ნინი!
-დედა გთხოვ თავი დამანებე-სლუკუნით უთხრა გაღიზიანებულმა გოგონამ და მაშინვე ყურსასმენები მოირგო, საწოლზე გადაწვა და სასურველი მუსიკის არჩევის მერე ჭერს გაუშტერა ტირილისგან ჩაწითლებული თვალები
-არ იცვლები!-ბუზღუნით უთხრა თამუნამ და ოთახიდან გავიდა. ამ დროს ნინის გაფითრებულ სახეზე ისევ დაცურდნენ სიმწრის ცრემლები
-ასე ძალიან რატომ განიცდი შენთვის უმნიშვნელო ადამიანების დაუფიქრებლად ნათქვამ სიტყვებს?-ინტერესით ჰკითხა თათიამ და მასთან ახლოს ჩამოჯდა საწოლზე
-მთელი ეს დრო ვცდილობდი მათი მწარედ ნათქვამი სიტყვები გულგრილად გამეტარებინა- ჩამწყდარი ხმით თქვა ნინიმ და მუსიკა გამორთო- ზოგჯერ მე თვითონაც მიხუმრია საკუთარ წონაზე, რომ მათ გული ვეღარ ეტკინათ... მაგრამ... ხანდახან ძალიან მტკივნეულია იმის მოსმენა ბიჭებისგან თუ რამდენად ლამაზები არიან ვიკა და დანარჩენები, რომ ჩვენი კლასის გოგონები სკოლაში ყველაზე ლამაზიები, დახვეწილები და უბრალოდ არაჩვეულებრივები არიან... მე კი როგორც ყოველთვის საერთოდ არ მოვიაზრები ამ საერთო სილამაზეებში, რადგნ სათვალიანი და პუტკუნა ვარ...
-ეს შენთვის მნიშვნელოვანმა ადამიანმა თქვა? იმიტომ განიცდი ასე ძალიან?
-ის მე ვერასდროს შემამჩნევს-ბრაზნარევი ტონით თქვა ნინიმ და საწოლზე წამოჯდა
-გთხოვ ასე ნუ განიცდი... ერთ დღეს აუცილებლად შეგამჩნევს ვინმე...ის ვისთვისაც შენი წონა, სათვალე და ხვეული თმა უმნიშვნელო იქნება... ვისთვისაც შენ იქნები მნიშვნელოვანი და არა შენი ვიზუალური მხარე...
ვინც ისეთს შეგიყვარებს როგორიც ხარ იმიტომ რომ სიყვარულს სილამაზის სტანდარტები არ აქვს!
-მართლა ასე ფიქრობ?-ინტერესით მიაჩერდა სახეში, ნინი რძალს
-ვიცი რომ ძალიან ძნელია გარშემომყოფების დაუფიქრებლად და გაუაზრებლად ნათქვამ მწარე სიტყვებთან გამკლავება, რომლებიც საბოლოო ჯამში თვითშეფასებას გიქვეითებენ, ცრემლების ღვრას და სასოწარკვეთას გაიძულებენ, მაგრამ მუდამ გახსოვდეს, რომ ვისაც გულწრფელად უყვარხარ მათთვის სრულიად უმნიშვნელოა შენი ვიზუალური მხარე.
ასე იქნება იმ ერთადერთთანაც როცა შეხვდები, მას ეყვარები ისეთი როგორიც ხარ... თუ შენს შეცვლას ეცდება იცოდე რომ მას არ უყვარხარ.
-როგორც იქნა დამშვიდდი-ბუზღუნით შევიდა თამუნა ოთახში და ყავის ჭიქები გაუწოდა გოგონებს
-აუ ახლა შენებურები თავიდან არ დაიწყო რა- შეეხვეწა ნინი
-უკვე მერამდენედ უნდა აგიხსნა დედა რომ ლამაზიც ხარ, მშვენიერიც და არაჩვეულებრივიც? რა მნიშვნელობა აქვს წონას, სათვალეს და გაწეწილ თმას? მთავარი ადამიანობაა- ღიმილით უთხრა თამუნამ შვილს და როცა ნინიმ თვალები აატრიალა, გულიანად გაეცინა და თავზე აკოცა- მუშაობის დაწყება გადავწყვიტე- მოულოდნელად თქვა თამუნამ რის გამოც ნინის ყავა გადასცდა
-რაა?-შეიცხადა გაოგნებულმა გოგონამ
-ჩვენი სკოლიდან ქიმიის მასწავლებელი კერძო სკოლაში გადავიდა და ვიფიქრე, რომ რატომაც არა...
-მამა მუშაობის უფლებას არ მოგცემს ხომ იცი- დანაღვლიანებული ხმით უთხრა ნინიმ გაღიზიანებულ ქალს
-მამაშენის აზრი არ მაინტერესებს!
