-უკვე ხომ აგიხსენი არა?-ბრაზნარევი ტონით უთხრა თათიამ ქმარს და უკმაყოფილო სახით მიაჩერდა სახეში გაღიზიანებულ ბიჭს, რომელიც აივნის ღია კართან სიგარეტს ნერვიულად ეწეოდა და თვალის მოუშორებლად უყურებდა მას- ფაქტიურად მთელი ღამე ტირილში გაათენა... ვერაფრით დავამშვიდეთ მე და ნინიმ... დილითღა ჩაეძინა ტირილისგან დაღლილს... თამუნა საშინლად ენატრება- დანანებით თქვა და მიტრიალდა, ოთახიდან გასვლა დააპირა, მაგრამ ლაშას მბრძანებლურმა ხმამ ადგილზე გაყინა
-თამუნასთან მისი წაყვანა არ გაბედო!
-როგორ შეგიძლია საკუთარ შვილს ასე სატიკად მოექცე?!- უეცრად წყობრიდან გამოვიდა გაღიზიანებული გოგონა და მისკენ მიტრიალდა არეული სახით
-ჩემი და მარიამის ურთიერთობა შენ არ გეხება!- დაუღრინა გაბრაზებულმა ბიჭმა ცოლს და სიგარეტის თითქმის ჩამწვარი ღერი უმისამართოდ მოისროლა
-რადგან მარიამი, შენი და ხატიას შვილია ფიქრობ რომ უფლება არ მაქვს ჩავერიო თქვენი, როგორც მამა-შვილის ურთიერთობაში?- ავარდა თათია და მთელი ძალით გაუწია წინააღმდეგობა მოწოლილ, სიმწრის ცრემლებს
-მე ეგ არ მიგულისხმია-მოიღუშა ლაშა და მაშინვე მეორე ღერს მოუკიდა აკანკალებული თითებით
-ჯერ კიდევ... ხატია უფრო მნიშვნელოვანია შენთვის ვიდრე მე!- აღმოხდა აღელვებულ გოგონას და იმის მიუხედავად რომ ძალიან ეცადა, მაინც გადმოუცირდა გაფითრებულ სახეზე სიმწრის ცრემლები
-შენ ანიჭებ ხატიას ზედმეტ მნიშვნელობას და არა მე!- აყვირდა უეცრად წყობრიდან გამოსული ბიჭი და წამებში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი, ზედმეტად მიუახლოვდა უკვე სუნთქვა შეწყვეტილ ცოლს და თვალებში ჩააცქერდა
-გგონია ვერაფერს ვხვდები?- ნაწყენი ტონით უთხრა თათიამ და ასლუკუნდა -ჩემი და ხატიას უცნაური მსგავსება...
-ჩშშ!-ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა გაღიზაიანებულმა ბიჭმა ცოლს და ვნება მორეული ნაზ წითელ, სავსე, ტუჩებზე დააცხრა. კოცნა წამიერი მაგრამ ვნაბიანი იყო, ამიტომ თათია ოდნავ დაშოშმინდა თუმცა მის არეულს სახეზე აშკარად იკითხებოდა უკმაყოფილება რის გამოც ლაშას გაეღამა და სიტუაცია მარტივად განიმუხტა. მაგრამ როცა მომღიმარმა ბიჭმა სიგარეტის ნახევრად ჩამწვარი ღერი ტუჩებსშორის მოიქცია, ღრმა ნაფაზი დაარტყა და ლურჯი, მწველი კვამლი თათიას ალეწილი სახისკენ მიმართა, გოგონა ისევ გაბრაზდა
-არანორმალურო!-უყვირა ქმარს და მიტრიალდა, თუმცა ლაშამ მაშინვე მაჯაში ჩაავლო ხელი და თავისკენ მიატრიალა
-ამჯერად ვერ გამექცევი!-გამომწვევი ტონით უთხრა და მაშინვე წელზე შეუცურა მეორე ხელი, ტანზე მჭიდროდ მიიკრო მისი სუსტი, გამხდარი სხეული და ჩაწითლებული თვალებით ჩააცქერდა მწვანე ჩამუქებულ სფეროებში
-ლა შა-აღმოხდა აფორიაქებულ გოგონას, მაგრამ ვნება მოერეულმა ბიჭმა, ხმის ამოღების უფლება არ მისცა და მაშინვე ტუჩებზე დააცხრა. ნელ-ნელა უკუსვლით წაიყვანა საწოლისკენ, ფრთხილად გადააწვინა და ზემოდან მოქცეული სხეულის მთელი სიმძიმით დააწვა
-მჭირდები-ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა სუნთქვა აჩქარებულმა დაბნეულ ცოლს და ამჯერად ყელზე შეაწება მწველი ტუჩები.
