-ამის დედაც, ამის დედასა შევ.ცი- იყვირა გაცოფებულმა ზურამ და განქორწინების საბუთები მაშინვე დახია-ვაიძულებ! ვაიძულებ რომ დაბრუნდეს!-მუქარით თქვა და ძირს დაყრილ ნაკუწებად ქცეულ ფურცლებს ზიზღით დააცქერდა ზემოდან, შემდეგ, აკანკალებული ხელით სიგარეტი ამოიღო ჯიბიდან და ნერვიულად მოუკიდა. მთელი ეს დრო თათია ერთ ადგილზე მიყინულივით იდგა და ურიაქციოდ უყურებდა მამათილის სიგიჟეებს, რომლის ყვირილმა ახლადგაღვიძებული, მარიამი ისე შეაშინა და აატირა, რომ ვერაფრით დააწყნარა დედის მოულოდნელი წასვლით გაღიზიანებულმა ნინიმ რის გამოც გაღიზიანებულმა ლაშამ უმისამართოდ შეიგინა. შეშინებული მარიამი უფრო მეტად მიეკრა თვალებაწყლიანებულ მამიდას და ტირილი შეწყვიტა. წამიერად სამარისებური სიჩუმე ჩამოწვა, რომელიც მარიამის აჩქარებული სუნთქვის ხმამ დაარღვია
-ჩემო პატარა-აღმოხდა ძლივს აზრზე მოსულ თათიას და სწრაფად მიუახლოვდა უხმოდ ატირებულ მულს, ბავშვი გამოართვა, ხელში აიყვანა და მაშინვე მეორე სართულზე წაიყვანა დასამშვიდებლად, კიბეზე ასვლისას კი წამიერად მკვლელი მზერა ესროლა ქმარს.
მთელი დღე თავს საშინლად გრძნობდა თამუნა რადგან რამდენიმე საათიანი განშორების მიუხედავად უკვე ძალიან ენატრებოდა მარიამი... თუმცა ამ განშორების, მონატრების და ტკივილის მიუხედავად ოდნავადაც არ ნანობდა მიღებულ გადაწყეტილებას რადგან ზურას სახლში ცხოვრება, მისი ძალდატანებული შერიგების მცდელობები, ვნებიანი კოცნის და უხეში შეხების ატანა უბრალოდ აღარ შეეძლო. თუმცა მის ამ მტკიცე და ურყევ გადაწყვეტილებას თან სდევდა სინანული, საშინელი სინანუილის განცდა, რადგან ზუსტად იცოდა რომ ზურა დასჯიდა და მარიამის მონატრებით დატანჯავდა. ამ საშინელ ფიქრებს აყოლილმა დამაშვიდებელი დალია და დაძინება სცადა, რადგან უნდოდა ცოტა აზრზე მოსულიყო, დაწყნარებული და უაზრო ფიქრები თავიდან მოეშორებინა მაგრამ იმდენად იყო გაღიზიანებული აფორიაქებული და დაძაბული რომ ვერაფრით შეძლო დაძინება, ამიტომ საწოლიდან ადგა წამლის კოლოფი გახსნა და კიდევ ერთი აბის დალევა დააპირა, მაგრამ გადაიფიქრა, სამზარეულოში გავიდა და გვირილის ჩაი გაიკეთა. კარგა ხნის ფიქრის მერე ტელეფონი ჩართო და ყურადღებით გადაავლო თვალი შემოსულ ზარებს, რომელთა შორის მხოლოდ ნინის ნომერი არ ფიქსირდებოდა, გული ეტკინა ძალიან ეტკინა, თუმცა არ გაჰკვირვებია მისი ეს ქცევა და მაშინვე დაურეკა, სახეზე სიმწრის ღიმილმა გადაურბინა რადგან ცხოვრებაში პირველად, მას გათიშული ჰქონდა ტელეფონი. ბევრი ფიქრის მერე გაბედა და თათიას დაურეკა რომელიც მისმა მოულოდნელმა ზარმა ძალიან გაახარა
-თათია შვილო როგორ ხართ? ლაპარაკი შეგიძლია?
-დიახ შემიძლია, კარგად ვართ თქვენ?
