერთოდ ვინ ხარ და რა ოცნებებს აჟღერებ... მოგისმენდი ,მაგრამ დრო არ მაქვს - სრულიად შეეცვალა განწყობა, იერიც ირონიული გაუხდა , ხელი გაითავისუფლა , თვალი ჩაუკრა და კიბეს თითქმის სირბილით აუყვა. რაც შეიძლება მალე უნდოდა მარტო დარჩენილიყო ის კი უკან მიჰყვებოდა
-ერთხელ უკვე დამადე , მეორედ არ გამოგივა ...
-რატომ არ შეგიძლიათ კაცებს თქვენი ეგოს დაოკება სანამ ბოლომდე არ ჩავკლავთ თქვენში? -ღრმად ჩაისუნთქა და უკან მიბრუნდა, უკვე მეორე სართულზე ,დერეფანში იდგნენ - ნუ მიწვევ , გეფიცები არ გაგიხსენებ და თუ კიდევ იქნები ჩემს თვალსაწიერში გამახსენდება რა ხარ
-ვიცი გახსოვარ, თამაშს შეეშვი და თავისუფალი ოთახი ვიპოვნოთ... აშკარად გაღიზიანებული ხარ , დაგამშვიდებ
-ხელებს თუ არ მომაშორებ , ვიზრუნებ რომ მოგტყდეს და ძალიან დიდხანს დანძრ.ვაც არ შეგეძლება - წელზე შემოხვეულ ხელს დახედა, ჩაიცინა და კვლავ მშიდი ტონით განაგრძო საუბარი
-გასიამოვნებენ ეს ხელები და დამტვრევის სურვილი გაგიქრება, პირიქით- ხელი საჯდომზე ჩააცურა და კირას დაგროვილი ბრაზიც საკუთარი თავსკენ მიმართა. ეშმაკი გააცოცხლა, თვალებში ჭინკები უხტოდნენ, კაცს მოულოდნელად მოხვია მკლავები და ფართოდ გაუღიმა
-რახან არ იშლი შანსს მოგცემ,მაგრამ თუ არ მომეწონება ვინმე გყავს ვინც უხმაუროდ გადაგიყვანს კლინიკაში? - ყურთან ესაუბრებოდა, გონებაც აურია
-კარგად ხუმრობ
-არ ვხუმრობ , თუ არ მომეწონები ხელი მოგტყდება ... დარწმუნებული თუ არ ხარ საკუთარ შესაძლებლობებში შენ უკეთ იცი - ზურგი აქცია და ოთახში შევიდა . კარი დახურული არ ჰქონდა უკან რომ მიჰყვა და შესვლისთანავე დაიწყო პერანგის ღილების გახსნა
-გამოწვევას ვიღებ
სიგარეტის ღერი ტუჩებსშორის ჰქონდა მოქცეული , ფანჯარასთან იდგა და უყურებდა როგორ იხდიდა ბიჭი . ეზოში შეკრებილებს გადახედა, სულისშემხუთველად მოქმედებდა თითოეული მათგანი . ბევრი არ უფიქრია ისე აიკეცა კაბა , საცვალი გაიხადა მუჭში მოიქცია და საწოლზე მჯდომს პირი გააღებინა , სიგარეტის კვამლი პირდაპირ მისკენ მიდიოდა , ხელის შეხებაც არ ადროვა ისე შემოახვია მაჯაზე თავისივე ქამარი . ემოციებისგან აღტკინებულს გონებას ურევდა და სრულიად უმოქმედოს ხდიდა.
-რა ჯანდაბაა ... ტატო ,შე ს.რო დუდას ცოლს დაეძებდი ? - ყველაფერი აირია მოსე რომ შევიდა, კარი უცებ მიხურა და გაფართოებული თვალებით შეხედა საწოლზე გადაწოლილ ბიჭს - დუდა მოდის , ჯანდაბა დუდა მოდის შეიშლება...უეჭველად შეიშლება
-დამშვიდდი ... ს.ქსი არ გვაქვს . მისთვის თითების მოტეხვას ვაპირებდი , სხვას არაფერს -ბიჭს მოშორდა და წარბები შეკრა- ის რა შენი მეგობარია?
-დუდა თუ მოკლავს აღარ იქნება -ხელის გახსნა ვერ მოასწრო , დუდა შევიდა და დაინახა საწოლზე მიბმული ბიჭი პირში გაჩრილი გიპიურის საცვლით, იქვე მდგომი მოზე , კირა სიგარეტის ღერითა და ანთებული თვალებით- ჯანდაბა, ჯანდაბა !