კოცნის, ვნების, ბრძანების, ყვირილის და ცრემლების გამო გაწყვეტილი დიალოგები კიდევ უფრო მეტ კითხვას და ეჭვს იწვევდა ორივე მათგანში ერთმანეთის მიმართ, რაც უარესად ართულებდა და ძაბავდა მათ ისედაც დაულაგებელ ურთიერთობას ისე რომ ამას თავადაც ვერ ხვდებოდნენ. ხშირ შემთხვევაში მათი საუბრები ძირითადად მხოლოდ ყოველდღიურ რუტინას ეხებოდა: ფულს, ბანკს, სახლს, უნივერსიტეტს, სამსახურს, ბაღს, სკოლას, გზას, კომუნალურ გადასახადებს და მეტს არაფერს, რადგან ორივეს აშინებდა ერთმანეთთან წარსულზე, საკუთარ რეალურ გრძნობებზე, განცდებზე, შიშებზე და მწუხარებაზე საუბარი. ორივე მარტო ცდილობდა გამკლავებოდა საკუთარ სულის ჭრილობებს რომელბიც ერთმანეთთან სიშორის გამო კიდევ უფრო ღრმავდებოდა, მწვავდებოდა და აუტანელი ხდებოდა, მაგრამ ამ ყველაფერის მიუხედადავად ლაშას სიამაყის გრძნობა და თათიას შიშის განცდა, უფლებას არ აძლევდათ ერთმანეთთან გულწრფელად ესაუბრათ, ამიტომ მათი ყოველდღიურობა ერთფეროვანი, მოსაწყენი და დამთრგუნველი გახდა.
გვიან ღამით, უძილობისგან გაწამებული თამუნა დივანზე დაჯდა ანერვიულებული და ამღვრეული მწვანე სფეროები ერთ წერტილს გაუშტერა, კარგა ხანს იჯდა ასე გარინდებული და ფიქრობდა თუ არა დაელია წამალი რომელიც აკანკალებულ თითებშორის ჰქონდა მოქცეული, შეკრთა როცა ტელეფონის ყრუ ხმა მის დახშულ სმენას მიწვდა, ეკრანისთვის არ დაუხედია ისე უპასუხა
-დედა-ყურმილს მიღმა გაისმა ნინის ტირილნარევი ხმა
-მოხდა რამე?-მაშინვე აზრზე მოვიდა თავგზააბნეული ქალი
-მამას უნდა რომ მე და მარიამი თურქეთში წაგვიყვანოს 1 თვით
-რააა?-შეყვირა გაგიჟებულმა ქალმა და მაშინვე ფეხზე წამოვარდა აფორიაქებული
-ლაშაც თანახმააა-აღმოხდა უკვე ატირებულ გოგონას და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ჩავარდნილი ხმით დაამატა-თათია ზურასთან შეკამათდა და ლაშამ უყვირა... საშინლად იჩხუბეს, ერთმანეთს აღარ ელაპარაკებიან... თათიამ მარიმის ოთახში დაიძინა
-რის გაკეთებას ცდილობს მამაშენი...-აღმოხდა სასოწარკვეთილ ქალს და მოწოლილ ცრემლებს მთელი ძალით გაუწია წინააღმდეგობა, რადგან არ უნდოდა ნინი უარესად შეეშინებინა
-მამას ვუთხარი, მე არ წამოვალ-მეთქი და- ხელახლა ასლუკუნდა ნინი და ხმა ჩაუწყდა რადგან ძალა აღარ ეყო რამის სათქმელად
-რით დაგემუქრა?-უემოციო ტონით ჰკითხა თამუნამ ატირებულ გოგონას და მოთმინებით დაელოდა მის პასუხს