-არ მინდა რომ ისევ იჩხუბოთ
-მე და მამაშენი ვეყრებით ასე რომ ჩემთვის სულ ერთია რა რეაქცია ექნება ზურას ამ საკითხთან დაკავშირებით
-ლაშამ იცის?
-ჯერ არა
-არც მას ენდომება რომ იმუშაო ხომ იცი რანაირია
-არც მისი აზრი მაინტერესებს-ბრაზნარევი ტონით თქვა თამუნამ და ოთახიდან გავიდა
-მამა-შვილს რატომ არ ენდომება რომ თამუნამ სკოლაში იმუშაოს?-დაინტერესდა თათია და კითხვა ჩამდგარი თვალებით მიაჩერდა მულს
-მამა ყოველთვის წინაადეგი იყო რომ დედას ემუშავა. ადრე კი მუშობდა მაგრამ ამის გამო გამუდმებით ჩხუბობდნენ... ბოლოს იმდენი ქნა მამამ რომ დაანებებინა, მერე მარიამი დაიბადა და ამ საკითხზე საუბარი აღარ ყოფილა, შესაბამისად ჩვენს ოჯახში სიმშვიდემ დაისადგურა.
-მამაჩემიც ყოველთვის წინაადეგი იყო რომ დედას ემუშავა-ჩამწყდარი ხმით თქვა თათიამ
-ყველა კაცი ერთნაირია!-დაასკვნა ნინიმ და თავის სულელურ ნათქვამზე ორივეს გულიანად გაეცინა.
იმის მიუხედავად რომ ზურამ საშინელი წინააღმდეგობა გაუწია თამუნას და ლაშაც მის წინააღმდეგ განაწყო, მაინც ვერაფერს გახდა და თამუნამ სკოლაში მუშაობა დაწყო.
-ასე ჩემს გასაღიზიანებლად იქცევი?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა ზურამ პირველივე დღეს, სამსახურიდან შენ დაბრუნებულ დაღლილ ქალს. თამუნა გაოგნებული სახით მიაჩერდა ქმარს, მის სახლში დახვედრას მითუმეტეს ფხიზელ მდგომარეობაში ნამდვილად არ ელოდა- მუშაობას შეეშვი, თუ ფული გჭირდება მე მოგცემ იმდენს რამდენიც...-დაიწყო ზურამ მაგრამ გაბრაზებულმა ქალმა წინანადების დამთავრრბის უფლება არ მისცა
-ეს ჩემი ცხოვრებაა, ამიტომ მე გადავწყვეტ ვიმუშავებ თუ არა
-შენ ჩემი ცოლი ხარ!-წამოენთო ზურა
-მხოლოდ ფურცლებზე-ცინიკური ტონით უთხრა თამუნამ და გვერდის ავლა სცადა მისთვის მაგრამ გაბრაზებული კაცი მაშინვე წინ აესვეტა და ამღვრეული თვალებით ჩააცქერდა მწვანე დანისლულ სფეროებში
-ეს დროებითია-გადაჭრით უთხრა ზურამ და ჭელზე ძლიერად შემოაჭდო ძლიერი ხელები
-რაც არ უნდა გააკეთო რასდროს გაპატიებ იმას რაც გააკეთე -მშვიდი ტონით უთხრა თამუნამ ქმარს და გამომწვევი მზერით მიაჩერდა სახეში
-აზრი არაფერს აქვს ხო?-ცინიკური ტონით ჰკითხა ზურამ და ცხვირის წვერით საფეთქელზე შეეხო
-რის მიღწევას ცდილობ!-გაბრაზდა თამუნა და წინაადეგობის გაწევა სცადა მისთვის
-მინდა რომ შეხების უფლება მომცე-დაუფარავად უთხრა ზურამ და აციმციმებული თვალებით მიაჩერდა სახეში გაბრაზებულ ქალს
-შენთან ყოფნა აღარ მინდა! რატომ არ გესმის?- ავარდა თამუნა
-ჩემი შეხება რატომ გაღიზიანებს?- მოულოდნელად აყვირდა წყობრიდან გამოსული კაცი და ხელები გაუშვა ანერვიულებულს ქალს
-თვითონ მიიყვანე ჩვენი ურთიერთობა აქამდე!
-ამ ყველაფერის მიზეზი რაღაც სხვაა-ივარაუდა ზურამ და კარგა ხნის სიჩუმერე ზიზღით თქვა- რაღაც სხვა ან ვიღაც სხვა-მრისხანებით წარმოსთქვა და ზედმეტად მიუახლოვდა სახე წაშლილ ქალს, რომელმაც სრულიად გაუაზრებლად სახეში მთელი ძალით გაარტყა ხელი
-რას ბოდავ-მკაცრი ტონით უთხრა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში
-იცოდე თუ არსებობს ვიღაც, ვიღაც სხვა- მუქარით გააგრძელა ზურამ საუბარი-ვის გამოც ჩემი უბრალო შეხებაც კი გაღიზიანებს...