-ბავშვები თამაშობენ , წავიდეთ თორემ თათული გაბრაზდება -კარისკენ დაიძრა, რატომღაც ფიქრობდა,რომ დუდას რეაქცია არ ექნებოდა,მაგრამ შეცდა
-დარჩი !- ახლოს მიიზიდა, ხელი კაბის ქვეშ შეუცურა და სიშიშვლის შეგრძნებისას თვალები სისხლისფერი გაუხდა - შენი წესებით თამაშობენ ? დღეს და თან აქ ?
-ასე ხშირად არ ვიქცევი, მხოლოდ საჩვენებელ თითს მოვტეხდი -მშვიდად განუცხადა და ღრმად ჩაისუნთქა- გართულება საჭირო არ არის. მოსეს მეგობარი აღმოჩნდა, ვაპატიებ სითავხედეს , ხომ ასეა? - ბიჭისკენ გაიხედა, ფერდაკარგული რომ უყურებდა წყვილს
-1 წუთს გაძლევ ყველაფრის მოსაყოლად- თვალიც ვერ გააყოლა ისე სწრაფად სწვდა ყელში ბიჭს და ღრიალით დააცხრა თავს
-ადრე შევხვდით, კლუბში ვეჩალიჩებოდი, საპირფარეშოში გამოკეტილი დამტოვა ნახევრად შიშველი და იმის მერე ველოდები როდის შევხვდები. აზრზე არ ვიყავი ვინ იყო, გეფიცები ... თითებს დაგამტვრვეო, ის მგონი მართლა აპირებდა ...ჯანდაბაა გეფიცები დუდა . შეშლილია, უნდა დამეჯერებინა იდიოტი ვარ, გამაფრთხილა და მეგონა ხუმრობდა- არც ჩაუსუნთქავს ისე თქვა ყველა სიტყვა , კირას არ ესმოდა უკვე ოთახიდან გასული იყო , დერეფანში მიაბიჯებდა დუდა რომ დაეწია, ხელი ჩაავლო და თავიანთ საძინებელში შეიყვანა . კარზე ააკრა, გასაღები გადაატრიალა და თითები ყბაზე მოუჭირა
-როდის შეეშვები ამ თამაშებს!
-მასთან დაწოლას არ ვაპირებდი, იდიოტები არასდროს მიზიდავდნენ ...მოსეს უთხარი მეგობრები შეარჩიოს
-იცი მაინც ის ვინ არის? თავდაცვის მინისტრის შვილია , ჯერ 22 წლისაა და მისი მიგდება როდის მოასწარი
-არ მახსოვს, რა გავაკეთო ისიც არ მაღელვებს ვისი შვილია. მცხელა, ყველამ ერთად გამაცოფა და მჭირდება რაიმე რაც დამამშვიდებს, როგორც სჩანს შენც ძალიან ხარ აღელვებული... ვულკანს ამოფრქვევა შველის მხოლოდ, მზად ვარ ლავამ დამწვას - ყბაზე მოჭერილი თითებისგან თავი გაითავისუფლა, საჩვენებელი და შუა თითი პირში შეიცურა , შემდეგ კი ფეხებსშორის გადაიტანა - იმოქმედებ თუ წახვალ
-ეს იყოს უკანასკნელი, მეტჯერ მოსესთან შენი თამაშების კვეთა არ უნდა მოხდეს !
-მომწონს რომ ბრაზობ და მიყვარს ამ ბრაზისგან გათავისუფლების პროცესი
დუდას ცეცხლი ჩაქრა, მაგრამ თავად ისევ ეზოში დაბრუნება რომ მოუხდა ეს არ მოსწონდა. ბოლოს მაინც სასმელით სავსე რამდენიმე ჭიქის დაცლა მოუხდა, მოცეკვავე ბრბოს ქმართან ერთად შეერია და თამამად განაგრძო მუსიკის რიტმზე სხეულის რხევა. დუდას გარდა ყველა გააქრო, მხოლოდ ის დარჩა ,მისი შეხება, თვალები და მუხტი , რომელსაც დაძაბულობა მოჰყვებოდა ,მაგრამ ვნების ცეცხლი ჭარბობდა.
................