-ვცდილობ კარგად ვიყო-მოწყენილო ხმით უთხრა თამუნამ და ძლივს შეიკავა თავი რომ არ ეტირა-უბრალოდ მარიამი მენატრება ძალიან
-როგორც კი შესაძლებლობა მექნება თქვენთან მოვიყვან
-არა, გთხოვ ეს არ გააკეთო-იუარა თამუნამ- არ მინდა ჩემს გამო ლაშასთან ურთიერთობა უარესად დაგეძაბოს
-მეტად ვეღარ დაგვეძაბება დამიჯერეთ- მოწყენილი ხმით უთხრა თათიამ დედამთილს და სევდით სავსე მზერით დააცქერდა მისი საწოლში მძინარე პატარას
-მარიამთან დაკავშირებით ლაშასთან მეთვითონ მოვგვარდები, გთხოვ შენ არ ჩაერიო-შეეხვეწა აფორიაქებული თამუნა რძალს
-გგონია გაგიგებთ?-უცნაური ტონით თქვა თათიამ და ოდნავ ათრთოლებული თითები ნაზად ჩააყოლა მძინარე პატარას ოქროსფერ თმას
-ვიცი რომ თავიდან ზურას მხარს დაუჭერს როგორც ადრე და ეცდება მარიამის მონატრებით დატანჯულს სახლში დაბრუნება მაიძულოს მაგრამ, როგორმე ვაიძულებ რომ მომისმინოს და გამიგოს
-ხომ იცით მისთვის სულ ერთია რას გრძნობენ და განიცდიან მის გარშემო ადამიანები...
-დამიჯერე ასე არაა-აღელდა თამუნა
-მთელი დღე ტიროდა თქვენს გამო მარიამი, მან კი თქვენთან დარეკვაც კი ამიკრძალა-ბრაზნარევი ტონით თქვა თათიამ და ფეხზე წამოდგა გაღიზიანებული
-ახლა? ახლა როგორაა ჩემი პატარა
-კარგა ხნის წინ ტირილში ჩაეძინა
-ნინი?
-ოთახში ჩაიკეტა და არავის გვეკონტაქტება-თამუნაზე ისე ძალიან იმოქმედა რძლის სიტყვებმა რომ უმალ ცხვირო აეწვა და ცრემლები მოეძალა
-მოგვიანებით დაგირეკვა-სლუკუნით უთხრა რძალს და გაუთიშა.
საღამოს, როცა ნინიმ საძინებლის კარი რამდენიმე წუთით გააღო, გამოვიდა და უკან წყლის ჭიქით ხელში დაბრუნდა, სახეზე აშკარა უკმაყოფილო გამოეხატა რადგან მის საწოლზე მჯდომი თათია დაინახა რომელიც ვიღაცას ელაპარაკებოდა ტელეფონზე
-თუ შეიძლება მარტო დამტოვე-მაქსიმალურად მშვიდი ტონით უთხრა რძალს და ტირილისგან ჩაწითლებული თვალებით მიაჩერდა სახეში, რომელმაც ტელეფონი მოულოდნელად ხმამაღალ კავშირზე ჩართო
-ნინი-ყურმილს მიღმა მოესმა დაძაბულ გოგონას მონატრებული დედის ნაზი ხმა
-არ მინდა შენთან ლაპარაკი-სლუკუნით უთხრა გაბრაზებულმა გოგონამ და მთელი ძალით გაუწია წინაადეგობა მოწოლილ ცრემლებს
-ვიცი რომ გული გატკინე ასე მოულოდნელად და სიტყვის უთქმელად რომ წავედი სახლიდან მაგრამ მამაშენმა სხვა გზა არ დამიტოვა... ასე რომ არ მოვქცეულიყავი, ვერასდროს შევძლებდი მაგ სახლიდან წამოსვლას და ცხოვრების თავიდან დაწყებას
-ახლა ბედნიერი ხარ?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა ნინიმ აფორიაქებულ ქალს და სევდით სავსე მზერა თათიას ტელეფონს მიაყინა
-შენი აზრით?-გაბრაზდა თამუნა
-რადგან წახვედი ალბათ კი
-ცდები!
-მაშინ რატომ წახვედი? რატომ მიგვატოვე უეცრად აყვირდა წყობრიდან გამოსული გოგონა- იცი რისი გადატანა მოგვიწია მე და მარიამის იმის გამო რომ შენ ასე მოულოდნელად და სიტყვის უთქმელად წახვედი სახლიდან?
-არ მიმიტოვებიხართ-ჩამწყდარი ხმით თქვა თამუნამ და გადმოცურებული სიმწრის ცრემლები სწრაფად მოიშორა სახიდან- უბრალოდ სახლიდან წამოვედი გესმის? ეს კი არაფერს არ ცვლის ჩვენს ურთიერთობაში
-ასე გგონია?-ირონიული ტონით უთხრა ნინიმ და მაშინვე სიმწრის ღიმილმა გადაურბინა სახეზე
-როცა მოისურვებ მაშინ შეგიძლია ჩემთან გადმოხვიდე საცხოვრებლად, ზურა პრობლემებს ვერ შეგვიქმნის
-და მარიამი? მასზე გიფიქრია საერთოდ?- აფეთქდა ნინი -იცი რა მდგომარეობაშია ახლა?