-შენს თავში ნუ გეშლები-უემოციო ტონით უთხრა თამუნამ- მეცოდები- ბოლო სიტყვები განსაკუთრებული ზიზღით წარმოსთწვა და მარიამის ოთახში შეიკეტა. ზურას და თამუნას დაძაბულ ურთიერთობას ისიც დაემატა რომ რაღაც მიზეზით ნინი უარესად გადაპრესიულდა, საკუთარ თავში ჩაიკეტა და თითქმის აღარ კონტაქტობდა არავისთან. სკოლასაც ხშირად აცდენდა და მთელს დღეებს საკუთარ ოთხაში მუსიკის მოსმენაში ატარებდა. მისი ეს ქცევა უჩვეულო არ იყო ოჯახისთვის ამიტომ ყურადღება დიდად არ გაახვილებით ამ თემაზე, როგორც ადრე ახლაც ერთობლივად გადაწყვიტეს რომ თავისით გადაუვლიდა რადგან როგორც ყოველთვის ნინი ფსიქოოგის დახმარების შეთავაზე უარესად ითრგუნებოდა.
ზურამ ისევ სასმელს მიყო ხელი რადგან გრძნობდა რაც მეტად ცდილობდა თამუნასთან მიახლოებას მით მეტად შორედებოდა მას. მის ამ არამდგრად მდგომარეობას ისიც დაემატა რომ სამსახურში სერიოზული შეცდომები დაუშვა რის გამოც გამოგდებაც კი დაუპირეს, რაც უარყოფითად აისახა მისი თამუნასთან და ოჯახის სხვა დანარჩენ წევრებთან ურთიერთობაში.
-გთხოვ მამაშენს დაელაპარაკე- ერთ საღამოს ნასვამ ლაშას თავზე წამოადგა გაღიზიანებული ქალი
-უკვე ხომ გითხარი-ავარდა ლაშა -რომ არ მინდა განქორწინდეთ!
-ძალიან დავიღალე უკვე ამ ყველაფერით- ასლუკუნდა თამუნა
-ჰოდა შეურიგდი, ნუ გახადე ერთღამიანი გართობა პრობლემად
-განქორწინება მინდა
-რატომ?- წამოენთო ლაშა და ფეხზე წამოვარდა გაავებული -ისევ ამაზე რატომ დაიწყე საუბარი?
-იმიტომ რომ არ შემიძლია იმის პატიება რაც მან ჩაიდინა
-რა ჩაიდინა?!-შეიცხადა ლაშამ
-შენ რა ჩემი გაგიჟება გინდა?- მოულოდნელად აყვირდა წყობრიდან გამოსული ქალი
-განქორწინება დაივიწყე!-მბრძანებლური ტონით უთხრა გაღიზიანებულმა ბიჭმა ასლუკუნებულ ქალს და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში- თორემ ხომ იცი რაც მოხდება- ხმა დაბალი ტონით უთხრა და ცივი მზერა ბნელ სივრცეს გაუშტერა
-მასთან ყოფნა აღარ მინდა- ზიზღით თქვა თამუნამ და შვილის პროფილს მიაყინა ჩამქრალი თვალები
-აპატიებ უბრალოდ მეტი დრო გჭირდება- მზრუნველი ტონით უთხრა გაბრაზებულმა ბიჭმა დედას და მისკენ მიიხედა
-ჩემი რატომ არ გესმის? რატომ არ გინდა გაიგო რომ ასთან ყოფნა აღარ მინდა?
-მიზეზი?-საქმიანად ჰკითხა ლაშამ
-ის არ კმარა რომ მიღალატა?-გაოგნდა თამუნა
-კარგად დაფიქრდი იქნებ პრობლემა შენშია და არა ზურას ერთღამიან გართობაში!-აგრესიული ტონით უთხრა ლაშამ და სახლში შესვლისას კარი ისეთი ძალით მიიჯახუნა რომ ერთა ადგილზე მიყინული ქალი ადგილზე შეხტა შიშისგან.
ნინის, თამუნას და ზურას პრობლემების გამო ლაშას ძალიან ჰქონდა თავგზა არეული, ამას ისიც ემატებოდა რომ თათია ისევ წამლებზე და თავის დაცვაზე ელაპარაკებოდა რაც მის გაღიზიანებას იწვევდა. ბოლოს იმდენად დაეძაბათ ურთიერთობა რომ სერიოზულად იჩხუბეს, ამიტომ იმ ღამე სახლში არ მივიდა. რის გამოც თათია რამდენიმე დღე არ ელაპარაკებოდა. ამ ქაოსურ მდგომარეობს ისიც დამატა რომ სრულიად მოულოდნელად, შუაღამისას თამუნა სახლიდან წავიდა მცირე ბარგით. მისი სახლიდან წასვლა კი მაშინ აღმოაჩინეს ოჯახში როცა დილით მისულმა კურიერმა სასამრთლოს უწყება გადასცა ზურას განქორწინებაზე თამუნას განცხადების შეტანის თაობაზე