-მთვრალი იყო...-ჩამწყდარი ხმით თქვა გოგონამ და გაჩუმდა
-მითხარი!-მაქსიმალურად მშვიდი ტონით მიმართა გაღიზიანებულმა ქალმა შეშინებულ შვილს
-მითხრა რომ ასეთ შემთხვევაში არჩევანის გაკეთება მომიწევდა თქვენს შორის
-ნაძირალა... არაკაცი-ზიზღით თქვა თამუნამ და კარგა ხნის სიჩუმის მერე უფრო თავისთვის ვიდრე ნინის გასაგონად დაამატა-ახლა უნდა რომ მარიამის მეშვეობით შენზე მოახდინოს ზეწოლა
-იქნებ გადავაფიქრებინო-ჩამწყდარი ხმით თქვა ნინიმ
-ტყუილად ნუ ეცდები-ბრაზნარევი ტონით უთხრა თამუნამ და ფეხზე წამოდგა აფორიაქებული- არ გადაიფიქრებს! ჩემი დასჯა უნდა თქვენი საზღვარგარეთ წაყვანით...რადგან მარიამი ასე თუ ისე უჩემობას შეეჩვია და ერთმანეთის მონატრებით აღარ ვიტანჯებით ოსე როგორც თავიდან... თან როგორღაც ვახერხებ მის ბაღში ნახვას ზურასგან და ლაშას მალულად...
-იცის-ჩამწყდარი ხმით თქვა ნინიმ
-რააა?-აღმოხდა გაოგნებულ ქალს
-მამამ იცის რომ მარიამს ბაღში ნახულობ ხოლმე...
-მაშინ რატომ არაფერს აკათებს?
-არ ვიცი
-ხვალ შენ და თათია ჩემთან მოდით აუცილებლად უნდა დაგელაპარაკოთ ორივეს
-კარგი
-არაფერზე ინერვიულო დე
-მომენატრე
-მიყვარხარ
-მეც-ასლუკუნდა ისევ ნინი და სწრაფად გაუთიშა რადგან ზუსტად იცოდა კიდევ რომ დალაპარაკებოდა დედას თავს ვერ შეიკავებდა და ატირდებოდა.
იმის მიუხესავად რომ ძალიან ეცადა თამუნა თავს მაინც ვერ მოერია და ატირდა, ბოლოს იმდენად აიყოლიეს უაზრო დამღლელმა და მტანჯველმა ფიქრებმა რომ წამალი დალია და დაძინება სცადა, მაგრამ ამაოდ ვერაფრით დამშვიდდა, ამიტომ მეორეს დალევა გადაწყვიტა. შეკრთა როცა კარზე ბრახუნის ხმა შემოესმა, შეშინებული მაშინვე ფეხზე წამოხტა და ჰოლში გავიდა
-თამუნა-მოესმა კარს უკან ზურას არეული ხმა რასაც ისევ ბრახუნის საზარელი ხმა მოჰყვა. ბევრი ფიქრისთვის დრო არ ჰქონდა შეშინებულ და დაბნეულ ქალს რადგან ზურა საშინლად ხმაურობდა, რაც ზუსტად იცოდა ცნობისმოყვარე და ჭორიკანა კეთილისმოსურნე მეზობლების ინტერეს და უკმაყოფილებას გამოიწვევდა, ამიტომ მაშინვე გააღო კარი და ზიზღით სავსე მზერით მიაჩერდა ქმარს ჩაწითლებულ თვალებში. ზურამ უცნაურიზერით შეხედა ცოლს და დაუპატიჟებდლად შევიდა სახლში