რთული იყო ყოველი დღე ,როცა დუდას მშობლებთან ერთად ცხოვრება. მათ სახლში თავს ისე გრძნობდა როგორც გალიაში გამომწყვდეული ჩიტი. კარგად იცნობდა , იცოდა მათი შეხედულებების, ურთიერთობების შესახებ და მაქსიმალურად ცდილობდა თვალში არ მოხვედროდა . დიდ დროს ქალაქში ატარებდა, რამდენიმე ადგილი მოეწონა და იქ რჩებოდა სანამ დუდას თავისუფალი დრო არ გამოუჩნდებოდა, თავს ისე დაკარგულად გრძნობდა ბოლო დროს სრულიად უფერული გახდა, თავდაცვის ყველა ბნელი საშუალება უკუაგდო და გაიყინა. უფრო მეტად ჩაიკეტა წარსულის ლანდებიც მოსვენებას არ აძლევდნენ, მარტოობის შეგრძნება ისე გაუმძაფრდა ყოველი დღის დაწყება აწუხებდა. განსაკუთრებით საღამოს რიტუალური ოჯახური ვახშმის პროცესში გრძნობდა როგორ ეკვროდა სუნთქვა, ხედავდა იმას რაც თავად არასდროს ჰქონია. მზრუნველ მშობლებს, დედას ,რომელიც ზრდასრულ შვილებსაც კვლავ ძველებურად თბილად ესაუბრებოდა, მასში არსებული სიყვარული იღვრებოდა თითოეული სიტყვიდან, სიამაყე და სიხარული რომელსაც დუდას მიმართ განიცდიდა დაუფარავი იყო . უმცროსი ვაჟი,მოსე ძმისგან სრულიად განსხვავებული ,მაგრამ მაინც საერთო ფასეულობებით კირას სიყვარულს უპირობოდ იმსახურებდა. მოსესთან ყველაზე მარტივი იყო ურთიერთობა, მასთან მშვიდად საუბრობდა , ხვდებოდა მის ყველა დაფარულ სურვილს და ბევრი თემის განხილვაც შეეძლოთ. სიამოვნებით უსმენდა , მასთან მეგობრობა გულწრფელად სურდა .
აუზთან ,შეზლონგზე იწვა წელს ზემოთ სრულიად შიშველი ბიკინისამარა მზის სხივების ქვეშ ნებივრობდა მოსე რომ დაადგა თავზე და სათვალე მოხსნა
-გძინავთ ქალბატონო რძალო?
-რომელი საათია? დანარჩენებიც დაბრუნდნენ?
-არაა, მხოლოდ მე ... საღამოს ისევ უნდა გავიდე დუდასთან ჩამიწყობ საქმეს?- მის ფეხებთან ჩამოჯდა და ზურგზე თითები ისე ააყოლა თითქოს მასაჟს უკეთებდა- შენთან ვალში ვიქნები
-ისევ შეყვარებულს ხვდები? -თავი მოატრიალა და გვერდულად გახედა - გვიან დაბრუნდები თუ საერთოდაც არ
-დავბრუნდები ...
-შენს ასაკში წესით არ უნდა ბრუნდებოდე
-ჯერ არაფერი გვაქვს და ესენი თუ სახლში გამომკეტავენ , პრინცესა მე გავხდები . ეგეთი ბიჭები ვის მოსწონს
-მე მომწონდა შენი ძმა , ცუდი ტიპობა საჭირო არ არის ! ჭკვიან გოგონებს მოსწონთ კარგი კაცები და არა ხულიგნები , თუ შენგან ითხოვს დანაშაულის ჩადენას ე.ი სწორი გოგო არ არის და მის გამო ცუდ საქმეებში არ უნდა გაერიო - ინსტიქტურად წამოიწია და სერიოზული გამომეტყველებით განაგრძო საუბარი . ბიჭმა კი სახეზე ხელები აიფარა
-ამ ფორმაში მყოფი რომ მაძლევ დარიგებას გგონია რამეს ვიმახსოვრებ?
-მაიმუნობას შეეშვი, სერიოზულად გეუბნები... ერთი შეხედვით მარტივი ნაბიჯი შესაძლოა დამანგრეველი აღმოჩნდეს და სადღაც უფსკრულში გადაგჩეხოს. ნუ დაისტრესები,მაგრამ არც ზერელედ უყურო ცხოვრებას ,გთხოვ დუდას ნუ ამინერვიულებ თავისტკივილად მეც ვეყოფი - გადმობრუნდა, მკერდიც დაიფარა და კაბაც გადაიცვა . სულაც არ შეუნიშნავს დუდა სახლიდან რომ უყურებდათ . მინის კარი, რომ გაიღო და უკანა ეზოში გავიდა ამ დროს უკვე ბიჭს თმებს ურევდა - მასაჟის გაკეთება მშვენივრად გამოგდის შენს ძმასაც ასწავლე
-რა უნდა მასწავლოს?