-ლაშას დაველაპარაკები...
-ლაშა ისე აზროვნებს როგორც ზურას უნდა! ზურა კი მარიამის ნახვის უფლებას არსდროს მოგცემს
-ვიცი! მაგრამ ლაშას მაინც ვაიძულებ რომ მომისმინოს და გამიგოს
-შენი არც მე მესმის და რატომ გგონია რომ ლაშა შეძლებს შენს გაგებას.?- მოიღუშა ნინი
-ზურა მიყვარს... მაგრამ გული ძალიან მატკინა, იმდნად რომ მისი პატიება არ შემიძლია... თუ ვაპატიებ საკუთარ თავს დავკარგავ... მე კი არ მინდა რომ ისევ მსხვერპლად შევეწირო საკუთარ ცალმხრივ სიყვარულს, რომელმაც მაიძულა მთელი ეს წლები, იმედგაცრუებაში, სიცარიელეში, მარტოობაში და ილუზიებში მეცხოვრა...
-ესე იგი უკან აღარ დაბრუნდები?- ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა ასლუკუნებულმა გოგონამ
-აღარასოდეს!-მშვიდი ტონით თქვა თამუნამ და რაღაც არანორმალური ძალის მოზღვავება იგრძნო გაყინულ სულში
-მარიამი დაიტანჯება უშენოდ!-გაბრაზდა ნინი
-ვიცი რომ პატარა გულს ძალიან ვატკენ ჩემი სიშორით, მაგრამ არ შემიძლია... უკან ვერ დავბრუნდები...გთხოვ გამიგე
-კარგი როგორც გინდა... მაგრამ იცოდე მე აქ დავრჩები მარიამთან, რადგან არ მინდა რომ მეც ვატკინო-ნაწყენი ტონით უთხრა ნინიმ დაძაბულ ქალს და მშვიდად გავიდა საძინებლიდან თუმცა როგორც კი სააბაზანო ოთახში შეიკეტა ხმამაღლა ატირდა.
თამუნას ნინისთან საუბრის მერე კიდევ უფრო გაუფუჭდა ხასიათი და სინანულის მწარე შეგრძნებამ მთელი სხეული მოუწამლა რის გამოც წამლის კოლოფს ეცა და იქინდა ორი აბი ამოიღო, დალევას აპირებდა რომ მისი ტელეფონი აწკრიალად. ეგონა ნინი ურეკავდა, ამიტომ ისე უპასუხა რომ ეკრანისთვის არც დაიხედია
-თამუნა... როგორ ხარ?-ყურმილს მიღმა გაისმა მამაკცის მჭახე ხმა
-შეეენ?-აღმოხდა განცვიფრებულ ქალს რომწლმაც გაოცება ვერ დამალა ზაზას ხმის გაგონებაზე
-როგორც ჩანს ჩემზე ხშირად ფიქრობდი-კმაყოფილი ტონით უთხრა აივანზე მდგომაა მომღიმარმა კაცმა, რომელმაც სიგარეტს მშვიდად მოუკიდა
-საიდან მოეტანე!-უეცრად გაბრაზდა წყობრიდან გამოსული ქალი
-იმის მიუხედავად რომ შენს ცხოვრებაში დიდი ხანია არ გამოვჩენილვარ ხმაზე ეგრევი მიცანი
-ჩემი ნომერი საიდან გაქვს?-ყველაზე ბანალური კითხვა დაუსვა ზაზას, მისი სიმშვიდოთ გაღიზიანებულმა ქალმა
-ამას რამე მნიშვნელობა აქვს?-ინტერესით ჰკითხა კაცმა და ტუჩებშოროს მოქცეული სიგარეტის ლურჯი კვამლო ღრმად ჩაუშვა ფილტვებში
-არანაირი-უღიმღამოდ უპასუხა თამუნამ და ერთწერტილს მიაშტერდა გარინდებული
-თუ გაინტერესებს გეტყვი რომ შენი ვინაობა მისამართი და ტელეფინის ნომერი ჩვენი პირველი შეხვედრიდან რამდენიმე წუთში გავარკვიე
-რატომ?-გაუაზრებლად ჰკითხა დაბნეულმა ქალმა
-იმიტომ რომ დანახვის წამიდან საშინლად მომეწონე-დაუფარავად უთხრა ზაზამ და ქალის სუნთქვა აჩქარებული ხმა რომ მოწვდა მის დაძაბულ სმენას კმაყოფილების ღილილმა გადაურბინა სახეზე
-აღარ დამირეკო!-მბრძანებლური ტონით უთხრა უეცრად წყობრიდან გამოსულმა ქალმა და გაუთიშა. ზაზას გაეღიმა მის ქცევაზე და მაშინვე გადაურეკა, თუმცა თამუნამ რა თქმა უნდა მეორე ზარზე აღარ უპასუხა, რისი მოლოდინი ისედაც ჰქონდა კაცს, ამიტომ ამჯერად მის სურვილს დანებდა მეტჯერ აღარ შეუწუხებია.