-რა გინდა? რისთვის მოხვედ?-ღია კართან მდგომმა ქალმა მაქსიმალურად შვიდი ტონით ჰკითხა სასმლისგან გონება ამღვრეულ კაცს რომელიც ზედმეტად მიუახლოვდა მას და ზემოდან დააცქერდა ჩაწითლებული თვალებით. თამუნა საშინლად დაძაბა მამაკაცის ზედმეტმა სიახლოვემ, ამიტომ ოდნავ უკან დაიხია მასთან დისტანციის გასაზრდელად, მაგრამ გაღიზიანებულმა კაცმა მაშინვე კედელს მიანჯინა ორივე ხელი და შუაში მოიმწყვდია დაბნეული ქალი- ზურა გთხოვ წადი- აღმოხდა აფორიაქებულ ქალს და შეშინებული თვალებით მიაჩერდა სახეში სუნთქვა აჩქარებულ კაცს რომელმაც ყურს უკან გამომწვევი ტონით დაუჩურჩულა მაა
-მომენატრე- და ცხვირის წვერით ოდნავ სულ ოდნავ შეეხო საფეთქელზე
-მინდა რომ წახვიდე
-შენ ჩემი ცოლი ხარ!-დაუღრინა უეცრად წყობრიდან გამოსულმა კაცმა და იმდენად მიეკრო გაყინულ სხეულზე უკვე სუნთქვა შეწყვეტილს ქალს რომ ფაქტიურად მოძრაობის უნარი მთლიანად შეუზღუდა
-აღარ ვარ!-მტკიცედ უთხრა თამუნამ იმის მიუხედავად რომ სასოწარკვეთილი და ძალიან შეშინებული იყო
-ჯერ კიდევ ჩემი ცოლი ხარ!- მბრძანებლური ტონით უთხრა ზურამ და სრულიად მოულოდნელად ტუჩებში აკოცა. გაგიჟებულმა ქალმა მაშინვე მკერდზე მიანჯინა ხელები და უკან დახევა აიძულა ცინიკურად მომღიმარ კაცს
-არ გაბედო და არ შემეხო-ზიზღით უთხრა და განზრახჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში
-თუ შეგეხები რა მოხდება?!-ცინიკური ტონით ჰკითხა მომღიმარმა კაცმა თავგზააბნეული ქალის და სანამ გაგიჟებული თამუნა რამეს ეტყოდა კარი გამეტებით მიაჯახუნა, შიგნიდან გასაღებით დაკეტა
-შენ რა გაგიჟდი? ახლავე გააღე!- უეცრად აყვირდა წყობრიდან გამოსული ქალი
-გგონია რადგან სასამართლოში განქორწინებაზე განცხადება შეიტანე ჩემგან წასვლის უფლებას მოგცემ?-ცინიკური ტონით ჰკითხა ზურამ ცოლს და წამში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი
-ზურა გთხოვ წადი-შეეხვეწა თამუნა თან უკან დაიხია
-არასდროს? გესმის? არასდროს მოგცემ ჩემგან წასვლის უფლებას!-დაუღრინა სასმლისგან გონება არეულმა კაცმა შეშინებულ ქალს და მაჯაში უხეშად წაავლო ხელი თავისკენ მიიზიდა და მეორე ხელი წელზე შემოხვია
-გამიშვი-მთელი ძალით გაუწია წინაადეგობა სასოწარკვეთილმა ქალმა
-სხვა გყავს?-ინტერესით ჰკითხა ზურამ და ზემოდან დააცქერდა უკვე თვალებაწყლიანებულ ქალს
-რას ბოდავ-აყვირდა ისევ გაღიზიანებული ქალი და კიდევ ერთხელ გაიბრძოლა ამაოდ
-მაშინ ჩემი შეხება რატომ გაღიზიანებს?!
-ამ ყველაფერის მიზეზი მხოლოდ შენ ხარ! და შენ ეს კარგად იცი!
-იცოდე თუ არსებობს ვიღაც სხვა... სხვა ვის გამოც...
-არ გაბედო! არ გაბედო კიდევ რამის თქმა!
-მაშინ სახლში დაბრუნდი!