-როგორ უნდა იყო თავისუფალი, მშვიდი და ნაკლებშეზღუდული კიდევ ის თუ როგორ უნდა დაამშვიდო დედა მე რომ დამაგვიანდება , როგორ არ გაარკვევინო მამას ჩემი ადგილსამყოფელი - ბიჭი მისკენ დაიძრა, გაბადრული სახით ჩამოთვალა ყველაფერი და წარბებშეკრულს ფართოდ გაუღიმა
-წადი , მიდი დამტოვე ქმართან - დუდასთან მიირბინა, ბიჭს ხელით უბიძგა და ქმარს მოეხვია -ადრე რადგან დაბრუნდი სადმე წავიდეთ , ხომ წავიდეთ?- თვალებში უყურებდა და ბავშვივით გულწრფელად უღიმოდა -დუდაა ,მითხარი რომ წავალთ
-შიშველმა არ იარო-თქო ხომ გაგაფრთხილე კირა? აქ მარტო არ ვცხოვრობთ და შიშველი სიარული ნორმა არ არის ! - ქალის მკლავები მოიშორა, მაჯებზე უჭერდა , გაბრაზებული მზერით დაჰყურებდა და აქრობდა მის ნათებას
-სახლში არავინ იყო და მე მხოლოდ რუჯის მიღება მინდოდა ... შენები გვიან ბრუნდებიან იმ დრომდე მზეც ჩავა, ჩვენც გავიდეთ
-მოსე ბავშვი არ არის, კაცია და ნუ იქცევი ისე თითქოს არ იცოდე რა გავლენა გაქვს მთელს კაცთა მოდგმაზე
-შენ რა მართლა ეჭვიანობ თუ რას აკეთებ...რამდენჯერმე დავაიგნორე ,მაგრამ უკვე ზედმეტია დუდა. ის ხომ მოსეა, რომ დაიბადა მე და მამა საავადმყოფოშიც კი მოვედით , ხელში მეჭირა
-და ამას რა მნიშვნელობა აქვს , ეგ მას საერთოდ არ ახსოვს ...
-მისი ასაკის შვილი შეიძლება მყოლოდა , ბავშვია და შენი აზრების უნდა გრცხვენოდეს- უყურებდა, მზერას არ აშორებდა იმ იმედით რომ მის სახეზე ხუმრობის მცირედ ნიშანს მაინც დაინახავდა,მაგრამ არა , ის სრული სერიოზულობით საუბრობდა. ყველაფერი ერთბაშად დაბნელდა, ყელში გაჩენილმა ბურთმა ზრდა განაგრძო და ტირილის ზღვარზე მყოფმა ძლივს შეძლო საუბრის გაგრძელება- იმედია არ ფიქრობ,რომ მე მას ვეარშიყები
-ასეა თუ ისეა ნუ გავიწყდება ვინ ხარ და დაიცავი გარკვეული დისტანცია ჰორმონებმოჭარბებულ,საკუთარ თავში გაურკვეველ ბიჭთან
-არ დავივიწყებ ვინ ვარ - საბოლოოდ მოშორდა, ზურგი აქცია და სირბილით დაფარა მანძილი სააბაზანომდე. კარი რომ დახურა ცრემლებმაც გადალახეს ჯებირები. იატაკზე იჯდა და მანამ ტიროდა სანამ სუნთქვა არ გაუჭირდა, ნაბიჯების ხმა რომ გაიგო დუშის ქვეშ დადგა , წყლის წვეთებით დაფარა ცრემლები .
- სად გინდა,რომ წავიდეთ ? - კოცნიდა და აქაფებულ სხეულზე თითებს ნელა დაატარებდა-კლუბში ვიცეკვოთ და დავლიოთ , ხვალაც შენთან ვიქნები
-გიცეკვებ საძინებელში და შემდეგ კლუბშიც წავიდეთ - ყველა გრძნობა დამალა, ტკივილს მოერია, ნიღაბი აიფარა კვლავ ძველებურად განაგრძო თამაში ახალი წესებით ახალ ჭრილობასთან.