გვიან ღამით დაბრუნდნენ შინ ნასვამი ლაშა და უზომოდ მთვრალი ზურა, რომელიც იქვე მისაღებში, დივანზე, ძლივს დააწვინა გაღიზიანებულმა ბიჭმა
-ტელეფონი რატომ გქონდა გათიშული?- პირველივე ეს კითხა ხმაურზე, მარიამის ოთახიდან გამოსულმა გოგონამ ქმარს
-შენი აზრით?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა ლაშამ და მაგიდაზე ხმაურით დააგდო დამტვრეული ტელეფონი
-რა მოხდა?
-თავისი ეგონა-ზურაზე მიანიშნა დაბნეული გოგონა და კარადიდან ვისკის ბოთლი გამოიღო
სწრაფად შეივსო ჭიქა და მაშინვე მოიყუდა, თათიამ მაშინვე მკვლელი მზერა ესროლა-რაა?- უკმყოფილო ტონით ჰკითხა აფორიაქებულ ცოლს და მეორე ჭიქაც ჩაცალა, თათიამ არაფერი უპასუხა და მაშინვე კიბეები აირბინა. საძინებელში სწრაფად შევიდა, იქვე დადებულ შორტს და მაისურს ხელი წამოავლო და გასასვლელ კართან მივიდა სადაც ლაშას შეეფეთა- საით?-ინტერესით ჰკითხა გაღიზიანებულმა ბიჭმა და ზემოდან დააცქერდა ცოლს ამღვრეულ მწვანე სფეროებში, სასმლისგან ჩაწითლებული თაფლისფერი ჩამქრალი თვალებით
-ამაღამ მარიამის ოთახში ვიძინებთ მე და ნინი- მშვიდად აუხსნა გოგონამ და მისთვის გვერდის ავლა სცადა
-ჭირვეულობს პატარა ქალბატონი?- ინტერესით ჰკითხა ცოლს და უცნაურად გაეღიმა
-უფრო მეტად რომ ინტერესდებოდე შვილის მდგომარეობით უკეთესი იქნებოდა- ვეღარ მოზომა თათიამ და პირდაპირ მიახალა ის რასაც ფიქრობდა
-სიტყვებს დაუკვირდი!-უეცრად აფეთქდა ლაშა
-შენ კი ქცევებს
-გგონია მარიამი და მისი გრძნობები მკ.დია?
-ასე რომ არ იყოს მას და თამუნას ერთად ყოფნის უფლებას მისცემდი და ერთმანეთის მონატრებით არ დატანჯავდი
-თუ მარიამთან ყოფნა უნდა უკან დაბრუნდეს, ეს მისი სახლიცაა
-არაფერი გესმის-ბრაზნარევი ტონით უთხრა თათიამ და მისთვის გვერდის ავლა სცადა მაგრამ ლაშამ მაშინვე წელზე შემოაჭდო უხეში ხელები და ტანზე მიიწება
-არც შენ გესმის-გამომწვევი ტონით უთხრა და ტუჩის კუთხეში ნაზად აკოცა
-გამიშვი უნდა ჩავიდე ბავშვები მელოდებიან- უკმაყოფილო ტონით უთხრა თათიამ და სცადა ხელიდან გასხლტომოდა
-მერე...გვიან ამოდი
-ვერ ამოვალ-ჩამწყდარი ხმით უთხრა გოგონამ
-იცოდე გელოდები!-თვალები დაუბრიალა ლაშამ აფორიაქებულ ცოლს და წასვლის უფლება მისცა. დილით კი საშინლად იჩხუბეს იმის გამო რომ თათიამ მისი ბრძანება არ შეასეულა