მეე ანნა ვარ მინდა ჩემი ცხოვრება მოკლედ და გასაგებად მოვყვე ყველასთვით..წამოვიდგენ რო თქვენთან ერთად ვინც ეხლა კითხულობთ ერთად ვსხედვართ და ვჭორაობთ განურხევლად სქესისა რათქმაუმდა..მაშინ დავიწყოთ.
სულ რაღაც 6 წლის ვიყავი როცა გადავწვიტე რო უკვე დამოუკიდებელო ქალი ვიყავი და ყველაფერზე,ნებისმოერ თემაზე ჩემი პიროვმება და აზრი გამაჩნდა..რათქმაუმდა ამის დთრგუნვარ ყოველთბის ცდილობდა ჩემი ოჯახი და დანარხენი ,,ნარევი" საზოგადოება ანუ ახლობლები..
დროსთან ერთად წამოვიდა ურთიერთობები უნივერსიტეტი და ახალი ხალხი..ეს დღე არასოდეს დამავიწყდება როცა ის გავიცანი ნიკა ერქვა..ეს სახელი დღემდე შიშს მგვრის...18 წლის ვიყავი და ყველაზე ბედნიერად ვგრძნობდი თავს ახალი ემოციები,ახალი გრძნობები,სექსუალური ულევი ფანტაზიები რომლებიც ძალიან მალე დამენგრა..
იდეალურ ადამიანს და პიროვნებას ვხედავდი მასში და მინდოდა ჩემი პირველი და უკანასკნელიც ყოფილიყო..6 თვე დავდიოდით ერთად ხელოვანი ადამიანი იყო ხატავდა რაცჩემში იმხელა ვნებას იწვევდა ვერც ვხსნიდი..პირველო კოცნაც მახსოვს..ახლა რომ ვუფიქრდები ამ ასაკიდან და ამ ადამიანიდან იწყება ჩემი ტკივილი და უიღბლობა რისი აღიარებაცჩემს თავთანაც მიჭირს..კარგი გავაგრძელოთ! ჩემდა სამწუხაროდ ნიკა კაცი რომელშოც ღმერთს ვხედავდი მატყუარა და ორპირი აღმოჩნდა მოტყუებით ამიყვანა სახლში და ისეთი რაღაცეები გამიკეთა რასაც ცრემლების გარეშე ვერ ვყვები...მთხოვა ამოდი დედაჩემთან იყავი ცოტახამს მე საქმეზე გავდივაარო.მეც ყურებამდე შეყვარებული ჩვეულებრივად ისე რო არც ვიცოდი რა ბედი მელოდა ავედი..კარები ჩაკეტა პირზე ხელი ამაფარა, არ ვიცოდი რა ხდებოდა ვერ გავიაზრე ისე ამოყვანა და ოთახში შემათრია..წინააღმდეგობის გაწევა ვცადე მაგრამ ძლიერი იყო ფიხიკურსდ ერთ
ი პატარა გამოუცდელი გოგო ვერაფერს დავაკლებდი,მაგრამ მთელო ძალით ვცდილობდი მისი ხელებიდან გაყავისუფლებას რის გამოც დამარტყა და არ ვიცი წუთიერად გავითიშე.გონს მხოლოდ საშინელმა ტკივილმა მომიყვანა და ისევ წინააღმდეგობის გაწევა დავიწყე მაგრამ შევამჩნიე რო ხელებს ვერ ვამოძრავებდი და საწოლზე მიბმული ვიყავი,სულ სისხლიანი და დახეული ტანსაცმლით
მეშინოდა ისევ არ დაერტყა ხმას ვერ ვიღებდი...ტკივილისგან და ზეწოლისგან ისევ გავითიშე...მშვიდად გამომიშვა და მითხრა როცა დაგირეკავ ისევ აქ გაჩნდებიო ვტიროდი არ ვიცოდი სად წავსულიყავი ვისთვის მეთქვა ვერ ვიაზრებდი რომ ამ კაცმა რომელიც ერთადერთ ადამიანად ვთვლიდი ჩემზე ძალა იხმარა..
თავი მოვიწესრიგე და მეგიბართან ავედი საშველად გიოსთან.გიო პოლიციელი იყო და ვიფიქრე დამეხმარებოდა...სახლში ვერ მივიდოდი წარბიდან და ტუჩიდან სისცლი ჯერ კოდებ მომდიოდა და დასიებული მქონდა..
ჩემს დანახვაზე გიო გაგიჟდა ეხლავე პოლიციაში წავალთო მითხრა მაგრამ არ გამოვიდოდა ვერ ვუჩივლებდი დამნაშავედ ჩემს თავს ვთვლიდი ამ ყველაფერში..არ უნდა ასულიყავი,არ უმდა ასულიყავი ჩემს თავს სულ ამას ვეუბნებოდი მაგეამვერაფერდ ვცვლიდი..საბოლოოდ დამარწმუნა გიომ და ვუჩივლე. სამწუხაროდ ციხეში თავი მოიკლა. არ დამავიწყდება მისი სახე როცა მითხრა რომ ცოცხალი არუნდა გავეშვი....მინდოდა დატანჯულიყო ყველაფერი თავის ტყავზე ეგრძნო მაგრამ არ ვიცი რა მაგრამ დიდხანს ვერ გაუძლო იქაურ ცხორებას..მეცოდება დღემდე დავწუხვარ..მაგრამ დღემდ3 ვადანაშაულებ რადგან მისი ბრალია ეხლა როგორიც ვარ...
უკვე წლები გავიდა დამოუკოდებელი ქალი ვარ და კიდებ ბევრი რამ უნდა მოვყვე.რაც უფლებად მოგცემთ განმსაჯოთ მაგრამ ისეთს ვერ მეტყვით რაც ჩემს თავს უკვრ არ ვუთხარი..