-ამას არასოდეს გავაკეთებ
-შენი ნებით დაბრუნდი... თორემ იცოდე ყველაფერს გავაკეთებ რომ ჩემთან დაბრუნება გაიძულო!-მუქარით უთხრა ზურამ და კიდევ უფრო მეტად მიიწება მხურვალე სხეულზე საყვარელი ქალის სიფრიფანა სხეული
-მეზიზღები, მეზიზღები გესმის?-აყვირდა ისევ წყობრიდან გამოსული ქალი და იმდენად შეეწინაადეგა ცინიკურად მომღიმარ კაცს რომ როგორღაც მიახერხა და ხელიდან გაუსხლტა- გაეთრიე ჩემი საზლიდან!-ზიზღით უთხრა ქმარს და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში რადგან არ უნდოდა ეგრძნო მას რამდენად შეშინებული სასოწარკვეთილი და განადგურებული იყო.
-ცდები...ჯერ კიდევ გიყვარვარ-გამარჯვებულის იერით უთხრა ზურამ ახლოს მდგომ ქალს და სახეზე ნაზად ჩააყოლა ცივი თითები. თამუნამ, წამიერად თავი გვერდზე მიატრიალა და ისევ ზიზღით მიაჩერდა ქმარს სახეში
-წადი!- მბრძანებლური ტონით უთხრა ამაყად გაუსწორა მზერა
-ვგრძნობ-ცინიკური ტონით უთხრა ზურამ და წამში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი- ჩემი შეხების როგორ გეშინია-ყურს უკან დაუჩურჩულა გამომწვევად და იგივე ტონალობით გააგრძელა საუბარი-უნდა გეშინოდეს! იმიტომ რომ ყველაფერზე წავალ იმისთვის რომ დაგიბრუნო! რადგან შენ ჩემი საკუთრება ხარ! იცოდე, სხვას არასდროს დავუთმობ შეს თავს!- შემდეგ ტუჩის კუთხეში ნაზად აკოცა და მშვიდად დატოვა სახლი. იმის მიუხედავად რომ ძალიან ეცადა, თავს მაინც ვერ მოერია თამუნა და ხმამაღლა ატირდა. იცოდა, იცოდა რომ ასე მოხდებოდა... ზურა თავს არასდროს დაანებებდა და მშვიდად ცხოვრების საშუალებას არ მისცემდა. არა იმიტომ რომ მას ის უყვარდა, არამედ იმიტომ, რომ ის უბრალოდ ეგოისტი მესაკუთრე იყო, რომლისთვისაც მნიშვნელობა არასდროს ჰქონდა სხვის განცდებს, გრძნობებს და ემოციებს. ამ საშინელი ფიქრებით დაღლილი და თავგზააბნეული ქალი ქუჩაში გავიდა. უმიზნოდ, უაზროდ დაეხეტებოდა თბილისის განათებულ ქუჩებში, ვერაფერს გრძნობდა საერთოდ ვერაფერს გარდა სინანულისა... გონს მხოლოდ ტელეფონის ზარის ხმამ მოიყვანა. ეკრანს დახედა. უკმაყოფილო სახით დაბრიცა ტუჩები. იმის მიუხედავად რომ ზაზას უდროო ზარმა ძალიან გააღიზიანა რატომღაც მაინც მოუნდა რომ მისთვის უპასუხა და მისი ხმა გაეგო
-იცი რომელი საათია?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა მომღიმარ კაცს რომელიც აივნის მოაჯირზე ზურგით მიყრდნობილი და ფეხებ გადაჯვარედინებული სიგარეტს მშვიდად ეწეოდა
-რატომ არ გძინავს?-ინტერესით ჰკითხა კაცმა და მოთმინებით დაელოდა დაბნეული ქალის პასუხს რომელმაც კარგა ხნის ფიქრის მერე მშვიდად უპასუხა
-შენ?
-სად ხარ?-ხმა გაიმკაცრა ზაზამ როცა მანქანების ხმა შემოესმა
-ქუჩაში
-ამ შუაღამისას გარეთ რას აკეთებ?!
-უბრალოდ სუფთა ჰაერზე გამოსვლა მომინდა-დაუფიქრებლად უპასუხა ქალმა და მერე საკუთარ თავზე გაბრაზებულმა სწრაფად დაამატა- ანგარიში შენ უნდა ჩაგაბარო?
-ესე იგი წამლებს აღარ სვამ-კმაყოფილი ტონით უთხრა ზაზამ და ყურადღებაც მარტივად გადაატანინა საჩხუბრად გაზადებულ ქალს
-ვსვამ
-მაშინ ქუჩაში რატომ ხარ ახლა?!- ზაზამ კითხვა იმდენად მშვიდი და უცნაური ტონალობით დასვა თამუნას, რომ მან გადაწყვიტა გულწრფელად ეპასუხა მისთვის
-არ იმოქმედა
-მოხდა რამე?
-საიდან მოიტანე?
-სხვა შემთხვევაში იმოქმედებდა
-ახლა შენთან ლაპარაკის და მითუმეტეს რამის ახსნის თავი არ მაქვს-უკმაყოფილო ტონით უთხრა თამუნამ და მაჯის საათს დახედა რომელიც შუაღამის ორს უჩვენებდა
-ისევ პრობლემებს გიქმნის შენი ჯერ არ, ყოფილი ქმარი?
-ჩემი და ზურას ურთიერთობა შენ არ გეხება
-უკვე მეხება!
-უნდა წავიდე...
-არ გამითიშო-დაიძაბა ზაზა
-თავი დამანებე-გაებუტა თამუნა
-სად ხარ მითხარი და მოგაკითხავ
-მარტო ყოფნა მინდა
-მითხარი!-არ მოეშვა ზაზა
-ზუსტად არ ვიცი
-დაახლოებით ხომ იცი სადაც ხარ? მითხარი და მე თვითონ გიპოვი-გაბრაზდა ზაზა და სახლში შესულმა მაშინვე მანქანის გასაღებს წამოავლო ხელი.
ყველაფერი კიდევ უფრო აირია მაშინ როცა თამუნაზე დაბოღმილმა ზურამ ნინი და მარიამი თურქეთში წაიყვანა დასასვენებლად გაურკვეველი ვადით, რასაც ლაშას და თათიას ურთიერთობის უკიდურესად დაძაბვა მოჰყვა. საქმე იქამდე მივიდა რომ თათია საბოლოოდ მარიამის ოთახში გადაბარგდა რამაც ლაშას ქცევები უკონტროლო გახადა. მან გაბრაზებული და ნაწყენი ცოლის შემორიგება ძალდატანებით სცადა, საბოლოოდ კი იქამდე მივიდნენ რომ თათია სახლში გამოკეტა და უნივერსიტატეში წასვლა აუკრძალა.
ყველაფერი კიდევ უფრო გართულდა მაშინ როცა თიკამ, თათიას დაურეკა მოსაკითხათ და ლაპარაკში წამოსცდა რომ გიორგი ჩამოვიდა
-საქართველოში დაბრუნდა?-ჩამწყდარი ხმით ჰკითხა დაძაბულმა გოგონამ დას და აწყლიანებული თვალები ერთ წერტილს გაუშტერა
-არა, მხოლოდ რამდენიმე დღით ჩამოვიდა, დედამისის დაბადების დღის გამო...
-ნახე?
-კი
-ელაპარაკე?
-რამდენიმე წუთით
-რა გითხრა?
-მხოლოდ მე და ბავშვი მოგვიკითხა
-როგორ გამოიყურებოდა?
-ძალიან შეცვლილი მომეჩვენა
-ალბათ სწავლის გაგრძელებას აღარ აპირებს- ჩამწყდარი ხმით თქვა თათიამ და მოწოლილ ცრემლებს მთელი ძალით გაუწია წინააღმდეგობა
-როგორც მივხვდი არა
-გული საშინლად ვატკინე
-შეცდომები თავადაც დაუშვა
-კარგი უნდა წავიდე-ვეღარ გაუძლო ამ მძიმე საუბარს თათიამ და მოულოდნელად ტელეფონი გაუთიშა დას.